Geld & Recht
alle pijlers
Consuminderaars, knieperds en mustachians deel 4
zaterdag 21 mei 2016 13:24
Happy new topic!! 
Links over besparen, consuminderen etc:
Moeders minimalisme
Min of Meer
Positief Besparen
Lekker leven met minder
Zuinigaan
Valhalla vertelt
http://consuminderenmetplezier.blogspot.nl
http://bespaarbalans.blogspot
http://www.eenvoudigleven.blogspot.nl
http://lievervoordelig.nl/
www.Hypotheekvrij.blogspot.nl ( is van schrijver Gerhard Hormann)
www.In10jaarfo.blogspot.nl
www.Verlossendeaflossers.blogspot.nl
www.Spaarolifantje.wordpress.com
www.Jongengeld.nl
http://annemieksmijmeringen.blogspot.nl/
http://www.ericaverdegaal.nl/publications/index
http://geld-is-tijd.blogspot.nl/
Deel 2: Consuminderaars, knieperds en mustachians deel 2
Deel 1: Consuminderaars, mustachians en knieperds gezocht
Mis je nog een link? Graag via PB
Wil je ook mee meeten? Vul je beschikbaarheid in!! http://doodle.com/poll/pqekv887qfmtdd97
Links over besparen, consuminderen etc:
Moeders minimalisme
Min of Meer
Positief Besparen
Lekker leven met minder
Zuinigaan
Valhalla vertelt
http://consuminderenmetplezier.blogspot.nl
http://bespaarbalans.blogspot
http://www.eenvoudigleven.blogspot.nl
http://lievervoordelig.nl/
www.Hypotheekvrij.blogspot.nl ( is van schrijver Gerhard Hormann)
www.In10jaarfo.blogspot.nl
www.Verlossendeaflossers.blogspot.nl
www.Spaarolifantje.wordpress.com
www.Jongengeld.nl
http://annemieksmijmeringen.blogspot.nl/
http://www.ericaverdegaal.nl/publications/index
http://geld-is-tijd.blogspot.nl/
Deel 2: Consuminderaars, knieperds en mustachians deel 2
Deel 1: Consuminderaars, mustachians en knieperds gezocht
Mis je nog een link? Graag via PB
Wil je ook mee meeten? Vul je beschikbaarheid in!! http://doodle.com/poll/pqekv887qfmtdd97
donderdag 21 juli 2016 21:44
quote:vlinder021 schreef op 19 juli 2016 @ 21:56:
Ik ben allang klaar met mijn huidige werk, inhoudelijk verveeld en teveel organisatie gedoe. Ik ben bang dat ik dat laatste overal ga tegenkomen, dat haal ik ook uit ervaringen van anderen. En daar word ik niet gelukkig van. Dus geen idee wat voor stap ik zou kunnen zetten, ondanks loopbaanbegeleiding.
Lastig hoor! Ik heb er ook lang mee geworsteld. Nu besloten om voor mezelf te beginnen. Ik ga een financieel onzekere en veel minder riante toekomst tegemoet dan wanneer ik mijn huidige baan zou houden, maar ik vind geluk belangrijker dan geld. Ik moet dit gewoon geprobeerd hebben.
Zeg, is iedereen hier met zomervakantie?
Ik ben allang klaar met mijn huidige werk, inhoudelijk verveeld en teveel organisatie gedoe. Ik ben bang dat ik dat laatste overal ga tegenkomen, dat haal ik ook uit ervaringen van anderen. En daar word ik niet gelukkig van. Dus geen idee wat voor stap ik zou kunnen zetten, ondanks loopbaanbegeleiding.
Lastig hoor! Ik heb er ook lang mee geworsteld. Nu besloten om voor mezelf te beginnen. Ik ga een financieel onzekere en veel minder riante toekomst tegemoet dan wanneer ik mijn huidige baan zou houden, maar ik vind geluk belangrijker dan geld. Ik moet dit gewoon geprobeerd hebben.
Zeg, is iedereen hier met zomervakantie?
donderdag 21 juli 2016 22:30
Ik vind mijn huidige baan ontzettend leuk, en hoop dat ik in het onderzoek kan blijven hangen. Als dat niet lukt zie ik daarna wel weer . Stoppen met werken niet is geen wens, maar ik hoop wel om rond mijn 50e zo onafhankelijk te zijn dat ik kán stoppen met werken als ik dat wil - dat ik niet de financiële dwang voel te blijven werken, als jullie snappen wat ik bedoel.
En Skaep, nee, ik ben niet op vakantie... Ik ben juist knetterdruk aan het werk om alles voor mijn vakantie af te krijgen
. En daarnaast aan het chillen, want hitte + zwangerschap + lage bloeddruk zorgt voor vermoeidheid, ben ik bang. Hopen dat het de komende dagen iets beter uit te houden is.
En Skaep, nee, ik ben niet op vakantie... Ik ben juist knetterdruk aan het werk om alles voor mijn vakantie af te krijgen
. En daarnaast aan het chillen, want hitte + zwangerschap + lage bloeddruk zorgt voor vermoeidheid, ben ik bang. Hopen dat het de komende dagen iets beter uit te houden is.
donderdag 21 juli 2016 22:34
Al veel mensen hebben tegen me gezegd dat ik voor mezelf zou moeten beginnen. En dat zou ook zeker een optie zijn, maar ik heb geen heel duidelijk vak wat ik te bieden heb, zoals financieel specialist, jurist, etc.
