Relaties
alle pijlers
Ik ben op....
dinsdag 28 juni 2016 15:45
UPDATE:
Dag dames (en heren),
Ik zit dus momenteel in een behoorlijke dip met de relatie die ik nu heb.
(mijn vrouw is een jaar of 10 geleden voor we kindjes hadden vreemd gegaan. En nu een jaar geleden heeft ze op gebouwd met iemand en is ze in ieder geval in december vreemd gegaan (vermoedelijk vaker maar dat geeft ze niet toe)).
Na onze vakantie was het niet echt verbeterd en zat ik nog altijd met dezelfde vragen. Gister heb ik die vraag dus gesteld.
"Waarom ben je bij die ander gegaan". Ze blijft zeggen "ik weet het niet". Ik kan dat erg moeilijk verkroppen. (Ik weet wel dat ik inmiddels ook niet heel zuiver geweest ben. Maar dat was op het moment dat ik echt volledig aan de grond zat en zou je het onder de noemer wraak en troost zoeken kunnen scharen.)
OUDE VERHAAL
/edit. Post is aanzienlijk langer uitgevallen dan gepland, dus maak je borst maar nat voor een stukje soap, waar GTST of Thuis nog een puntje aan kan zuigen.
Een korte schets van wie ik ben om te beginnen:
Ik ben een man van tegen de 40. Heb 2 prachtige jonge kinderen en een vriendin waarmee ik al zo'n 16 jaar mee samen ben en 15 jaar mee samen woon. We hebben een huis, welke net af is. Financieel gaat alles goed en volgens buitenstaanders zijn wij echt zo'n perfect gezinnetje. Altijd in om samen met anderen leuke dingen te doen etc.
Echter zoals jullie wel konden zien aankomen schijn bedriegt.
/edit 2. hier eerst de samenvatting ivm "De wet van Wuiles"
Na 16 jaar is de relatie tussen mijn partner en mij volledig in de soep aan het lopen. Een tiental jaar geleden heeft ze (zogezegd alleen maar) gekust met een goede vriend van mij. Ik heb haar toen verteld dat als dat het nog eens zou voorvallen ik mijn koffer zou pakken.
9 jaar en 2 kinderen later heeft ze mijn vertrouwen een tweede maal geschonden en heeft ze weer (zogezegd alleen maar) gekust met een goede vriend van mij.
Hoop verdriet van mijn kant, ik huil uit bij een vriendin en na een paar maanden kus ik haar en enkele weken later nog een keer.
Absoluut niet goed te praten.
Nu veel vijven zen zessen later ben ik die vriendin dus kwijt en proberen mijn partner en ik de draad weer op te pakken. Alleen heb ik het gevoel dat ik dit wat mezelf betreft alleen voor de kinderen doe. Ik weet niet of en hoe ik dit vol ga houden en aanpakken
De "Wuiles" versie voor de liefhebbers:
De voorgeschiedenis in een notendop:
Toen we elkaar leerden kennen woonden we zo'n 200km uit elkaar en na een jaar heb ik mijn werk opgezegd en ben verhuisd naar de stad waar zij woonde. Na een jaar of 6-7 is ze vreemdgegaan (gekust zegt ze) met een van mijn vrienden. Ik was daar kapot van en heb haar toen gezegd dat als dat nog eens zou gebeuren ik mijn koffers zou pakken. Enkele jaren daarna hebben we een huis gekocht en hebben onze kinderwens vervuld.
Tot vorig jaar april liep alles echt vlot en zat onze relatie nog goed in elkaar....
dacht ik....
Gezien ik eerder introvert ben en mijn vriendin nood heeft aan uitgaan en feesten, gebeurde het vaak dat ze samen met haar vrienden uitging zonder mij. Dit kwam ons beiden eigenlijk erg goed uit omdat zij dan haar stoom kon afblazen en ik tijd had om een uitlaatklep te hebben voor mijn creativiteit en mijn bedrijfje welke ik in naast mijn gewone werk heb.
Jaren heb ik haar hierin volledig vertrouwd, hoewel haar eerste misstap natuurlijk nog altijd een beetje knaagde.
