Relaties
alle pijlers
Hij heeft weer gelogen...
donderdag 28 juli 2016 10:07
Situatieschets: hij (31) en ik (30) zijn 2,5 jaar samen en wonen nu een jaar samen. Ik was in het begin erg wantrouwig maar dat kwam door mijn vreemdgaande vader. We hebben hier samen aan gewerkt en daar was hij begripvol in gelukkig. Ik ook naar hem toe, dat ik het erg voor hem vind dat ik hem onterecht wantrouwde en dat ik er keihard aan werk. Het is duidelijk dat open- en eerlijkheid heel belangrijk voor mij is in een relatie.
Moment #1: omdat ik wantrouwig was had hij verzwegen dat hij contact (bellen en whatsapp) had met een oude vriendin van vroeger (geen ex, maar ze kennen elkaar al heel lang en hebben een hele sterke band). Ze was al een keer ter sprake gekomen en ze hadden heel veel contact maar hij zei dat ze op een gegeven moment geen contact meer hadden. Achteraf bleek dus dat ze onder werktijd contact hadden en hij wiste alles achteraf. Toen ik daar achter kwam ontkende hij het eerst en toen ik met bewijzen kwam gaf hij toe. Ik kwam er achter omdat hij iets op zn telefoon liet zien en zij precies toen iets stuurde waardoor ik het zag. We hebben er toen heel rustig en open over gesproken en de conclusie was dat ik begreep dat hij het had verzwegen omdat hij bang was voor mijn (overdreven) reactie en dat ik misschien van een mug een olifant zou maken. Hij zegt dat er helemaal niks tussen hun is en dat hij haar niet eens aantrekkelijk vind maar dat het een 'vertrouwde' band is omdat hij haar al 20 jaar kent.
Haar situatie was ook niet echt top, haar vriend wilde niet dat ze met mijn vriend contact had maar ze deed het stiekem. Ze deden het dus allebei stiekem.
We hadden er goed en open over gesproken en hij zei dat hij niet eens meer contact met haar wilde en dus zelf geen contact meer zou opnemen. En als zij weer contact op zou nemen dan zou hij het me laten weten. Niet omdat ik alles wil weten, maar ivm wat er is gebeurd en de afspraak dat we open en eerlijk zouden zijn over alles. In de afgelopen maanden zei hij geen contact meer te hebben. Ik heb er in het afgelopen jaar ook nog 3 keer naar gevraagd. Of hij iets van haar had gehoord, want vond het best raar dat zij dan ook ineens niks meer liet horen. Antwoord was altijd nee.
Ik had na de eerste keer ook gezegd: als je nog een keer liegt dan is het klaar. Je kunt gewoon open zijn.
Moment #2: gisteravond vroeg hij me of ik een ander nummer op spotify aan wilde zetten op zn tel (die is verbonden met onze speaker). Nadat ik dit had gedaan keek ik naar wie hij recent had gebeld, had het gevoel dat ik daar naar moest kijken. En ja hoor, hij had gisteren 2 keer met haar gebeld. Zij belde hem. Dus ik vroeg opnieuw aan hem: Nog iets van (naam) gehoord? Hij: nee. Toen liet ik het bewijs zien en stortte hij in. Net zoals de vorige keer toen ik hem 'betrapte'. Net zoveel spijt. Ik vroeg me af hoe het nou kon want ik had juist aangegeven dat ik het oke vond als hij contact met haar heeft, als hij er maar eerlijk en open over is. Blijkbaar had hij toch het gevoel dat hij het me niet kon vertellen. Ze schijnen het afgelopen jaar regelmatig contact te hebben gehad via whatsapp en bellen. Niet afgesproken. Maar hij heeft iedere keer al het 'bewijs' gewist zodat ik het niet kon zien. Behalve gisteren dus. Vergeten. Ze hadden alleen binnen kantooruren contact omdat ik het dan niet zou merken.
Ik denk niet dat hij vreemd is gegaan en het gaat met niet eens om haar. Het gaat mij erom dat hij in m'n gezicht tegen me heeft gelogen. Voor de tweede keer. Ik voel me heel erg gekwetst en ik denk erover na om onze relatie te verbreken, ondanks dan de relatie verder echt top is en dat ik denk dat ik geen leuker persoon dan hem ga vinden. Maar ik kan gewoon niet tegen liegende mensen. En helemaal niet iemand die zo dichtbij je staat en keihard in je gezicht liegt.
Wat zou jij doen?
