Psyche
alle pijlers
Psychologie achter dik zijn en (motivatie om te ) afvallen
zaterdag 9 juli 2016 21:52
Twijfelde of deze op Lijf & Lijn moest, maar ik voel/denk dat ie beter op zijn plek is hier.
Best wel lang met deze topic in gedachten gelopen en vandaag de knoop doorgehakt
Ik zou een gesprek/discussie willen over de psychologie van dik zijn en afvallen (vetverlies). Ik merk dat ik hier sterk de behoefte aan heb om zo mijzelf beter te begrijpen en hoe het 'werkt' en uiteraard 'de knop' om te kunnen zetten en beginnen met afvallen en dit vol te kunnen houden tot streefgewicht/lichaamsbeeld.
Ik ben altijd te dik geweest. Zoveel redenen die hiertoe geleidt hebben: geen opvoeding hierover (of überhaupt....) gehad hebben: onbeperkt toegang tot eten en dit onvoldoende afgeremd, geen kennis over gezonde voeding meegekregen hebben, stimulatie tot het doen van sport (niet alleen voor gezonde levensstijl, maar ook sociaal-emotioneel) etc etc over jeugd.
Dikke tiener, dikke volwassene nu. Ik was eigenlijk altijd ongelukkig met mijzelf en met mijn lichaamsbeeld.Ik begon hieraan pas wat aan te doen rond mijn 20e. 1 dieet gedaan, maar niet volgehouden (logischerwijs vind ik, Atkins). Daarna ingelezen over 'gezond afvallen/vermagering': minder energie (500 kcal)tot je nemen dan dat je op een dag verbruikt. Wat is gezond eten/goede keuzes maken (met behulp van dietistes, 2x op verschillende momenten) en sporten. Veel krachttraining met een stukje conditie erin. Spieropbouw, verbranden, verhoudingsgewijs meer eiwitten eten etc etc. Met resultaat, maar niet voldoende en nu ingekakt.
Goed jullie kunnen de achtergrond nu wel een beetje voorstellen Ik ben op zoek naar de innerlijke motivatie om ÉCHT wat te gaan doen met mijn overgewicht. De wilskracht om vetverlies vol te houden. Volhouden! Niet zo moeilijk zou je denken, wilskracht is gewoon willen. Waarom lukt het mij dan niet? Wil ik het niet genoeg dan? Ik weet dat ik gezonder moet worden, want dit is roofbouw op mijn lijf. Ik wil leukere kleding kunnen kopen, lekkerder in mijn 'vel' zitten. Vergroten van mijn kansen op een leuke baan. Heb gelukkig al een tijdje een leuke vriend Maar ik wil ook eens wat andere standjes proberen
Ik heb alles in huis om gezond te kunnen afvallen, behalve wilskracht. Ik snap het gewoon niet. Weet iemand waar ik wilskracht kan vinden? te flauw Ik luister/lees altijd vol ontzag naar de verhalen van mensen die flink afgevallen zijn en dit ook nog eens weten vol te houden. Ik wil ook zo'n succesverhaal vertellen!
Hoe vind ik die knop, hoe zet ik die om en hoe zorg ik ervoor dat ie omgezet blijft?
Best wel lang met deze topic in gedachten gelopen en vandaag de knoop doorgehakt
Ik zou een gesprek/discussie willen over de psychologie van dik zijn en afvallen (vetverlies). Ik merk dat ik hier sterk de behoefte aan heb om zo mijzelf beter te begrijpen en hoe het 'werkt' en uiteraard 'de knop' om te kunnen zetten en beginnen met afvallen en dit vol te kunnen houden tot streefgewicht/lichaamsbeeld.
Ik ben altijd te dik geweest. Zoveel redenen die hiertoe geleidt hebben: geen opvoeding hierover (of überhaupt....) gehad hebben: onbeperkt toegang tot eten en dit onvoldoende afgeremd, geen kennis over gezonde voeding meegekregen hebben, stimulatie tot het doen van sport (niet alleen voor gezonde levensstijl, maar ook sociaal-emotioneel) etc etc over jeugd.
Dikke tiener, dikke volwassene nu. Ik was eigenlijk altijd ongelukkig met mijzelf en met mijn lichaamsbeeld.Ik begon hieraan pas wat aan te doen rond mijn 20e. 1 dieet gedaan, maar niet volgehouden (logischerwijs vind ik, Atkins). Daarna ingelezen over 'gezond afvallen/vermagering': minder energie (500 kcal)tot je nemen dan dat je op een dag verbruikt. Wat is gezond eten/goede keuzes maken (met behulp van dietistes, 2x op verschillende momenten) en sporten. Veel krachttraining met een stukje conditie erin. Spieropbouw, verbranden, verhoudingsgewijs meer eiwitten eten etc etc. Met resultaat, maar niet voldoende en nu ingekakt.
Goed jullie kunnen de achtergrond nu wel een beetje voorstellen Ik ben op zoek naar de innerlijke motivatie om ÉCHT wat te gaan doen met mijn overgewicht. De wilskracht om vetverlies vol te houden. Volhouden! Niet zo moeilijk zou je denken, wilskracht is gewoon willen. Waarom lukt het mij dan niet? Wil ik het niet genoeg dan? Ik weet dat ik gezonder moet worden, want dit is roofbouw op mijn lijf. Ik wil leukere kleding kunnen kopen, lekkerder in mijn 'vel' zitten. Vergroten van mijn kansen op een leuke baan. Heb gelukkig al een tijdje een leuke vriend Maar ik wil ook eens wat andere standjes proberen
Ik heb alles in huis om gezond te kunnen afvallen, behalve wilskracht. Ik snap het gewoon niet. Weet iemand waar ik wilskracht kan vinden? te flauw Ik luister/lees altijd vol ontzag naar de verhalen van mensen die flink afgevallen zijn en dit ook nog eens weten vol te houden. Ik wil ook zo'n succesverhaal vertellen!
Hoe vind ik die knop, hoe zet ik die om en hoe zorg ik ervoor dat ie omgezet blijft?
vrijdag 15 juli 2016 13:30
quote:valerievaldera schreef op 15 juli 2016 @ 13:18:
Het was niet aanvallend bedoeld hoor. Ik denk inderdaad dat iedereen zo zijn eigen copingstrategieën heeft om met moeilijke gebeurtenissen om te gaan. De ene kan daar beter mee omgaan, dan de ander. Veel mensen grijpen naar chips/snoep/snacks, omdat deze middelen in overvloed aanwezig zijn en algemeen geaccepteerd, maar anderen drinken teveel, gaan aan de drugs, of sporten extreem veel, of iets van dien aard. Het komt allemaal op hetzelfde neer: niet op een gezonde manier kunnen omgaan met tegenslagen. Het is lastig om dat te leren, die weerbaarheid, maar het is zeker wel mogelijk.Ik vind deze reactie van jou al een stuk 'eerlijker' en milder Het is wellicht niet zo bedoeld geweest van jou, maar ik vind het wel kort door de bocht. Maar ik denk dat wat je bedoeld is dat niemand wat aan kan doen wat iemand is overkomen (tot een zekere hoogte hé), maar wat je wel aan kan doen is hoe je ermee omgaat.
Het was niet aanvallend bedoeld hoor. Ik denk inderdaad dat iedereen zo zijn eigen copingstrategieën heeft om met moeilijke gebeurtenissen om te gaan. De ene kan daar beter mee omgaan, dan de ander. Veel mensen grijpen naar chips/snoep/snacks, omdat deze middelen in overvloed aanwezig zijn en algemeen geaccepteerd, maar anderen drinken teveel, gaan aan de drugs, of sporten extreem veel, of iets van dien aard. Het komt allemaal op hetzelfde neer: niet op een gezonde manier kunnen omgaan met tegenslagen. Het is lastig om dat te leren, die weerbaarheid, maar het is zeker wel mogelijk.Ik vind deze reactie van jou al een stuk 'eerlijker' en milder Het is wellicht niet zo bedoeld geweest van jou, maar ik vind het wel kort door de bocht. Maar ik denk dat wat je bedoeld is dat niemand wat aan kan doen wat iemand is overkomen (tot een zekere hoogte hé), maar wat je wel aan kan doen is hoe je ermee omgaat.
vrijdag 15 juli 2016 13:43
Ja, precies. Ieder mens maakt wel moeilijke dingen mee in zijn leven, dat is niets speciaals, zo zit het leven helaas in elkaar. Het gaat erom hoe je met deze negativiteit omgaat. Niet alleen buiten jezelf, maar ook in jezelf. Hoe reageer je op onrust, stress, verdriet? Veel mensen hebben de neiging om zich op te sluiten op een plek waar ze zich veilig voelen. Ze sluiten zich af. Ze gaan met de gordijnen dicht een film kijken, met een grote bak ijs naast zich. Als je dit dag na dag doet wanneer je je slecht voelt, dan krijg je overgewicht en zul je je steeds slechter voelen. Dit versterkt elkaar, want als je niet lekker in je vel zit, dan wordt de neiging om weer te gaan eten, steeds groter. Tot het een patroon is geworden, een gewenning, waar moeilijk vanaf te komen is.