Vorig jaar is ze samen met mijn beste vriend naar concerten beginnen gaan. Iets waar ik niet goed tegen kan vanwege de drukte. Af en toe vind ik leuk, maar niet maandelijks (of nog vaker). Vanaf toen realiseer ik me achteraf begon alles te veranderen. Ze begon steeds meer en meer over hem te praten over hoe leuk en interessant hij was. Hoe grappig en hoe hij een nog groter rechtvaardigheidsgevoel heeft dan ik heb. Maar verzekerde ze me, het zou nooit meer dan een goede vriend kunnen zijn. Bovendien had hij ook een partner en 2 kinderen. Ik zag wel dat ze steeds vaker elkaar opzochten, maar ik vertrouwde hen. Ik zag wel dat ze elkaar veel aanraakten, maar goede vrienden doen dat. Ik voelde wel dat ze over sommige dingen niet meer met mij praatte, maar ik vertrouwde haar. Ik merkte wel dat ze op een gegeven moment mij niet eens meer vroeg of ik mee wou naar een concert, maar ik vertrouwde haar.
Op een bepaald moment was ze vaak 2 tot 3 avonden in de week op stap (al dan niet met hem) en haar gedrag begon meer en meer te veranderen en toen begon ik me echt wel een beetje zorgen te maken. Maar ik vertrouwde haar.
Op een bepaald moment zijn onze gezinnen samen op reis gegaan. Wat ik daar gezien heeft, heeft er voor gezorgd dat ik toch echt begon te twijfelen. Ze zaten constant op of aan elkaar, ook op manieren die ik absoluut niet fijn vond. Ze ging overal heen waar hij heen ging. Bij zijn vraag of iemand mee ging boodschappen te doen, stond ze al bijna bij de voordeur. Dit terwijl ze helemaal niet van boodschappen doen houdt.
Je kan begrijpen dat er bij mij toen iets geknapt is. Ik heb haar toen gevraagd of er iets was tussen hun twee anders dan vriendschap. Dit ontkende ze natuurlijk. Ik merkte echter aan heel haar gedrag dat ze de waarheid niet sprak.
Ik had het misschien niet mogen doen, maar ik heb vervolgens op haar telefoon de chat/bel/app geschiedenis tussen die twee uit geplozen. Het was duidelijk dat ze de dag dat ik haar over hun relatie gevraagd heb, haar geschiedenis had gewist. Nu was ik er uiteraard nog meer zeker van dat er iets speelde. Ik heb zodoende haar whatsapp live gevolgd en zag dingen passeren waardoor het 100% duidelijkheid werd dat ze iets hadden.
Wederom haar gevraagd hoe het zat en wederom ontkenning. Tot ik haar confronteerde met het feit dat ik haar gesprekken van die dag gevolgd had. Ze heeft toen schoorvoetend toegegeven dat er één keer gekust was.
Allen ik geloof niet dat het maar één keer was. Als ik alles optel en alle keren bekijk dat ze 's avond nadat ze van sporten (is ze uberhaupt gaan sporten?) kwam nog even bij hem binnen is gewipt wanneer zijn vrouw gaan werken was en dit koppel aan berichten die ik gelezen heb weet ik bijna 100% zeker dat er aanzienlijk meer is gebeurd.
In de periode daarna heb mijn hart uitgestort bij een goede vriendin (puur goede vriendin niets meer niets minder). Zij heeft me in die periode enorm gesteund en door de eerste schok geholpen. Hoewel mijn vertrouwen nu voor de tweede keer behoorlijk geschaad was en ik het liefst mijn koffers zou willen pakken, ben ik gebleven in functie van de kindjes.
Ik bleef mijn hart uitstorten bij mijn vriendin en we hebben lange gesprekken gehad over hoe ik het moest aanpakken. Ze heeft mij gesteund en er voor gezorgd dat ik het wilde blijven proberen, ondanks dat ik helemaal klaar was met mijn partner. Na een paar weken echter was ik nog geen stap verder. Ik was kwaad en vies van mijn partner, ik geloofde niets meer van wat ze zie. Zeker over de relatie met die andere man bleef ze zeggen dat dat voorbij was, terwijl bij controle op haar telefoon duidelijk bleek dat dit niet zo was. In die periode ben ik dingen beginnen voelen voor mijn goede vriendin. De vriendin beantwoorde dit gevoel. Ik heb dit toen ook duidelijk gemaakt aan mijn partner. Ik heb beide vouwen toen ook duidelijk gemaakt dat ik met mijn partner verder zou gaan uit respect voor de kinderen.