Moment #1: omdat ik wantrouwig was had hij verzwegen dat hij contact (bellen en whatsapp) had met een oude vriendin van vroeger (geen ex, maar ze kennen elkaar al heel lang en hebben een hele sterke band). Ze was al een keer ter sprake gekomen en ze hadden heel veel contact maar hij zei dat ze op een gegeven moment geen contact meer hadden. Achteraf bleek dus dat ze onder werktijd contact hadden en hij wiste alles achteraf. Toen ik daar achter kwam ontkende hij het eerst en toen ik met bewijzen kwam gaf hij toe. Ik kwam er achter omdat hij iets op zn telefoon liet zien en zij precies toen iets stuurde waardoor ik het zag. We hebben er toen heel rustig en open over gesproken en de conclusie was dat ik begreep dat hij het had verzwegen omdat hij bang was voor mijn (overdreven) reactie en dat ik misschien van een mug een olifant zou maken. Hij zegt dat er helemaal niks tussen hun is en dat hij haar niet eens aantrekkelijk vind maar dat het een 'vertrouwde' band is omdat hij haar al 20 jaar kent.
Haar situatie was ook niet echt top, haar vriend wilde niet dat ze met mijn vriend contact had maar ze deed het stiekem. Ze deden het dus allebei stiekem.
We hadden er goed en open over gesproken en hij zei dat hij niet eens meer contact met haar wilde en dus zelf geen contact meer zou opnemen. En als zij weer contact op zou nemen dan zou hij het me laten weten. Niet omdat ik alles wil weten, maar ivm wat er is gebeurd en de afspraak dat we open en eerlijk zouden zijn over alles. In de afgelopen maanden zei hij geen contact meer te hebben. Ik heb er in het afgelopen jaar ook nog 3 keer naar gevraagd. Of hij iets van haar had gehoord, want vond het best raar dat zij dan ook ineens niks meer liet horen. Antwoord was altijd nee.
Ik had na de eerste keer ook gezegd: als je nog een keer liegt dan is het klaar. Je kunt gewoon open zijn.
Moment #2: gisteravond vroeg hij me of ik een ander nummer op spotify aan wilde zetten op zn tel (die is verbonden met onze speaker). Nadat ik dit had gedaan keek ik naar wie hij recent had gebeld, had het gevoel dat ik daar naar moest kijken. En ja hoor, hij had gisteren 2 keer met haar gebeld. Zij belde hem. Dus ik vroeg opnieuw aan hem: Nog iets van (naam) gehoord? Hij: nee. Toen liet ik het bewijs zien en stortte hij in. Net zoals de vorige keer toen ik hem 'betrapte'. Net zoveel spijt. Ik vroeg me af hoe het nou kon want ik had juist aangegeven dat ik het oke vond als hij contact met haar heeft, als hij er maar eerlijk en open over is. Blijkbaar had hij toch het gevoel dat hij het me niet kon vertellen. Ze schijnen het afgelopen jaar regelmatig contact te hebben gehad via whatsapp en bellen. Niet afgesproken. Maar hij heeft iedere keer al het 'bewijs' gewist zodat ik het niet kon zien. Behalve gisteren dus. Vergeten. Ze hadden alleen binnen kantooruren contact omdat ik het dan niet zou merken.
Ik denk niet dat hij vreemd is gegaan en het gaat met niet eens om haar. Het gaat mij erom dat hij in m'n gezicht tegen me heeft gelogen. Voor de tweede keer. Ik voel me heel erg gekwetst en ik denk erover na om onze relatie te verbreken, ondanks dan de relatie verder echt top is en dat ik denk dat ik geen leuker persoon dan hem ga vinden. Maar ik kan gewoon niet tegen liegende mensen. En helemaal niet iemand die zo dichtbij je staat en keihard in je gezicht liegt.
Wat zou jij doen?
vrijdag 29 juli 2016 14:12
Lara, hoe is het?
Je hebt heel veel reacties en tips gekregen. De ene reactie zal je ongetwijfeld beter liggen dan de andere, want die liggen dichter bij de mening die je zelf al had toen je je topic opende, denk ik. Dat neemt in mijn optiek niet weg dat hier heel veel positieve en goede dingen zijn opgemerkt, ook door mensen die anders tegen het starten/invullen/vertrouwen binnen relaties aankijken dan jij misschien doet.
Ik leer vaak van andere inzichten want heb (gelukkig) niet alle wijsheid in pacht
Wellicht heb jij er ook iets aan (gehad) waardoor je nu weet wat je wil/gaat doen?
Je hebt heel veel reacties en tips gekregen. De ene reactie zal je ongetwijfeld beter liggen dan de andere, want die liggen dichter bij de mening die je zelf al had toen je je topic opende, denk ik. Dat neemt in mijn optiek niet weg dat hier heel veel positieve en goede dingen zijn opgemerkt, ook door mensen die anders tegen het starten/invullen/vertrouwen binnen relaties aankijken dan jij misschien doet.