Wel ben ik gestart met vrijwilligerswerk wat mij in een richting kan brengen die ik interessant vind, daar heb ik ook alweer een heel interessant netwerk gekregen dat me daarin vooruit kan helpen. Al weet ik dat de markt op dat gebied niet ruim is. Maar eerst maar eens genoeg ervaring opdoen en kijken of ik dit echt wil. In mijn huidige baan eerder ook een klus op dit gebied gedaan, waardoor mijn interesse gewekt was. Gesolliciteerd op een functie op dat gebied, maar dan ben ik onvoldoende interessant in vergelijking met hele ervaren mensen op dat terrein die ook reageren. Mooiste zou zijn langzamerhand klussen naast mijn baan te genereren om voet aan de grond te krijgen.
Skaep, helemaal met je eens dat je het geprobeerd wil hebben! Dan hoef je het je nooit af te vragen, wat als ik voor mezelf begonnen was? En wie weet wat het je allemaal brengt...
Wel ben ik gestart met vrijwilligerswerk wat mij in een richting kan brengen die ik interessant vind, daar heb ik ook alweer een heel interessant netwerk gekregen dat me daarin vooruit kan helpen. Al weet ik dat de markt op dat gebied niet ruim is. Maar eerst maar eens genoeg ervaring opdoen en kijken of ik dit echt wil. In mijn huidige baan eerder ook een klus op dit gebied gedaan, waardoor mijn interesse gewekt was. Gesolliciteerd op een functie op dat gebied, maar dan ben ik onvoldoende interessant in vergelijking met hele ervaren mensen op dat terrein die ook reageren. Mooiste zou zijn langzamerhand klussen naast mijn baan te genereren om voet aan de grond te krijgen.
Skaep, helemaal met je eens dat je het geprobeerd wil hebben! Dan hoef je het je nooit af te vragen, wat als ik voor mezelf begonnen was? En wie weet wat het je allemaal brengt...
vrijdag 22 juli 2016 06:58
Ik ben ook niet op vakantie hoor, gewoon even druk met andere dingen.
Ik las van de week dat uit onderzoek is gebleken dat voor het eerst sinds tijden kinderen het nu niet automatisch beter hebben dan hun ouders. Tot nu toe was elke generatie welvarender dan de vorige; wij hebben wij het (financieel) beter dan onze ouders, en zij hadden weer beter dan onze grootouders, en die hadden het ook weer beter dan hun ouders, maar dat is nu niet meer zo vanzelfsprekend. De kinderen/jongeren van nu moeten maar afwachten of ze hetzelfde welvaartsniveau bereiken als hun ouders. Dat lijkt me best lastig voor mensen met (jonge) kinderen. Iedereen wil toch dat het nageslacht het minstens even goed heeft als zijzelf. En dan zijn we het er hier wel over eens dat geld niet automatisch gelukkig maakt, maar het maakt een hoop dingen wel makkelijker. Ik vind het ook wel opvallend dat de economische crisis voor het eerst zo merkbaar is in de verschillen tussen de generaties. Daar is bij eerdere crises nooit sprake van geweest, voor zover ik weet.
Ik las van de week dat uit onderzoek is gebleken dat voor het eerst sinds tijden kinderen het nu niet automatisch beter hebben dan hun ouders. Tot nu toe was elke generatie welvarender dan de vorige; wij hebben wij het (financieel) beter dan onze ouders, en zij hadden weer beter dan onze grootouders, en die hadden het ook weer beter dan hun ouders, maar dat is nu niet meer zo vanzelfsprekend. De kinderen/jongeren van nu moeten maar afwachten of ze hetzelfde welvaartsniveau bereiken als hun ouders. Dat lijkt me best lastig voor mensen met (jonge) kinderen. Iedereen wil toch dat het nageslacht het minstens even goed heeft als zijzelf. En dan zijn we het er hier wel over eens dat geld niet automatisch gelukkig maakt, maar het maakt een hoop dingen wel makkelijker. Ik vind het ook wel opvallend dat de economische crisis voor het eerst zo merkbaar is in de verschillen tussen de generaties. Daar is bij eerdere crises nooit sprake van geweest, voor zover ik weet.
vrijdag 22 juli 2016 07:15
quote:ladyblabla schreef op 19 juli 2016 @ 23:01:
[...]
Als je je werk niet (meer) leuk vindt is het natuurlijk je grootste wens om leuk werk te vinden. Wat rot dat dat niet zo eenvoudig gaat bij jou.
Heb je wel een beeld van wat een baan leuk maakt voor jou? Aan welke eisen moet een leuke baan voor jou voldoen?
Voor mij zijn de collega's minstens zo belangrijk als het werk wat je doet. Ooit eens een baan gehad waar ik toen ik de 1e dag thuis kwam van mijn werk ik zij: het ging wel, ga dit niet voor de rest van mijn leven doen. Ik heb er 3,5 jaar gezeten, toen moest ik een vast contract en de afdeling ging verhuizen en dan werd de reistijd te hoog. Anders was ik er misschien ook nog wel blijven werken. Ik heb nog maar 2 keer gehad dat ik totaal geen klik had met mijn collega's. Bij 1 baan vond ik het werk ook nog minder leuk, dus was ik blij dat ik weg kon. In beide gevallen ging het om een paar maanden, die periode is te overzien.