Dit patroon bij jezelf gaan herkennen is de eerste stap. Vervolgens kun je patronen gaan vervangen door andere, gezondere patronen. Dit is heel belangrijk, want je kan niet gewoon maar stoppen met alles, dan val je in een leegte, wat voor de meeste mensen haast ondraaglijk is. Je zal dus de momenten waarop je normaal op de bank zit te eten, moeten vervangen door andere activiteiten, die gezonder zijn. 's Avonds gaan wandelen, in bad gaan, lezen, muziek luisteren, schilderen, puzzelen, vroeger naar bed gaan, dat soort dingen.
Dit patroon bij jezelf gaan herkennen is de eerste stap. Vervolgens kun je patronen gaan vervangen door andere, gezondere patronen. Dit is heel belangrijk, want je kan niet gewoon maar stoppen met alles, dan val je in een leegte, wat voor de meeste mensen haast ondraaglijk is. Je zal dus de momenten waarop je normaal op de bank zit te eten, moeten vervangen door andere activiteiten, die gezonder zijn. 's Avonds gaan wandelen, in bad gaan, lezen, muziek luisteren, schilderen, puzzelen, vroeger naar bed gaan, dat soort dingen.
zaterdag 23 juli 2016 14:55
Zo, bijna een week later en een hoop bezig in mijn hoofd
Ergens heb ik het gevoel dat 'deze' keer (na 3 eerdere, echte pogingen) dat het hem kan zijn. Ook omdat ik dingen doe, ga doen die ik eerder niet deed en waarvan ik weet dat het mij gaat helpen zoals een pt en psychologische hulp.
Heb ook wel gemengde gevoelens. Want ergens is dit natuurlijk wel comfortabel: niemand die met je meekijkt wat ik doe (of niet doe...) en wat ik eet. Hoef niet hard te werken en dingen ervoor te laten. Maar vrij snel komt de gedachte: ik wil slanker zijn en gezonder. Ik wil zomer 2017 in bikini. Ik wil mijn spiegelbeeld leuker vinden en dat kleding beter past. Het hele proces is zwaar, maar hoeft niet per se niet leuk te zijn. Probeer dit mijzelf voor te houden en als een mantra te herhalen.
Een ander ding wat ik probeer te doorgronden: waarom de dingen rondom eten voor mij moeilijk is. Ik ben geen emotie-eter pur sang als in tijden van stress of verdriet dat ik aan het eten sla. Maar ik vind wel comfort in lekker eten. Eten heeft bij mij vooral te maken met fijn voelen. Dus ik ga aan de slag met dat ik mij fijn voel in het algemeen, zodat ik dit minder zoek in eten, maar werkt dit zo? Ik ben verder aan het zoeken welke relaties met eten nog meer 'ongezond' zijn en die dus voor mij gelden. Dan kan ik hieraan werken. Dus zet vooral neer wat jullie denken
Ergens heb ik het gevoel dat 'deze' keer (na 3 eerdere, echte pogingen) dat het hem kan zijn. Ook omdat ik dingen doe, ga doen die ik eerder niet deed en waarvan ik weet dat het mij gaat helpen zoals een pt en psychologische hulp.
Heb ook wel gemengde gevoelens. Want ergens is dit natuurlijk wel comfortabel: niemand die met je meekijkt wat ik doe (of niet doe...) en wat ik eet. Hoef niet hard te werken en dingen ervoor te laten. Maar vrij snel komt de gedachte: ik wil slanker zijn en gezonder. Ik wil zomer 2017 in bikini. Ik wil mijn spiegelbeeld leuker vinden en dat kleding beter past. Het hele proces is zwaar, maar hoeft niet per se niet leuk te zijn. Probeer dit mijzelf voor te houden en als een mantra te herhalen.
Een ander ding wat ik probeer te doorgronden: waarom de dingen rondom eten voor mij moeilijk is. Ik ben geen emotie-eter pur sang als in tijden van stress of verdriet dat ik aan het eten sla. Maar ik vind wel comfort in lekker eten. Eten heeft bij mij vooral te maken met fijn voelen. Dus ik ga aan de slag met dat ik mij fijn voel in het algemeen, zodat ik dit minder zoek in eten, maar werkt dit zo? Ik ben verder aan het zoeken welke relaties met eten nog meer 'ongezond' zijn en die dus voor mij gelden. Dan kan ik hieraan werken. Dus zet vooral neer wat jullie denken
zaterdag 23 juli 2016 15:27
Klinkt allemaal goed, Lovestar. Je bent je denken over eten en jezelf goed voelen aan het veranderen. Dat lijkt mij de basis van alles.
Een collega, die ook aan het afvallen is, mailde mij vandaag een interessant artikel over onze eetcultuur. Eigenlijk is het geen wonder dat meer dan de helft van de Nederlanders aan overgewicht lijdt.
Pendelen tussen Hartaanval-To-Go en Diabetes Express
Ik heb nog een vraag. Je schrijft: "Heb ook wel gemengde gevoelens. Want ergens is dit natuurlijk wel comfortabel: niemand die met je meekijkt wat ik doe (of niet doe...) en wat ik eet. Hoef niet hard te werken en dingen ervoor te laten." Wat bedoel je daarmee? Je gaat werken met een diëtiste en een personal trainer, dan zijn er toch twee mensen die met je meekijken? Je zult er ook wel iets voor hoeven laten toch? Als je doorgaat met je oude levensstijl val je niet af.
Een collega, die ook aan het afvallen is, mailde mij vandaag een interessant artikel over onze eetcultuur. Eigenlijk is het geen wonder dat meer dan de helft van de Nederlanders aan overgewicht lijdt.
Pendelen tussen Hartaanval-To-Go en Diabetes Express
Ik heb nog een vraag. Je schrijft: "Heb ook wel gemengde gevoelens. Want ergens is dit natuurlijk wel comfortabel: niemand die met je meekijkt wat ik doe (of niet doe...) en wat ik eet. Hoef niet hard te werken en dingen ervoor te laten." Wat bedoel je daarmee? Je gaat werken met een diëtiste en een personal trainer, dan zijn er toch twee mensen die met je meekijken? Je zult er ook wel iets voor hoeven laten toch? Als je doorgaat met je oude levensstijl val je niet af.
zaterdag 23 juli 2016 16:34
quote:elske1975 schreef op 23 juli 2016 @ 15:27:
Klinkt allemaal goed, Lovestar. Je bent je denken over eten en jezelf goed voelen aan het veranderen. Dat lijkt mij de basis van alles.
Een collega, die ook aan het afvallen is, mailde mij vandaag een interessant artikel over onze eetcultuur. Eigenlijk is het geen wonder dat meer dan de helft van de Nederlanders aan overgewicht lijdt.
Pendelen tussen Hartaanval-To-Go en Diabetes Express
Ik heb nog een vraag. Je schrijft: "Heb ook wel gemengde gevoelens. Want ergens is dit natuurlijk wel comfortabel: niemand die met je meekijkt wat ik doe (of niet doe...) en wat ik eet. Hoef niet hard te werken en dingen ervoor te laten." Wat bedoel je daarmee? Je gaat werken met een diëtiste en een personal trainer, dan zijn er toch twee mensen die met je meekijken? Je zult er ook wel iets voor hoeven laten toch? Als je doorgaat met je oude levensstijl val je niet af.
Ziet er interessant uit het artikel. Ga ik gelijk lezen.
Bedankt voor je bemoedigende woorden. Het is een beginnetje van anders naar mijzelf kijken en denken. Nu is het nog een beetje rationeel, maar ik hoop ook meer te kunnen werken aan het gevoel.
Typisch dat je dat eruit pikt. want dat is vermoedelijk 1 van mijn zelfsabotage gedachtes, houding en gedrag. Het liefst wou ik dat ik niet dik was, maar een gezond lijf heb. En dat het allemaal vanzelf ging, maar zo werkt het niet. Dat realiseer ik mij maar al te goed. Waarom blijf ik dan zo hangen aan die gedachtes?
Dat meekijken is juist goed. Maar wekt bij mij naast positieve gedachtes, ook gedachtes op van afzetten, irritatie (moet weer alles bijhouden en zij gaan er weer van alles van vinden etc). Allemaal verdedigingsmechanismes en/of sabotagegedachtes. Ik wéét dat het goed voor mij is en ik ga het ook doen. Ik probeer mij zoveel mogelijk te richten op het goede en de positiviteit. Lekker met mijzelf aan de slag te gaan. Maar die stemmetjes zijn soms zo luid en ik word er zo moe van. Ik zou willen dat ik minder tegen die stemmen hoef te vechten (of dat die stemmen minder (luid) er zijn). Goed voer voor de psycholoog in ieder geval.
Klinkt allemaal goed, Lovestar. Je bent je denken over eten en jezelf goed voelen aan het veranderen. Dat lijkt mij de basis van alles.
Een collega, die ook aan het afvallen is, mailde mij vandaag een interessant artikel over onze eetcultuur. Eigenlijk is het geen wonder dat meer dan de helft van de Nederlanders aan overgewicht lijdt.
Pendelen tussen Hartaanval-To-Go en Diabetes Express
Ik heb nog een vraag. Je schrijft: "Heb ook wel gemengde gevoelens. Want ergens is dit natuurlijk wel comfortabel: niemand die met je meekijkt wat ik doe (of niet doe...) en wat ik eet. Hoef niet hard te werken en dingen ervoor te laten." Wat bedoel je daarmee? Je gaat werken met een diëtiste en een personal trainer, dan zijn er toch twee mensen die met je meekijken? Je zult er ook wel iets voor hoeven laten toch? Als je doorgaat met je oude levensstijl val je niet af.