In de weken die volgden heb ik echter enkele grote fouten gemaakt. De vriendin die mij een schouder gaf om op te huilen en ik groeiden over een periode van een kleine maand steeds dichter en dichter bij elkaar. En je raad het al, na een grote ruzie met mijn vriendin (die vervolgens met de kindjes naar haar ouders vertrok voor een week) ben ik gaan uithuilen bij die vriendin en hebben ook wij gekust.
Absoluut niet goed te praten.
Toen mijn partner terug kwam heb ik haar hier ook over verteld. En dit zorgde uiteraard voor meer conflicten. Maar we gingen blijven proberen onze relatie te redden en op aanraden van een kennis van haar een therapeut bezoeken. We waren beide erg sceptisch over therapie en dit bezoek was in onze ogen dan ook een farce en we besloten het zelf verder op te lossen,
In de weken die volgden kon ik echter mijn vriendin niet loslaten omdat mijn gevoelens erg sterk waren. Enkele weken later heb ik wederom gekust. Een week later heb ik dit aan mijn partner verteld. Ik denk dat ze toen pas realiseerde dat ze me echt aan het verliezen was, want vanaf toen heeft ze min of meer elk contact met die andere man verbroken en zette ze zich echt in voor onze relatie.
We zijn nu inmiddels nog drie maanden verder en voel ik me diep ongelukkig.
In de afgelopen maanden ben ik geheel tegen mijn rationele gedachten in contact blijven houden met mijn vriendin en er is meer gebeurd dan eigenlijk mag. Een maand geleden hebben we besloten dat we echt meer afstand moesten houden omdat onze relatie, mijn gezin niet zou redden (in tegendeel).
Mijn partner en ik zijn onlangs op citytrip geweest. Het was op zich gezellig, maar meer vriendschappelijk gezellig. We hebben die avond gevreeën, maar eigenlijk zwaar tegen mijn zin, maar ik kon er op dat moment niet onderuit. Nu heeft mijn partner het gevoel dat het allemaal beter gaat, maar bij mij is het eigenlijk nu echt op.
Over een paar weken gaan we voor 20 dagen op vakantie. Ik zie er eerlijk gezegd zwaar tegen op.
Ik heb echt geen idee hoe ik dit ga moeten aanpakken.
Zo zie je maar. Niet elk “perfect gezinnetje” is zo perfect als je zou denken.
Dag dames (en heren),
Ik zit dus momenteel in een behoorlijke dip met de relatie die ik nu heb.
(mijn vrouw is een jaar of 10 geleden voor we kindjes hadden vreemd gegaan. En nu een jaar geleden heeft ze op gebouwd met iemand en is ze in ieder geval in december vreemd gegaan (vermoedelijk vaker maar dat geeft ze niet toe)).
Na onze vakantie was het niet echt verbeterd en zat ik nog altijd met dezelfde vragen. Gister heb ik die vraag dus gesteld.
"Waarom ben je bij die ander gegaan". Ze blijft zeggen "ik weet het niet". Ik kan dat erg moeilijk verkroppen. (Ik weet wel dat ik inmiddels ook niet heel zuiver geweest ben. Maar dat was op het moment dat ik echt volledig aan de grond zat en zou je het onder de noemer wraak en troost zoeken kunnen scharen.)
OUDE VERHAAL
/edit. Post is aanzienlijk langer uitgevallen dan gepland, dus maak je borst maar nat voor een stukje soap, waar GTST of Thuis nog een puntje aan kan zuigen.
Een korte schets van wie ik ben om te beginnen:
Ik ben een man van tegen de 40. Heb 2 prachtige jonge kinderen en een vriendin waarmee ik al zo'n 16 jaar mee samen ben en 15 jaar mee samen woon. We hebben een huis, welke net af is. Financieel gaat alles goed en volgens buitenstaanders zijn wij echt zo'n perfect gezinnetje. Altijd in om samen met anderen leuke dingen te doen etc.
Echter zoals jullie wel konden zien aankomen schijn bedriegt.
/edit 2. hier eerst de samenvatting ivm "De wet van Wuiles"
Na 16 jaar is de relatie tussen mijn partner en mij volledig in de soep aan het lopen. Een tiental jaar geleden heeft ze (zogezegd alleen maar) gekust met een goede vriend van mij. Ik heb haar toen verteld dat als dat het nog eens zou voorvallen ik mijn koffer zou pakken.
9 jaar en 2 kinderen later heeft ze mijn vertrouwen een tweede maal geschonden en heeft ze weer (zogezegd alleen maar) gekust met een goede vriend van mij.
