Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskraam in 2016
zaterdag 26 december 2015 10:23
Ik (83angel) zag wel dat er een topic was voor zwanger worden na miskraam in 2015 maar nog niet voor 2016.
Hier kunnen dames zich aanmelden die eind 2015 begin 2016 1 of meerdere miskramen hebben gehad en in 2016 weer willen gaan proberen zwanger te worden.
Hier kunnen dames zich aanmelden die eind 2015 begin 2016 1 of meerdere miskramen hebben gehad en in 2016 weer willen gaan proberen zwanger te worden.
| Naam | Leeftijd | Miskraam | Nod | Bijz |
|---|---|---|---|---|
| 83Angel | 32/36 | 22-12-2015 | Zwanger ud 29-09-2016 | 1e kindje |
| Botanietje | 32/32 | dec 2015 en april 2016 | ? | 1e kindje |
| Calm31 | 31/28 | 06-12-2015 | Zwanger ud 21 sep 2016 | 1e kindje |
| Lot12 | 31/33 | april en november | Zwanger | 3e kindje |
| siska74 | 41/40 | 25-12-2015, 7-3-2016 | ? | 2e kindje |
| Jayla232 | 32/38 | 5x, laatste 8-1-2016 | ? | 2e kindje |
| Bluebell89 | 26/29 | 02-12-2015 | ? | 1e kindje |
| GreysAnatomy147 | 35/29 | 08-12-2015 | Zw ud jan 2018 | 1e kindje - Via IUI |
| Meeuwtje82 | 33/34 | 28-12-2015 | ? | 1e kindje |
anoniem_267345 wijzigde dit bericht op 19-01-2018 10:00
34.41% gewijzigd
zondag 26 juni 2016 10:23
Wauw Lente, gefeliciteerd! Wat fijn en zo snel al! Veel geluk meid, ik duim voor je dat het gewoon helemaal goed gaat.
Jayla, hoe is het bij jou gegaan? Kan me voorstellen dat IVF een keuze is waar je nog even niet aan wil, zeker als je zelf snel zwanger wordt. Het is toch een heel traject. Maar de optie is er in ieder geval, als je toch niet meer de risico's van zelf proberen wilt lopen. Ik vind dat je er ontzettend flink mee omgaat. Het is allemaal niet niets.
Jayla, hoe is het bij jou gegaan? Kan me voorstellen dat IVF een keuze is waar je nog even niet aan wil, zeker als je zelf snel zwanger wordt. Het is toch een heel traject. Maar de optie is er in ieder geval, als je toch niet meer de risico's van zelf proberen wilt lopen. Ik vind dat je er ontzettend flink mee omgaat. Het is allemaal niet niets.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
zondag 26 juni 2016 14:05
Whow Lente, wat goed zeg! ik ga heel hard duimen voor een plakkertje!
Dankje Botanietje, lief van je!
De meeste tijd kan ik er ook goed mee omgaan & ik heb nu natuurlijk ook het geluk dat ik al een zoon heb, heeft afleiding en ik kan mijn moederliefde bij hem kwijt maar zo nu en dan kan ik er ook wel even heel verdrietig van worden.
Hoe gaat het met jou? Voor jullie ook een emotionele achtbaan geweest het afgelopen half jaar
Dankje Botanietje, lief van je!
De meeste tijd kan ik er ook goed mee omgaan & ik heb nu natuurlijk ook het geluk dat ik al een zoon heb, heeft afleiding en ik kan mijn moederliefde bij hem kwijt maar zo nu en dan kan ik er ook wel even heel verdrietig van worden.
Hoe gaat het met jou? Voor jullie ook een emotionele achtbaan geweest het afgelopen half jaar
zondag 26 juni 2016 14:45
Lente: gefeliciteerd!
Jayla: wat een heftig nieuws zeg, echt wel schrikken.
Ik vermoed dat één van de twee syndromen waar je het vier hebt me zeer bekend voorkomt. Een kennis van mij heeft een kindje gehad met één van de andere twee syndromen waar NIPT op test naast down.
Heel veel sterkte en ik hoop voor jullie dat het nog een keer natuurlijk mag goed gaan, want het kán wel aan je zoontje te zien.
De vakantie was heerlijk, ook een tijdje min of meer offline geweest. Helaas wel direct na de vakantie weer ongesteld geworden: tweede keer op rij erg vroeg voor mijn doen (dag 25 in plaats van dag 28) is nu al de tweede keer na m'n laatste miskraam.....
De meiden waar ik tegelijk zwanger mee was bij m'n eerste miskraam zijn nu met verlof of hebben hun kindje al gekregen: elk bericht komt toch wel hard binnen moet ik zeggen.
Jayla: wat een heftig nieuws zeg, echt wel schrikken.
