Verdeling taken binnen relatie

Dat was het topic van Chrisje en haar man die niet alleen autistisch is, maar ook gewoon een eikel. Ze is nu bij hem weg. Ik zal het topic even opzoeken. En ja, het klinkt wel vergelijkbaar. Maar er is wel veel gewist in dat topic.



Edit:

partner heeft asperger... en ik ben op.

Dank je , impala!



Takenlijstje, als jij kinderen krijgt met je vriend ziet je leven er over 10 of 15 jaar misschien wel zo uit? Chrisje is nu weg bij haar man, maar dat is met ontzettend veel pijn en vooral ontzettend veel inleveren van levensvreugde en vrijheid gegaan. Ik ben ervan overtuigd dat ook de kinderen vreselijk onder de situatie hebben geleden.



Jij zit na een jaar samenwonen al in een soort gevangenis. Jij hebt nu al moeite om je zelfstandigheid en vrijheid terug te winnen omdat je geen eigen woonruimte hebt. Hoe zie je dat met kinderen? Dan zijn er twee of drie of meer personen volkomen uitgeleverd aan de grillen en waanideeen van je vriend.

Ik ben gestopt met lezen bij het stukje over de ijsjes, en ik vind net als anderen je grens echt moet blijven bewaken. Autistisch of niet, hij kan blijkbaar niet omgaan met iemand in huis als het niet op zijn manier gebeurt. Ik heb een aantal keren samengewoond en elke keer ging het mis, toen ik een tijdje alleen woonde ben ik eens op een rij gaan zetten wat IK belangrijk vind in een huishouden van twee personen. Pas toen alles gevoelsmatig klopte durfde ik het weer aan. Een van de dingen was dat het een 'nieuw' huis moest zijn, dus niemand bij mij erbij en ik bij niemand erbij. Ander punt was dat ik echt een eigen plek moet hebben om lekkere te freubelen, te klussen of voor mijn part heel de avond gewoon te zitten als ik daar zin in heb. Ik ben ook creatief en chaotisch, maar op sommige vlakken heel erg controlerend. Dit spreekt elkaar nogal eens tegen maar als je er zelf mee om kunt gaan kan een ander dat waarschijnlijk ook, omdat je het kunt uitleggen, of in ieder geval kunt zeggen dat je het ook niet snapt. Misschien kun je het hier eens over hebben, als wederzijdse tegemoetkoming in de communicatie. En wat zouden jullie bijvoorbeeld vinden van een ander huis voor jullie samen? Wat wil je zelf graag als je samenwoont?



Moest wel lachen om de ijsjes, ik had laatst hetzelfde met een koud biertje. Er lag er nog 1 in de koelkast en ik zat me er tijdens werk al op te verheugen voor als ik thuis zou komen. Eenmaal thuis moest ik nog wat dingen voor werk afhandelen, kom ik beneden, heeft mijn vriend dat biertje opengetrokken. En 2 koud gelegd, maar die waren nog lang niet koud. Ik door het lint, super onredelijk en verongelijkt. Vriend terecht boos en die liep weg. Ik naar hem toe, hij negeerde me voor 1 minuut maar uiteindelijk moest hij lachen en zei hij 'soms weet ik echt niet wat ik met je aanmoet!' En dat klopt, op zo'n moment valt er ook niks met me te beginnen, maar ik weet dat ik naar doe, ik weet dat ik soms slecht tegen plotselinge veranderingen kan (dat dat biertje dus al weg was na 5 uur lang verheerlijken) en dat ik daar veel te heftig op kan reageren. Mijn vriend weet dat ook, dus die loopt expres weg om me te laten kalmeren en vervolgens lachen we er samen om en drinkt hij zijn koude en ik mijn halfkoude biertje. Hier werkt het heel goed dat ik kan aangeven als ik een beetje kortsluiting heb, soms heb ik het zelf nog niet in de gaten maar zegt mijn vriend dat ik een beetje moeilijk ben, dan weet ik genoeg en kan ik daarop reageren, meestal door me terug te trekken (vandaar dus die eigen ruimte).



Is zo'n manier van oplossen niet iets voor jullie? Gewoon bespreekbaar maken, desnoods feitelijk als hij dat graag heeft. Anders wordt ieder klein ding zo groot en dat is zonde van de energie. Probeer een beetje te lachen, en als dat allemaal niet werkt zou ik serieus mijn relatie gaan heroverwegen, hij zal vast een zorgzame kant hebben, maar blijkbaar niet voor de dingen waar jij mee zit.

Dat je graag iets op jouw manier gedaan wilt hebben kan ik inkomen, maar ik vind wel erg vaak het woord ruzie vallen...geen ruimte voor een compromis.

Takenlijstje, ik ben heel benieuwd naar wat je meeneemt uit dit topic en eventueel anders gaat doen/aan gaat pakken in je relatie. Sterkte in ieder geval, want het is linksom of rechtsom niet makkelijk.

