Kinderen
alle pijlers
Volgens mij heb ik een huilbaby
donderdag 14 juli 2016 08:43
Ik zit dit te typen met oordopjes, de tranen in mijn ogen en gekrijs om mij heen. Volgens mij heb ik een huilbaby....
Hij is iets meer dan 2 weken oud en sinds 5 dagen alleen maar aan het huilen. En met huilen bedoel ik ook echt veel huilen. Gisteravond om 7 uur begonnen en met een pauze van 2 uur huilt hij nu nog steeds. Dit even om aan te geven dat hij echt abnormaal veel huilt.
Gister naar de huisarts geweest en die kon niets ontdekken wat hij mankeerd. Gaf de tip om parachetamol te geven om pijn uit te sluiten dus gisteravond rond 10 uur heb ik hem een zetpil gegeven maar heeft geen verschil gemaakt. Hij blijft huilen zonder tussenpauzes. Johannesbroodpitmeel ga ik proberen te halen vandaag als hij lang genoeg stil is zodat ik mij kan aankleden.
Probeer van alles te doen maar niets werkt. Ondertussen begin ik gek te worden en heb er bijna zin in om boodschappen te gaan doen en hem gewoon maar achter te laten.
Iemand nog een idee?
Hij is iets meer dan 2 weken oud en sinds 5 dagen alleen maar aan het huilen. En met huilen bedoel ik ook echt veel huilen. Gisteravond om 7 uur begonnen en met een pauze van 2 uur huilt hij nu nog steeds. Dit even om aan te geven dat hij echt abnormaal veel huilt.
Gister naar de huisarts geweest en die kon niets ontdekken wat hij mankeerd. Gaf de tip om parachetamol te geven om pijn uit te sluiten dus gisteravond rond 10 uur heb ik hem een zetpil gegeven maar heeft geen verschil gemaakt. Hij blijft huilen zonder tussenpauzes. Johannesbroodpitmeel ga ik proberen te halen vandaag als hij lang genoeg stil is zodat ik mij kan aankleden.
Probeer van alles te doen maar niets werkt. Ondertussen begin ik gek te worden en heb er bijna zin in om boodschappen te gaan doen en hem gewoon maar achter te laten.
Iemand nog een idee?
dinsdag 19 juli 2016 11:03
Hoi Lovely, ik wil ook graag even reageren. Begrijp ik goed dat de baby niet huilt als hij op jou ligt/tegen jou aan ligt? Dat was bij mijn jongste namelijk het geval. Ik heb de eerste (ongeveer) acht weken eigenlijk alleen maar op de bank gezeten met de baby tegen me aan. Tegelijk naar bed (hij sliep dus bij me), en naar buiten uitsluitend in de draagdoek of draagzak. Als hij niet bij me was, huilde hij. Bij het consultatiebureau zeiden ze dat als ik dat niet deed, hij waarschijnlijk een 'huilbaby' was.
Ik hecht heel erg aan een schoon en opgeruimd huis. Ik kan geen innerlijke rust vinden in een troep. Maar ik heb wel veel hulp gehad, van mijn moeder en mijn man. Hoewel de baby er alleen was gekomen omdat ik er zo graag nog eentje wilde, begreep hij wel hoe zwaar het voor mij was. Mijn oudste ging wel al naar school, dat is natuurlijk wel een ander verhaal dan nog een peuter te hebben rondlopen.
Maar mijn vraag is dus eigenlijk: is hij wel tevreden als hij bij jou is?
Ik hecht heel erg aan een schoon en opgeruimd huis. Ik kan geen innerlijke rust vinden in een troep. Maar ik heb wel veel hulp gehad, van mijn moeder en mijn man. Hoewel de baby er alleen was gekomen omdat ik er zo graag nog eentje wilde, begreep hij wel hoe zwaar het voor mij was. Mijn oudste ging wel al naar school, dat is natuurlijk wel een ander verhaal dan nog een peuter te hebben rondlopen.
Maar mijn vraag is dus eigenlijk: is hij wel tevreden als hij bij jou is?
donderdag 21 juli 2016 12:50
Ha Lovely,
Ik wil al de hele tijd reageren op je topic. Want oh wat is het herkenbaar!! Mijn zoontje is bijna 11 maanden, maar ik heb een hele naar kraamtijd en zwangerschapsverlof gehad. had me voorgesteld dat ik als zoon sliep, zelf kon slapen, een boek kon lezen of netflix kon kijken, helaas niks van dit alles. Zoon was ook een "huilbaby". Uren krijsen en vooral op me slapen ook 's nachts. Enige "voordeel" was dat zoon vaak tegen de avond zo uitgeput was dat hij als een blok in slaap viel.