Ik vermoed dat één van de twee syndromen waar je het vier hebt me zeer bekend voorkomt. Een kennis van mij heeft een kindje gehad met één van de andere twee syndromen waar NIPT op test naast down.
Heel veel sterkte en ik hoop voor jullie dat het nog een keer natuurlijk mag goed gaan, want het kán wel aan je zoontje te zien.
De vakantie was heerlijk, ook een tijdje min of meer offline geweest. Helaas wel direct na de vakantie weer ongesteld geworden: tweede keer op rij erg vroeg voor mijn doen (dag 25 in plaats van dag 28) is nu al de tweede keer na m'n laatste miskraam.....
De meiden waar ik tegelijk zwanger mee was bij m'n eerste miskraam zijn nu met verlof of hebben hun kindje al gekregen: elk bericht komt toch wel hard binnen moet ik zeggen.
zondag 26 juni 2016 15:29
Jeetje Siska, wat heftig van je kennis kwamen ze daar door de NIPT achter? Hoe ver was ze al in de zwangerschap? Lijkt me heel heftig.....
Allebei de syndromen die er bij ons embryo aanwezig kunnen zijn, zijn niet met het leven verenigbaar. Dat geeft ons wel de 'rust' en duidelijkheid dat het dan ook gewoon echt niet kan en dat we dan de zwangerschap af laten breken. We zouden het veel erger en moeilijker vinden om een beslissing te moeten nemen over een syndroom waarbij je een kindje krijgt wat wel een kans op leven heeft (bijv Down).
Wat rot dat je weer ongesteld bent geworden, en al 2x zo snel is ook raar. Heb je dan ook eerder in je cyclus de eisprong bemerkt of een kortere luteale fase? Gebruik je ovulatietesten?
Ik ben trouwens afgelopen dinsdag ongesteld geworden, ook eerder dan normaal in mijn cyclus. En blijkbaar dus ook te laat gestart met de ovulatietesten deze ronde...
Allebei de syndromen die er bij ons embryo aanwezig kunnen zijn, zijn niet met het leven verenigbaar. Dat geeft ons wel de 'rust' en duidelijkheid dat het dan ook gewoon echt niet kan en dat we dan de zwangerschap af laten breken. We zouden het veel erger en moeilijker vinden om een beslissing te moeten nemen over een syndroom waarbij je een kindje krijgt wat wel een kans op leven heeft (bijv Down).
Wat rot dat je weer ongesteld bent geworden, en al 2x zo snel is ook raar. Heb je dan ook eerder in je cyclus de eisprong bemerkt of een kortere luteale fase? Gebruik je ovulatietesten?
Ik ben trouwens afgelopen dinsdag ongesteld geworden, ook eerder dan normaal in mijn cyclus. En blijkbaar dus ook te laat gestart met de ovulatietesten deze ronde...
zondag 26 juni 2016 18:24
M'n luteale fase is inderdaad nu wat korter, de eisprong is wel één dag eerder. Maar voor m'n eerste zwangerschap was m'n luteale fase maar 8-10 dagen, nu 11-12 de laatste periode. De keer daarvoor heb ik geen testen gedaan dus weet ik het niet, maar toen had ik wel kwaaltjes en ik denk nog steeds dat ik toen een vroege miskraam heb gehad. De keren daarvoor was die 13-14 dagen. Niet heel fijn dus, maar nog niet zo beroerd als het geweest is.
Die kennis heeft een kindje met Patau gekregen Jayla, levend geboren dus. De combinatie test gaf geen verhoogd risico en ze heeft geen NIPT gedaan (voor mij dé reden om dus NIPT te willen en zelf te betalen destijds bij m'n zoontje) Na negen maanden lijdensweg in het ziekenhuis is het kindje overleden.
Die kennis heeft een kindje met Patau gekregen Jayla, levend geboren dus. De combinatie test gaf geen verhoogd risico en ze heeft geen NIPT gedaan (voor mij dé reden om dus NIPT te willen en zelf te betalen destijds bij m'n zoontje) Na negen maanden lijdensweg in het ziekenhuis is het kindje overleden.
zondag 26 juni 2016 18:40
Ha Siska, wat goed om jou weer te lezen. Heftig verhaal van je kennis, zeg. Wat mij betreft gaan ze die Nipt ook eens invoeren in Nederland en zo niet, dan betaal ik het tzt met liefde zelf (mocht het nog eens zover komen, uiteraard).
Wat opvallend dat bij jou en Jayla de cyclus nog zo van slag is, bij mij is dat ook zo! Eisprong laat als ik hem al vind, luteale fase iets van 9 dagen. Hopelijk gaat het deze ronde alweer wat beter. Maar goed, we hebben allemaal veel meegemaakt in korte tijd, misschien is het niet zo raar. Maar wel balen.