Voor nu zou ik al lang blij zijn als ik weer aan de slag kan, maar er zijn gewoon veel sollicitanten. Laatst een keer op gesprek geweest. Ben het niet geworden en de feedback was: ik kan geen feedback geven want het gesprek was heel goed, maar alle gesprekken waren goed en we hebben uiteindelijk op details geselecteerd. Oftewel, dingen waar je toch niets aan kunt veranderen.
[...]
Als je je werk niet (meer) leuk vindt is het natuurlijk je grootste wens om leuk werk te vinden. Wat rot dat dat niet zo eenvoudig gaat bij jou.
Heb je wel een beeld van wat een baan leuk maakt voor jou? Aan welke eisen moet een leuke baan voor jou voldoen?
Voor mij zijn de collega's minstens zo belangrijk als het werk wat je doet. Ooit eens een baan gehad waar ik toen ik de 1e dag thuis kwam van mijn werk ik zij: het ging wel, ga dit niet voor de rest van mijn leven doen. Ik heb er 3,5 jaar gezeten, toen moest ik een vast contract en de afdeling ging verhuizen en dan werd de reistijd te hoog. Anders was ik er misschien ook nog wel blijven werken. Ik heb nog maar 2 keer gehad dat ik totaal geen klik had met mijn collega's. Bij 1 baan vond ik het werk ook nog minder leuk, dus was ik blij dat ik weg kon. In beide gevallen ging het om een paar maanden, die periode is te overzien.
Voor nu zou ik al lang blij zijn als ik weer aan de slag kan, maar er zijn gewoon veel sollicitanten. Laatst een keer op gesprek geweest. Ben het niet geworden en de feedback was: ik kan geen feedback geven want het gesprek was heel goed, maar alle gesprekken waren goed en we hebben uiteindelijk op details geselecteerd. Oftewel, dingen waar je toch niets aan kunt veranderen.
vrijdag 22 juli 2016 08:40
Ik zou ook blij zijn als ik weer werk had, al ben ik dus wel heel bewust bezig met 'wat zou ik op de lange termijn willen'. Juist omdat het solliciteren gewoon echt niet lukt, of het solliciteren wel, maar ergens aangenomen worden of überhaupt op gesprek komen niet . Dat is jammer, maar ik heb nu ook wel weer die trigger: wat zou ik willen? Ik denk dat, als ik over een paar jaar nog niets gevonden heb en het kan weer, ik voor mezelf zou willen beginnen. Ik riep altijd al dat ik later schrijfster wilde worden, en schrijven aan een boek kan ik nu natuurlijk ook al, maar ik vind het ook heerlijk om dingen te maken. Misschien kan ik tegen die tijd via mijn blog zelfgemaakte dingen verkopen, terwijl ik op andere momenten verder werk aan mijn boek(en) of zo
En ik blijf echt wel solliciteren, werk vinden met leuke collega's en wat extra geld binnen krijgen is op moment gewoon iets wat me heel fijn lijkt. Maar ik merk dat ik nu ook weer plannen durf te maken, ook voor als dat niet lukt.
En ik blijf echt wel solliciteren, werk vinden met leuke collega's en wat extra geld binnen krijgen is op moment gewoon iets wat me heel fijn lijkt. Maar ik merk dat ik nu ook weer plannen durf te maken, ook voor als dat niet lukt.
vrijdag 22 juli 2016 08:52
Ja, lastig is dat he? Ik was ook lange tijd werkloos... Solliciteren tot je er bij neervalt, met nul resultaat.
Nu heb ik sinds een jaar weer fulltime baan, maar ik vind het werk niet leuk, het wordt slecht betaald en het zijn hele lange dagen. Gelukkig trekt de economie weer wat aan, en ga ik na de vakantie weer solliciteren. Ik hoop dat ik iets vind waar ik beter tot mijn recht kom, maar het zal wel niet meevallen, ik ben 46 en dan ben je gauw te oud...
Een voordeel: financieel kan ik niet achteruit, want nu heb ik het minimum loon. Lager kan niet, dus verandering van werk kan qua inkomen geen problemen opleveren. Eigenlijk hoop ik in een volgende baan met wat minder uren per week hetzelfde te verdienen als nu.
Maar eerst lekker vakantie houden, nog zeven dagen werken en het is zover!
Nu heb ik sinds een jaar weer fulltime baan, maar ik vind het werk niet leuk, het wordt slecht betaald en het zijn hele lange dagen. Gelukkig trekt de economie weer wat aan, en ga ik na de vakantie weer solliciteren. Ik hoop dat ik iets vind waar ik beter tot mijn recht kom, maar het zal wel niet meevallen, ik ben 46 en dan ben je gauw te oud...
Een voordeel: financieel kan ik niet achteruit, want nu heb ik het minimum loon. Lager kan niet, dus verandering van werk kan qua inkomen geen problemen opleveren. Eigenlijk hoop ik in een volgende baan met wat minder uren per week hetzelfde te verdienen als nu.