Ik leer vaak van andere inzichten want heb (gelukkig) niet alle wijsheid in pacht
Wellicht heb jij er ook iets aan (gehad) waardoor je nu weet wat je wil/gaat doen?
vrijdag 29 juli 2016 15:27
quote:appelientjex schreef op 29 juli 2016 @ 13:51:
[...]
Hoe weet je dat er toen nog geen sprake was van verbergen? Het contact met die vriendin heeft ie toch altijd verborgen gehouden?
Verder zou het fijn zijn dat wanneer je vertrouwens issues hebt, je vriend daar niet op reageert dmv verbergen, maar juist door transparant en open te zijn. Ik zou contact iig nooit gaan verbergen. Zeker niet als t onschuldig is.Omdat ik TO gisteren vroeg of ze de vriendin in het begin wel had willen ontmoeten en ze dit antwoordde:quote:Lara30 schreef op 28 juli 2016 @ 14:53:
[...]
Ja hoor, in het begin wilde ik dat wel. Why not.Wel eens met je tweede deel, trouwens.
[...]
Hoe weet je dat er toen nog geen sprake was van verbergen? Het contact met die vriendin heeft ie toch altijd verborgen gehouden?
Verder zou het fijn zijn dat wanneer je vertrouwens issues hebt, je vriend daar niet op reageert dmv verbergen, maar juist door transparant en open te zijn. Ik zou contact iig nooit gaan verbergen. Zeker niet als t onschuldig is.Omdat ik TO gisteren vroeg of ze de vriendin in het begin wel had willen ontmoeten en ze dit antwoordde:quote:Lara30 schreef op 28 juli 2016 @ 14:53:
[...]
Ja hoor, in het begin wilde ik dat wel. Why not.Wel eens met je tweede deel, trouwens.
vrijdag 29 juli 2016 15:40
quote:kers schreef op 29 juli 2016 @ 10:45:
[...]
Nee, ik bedoelde die uitspraak in een andere context. Ik lees juist bijna geen reacties (ook niet van TO) die aan vriend 'de schuld' (ik noem het liever 'aandeel') geven: hem wordt in mijn beleving de hand boven het hoofd gehouden in de (vele!) reacties die zeggen: TO je bent wantrouwend en hysterisch, 'dus' 1 op 1 de oorzaak van zijn gedrag en houding naar jou toe. Sterker, sommigen zeggen dat ze dit bij alle mannen zou hebben! Terwijl ik al telkens vraag om voorbeelden waaruit haar
hysterie' dan blijkt, daar komt niks op. Ik vind TO juist ruimdenkend en vertrouwend als ze heel duidelijk stelt dat ze zeker weet dat hij niet vreemd gaat. Dat noem ik vertrouwen, want veel vrouwen zouden denken: jee, hij doet er stiekem over, dat ze bellen en appen en dan moet ik geloven dat ze niet afspreken?? Wat spookt ie uit met haar?? T forum staat er vol mee.
Zo niet TO. Ze vertrouwd hem daarin volledig. Knap en in mijn optiek lichtelijk goedgelovig.
Daarnaast wordt vriend veelal afgeschilderd alsof hij een marionet is en verdedigd moet worden hier, want nee, hij kan natuurlijk niet anders doen dan dingen verzwijgen bij zo'n vriendin.
TO moet maar aan zichzelf gaan werken want ze is wantrouwend enz.
Hoe zijn gedrag not done is, hoor ik bijna niemand zeggen. Integendeel, hij lijkt goed bezig, en alsof hem niets aan te rekenen valt.
Dat bedoelde ik met 'ik heb geleerd dat er altijd 2 aandeel hebben' - niet alleen TO.
Hij zou wellicht ook baat kunnen hebben bij het werken aan zichzelf.
Ze zegt dat ze volledig vertrouwd dat hij niet vreemdgaat. Maar doet ze dat ook echt? Spreekt uit haar gedrag vertrouwen? Is het controleren van een telefoon een teken van vertrouwen? Is vragen of hij nog contact heeft gehad, terwijl de afspraak was dat hij dat zelf zou vertellen als dat zo was, een teken van vertouwen? Ik vind van niet.
Is het begrijpelijk dat ze het niet vertrouwde omdat hij eerder al loog? Ja
Maar het is ook begrijpelijk dat hij niet vertrouwde dat ze helemaal oke was met het contact gezien haar reactie daarop in het verleden ( schrijft ze zelf).
Is er over liegen dan een goede, constructieve oplossing, nee absoluut niet. Maar het liegen van hem is niet het enige probleem in deze situatie. Zij heeft ook een aandeel. En aangezien zij hier advies komt vragen. En ze volgens mij het liefst wel met hem verder wil. Heeft het volgens mij weinig zin als wij alleen maar beamen hoe slecht het is dat hij gelogen heeft. Want dan is de enige oplossing van haar probleem dat ze de relatie moet verbreken. Hij stopt niet ineens met liegen omdat wij dat hier beamen.
