Gezondheid
alle pijlers
weer thuis na een herseninfarct
donderdag 30 juni 2016 10:16
Mijn vader zit vrijdag 3 weken in een revalidatiecentrum. Hij heeft een herseninfarct gehad. Nu hebben wij gisteren een meeloopdag gehad. Lichamelijk is alles oke, hij heeft een goede conditie en kan goed bewegen. In zijn hoofd is er wel wat aangetast. Alles wat er voor het infarct is gebeurd weet hij nog precies, maar nieuwe informatie kan hij niet onthouden. Het korte termijn geheugen is beschadigd. Als je hem iets verteld kan hij het niet goed onthouden. Ook nieuwe klusjes aanpakken lukt niet. Ze gingen laatst proberen een huisje in elkaar te zetten met een gebruiksaanwijzing er bij, dit heeft ander half uur geduurd voordat het is gelukt.
Ze gaan het fietsen weer oppakken en als dat goed gaat gaan ze auto rijden proberen.
Nu moeten wij er over nadenken of het nodig is om hem nieuwe dingen aan te leren.. maar dit vinden wij niet echt nodig. Wat hij thuis altijd deed kan hij nu ook gewoon (hij is in het weekend thuis en dan zien we dat altijd).
Eigenlijk deed hij niks thuis, naar de kippen toe (zijn hobby), heel soms helpen met stofzuigen, de tuin, en verder is hij vooral bezig met tv kijken en op de computer, hij is 70. Mijn moeder is de gene die de klusjes doet als dat moet gebeuren, zij is ook wat jonger, 62.
Met de logopedie gaat het ook niet heel goed. Hij maakt veel fouten en kan soms niet op de goede woorden komen.
Maar alles is moeilijk in te schatten. Voor het infarct was hij ook nooit heel 'slim' . Het is nu vast wel iets minder goed door het infarct, maar zoals met dat huisje in elkaar zetten zou hem voor de tijd ook niet heel makkelijk af gaan.
Als wij beslissen dat het niet nodig is om hem verder iets aan te leren dan laten we het hierbij en mag hij over een paar weken misschien naar huis. En dan.. wordt het zwaar denk ik.
Aangezien er niks uit zichzelf komt en je hem moet aansturen om iets te doen. Zijn eigen dingen doet hij wel en hij red zich verder goed thuis, ook met zijn stoma want dat heeft hij ook nog. Maar verder is hij heel labiel en stil. Mijn vader was altijd al een hele stille man, maar nu is hij nog wat somberder geworden. Logisch ook.
Ik woon nog thuis bij mijn ouders en heb geen broers en zussen. Als mijn vader straks niet meer auto kan rijden ben ik de gene die boodschappen voor ze moet doen 1 keer in de week, of ze weg moet brengen naar familie toe. Mijn moeder heeft ook geen rijbewijs. Ze kunnen wel veel op de fiets af, maar niet in de winter of als het regent. Openbaar vervoer kan goed maar dat gaan ze echt nooit doen. Ze zijn allebei hartstikke eigenwijs en willen echt niet met de bus.
Mijn vriend en ik zijn bezig met een appartement zoeken. We willen rond oktober/november samen gaan. Dit staat al heel lang in de planning. Ik laat mijn ouders dan alleen en in deze situatie vind ik dat moeilijk. Mijn moeder vind het namelijk zwaar dat ze straks over alles de verantwoordelijkheid moet nemen en dat mijn vader ook een beetje is veranderd qua karakter.
Allebei zijn wij ook heel angstig dat hij weer een infarct krijgt. Als hij door de week in het revalidatiecentrum zit hebben we dat niet, maar zodra hij thuis is hebben we meteen angst.
Ik ga begin augustus ook nog op vakantie. In deze situatie zou ik niet eens kunnen annuleren want mijn vader is stabiel en wij krijgen ons geld dan niet terug en hebben toch veel betaald voor twee weken Bali. Ook wil ik graag op vakantie omdat we er al zo lang naar uit kijken en ik er echt aan toe ben nu. Maar ik zit aan de andere kant van de wereld straks (Indonesië) en ik kan niet heel snel weer terug zijn als er iets gebeurd. Dat duurt sws 3 dagen.