Als ik nu terugdenk zou ik zo maar een PND kunnen hebben gehad. Ik werd gillend gek van het krijsen, kwam nergens aan toe. Hoorde het krijsen zelfs als hij rustig sliep, ging door merg en been. Amper tijd om te eten en viel zo erg af dat ik zelfs nog onder mijn startgewicht uit kwam. En ja ik ben ook perfectionist en wil dat mijn huis schoon is. Heel herkenbaar dat het zielig is dat man wakker moet worden, terwijl hij de dag erna moet werken. Heb man ook ontzien en alle zorg is zo op mij terecht gekomen. En oh oh wat heb ik me eenzaam gevoeld in die periode. Heb op de bank zitten huilen met mijn kind in mijn armen. Mijn moeder was er vaak en huilend heb ik bij het raam gestaan omdat ze naar haar eigen huis moest. Ik ben er bijna aan onderdoor gegaan. Laat het ajb niet zo ver komen!!
Ik lees tussen de regels door dat je zoontje reflux heeft. Is dit vast gesteld en heb je ook wel eens gedacht dat het verborgen reflux zou kunnen zijn? Dan komt het wel omhoog, maar spugen ze het niet uit maar slikken ze het zuur weer in. Dus weer langs de slokdarm. Hier deed jbm niks. Ik raad je om je hier in te verdiepen en tijdig aan de bel te trekken bij de huisarts en als het moet medicatie te vragen.
Verder schrijf je dat je een goede dag/nacht hebt gehad. Herkenbaar om je zo vast te klampen aan de goede momenten dat deed ik ook. Tot het de dag erna weer verschrikkelijk was.
Wij hebben medicatie voor ons zoontje gekregen voor zijn reflux. Helaas is ons zoontje oververmoeid geraakt en hebben we een ziekenhuisopname gehad en oh oh wat kijk ik met een gek / naar gevoel terug op die week. Tegelijkertijd ben ik koemelkvrij gaan eten en na de ziekenhuisopname bij de osteopaat geweest. Bleek vastzittende nekwervel en sleutelbeen te hebben. Wat er geholpen heeft weet ik niet (ik denk osteopaat), maar sindsdien was het krijsen voorbij. En is zoontje nu een vrolijke baby, die zeker met slapen nog wel soms zijn nukken heeft. Maar echt een verschil van dag en nacht.
Krijsen is in mijn ogen een teken van pijn. Artsen schrijven het te makkelijk weg als huilbaby. Babys kunnen zich alleen maar uiten door te huilen. trek aan de bel, en laat je niet afschepen.
Ben heel benieuwd hoe het nu gaat
Ik wil al de hele tijd reageren op je topic. Want oh wat is het herkenbaar!! Mijn zoontje is bijna 11 maanden, maar ik heb een hele naar kraamtijd en zwangerschapsverlof gehad. had me voorgesteld dat ik als zoon sliep, zelf kon slapen, een boek kon lezen of netflix kon kijken, helaas niks van dit alles. Zoon was ook een "huilbaby". Uren krijsen en vooral op me slapen ook 's nachts. Enige "voordeel" was dat zoon vaak tegen de avond zo uitgeput was dat hij als een blok in slaap viel.
Als ik nu terugdenk zou ik zo maar een PND kunnen hebben gehad. Ik werd gillend gek van het krijsen, kwam nergens aan toe. Hoorde het krijsen zelfs als hij rustig sliep, ging door merg en been. Amper tijd om te eten en viel zo erg af dat ik zelfs nog onder mijn startgewicht uit kwam. En ja ik ben ook perfectionist en wil dat mijn huis schoon is. Heel herkenbaar dat het zielig is dat man wakker moet worden, terwijl hij de dag erna moet werken. Heb man ook ontzien en alle zorg is zo op mij terecht gekomen. En oh oh wat heb ik me eenzaam gevoeld in die periode. Heb op de bank zitten huilen met mijn kind in mijn armen. Mijn moeder was er vaak en huilend heb ik bij het raam gestaan omdat ze naar haar eigen huis moest. Ik ben er bijna aan onderdoor gegaan. Laat het ajb niet zo ver komen!!