Jayla, hier gaat het wisselend. Sommige dagen gaat het z'n gangetje en op andere dagen ben ik ineens heel verdrietig en bezorgd over de toekomst. Mijn broer heb ik heel weinig gesproken, echt begrijpen doet hij het volgens mij niet. Ik denk dat het voor mij allemaal nog wat tijd nodig heeft.
Wat opvallend dat bij jou en Jayla de cyclus nog zo van slag is, bij mij is dat ook zo! Eisprong laat als ik hem al vind, luteale fase iets van 9 dagen. Hopelijk gaat het deze ronde alweer wat beter. Maar goed, we hebben allemaal veel meegemaakt in korte tijd, misschien is het niet zo raar. Maar wel balen.
Jayla, hier gaat het wisselend. Sommige dagen gaat het z'n gangetje en op andere dagen ben ik ineens heel verdrietig en bezorgd over de toekomst. Mijn broer heb ik heel weinig gesproken, echt begrijpen doet hij het volgens mij niet. Ik denk dat het voor mij allemaal nog wat tijd nodig heeft.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
zondag 26 juni 2016 20:14
Ahhhh nee Siska, wat een verschrikkelijk verhaal van jullie kennis echt een nachtmerrie.
Bij onze zoon wisten we dit allemaal nog niet en hebben we geen combinatietest en geen NIPT gedaan. Echt wel een wonder dat hij gezond is. De diagnose die we nu hebben is een indicatie voor de NIPT, en anders had ik hem nu sowieso laten doen.
Wat een korte luteale fase hebben jullie allebei, kan dat eventueel nog gevolgen hebben voor het zwanger worden? Wel rottig hè als het dan zo wisselend is door (vroege) miskramen.
Ik heb mijn eisprong meestal op dag 16/17 en dan de NOD op dag 30/31. Nu de eisprong ws al op dag 13/14 gehad, op dag 15 deed ik de eerste ovulatietest, maar die bleef de hele week negatief....
Siska, kan best dat je een vroege miskraam hebt gehad, gebeurd volgens de gyn heel erg vaak, maar meestal hebben vrouwen het niet 'in de gaten' en hebben ze het gevoel gewoon iets later ongesteld te zijn.
Botanietje, ik kan me je wisselende gevoel goed voorstellen. Kon je soms maar even in de toekomst kijken hè. Als je maar zou weten dat het over een X aantal tijd gewoon goed komt, zou dat al zo'n geruststelling zijn.
En dan ook nog de confrontatie met de zwangerschap van je schoonzus, lijkt me best ingewikkeld. En jammer dat je broer het niet zo goed lijkt te begrijpen...
Hier 2 meiden in de vriendengroep die uitgerekend zijn rond de periode dat ik ook uitgerekend zou zijn (van de laatste miskraam van januari), ze zijn nu beiden met verlof. Ik moet soms ook wel even slikken als ik ze zie, had ook zo graag met ze mee zwanger geweest....
Bij onze zoon wisten we dit allemaal nog niet en hebben we geen combinatietest en geen NIPT gedaan. Echt wel een wonder dat hij gezond is. De diagnose die we nu hebben is een indicatie voor de NIPT, en anders had ik hem nu sowieso laten doen.
Wat een korte luteale fase hebben jullie allebei, kan dat eventueel nog gevolgen hebben voor het zwanger worden? Wel rottig hè als het dan zo wisselend is door (vroege) miskramen.
Ik heb mijn eisprong meestal op dag 16/17 en dan de NOD op dag 30/31. Nu de eisprong ws al op dag 13/14 gehad, op dag 15 deed ik de eerste ovulatietest, maar die bleef de hele week negatief....
Siska, kan best dat je een vroege miskraam hebt gehad, gebeurd volgens de gyn heel erg vaak, maar meestal hebben vrouwen het niet 'in de gaten' en hebben ze het gevoel gewoon iets later ongesteld te zijn.
Botanietje, ik kan me je wisselende gevoel goed voorstellen. Kon je soms maar even in de toekomst kijken hè. Als je maar zou weten dat het over een X aantal tijd gewoon goed komt, zou dat al zo'n geruststelling zijn.
En dan ook nog de confrontatie met de zwangerschap van je schoonzus, lijkt me best ingewikkeld. En jammer dat je broer het niet zo goed lijkt te begrijpen...