Als ze er met hem uit wil komen dan zal ze bij zichzelf moeten beginnen. Beweegt hij dan niet mee en blijft hij liegen. Dan weet ze wat haar te doen staat.
[...]
Nee, ik bedoelde die uitspraak in een andere context. Ik lees juist bijna geen reacties (ook niet van TO) die aan vriend 'de schuld' (ik noem het liever 'aandeel') geven: hem wordt in mijn beleving de hand boven het hoofd gehouden in de (vele!) reacties die zeggen: TO je bent wantrouwend en hysterisch, 'dus' 1 op 1 de oorzaak van zijn gedrag en houding naar jou toe. Sterker, sommigen zeggen dat ze dit bij alle mannen zou hebben! Terwijl ik al telkens vraag om voorbeelden waaruit haar
hysterie' dan blijkt, daar komt niks op. Ik vind TO juist ruimdenkend en vertrouwend als ze heel duidelijk stelt dat ze zeker weet dat hij niet vreemd gaat. Dat noem ik vertrouwen, want veel vrouwen zouden denken: jee, hij doet er stiekem over, dat ze bellen en appen en dan moet ik geloven dat ze niet afspreken?? Wat spookt ie uit met haar?? T forum staat er vol mee.
Zo niet TO. Ze vertrouwd hem daarin volledig. Knap en in mijn optiek lichtelijk goedgelovig.
Daarnaast wordt vriend veelal afgeschilderd alsof hij een marionet is en verdedigd moet worden hier, want nee, hij kan natuurlijk niet anders doen dan dingen verzwijgen bij zo'n vriendin.
TO moet maar aan zichzelf gaan werken want ze is wantrouwend enz.
Hoe zijn gedrag not done is, hoor ik bijna niemand zeggen. Integendeel, hij lijkt goed bezig, en alsof hem niets aan te rekenen valt.
Dat bedoelde ik met 'ik heb geleerd dat er altijd 2 aandeel hebben' - niet alleen TO.
Hij zou wellicht ook baat kunnen hebben bij het werken aan zichzelf.
Ze zegt dat ze volledig vertrouwd dat hij niet vreemdgaat. Maar doet ze dat ook echt? Spreekt uit haar gedrag vertrouwen? Is het controleren van een telefoon een teken van vertrouwen? Is vragen of hij nog contact heeft gehad, terwijl de afspraak was dat hij dat zelf zou vertellen als dat zo was, een teken van vertouwen? Ik vind van niet.
Is het begrijpelijk dat ze het niet vertrouwde omdat hij eerder al loog? Ja
Maar het is ook begrijpelijk dat hij niet vertrouwde dat ze helemaal oke was met het contact gezien haar reactie daarop in het verleden ( schrijft ze zelf).
Is er over liegen dan een goede, constructieve oplossing, nee absoluut niet. Maar het liegen van hem is niet het enige probleem in deze situatie. Zij heeft ook een aandeel. En aangezien zij hier advies komt vragen. En ze volgens mij het liefst wel met hem verder wil. Heeft het volgens mij weinig zin als wij alleen maar beamen hoe slecht het is dat hij gelogen heeft. Want dan is de enige oplossing van haar probleem dat ze de relatie moet verbreken. Hij stopt niet ineens met liegen omdat wij dat hier beamen.
Als ze er met hem uit wil komen dan zal ze bij zichzelf moeten beginnen. Beweegt hij dan niet mee en blijft hij liegen. Dan weet ze wat haar te doen staat.
vrijdag 29 juli 2016 17:40
quote:miss_anna schreef op 29 juli 2016 @ 15:40:
[...]Is het controleren van een telefoon een teken van vertrouwen? Is vragen of hij nog contact heeft gehad, terwijl de afspraak was dat hij dat zelf zou vertellen als dat zo was, een teken van vertouwen? Ik vind van niet.Het vertrouwen kan toch ook zijn gaan wankelen door iets? Het gevoel wat je kunt hebben als iemand iets verzwijgt of liegt, het gedrag van hem (stiekem gedoe met zijn telefoon, ik noem maar wat) of doordat je er gewoon achter komt dat iets niet klopt.
[...]Is het controleren van een telefoon een teken van vertrouwen? Is vragen of hij nog contact heeft gehad, terwijl de afspraak was dat hij dat zelf zou vertellen als dat zo was, een teken van vertouwen? Ik vind van niet.Het vertrouwen kan toch ook zijn gaan wankelen door iets? Het gevoel wat je kunt hebben als iemand iets verzwijgt of liegt, het gedrag van hem (stiekem gedoe met zijn telefoon, ik noem maar wat) of doordat je er gewoon achter komt dat iets niet klopt.
vrijdag 29 juli 2016 17:57
quote:turquasi schreef op 29 juli 2016 @ 17:27:
maar hoe moet je er dan achterkomen dat hij liegt als je niet mag kijken?