Ziet er interessant uit het artikel. Ga ik gelijk lezen.
Bedankt voor je bemoedigende woorden. Het is een beginnetje van anders naar mijzelf kijken en denken. Nu is het nog een beetje rationeel, maar ik hoop ook meer te kunnen werken aan het gevoel.
Typisch dat je dat eruit pikt. want dat is vermoedelijk 1 van mijn zelfsabotage gedachtes, houding en gedrag. Het liefst wou ik dat ik niet dik was, maar een gezond lijf heb. En dat het allemaal vanzelf ging, maar zo werkt het niet. Dat realiseer ik mij maar al te goed. Waarom blijf ik dan zo hangen aan die gedachtes?
Dat meekijken is juist goed. Maar wekt bij mij naast positieve gedachtes, ook gedachtes op van afzetten, irritatie (moet weer alles bijhouden en zij gaan er weer van alles van vinden etc). Allemaal verdedigingsmechanismes en/of sabotagegedachtes. Ik wéét dat het goed voor mij is en ik ga het ook doen. Ik probeer mij zoveel mogelijk te richten op het goede en de positiviteit. Lekker met mijzelf aan de slag te gaan. Maar die stemmetjes zijn soms zo luid en ik word er zo moe van. Ik zou willen dat ik minder tegen die stemmen hoef te vechten (of dat die stemmen minder (luid) er zijn). Goed voer voor de psycholoog in ieder geval.
zaterdag 23 juli 2016 16:53
Ik heb een nieuwtje voor je: je kan deze zomer 2016 al in bikini. NU dus. Is dat misschien niet een uitdaging voor jezelf, een stap naar het houden van je lichaam, ook al zoals het nu is? Misschien is het te lastig hoor, maar het kwam zomaar in me op toen ik je post las.
Doe je bikini aan, ga naar het dichtstbijzijnde openluchtzwembad/het strand en probeer steeds op te letten of je die innerlijke criticus hoort, zodat je negatieve gedachtes over jezelf/je lichaam hebt, dan kijk je er alleen naar, zonder te oordelen. Adem diep in en uit en zeg tegen jezelf, dat je de moeite waard bent, hoe je er ook uitziet. Herhaal dit steeds opnieuw.
Je hoeft niet direct een hele middag te gaan, probeer het eens een half uurtje/uurtje. Ga lekker het water in, denk eens na over wat je lichaam allemaal wel kan (drijven op het water, je hart klopt altijd door, je hebt voldoende longinhoud, je armen en benen zijn sterk genoeg om je vooruit te helpen in het water, etc.).
Doe je bikini aan, ga naar het dichtstbijzijnde openluchtzwembad/het strand en probeer steeds op te letten of je die innerlijke criticus hoort, zodat je negatieve gedachtes over jezelf/je lichaam hebt, dan kijk je er alleen naar, zonder te oordelen. Adem diep in en uit en zeg tegen jezelf, dat je de moeite waard bent, hoe je er ook uitziet. Herhaal dit steeds opnieuw.
Je hoeft niet direct een hele middag te gaan, probeer het eens een half uurtje/uurtje. Ga lekker het water in, denk eens na over wat je lichaam allemaal wel kan (drijven op het water, je hart klopt altijd door, je hebt voldoende longinhoud, je armen en benen zijn sterk genoeg om je vooruit te helpen in het water, etc.).
zaterdag 23 juli 2016 17:12
quote:Lovestar schreef op 23 juli 2016 @ 16:34:
[...]
dat is vermoedelijk 1 van mijn zelfsabotage gedachtes, houding en gedrag. (....)
Dat meekijken is juist goed. Maar wekt bij mij naast positieve gedachtes, ook gedachtes op van afzetten, irritatie (moet weer alles bijhouden en zij gaan er weer van alles van vinden etc). Laat die gedachten los. Diëtisten en personal trainers zijn professionals. Zij hebben er hun beroep van gemaakt om mensen te helpen bij gewichtsproblemen en om hun lichaam te veranderen. Zij hebben er geen negatief oordeel over dat jij wilt afvallen en sporten! Dat juichen ze alleen maar toe.
[...]
dat is vermoedelijk 1 van mijn zelfsabotage gedachtes, houding en gedrag. (....)
Dat meekijken is juist goed. Maar wekt bij mij naast positieve gedachtes, ook gedachtes op van afzetten, irritatie (moet weer alles bijhouden en zij gaan er weer van alles van vinden etc). Laat die gedachten los. Diëtisten en personal trainers zijn professionals. Zij hebben er hun beroep van gemaakt om mensen te helpen bij gewichtsproblemen en om hun lichaam te veranderen. Zij hebben er geen negatief oordeel over dat jij wilt afvallen en sporten! Dat juichen ze alleen maar toe.
zaterdag 23 juli 2016 17:45
Hier een beetje zoals andante
Nooit dik geweest maar toch een kilo of 10 te zwaar maar vooral at ik ongezond en bewoog te weinig.
Dan zwaar ziek geworden, gelukkig genezen en mijn eet/leefgewoonten helemaal omgegooid.
(Zeer zelden iets gefrituurd, vlees erg teruggeschroefd, amper snoep in huis halen, geen frisdrank, geen suiker in koffie, zelden dessert, niets kant-en-klaar,...)
Heb nu een heel goed gewicht en ben erg tevreden met mijn figuur, ben 40+
Nooit dik geweest maar toch een kilo of 10 te zwaar maar vooral at ik ongezond en bewoog te weinig.
Dan zwaar ziek geworden, gelukkig genezen en mijn eet/leefgewoonten helemaal omgegooid.
(Zeer zelden iets gefrituurd, vlees erg teruggeschroefd, amper snoep in huis halen, geen frisdrank, geen suiker in koffie, zelden dessert, niets kant-en-klaar,...)
Heb nu een heel goed gewicht en ben erg tevreden met mijn figuur, ben 40+
zondag 24 juli 2016 13:54
Goedemiddag!
Gisteren had ik gelijk het artikel gelezen van Elske. Daarna begon real life alweer snel, dus nu pas reageren.
Ik herken heel veel van het artikel. Ik denk dat ik sinds een jaar of 2 een aversie heb ontwikkeld van alles wat in een zakje, pakje of potje zit. Alles verschrikkelijk veel zout, suiker, smaakversterkers en conserveringsmiddelen. Sindsdien ben ik langzamerhand begonnen met alles zelf te maken Blij dat ik dit al doe, scheelt in aanpassing.
@Val
Natuurlijk zou ik dat nu kunnen doen. In de praktijk vind ik het prima als anderen het doen, maar in mijn hoofd denk ik dat niet.....Dan veroordeel ik mensen erop dat ze 'het lichaam er niet voor hebben', Het scheelt dat ik met gelijke maten meet naar mijzelf toe. Dus nee, ik vind niet dat ik in bikini kan van mijzelf. En dan niet eens zozeer wat anderen van mij/daarvan vinden (in minder mate dan) maar wat IK ervan vind. Zit ik daar in een broekje wat onder mijn vetschort hangt/lubbert en een bikinitop waar veels te grote borsten in zitten met een volle maan eronder. Ik kan het 'aardiger' naar mijzelf verwoorden, maar feit is feit.
En laten we eerlijk zijn. Houden van je lichaam, als het ongezond en vet is, is dat wel gezond/normaal? (dan hebben we het niet over mensen die buiten hun eigen wil vet zijn geworden) Als ik eruit zag als het meisje van 29 of iets minder, dan kan ik ervoor kiezen minder streng voor mijzelf te zijn en te accepteren dat dit mijn lijf is (of er wat aan gaan doen). Ongezond vet zijn (boven de grens van licht overgewicht) en dat accepteren, waarom zouden mensen dat überhaupt moeten? Niemand wilt verhoogd risico's lopen op hart-en vaatziekten, diabetes 2, last van je lijf en gewrichten etc.
Het is geen sneer naar jou toe. Alleen vraag ik mij af of als ik (en anderen in soortgelijke situatie) mijzelf accepteren, of dat nu de structurele, gezonde oplossing is
Gisteren had ik gelijk het artikel gelezen van Elske. Daarna begon real life alweer snel, dus nu pas reageren.
Ik herken heel veel van het artikel. Ik denk dat ik sinds een jaar of 2 een aversie heb ontwikkeld van alles wat in een zakje, pakje of potje zit. Alles verschrikkelijk veel zout, suiker, smaakversterkers en conserveringsmiddelen. Sindsdien ben ik langzamerhand begonnen met alles zelf te maken Blij dat ik dit al doe, scheelt in aanpassing.
@Val
Natuurlijk zou ik dat nu kunnen doen. In de praktijk vind ik het prima als anderen het doen, maar in mijn hoofd denk ik dat niet.....Dan veroordeel ik mensen erop dat ze 'het lichaam er niet voor hebben', Het scheelt dat ik met gelijke maten meet naar mijzelf toe. Dus nee, ik vind niet dat ik in bikini kan van mijzelf. En dan niet eens zozeer wat anderen van mij/daarvan vinden (in minder mate dan) maar wat IK ervan vind. Zit ik daar in een broekje wat onder mijn vetschort hangt/lubbert en een bikinitop waar veels te grote borsten in zitten met een volle maan eronder. Ik kan het 'aardiger' naar mijzelf verwoorden, maar feit is feit.