Hoop verdriet van mijn kant, ik huil uit bij een vriendin en na een paar maanden kus ik haar en enkele weken later nog een keer.
Absoluut niet goed te praten.
Nu veel vijven zen zessen later ben ik die vriendin dus kwijt en proberen mijn partner en ik de draad weer op te pakken. Alleen heb ik het gevoel dat ik dit wat mezelf betreft alleen voor de kinderen doe. Ik weet niet of en hoe ik dit vol ga houden en aanpakken
De "Wuiles" versie voor de liefhebbers:
De voorgeschiedenis in een notendop:
Toen we elkaar leerden kennen woonden we zo'n 200km uit elkaar en na een jaar heb ik mijn werk opgezegd en ben verhuisd naar de stad waar zij woonde. Na een jaar of 6-7 is ze vreemdgegaan (gekust zegt ze) met een van mijn vrienden. Ik was daar kapot van en heb haar toen gezegd dat als dat nog eens zou gebeuren ik mijn koffers zou pakken. Enkele jaren daarna hebben we een huis gekocht en hebben onze kinderwens vervuld.
Tot vorig jaar april liep alles echt vlot en zat onze relatie nog goed in elkaar....
dacht ik....
Gezien ik eerder introvert ben en mijn vriendin nood heeft aan uitgaan en feesten, gebeurde het vaak dat ze samen met haar vrienden uitging zonder mij. Dit kwam ons beiden eigenlijk erg goed uit omdat zij dan haar stoom kon afblazen en ik tijd had om een uitlaatklep te hebben voor mijn creativiteit en mijn bedrijfje welke ik in naast mijn gewone werk heb.
Jaren heb ik haar hierin volledig vertrouwd, hoewel haar eerste misstap natuurlijk nog altijd een beetje knaagde.
Vorig jaar is ze samen met mijn beste vriend naar concerten beginnen gaan. Iets waar ik niet goed tegen kan vanwege de drukte. Af en toe vind ik leuk, maar niet maandelijks (of nog vaker). Vanaf toen realiseer ik me achteraf begon alles te veranderen. Ze begon steeds meer en meer over hem te praten over hoe leuk en interessant hij was. Hoe grappig en hoe hij een nog groter rechtvaardigheidsgevoel heeft dan ik heb. Maar verzekerde ze me, het zou nooit meer dan een goede vriend kunnen zijn. Bovendien had hij ook een partner en 2 kinderen. Ik zag wel dat ze steeds vaker elkaar opzochten, maar ik vertrouwde hen. Ik zag wel dat ze elkaar veel aanraakten, maar goede vrienden doen dat. Ik voelde wel dat ze over sommige dingen niet meer met mij praatte, maar ik vertrouwde haar. Ik merkte wel dat ze op een gegeven moment mij niet eens meer vroeg of ik mee wou naar een concert, maar ik vertrouwde haar.
Op een bepaald moment was ze vaak 2 tot 3 avonden in de week op stap (al dan niet met hem) en haar gedrag begon meer en meer te veranderen en toen begon ik me echt wel een beetje zorgen te maken. Maar ik vertrouwde haar.
Op een bepaald moment zijn onze gezinnen samen op reis gegaan. Wat ik daar gezien heeft, heeft er voor gezorgd dat ik toch echt begon te twijfelen. Ze zaten constant op of aan elkaar, ook op manieren die ik absoluut niet fijn vond. Ze ging overal heen waar hij heen ging. Bij zijn vraag of iemand mee ging boodschappen te doen, stond ze al bijna bij de voordeur. Dit terwijl ze helemaal niet van boodschappen doen houdt.
Je kan begrijpen dat er bij mij toen iets geknapt is. Ik heb haar toen gevraagd of er iets was tussen hun twee anders dan vriendschap. Dit ontkende ze natuurlijk. Ik merkte echter aan heel haar gedrag dat ze de waarheid niet sprak.
Ik had het misschien niet mogen doen, maar ik heb vervolgens op haar telefoon de chat/bel/app geschiedenis tussen die twee uit geplozen. Het was duidelijk dat ze de dag dat ik haar over hun relatie gevraagd heb, haar geschiedenis had gewist. Nu was ik er uiteraard nog meer zeker van dat er iets speelde. Ik heb zodoende haar whatsapp live gevolgd en zag dingen passeren waardoor het 100% duidelijkheid werd dat ze iets hadden.