Maar eerst lekker vakantie houden, nog zeven dagen werken en het is zover!
vrijdag 22 juli 2016 10:15
Ik ben een tijdje geleden intern geswitcht van baan. Ik zit in dezelfde sector als Bloemetjesolifant geloof ik en werk daar al ruim 10 jaar in. Het is een 'up or out' sector, in piramidevorm, dus veel mensen onderaan en slechts een enkeling redt het om door te groeien. Dat stond me enorm tegen en ik merkte dat ik ook niet zo'n workaholic was dat ik alles wilde opgeven om dat te bereiken. Zeker niet sinds ik een gezin heb. Ik heb nu een wat minder 'ambitieuze' baan, met een veel lager salarisperspectief, maar wel een waar ik meer kanten mee op kan, die beter te combineren is met mijn gezin en die eigenlijk veel leuker en veelzijdiger is dan wat ik deed. De stap maken en de weg erheen vond ik trouwens wel moeilijk, dus ik herken het wel wat hier geschreven wordt over dat het spannend is.
vrijdag 22 juli 2016 10:46
Ik ken een aantal mensen die ook in mijn sector zitten, maar daarin meer 'ondersteunend' werk zijn gaan doen, met minder doorgroeimogelijkheden maar wel een veel leuker dagelijks werk. In mijn studententijd heb ik ook lang bijbanen gehad bij dat soort plekken, en ik moet eerlijk zeggen dat dat me ook wel aan zou staan - maar eerst dit maar eens afronden . Mag ik vragen wat je bent gaan doen? Pb is ook prima, hoor, als je 't hier liever niet noemt
vrijdag 22 juli 2016 10:56
Wat naar dat hier meerdere mensen (onvrijwllig) werkloos zijn. Dat relativeert wel. Soms vind ik mezelf ook best verwend dat ik niet tevreden kan zijn met mijn baan met vast contract en prima salaris...
.
quote:Tr0tter schreef op 22 juli 2016 @ 06:58:
Ik las van de week dat uit onderzoek is gebleken dat voor het eerst sinds tijden kinderen het nu niet automatisch beter hebben dan hun ouders. Tot nu toe was elke generatie welvarender dan de vorige; wij hebben wij het (financieel) beter dan onze ouders, en zij hadden weer beter dan onze grootouders, en die hadden het ook weer beter dan hun ouders, maar dat is nu niet meer zo vanzelfsprekend. De kinderen/jongeren van nu moeten maar afwachten of ze hetzelfde welvaartsniveau bereiken als hun ouders. Dat lijkt me best lastig voor mensen met (jonge) kinderen. Iedereen wil toch dat het nageslacht het minstens even goed heeft als zijzelf. En dan zijn we het er hier wel over eens dat geld niet automatisch gelukkig maakt, maar het maakt een hoop dingen wel makkelijker. Ik vind het ook wel opvallend dat de economische crisis voor het eerst zo merkbaar is in de verschillen tussen de generaties. Daar is bij eerdere crises nooit sprake van geweest, voor zover ik weet.
Ik denk dat het meer te maken heeft met de vergrijzing en grenzen aan de groei, dan met een economische crisis. De verhouding werkenden / niet-werkenden is in de afgelopen decennia sterk veranderd. Dat maakt dat veel dingen versoberd zijn en op termijn onbetaalbaar dreigen te worden.
Ik verdien op deze leeftijd meer dan mijn ouders verdienden toen zij mijn leeftijd hadden, maar ik weet bijna zeker dat mijn ouders het nu financieel beter hebben dan dat ik het zal hebben op hun leeftijd. Zij hebben een bijna afbetaald huis, konden begin 60 al met pensioen, hebben daarin nog de eindloonregeling en nog gewoon AOW. Ik ga er vanuit dat ik bijna 10 jaar langer door moet werken, dat er van mijn middenloonpensioen tegen die tijd niet zoveel meer over is en dat de AOW dan ook sterk is uitgekleed. En ik ben bang dat het voor de generatie na mij alleen maar lastiger wordt.
.
quote:Tr0tter schreef op 22 juli 2016 @ 06:58:
Ik las van de week dat uit onderzoek is gebleken dat voor het eerst sinds tijden kinderen het nu niet automatisch beter hebben dan hun ouders. Tot nu toe was elke generatie welvarender dan de vorige; wij hebben wij het (financieel) beter dan onze ouders, en zij hadden weer beter dan onze grootouders, en die hadden het ook weer beter dan hun ouders, maar dat is nu niet meer zo vanzelfsprekend. De kinderen/jongeren van nu moeten maar afwachten of ze hetzelfde welvaartsniveau bereiken als hun ouders. Dat lijkt me best lastig voor mensen met (jonge) kinderen. Iedereen wil toch dat het nageslacht het minstens even goed heeft als zijzelf. En dan zijn we het er hier wel over eens dat geld niet automatisch gelukkig maakt, maar het maakt een hoop dingen wel makkelijker. Ik vind het ook wel opvallend dat de economische crisis voor het eerst zo merkbaar is in de verschillen tussen de generaties. Daar is bij eerdere crises nooit sprake van geweest, voor zover ik weet.
Ik denk dat het meer te maken heeft met de vergrijzing en grenzen aan de groei, dan met een economische crisis. De verhouding werkenden / niet-werkenden is in de afgelopen decennia sterk veranderd. Dat maakt dat veel dingen versoberd zijn en op termijn onbetaalbaar dreigen te worden.