En laten we eerlijk zijn. Houden van je lichaam, als het ongezond en vet is, is dat wel gezond/normaal? (dan hebben we het niet over mensen die buiten hun eigen wil vet zijn geworden) Als ik eruit zag als het meisje van 29 of iets minder, dan kan ik ervoor kiezen minder streng voor mijzelf te zijn en te accepteren dat dit mijn lijf is (of er wat aan gaan doen). Ongezond vet zijn (boven de grens van licht overgewicht) en dat accepteren, waarom zouden mensen dat überhaupt moeten? Niemand wilt verhoogd risico's lopen op hart-en vaatziekten, diabetes 2, last van je lijf en gewrichten etc.
Het is geen sneer naar jou toe. Alleen vraag ik mij af of als ik (en anderen in soortgelijke situatie) mijzelf accepteren, of dat nu de structurele, gezonde oplossing is
zondag 24 juli 2016 13:57
quote:elske1975 schreef op 23 juli 2016 @ 17:12:
[...]
Laat die gedachten los. Diëtisten en personal trainers zijn professionals. Zij hebben er hun beroep van gemaakt om mensen te helpen bij gewichtsproblemen en om hun lichaam te veranderen. Zij hebben er geen negatief oordeel over dat jij wilt afvallen en sporten! Dat juichen ze alleen maar toe.Oh, is absoluut zo. Rationeel weet ik dat ook. Het is een soort hedonistische insteek van mij: willen genieten van alles zonder kritiek van anderen. Ik probeer hiermee mindful om te gaan. Het zijn maar gedachten, positief blijven en gedachten op het proces/doel.
[...]
Laat die gedachten los. Diëtisten en personal trainers zijn professionals. Zij hebben er hun beroep van gemaakt om mensen te helpen bij gewichtsproblemen en om hun lichaam te veranderen. Zij hebben er geen negatief oordeel over dat jij wilt afvallen en sporten! Dat juichen ze alleen maar toe.Oh, is absoluut zo. Rationeel weet ik dat ook. Het is een soort hedonistische insteek van mij: willen genieten van alles zonder kritiek van anderen. Ik probeer hiermee mindful om te gaan. Het zijn maar gedachten, positief blijven en gedachten op het proces/doel.
zondag 24 juli 2016 14:04
Goeie, Lovestar. Ik zou nu ook niet in bikini gaan, of te strakke garderobe dragen. Ik voel me daar zeer oncomfortabel bij. Terwijl je als je in het straat beeld kijkt, heel veel mensen daar geen moeite mee hebben. Wat het verschil is weet ik ook niet. Ik denk dat heel veel mensen geen realistisch beeld van zich zelf hebben. Sommigen zijn denk ik te positief. Aan de andere kant heb je mensen die het gewoon niet interesseert, en ik stoor me daar ook niet aan of zo maar ik kan dat zelf niet, zo onverschillig zijn.
Ik denk dat, om dat dik zijn samen hangt met schoonheidsidealen, men veel milder is dan een drugs verslaving of een rook verslaving. Niemand die zou zeggen 'joh accepteer lekker die rotte longen of die kapot gesnoven neus, je bent goed zo als je bent'. Eerlijk gezegd bemoei ik me nooit met andermans zwakheden of figuur, het interesseert me gewoon niet. Al denk ik vaak wel bij heel zware jongere meiden 'oh god het wordt echt alleen maar moeilijker om dat er nog af te krijgen als je ouder wordt'.
Ik vind die poppetjes of foto's van plus size modellen nooit zo realistisch. Heel veel mensen hebben erg veel buikvet, dat is vreselijk ongezond. Ik heb zelfs op een gezond gewicht in verhouding meer buikvet dan elders. Die poppetjes maar zeker plus size models worden ook uitgezocht op een onrealistisch beeld van overgewicht, namelijk evenredige distributie van vet of juist over al behalve de taille.
Ik denk dat, om dat dik zijn samen hangt met schoonheidsidealen, men veel milder is dan een drugs verslaving of een rook verslaving. Niemand die zou zeggen 'joh accepteer lekker die rotte longen of die kapot gesnoven neus, je bent goed zo als je bent'. Eerlijk gezegd bemoei ik me nooit met andermans zwakheden of figuur, het interesseert me gewoon niet. Al denk ik vaak wel bij heel zware jongere meiden 'oh god het wordt echt alleen maar moeilijker om dat er nog af te krijgen als je ouder wordt'.
Ik vind die poppetjes of foto's van plus size modellen nooit zo realistisch. Heel veel mensen hebben erg veel buikvet, dat is vreselijk ongezond. Ik heb zelfs op een gezond gewicht in verhouding meer buikvet dan elders. Die poppetjes maar zeker plus size models worden ook uitgezocht op een onrealistisch beeld van overgewicht, namelijk evenredige distributie van vet of juist over al behalve de taille.
zondag 24 juli 2016 14:07
quote:Lovestar schreef op 24 juli 2016 @ 13:57:
[...]
Oh, is absoluut zo. Rationeel weet ik dat ook. Het is een soort hedonistische insteek van mij: willen genieten van alles zonder kritiek van anderen. Ik probeer hiermee mindful om te gaan. Het zijn maar gedachten, positief blijven en gedachten op het proces/doel.Af vallen is ook niet echt leuk en genieten. Ik denk dat je je daar wel op moet voorbereiden. Ik vind de honger en het af moeten slaan van lekkere gebakjes en chips en elke dag al mijn eten invoeren in de app ver ondergeschikt aan het resultaat op de weegschaal. En het wordt weer anders als je op je streef gewicht bent, dan kun je langzaam weer op gaan bouwen naar een onderhoud met heus wel ruimte voor genieten. Tijdens je af vallen is dat gewoon wat minder.
[...]
Oh, is absoluut zo. Rationeel weet ik dat ook. Het is een soort hedonistische insteek van mij: willen genieten van alles zonder kritiek van anderen. Ik probeer hiermee mindful om te gaan. Het zijn maar gedachten, positief blijven en gedachten op het proces/doel.Af vallen is ook niet echt leuk en genieten. Ik denk dat je je daar wel op moet voorbereiden. Ik vind de honger en het af moeten slaan van lekkere gebakjes en chips en elke dag al mijn eten invoeren in de app ver ondergeschikt aan het resultaat op de weegschaal. En het wordt weer anders als je op je streef gewicht bent, dan kun je langzaam weer op gaan bouwen naar een onderhoud met heus wel ruimte voor genieten. Tijdens je af vallen is dat gewoon wat minder.
zondag 24 juli 2016 23:01
Wat ik moeilijk vind is dat je één keer in de week je zelf mag wegen en de hele week dus moet onthouden dat het dan wel de bedoeling is dat die wijzer dan omlaag gaat. Het is net als je huiswerk vroeger, je liet het op het laatste moment aankomen en verwachte dan een of ander wonder. Dan zou je denken dat je die fout niet meer zou maken maar ik kon dat rustig elke keer doen. Dieet is net zoiets, je doe gewoon net alsof je geen korte termijngeheugen hebt. je eet iets op en denkt dat het wel mee zou vallen. Nadeel is dat je dat rustig een paar keer per dag doet en 6 dagen tot het weegmoment komt.
Het enig wat leuk aan afvallen is het moment dat je afgevallen bent, daarna begint de ellende van op gewicht blijven. Daarom is de light versie ook de enige prettige versie wat mij betreft. Niet zo ingrijpend in je leven, het verwacht geen absurde inzet en een complete gedragsverandering, zeg maar die kwaliteiten die je een ander altijd toedicht maar die je bij je zelf niet snel ziet gebeuren. Niet omdat je het misschien niet zou kunnen maar gewoon omdat je er te lui voor bent.
Eigenlijk ben je pas slank als er niks meer over je broekrand hangt en dan nog kan er vet rond je organen zitten, we proberen elkaar allemaal wijs te maken dat die paar extra kilo's normaal is en slanke mensen een saai leven hebben maar overgewicht is gewoon overgewicht.
Als je elke dag een half uur loop is dat net zo gezond voor je als een 3 x per week uitzinnig sporten. Die mensen zijn perfect als je moet verhuizen of zo maar voor je hart is elke dag een half uur lopen net zo gezond. Zoals ik al schreef 70% van het afvallen komt neer op je eet en drinkgewoonte. Begin gewoon lekker kinderachtig met bepaalde dingen niet in huis halen. Werkt hier ook. Een zak drop en noten moet kunnen, koek,chips,snoep is niet nodig. Scheelt alweer enorm en het blijft binnen de grenzen.
Die bikini is altijd leuk. Ik ken mensen met een perfect figuur die liever een badpak dragen omdat ze een bikini gewoon te bloot vinden. Als jij je niet comfortabel in een bikini voelt is de hele lol van een dagje strand er meteen vanaf. Iedereen mag zich ongemakkelijk voelen in bepaalde kledingstukken, maakt niet wat de reden is.