Hier 2 meiden in de vriendengroep die uitgerekend zijn rond de periode dat ik ook uitgerekend zou zijn (van de laatste miskraam van januari), ze zijn nu beiden met verlof. Ik moet soms ook wel even slikken als ik ze zie, had ook zo graag met ze mee zwanger geweest....
zondag 26 juni 2016 20:21
Zo'n korte luteale fase is niet echt positief inderdaad. Het vruchtje heeft dan na de reis naar de baarmoeder maar heel kort om in te nestelen. En volgens mijn Gyn dus meer kans om al weggespoeld te worden door de menstruatie als het nog niet goed gehecht is. De hormonen die zorgen dat je niet gaat menstrueren worden pas gemaakt als het vruchtje ingenesteld is......
Aan de andere kant ben ik met die korte luteale fase toch zwanger geworden van m'n zoontje, dus het kán wel.
Ben benieuwd hoe het deze periode is.
De afgelopen vakantie had ik wel wat lastige momenten. M'n zoontje gaat zo hard nu, wordt al zo groot, en als ik dan bedenk dat ik die tijd van zo'n echt kleintje, en zwanger zijn misschien wel nooit meer ga meemaken..... Nou ja, laat ik zeggen dat ik er soms een beetje verdrietig van werd.
Aan de andere kant ben ik met die korte luteale fase toch zwanger geworden van m'n zoontje, dus het kán wel.
Ben benieuwd hoe het deze periode is.
De afgelopen vakantie had ik wel wat lastige momenten. M'n zoontje gaat zo hard nu, wordt al zo groot, en als ik dan bedenk dat ik die tijd van zo'n echt kleintje, en zwanger zijn misschien wel nooit meer ga meemaken..... Nou ja, laat ik zeggen dat ik er soms een beetje verdrietig van werd.
zondag 26 juni 2016 20:43
Kan ik me heel goed voorstellen hoor Siska, ik heb dezelfde gevoelens. Zoon is deze maand 3 jaar geworden en dat drukte me wel even met de neus op de feiten. Nog 1 jaar en dan gaat ie alweer naar school en besefte me dat ik daar echt nog even van moet genieten. Wie weet komt dit kleine nooit meer terug... Zo dubbel hè, aan de ene kant wil je genieten van je hebt, maar de wens voor nog zo'n mooi kindje is ook zó groot.
Hoop echt dat jullie nog een keer zo'n mooi wonder als jullie zoon mogen meemaken!
Toch wel even fijn dat er weer wat 'leven' in ons topic is, niet leuk voor jullie om in hetzelfde schuitje te zitten, maar de herkenning is erg fijn. We hebben hele betrokken familie en vrienden, maar als het jezelf aan gaat is het toch een ander verhaal...
Hoop echt dat jullie nog een keer zo'n mooi wonder als jullie zoon mogen meemaken!
Toch wel even fijn dat er weer wat 'leven' in ons topic is, niet leuk voor jullie om in hetzelfde schuitje te zitten, maar de herkenning is erg fijn. We hebben hele betrokken familie en vrienden, maar als het jezelf aan gaat is het toch een ander verhaal...
zondag 26 juni 2016 22:00
Zeker fijn dat we weer actief zijn hier. Merk nu dat ik die herkenning toch wel miste. Hier ook een paar 'maandgenoten' in de omgeving, de eerste baby is net geboren. Komende vrijdag zou mijn uitgerekende datum zijn geweest.
Je slaat de spijker op z'n kop, Jayla: als ik een kristallen bol had die zei dat alles goed zou komen, zou het allemaal wat beter te verteren zijn. Niet weten hoe het verder zal verlopen, vind ik best zwaar. Ga ik ooit weten hoe het voelt als wijzelf een kind mogen krijgen?
Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het juist ook verdrietig is als je al weet wat je mist, Siska en Jayla! Jullie zoontjes zijn vast heel leuke jongens en dat je dat nog eens mee wil maken: heel begrijpelijk. Leeftijdsverschil zegt gelukkig niets over de band tussen kinderen, maar dan moeten die er natuurlijk wel zijn. Ik hoop echt dat jullie zoons grote broers mogen worden.
Je slaat de spijker op z'n kop, Jayla: als ik een kristallen bol had die zei dat alles goed zou komen, zou het allemaal wat beter te verteren zijn. Niet weten hoe het verder zal verlopen, vind ik best zwaar. Ga ik ooit weten hoe het voelt als wijzelf een kind mogen krijgen?
Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het juist ook verdrietig is als je al weet wat je mist, Siska en Jayla! Jullie zoontjes zijn vast heel leuke jongens en dat je dat nog eens mee wil maken: heel begrijpelijk. Leeftijdsverschil zegt gelukkig niets over de band tussen kinderen, maar dan moeten die er natuurlijk wel zijn. Ik hoop echt dat jullie zoons grote broers mogen worden.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 27 juni 2016 13:16
Botanietje, die onzekerheid is bij tijden slopend hè, niet weten wat de toekomst gaat brengen. Ik denk dat dat gevoel/verdriet/gemis heel moeilijk is, of het nu voor een eerste, tweede of derde kindje is. De wens is groot en je hoopt het ooit/snel (nogmaals) te mogen meemaken. Siska en ik weet inderdaad wat we missen, maar aan de andere kant hebben we wel al een kindje, we zijn moeder en kunnen onze moederliefde aan iemand kwijt.