Ik verdien op deze leeftijd meer dan mijn ouders verdienden toen zij mijn leeftijd hadden, maar ik weet bijna zeker dat mijn ouders het nu financieel beter hebben dan dat ik het zal hebben op hun leeftijd. Zij hebben een bijna afbetaald huis, konden begin 60 al met pensioen, hebben daarin nog de eindloonregeling en nog gewoon AOW. Ik ga er vanuit dat ik bijna 10 jaar langer door moet werken, dat er van mijn middenloonpensioen tegen die tijd niet zoveel meer over is en dat de AOW dan ook sterk is uitgekleed. En ik ben bang dat het voor de generatie na mij alleen maar lastiger wordt.
vrijdag 22 juli 2016 11:45
quote:schattigmeisje schreef op 22 juli 2016 @ 08:40:
Ik zou ook blij zijn als ik weer werk had, al ben ik dus wel heel bewust bezig met 'wat zou ik op de lange termijn willen'. Juist omdat het solliciteren gewoon echt niet lukt, of het solliciteren wel, maar ergens aangenomen worden of überhaupt op gesprek komen niet . Dat is jammer, maar ik heb nu ook wel weer die trigger: wat zou ik willen? Ik denk dat, als ik over een paar jaar nog niets gevonden heb en het kan weer, ik voor mezelf zou willen beginnen. Ik riep altijd al dat ik later schrijfster wilde worden, en schrijven aan een boek kan ik nu natuurlijk ook al, maar ik vind het ook heerlijk om dingen te maken. Misschien kan ik tegen die tijd via mijn blog zelfgemaakte dingen verkopen, terwijl ik op andere momenten verder werk aan mijn boek(en) of zo
En ik blijf echt wel solliciteren, werk vinden met leuke collega's en wat extra geld binnen krijgen is op moment gewoon iets wat me heel fijn lijkt. Maar ik merk dat ik nu ook weer plannen durf te maken, ook voor als dat niet lukt.Herkenbaar, in de 2 jaar dat ik nu thuis zit ben ik al wel 2 keer op gesprek geweest. En beide keren afgewezen worden op dingen waar je toch niets aan kunt doen. Bij afwijzingen op de sollicitatie zelf bel ik er al niet eens meer achteraan. Het 2e gesprek was ook voor een carriereswitch inclusief opleiiding. Ik wil niet voor mezelf beginnen omdat ik daar gewoon niet goed in ben. Ik wil nu wel proberen om een opleiding te gaan doen zonder dat daar direct een baan tegenover staat, maar ik moet wel kijken hoe ik dat financieel ga rondbreien en welke opleiding ik dan wil gaan doen.
Ik zou ook blij zijn als ik weer werk had, al ben ik dus wel heel bewust bezig met 'wat zou ik op de lange termijn willen'. Juist omdat het solliciteren gewoon echt niet lukt, of het solliciteren wel, maar ergens aangenomen worden of überhaupt op gesprek komen niet . Dat is jammer, maar ik heb nu ook wel weer die trigger: wat zou ik willen? Ik denk dat, als ik over een paar jaar nog niets gevonden heb en het kan weer, ik voor mezelf zou willen beginnen. Ik riep altijd al dat ik later schrijfster wilde worden, en schrijven aan een boek kan ik nu natuurlijk ook al, maar ik vind het ook heerlijk om dingen te maken. Misschien kan ik tegen die tijd via mijn blog zelfgemaakte dingen verkopen, terwijl ik op andere momenten verder werk aan mijn boek(en) of zo
En ik blijf echt wel solliciteren, werk vinden met leuke collega's en wat extra geld binnen krijgen is op moment gewoon iets wat me heel fijn lijkt. Maar ik merk dat ik nu ook weer plannen durf te maken, ook voor als dat niet lukt.Herkenbaar, in de 2 jaar dat ik nu thuis zit ben ik al wel 2 keer op gesprek geweest. En beide keren afgewezen worden op dingen waar je toch niets aan kunt doen. Bij afwijzingen op de sollicitatie zelf bel ik er al niet eens meer achteraan. Het 2e gesprek was ook voor een carriereswitch inclusief opleiiding. Ik wil niet voor mezelf beginnen omdat ik daar gewoon niet goed in ben. Ik wil nu wel proberen om een opleiding te gaan doen zonder dat daar direct een baan tegenover staat, maar ik moet wel kijken hoe ik dat financieel ga rondbreien en welke opleiding ik dan wil gaan doen.
vrijdag 22 juli 2016 12:01
quote:Bloemetjesolifant schreef op 22 juli 2016 @ 10:46:
Ik ken een aantal mensen die ook in mijn sector zitten, maar daarin meer 'ondersteunend' werk zijn gaan doen, met minder doorgroeimogelijkheden maar wel een veel leuker dagelijks werk. In mijn studententijd heb ik ook lang bijbanen gehad bij dat soort plekken, en ik moet eerlijk zeggen dat dat me ook wel aan zou staan - maar eerst dit maar eens afronden . Mag ik vragen wat je bent gaan doen? Pb is ook prima, hoor, als je 't hier liever niet noemt Stuur maar een pb, is inderdaad te herkenbaar.