Ik lees tussen de regels door dat je zoontje reflux heeft. Is dit vast gesteld en heb je ook wel eens gedacht dat het verborgen reflux zou kunnen zijn? Dan komt het wel omhoog, maar spugen ze het niet uit maar slikken ze het zuur weer in. Dus weer langs de slokdarm. Hier deed jbm niks. Ik raad je om je hier in te verdiepen en tijdig aan de bel te trekken bij de huisarts en als het moet medicatie te vragen.
Verder schrijf je dat je een goede dag/nacht hebt gehad. Herkenbaar om je zo vast te klampen aan de goede momenten dat deed ik ook. Tot het de dag erna weer verschrikkelijk was.
Wij hebben medicatie voor ons zoontje gekregen voor zijn reflux. Helaas is ons zoontje oververmoeid geraakt en hebben we een ziekenhuisopname gehad en oh oh wat kijk ik met een gek / naar gevoel terug op die week. Tegelijkertijd ben ik koemelkvrij gaan eten en na de ziekenhuisopname bij de osteopaat geweest. Bleek vastzittende nekwervel en sleutelbeen te hebben. Wat er geholpen heeft weet ik niet (ik denk osteopaat), maar sindsdien was het krijsen voorbij. En is zoontje nu een vrolijke baby, die zeker met slapen nog wel soms zijn nukken heeft. Maar echt een verschil van dag en nacht.
Krijsen is in mijn ogen een teken van pijn. Artsen schrijven het te makkelijk weg als huilbaby. Babys kunnen zich alleen maar uiten door te huilen. trek aan de bel, en laat je niet afschepen.
Ben heel benieuwd hoe het nu gaat
dinsdag 26 juli 2016 00:36
Hoe herkenbaar.
Mijn bevalling was niet leuk. Heb 3 dagen in ziekenhuis gelegen (keizersnede) en vanaf dag 1 begon mijn baby te huilen (gewoon krijsen). Zelfs in het ziekenhuis vonden ze het apart en dezelfde dag heeft een kinderarts er (oppervlakkig) naar gekeken maar kon niks vinden.
Eerste weken waren niet leuk. Niks geen roze wolk en veel liefde voelde ik niet voor mijn kleine meisje. Na 2 weken was ik compleet ingestort en liepen de tranen constant over mijn wangen. Durfde niet naar buiten met die huilbaby, hele dag ramen en deuren dicht want wat als de buren zouden horen dat ze de hele dag huilde. Kraambezoek ook liever niet.
Ik heb gelukkig veel hulp van mijn moeder en zus. Die nemen mij mee op pad en leren mij me niet druk te maken als ik met een huilende baby door de supermarkt loop en helpen mij waar het kan. Want van thuis zitten werd ik heel ongelukkig.
Heel veel contact gehad met CB die inderdaad rust en regelmaat van Ria Blom adviseerde en over te stappen op Hero pep en inbakeren. Langs de huisarts geweest die niks kon vinden.
Uiteindelijk een draagdoek gekocht waar ze heerlijk in slaapt en een cozy nest zodat ze tussen ons in kon slapen.
Nu slaapt ze S'nachts ingebakerd in haar eigen wiegje van 11 uur s'avonds tot 6 uur s'ochtends. Maar overdag een hel. Huilen, niet te troosten (behalve in de draagdoek). Heb nu eindelijk via CB een verwijzing voor kinder fysio en we gaan opnieuw bij huisarts langs. Ik wil dit best accepteren en 'uitzitten' maar dan wel eerst uitsluiten dat het een medische reden heeft. Want ik ben van mening dat een baby niet zomaar huilt!
Ook ik wil dat mijn huis schoon is en de was bij is. En ook ik ontzie mijn vriend enorm! Wil niet teveel van hem vragen omdat ik het zielig vind.
Tip, schrijf op wat wel en niet goed gaat. Dit heb ik gedaan en in een mail naar CB gestuurd. Ook zie je voor jezelf waar het eventueel aan kan liggen.
Probeer het inderdaad eerst via de normale weg voordat je naar bijvoorbeeld een osteopaat gaat.