Als ik mijn vriend zou wantrouwen dan zou ik ook in zijn telefoon kijken. Ik beweer nergens dat je dat niet mag doen. Maar als je dat dan doet moet je niet beweren dat je hem 100% vertrouwt. En dat jij je wel aan de afspraak houd. Want dan ben je zelf niet eerlijk.
De afspraak was dat hij het zou vertellen als er iets was en zij zou werken aan haar onzekerheid. Controleren is precies het tegenovergestelde van die afspraak.
Ze hielden zich dus beide niet aan de afspraken. Gaan ja maar jij-en dat schiet gewoon niet op. Allemaal prima begrijpelijk gedrag. Maar het helpt je relatie niet vooruit.
maar hoe moet je er dan achterkomen dat hij liegt als je niet mag kijken?
Als ik mijn vriend zou wantrouwen dan zou ik ook in zijn telefoon kijken. Ik beweer nergens dat je dat niet mag doen. Maar als je dat dan doet moet je niet beweren dat je hem 100% vertrouwt. En dat jij je wel aan de afspraak houd. Want dan ben je zelf niet eerlijk.
De afspraak was dat hij het zou vertellen als er iets was en zij zou werken aan haar onzekerheid. Controleren is precies het tegenovergestelde van die afspraak.
Ze hielden zich dus beide niet aan de afspraken. Gaan ja maar jij-en dat schiet gewoon niet op. Allemaal prima begrijpelijk gedrag. Maar het helpt je relatie niet vooruit.
vrijdag 29 juli 2016 18:08
quote:miss_anna schreef op 29 juli 2016 @ 17:57:
[...]
Als ik mijn vriend zou wantrouwen dan zou ik ook in zijn telefoon kijken. Ik beweer nergens dat je dat niet mag doen. Maar als je dat dan doet moet je niet beweren dat je hem 100% vertrouwt. En dat jij je wel aan de afspraak houd. Want dan ben je zelf niet eerlijk.Ik vertrouw mijn man volkomen, 100%. Ik durf te zeggen dat ik niet geloof dat mijn man ooit vreemd zal gaan. Maar dat zeg ik nu. Nu is alles goed en leuk en lief en fijn. Zou mijn man ineens vreemd gedrag vertonen waarbij ik denk dat er iets niet in de haak is, dan zou ik hem in eerste instantie wel vragen. Maar als ik geen bevredigend antwoord zou krijgen en blijf ik het gevoel hebben dat hij iets achterhoudt, ja, dan zou ik hem gaan controleren.
[...]
Als ik mijn vriend zou wantrouwen dan zou ik ook in zijn telefoon kijken. Ik beweer nergens dat je dat niet mag doen. Maar als je dat dan doet moet je niet beweren dat je hem 100% vertrouwt. En dat jij je wel aan de afspraak houd. Want dan ben je zelf niet eerlijk.Ik vertrouw mijn man volkomen, 100%. Ik durf te zeggen dat ik niet geloof dat mijn man ooit vreemd zal gaan. Maar dat zeg ik nu. Nu is alles goed en leuk en lief en fijn. Zou mijn man ineens vreemd gedrag vertonen waarbij ik denk dat er iets niet in de haak is, dan zou ik hem in eerste instantie wel vragen. Maar als ik geen bevredigend antwoord zou krijgen en blijf ik het gevoel hebben dat hij iets achterhoudt, ja, dan zou ik hem gaan controleren.
vrijdag 29 juli 2016 18:48
quote:vivamien schreef op 29 juli 2016 @ 17:40:
[...]
Het vertrouwen kan toch ook zijn gaan wankelen door iets? Het gevoel wat je kunt hebben als iemand iets verzwijgt of liegt, het gedrag van hem (stiekem gedoe met zijn telefoon, ik noem maar wat) of doordat je er gewoon achter komt dat iets niet klopt.
Tuurlijk kan dat. Maar dan moet je niet beweren dat jij hem 100% vertrouwt. Dat voor jou alles koek en ei was totdat je ontdekte dat hij weer loog. Want dat was het niet. Ze voelde nog steeds wantrouwen. Anders had ze hem toch niet gecontroleerd?
Ze zegt nu, ik was veranderd. Ik hield mij aan onze afspraak, maar dat was helemaal niet zo. Niet echt..
Als ze echt geen probleem had met het contact met deze vrouw en ze hadden de afspraak dat hij het zou vertellen als er weer contact was. En ze vertrouwde daarop. Waarom controleerde ze hem dan? En waarom vroeg ze er dan toch zelf naar?