Ik ken een aantal mensen die ook in mijn sector zitten, maar daarin meer 'ondersteunend' werk zijn gaan doen, met minder doorgroeimogelijkheden maar wel een veel leuker dagelijks werk. In mijn studententijd heb ik ook lang bijbanen gehad bij dat soort plekken, en ik moet eerlijk zeggen dat dat me ook wel aan zou staan - maar eerst dit maar eens afronden . Mag ik vragen wat je bent gaan doen? Pb is ook prima, hoor, als je 't hier liever niet noemt Stuur maar een pb, is inderdaad te herkenbaar.
vrijdag 22 juli 2016 19:21
Aan een opleiding denk ik ook wel eens trouwens. Het idee om net als mijn broertje theologie te gaan studeren staat me steeds meer aan eigenlijk - het is een studie waar je nog steeds erg veel kanten mee op kan, en sociaal en theoretisch gecombineerd op een manier die goed bij me past. Maar goed, ook dat is iets waar ik nog een paar jaar over na kan denken
Ik merk trouwens dat ik ook steeds meer leer om mijn identiteit niet aan werk of studie vast te willen hangen. Een paar jaar geleden was ik in mijn hoofd nog 'schattigmeisje, gestopt met studies en niet werkend. Oh ja, en ik heb een blog.' Nu heb ik al meer de neiging om het voorstelpraatje meer te maken in de richting van 'schattigmeisje, gek op woorden en creatief doen, blogster ...' en dan uiteindelijk ergens werkzoekend.
Ik merk trouwens dat ik ook steeds meer leer om mijn identiteit niet aan werk of studie vast te willen hangen. Een paar jaar geleden was ik in mijn hoofd nog 'schattigmeisje, gestopt met studies en niet werkend. Oh ja, en ik heb een blog.' Nu heb ik al meer de neiging om het voorstelpraatje meer te maken in de richting van 'schattigmeisje, gek op woorden en creatief doen, blogster ...' en dan uiteindelijk ergens werkzoekend.
zaterdag 23 juli 2016 09:25
Heel goed, schattigmeisje! Grappig, ik haal mijn identiteit nauwelijks uit mijn werk. Ik zou mezelf geloof ik nog eerder Skaep de vegetariër noemen dan Skaep de (beroep). Maar goed, ik heb dan ook geen beroep waar ik trots op ben of waar ik gepassioneerd over ben.
Goh, mijn aandelen zijn de afgelopen twee weken dermate gestegen, dat ik het nu te duur vind om nieuwe bij te kopen...
Ik heb voor de afwisseling maar een aflossing op de hypotheek gedaan.
Goh, mijn aandelen zijn de afgelopen twee weken dermate gestegen, dat ik het nu te duur vind om nieuwe bij te kopen...
Ik heb voor de afwisseling maar een aflossing op de hypotheek gedaan.
zaterdag 23 juli 2016 10:07
Nee, maar ik heb dus in mijn familie een paar erg specifieke beroepen zitten. Een van de beste bouwkundigen van het land is mijn vader, een van mijn broertjes gaat hem met grote passen achterna, een ander broertje is slager en lieft vleesch heel veel (sorry Skaep! Maar zijn werkgever doet wel aan locale boeren en biologisch en zo! ) een broertje is dus dominee ... eigenlijk allemaal beroepen waar ze misschien niet hun identiteit uit ontlenen, maar die wel heel goed passen bij wie ze zijn. En je krijgt toch heel vaak de vraag 'en, wat doe je voor werk?' als je iemand net kent.
zaterdag 23 juli 2016 10:46
Nou, dominee lijkt me een aardig beroep om wel je identiteit aan te ontlenen. Is toch een levensstijl
En ik zou mij in jouw geval stiekem toch een beetje een mislukkeling voelen als al je familieleden zo'n enorme passie en drive hebben en een fijn beroep en ik geen werk zou hebben. Niet om je te demotiveren hoor! Maar meer om aan te geven dat zo'n gevoel echt een heel logisch gevolg kan zijn.
Ik haalde zelf ook mijn identiteit uit mijn werk. Had een specifiek (en heel gaaf) beroep. Had ja, want mijn werkgever en ik zitten niet meer op een lijn (zachtjes uitgedrukt, haha), dus ik ben nu op zoek naar iets anders. En dat vind ik heel lastig (ben ook met een loopbaancoach bezig), want wat kan ik nu nog meer en wat vind ik leuk? Zit echt een beetje in een periode waarin ik even stil sta. Is heel frustrerend om even geen houvast meer te hebben. Vond werk hebben blijkbaar toch echt heel belangrijk. Dus nu ben ik even met mezelf aan het werk
En ik zou mij in jouw geval stiekem toch een beetje een mislukkeling voelen als al je familieleden zo'n enorme passie en drive hebben en een fijn beroep en ik geen werk zou hebben. Niet om je te demotiveren hoor! Maar meer om aan te geven dat zo'n gevoel echt een heel logisch gevolg kan zijn.
Ik haalde zelf ook mijn identiteit uit mijn werk. Had een specifiek (en heel gaaf) beroep. Had ja, want mijn werkgever en ik zitten niet meer op een lijn (zachtjes uitgedrukt, haha), dus ik ben nu op zoek naar iets anders. En dat vind ik heel lastig (ben ook met een loopbaancoach bezig), want wat kan ik nu nog meer en wat vind ik leuk? Zit echt een beetje in een periode waarin ik even stil sta. Is heel frustrerend om even geen houvast meer te hebben. Vond werk hebben blijkbaar toch echt heel belangrijk. Dus nu ben ik even met mezelf aan het werk
zaterdag 23 juli 2016 14:00
Het is ergens wel logisch ja. Gelukkig zie ik juist omdat ze zo dichtbij staan dat werk niet alles is. En ja, dat dominee zijn een soort levensstijl is klopt eigenlijk wel Je buren zijn dan al snel de mensen waar je voor werkt, en zeker als het gaat om fijne, diepe gesprekken of belangstelling hebben voor mensen is het niet altijd duidelijk waar werk ophoudt en 'ik doe dit omdat ik er energie uithaal' begint bijvoorbeeld. Maar toch, ergens is dat broertje voor mij ook vooral dat serieuze, leergierige, sociale broertje, en niet 'meneer de dominee' haha.