Geen ervaring met relatietherapie. Maar heel goed dat jullie dat zo gaan doen. Nu even ruimte van elkaar, en dan straks direct samen een afspraak. Je hebt heel duidelijk je punt gemaakt en zo kun je straks zien of er echt dingen kunnen veranderen of niet. Goed van jullie!

quote:Takenlijstje schreef op 13 augustus 2016 @ 17:20:

Ik heb in de tussentijd trouwens het hele topic van Chrisje gelezen. Jammer dat ze veel heeft verwijderd, maar ik kon nog genoeg opmaken uit de reacties. Wat een heftig verhaal, en ja, deels herkenbaar. Grootste verschil is denk ik wel dat mijn vriend open staat voor hulp/ veranderingen. Maar hoe dat in de praktijk uitpakt moet ik ook nog maar afwachten..



Dat klinkt een beetje bedenkelijk?



Knap dat je je grens hebt getrokken. Hier ook geen ervaring met relatietherapie. Ik hoop dat het je brengt wat je nodig hebt.

Je kan die pleister er beter meteen vanaf trekken...

Ik zou niet meer aan die therapie beginnen...

Kom op meid wordt wakker.... hij kan nu ineens wel een paar keer naar de andere kant van het land rijden???

Wat zal het thuis nu een zooitje zijn zeg!!!

sorry maar moet je het geven van water aan de planten ook verdelen in je huishoud taakjes?? Dat doe je toch automatisch als je die planten en bloemen ziet staan in huis? De rest van je verhaal heb ik niet meer gelezen....

quote:Takenlijstje schreef op 13 augustus 2016 @ 17:16:

Hij zegt dat we beiden onze 'fouten' hebben Als hij voor zichzelf nou eens gaat focussen op zijn fouten in plaats van steeds maar jouw fouten (waar hij zo uitgebreid over kan vertellen) overal bij te slepen...

Jeetje.. als ik zo jouw posts lees, dan komt hij op mij echt over als een manipulator en ik zou er echt de zenuwen van krijgen. Ik zou maar eens een goed gesprek aanknopen en ervoor zorgen dat HIJ eens jou tegemoetkomt. Ik lees namelijk alleen maar dat jij werkelij alles doet om hem te pleasen en ervoor te zorgen dat er geen ruzie komt.



Stickertjes in de bestekla? Een plankje mag je niet gebruiken? Serieus? Is dat zijn grootste probleem van de dag? Lijkt wel of hij geniet van de macht die hij heeft over jou. Want, dat heeft hij. Hij vindt die controle over jou heerlijk en heeft schijt aan wat jij voelt/denkt/wil. Klinkt heeeeel ongezond!!! Als ik jou was zou ik lekker je eigen huisje zoeken en dit soort praktijken verwijderen uit je leven.



Mijn vriend is over het algemeen iets netter dan ik en soms voel ik me ook "verplicht" om iets te doen, omdat ik hem niet het gevoel wil geven dat hij alles alleen doet in huis. Maar ja, zolang het naar mijn idee geen rotzooi is, ruim ik het liever over 2 dagen op, terwijl mijn vriend juist zoiets heeft van: doe het nou meteen ff, dan is het weg. Maar, hij hoeft mij echt niet te vertellen dat ik dit, dit, zus en zo gedaan moet hebben. Het is geen ramp als de afwas een dagje blijft staan of als de was zich ophoopt en je dan 2 wasjes moet draaien ipv 1.

Er gaat mij niemand vertellen in ONS huis wat ik wel en niet mag. Sodemieter toch gauw op.



Wat je misschien nu niet ziet, maar wat zeker wel gaande is, is dat dit geleidelijk steeds erger wordt (of al is geworden) als je het vergelijkt met in het begin. Dit zijn van die types die je geleidelijk aan steeds meer mindfucken, totdat alles wat hij zegt heel logisch klinkt en je je eigen behoeftes aan de kant zet, omdat hij "ergens wel gelijk heeft". En dat is al gebeurd, als ik je posts lees.

Dit blijft zo..wil je daarmee verder?

Karakters botsen blijkbaar..



Vermoeiend gedoe

quote:Rzm schreef op 13 augustus 2016 @ 19:49:

sorry maar moet je het geven van water aan de planten ook verdelen in je huishoud taakjes?? Dat doe je toch automatisch als je die planten en bloemen ziet staan in huis? De rest van je verhaal heb ik niet meer gelezen....Nou, wij moeten het in ieder geval benoemen, anders krijgen ze gewoon geen water hier

Takenlijstje hoe is het? Hoe voel je je nu, kijk je uit naar het starten van de therapie? Of voelt het nu na het uitspreken naar elkaar hoe dan ook al stuk beter?



Wil je hoe dan ook veel succes wensen en hopelijk laat je hier nog horen hoe het met jullie gaat.



Groetjes Rosie