Wederom haar gevraagd hoe het zat en wederom ontkenning. Tot ik haar confronteerde met het feit dat ik haar gesprekken van die dag gevolgd had. Ze heeft toen schoorvoetend toegegeven dat er één keer gekust was.
Allen ik geloof niet dat het maar één keer was. Als ik alles optel en alle keren bekijk dat ze 's avond nadat ze van sporten (is ze uberhaupt gaan sporten?) kwam nog even bij hem binnen is gewipt wanneer zijn vrouw gaan werken was en dit koppel aan berichten die ik gelezen heb weet ik bijna 100% zeker dat er aanzienlijk meer is gebeurd.
In de periode daarna heb mijn hart uitgestort bij een goede vriendin (puur goede vriendin niets meer niets minder). Zij heeft me in die periode enorm gesteund en door de eerste schok geholpen. Hoewel mijn vertrouwen nu voor de tweede keer behoorlijk geschaad was en ik het liefst mijn koffers zou willen pakken, ben ik gebleven in functie van de kindjes.
Ik bleef mijn hart uitstorten bij mijn vriendin en we hebben lange gesprekken gehad over hoe ik het moest aanpakken. Ze heeft mij gesteund en er voor gezorgd dat ik het wilde blijven proberen, ondanks dat ik helemaal klaar was met mijn partner. Na een paar weken echter was ik nog geen stap verder. Ik was kwaad en vies van mijn partner, ik geloofde niets meer van wat ze zie. Zeker over de relatie met die andere man bleef ze zeggen dat dat voorbij was, terwijl bij controle op haar telefoon duidelijk bleek dat dit niet zo was. In die periode ben ik dingen beginnen voelen voor mijn goede vriendin. De vriendin beantwoorde dit gevoel. Ik heb dit toen ook duidelijk gemaakt aan mijn partner. Ik heb beide vouwen toen ook duidelijk gemaakt dat ik met mijn partner verder zou gaan uit respect voor de kinderen.
In de weken die volgden heb ik echter enkele grote fouten gemaakt. De vriendin die mij een schouder gaf om op te huilen en ik groeiden over een periode van een kleine maand steeds dichter en dichter bij elkaar. En je raad het al, na een grote ruzie met mijn vriendin (die vervolgens met de kindjes naar haar ouders vertrok voor een week) ben ik gaan uithuilen bij die vriendin en hebben ook wij gekust.
Absoluut niet goed te praten.
Toen mijn partner terug kwam heb ik haar hier ook over verteld. En dit zorgde uiteraard voor meer conflicten. Maar we gingen blijven proberen onze relatie te redden en op aanraden van een kennis van haar een therapeut bezoeken. We waren beide erg sceptisch over therapie en dit bezoek was in onze ogen dan ook een farce en we besloten het zelf verder op te lossen,
In de weken die volgden kon ik echter mijn vriendin niet loslaten omdat mijn gevoelens erg sterk waren. Enkele weken later heb ik wederom gekust. Een week later heb ik dit aan mijn partner verteld. Ik denk dat ze toen pas realiseerde dat ze me echt aan het verliezen was, want vanaf toen heeft ze min of meer elk contact met die andere man verbroken en zette ze zich echt in voor onze relatie.
We zijn nu inmiddels nog drie maanden verder en voel ik me diep ongelukkig.
In de afgelopen maanden ben ik geheel tegen mijn rationele gedachten in contact blijven houden met mijn vriendin en er is meer gebeurd dan eigenlijk mag. Een maand geleden hebben we besloten dat we echt meer afstand moesten houden omdat onze relatie, mijn gezin niet zou redden (in tegendeel).
Mijn partner en ik zijn onlangs op citytrip geweest. Het was op zich gezellig, maar meer vriendschappelijk gezellig. We hebben die avond gevreeën, maar eigenlijk zwaar tegen mijn zin, maar ik kon er op dat moment niet onderuit. Nu heeft mijn partner het gevoel dat het allemaal beter gaat, maar bij mij is het eigenlijk nu echt op.
Over een paar weken gaan we voor 20 dagen op vakantie. Ik zie er eerlijk gezegd zwaar tegen op.
Ik heb echt geen idee hoe ik dit ga moeten aanpakken.
Zo zie je maar. Niet elk “perfect gezinnetje” is zo perfect als je zou denken.
dinsdag 28 juni 2016 17:47
quote:Renmuis schreef op 28 juni 2016 @ 16:51:
[...]