Allemaal dingen waar ik mij zorgen om maak..
Wat ik wil met dit topic. Vragen wat jullie er van vinden dat ik maar gewoon op vakantie moet gaan en straks ook voor het eerst ga samenwonen met mijn vriend. En hoe om te gaan met een moeder die het enorm moeilijk heeft nu en daar niet mee kan omgaan..
Ze gaan het fietsen weer oppakken en als dat goed gaat gaan ze auto rijden proberen.
Nu moeten wij er over nadenken of het nodig is om hem nieuwe dingen aan te leren.. maar dit vinden wij niet echt nodig. Wat hij thuis altijd deed kan hij nu ook gewoon (hij is in het weekend thuis en dan zien we dat altijd).
Eigenlijk deed hij niks thuis, naar de kippen toe (zijn hobby), heel soms helpen met stofzuigen, de tuin, en verder is hij vooral bezig met tv kijken en op de computer, hij is 70. Mijn moeder is de gene die de klusjes doet als dat moet gebeuren, zij is ook wat jonger, 62.
Met de logopedie gaat het ook niet heel goed. Hij maakt veel fouten en kan soms niet op de goede woorden komen.
Maar alles is moeilijk in te schatten. Voor het infarct was hij ook nooit heel 'slim' . Het is nu vast wel iets minder goed door het infarct, maar zoals met dat huisje in elkaar zetten zou hem voor de tijd ook niet heel makkelijk af gaan.
Als wij beslissen dat het niet nodig is om hem verder iets aan te leren dan laten we het hierbij en mag hij over een paar weken misschien naar huis. En dan.. wordt het zwaar denk ik.
Aangezien er niks uit zichzelf komt en je hem moet aansturen om iets te doen. Zijn eigen dingen doet hij wel en hij red zich verder goed thuis, ook met zijn stoma want dat heeft hij ook nog. Maar verder is hij heel labiel en stil. Mijn vader was altijd al een hele stille man, maar nu is hij nog wat somberder geworden. Logisch ook.
Ik woon nog thuis bij mijn ouders en heb geen broers en zussen. Als mijn vader straks niet meer auto kan rijden ben ik de gene die boodschappen voor ze moet doen 1 keer in de week, of ze weg moet brengen naar familie toe. Mijn moeder heeft ook geen rijbewijs. Ze kunnen wel veel op de fiets af, maar niet in de winter of als het regent. Openbaar vervoer kan goed maar dat gaan ze echt nooit doen. Ze zijn allebei hartstikke eigenwijs en willen echt niet met de bus.
Mijn vriend en ik zijn bezig met een appartement zoeken. We willen rond oktober/november samen gaan. Dit staat al heel lang in de planning. Ik laat mijn ouders dan alleen en in deze situatie vind ik dat moeilijk. Mijn moeder vind het namelijk zwaar dat ze straks over alles de verantwoordelijkheid moet nemen en dat mijn vader ook een beetje is veranderd qua karakter.
Allebei zijn wij ook heel angstig dat hij weer een infarct krijgt. Als hij door de week in het revalidatiecentrum zit hebben we dat niet, maar zodra hij thuis is hebben we meteen angst.
Ik ga begin augustus ook nog op vakantie. In deze situatie zou ik niet eens kunnen annuleren want mijn vader is stabiel en wij krijgen ons geld dan niet terug en hebben toch veel betaald voor twee weken Bali. Ook wil ik graag op vakantie omdat we er al zo lang naar uit kijken en ik er echt aan toe ben nu. Maar ik zit aan de andere kant van de wereld straks (Indonesië) en ik kan niet heel snel weer terug zijn als er iets gebeurd. Dat duurt sws 3 dagen.
Allemaal dingen waar ik mij zorgen om maak..