Gaf ze hem daarmee het signaal af dat er iets veranderd was denk je? Ik gok zomaar van niet. En nee, dat praat het liegen van hem niet goed. Het is zelfs super dom van hem want als er tegen je gelogen wordt maakt dat je natuurlijk niet bepaald vol van vertrouwen wordt. Maar het is wel een verklaring.
En aangezien ze het gelieg de eerste keer wel begreep en vervolgens niet veranderde, niet echt ten minste. Doet ze er misschien goed aan om heel eerlijk op zichzelf te reflecteren. In plaats van alleen gefocused zijn op het feit dat hij loog.
[...]
Het vertrouwen kan toch ook zijn gaan wankelen door iets? Het gevoel wat je kunt hebben als iemand iets verzwijgt of liegt, het gedrag van hem (stiekem gedoe met zijn telefoon, ik noem maar wat) of doordat je er gewoon achter komt dat iets niet klopt.
Tuurlijk kan dat. Maar dan moet je niet beweren dat jij hem 100% vertrouwt. Dat voor jou alles koek en ei was totdat je ontdekte dat hij weer loog. Want dat was het niet. Ze voelde nog steeds wantrouwen. Anders had ze hem toch niet gecontroleerd?
Ze zegt nu, ik was veranderd. Ik hield mij aan onze afspraak, maar dat was helemaal niet zo. Niet echt..
Als ze echt geen probleem had met het contact met deze vrouw en ze hadden de afspraak dat hij het zou vertellen als er weer contact was. En ze vertrouwde daarop. Waarom controleerde ze hem dan? En waarom vroeg ze er dan toch zelf naar?
Gaf ze hem daarmee het signaal af dat er iets veranderd was denk je? Ik gok zomaar van niet. En nee, dat praat het liegen van hem niet goed. Het is zelfs super dom van hem want als er tegen je gelogen wordt maakt dat je natuurlijk niet bepaald vol van vertrouwen wordt. Maar het is wel een verklaring.
En aangezien ze het gelieg de eerste keer wel begreep en vervolgens niet veranderde, niet echt ten minste. Doet ze er misschien goed aan om heel eerlijk op zichzelf te reflecteren. In plaats van alleen gefocused zijn op het feit dat hij loog.
vrijdag 29 juli 2016 18:52
quote:vivamien schreef op 29 juli 2016 @ 18:08:
[...]
Ik vertrouw mijn man volkomen, 100%. Ik durf te zeggen dat ik niet geloof dat mijn man ooit vreemd zal gaan. Maar dat zeg ik nu. Nu is alles goed en leuk en lief en fijn. Zou mijn man ineens vreemd gedrag vertonen waarbij ik denk dat er iets niet in de haak is, dan zou ik hem in eerste instantie wel vragen. Maar als ik geen bevredigend antwoord zou krijgen en blijf ik het gevoel hebben dat hij iets achterhoudt, ja, dan zou ik hem gaan controleren.Ik ook. Maar als ik hem dan zou controleren dan zou ik ook, in ieder geval tegenover mezelf, moeten toegeven dat ik hem dus niet meer 100% vertrouw.
[...]
Ik vertrouw mijn man volkomen, 100%. Ik durf te zeggen dat ik niet geloof dat mijn man ooit vreemd zal gaan. Maar dat zeg ik nu. Nu is alles goed en leuk en lief en fijn. Zou mijn man ineens vreemd gedrag vertonen waarbij ik denk dat er iets niet in de haak is, dan zou ik hem in eerste instantie wel vragen. Maar als ik geen bevredigend antwoord zou krijgen en blijf ik het gevoel hebben dat hij iets achterhoudt, ja, dan zou ik hem gaan controleren.Ik ook. Maar als ik hem dan zou controleren dan zou ik ook, in ieder geval tegenover mezelf, moeten toegeven dat ik hem dus niet meer 100% vertrouw.
vrijdag 29 juli 2016 19:24
quote:miss_anna schreef op 29 juli 2016 @ 18:52:
[...]
Ik ook. Maar als ik hem dan zou controleren dan zou ik ook, in ieder geval tegenover mezelf, moeten toegeven dat ik hem dus niet meer 100% vertrouw.
Ik begreep alleen dat ze hem wél vertrouwt dat ie niet vreemd gaat. Maar ze vertrouwt hem niet in het uitwisselen van stiekeme berichten.
Je kan ervoor kiezen je schouders daarover op te halen. Maar ik zou me daar niet lekker bij voelen.
[...]
Ik ook. Maar als ik hem dan zou controleren dan zou ik ook, in ieder geval tegenover mezelf, moeten toegeven dat ik hem dus niet meer 100% vertrouw.
Ik begreep alleen dat ze hem wél vertrouwt dat ie niet vreemd gaat. Maar ze vertrouwt hem niet in het uitwisselen van stiekeme berichten.