En ga douchen! S'ochtends douchen, snel ontbijten en de hond uitlaten (voor de deur laten plassen) voor ik haar uit bed haalde heb ik altijd gedaan. Dan maar even huilen, vond het ook echt verschrikkelijk maar dit is het enige momentje voor mezelf. Ik ga zelfs naar de wc met mijn dochter in de draagdoek. Hoe erg!
Heb ook veel op onrustigebaby.nl gelezen.
Inmiddels heel veel liefde voor mijn kleine meisje en wil niets liever dan dat zij zich goed voelt.
En het is zo wisselend. Het ene moment denk ik dat het goed gaat en het andere moment huil ik weer net zo hard mee. Loop ik buiten even een rondje te huilen met zonnebril op.
En tijd voor jezelf en ga dan ook het huis uit! als ik thuis ben en mijn vriend neemt het even over ben ik er toch nog elke seconde mee bezig.
En praat erover. Soms heb ik het idee dat ik alleen ben maar juist door erover te praten ben ik erachter gekomen dat toch niet iedere baby zo leuk en zo makkelijk is (geweest).
Ik baal want mijn kraamtijd en verlof zijn gewoon echt niet leuk geweest maar ik probeer hoop te houden dat het ooit beter gaat! En in dit soort gevallen zou het verlof in Nederland gewoon langer moeten zijn!
Mijn bevalling was niet leuk. Heb 3 dagen in ziekenhuis gelegen (keizersnede) en vanaf dag 1 begon mijn baby te huilen (gewoon krijsen). Zelfs in het ziekenhuis vonden ze het apart en dezelfde dag heeft een kinderarts er (oppervlakkig) naar gekeken maar kon niks vinden.
Eerste weken waren niet leuk. Niks geen roze wolk en veel liefde voelde ik niet voor mijn kleine meisje. Na 2 weken was ik compleet ingestort en liepen de tranen constant over mijn wangen. Durfde niet naar buiten met die huilbaby, hele dag ramen en deuren dicht want wat als de buren zouden horen dat ze de hele dag huilde. Kraambezoek ook liever niet.
Ik heb gelukkig veel hulp van mijn moeder en zus. Die nemen mij mee op pad en leren mij me niet druk te maken als ik met een huilende baby door de supermarkt loop en helpen mij waar het kan. Want van thuis zitten werd ik heel ongelukkig.
Heel veel contact gehad met CB die inderdaad rust en regelmaat van Ria Blom adviseerde en over te stappen op Hero pep en inbakeren. Langs de huisarts geweest die niks kon vinden.
Uiteindelijk een draagdoek gekocht waar ze heerlijk in slaapt en een cozy nest zodat ze tussen ons in kon slapen.
Nu slaapt ze S'nachts ingebakerd in haar eigen wiegje van 11 uur s'avonds tot 6 uur s'ochtends. Maar overdag een hel. Huilen, niet te troosten (behalve in de draagdoek). Heb nu eindelijk via CB een verwijzing voor kinder fysio en we gaan opnieuw bij huisarts langs. Ik wil dit best accepteren en 'uitzitten' maar dan wel eerst uitsluiten dat het een medische reden heeft. Want ik ben van mening dat een baby niet zomaar huilt!
Ook ik wil dat mijn huis schoon is en de was bij is. En ook ik ontzie mijn vriend enorm! Wil niet teveel van hem vragen omdat ik het zielig vind.
Tip, schrijf op wat wel en niet goed gaat. Dit heb ik gedaan en in een mail naar CB gestuurd. Ook zie je voor jezelf waar het eventueel aan kan liggen.
Probeer het inderdaad eerst via de normale weg voordat je naar bijvoorbeeld een osteopaat gaat.
En ga douchen! S'ochtends douchen, snel ontbijten en de hond uitlaten (voor de deur laten plassen) voor ik haar uit bed haalde heb ik altijd gedaan. Dan maar even huilen, vond het ook echt verschrikkelijk maar dit is het enige momentje voor mezelf. Ik ga zelfs naar de wc met mijn dochter in de draagdoek. Hoe erg!
Heb ook veel op onrustigebaby.nl gelezen.
Inmiddels heel veel liefde voor mijn kleine meisje en wil niets liever dan dat zij zich goed voelt.
En het is zo wisselend. Het ene moment denk ik dat het goed gaat en het andere moment huil ik weer net zo hard mee. Loop ik buiten even een rondje te huilen met zonnebril op.