Ik merk aan mezelf wel dat ik meer 'moeite' heb met familie of vrienden die hun tweede of derde kindje krijgen, dat haalt mijn verdriet meer aan de oppervlakte. Ik ben de afgelopen 2 jaar voor mijn gevoel al zo vaak 'ingehaald' door vriendinnen waarvan hun oudste (een stuk) jonger is dan mijn zoontje en inmiddels dus al een tweede hebben.
Van het weekend hebben vrienden van ons hun eerste kindje gekregen en daarbij voel ik oprecht alleen maar blijdschap voor ze.
Ik merk aan mezelf wel dat ik meer 'moeite' heb met familie of vrienden die hun tweede of derde kindje krijgen, dat haalt mijn verdriet meer aan de oppervlakte. Ik ben de afgelopen 2 jaar voor mijn gevoel al zo vaak 'ingehaald' door vriendinnen waarvan hun oudste (een stuk) jonger is dan mijn zoontje en inmiddels dus al een tweede hebben.
Van het weekend hebben vrienden van ons hun eerste kindje gekregen en daarbij voel ik oprecht alleen maar blijdschap voor ze.
maandag 27 juni 2016 22:39
Dat gevoel herken ik wel een beetje Jayla: kennissen, vriendinnen, familie en collega's die nu bevallen van hun tweede, met verlof gaan in afwachting van de tweede of die na een paar maanden 'proberen' zwanger zijn van de tweede en al een goede echo/NiPT/20-weken echo hebben gehad. Dat haalt op de een of andere manier elke keer naar boven dat ik deze maand had zullen bevallen van de tweede, en nu met een lege buik zit in plaats van hoogzwanger te zijn. En het voelt inderdaad een beetje alsof ik wordt ingehaald.....
Ik gun het ze met m'n verstand, maar m'n gevoel zegt wat anders: dat bezorgt me tranen in m'n ogen en buikpijn.
Ik denk dat de pijn niet te vergelijken is: de onzekerheid of het "ooit" zal lukken of de wetenschap "wat" je verliest. Het doet gewoon verrot veel zeer!
Het enige is dat ik (en Jayla) niet volledig met lege handen staan. Het verlangen naar een tweede is onvervuld, maar we hebben wel een kind.
En met m'n zoontje ben ik intens gelukkig!
Ik gun het ze met m'n verstand, maar m'n gevoel zegt wat anders: dat bezorgt me tranen in m'n ogen en buikpijn.
Ik denk dat de pijn niet te vergelijken is: de onzekerheid of het "ooit" zal lukken of de wetenschap "wat" je verliest. Het doet gewoon verrot veel zeer!
Het enige is dat ik (en Jayla) niet volledig met lege handen staan. Het verlangen naar een tweede is onvervuld, maar we hebben wel een kind.
En met m'n zoontje ben ik intens gelukkig!
dinsdag 28 juni 2016 13:49
Heey Ladies,
Ik check me ook weer even in! Er gebeurde niet zoveel rondom zwanger worden.. wat ook weer frustreerde natuurlijk.. en om me heen is er overal 'brand' dus echt bezig zijn met onze kinderwens konden we niet.
@lente gefeliciteerd meid!
@jayla het is rot nieuws maar ook wel weer prettig te weten dat er een reden is waarom het gaat zoals het gaat..
Hier dus nog niks veranderd, precies wat botaniet aangeeft we komen steeds dichter bij de uitrekendatum van het verloren kindje. En de vriendinnen om me heen staan op ploffen. Ik heb nog steeds flink spontane verdriet uitbarstingen en ik merk dan aan mijn vriend dat hij het niet begrijpt. Hij lijkt er niet meer zo mee bezig en spoort me nu aan weer voor te willen gaan (qua focus).. sja ik voel me nu best wantrouwend daarover. Alsof ik een beetje motivatie mis uit angst dat het weer mis gaat. Misschien moet ik gwoon eens een afspraak plannen met een gynacoloog, maar dan denk ik sja we zijn nog maar een jaartje bezig. Iemand hier een idee over? Wanneer je je verder laat onderzoeken? Of ben ik gewoon te ongeduldig?
Fijn jullie weer te 'lezen'!
Ik check me ook weer even in! Er gebeurde niet zoveel rondom zwanger worden.. wat ook weer frustreerde natuurlijk.. en om me heen is er overal 'brand' dus echt bezig zijn met onze kinderwens konden we niet.