Afvallen is vooral niet nadenken, niet nadenken over het hoe en waarom, het is gewoon iets wat je moet doen en wat je niet zo leuk vindt. Maar zoek vooral naar dingen die lekker zijn. Met die warmte maak ik potten met aardbeien, munt en water, sinaasappelschijven en limoen en water en zo zijn er wel tig varianten. (Pinterest). Als dat een nacht in de koelkast heeft gestaan heeft het ijskoude water een lekkere smaak en vervolgens eet ik het fruit ook nog op. (en het ziet er leuk uit). Lekkerder dan water en gezonder dan frisdrank. Je kan op je hoofd gaan staan maar uiteindelijk moet je gewoon beginnen en bedenken dat dit je nieuwe leven is en dat je leven van alles naar binnen proppen voorbij is.
Het enig wat leuk aan afvallen is het moment dat je afgevallen bent, daarna begint de ellende van op gewicht blijven. Daarom is de light versie ook de enige prettige versie wat mij betreft. Niet zo ingrijpend in je leven, het verwacht geen absurde inzet en een complete gedragsverandering, zeg maar die kwaliteiten die je een ander altijd toedicht maar die je bij je zelf niet snel ziet gebeuren. Niet omdat je het misschien niet zou kunnen maar gewoon omdat je er te lui voor bent.
Eigenlijk ben je pas slank als er niks meer over je broekrand hangt en dan nog kan er vet rond je organen zitten, we proberen elkaar allemaal wijs te maken dat die paar extra kilo's normaal is en slanke mensen een saai leven hebben maar overgewicht is gewoon overgewicht.
Als je elke dag een half uur loop is dat net zo gezond voor je als een 3 x per week uitzinnig sporten. Die mensen zijn perfect als je moet verhuizen of zo maar voor je hart is elke dag een half uur lopen net zo gezond. Zoals ik al schreef 70% van het afvallen komt neer op je eet en drinkgewoonte. Begin gewoon lekker kinderachtig met bepaalde dingen niet in huis halen. Werkt hier ook. Een zak drop en noten moet kunnen, koek,chips,snoep is niet nodig. Scheelt alweer enorm en het blijft binnen de grenzen.
Die bikini is altijd leuk. Ik ken mensen met een perfect figuur die liever een badpak dragen omdat ze een bikini gewoon te bloot vinden. Als jij je niet comfortabel in een bikini voelt is de hele lol van een dagje strand er meteen vanaf. Iedereen mag zich ongemakkelijk voelen in bepaalde kledingstukken, maakt niet wat de reden is.
Afvallen is vooral niet nadenken, niet nadenken over het hoe en waarom, het is gewoon iets wat je moet doen en wat je niet zo leuk vindt. Maar zoek vooral naar dingen die lekker zijn. Met die warmte maak ik potten met aardbeien, munt en water, sinaasappelschijven en limoen en water en zo zijn er wel tig varianten. (Pinterest). Als dat een nacht in de koelkast heeft gestaan heeft het ijskoude water een lekkere smaak en vervolgens eet ik het fruit ook nog op. (en het ziet er leuk uit). Lekkerder dan water en gezonder dan frisdrank. Je kan op je hoofd gaan staan maar uiteindelijk moet je gewoon beginnen en bedenken dat dit je nieuwe leven is en dat je leven van alles naar binnen proppen voorbij is.
zondag 24 juli 2016 23:16
quote:Geronimo2 schreef op 24 juli 2016 @ 23:01:
Je kan op je hoofd gaan staan maar uiteindelijk moet je gewoon beginnen en bedenken dat dit je nieuwe leven is en dat je leven van alles naar binnen proppen voorbij is.Dat is gewoon een feit. Je kunt niet alles hebben: onbeperkt bourgondisch en hedonistisch eten en drinken en slank en gezond zijn. Als je slank en gezond wilt worden zul je je manier van eten en drinken moeten veranderen. Afvallen betekent andere keuzes maken. Maar wel voor een goede reden: een lager gewicht en een betere gezondheid.
Je kan op je hoofd gaan staan maar uiteindelijk moet je gewoon beginnen en bedenken dat dit je nieuwe leven is en dat je leven van alles naar binnen proppen voorbij is.Dat is gewoon een feit. Je kunt niet alles hebben: onbeperkt bourgondisch en hedonistisch eten en drinken en slank en gezond zijn. Als je slank en gezond wilt worden zul je je manier van eten en drinken moeten veranderen. Afvallen betekent andere keuzes maken. Maar wel voor een goede reden: een lager gewicht en een betere gezondheid.
zondag 24 juli 2016 23:34
quote:strikjemetstippels schreef op 24 juli 2016 @ 14:04:
Goeie, Lovestar. Ik zou nu ook niet in bikini gaan, of te strakke garderobe dragen. Ik voel me daar zeer oncomfortabel bij. Terwijl je als je in het straat beeld kijkt, heel veel mensen daar geen moeite mee hebben. Wat het verschil is weet ik ook niet. Ik denk dat heel veel mensen geen realistisch beeld van zich zelf hebben. Sommigen zijn denk ik te positief. Aan de andere kant heb je mensen die het gewoon niet interesseert, en ik stoor me daar ook niet aan of zo maar ik kan dat zelf niet, zo onverschillig zijn.
Ik denk dat, om dat dik zijn samen hangt met schoonheidsidealen, men veel milder is dan een drugs verslaving of een rook verslaving. Niemand die zou zeggen 'joh accepteer lekker die rotte longen of die kapot gesnoven neus, je bent goed zo als je bent'. Eerlijk gezegd bemoei ik me nooit met andermans zwakheden of figuur, het interesseert me gewoon niet. Al denk ik vaak wel bij heel zware jongere meiden 'oh god het wordt echt alleen maar moeilijker om dat er nog af te krijgen als je ouder wordt'.
Ik vind die poppetjes of foto's van plus size modellen nooit zo realistisch. Heel veel mensen hebben erg veel buikvet, dat is vreselijk ongezond. Ik heb zelfs op een gezond gewicht in verhouding meer buikvet dan elders. Die poppetjes maar zeker plus size models worden ook uitgezocht op een onrealistisch beeld van overgewicht, namelijk evenredige distributie van vet of juist over al behalve de taille.
Ik vind het een lastig onderwerp. Ook omdat veel komt door mijn eigen negatieve blik naar binnen, wat ik naar buiten projecteer. Ik heb best hoge 'normen' en vind veel. Iets wat ik eigenlijk al een tijdje minder wil, omdat ik hiervan ongelukkig van wordt en het mij nou niet echt één van de meest gezellig mensen maak
Dit even gezegd hebbende.
Had er van de week een gesprek over met iemand. Als we het hebben over fors overgewicht, voor mij vanaf nr 29 van het plaatje, dan vind ik dat je een beetje moet opletten op wat je draagt. Ik draag bv ook niet al te strakke kleding om mijn buik. Vind dat gewoon niet flatterend en gevoelsmatig loop ik met mijn vetblub te koop. Overigens, vet=vet en dat zie je ook wel door de flatterende kleding heen haha
Iedereen moet voor zichzelf weten, maar een beetje zelfinzicht misstaat niemand En naast dat ik weleens denk: moet dat nou of moet je dat nou wel doen? Kan ik gewoon de andere kant op kijken.
Ben het niet helemaal met je eens over hoe er tegen overgewicht aangekeken Ik heb juist het idee dat drinken (excessief of bepaalde gewoontes) en roken milder tegenaan wordt gekeken. Omdat het een gedragsding is en overgewicht/vet zijn een soort onderdeel wordt van je persoonlijkheid, van je zijn. Eigenlijk best gek hé?
Ik heb het idee dat dik zijn een taboe is en ook praten hierover. In mijn beleving is drinken het minst erge, dan roken (ook omdat hierover een langere tijd een campagne aan de gang is om de negatieve effecten duidelijker te maken), maar als je dik bent. Poeh, de opmerkingen en vooroordelen zijn niet mals. Ik heb volgens mij ooit in de Psychologie magazine gelezen dat er 'onderzoek' is uitgevoerd naar de denkbeelden over mensen met overgewicht. Hieruit bleek dat mensen vinden van mensen die dik zijn dat ze lui zijn, dom en ongemotiveerd. Je kan de andere dingen zelf ook wel bij bedenken.
Ik vind die plussize modelen inderdaad niet zo'n goed beeld geven van échte plussizers. Dat is in Nederland veel vaker vrouwen met een buikje. Ik vind onderstaand plaatje veel realistischer
klik (plaatje plakken lukt niet, maar wie het wel lukt: graag!) Wil overigens niet zeggen dat slank een buitengewoon fenomeen is.
Goeie, Lovestar. Ik zou nu ook niet in bikini gaan, of te strakke garderobe dragen. Ik voel me daar zeer oncomfortabel bij. Terwijl je als je in het straat beeld kijkt, heel veel mensen daar geen moeite mee hebben. Wat het verschil is weet ik ook niet. Ik denk dat heel veel mensen geen realistisch beeld van zich zelf hebben. Sommigen zijn denk ik te positief. Aan de andere kant heb je mensen die het gewoon niet interesseert, en ik stoor me daar ook niet aan of zo maar ik kan dat zelf niet, zo onverschillig zijn.
Ik denk dat, om dat dik zijn samen hangt met schoonheidsidealen, men veel milder is dan een drugs verslaving of een rook verslaving. Niemand die zou zeggen 'joh accepteer lekker die rotte longen of die kapot gesnoven neus, je bent goed zo als je bent'. Eerlijk gezegd bemoei ik me nooit met andermans zwakheden of figuur, het interesseert me gewoon niet. Al denk ik vaak wel bij heel zware jongere meiden 'oh god het wordt echt alleen maar moeilijker om dat er nog af te krijgen als je ouder wordt'.