En tijd voor jezelf en ga dan ook het huis uit! als ik thuis ben en mijn vriend neemt het even over ben ik er toch nog elke seconde mee bezig.
En praat erover. Soms heb ik het idee dat ik alleen ben maar juist door erover te praten ben ik erachter gekomen dat toch niet iedere baby zo leuk en zo makkelijk is (geweest).
Ik baal want mijn kraamtijd en verlof zijn gewoon echt niet leuk geweest maar ik probeer hoop te houden dat het ooit beter gaat! En in dit soort gevallen zou het verlof in Nederland gewoon langer moeten zijn!
dinsdag 26 juli 2016 10:55
Ik heb overigens ook veel gehad (met name herkenning) aan het fussy baby book van Dr. Sears.
Er is ook een besloten Facebook pagina (wereldwijd, maar met name Amerikaanse leden) waar ik veel aan heb gehad. Adviezen en herkenning.
Eventueel kan ik deze via PB kenbaar maken. Mocht er belangstelling voor zijn.
Sterkte lolita en lovely!
Er is ook een besloten Facebook pagina (wereldwijd, maar met name Amerikaanse leden) waar ik veel aan heb gehad. Adviezen en herkenning.
Eventueel kan ik deze via PB kenbaar maken. Mocht er belangstelling voor zijn.
Sterkte lolita en lovely!
dinsdag 26 juli 2016 22:14
Heel veel sterkte lolita en idd erg herkenbaar. Ook ik heb liever geen kraambezoek, ga liever niet met hem naar buiten toe want ben bang dat hij te erg als overlast wordt gezien. Of ik van hem hou weet ik eigenlijk niet om eerlijk te zijn....gelukkig kan ik dit wel eerlijk bespreken met de mensen om mij heen.
Inmiddels is het hier weer veranderd. Het CB etc bleef maar hameren op rust en regelmaat. Maar het werkte gewoon niet dus ik ben daarmee opgehouden en heb echt een ander kind terug gekregen die niet iets volgens de boekjes doet maar het werkt wel. Vandaag maar een uurtje gehuild vanwege krampjes en verder niet.
Ik kijk nu gewoon naar hem zelf, maak hem niet meer wakker voor voedingen maar geef hem een fles wanneer hij dat aangeeft, hou mij niet strikt aan de hoeveelheden en hij krijgt nu ook grote flessen als je naar zijn leeftijd kijkt maar het werkt voor hem. Hij krijgt nu ook nog maar 5 a 6 ( grote) voedingen op een dag en hij leeft daar echt van op. Het krijsen is volledig gestopt en hij huilt nu gewoon normaal zoals elke baby doet, hij slaapt de nachten nog steeds door en overdag kan ik hem nu wel neerleggen en de ene keer is dat ingebakerd en de andere keer wil hij juist niet ingebakerd zijn.
Heb jullie adviezen ook opgevolgd, de droge was hangt al 3 dagen aan het rek, heb al dagen niet meer gedweild, en heb een berg was liggen maar ik ben zelf wel veel rustiger en als mijn man thuis is laat ik hem ook meer doen, of even iets schoonmaken of de oudste ff meenemen of de jongste doen.
Ik laat de baby nu soms ook eventjes huilen ( niet lang hoor) en ren niet meer bij elk geluidje naar hem toe, ook dat heeft geholpen want hij slaapt veel beter nu. Ook ben ik weer mijn eigen dingen meer gaan doen en laat de kinderen dan bij mij man achter of als ze savonds in bed liggen ga ik met de babyfoon bij 1 van de buren zitten.
Ik hoop dat deze stijgende lijn zo doorgaat en dat hij niet meer zoveel gaat huilen. Ben ook weer bij de huisarts geweest ( om te bespreken hoe het nu gaat) en er is medisch gezien niets mis met mijn zoon voor zover hij kan vinden.
Inmiddels is het hier weer veranderd. Het CB etc bleef maar hameren op rust en regelmaat. Maar het werkte gewoon niet dus ik ben daarmee opgehouden en heb echt een ander kind terug gekregen die niet iets volgens de boekjes doet maar het werkt wel. Vandaag maar een uurtje gehuild vanwege krampjes en verder niet.