Wat ik wil met dit topic. Vragen wat jullie er van vinden dat ik maar gewoon op vakantie moet gaan en straks ook voor het eerst ga samenwonen met mijn vriend. En hoe om te gaan met een moeder die het enorm moeilijk heeft nu en daar niet mee kan omgaan..
vrijdag 1 juli 2016 21:59
zaterdag 2 juli 2016 01:12
quote:desyyyy schreef op 01 juli 2016 @ 21:59:
Hij heeft op het begin een gesprek gehad met de psycholoog. Daarna is er nooit meer iets met een psycholoog gedaan. Tenminste dat stond nooit meer op zijn schema wat hij krijgt voor de hele week.
We zitten nu samen thuis en hij is goed vandaag. Niet somber zoals laatst, per dag bekijken
Huh?? En maatschappelijk werk dan? In elk revalidatiecentrum dat ik ken zitten pychologen en maatschappelijk werkers. Over het algemeen wordt dit standaard ingeroosterd. En als het niet wordt ingeroosterd kan je dit zelf aanvragen.
Ik neem aan dat hij ook regelmatig gezien wordt door de (revalidatie-)arts?
Hij heeft op het begin een gesprek gehad met de psycholoog. Daarna is er nooit meer iets met een psycholoog gedaan. Tenminste dat stond nooit meer op zijn schema wat hij krijgt voor de hele week.
We zitten nu samen thuis en hij is goed vandaag. Niet somber zoals laatst, per dag bekijken
Huh?? En maatschappelijk werk dan? In elk revalidatiecentrum dat ik ken zitten pychologen en maatschappelijk werkers. Over het algemeen wordt dit standaard ingeroosterd. En als het niet wordt ingeroosterd kan je dit zelf aanvragen.
Ik neem aan dat hij ook regelmatig gezien wordt door de (revalidatie-)arts?
zaterdag 2 juli 2016 09:03
Nee het werd afgelopen weken niet ingeroosterd. Misschien aankomende week wel.
Door een arts wordt hij wel regelmatig bekeken. Zijn cholesterol medicijnen zijn ook verhoogd.
Deze week heeft hij een gesprek met alle disciplines hoe het gaat en volgende week een gesprek met de arts met familie, ons dus er bij
Door een arts wordt hij wel regelmatig bekeken. Zijn cholesterol medicijnen zijn ook verhoogd.
Deze week heeft hij een gesprek met alle disciplines hoe het gaat en volgende week een gesprek met de arts met familie, ons dus er bij
dinsdag 12 juli 2016 17:58
Mijn vader komt volgende week thuis boor vast van het revalidatiecentrum. Hij red zich thuis goed met alles en we zien eigenlijk geen verschil.
Hij kan alleen geen twee dingen tegelijk meer en zich concentreren, daarom gaat het in het verkeer ook nog niet zo goed op de fiets. Hij is best gevaarlijk en je moet goed om hem letten. Dat betekent dat hij dus straks thuis blijft oefenen met het fietsen met de ergotherapie. Auto rijden zit er dus niet meer in.. Misschien ooit maar nu niet.
Wat ik al eerder heb gezegd. Mijn moeder kan hier niet mee over weg. Nu ze weet dat autorijden niet meer kan is ze al helemaal van het pad. Sinds we thuis zijn net is ze alleen maar aan het schreeuwen en zegt ze dat zo'n leven met mijn vader niks meer waard is, ze is boos dat ze nu geen kant meer op kan. Ze heeft zelf geen rijbewijs en dat gaat ze nooit meer halen nu. De theorie niet omdat ze zelf ook niet goed Nederlands kan en begrijpt (ze komt uit het buitenland). Ik vind het zo erg! Ze moet dankbaar zijn dat mijn vader er goed van af is gekomen en zich thuis red. Ze is ook zo boos op mij dat ik mijn eigen leven lijdt en niet vaak thuis meer ben. Terwijl ik elke keer met haar mee rij als dat mogelijk is. Ik kan er echt niet meer tegen met haar.. Ze maakt het zo moeilijk allemaal. Mijn vriend is ook heel kwaad op haar dat ze zo verwend doet en mij overal voor laat opdraaien. Ik heb net echt een uur zitten huilen en dan lacht ze mij gewoon uit.. Ik kan niet wachten tot ik ga samenwonen! Maar vind het zielig voor mijn vader dat hij straks met zo'n persoon moet samenleven! Het is soms echt niet vol te houden, en elke keer dat geschreeuw en gescheld.