Ik vind die poppetjes of foto's van plus size modellen nooit zo realistisch. Heel veel mensen hebben erg veel buikvet, dat is vreselijk ongezond. Ik heb zelfs op een gezond gewicht in verhouding meer buikvet dan elders. Die poppetjes maar zeker plus size models worden ook uitgezocht op een onrealistisch beeld van overgewicht, namelijk evenredige distributie van vet of juist over al behalve de taille.
Ik vind het een lastig onderwerp. Ook omdat veel komt door mijn eigen negatieve blik naar binnen, wat ik naar buiten projecteer. Ik heb best hoge 'normen' en vind veel. Iets wat ik eigenlijk al een tijdje minder wil, omdat ik hiervan ongelukkig van wordt en het mij nou niet echt één van de meest gezellig mensen maak
Dit even gezegd hebbende.
Had er van de week een gesprek over met iemand. Als we het hebben over fors overgewicht, voor mij vanaf nr 29 van het plaatje, dan vind ik dat je een beetje moet opletten op wat je draagt. Ik draag bv ook niet al te strakke kleding om mijn buik. Vind dat gewoon niet flatterend en gevoelsmatig loop ik met mijn vetblub te koop. Overigens, vet=vet en dat zie je ook wel door de flatterende kleding heen haha
Iedereen moet voor zichzelf weten, maar een beetje zelfinzicht misstaat niemand En naast dat ik weleens denk: moet dat nou of moet je dat nou wel doen? Kan ik gewoon de andere kant op kijken.
Ben het niet helemaal met je eens over hoe er tegen overgewicht aangekeken Ik heb juist het idee dat drinken (excessief of bepaalde gewoontes) en roken milder tegenaan wordt gekeken. Omdat het een gedragsding is en overgewicht/vet zijn een soort onderdeel wordt van je persoonlijkheid, van je zijn. Eigenlijk best gek hé?
Ik heb het idee dat dik zijn een taboe is en ook praten hierover. In mijn beleving is drinken het minst erge, dan roken (ook omdat hierover een langere tijd een campagne aan de gang is om de negatieve effecten duidelijker te maken), maar als je dik bent. Poeh, de opmerkingen en vooroordelen zijn niet mals. Ik heb volgens mij ooit in de Psychologie magazine gelezen dat er 'onderzoek' is uitgevoerd naar de denkbeelden over mensen met overgewicht. Hieruit bleek dat mensen vinden van mensen die dik zijn dat ze lui zijn, dom en ongemotiveerd. Je kan de andere dingen zelf ook wel bij bedenken.
Ik vind die plussize modelen inderdaad niet zo'n goed beeld geven van échte plussizers. Dat is in Nederland veel vaker vrouwen met een buikje. Ik vind onderstaand plaatje veel realistischer
klik (plaatje plakken lukt niet, maar wie het wel lukt: graag!) Wil overigens niet zeggen dat slank een buitengewoon fenomeen is.
zondag 24 juli 2016 23:45
@ Ger
Herkenbaar wat je schrijft. Niet zozeer voor mijzelf. Ik weeg mijzelf overigens nooit. Heb geen weegschaal zelfs Ik vond het getal altijd deprimerend, met altijd te zwaar geweest zijn. Overigens niet als struisvogel-politiek, maar wil mijzelf niet onnodig kwellen met iets wat ik al weet. Ik ben er sowieso mee gestopt toen ik begon met krachttraining, die spieren zie je ook terug op de weegschaal. belangrijker vind ik vetpercentage en de buikomvang. Ook omdat al mijn vet daar concentreert.
Dus wegen gaat alleen gebeuren op geijkte momenten bij de hulpverlening Stom trouwens dat de BMI nog steeds gebruikt wordt als dé maat om te beoordelen of iemand overgewicht heeft of niet. Steeds meer mensen doen aan krachttraining, krijg je toch een scheef beeld van? Overigens, veel ook niet. Dus wellicht dat BMI nog steeds opgaat voor de grootse groep mensen.
Beetje over de broekrand kan. Als het maar geen rol is of waarbij de broek in je buik zit zeg maar Ik weet niet of je het gechargeerd bedoeld, maar een paar kilo is imo echt geen probleem. Ik vind het vanaf plaatje 29 het wel problematisch eruit zien.
En wat een goede idee van de watervruchtendrank! Heb ik eigenlijk nog niet aan gedacht, maar wat een makkelijk en lekker idee!
En niet nadenken is niet zo handig in het begin. Eerst nadenken en daarna niet nadenken.
Herkenbaar wat je schrijft. Niet zozeer voor mijzelf. Ik weeg mijzelf overigens nooit. Heb geen weegschaal zelfs Ik vond het getal altijd deprimerend, met altijd te zwaar geweest zijn. Overigens niet als struisvogel-politiek, maar wil mijzelf niet onnodig kwellen met iets wat ik al weet. Ik ben er sowieso mee gestopt toen ik begon met krachttraining, die spieren zie je ook terug op de weegschaal. belangrijker vind ik vetpercentage en de buikomvang. Ook omdat al mijn vet daar concentreert.
Dus wegen gaat alleen gebeuren op geijkte momenten bij de hulpverlening Stom trouwens dat de BMI nog steeds gebruikt wordt als dé maat om te beoordelen of iemand overgewicht heeft of niet. Steeds meer mensen doen aan krachttraining, krijg je toch een scheef beeld van? Overigens, veel ook niet. Dus wellicht dat BMI nog steeds opgaat voor de grootse groep mensen.
Beetje over de broekrand kan. Als het maar geen rol is of waarbij de broek in je buik zit zeg maar Ik weet niet of je het gechargeerd bedoeld, maar een paar kilo is imo echt geen probleem. Ik vind het vanaf plaatje 29 het wel problematisch eruit zien.
En wat een goede idee van de watervruchtendrank! Heb ik eigenlijk nog niet aan gedacht, maar wat een makkelijk en lekker idee!
En niet nadenken is niet zo handig in het begin. Eerst nadenken en daarna niet nadenken.
maandag 25 juli 2016 07:51
Over de psychologische kant van afvallen en overgewicht hebben: ken je Mieke Kosters? Ik ben een grote fan van haar boeken, vooral van Het geheim van slanke mensen. Er is ook een topic over op het forum.
Mieke Kosters zet echt in op de psychologie van te dik zijn, jezelf saboteren en de vele negatieve stemmetjes in je hoofd. Ik heb veel aan haar boeken gehad.
Mieke Kosters zet echt in op de psychologie van te dik zijn, jezelf saboteren en de vele negatieve stemmetjes in je hoofd. Ik heb veel aan haar boeken gehad.
maandag 25 juli 2016 08:34
quote:strikjemetstippels schreef op 24 juli 2016 @ 14:07:
[...]
Af vallen is ook niet echt leuk en genieten. Ik denk dat je je daar wel op moet voorbereiden. Ik vind de honger en het af moeten slaan van lekkere gebakjes en chips en elke dag al mijn eten invoeren in de app ver ondergeschikt aan het resultaat op de weegschaal. En het wordt weer anders als je op je streef gewicht bent, dan kun je langzaam weer op gaan bouwen naar een onderhoud met heus wel ruimte voor genieten. Tijdens je af vallen is dat gewoon wat minder.
Als ik dit lees ben ik toch blij dat ik het anders heb aangepakt. Ik ben vanaf dag 1 gaan eten met het uitgangspunt: dit is mijn eetpatroon voor de rest van mijn leven. Dus niet: nu eerst heel streng en dan onderhoud met meer ruimte voor genieten. Ik heb dus eigenlijk geen hongergevoel gehad. Wel héél veel gebakjes afgeslagen. Dat vond ik in het begin lastig, maar nu helemaal niet meer. Ik heb leren genieten van gezondere keuzes.
Het afvallen gaat bij mij wel langzaam; ca. 1 kg per maand, maar nu ik bijna mijn streefgewicht* heb bereikt ben ik zo blij!
*) dat streefgewicht is ook een dingetje. Mijn 'doel' is om minimaal 1 kg onder de max BMI grens te komen. Maar eigenlijk is dat niet mijn echte streven. Mijn echte streven is: blijven leven zoals ik nu doe. Als dat betekent dat ik nog 1 kg afval is dat prima, als dat er toe leidt dat er nog 10 kg afgaat... ook prima! Ik weet inmiddels dat BMI ook niet alles zegt. Met een BMI van 25,5 (dus: te zwaar) heb ik een taille omtrek van 75 cm en maat 40/M.
[...]
Af vallen is ook niet echt leuk en genieten. Ik denk dat je je daar wel op moet voorbereiden. Ik vind de honger en het af moeten slaan van lekkere gebakjes en chips en elke dag al mijn eten invoeren in de app ver ondergeschikt aan het resultaat op de weegschaal. En het wordt weer anders als je op je streef gewicht bent, dan kun je langzaam weer op gaan bouwen naar een onderhoud met heus wel ruimte voor genieten. Tijdens je af vallen is dat gewoon wat minder.
Als ik dit lees ben ik toch blij dat ik het anders heb aangepakt. Ik ben vanaf dag 1 gaan eten met het uitgangspunt: dit is mijn eetpatroon voor de rest van mijn leven. Dus niet: nu eerst heel streng en dan onderhoud met meer ruimte voor genieten. Ik heb dus eigenlijk geen hongergevoel gehad. Wel héél veel gebakjes afgeslagen. Dat vond ik in het begin lastig, maar nu helemaal niet meer. Ik heb leren genieten van gezondere keuzes.