Ik kijk nu gewoon naar hem zelf, maak hem niet meer wakker voor voedingen maar geef hem een fles wanneer hij dat aangeeft, hou mij niet strikt aan de hoeveelheden en hij krijgt nu ook grote flessen als je naar zijn leeftijd kijkt maar het werkt voor hem. Hij krijgt nu ook nog maar 5 a 6 ( grote) voedingen op een dag en hij leeft daar echt van op. Het krijsen is volledig gestopt en hij huilt nu gewoon normaal zoals elke baby doet, hij slaapt de nachten nog steeds door en overdag kan ik hem nu wel neerleggen en de ene keer is dat ingebakerd en de andere keer wil hij juist niet ingebakerd zijn.
Heb jullie adviezen ook opgevolgd, de droge was hangt al 3 dagen aan het rek, heb al dagen niet meer gedweild, en heb een berg was liggen maar ik ben zelf wel veel rustiger en als mijn man thuis is laat ik hem ook meer doen, of even iets schoonmaken of de oudste ff meenemen of de jongste doen.
Ik laat de baby nu soms ook eventjes huilen ( niet lang hoor) en ren niet meer bij elk geluidje naar hem toe, ook dat heeft geholpen want hij slaapt veel beter nu. Ook ben ik weer mijn eigen dingen meer gaan doen en laat de kinderen dan bij mij man achter of als ze savonds in bed liggen ga ik met de babyfoon bij 1 van de buren zitten.
Ik hoop dat deze stijgende lijn zo doorgaat en dat hij niet meer zoveel gaat huilen. Ben ook weer bij de huisarts geweest ( om te bespreken hoe het nu gaat) en er is medisch gezien niets mis met mijn zoon voor zover hij kan vinden.
dinsdag 26 juli 2016 22:52
dinsdag 26 juli 2016 23:21
quote:mabelle schreef op 26 juli 2016 @ 22:52:
Lovely wat fijn!!
En wat goed dat je nu doet wat voor jullie werkt.
Ik hoop dat het zo blijft! De opwaartse lijn zo doorzet.
Het zal zijn tijd nodig hebben om hiervan bij te komen en helemaal weer ontspannen te kunnen zijn. Tenminste dat is mijn ervaring..ja dat klopt ja. Als zijn ademhaling alleen al versneld doe ik al snel mijn oordopjes in en breekt het zweet mij uit, dan ben ik echt bang dat er weer een krijs sessie van 16 uur lang aankomt maar elke keer gebeurd dat niet en eigenlijk is hij nu echt heel erg makkelijk. Als hij huilt is het echt normaal en heeft het een ( die ik kan vinden) reden zoals honger of een vieze luiers of zoals gister omdat mijn oudste een blokje op zijn hoofd gooide en zodra dat is opgelost dan is hij weer tevreden. Kan hem zelfs wakker wegleggen en hoef hem niet meer de hele tijd vast te houden. Maar toch ben ik ook bang dat het weer drama gaat worden en ook ben ik bang dat we helemaal geen band gaan krijgen.
Soms vind ik hem echt knap en lief maar het merendeel van de tijd ben ik alleen bang voor zijn gehuil en ik vind hem ook helemaal niet zo leuk. Ik zorg voor hem en hij komt echt niets tekort en ik hou hem vast en kroel met hem etc maar dat doe ik meer uit plichtsbesef dan uit liefde. En met mijn oudste kon ik urenlang zitten meuten en tutten en met hem heb ik dat helemaal niet, hoop echt dat mijn gevoel nog gaat veranderen. Maar aan de andere kant als ik weg ben dan mis ik hem ook wel echt en wil ik graag terug naar hem.
Lovely wat fijn!!
En wat goed dat je nu doet wat voor jullie werkt.
Ik hoop dat het zo blijft! De opwaartse lijn zo doorzet.
Het zal zijn tijd nodig hebben om hiervan bij te komen en helemaal weer ontspannen te kunnen zijn. Tenminste dat is mijn ervaring..ja dat klopt ja. Als zijn ademhaling alleen al versneld doe ik al snel mijn oordopjes in en breekt het zweet mij uit, dan ben ik echt bang dat er weer een krijs sessie van 16 uur lang aankomt maar elke keer gebeurd dat niet en eigenlijk is hij nu echt heel erg makkelijk. Als hij huilt is het echt normaal en heeft het een ( die ik kan vinden) reden zoals honger of een vieze luiers of zoals gister omdat mijn oudste een blokje op zijn hoofd gooide en zodra dat is opgelost dan is hij weer tevreden. Kan hem zelfs wakker wegleggen en hoef hem niet meer de hele tijd vast te houden. Maar toch ben ik ook bang dat het weer drama gaat worden en ook ben ik bang dat we helemaal geen band gaan krijgen.