Hij kan alleen geen twee dingen tegelijk meer en zich concentreren, daarom gaat het in het verkeer ook nog niet zo goed op de fiets. Hij is best gevaarlijk en je moet goed om hem letten. Dat betekent dat hij dus straks thuis blijft oefenen met het fietsen met de ergotherapie. Auto rijden zit er dus niet meer in.. Misschien ooit maar nu niet.
Wat ik al eerder heb gezegd. Mijn moeder kan hier niet mee over weg. Nu ze weet dat autorijden niet meer kan is ze al helemaal van het pad. Sinds we thuis zijn net is ze alleen maar aan het schreeuwen en zegt ze dat zo'n leven met mijn vader niks meer waard is, ze is boos dat ze nu geen kant meer op kan. Ze heeft zelf geen rijbewijs en dat gaat ze nooit meer halen nu. De theorie niet omdat ze zelf ook niet goed Nederlands kan en begrijpt (ze komt uit het buitenland). Ik vind het zo erg! Ze moet dankbaar zijn dat mijn vader er goed van af is gekomen en zich thuis red. Ze is ook zo boos op mij dat ik mijn eigen leven lijdt en niet vaak thuis meer ben. Terwijl ik elke keer met haar mee rij als dat mogelijk is. Ik kan er echt niet meer tegen met haar.. Ze maakt het zo moeilijk allemaal. Mijn vriend is ook heel kwaad op haar dat ze zo verwend doet en mij overal voor laat opdraaien. Ik heb net echt een uur zitten huilen en dan lacht ze mij gewoon uit.. Ik kan niet wachten tot ik ga samenwonen! Maar vind het zielig voor mijn vader dat hij straks met zo'n persoon moet samenleven! Het is soms echt niet vol te houden, en elke keer dat geschreeuw en gescheld.
dinsdag 12 juli 2016 18:13
Sorry, maar je moeder komt op mij erg onnozel over... Ze heeft de afgelopen weken/maanden met eigen ogen kunnen zien dat je vader er (in tegenstelling tot veel andere cva-patiënten) enorm goed van af gekomen is.
Ik blijf o.a. een revalidatiecentrum erg confronterend vinden. Heeft je moeder dat niet? Zijn er mensen die tot haar door kunnen dringen?
Ik blijf o.a. een revalidatiecentrum erg confronterend vinden. Heeft je moeder dat niet? Zijn er mensen die tot haar door kunnen dringen?
dinsdag 12 juli 2016 18:23
Ze zegt ook dat hij er goed van af is gekomen en ziet ook slechtere mensen. Maar hij haar is het glas altijd half leeg ipv vol. En dat is heel moeilijk.
Ze ziet alles nu negatief en geeft aan dat ik haar alleen laat met mijn vader straks thuis. Van haar moet hij gewoon autorijden, ook al kan en mag hij het niet. Ze blijft er maar op hameren! Ik vind haar sneu met haar gedrag en ik word er soms echt stapel gek van
Ze ziet alles nu negatief en geeft aan dat ik haar alleen laat met mijn vader straks thuis. Van haar moet hij gewoon autorijden, ook al kan en mag hij het niet. Ze blijft er maar op hameren! Ik vind haar sneu met haar gedrag en ik word er soms echt stapel gek van
dinsdag 12 juli 2016 18:23
Ze zegt ook dat hij er goed van af is gekomen en ziet ook slechtere mensen. Maar hij haar is het glas altijd half leeg ipv vol. En dat is heel moeilijk.