@lente gefeliciteerd meid!
@jayla het is rot nieuws maar ook wel weer prettig te weten dat er een reden is waarom het gaat zoals het gaat..
Hier dus nog niks veranderd, precies wat botaniet aangeeft we komen steeds dichter bij de uitrekendatum van het verloren kindje. En de vriendinnen om me heen staan op ploffen. Ik heb nog steeds flink spontane verdriet uitbarstingen en ik merk dan aan mijn vriend dat hij het niet begrijpt. Hij lijkt er niet meer zo mee bezig en spoort me nu aan weer voor te willen gaan (qua focus).. sja ik voel me nu best wantrouwend daarover. Alsof ik een beetje motivatie mis uit angst dat het weer mis gaat. Misschien moet ik gwoon eens een afspraak plannen met een gynacoloog, maar dan denk ik sja we zijn nog maar een jaartje bezig. Iemand hier een idee over? Wanneer je je verder laat onderzoeken? Of ben ik gewoon te ongeduldig?
Fijn jullie weer te 'lezen'!
dinsdag 28 juni 2016 14:14
Grey's: voor m'n zoontje ben ik al na zes maanden doorverwezen naar de Gyn. Mijn verhaal toen (vreemde menstruatie) gecombineerd met kinderwens op latere leeftijd (toen 38) omdat het eerder niet kon door medicijngebruik maakte dat m'n huisarts dat volledig legitiem vond.
En de Gyn was het daarmee eens.
Dat we vervolgens na vijf maanden onderzoeken op de IVF planning stonden en ik toen toch spontaan zwanger bleek deed daar niets aan af.
Je zou altijd kunnen overleggen met je huisarts.
Ik merk zelf dat vreugde en verdriet gewoon heel erg dicht naast elkaar liggen.....
Ik ben dolblij voor m'n collega die nu snel zwanger is terwijl ze voor de eerste bijna twee jaar bezig is geweest. Ik ben oprecht gelukkig dat m'n beste vriendin die haar eerste via een lastig IVF traject kreeg nu spontaan zwanger is en bijna gaat bevallen. Etc. Maar het doet gewoon zeer dat het bij mij twee keer is misgelopen.....
En de Gyn was het daarmee eens.
Dat we vervolgens na vijf maanden onderzoeken op de IVF planning stonden en ik toen toch spontaan zwanger bleek deed daar niets aan af.
Je zou altijd kunnen overleggen met je huisarts.
Ik merk zelf dat vreugde en verdriet gewoon heel erg dicht naast elkaar liggen.....
Ik ben dolblij voor m'n collega die nu snel zwanger is terwijl ze voor de eerste bijna twee jaar bezig is geweest. Ik ben oprecht gelukkig dat m'n beste vriendin die haar eerste via een lastig IVF traject kreeg nu spontaan zwanger is en bijna gaat bevallen. Etc. Maar het doet gewoon zeer dat het bij mij twee keer is misgelopen.....
dinsdag 28 juni 2016 20:40
He Grey, fijn om ook iets van jou te lezen. Is het nog steeds heftig rond je zusje, wat betreft de 'brand' om je heen?
Je kunt altijd naar je huisarts gaan, als je je zorgen maakt. Begrijp ik goed dat je bang bent dat het weer misgaat en je daarom minder gemotiveerd bent dan je vriend? Misschien dat een gyn wel kan helpen daarmee. Bij mij kon ik ook altijd de verloskundige bellen, die waren erg van de 'nazorg'.
Ik herken volledig wat je zegt over het verdriet, Siska. Bij mij duikt het steeds op, zoveel dingen confronteren me ermee. Zelfs bij de zwangeren/moeders in mijn omgeving die veel naars achter de rug hebben, die ik het uit de grond van mijn hart gun, denk ik: Ik zou het ook zo immens graag zelf willen. Ik probeer er niet steeds aan te denken, maar ik kan op de raarste momenten volschieten of me gewoon zo machteloos voelen.
Bij veel van mijn vriendinnen en leeftijdsgenoten is afgelopen jaar al de tweede geboren. Dat kan ik nooit meer 'inhalen', zelfs als er hier kinderen komen. Ook dat vind ik jammer, het had me mooi geleken om het samen mee te maken, moeder worden en onze ukken groter zien worden.
Je kunt altijd naar je huisarts gaan, als je je zorgen maakt. Begrijp ik goed dat je bang bent dat het weer misgaat en je daarom minder gemotiveerd bent dan je vriend? Misschien dat een gyn wel kan helpen daarmee. Bij mij kon ik ook altijd de verloskundige bellen, die waren erg van de 'nazorg'.