Soms vind ik hem echt knap en lief maar het merendeel van de tijd ben ik alleen bang voor zijn gehuil en ik vind hem ook helemaal niet zo leuk. Ik zorg voor hem en hij komt echt niets tekort en ik hou hem vast en kroel met hem etc maar dat doe ik meer uit plichtsbesef dan uit liefde. En met mijn oudste kon ik urenlang zitten meuten en tutten en met hem heb ik dat helemaal niet, hoop echt dat mijn gevoel nog gaat veranderen. Maar aan de andere kant als ik weg ben dan mis ik hem ook wel echt en wil ik graag terug naar hem.
woensdag 27 juli 2016 10:37
Poeh lovely, klinkt echt heel pittig. Ik wilde even reageren op het fenomeen volgens het boekje..
Mijn dochtertje is nu bijna 10 maanden (29-9 geboren) en ik vond de eerste periode (nu soms nog steeds) ook erg pittig. We hebben er net weer 2 maanden met erg slecht slapen opzitten. Soms stort ik dan even in en krabbel daarna weer op. Nu gaat het slapen een weekje wat beter en knap ik meteen enorm op.
Mijn dochter is vanaf het begin overdag wel vrolijk maar huilde in de avond en de nacht veel, eigenlijk als ze moest slapen. Slaapt al sinds het begin minder dan de boekjes zeggen dat ze moet slapen. En ik maakte me superveel zorgen, eerste kindje en ze deed helemaal niets zoals de boekjes voorschreven. Dus ik probeerde alles te doen om haar aan het slapen te krijgen. En als het lukte was ik super blij en wanneer ze niet wilde slapen vormden zich allerlei rampscenario's in mijn hoofd. Op den duur heb ik geprobeerd het los te laten, mijn baby is nou eenmaal wat anders dan de gemiddelde baby. Dus ik kijk goed naar haar signalen, probeer haar de rust te geven wanneer ik zie dat ze moe is maar als ze niet wil slapen dan laat ik het los. En dat geeft me meer rust.
Het klinkt eenvoudiger dan het is hoor, af en toe kan ik het ook slecht aan. Gelukkig is mijn vriend er dan om het over te nemen en die stuurt me letterlijk het huis uit. Ga ik lekker naar een vriendin bijvoorbeeld. Want samen proberen een baby te laten slapen schiet ook niet op.
@strandjutter, als ik je verhaal hier zo lees is dat echt enorm heftig geweest! Heb er wel iets van meegekregen maar die wanhoop snap ik heel goed. Ben blij dat het beter met je gaat! Dat alleen huilen op de bank herken ik, voelde me zo opgesloten soms en alsof mijn leven voorbij was..
Mijn dochtertje is nu bijna 10 maanden (29-9 geboren) en ik vond de eerste periode (nu soms nog steeds) ook erg pittig. We hebben er net weer 2 maanden met erg slecht slapen opzitten. Soms stort ik dan even in en krabbel daarna weer op. Nu gaat het slapen een weekje wat beter en knap ik meteen enorm op.
Mijn dochter is vanaf het begin overdag wel vrolijk maar huilde in de avond en de nacht veel, eigenlijk als ze moest slapen. Slaapt al sinds het begin minder dan de boekjes zeggen dat ze moet slapen. En ik maakte me superveel zorgen, eerste kindje en ze deed helemaal niets zoals de boekjes voorschreven. Dus ik probeerde alles te doen om haar aan het slapen te krijgen. En als het lukte was ik super blij en wanneer ze niet wilde slapen vormden zich allerlei rampscenario's in mijn hoofd. Op den duur heb ik geprobeerd het los te laten, mijn baby is nou eenmaal wat anders dan de gemiddelde baby. Dus ik kijk goed naar haar signalen, probeer haar de rust te geven wanneer ik zie dat ze moe is maar als ze niet wil slapen dan laat ik het los. En dat geeft me meer rust.
Het klinkt eenvoudiger dan het is hoor, af en toe kan ik het ook slecht aan. Gelukkig is mijn vriend er dan om het over te nemen en die stuurt me letterlijk het huis uit. Ga ik lekker naar een vriendin bijvoorbeeld. Want samen proberen een baby te laten slapen schiet ook niet op.