Ze ziet alles nu negatief en geeft aan dat ik haar alleen laat met mijn vader straks thuis. Van haar moet hij gewoon autorijden, ook al kan en mag hij het niet. Ze blijft er maar op hameren! Ik vind haar sneu met haar gedrag en ik word er soms echt stapel gek van
Ze ziet alles nu negatief en geeft aan dat ik haar alleen laat met mijn vader straks thuis. Van haar moet hij gewoon autorijden, ook al kan en mag hij het niet. Ze blijft er maar op hameren! Ik vind haar sneu met haar gedrag en ik word er soms echt stapel gek van
dinsdag 12 juli 2016 18:55
Er bestaat via verschillende wegen ook hulp voor partners van mensen die een CVA hebben doorgemaakt, als ze daar voor open staat kan dat ook helpen met accepteren.
Je vader laten autorijden kan echt niet; ontzettend gevaarlijk en hij is nu (natuurlijk) niet verzekerd, met alle gevolgen van dien. Goed dat jij plannen maakt om uit huis te gaan, je kan niet oneindig je leven op pauze zetten. Jullie moeten allemaal een manier vinden om met de situatie om te gaan.
Ik zou zeker gewoon op vakantie gaan, dat kun je wel gebruiken nu. En dan kun je ook meteen 'oefenen' met loslaten, je moet nu eenmaal leren loslaten dat je niet zo vaak bij hem in de buurt kan blijven.
Veel sterkte, ik kan me voorstellen dat het moeilijk is.
Je vader laten autorijden kan echt niet; ontzettend gevaarlijk en hij is nu (natuurlijk) niet verzekerd, met alle gevolgen van dien. Goed dat jij plannen maakt om uit huis te gaan, je kan niet oneindig je leven op pauze zetten. Jullie moeten allemaal een manier vinden om met de situatie om te gaan.
Ik zou zeker gewoon op vakantie gaan, dat kun je wel gebruiken nu. En dan kun je ook meteen 'oefenen' met loslaten, je moet nu eenmaal leren loslaten dat je niet zo vaak bij hem in de buurt kan blijven.
Veel sterkte, ik kan me voorstellen dat het moeilijk is.
dinsdag 12 juli 2016 18:56
dinsdag 12 juli 2016 19:08
Pfff dat zijn ingrijpend veranderingen/gebeurtenissen.
Hopelijk kan je vader zijn draai weer vinden, en de draad weer oppakken, anders maar niet per definitie slechter........
Veel sterkte
Hopelijk kan je vader zijn draai weer vinden, en de draad weer oppakken, anders maar niet per definitie slechter........
Veel sterkte
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
dinsdag 12 juli 2016 20:23
quote:desyyyy schreef op 12 juli 2016 @ 18:23:
Ze zegt ook dat hij er goed van af is gekomen en ziet ook slechtere mensen. Maar hij haar is het glas altijd half leeg ipv vol. En dat is heel moeilijk.
Ze ziet alles nu negatief en geeft aan dat ik haar alleen laat met mijn vader straks thuis. Van haar moet hij gewoon autorijden, ook al kan en mag hij het niet. Ze blijft er maar op hameren! Ik vind haar sneu met haar gedrag en ik word er soms echt stapel gek van
Misschien kun je na je vakantie informeren of regiotaxi voor jouw vader een optie is. Er mag dan 1 "begeleider" mee onder gereduceerd tarief. Via het WMO kan een indicatie aangevraagd worden waardoor het nog goedkoper wordt.
https://www.alleszelf.nl/voordelig-met-de-taxi/
Ze zegt ook dat hij er goed van af is gekomen en ziet ook slechtere mensen. Maar hij haar is het glas altijd half leeg ipv vol. En dat is heel moeilijk.