Ik herken volledig wat je zegt over het verdriet, Siska. Bij mij duikt het steeds op, zoveel dingen confronteren me ermee. Zelfs bij de zwangeren/moeders in mijn omgeving die veel naars achter de rug hebben, die ik het uit de grond van mijn hart gun, denk ik: Ik zou het ook zo immens graag zelf willen. Ik probeer er niet steeds aan te denken, maar ik kan op de raarste momenten volschieten of me gewoon zo machteloos voelen.
Bij veel van mijn vriendinnen en leeftijdsgenoten is afgelopen jaar al de tweede geboren. Dat kan ik nooit meer 'inhalen', zelfs als er hier kinderen komen. Ook dat vind ik jammer, het had me mooi geleken om het samen mee te maken, moeder worden en onze ukken groter zien worden.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
donderdag 30 juni 2016 13:13
Greys, lastig dat jij en je vriend niet helemaal op 1 lijn liggen. En dat pushen om er weer voor te gaan en te focussen, hoe voel jij je daaronder? Ben je bang voor wat er komen gaat, beetje aan het struisvogelen? Terwijl het anderzijds klinkt alsof je toch ook wel weer actiever ermee bezig wilt zijn. Is ook zo dubbel hè soms.
Zelf niet echt ervaring met wanneer je de stap naar de gyn maakT. Ik denk dat dat zo verschillend is per situatie, gemiddeld denk ik na een jaar, maar wat Siska al zegt als er andere dingen spelen kan het natuurlijk ook eerder.
Siska, vreugde en verdiet liggen inderdaad erg dicht naast elkaar. Ik gun iedereen oprecht een zwangerschap en kinderen, maar ik het mezelf ook zo erg en dat maakt me wel verdrietig. Als ik me goed herinner hadden jullie ook een bepaalde grens/datum gesteld tot wanneer jullie zouden proberen, hoe denk je daar nu over? Lijkt me heel moeilijk op en bepaald moment zo'n definitieve beslissing te nemen...
Botanietje, dikke knuffel het is ook echt niet leuk als iedereen in de omgeving maar kinderen krijgt en je zelf nog met lege handen staat....
Meiden, ik las ook nog een mooi gedicht op Facebook, van Lentezoet. Ik moest er een traantje bij wegpinken, hij kwam zó binnen
Leven dat
Hoopvol
In mijn buik
Begon
Waarvoor
Ik teder
Een toekomst
Verzon
Een hartje
Kloppend
Maar nog
Geen naam
Nog voor het
Kans kreeg
Al is
Gegaan
Verborgen
Alsof
Je niet
Bestond
Alsof ik
Mij niet
Aan jou
Verbond
Maar mijn
Hart huilt
Al droeg ik
Maar even
Niks zo
Gewenst
Als dit klein
Broos leven
Zelf niet echt ervaring met wanneer je de stap naar de gyn maakT. Ik denk dat dat zo verschillend is per situatie, gemiddeld denk ik na een jaar, maar wat Siska al zegt als er andere dingen spelen kan het natuurlijk ook eerder.
Siska, vreugde en verdiet liggen inderdaad erg dicht naast elkaar. Ik gun iedereen oprecht een zwangerschap en kinderen, maar ik het mezelf ook zo erg en dat maakt me wel verdrietig. Als ik me goed herinner hadden jullie ook een bepaalde grens/datum gesteld tot wanneer jullie zouden proberen, hoe denk je daar nu over? Lijkt me heel moeilijk op en bepaald moment zo'n definitieve beslissing te nemen...
Botanietje, dikke knuffel het is ook echt niet leuk als iedereen in de omgeving maar kinderen krijgt en je zelf nog met lege handen staat....
Meiden, ik las ook nog een mooi gedicht op Facebook, van Lentezoet. Ik moest er een traantje bij wegpinken, hij kwam zó binnen
Leven dat
Hoopvol
In mijn buik
Begon
Waarvoor
Ik teder
Een toekomst
Verzon
Een hartje
Kloppend
Maar nog
Geen naam
Nog voor het
Kans kreeg
Al is
Gegaan
Verborgen
Alsof
Je niet
Bestond
Alsof ik
Mij niet
Aan jou
Verbond
Maar mijn
Hart huilt
Al droeg ik
Maar even
Niks zo
Gewenst
Als dit klein
Broos leven
zaterdag 2 juli 2016 22:20
Zo, we zijn de uitgerekende datum gisteren goed doorgekomen al hebben we er wel even bij stil gestaan.
Morgen ga ik voor een week naar het buitenland voor mijn werk. Een zeldzaamheid, mag bijna nooit van werkgever maar nu wel. Ik heb er veel zin in ook al is het raar te bedenken dat het zonder de miskraam niet eens mogelijk was geweest. Ik ga maar proberen er zoveel mogelijk van te genieten. Ben misschien iets minder online de komende dagen maar probeer af en toe mee te lezen!