We waren vooraf al behoorlijk sceptisch en hadden vrij snel een slecht gevoel bij de therapie. De therapeut in kwestie leek meer op geld uit te zijn dan ons vooruit te willen helpen. Bovendien was hij nogal denigrerend t.o.v. mijn partner, terwijl we er juist kwamen om respect voor elkaar terug te vinden. Ik vind het dan ongezond dat een therapeut schertsend over het gedrag van mijn partner praat.Die therapeut confronteerde je vriendin met haar onacceptabele en onrespectvolle gedrag, lijkt mij heel normaal. Jij bent echter zo'n enorme push-over dat je niet eens inziet dat ze gewoon op haar verantwoordelijkheid wordt gewezen door die therapeut. Tja, dan wordt je prinses maar eens boos. Ze is een volwassen vrouw en ze hebt er maar mee te dealen.
[...]
We waren vooraf al behoorlijk sceptisch en hadden vrij snel een slecht gevoel bij de therapie. De therapeut in kwestie leek meer op geld uit te zijn dan ons vooruit te willen helpen. Bovendien was hij nogal denigrerend t.o.v. mijn partner, terwijl we er juist kwamen om respect voor elkaar terug te vinden. Ik vind het dan ongezond dat een therapeut schertsend over het gedrag van mijn partner praat.Die therapeut confronteerde je vriendin met haar onacceptabele en onrespectvolle gedrag, lijkt mij heel normaal. Jij bent echter zo'n enorme push-over dat je niet eens inziet dat ze gewoon op haar verantwoordelijkheid wordt gewezen door die therapeut. Tja, dan wordt je prinses maar eens boos. Ze is een volwassen vrouw en ze hebt er maar mee te dealen.
dinsdag 28 juni 2016 17:54
quote:Alicemorgan82 schreef op 28 juni 2016 @ 17:46:
[...]
Bij mekaar blijven voor de kinderen terwijl je niet door 1 deur kunt wordt i.m.o ook niemand gelukkig van.
Hebben mijn ouders jaren gedaan voor ze uiteindelijk toch uit mekaar gingen. (En dat hadden ze wat mij betreft eerder mogen doen)Klopt, maar als vader en moeder wat minder met hun kruis dachten viel er misschien best wel wat te redden. Maar die liegen en bedriegen liever.
[...]
Bij mekaar blijven voor de kinderen terwijl je niet door 1 deur kunt wordt i.m.o ook niemand gelukkig van.
Hebben mijn ouders jaren gedaan voor ze uiteindelijk toch uit mekaar gingen. (En dat hadden ze wat mij betreft eerder mogen doen)Klopt, maar als vader en moeder wat minder met hun kruis dachten viel er misschien best wel wat te redden. Maar die liegen en bedriegen liever.
Hallo?!
dinsdag 28 juni 2016 17:55
"Alleen heb ik het gevoel dat ik dit wat mezelf betreft alleen voor de kinderen doe. Ik weet niet of en hoe ik dit vol ga houden en aanpakken."
Dit is de zin die mij na het lezen van de hele post nog een sprankje hoop bood... er wordt toch nog aan de kinderen gedacht.
Pak elkaar bij de lurfen. Stop met dat ijdele en egoïstische gedrag. Doe wat jullie moeten doen: neem verantwoordelijkheid voor het geluk en de toekomst van jullie kinderen.
Dit is de zin die mij na het lezen van de hele post nog een sprankje hoop bood... er wordt toch nog aan de kinderen gedacht.
Pak elkaar bij de lurfen. Stop met dat ijdele en egoïstische gedrag. Doe wat jullie moeten doen: neem verantwoordelijkheid voor het geluk en de toekomst van jullie kinderen.
dinsdag 28 juni 2016 18:26
Ik vind het allemaal nogal slappe hap. Jullie piesen allebei buiten de pot en doen niet echt je best om er nog wat van te maken . En dan dat gemiep bij de therapeut, de motivatie spat er af. Naar mijn mening ven je verplicht om je stinkende best te doen voor je kinderen en niet van dit soort halfhartige passief-agressieve geneuzel. Werkt dat niet, regel het dan zo goed mogelijk waarbij de belangen van de kinderen voorop staan.
dinsdag 28 juni 2016 18:59
quote:Alicemorgan82 schreef op 28 juni 2016 @ 18:29:
[...]