Het afvallen gaat bij mij wel langzaam; ca. 1 kg per maand, maar nu ik bijna mijn streefgewicht* heb bereikt ben ik zo blij!
*) dat streefgewicht is ook een dingetje. Mijn 'doel' is om minimaal 1 kg onder de max BMI grens te komen. Maar eigenlijk is dat niet mijn echte streven. Mijn echte streven is: blijven leven zoals ik nu doe. Als dat betekent dat ik nog 1 kg afval is dat prima, als dat er toe leidt dat er nog 10 kg afgaat... ook prima! Ik weet inmiddels dat BMI ook niet alles zegt. Met een BMI van 25,5 (dus: te zwaar) heb ik een taille omtrek van 75 cm en maat 40/M.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 25 juli 2016 08:52
quote:Doornroosje75 schreef op 25 juli 2016 @ 08:34:
[...]
Als ik dit lees ben ik toch blij dat ik het anders heb aangepakt. Ik ben vanaf dag 1 gaan eten met het uitgangspunt: dit is mijn eetpatroon voor de rest van mijn leven. Dus niet: nu eerst heel streng en dan onderhoud met meer ruimte voor genieten. Ik heb dus eigenlijk geen hongergevoel gehad. Wel héél veel gebakjes afgeslagen. Dat vond ik in het begin lastig, maar nu helemaal niet meer. Ik heb leren genieten van gezondere keuzes.
Het afvallen gaat bij mij wel langzaam; ca. 1 kg per maand, maar nu ik bijna mijn streefgewicht* heb bereikt ben ik zo blij!
*) dat streefgewicht is ook een dingetje. Mijn 'doel' is om minimaal 1 kg onder de max BMI grens te komen. Maar eigenlijk is dat niet mijn echte streven. Mijn echte streven is: blijven leven zoals ik nu doe. Als dat betekent dat ik nog 1 kg afval is dat prima, als dat er toe leidt dat er nog 10 kg afgaat... ook prima! Ik weet inmiddels dat BMI ook niet alles zegt. Met een BMI van 25,5 (dus: te zwaar) heb ik een taille omtrek van 75 cm en maat 40/M.
Ik weet niet van welk gewicht/BMI jij kwam, maar ik had al een gezond BMI. Alleen staat die me niet en ben ik altijd veel slanker geweest (tot 1,5j-2j terug, steeds zwaarder wordend). Als ik dan net onder de benodigde kcal eet gaat het enorm langzaam. Ik crash overigens niet, dat is ongezond en niet normaal vol te houden. Ik val 1-1,5k per maand af ook. Het is lastig om te bepalen hoe veel ik exact kan eten zonder aan te komen, maar ik ben me nu wel heel bewust geworden van wat ik eet door het elke dag bij te houden. Ik slik medicatie met als bijwerking meer honger, geloof me ik had nooit honger dus ik moet daar wel mee leren om gaan.
Overigens drink ik regelmatig een wijntje (nou ja, niet elke dag of elke week) en snoep ik ook wel. Maar ik zorg dat ik gemiddeld gezien niet over een bepaald aantal kcal kom. Als ik op streef zit zal ik experimenteren met wat ik kan eten. Ik denk dat je situatie wel mee bepaalt hoe je af valt en het verschilt of je al overgewicht had en of het letterlijk de laatste kilo's zijn. Mijn mooie garderobe maat XS/S en zelfs mijn ringen wil ik gewoon weer aan/om kunnen
[...]
Als ik dit lees ben ik toch blij dat ik het anders heb aangepakt. Ik ben vanaf dag 1 gaan eten met het uitgangspunt: dit is mijn eetpatroon voor de rest van mijn leven. Dus niet: nu eerst heel streng en dan onderhoud met meer ruimte voor genieten. Ik heb dus eigenlijk geen hongergevoel gehad. Wel héél veel gebakjes afgeslagen. Dat vond ik in het begin lastig, maar nu helemaal niet meer. Ik heb leren genieten van gezondere keuzes.
Het afvallen gaat bij mij wel langzaam; ca. 1 kg per maand, maar nu ik bijna mijn streefgewicht* heb bereikt ben ik zo blij!
*) dat streefgewicht is ook een dingetje. Mijn 'doel' is om minimaal 1 kg onder de max BMI grens te komen. Maar eigenlijk is dat niet mijn echte streven. Mijn echte streven is: blijven leven zoals ik nu doe. Als dat betekent dat ik nog 1 kg afval is dat prima, als dat er toe leidt dat er nog 10 kg afgaat... ook prima! Ik weet inmiddels dat BMI ook niet alles zegt. Met een BMI van 25,5 (dus: te zwaar) heb ik een taille omtrek van 75 cm en maat 40/M.
Ik weet niet van welk gewicht/BMI jij kwam, maar ik had al een gezond BMI. Alleen staat die me niet en ben ik altijd veel slanker geweest (tot 1,5j-2j terug, steeds zwaarder wordend). Als ik dan net onder de benodigde kcal eet gaat het enorm langzaam. Ik crash overigens niet, dat is ongezond en niet normaal vol te houden. Ik val 1-1,5k per maand af ook. Het is lastig om te bepalen hoe veel ik exact kan eten zonder aan te komen, maar ik ben me nu wel heel bewust geworden van wat ik eet door het elke dag bij te houden. Ik slik medicatie met als bijwerking meer honger, geloof me ik had nooit honger dus ik moet daar wel mee leren om gaan.
Overigens drink ik regelmatig een wijntje (nou ja, niet elke dag of elke week) en snoep ik ook wel. Maar ik zorg dat ik gemiddeld gezien niet over een bepaald aantal kcal kom. Als ik op streef zit zal ik experimenteren met wat ik kan eten. Ik denk dat je situatie wel mee bepaalt hoe je af valt en het verschilt of je al overgewicht had en of het letterlijk de laatste kilo's zijn. Mijn mooie garderobe maat XS/S en zelfs mijn ringen wil ik gewoon weer aan/om kunnen
maandag 25 juli 2016 09:02
Ik had een BMI van ruim 33 (woog 96 kg). Niet echt een gezond gewicht, zeg maar
Het bijhouden werkt voor mij ook echt heel goed. Dat is het enige waar ik een beetje bang voor ben; als ik stop met bijhouden wat ik eet... ga ik dan weer meer eten? Of zijn mijn nieuwe eetgewoonten voldoende ingesleten om echt gewoonten te zijn? Het wat heb ik goed onder controle, de hoeveelheden nog niet helemaal...
Het bijhouden werkt voor mij ook echt heel goed. Dat is het enige waar ik een beetje bang voor ben; als ik stop met bijhouden wat ik eet... ga ik dan weer meer eten? Of zijn mijn nieuwe eetgewoonten voldoende ingesleten om echt gewoonten te zijn? Het wat heb ik goed onder controle, de hoeveelheden nog niet helemaal...
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 25 juli 2016 09:57
quote:Doornroosje75 schreef op 25 juli 2016 @ 08:34:
[...]
Als ik dit lees ben ik toch blij dat ik het anders heb aangepakt. Ik ben vanaf dag 1 gaan eten met het uitgangspunt: dit is mijn eetpatroon voor de rest van mijn leven. Dus niet: nu eerst heel streng en dan onderhoud met meer ruimte voor genieten.
Dat is mijn uitgangspunt ook. Ik weet heel zeker dat als ik mijn oude eetpatroon weer oppak ik weer aankom. Ik weet ook dat mijn oude eetpatroon niet gezond was, dus waarom zou ik weer zo willen eten? Ik heb ook nauwelijks honger en vind mijn nieuwe eetpatroon en lekker en goed vol te houden.
Wat voor mij ook gewerkt heeft is het ontkoppelen van eten en genieten en eten en mezelf belonen. Als ik ongezonde dingen blijf eten val ik niet af. Dat is gewoon een feit. Dus nu kies ik voor genieten van andere dingen: een mooie wandeling maken, fietsen in de duinen, een museum bezoeken, de tijd nemen om een mooi boek te lezen. Voor mijn verloren kilo's heb ik mezelf 2 beloningen gegeven: een fitbit om mijn stappen te tellen en een museumkaart. Bij eerdere afvalpogingen mocht ik van mezelf een zak chips leegeten als ik 2 kilo was afgevallen. Dat zorgde ervoor dat mijn gewicht enorm schommelde en ik het al snel opgaf.
Voor mij is de enige manier om af te vallen (ik heb nog 4 kilo te gaan) en op gewicht te blijven minder en anders eten en vooral niet de hele dag door eten, want dan kan ik niet meer stoppen.
[...]
Als ik dit lees ben ik toch blij dat ik het anders heb aangepakt. Ik ben vanaf dag 1 gaan eten met het uitgangspunt: dit is mijn eetpatroon voor de rest van mijn leven. Dus niet: nu eerst heel streng en dan onderhoud met meer ruimte voor genieten.
Dat is mijn uitgangspunt ook. Ik weet heel zeker dat als ik mijn oude eetpatroon weer oppak ik weer aankom. Ik weet ook dat mijn oude eetpatroon niet gezond was, dus waarom zou ik weer zo willen eten? Ik heb ook nauwelijks honger en vind mijn nieuwe eetpatroon en lekker en goed vol te houden.