Morgen ga ik voor een week naar het buitenland voor mijn werk. Een zeldzaamheid, mag bijna nooit van werkgever maar nu wel. Ik heb er veel zin in ook al is het raar te bedenken dat het zonder de miskraam niet eens mogelijk was geweest. Ik ga maar proberen er zoveel mogelijk van te genieten. Ben misschien iets minder online de komende dagen maar probeer af en toe mee te lezen!
Je moet niet alles geloven wat je denkt
dinsdag 5 juli 2016 23:34
Hoi meiden,
Ik ben op vakantie, dus daarom even minder respons van deze kant... Zijn in elk geval mijn vruchtbare dagen goed aan het benutten
Hoe was je werktripje naar heg buitenland, Botanietje? Heftig dan hè die dagen rondom de 'uitstekende datum', zoveel dromen en wensen die anders zijn gelopen...
Ik ben op vakantie, dus daarom even minder respons van deze kant... Zijn in elk geval mijn vruchtbare dagen goed aan het benutten
Hoe was je werktripje naar heg buitenland, Botanietje? Heftig dan hè die dagen rondom de 'uitstekende datum', zoveel dromen en wensen die anders zijn gelopen...
vrijdag 8 juli 2016 12:17
Veel plezier (en succes ) op jullie vakantie Jayla! Fijn dat jullie er even uit zijn. Hopelijk heb je net zulk mooi weer als ik hier ik Frankrijk.
Mijn werktrip zit er bijna op, vandaag ga ik weer naar huis. Het was een fantastische week. Perfect om even met iets anders bezig te zijn. Ik heb zoveel gedaan, gezien en zoveel mensen gesproken: ik weet weer dat ik nog zoveel meer ben dan mijn kinderwens. Dat had ik echt even nodig. Maar het idee dat ik vanavond mijn man weer zie, is ook heel fijn.
Mijn werktrip zit er bijna op, vandaag ga ik weer naar huis. Het was een fantastische week. Perfect om even met iets anders bezig te zijn. Ik heb zoveel gedaan, gezien en zoveel mensen gesproken: ik weet weer dat ik nog zoveel meer ben dan mijn kinderwens. Dat had ik echt even nodig. Maar het idee dat ik vanavond mijn man weer zie, is ook heel fijn.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
vrijdag 8 juli 2016 22:20
Balen Siska!
Vervelend dat je cyclus meer tijd nodig heeft om te herstellen. Kan me voorstellen dat je die tijd liever ten volle benut. Ik geloof dat Jayla er laatst ook al naar vroeg, maar staan jullie nog steeds achter de gestelde deadline? Heeft het toenemende verdriet daar ook mee te maken?
Ik blijf voor jullie hopen.
Vervelend dat je cyclus meer tijd nodig heeft om te herstellen. Kan me voorstellen dat je die tijd liever ten volle benut. Ik geloof dat Jayla er laatst ook al naar vroeg, maar staan jullie nog steeds achter de gestelde deadline? Heeft het toenemende verdriet daar ook mee te maken?
Ik blijf voor jullie hopen.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
zaterdag 9 juli 2016 14:42
Ik denk dat de pijn nu heftiger is omdat het over een week m'n uitgerekende datum is van m'n eerste miskraam, ik had zo gehoopt dat ik voor die tijd weer zwanger zou zijn én dat dat dan goed zou gaan.
De tijdsdruk wordt ook wel wat hoger. Ik sta er nog steeds achter om eind dit jaar te stoppen met proberen, ik ben dan 42 en vind dat eigenlijk wel de grens.
Het is wel confronterend om te weten dat het zo anders had kunnen zijn als m'n gezondheid niet zo dwars had gelegen tien jaar lang, maar dat is niet anders. En heel lang heb ik gedacht dat er helemaal geen kindjes zouden komen en ik heb al een prachtig zoontje, dus daar prijs ik me al heel gelukkig mee. Maar soms hakken de 'wat-als'-en er hard in.????
De tijdsdruk wordt ook wel wat hoger. Ik sta er nog steeds achter om eind dit jaar te stoppen met proberen, ik ben dan 42 en vind dat eigenlijk wel de grens.
Het is wel confronterend om te weten dat het zo anders had kunnen zijn als m'n gezondheid niet zo dwars had gelegen tien jaar lang, maar dat is niet anders. En heel lang heb ik gedacht dat er helemaal geen kindjes zouden komen en ik heb al een prachtig zoontje, dus daar prijs ik me al heel gelukkig mee. Maar soms hakken de 'wat-als'-en er hard in.????