dat vind ik op zn minst verdacht, ik ben al jaren forumlid en weet pas sinds kort wat de Wet an Wuiles is
(Ok kan ook aan mijn tempo liggen... )De WvW werd meteen in de eerste reacties genoemd en TO heeft daarna de OP aangepast, niks verdachts aan
[...]
dat vind ik op zn minst verdacht, ik ben al jaren forumlid en weet pas sinds kort wat de Wet an Wuiles is
(Ok kan ook aan mijn tempo liggen... )De WvW werd meteen in de eerste reacties genoemd en TO heeft daarna de OP aangepast, niks verdachts aan
dinsdag 28 juni 2016 19:01
Je vrouw zoekt structureel aandacht buiten van andere mannen. Bijvoorkeur jou vrienden en deze gaan hier in mee.
Zowel jevrienden als je vrouw hebben geen respect voor je en zijn ook niet bang dat dit gevolgen heeft voor hun relatie met jou.
Dat geeft toch een beetje aan dat je te vriendelijk of te zacht bent.
Je hebt in iedergeval niet de juiste mensen om je heen verzamelt
Jij heb interesse in een ander, je vrouw heeft interesse in iedereen behalve jij en ze gaat niet zomaar vreemd maar ook nog eens een vriend van je.
Er is totaal geen wederzijds respect en ik vraag me oprecht af waarom verder.
En ik zou als ik jou was een assertiviteits cursus volgen.
Zowel jevrienden als je vrouw hebben geen respect voor je en zijn ook niet bang dat dit gevolgen heeft voor hun relatie met jou.
Dat geeft toch een beetje aan dat je te vriendelijk of te zacht bent.
Je hebt in iedergeval niet de juiste mensen om je heen verzamelt
Jij heb interesse in een ander, je vrouw heeft interesse in iedereen behalve jij en ze gaat niet zomaar vreemd maar ook nog eens een vriend van je.
Er is totaal geen wederzijds respect en ik vraag me oprecht af waarom verder.
En ik zou als ik jou was een assertiviteits cursus volgen.
dinsdag 28 juni 2016 19:20
quote:Liberty97 schreef op 28 juni 2016 @ 16:51:
Sjongejongejongejongejonge
Denk nou een ná! Denk nou verdorie toch eens ná voor je kinderen neemt!
Neem je verantwoordelijkheid, allebei, stelletje pubers. Jullie hebben samen twee kinderen de wereld ingeschopt, en dát is nu je prioriteit. Papa wil liever zijn tong en piemel in één van z'n vriendinnetjes stoppen i.p.v. in mama? Jammer dan! Dan ben je maar even een paar jaar wat minder blij, of je gaat een open relatie aan (want jullie zijn beiden blijkbaar niet monogaam).Volgens mij is het mamma die met deze hele vicieuze cirkel is gestart hoor.
Sjongejongejongejongejonge
Denk nou een ná! Denk nou verdorie toch eens ná voor je kinderen neemt!
Neem je verantwoordelijkheid, allebei, stelletje pubers. Jullie hebben samen twee kinderen de wereld ingeschopt, en dát is nu je prioriteit. Papa wil liever zijn tong en piemel in één van z'n vriendinnetjes stoppen i.p.v. in mama? Jammer dan! Dan ben je maar even een paar jaar wat minder blij, of je gaat een open relatie aan (want jullie zijn beiden blijkbaar niet monogaam).Volgens mij is het mamma die met deze hele vicieuze cirkel is gestart hoor.
dinsdag 28 juni 2016 19:29
dinsdag 28 juni 2016 19:52
quote:Kerstvrouw schreef op 28 juni 2016 @ 19:20:
[...]
Volgens mij is het mamma die met deze hele vicieuze cirkel is gestart hoor.Dat is toch geen vrijbrief om hetzelfde te doen. Zo redeneren kleuters. 'Ja, maar hij begon!' Nou én, als je kinderen hebt, kun je je zelf niet meer als een kind gedragen.
[...]
Volgens mij is het mamma die met deze hele vicieuze cirkel is gestart hoor.Dat is toch geen vrijbrief om hetzelfde te doen. Zo redeneren kleuters. 'Ja, maar hij begon!' Nou én, als je kinderen hebt, kun je je zelf niet meer als een kind gedragen.
Hallo?!
dinsdag 28 juni 2016 21:08
quote:_Doortje_ schreef op 28 juni 2016 @ 19:52:
[...]