@strandjutter, als ik je verhaal hier zo lees is dat echt enorm heftig geweest! Heb er wel iets van meegekregen maar die wanhoop snap ik heel goed. Ben blij dat het beter met je gaat! Dat alleen huilen op de bank herken ik, voelde me zo opgesloten soms en alsof mijn leven voorbij was..
woensdag 27 juli 2016 11:57
Hoi lovely,
Ik heb alle berichten gelezen en wil toch ook even reageren. Ik herken veel van wat je schrijft en ook het gevoel dat je niet weet of je wel van je zoontje houdt. Ik miste in het begin door de vermoeidheid en het vele huilen ook het gevoel van liefde voor mijn kindje. Ik zorgde voor hem maar deed dit omdat het moest en ik zag mijn baby best wel als een last. Ik bleek een postnatale depressie te hebben en medicijnen hebben me erg geholpen om zelf weer rust te vinden en daardoor ook te kunnen genieten van mijn zoon. Misschien even voor jezelf naar de huisarts?
Ik heb alle berichten gelezen en wil toch ook even reageren. Ik herken veel van wat je schrijft en ook het gevoel dat je niet weet of je wel van je zoontje houdt. Ik miste in het begin door de vermoeidheid en het vele huilen ook het gevoel van liefde voor mijn kindje. Ik zorgde voor hem maar deed dit omdat het moest en ik zag mijn baby best wel als een last. Ik bleek een postnatale depressie te hebben en medicijnen hebben me erg geholpen om zelf weer rust te vinden en daardoor ook te kunnen genieten van mijn zoon. Misschien even voor jezelf naar de huisarts?
woensdag 27 juli 2016 11:57
Ja idd dat samen een baby te laten slapen ( of in mijn geval samen te laten stoppen met huilen) slaat idd nergens op nee maar tis toch moeilijk om dan de deur achter je dicht te trekken. Maarja weer een heerlijke nacht gehad en ook de ochtend gaat heel erg goed. Hoop echt dat we het ergste hebben gehad. Voeding dik ik wel nog steeds in en durf daar ook niet mee te stoppen.
Hij is vanmorgen zo makkelijk dat ik het huishouden weer aan kant heb kunnen maken haha.
Hij is vanmorgen zo makkelijk dat ik het huishouden weer aan kant heb kunnen maken haha.
donderdag 28 juli 2016 18:02
Bij mij zit er sinds afgelopen maandag verbetering in. Wil het graag met jullie delen, mocht iemand het met hetzelfde probleem zitten (huilbaby) en hier misschien wat aan hebben.
Ben via Google op www.onrustigebaby.nl gekomen van Stephanie Lampe en haar boek gekocht. Het lijkt op de aanpak van Ria Blom (welke het CB adviseert) voor meer rust en regelmaat en ook op het eerde genoemde Sears (dacht ik). Alleen de aanpak van Stephanie Lampe is een lievere aanpak zonder je baby te laten huilen maar troosten en er zijn. Maandag begonnen en de eerste 2 dagen waren heel erg pittig (2 dagen met mijn meisje in bed gelegen en getroost) maar sinds vandaag zit er echt verbetering in. Ze zit in een ritme en slaapt en huilt vrijwel niet meer. Wat een verademing.
En dram aan bij de huisarts voor een verwijzing kinderarts. Het heeft mij moeite gekost (3 x bij huisarts langsgeweest en 1 x gebeld) maar ik heb een verwijzing!
Ben via Google op www.onrustigebaby.nl gekomen van Stephanie Lampe en haar boek gekocht. Het lijkt op de aanpak van Ria Blom (welke het CB adviseert) voor meer rust en regelmaat en ook op het eerde genoemde Sears (dacht ik). Alleen de aanpak van Stephanie Lampe is een lievere aanpak zonder je baby te laten huilen maar troosten en er zijn. Maandag begonnen en de eerste 2 dagen waren heel erg pittig (2 dagen met mijn meisje in bed gelegen en getroost) maar sinds vandaag zit er echt verbetering in. Ze zit in een ritme en slaapt en huilt vrijwel niet meer. Wat een verademing.
En dram aan bij de huisarts voor een verwijzing kinderarts. Het heeft mij moeite gekost (3 x bij huisarts langsgeweest en 1 x gebeld) maar ik heb een verwijzing!