zaterdag 23 juli 2016 14:14
Voor mij geldt ook zeer zeker niet dat ik mijn identiteit aan mijn werk ontleen, integendeel. Ondanks een loopbaantraject kom ik moeilijk stappen verder. Mijn huidige baan heeft ook voordelen, leuke collega's en veel vrijheid.
Wat voor mij echt een raadsel is is hoe mensen tot de juiste keuze komen, hoe je weet of een baan iets voor je is. Mensen die hun werk geweldig vinden, daar kan ik echt jaloers op worden, en dat ben ik zelden. Hoe kom je daartoe?!
@ladyblabla, misschien ben ik een te moeilijk en veeleisend type Belangrijk voor mij is mezelf te kunnen zijn, ruimte om mijn ideeën kwijt te kunnen, waar men echt zitten te wachten op vernieuwing en stappen vooruit, waar men dit niet alleen maar zegt terwijl men eigenlijk niet wil vanwege een eigen agenda en dus de zaak tegenwerkt, waar je elkaar kunt tegenspreken en dit op prijs gesteld wordt want zo kun je van elkaar leren, geen pogingen tot manipulatie ten gunste van henzelf en ten koste van jou en je vervolgens proberen aan te praten dat jij niet weet hoe het werkt en nog een hoop moet leren als je weigert. Voor mij zijn dergelijke omgangsvormen vanzelfsprekend, maar mijn ervaring is dat dit het niet is, ondanks dat men beweert van wel. Een paar geleden zat ik niet ver van een burn out af. Het gaat dus vooral om cultuur. En dan is moeilijk in te schatten van tevoren bij een nieuwe werkgever. Talloze mensen in mijn omgeving die hetzelfde ervaren. Dus ik weet het niet meer.
In de tussentijd tel ik mijn zegeningen maar. Ik heb een vaste baan, goed salaris. Genoeg mensen voor wie dat niet het geval is. Wat Wilma zegt herken ik. De keuze voor werkgevers is zo ruim. Je bent eigenlijk pas interessant wanneer je aan alle eisen voldoet. Maar dan zou ik juist niet vanuit mijn huidige situatie solliciteren, een baan die ik al volledig kan is niet interessant genoeg. Dan verveel ik me in no time weer. Maar dat is totaal anders wanneer je werkloos bent.
En toen ik eindelijk op gesprek mocht voor een baan die vrij nieuw terrein was voor me kwam ik in het tweede gesprek tot de conclusie dat ik weer tegen hetzelfde aan zou lopen. Dus wilde ik niet meer.
Wat voor mij echt een raadsel is is hoe mensen tot de juiste keuze komen, hoe je weet of een baan iets voor je is. Mensen die hun werk geweldig vinden, daar kan ik echt jaloers op worden, en dat ben ik zelden. Hoe kom je daartoe?!
@ladyblabla, misschien ben ik een te moeilijk en veeleisend type Belangrijk voor mij is mezelf te kunnen zijn, ruimte om mijn ideeën kwijt te kunnen, waar men echt zitten te wachten op vernieuwing en stappen vooruit, waar men dit niet alleen maar zegt terwijl men eigenlijk niet wil vanwege een eigen agenda en dus de zaak tegenwerkt, waar je elkaar kunt tegenspreken en dit op prijs gesteld wordt want zo kun je van elkaar leren, geen pogingen tot manipulatie ten gunste van henzelf en ten koste van jou en je vervolgens proberen aan te praten dat jij niet weet hoe het werkt en nog een hoop moet leren als je weigert. Voor mij zijn dergelijke omgangsvormen vanzelfsprekend, maar mijn ervaring is dat dit het niet is, ondanks dat men beweert van wel. Een paar geleden zat ik niet ver van een burn out af. Het gaat dus vooral om cultuur. En dan is moeilijk in te schatten van tevoren bij een nieuwe werkgever. Talloze mensen in mijn omgeving die hetzelfde ervaren. Dus ik weet het niet meer.
In de tussentijd tel ik mijn zegeningen maar. Ik heb een vaste baan, goed salaris. Genoeg mensen voor wie dat niet het geval is. Wat Wilma zegt herken ik. De keuze voor werkgevers is zo ruim. Je bent eigenlijk pas interessant wanneer je aan alle eisen voldoet. Maar dan zou ik juist niet vanuit mijn huidige situatie solliciteren, een baan die ik al volledig kan is niet interessant genoeg. Dan verveel ik me in no time weer. Maar dat is totaal anders wanneer je werkloos bent.