Je kan ervoor kiezen je schouders daarover op te halen. Maar ik zou me daar niet lekker bij voelen.
vrijdag 29 juli 2016 19:34
quote:miss_anna schreef op 29 juli 2016 @ 18:52:
[...]
Ik ook. Maar als ik hem dan zou controleren dan zou ik ook, in ieder geval tegenover mezelf, moeten toegeven dat ik hem dus niet meer 100% vertrouw.Ehm, ja. Maar wat wil je er nou precies mee zeggen, dan? Dat wantrouwen is er dan toch ómdat hij blijkbaar niet te vertrouwen is? Kijk, als je het achteraf fout blijkt te hebben, dan heb je dat vertrouwen inderdaad beschaamd. Maar als het wel klopt, dan had je er dus duidelijk alle reden toe.
[...]
Ik ook. Maar als ik hem dan zou controleren dan zou ik ook, in ieder geval tegenover mezelf, moeten toegeven dat ik hem dus niet meer 100% vertrouw.Ehm, ja. Maar wat wil je er nou precies mee zeggen, dan? Dat wantrouwen is er dan toch ómdat hij blijkbaar niet te vertrouwen is? Kijk, als je het achteraf fout blijkt te hebben, dan heb je dat vertrouwen inderdaad beschaamd. Maar als het wel klopt, dan had je er dus duidelijk alle reden toe.
vrijdag 29 juli 2016 19:37
quote:miss_anna schreef op 29 juli 2016 @ 18:48:
[...]
Tuurlijk kan dat. Maar dan moet je niet beweren dat jij hem 100% vertrouwt. Dat voor jou alles koek en ei was totdat je ontdekte dat hij weer loog. Want dat was het niet. Ze voelde nog steeds wantrouwen. Anders had ze hem toch niet gecontroleerd?
Ze zegt nu, ik was veranderd. Ik hield mij aan onze afspraak, maar dat was helemaal niet zo. Niet echt..
Als ze echt geen probleem had met het contact met deze vrouw en ze hadden de afspraak dat hij het zou vertellen als er weer contact was. En ze vertrouwde daarop. Waarom controleerde ze hem dan? En waarom vroeg ze er dan toch zelf naar?
Gaf ze hem daarmee het signaal af dat er iets veranderd was denk je? Ik gok zomaar van niet. En nee, dat praat het liegen van hem niet goed. Het is zelfs super dom van hem want als er tegen je gelogen wordt maakt dat je natuurlijk niet bepaald vol van vertrouwen wordt. Maar het is wel een verklaring.
En aangezien ze het gelieg de eerste keer wel begreep en vervolgens niet veranderde, niet echt ten minste. Doet ze er misschien goed aan om heel eerlijk op zichzelf te reflecteren. In plaats van alleen gefocused zijn op het feit dat hij loog.Jeetje, ze heeft toch alleen maar 1x, toen ze toch zijn tel in handen had, zijn bel geschiedenis gecheckt? Of heeft ze nog veel meer gecheckt? Dat is toch niet zo erg of vergis ik me? En blijkbaar voelde ze terecht aan dat ie niet eerlijk was. Zoiets kan je soms aanvoelen he...
[...]
Tuurlijk kan dat. Maar dan moet je niet beweren dat jij hem 100% vertrouwt. Dat voor jou alles koek en ei was totdat je ontdekte dat hij weer loog. Want dat was het niet. Ze voelde nog steeds wantrouwen. Anders had ze hem toch niet gecontroleerd?
Ze zegt nu, ik was veranderd. Ik hield mij aan onze afspraak, maar dat was helemaal niet zo. Niet echt..
Als ze echt geen probleem had met het contact met deze vrouw en ze hadden de afspraak dat hij het zou vertellen als er weer contact was. En ze vertrouwde daarop. Waarom controleerde ze hem dan? En waarom vroeg ze er dan toch zelf naar?
Gaf ze hem daarmee het signaal af dat er iets veranderd was denk je? Ik gok zomaar van niet. En nee, dat praat het liegen van hem niet goed. Het is zelfs super dom van hem want als er tegen je gelogen wordt maakt dat je natuurlijk niet bepaald vol van vertrouwen wordt. Maar het is wel een verklaring.
En aangezien ze het gelieg de eerste keer wel begreep en vervolgens niet veranderde, niet echt ten minste. Doet ze er misschien goed aan om heel eerlijk op zichzelf te reflecteren. In plaats van alleen gefocused zijn op het feit dat hij loog.Jeetje, ze heeft toch alleen maar 1x, toen ze toch zijn tel in handen had, zijn bel geschiedenis gecheckt? Of heeft ze nog veel meer gecheckt? Dat is toch niet zo erg of vergis ik me? En blijkbaar voelde ze terecht aan dat ie niet eerlijk was. Zoiets kan je soms aanvoelen he...
vrijdag 29 juli 2016 19:40
quote:vivamien schreef op 29 juli 2016 @ 19:34:
[...]