Ze ziet alles nu negatief en geeft aan dat ik haar alleen laat met mijn vader straks thuis. Van haar moet hij gewoon autorijden, ook al kan en mag hij het niet. Ze blijft er maar op hameren! Ik vind haar sneu met haar gedrag en ik word er soms echt stapel gek van
Misschien kun je na je vakantie informeren of regiotaxi voor jouw vader een optie is. Er mag dan 1 "begeleider" mee onder gereduceerd tarief. Via het WMO kan een indicatie aangevraagd worden waardoor het nog goedkoper wordt.
https://www.alleszelf.nl/voordelig-met-de-taxi/
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
dinsdag 12 juli 2016 20:50
Hoi,
Toch maar even schrijven. Alleereerst, supernaar wat er gebeurd is. Mijn schoonvader heeft in 2013 bijna 3 jaar geleden exact, een heel groot infarct gehad. Weken in het ziekenhuis gelegen, maanden gerevalideerd en toen thuis gekomen. Mijn schoonvader is nooit echt een doorzetter geweest, en dat was helaas ook te merken in zijn herstel. Dat is er nooit geweest, terwijl, als hij nou wel had gewerkt daaraan was het misschien iets beter geworden. Mijn schoonvader werd steeds slechter door het weigeren van hulp. Dus, mocht het kunnen, raad ik jullie wel aan dat je vader probeerd misschien meer te kunnen. Dat van je moeder klinkt ook heel vervelend, maar mijn schoonmoeder was ook redelijk van het padje af, helemaal vlak voor thuiskomst. Ze zag allemaal beren op de weg. Gelukkig is dat redelijk goed gekomen. Nogmaals heel veel sterkte voor jullie.
Toch maar even schrijven. Alleereerst, supernaar wat er gebeurd is. Mijn schoonvader heeft in 2013 bijna 3 jaar geleden exact, een heel groot infarct gehad. Weken in het ziekenhuis gelegen, maanden gerevalideerd en toen thuis gekomen. Mijn schoonvader is nooit echt een doorzetter geweest, en dat was helaas ook te merken in zijn herstel. Dat is er nooit geweest, terwijl, als hij nou wel had gewerkt daaraan was het misschien iets beter geworden. Mijn schoonvader werd steeds slechter door het weigeren van hulp. Dus, mocht het kunnen, raad ik jullie wel aan dat je vader probeerd misschien meer te kunnen. Dat van je moeder klinkt ook heel vervelend, maar mijn schoonmoeder was ook redelijk van het padje af, helemaal vlak voor thuiskomst. Ze zag allemaal beren op de weg. Gelukkig is dat redelijk goed gekomen. Nogmaals heel veel sterkte voor jullie.
woensdag 13 juli 2016 08:43
donderdag 14 juli 2016 17:07
quote:desyyyy schreef op 13 juli 2016 @ 08:43:
Bedankt allemaal ? het is heftig maar het had veel erger kunnen zijn! Ik ga ook zeker op vakantie, vandaag over drie weken ga ik
Ik hoop dat mijn moeder en vader het leven straks ook weer goed kunnen oppakken
Al voel ik mij wel schuldig dat ik gewoon door leef en hun leven eigenlijk stil staat nu
Goed dat je op vakantie gaat.
Je ouders zullen moeten gaan wennen aan het leven dat ze vanaf nu hebben.
Dat zal met vallen en opstaan gaan, dat zie ik ook heel duidelijk bij mijn moeder en stiefvader.
Soms ziet mijn moeder het even niet meer zitten.
Zij verzorgt hem ook 24/7, dat is natuurlijk weer een ander verhaal dan bij jouw ouders.
Maar dan gaan we er even een paar uurtjes tussenuit. Even lekker wat winkelen, of ergens koffie drinken (mijn stiefvader ligt dan op bed, op die manier kan hij wel een paar uur alleen zijn).
Ik vraag vaak aan mijn moeder hoe ze het volhoudt.
Ze zegt dan dat ze met de dag leeft.
Dat is denk ik ook haar kracht.
Niet te ver vooruit kijken, niet kijken naar alles wat niet meer kan.
Vrede hebben met hoe het nu is.
En dat is moeilijk.
Maar niet onmogelijk.