Dat is toch geen vrijbrief om hetzelfde te doen. Zo redeneren kleuters. 'Ja, maar hij begon!' Nou én, als je kinderen hebt, kun je je zelf niet meer als een kind gedragen.Ik lees niet dat Kerstvrouw ook maar iets vergoelijkt - ze wijst er alleen op dat het niet alleen maar om papa en zijn piemel ging.
[...]
Dat is toch geen vrijbrief om hetzelfde te doen. Zo redeneren kleuters. 'Ja, maar hij begon!' Nou én, als je kinderen hebt, kun je je zelf niet meer als een kind gedragen.Ik lees niet dat Kerstvrouw ook maar iets vergoelijkt - ze wijst er alleen op dat het niet alleen maar om papa en zijn piemel ging.
pluk de nacht
dinsdag 28 juni 2016 21:13
Lastig parket hebben jullie je in gewerkt TO. Ik zou het advies om te bedenken of er nog liefde is tussen jullie, ter harte nemen. Dat is de basis. Als die niet deugt doe je je kinderen alleen maar verdriet als je dit circus met tegenzin voort gaat zetten - dat wordt zo te lezen niks met jullie.
Maar als er wel liefde is, heb je een startpunt. Dan is alles uiteindelijk mogelijk. Andere therapeut zoeken, de ander vergeten, je over jezelf heenzetten (niet een keer, maar nog heel heel vaak) en er weer voor gaan. Kortom: eerlijk zijn tegen jezelf. Dat kan alleen als je zowel bereid bent tot een scheiding als tot er opnieuw voor gaan.
Maar als er wel liefde is, heb je een startpunt. Dan is alles uiteindelijk mogelijk. Andere therapeut zoeken, de ander vergeten, je over jezelf heenzetten (niet een keer, maar nog heel heel vaak) en er weer voor gaan. Kortom: eerlijk zijn tegen jezelf. Dat kan alleen als je zowel bereid bent tot een scheiding als tot er opnieuw voor gaan.
pluk de nacht
dinsdag 28 juni 2016 21:22
quote:_Doortje_ schreef op 28 juni 2016 @ 19:52:
[...]
Dat is toch geen vrijbrief om hetzelfde te doen. Zo redeneren kleuters. 'Ja, maar hij begon!' Nou én, als je kinderen hebt, kun je je zelf niet meer als een kind gedragen.
+1000
TO: niet zeiken, gewoon braaf je verantwoordelijkheid nemen. Je bent geen 12 meer.
[...]
Dat is toch geen vrijbrief om hetzelfde te doen. Zo redeneren kleuters. 'Ja, maar hij begon!' Nou én, als je kinderen hebt, kun je je zelf niet meer als een kind gedragen.
+1000
TO: niet zeiken, gewoon braaf je verantwoordelijkheid nemen. Je bent geen 12 meer.
woensdag 29 juni 2016 02:16
Heb niet alle reacties gelezen maar wel een paar. Wat mij opvalt: meerdere mensen zeggen dat hij beter kan kappen met de relatie. Terwijl er op de relatiepijler een ander topic loopt van een vrouw die zegt dat het gevoel weg is en of ze voor zichzelf moet kiezen, en die wordt bijkans afgefikt hoe ze het durft te wagen om voor zichzelf te kiezen?!?
Anyway my 5 cents: ik vind het zorgelijk dat je vrouw überhaupt zoent met een ander, maar dan ook nog met goeie vrienden van je?? Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer. Nodig
Ik zou voor relatietherapie gaan, al is het maar voor je kids zodat je er alles aan hebt gedaan. Wordt dat niks kies dan voor jezelf (en kies andere vrienden )
Anyway my 5 cents: ik vind het zorgelijk dat je vrouw überhaupt zoent met een ander, maar dan ook nog met goeie vrienden van je?? Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer. Nodig
Ik zou voor relatietherapie gaan, al is het maar voor je kids zodat je er alles aan hebt gedaan. Wordt dat niks kies dan voor jezelf (en kies andere vrienden )
woensdag 29 juni 2016 07:25
Je doet eerst voorkomen of het je allemaal maar overkomt maar vervolgens spiek je mee op haar WA en zoen je met een ander. Je kan je partner op bepaald gedrag aanspreken of bepaalde dingen weigeren (3 x per week stappen of een vakantie met anderen) maar jij besluit het allemaal sneaky op te lossen. Jullie zijn beide niet te vertrouwen naar elkaar dus wat jullie basis is voor een relatie zie ik ook niet.