Ehm, ja. Maar wat wil je er nou precies mee zeggen, dan? Dat wantrouwen is er dan toch ómdat hij blijkbaar niet te vertrouwen is? Kijk, als je het achteraf fout blijkt te hebben, dan heb je dat vertrouwen inderdaad beschaamd. Maar als het wel klopt, dan had je er dus duidelijk alle reden toe.Mij boeit het niet als mijn vriend mijn tel zou checken. Mijn vertrouwen zou er niet mee beschaamd zijn. En al helemaal niet als het soort van per ongeluk gebeurd, ff snel naar de bel geschiedenis kijken als je iets moet opzoeken voor spotify.
[...]
Ehm, ja. Maar wat wil je er nou precies mee zeggen, dan? Dat wantrouwen is er dan toch ómdat hij blijkbaar niet te vertrouwen is? Kijk, als je het achteraf fout blijkt te hebben, dan heb je dat vertrouwen inderdaad beschaamd. Maar als het wel klopt, dan had je er dus duidelijk alle reden toe.Mij boeit het niet als mijn vriend mijn tel zou checken. Mijn vertrouwen zou er niet mee beschaamd zijn. En al helemaal niet als het soort van per ongeluk gebeurd, ff snel naar de bel geschiedenis kijken als je iets moet opzoeken voor spotify.
vrijdag 29 juli 2016 20:34
quote:vivamien schreef op 29 juli 2016 @ 19:34:
[...]
Ehm, ja. Maar wat wil je er nou precies mee zeggen, dan? Dat wantrouwen is er dan toch ómdat hij blijkbaar niet te vertrouwen is? Kijk, als je het achteraf fout blijkt te hebben, dan heb je dat vertrouwen inderdaad beschaamd. Maar als het wel klopt, dan had je er dus duidelijk alle reden toe.
Dat wantrouwen was er al voordat hij dat vertrouwen had geschaamd.
Maar ik moet mij helemaal niet laten verleiden om op dit punt door te gaan. Want dat is mijn punt helemaal niet.
Ik begrijp haar wel. Ik heb het laatst nog in een ander topic geschreven. Als je partner al bewezen niet eerlijk is geweest en je hebt het gevoel dat hij dat nog steeds niet is. Dan kun je maar beter het heft in eigen handen nemen en zelf feiten gaan verzamelen. Door bijv. in zijn telefoon te kijken inderdaad.
Mijn punt in dit verhaal is dat TO wel degelijk een aandeel heeft in de problemen. Voor het eerste voorval erkent ze dat ook. Zolang ze zichzelf wijs blijft maken dat ze daarna echt veranderd is en echt geen moeite heeft met het contact met deze vrouw, ontgroeit ze de onzekerheden die binnenin haarzelf zitten nooit.
[...]
Ehm, ja. Maar wat wil je er nou precies mee zeggen, dan? Dat wantrouwen is er dan toch ómdat hij blijkbaar niet te vertrouwen is? Kijk, als je het achteraf fout blijkt te hebben, dan heb je dat vertrouwen inderdaad beschaamd. Maar als het wel klopt, dan had je er dus duidelijk alle reden toe.
Dat wantrouwen was er al voordat hij dat vertrouwen had geschaamd.
Maar ik moet mij helemaal niet laten verleiden om op dit punt door te gaan. Want dat is mijn punt helemaal niet.
Ik begrijp haar wel. Ik heb het laatst nog in een ander topic geschreven. Als je partner al bewezen niet eerlijk is geweest en je hebt het gevoel dat hij dat nog steeds niet is. Dan kun je maar beter het heft in eigen handen nemen en zelf feiten gaan verzamelen. Door bijv. in zijn telefoon te kijken inderdaad.
Mijn punt in dit verhaal is dat TO wel degelijk een aandeel heeft in de problemen. Voor het eerste voorval erkent ze dat ook. Zolang ze zichzelf wijs blijft maken dat ze daarna echt veranderd is en echt geen moeite heeft met het contact met deze vrouw, ontgroeit ze de onzekerheden die binnenin haarzelf zitten nooit.
zaterdag 30 juli 2016 12:58
Tja dat kunnen we vanaf hier moeilijk beoordelen. Misschien valt ze wel op onbetrouwbare types, (net als misschien haar vader). Dus staat het misschien los van elkaar: zij heeft een basis wantrouwen naar mannen toe, en hij is sowieso geneigd sneaky te zijn en/of heeft wat te verbergen. Misschien vallen ze daarom juist wel op elkaar. In hun jeugd mishandelde vrouwen vallen paradoxaal genoeg ook vaak op mishandelende mannen.
We weten het niet.
We weten het niet.