Bedankt allemaal ? het is heftig maar het had veel erger kunnen zijn! Ik ga ook zeker op vakantie, vandaag over drie weken ga ik
Ik hoop dat mijn moeder en vader het leven straks ook weer goed kunnen oppakken
Al voel ik mij wel schuldig dat ik gewoon door leef en hun leven eigenlijk stil staat nu
Goed dat je op vakantie gaat.
Je ouders zullen moeten gaan wennen aan het leven dat ze vanaf nu hebben.
Dat zal met vallen en opstaan gaan, dat zie ik ook heel duidelijk bij mijn moeder en stiefvader.
Soms ziet mijn moeder het even niet meer zitten.
Zij verzorgt hem ook 24/7, dat is natuurlijk weer een ander verhaal dan bij jouw ouders.
Maar dan gaan we er even een paar uurtjes tussenuit. Even lekker wat winkelen, of ergens koffie drinken (mijn stiefvader ligt dan op bed, op die manier kan hij wel een paar uur alleen zijn).
Ik vraag vaak aan mijn moeder hoe ze het volhoudt.
Ze zegt dan dat ze met de dag leeft.
Dat is denk ik ook haar kracht.
Niet te ver vooruit kijken, niet kijken naar alles wat niet meer kan.
Vrede hebben met hoe het nu is.
En dat is moeilijk.
Maar niet onmogelijk.
You don't have to fit into the format
donderdag 14 juli 2016 18:03
Heel lief bericht Lotte!
Ik heb toevallig vandaag te horen gekregen met mijn vriend dat we een huisje hebben en we daar vanaf oktober november mee kunnen beginnen met klussen! Ik heb het mijn moeder verteld en ze reageerde blij voor mij!
Mijn vader red zich thuis helemaal dus dat is al heel wat..
Maar het blijft heel spannend of alles goed blijft gaan en ik hoop dat ze nog jaren gelukkig kunnen wonen met elkaar
Ik heb toevallig vandaag te horen gekregen met mijn vriend dat we een huisje hebben en we daar vanaf oktober november mee kunnen beginnen met klussen! Ik heb het mijn moeder verteld en ze reageerde blij voor mij!
Mijn vader red zich thuis helemaal dus dat is al heel wat..
Maar het blijft heel spannend of alles goed blijft gaan en ik hoop dat ze nog jaren gelukkig kunnen wonen met elkaar
zaterdag 16 juli 2016 10:45
Het is altijd weer wennen als mijn vader thuis is. Nu is hij dit weekend ook weer thuis. Hij is best traag in zijn doen. Ik let overal op. Op zijn praten, houding, of zijn mond niet scheef hangt..
Als hij straks helemaal thuis komt zou het ook weer wennen zijn voor mijn moeder. Ik denk dat ze er tegenop ziet en ze begrijpt niet waarom hij niet meer mag auto rijden. Ze denkt dat hij dat gewoon kan nu
Als hij straks helemaal thuis komt zou het ook weer wennen zijn voor mijn moeder. Ik denk dat ze er tegenop ziet en ze begrijpt niet waarom hij niet meer mag auto rijden. Ze denkt dat hij dat gewoon kan nu
zaterdag 16 juli 2016 10:55
quote:desyyyy schreef op 16 juli 2016 @ 10:45:
Het is altijd weer wennen als mijn vader thuis is. Nu is hij dit weekend ook weer thuis. Hij is best traag in zijn doen. Ik let overal op. Op zijn praten, houding, of zijn mond niet scheef hangt..
Als hij straks helemaal thuis komt zou het ook weer wennen zijn voor mijn moeder. Ik denk dat ze er tegenop ziet en ze begrijpt niet waarom hij niet meer mag auto rijden. Ze denkt dat hij dat gewoon kan nu
Hebben ze in het revalidatiecentrum niet uitgelegd waarom het niet mag? Begrijpt ze echt niet dat het niet verantwoord is??
Gefeliciteerd met jullie huis trouwens!