En toen ik eindelijk op gesprek mocht voor een baan die vrij nieuw terrein was voor me kwam ik in het tweede gesprek tot de conclusie dat ik weer tegen hetzelfde aan zou lopen. Dus wilde ik niet meer.
zaterdag 23 juli 2016 15:04
Je kunt het "kinderen hebben het niet automatisch meer beter dan hun ouders" ook in positieve zin opvatten Je hoort niet meer automatisch bij de sociaal-economische klasse van je ouders. Mijn familie heeft altijd tot de lagere klassen behoord, lagere inkomens, lichamelijke banen. Mijn generatie is de eerste die daar verandering in brengt: al mijn neven en nichten hebben een hogere opleiding afgerond. Maar dat werkt natuurlijk ook andersom, je kunt ook slechter dan je ouders terecht komen.
Ik "ben" ook niet mijn beroep, ik zit ook niet helemaal in mijn eigen sector, evenals vriend die een baan naast zijn 'eigenlijke' beroep heeft (in de artistieke sfeer) omdat zijn 'echte' vak niet zoveel opbrengt. Ik "voel" me jurist, maar dat is een van de vele dingen, niet het hoofddoel. Ik merk dat het in mijn hoger opgeleide vriendengroep echt wel een 'ding' is, je vakgebied en wat je daarin doet, maar in mijn buurt en familie (meer volks) zien ze je baan meer als de manier waarop je geld verdient, niks meer en niks minder. Ik draai niet zoveel uren momenteel maar niemand vindt dat echt heel raar, ik denk dat ze me als semi-huisvrouw zien en dat is helemaal niet zo ongebruikelijk hier, ook niet in mijn leeftijdscategorie (in de 20).
Ik "ben" ook niet mijn beroep, ik zit ook niet helemaal in mijn eigen sector, evenals vriend die een baan naast zijn 'eigenlijke' beroep heeft (in de artistieke sfeer) omdat zijn 'echte' vak niet zoveel opbrengt. Ik "voel" me jurist, maar dat is een van de vele dingen, niet het hoofddoel. Ik merk dat het in mijn hoger opgeleide vriendengroep echt wel een 'ding' is, je vakgebied en wat je daarin doet, maar in mijn buurt en familie (meer volks) zien ze je baan meer als de manier waarop je geld verdient, niks meer en niks minder. Ik draai niet zoveel uren momenteel maar niemand vindt dat echt heel raar, ik denk dat ze me als semi-huisvrouw zien en dat is helemaal niet zo ongebruikelijk hier, ook niet in mijn leeftijdscategorie (in de 20).
zaterdag 23 juli 2016 15:34
zaterdag 23 juli 2016 21:56
@heavenorhell ook bij de meer 'volkse' kringen kán het een ding zijn. Ik weet dat mijn ex echt zijn identiteit ontleende aan het bakker zijn. Zijn broer ging iets anders doen, en dat snapte hij niet, want als je een bakker bent, dan ben je dat, in zijn hoofd. Toen hij zijn baan kwijtraakte heeft het hem anderhalf jaar solliciteren gekost voordat hij accepteerde dat hij dan maar productiewerk in een broodfabriek ging doen ('ik ben een bakker, geen fabrieksmedewerker!'), en vervolgens nog jaren voordat hij iets heel anders ging doen. Ondertussen was hij trouwens ook iemand die echt een consumeerder was, en die daar problemen door kreeg; twee onverkoopbare koophuizen met een tophypotheek, extra geld geleend voor een auto, altijd het nieuwste telefoontje willen etc. Ik ben zo blij dat ik van hem af ben
zondag 24 juli 2016 08:20
quote:Mugske schreef op 23 juli 2016 @ 15:34:
Je weet pas of een baan / organisatie bij je past door het te proberen. Ik ben wel eens ergens begonnen, maar na een half jaar ben ik verder gaan zoeken. Ik moest toen wel een drempel over want het voelde als opgeven en falen. Achteraf een goede beslissing om daar weg te gaan.
Ik voel me op dit moment een beetje hetzelfde, mijn huidige werk is niet iets wat me 100% gelukkig gaat maken op de lange termijn. Maar dat ik me nu besef voelt ergens wel een beetje als falen, want ik ben degene die me heeft geholpen aan de sollicitatie voor deze baan heel erg dankbaar en nu verder zoeken voelt ook een beetje alsof ik niet waardeer wat hij heeft gedaan.
Gisteren naar de kermis in Tilburg geweest. Wat durven ze daar bizarre prijzen te vragen voor een ritje zeg. Een attractie waar je dus zo'n drop van 90 meter hebt (1x) vragen ze gerust 6 euro p.p.!!! Mafketels....
Je weet pas of een baan / organisatie bij je past door het te proberen. Ik ben wel eens ergens begonnen, maar na een half jaar ben ik verder gaan zoeken. Ik moest toen wel een drempel over want het voelde als opgeven en falen. Achteraf een goede beslissing om daar weg te gaan.
Ik voel me op dit moment een beetje hetzelfde, mijn huidige werk is niet iets wat me 100% gelukkig gaat maken op de lange termijn. Maar dat ik me nu besef voelt ergens wel een beetje als falen, want ik ben degene die me heeft geholpen aan de sollicitatie voor deze baan heel erg dankbaar en nu verder zoeken voelt ook een beetje alsof ik niet waardeer wat hij heeft gedaan.
Gisteren naar de kermis in Tilburg geweest. Wat durven ze daar bizarre prijzen te vragen voor een ritje zeg. Een attractie waar je dus zo'n drop van 90 meter hebt (1x) vragen ze gerust 6 euro p.p.!!! Mafketels....
Just because a certain amount is good, doesn't make a crapload great - BioLayne