Wat voor mij ook gewerkt heeft is het ontkoppelen van eten en genieten en eten en mezelf belonen. Als ik ongezonde dingen blijf eten val ik niet af. Dat is gewoon een feit. Dus nu kies ik voor genieten van andere dingen: een mooie wandeling maken, fietsen in de duinen, een museum bezoeken, de tijd nemen om een mooi boek te lezen. Voor mijn verloren kilo's heb ik mezelf 2 beloningen gegeven: een fitbit om mijn stappen te tellen en een museumkaart. Bij eerdere afvalpogingen mocht ik van mezelf een zak chips leegeten als ik 2 kilo was afgevallen. Dat zorgde ervoor dat mijn gewicht enorm schommelde en ik het al snel opgaf.
Voor mij is de enige manier om af te vallen (ik heb nog 4 kilo te gaan) en op gewicht te blijven minder en anders eten en vooral niet de hele dag door eten, want dan kan ik niet meer stoppen.
maandag 25 juli 2016 13:55
Even van mij afschrijven hier. Heb mijn intake gesprek gehad bij de psycholoog en het was even een potje confronterend Momenteel baal ik vooral van mijzelf en heb ik het idee dat ik te hard voor mijzelf ben. Ik voel mij klote omdat ik zo last heb van mijn afweer/overlevingmechanismen en dus alles rationaliseer en zo moeilijk bij mijn gevoel kom. Gelukkig kan ze mij helpen en samen hebben we een beginnetje gemaakt met een plan.
Tjee, wat gaat er door mij heen. Ik ben bang. Dat het mij niet lukt. Dat ik zo goed ben in het mijzelf te saboteren, dat deze reddingsboei mij niet gaat redden. Ik zou zo graag mijn rationele laten varen en mijn muren willen laten zakken zodat ik kan werken aan het slanker en gezonder worden! Voel mij ergens ook gesterkd, dat ik hulp heb gezocht en heb gekregen. Heb er zin in om te beginnen. En dan weer wanhopig. Ik wil mijzelf niet saboteren
Tjee, wat gaat er door mij heen. Ik ben bang. Dat het mij niet lukt. Dat ik zo goed ben in het mijzelf te saboteren, dat deze reddingsboei mij niet gaat redden. Ik zou zo graag mijn rationele laten varen en mijn muren willen laten zakken zodat ik kan werken aan het slanker en gezonder worden! Voel mij ergens ook gesterkd, dat ik hulp heb gezocht en heb gekregen. Heb er zin in om te beginnen. En dan weer wanhopig. Ik wil mijzelf niet saboteren
maandag 25 juli 2016 13:57
quote:elske1975 schreef op 25 juli 2016 @ 07:51:
Over de psychologische kant van afvallen en overgewicht hebben: ken je Mieke Kosters? Ik ben een grote fan van haar boeken, vooral van Het geheim van slanke mensen. Er is ook een topic over op het forum.
Mieke Kosters zet echt in op de psychologie van te dik zijn, jezelf saboteren en de vele negatieve stemmetjes in je hoofd. Ik heb veel aan haar boeken gehad.Ja, ken ik. Boeken van haar staan op een lijstje en topic staat in de favorieten. Straks maar even het topic lezen
Over de psychologische kant van afvallen en overgewicht hebben: ken je Mieke Kosters? Ik ben een grote fan van haar boeken, vooral van Het geheim van slanke mensen. Er is ook een topic over op het forum.
Mieke Kosters zet echt in op de psychologie van te dik zijn, jezelf saboteren en de vele negatieve stemmetjes in je hoofd. Ik heb veel aan haar boeken gehad.Ja, ken ik. Boeken van haar staan op een lijstje en topic staat in de favorieten. Straks maar even het topic lezen
maandag 25 juli 2016 13:58
quote:Doornroosje75 schreef op 25 juli 2016 @ 08:34:
[...]
Als ik dit lees ben ik toch blij dat ik het anders heb aangepakt. Ik ben vanaf dag 1 gaan eten met het uitgangspunt: dit is mijn eetpatroon voor de rest van mijn leven. Dus niet: nu eerst heel streng en dan onderhoud met meer ruimte voor genieten. Ik heb dus eigenlijk geen hongergevoel gehad. Wel héél veel gebakjes afgeslagen. Dat vond ik in het begin lastig, maar nu helemaal niet meer. Ik heb leren genieten van gezondere keuzes.
Het afvallen gaat bij mij wel langzaam; ca. 1 kg per maand, maar nu ik bijna mijn streefgewicht* heb bereikt ben ik zo blij!
*) dat streefgewicht is ook een dingetje. Mijn 'doel' is om minimaal 1 kg onder de max BMI grens te komen. Maar eigenlijk is dat niet mijn echte streven. Mijn echte streven is: blijven leven zoals ik nu doe. Als dat betekent dat ik nog 1 kg afval is dat prima, als dat er toe leidt dat er nog 10 kg afgaat... ook prima! Ik weet inmiddels dat BMI ook niet alles zegt. Met een BMI van 25,5 (dus: te zwaar) heb ik een taille omtrek van 75 cm en maat 40/M.
Wauw, wat goed!!! Vergeet vooral het niet te vieren en hiervan te genieten. Alles eraf is een eraf en kijk vooral terug op de mooie reis die je gemaakt heb om te komen waar je nu bent.
Ik hoop dat ik dit ooit kan zeggen over mijzelf.
[...]
Als ik dit lees ben ik toch blij dat ik het anders heb aangepakt. Ik ben vanaf dag 1 gaan eten met het uitgangspunt: dit is mijn eetpatroon voor de rest van mijn leven. Dus niet: nu eerst heel streng en dan onderhoud met meer ruimte voor genieten. Ik heb dus eigenlijk geen hongergevoel gehad. Wel héél veel gebakjes afgeslagen. Dat vond ik in het begin lastig, maar nu helemaal niet meer. Ik heb leren genieten van gezondere keuzes.
Het afvallen gaat bij mij wel langzaam; ca. 1 kg per maand, maar nu ik bijna mijn streefgewicht* heb bereikt ben ik zo blij!
*) dat streefgewicht is ook een dingetje. Mijn 'doel' is om minimaal 1 kg onder de max BMI grens te komen. Maar eigenlijk is dat niet mijn echte streven. Mijn echte streven is: blijven leven zoals ik nu doe. Als dat betekent dat ik nog 1 kg afval is dat prima, als dat er toe leidt dat er nog 10 kg afgaat... ook prima! Ik weet inmiddels dat BMI ook niet alles zegt. Met een BMI van 25,5 (dus: te zwaar) heb ik een taille omtrek van 75 cm en maat 40/M.
Wauw, wat goed!!! Vergeet vooral het niet te vieren en hiervan te genieten. Alles eraf is een eraf en kijk vooral terug op de mooie reis die je gemaakt heb om te komen waar je nu bent.
Ik hoop dat ik dit ooit kan zeggen over mijzelf.
maandag 25 juli 2016 14:09
quote:Doornroosje75 schreef op 25 juli 2016 @ 09:02:
Ik had een BMI van ruim 33 (woog 96 kg). Niet echt een gezond gewicht, zeg maar
Het bijhouden werkt voor mij ook echt heel goed. Dat is het enige waar ik een beetje bang voor ben; als ik stop met bijhouden wat ik eet... ga ik dan weer meer eten? Of zijn mijn nieuwe eetgewoonten voldoende ingesleten om echt gewoonten te zijn? Het wat heb ik goed onder controle, de hoeveelheden nog niet helemaal...
Waarom zou je dan stoppen met bijhouden dan?
En ik heb het idee, zeker als je langer hiermee bezig bent, dat wat je neemt vanzelf gewoonte wordt. Je WEET wat je mag/hoort te eten.
Ik merk het zelf nu ik myfitnesspal gebruik. Ik schepte eerste dag teveel ontbijt in mijn kom. De volgende dag de helft (was echt teveel wat ik de eerste dag deed ) en vandaag daarvan een derde eraf. Ik weet nu dat ik qua vulling en kcal goed zit op de helft wat ik eerst nam en dat iets minder ook goed is. Nu ik het weet, onthou ik dat.
Ik had een BMI van ruim 33 (woog 96 kg). Niet echt een gezond gewicht, zeg maar
Het bijhouden werkt voor mij ook echt heel goed. Dat is het enige waar ik een beetje bang voor ben; als ik stop met bijhouden wat ik eet... ga ik dan weer meer eten? Of zijn mijn nieuwe eetgewoonten voldoende ingesleten om echt gewoonten te zijn? Het wat heb ik goed onder controle, de hoeveelheden nog niet helemaal...
Waarom zou je dan stoppen met bijhouden dan?
En ik heb het idee, zeker als je langer hiermee bezig bent, dat wat je neemt vanzelf gewoonte wordt. Je WEET wat je mag/hoort te eten.
Ik merk het zelf nu ik myfitnesspal gebruik. Ik schepte eerste dag teveel ontbijt in mijn kom. De volgende dag de helft (was echt teveel wat ik de eerste dag deed ) en vandaag daarvan een derde eraf. Ik weet nu dat ik qua vulling en kcal goed zit op de helft wat ik eerst nam en dat iets minder ook goed is. Nu ik het weet, onthou ik dat.