Het is altijd weer wennen als mijn vader thuis is. Nu is hij dit weekend ook weer thuis. Hij is best traag in zijn doen. Ik let overal op. Op zijn praten, houding, of zijn mond niet scheef hangt..
Als hij straks helemaal thuis komt zou het ook weer wennen zijn voor mijn moeder. Ik denk dat ze er tegenop ziet en ze begrijpt niet waarom hij niet meer mag auto rijden. Ze denkt dat hij dat gewoon kan nu
Hebben ze in het revalidatiecentrum niet uitgelegd waarom het niet mag? Begrijpt ze echt niet dat het niet verantwoord is??
Gefeliciteerd met jullie huis trouwens!
zaterdag 16 juli 2016 11:43
woensdag 20 juli 2016 23:53
Ik ben best zenuwachtig voor de terug komst van mijn vader.. Ik ben bang dat hem weer iets overkomt thuis! Ik ben bang dat zijn stoma weer veel lekkage geeft en mijn moeder er dan weer mee zit. In het revalidatiecentrum heeft hij vaak lekkage gehad en kreeg mijn moeder de vieze kleren mee terug met de ontlasting er nog in. Dat is ook heel erg om zoiets te moeten doen steeds!
Ik ga over twee weken naar Bali voor 14 dagen en ik kijk er zo naar uit.. Maar het is niet meer zoals de andere jaren. Dat ik gewoon met een rustig gevoel op vakantie ga! Ik ga met spanning weg en zit straks aan de andere kant van de wereld, ik ben zo bang dat mijn ouders zich niet redden! Ze hebben familie in de buurt maar toch.. En stel dat er iets gebeurd.. Ik heb de mobiel niet mee met excursies voor de veiligheid dus ze kunnen mij niet direct bereiken. En ik heb mijn lieve vriend waar ik de vakantie ook niet voor wil verpesten.. Kon ik maar zeker weten dat alles goed gaat hier thuis straks!
En opzich is mijn vader niet erg veranderd. Hij is alleen wat trager met dingen en begrijpt dingen minder snel, is moe. Maar voor mijn gevoel is alles anders nu en wordt het nooit meer zoals eerst!
En dan heb ik ook nog een moeder die vaak tegen mij zegt dat dit leven geen zin meer heeft op deze manier. En soms geen begrip toont voor mijn vader qua autorijden bijvoorbeeld! Ons gezin is nog samen maar ook weer niet, we zijn met elkaar aan het overleven ipv leven en dat terwijl ik dat echt niet wil
Misschien hebben jullie tips hoe ik toch kan genieten van mijn vakantie zonder dat ik mij zo druk maak..
Ik ga over twee weken naar Bali voor 14 dagen en ik kijk er zo naar uit.. Maar het is niet meer zoals de andere jaren. Dat ik gewoon met een rustig gevoel op vakantie ga! Ik ga met spanning weg en zit straks aan de andere kant van de wereld, ik ben zo bang dat mijn ouders zich niet redden! Ze hebben familie in de buurt maar toch.. En stel dat er iets gebeurd.. Ik heb de mobiel niet mee met excursies voor de veiligheid dus ze kunnen mij niet direct bereiken. En ik heb mijn lieve vriend waar ik de vakantie ook niet voor wil verpesten.. Kon ik maar zeker weten dat alles goed gaat hier thuis straks!
En opzich is mijn vader niet erg veranderd. Hij is alleen wat trager met dingen en begrijpt dingen minder snel, is moe. Maar voor mijn gevoel is alles anders nu en wordt het nooit meer zoals eerst!
En dan heb ik ook nog een moeder die vaak tegen mij zegt dat dit leven geen zin meer heeft op deze manier. En soms geen begrip toont voor mijn vader qua autorijden bijvoorbeeld! Ons gezin is nog samen maar ook weer niet, we zijn met elkaar aan het overleven ipv leven en dat terwijl ik dat echt niet wil
Misschien hebben jullie tips hoe ik toch kan genieten van mijn vakantie zonder dat ik mij zo druk maak..
donderdag 21 juli 2016 09:18
