Psyche
alle pijlers
Geloof jij nog?
woensdag 27 juli 2016 22:25
Geloven jullie nog? En dan doel ik niet zozeer op een bepaald geloof. Zelf ben ik Rooms-Katholiek opgevoed, in de kerk getrouwd, onze kinderen zijn gedoopt maar ben niet op zondag bij de mis aanwezig.
Misschien is het niet van deze tijd, om op zondag bijvoorbeeld naar de kerk te gaan, maar dat is wellicht mijn gevoel. Ik kan me dus totaal niet verplaatsen in mensen die nu handelen onder het mom van 'het geloof'. Hoe staan jullie daarin?
Misschien is het niet van deze tijd, om op zondag bijvoorbeeld naar de kerk te gaan, maar dat is wellicht mijn gevoel. Ik kan me dus totaal niet verplaatsen in mensen die nu handelen onder het mom van 'het geloof'. Hoe staan jullie daarin?
vrijdag 29 juli 2016 12:46
Ik ben protestant opgevoed, maar ik heb het allemaal nooit echt geloofd. Ik denk dat het onmogelijk is om te bewijzen dat god bestaat, maar ook onmogelijk om te bewijzen dat hij niet bestaat. Ik noem mijzelf een naar atheïsme neigende agnost. Ik zie geen enkele aanwijzing voor het bestaan van een almachtig en scheppend opperwezen. Sommige mensen geloven in een god omdat er zoveel onbegrijpelijke dingen zijn en gebeuren in de wereld. Maar dat wij en de wetenschap iets (nog?) niet begrijpen, is nog geen bewijs voor het bestaan van god. Door het voortschrijdend inzicht van de wetenschap begrijpen we nu een heleboel dingen die mensen vroeger aan god toeschreven. Ik zou heel graag in god willen geloven, omdat ik weet dat het voor heel veel mensen houvast en troost biedt, steun, zingeving. Dat moet ik dus allemaal ergens anders zoeken en dat valt niet mee.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 29 juli 2016 15:36
Ik heb geprobeerd te geloven op de basisschool omdat mij het een en ander werd wijsgemaakt.
Ik heb toen zelf krakkemikkige brieven geschreven naar god in de hoop dat hij iets van zich liet horen of zou instemmen met mijn verzoek.
Ik maakte als klein meisje veel nare dingen mee en had geen gevoel dat ik veel steun van iemand kreeg.
Maar ik kreeg geen reactie en toen ik 13 was vond ik het mooi geweest.
Ik heb toen zelf krakkemikkige brieven geschreven naar god in de hoop dat hij iets van zich liet horen of zou instemmen met mijn verzoek.
Ik maakte als klein meisje veel nare dingen mee en had geen gevoel dat ik veel steun van iemand kreeg.
Maar ik kreeg geen reactie en toen ik 13 was vond ik het mooi geweest.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
vrijdag 29 juli 2016 15:46
wiesekee, wat bedoel je dan precies met 'handelen onder het mom het geloof'? Want je zegt zelf wel te geloven in iets en daar ook iets mee te doen, toch?
Of bedoel je dat je de georganiseerde vormen van religie niet meer zo van deze tijd vindt?
Ik ben gelovig opgevoed, maar nu atheïst. Dat betekent alleen maar dat als je aan me vraagt of ik in God geloof, het antwoord nee is. Verder zegt dat niet zo veel. Ik kan me ook goed vinden in delen van het boeddhisme, bijvoorbeeld het idee dat het 'ik' een illusie is en dat lijden onderdeel is van het leven, maar dat je wel kunt oefenen om daar goed mee om te gaan. En ik probeer compassie te hebben en niet te snel te oordelen. Daar heb je natuurlijk geen geloof voor nodig maar iedereen haalt zijn inspiratie en waarden ergens anders uit.
Of bedoel je dat je de georganiseerde vormen van religie niet meer zo van deze tijd vindt?
Ik ben gelovig opgevoed, maar nu atheïst. Dat betekent alleen maar dat als je aan me vraagt of ik in God geloof, het antwoord nee is. Verder zegt dat niet zo veel. Ik kan me ook goed vinden in delen van het boeddhisme, bijvoorbeeld het idee dat het 'ik' een illusie is en dat lijden onderdeel is van het leven, maar dat je wel kunt oefenen om daar goed mee om te gaan. En ik probeer compassie te hebben en niet te snel te oordelen. Daar heb je natuurlijk geen geloof voor nodig maar iedereen haalt zijn inspiratie en waarden ergens anders uit.
What a nuanced anxiety
vrijdag 29 juli 2016 15:57
Ik ben atheïst. Iedereen moet verder vooral doen waar hij zich prettig bij voelt, maar ik vind het heel, heel lastig om me in gelovigen in te leven. Vooral het bekeringsaspect, het niet zelf denken en het zich boven anderen voelen staan zijn dingen die ik lastig vind. Naastenliefde is dan weer een aspect dat me aanspreekt.
vrijdag 29 juli 2016 15:58
Ik ben een zeer overtuigde niet-gelovige, maar neem absoluut niet de moeite om daarover in discussie te gaan. Vroeger wel veel gedaan daar ik in een oud-gereformeerde omgeving zat, uiteraard is daar geen beginnen aan.
Ik ben wel gedoopt etc. en opgevoed met het katholieke geloof, en gek genoeg voel ik me daarin wél thuis. Kom ook graag in kerken. Ik zie het dan allemaal maar als een prachtig psychisch mankementje dat ons eigen brein voort heeft gebracht!
Ik ben wel gedoopt etc. en opgevoed met het katholieke geloof, en gek genoeg voel ik me daarin wél thuis. Kom ook graag in kerken. Ik zie het dan allemaal maar als een prachtig psychisch mankementje dat ons eigen brein voort heeft gebracht!
vrijdag 29 juli 2016 16:44
Ik geloof ook, en ben vrijwilliger in de kerk. Wel eens trouwens, dat de kerk zoals we die nu kennen - in ieder geval de kerken zoals de PKN, waar ik zelf heen ga - ouderwets is, en te log is in met hun tijd meegaan. Zo zijn ze landelijk sinds kort pas bezig met duurzaamheid, en nog lang niet alle kerken gaan daarin mee, en het draait nog steeds heel erg om steeds dezelfde diensten met een preek en dezelfde soort muziek. Liefst me een orgel. Ik zou eigenlijk heel graag zien dat er wat meer andere vormen zouden komen. Wat meer aan bijbelstudiekringen, kleinere gebedsgroepen, een persoonlijkere aanpak. Maar goed, over twintig jaar zijn we misschien zover
Ik ga trouwens ook niet meer in op discussies. Tien jaar geleden nog wel, maar ik kan toch niet uitleggen waarom ik iets geloof wat ik niet met alleen maar keiharde feiten kan verdedigen. Ik heb de afgelopen pakweg tien jaar erg veel gezien en meegemaakt, wat mijn geloof ook erg heeft versterkt. Voor mij staat het nu los van wat de wetenschap wel of niet bewezen heeft, voor mij is geloven niet het opzoeken van allemaal (biologische) onderzoeken, maar het een plek kunnen geven van dingen die in mijn leven gebeuren.
quote:Kunai schreef op 28 juli 2016 @ 02:49:
Ik geloof niet meer. Denk ik...?
Opgegroeid op de biblebelt, en alles was slecht. Oh, wat was ik bang. Als kind, als tiener, en soms, heel soms, nog steeds. Omdat ik zondig, omdat ik op vrouwen val, omdat ik 'slecht' ben. Ik zondig iedere dag weer. Enkeltje naar de hel dus, volgens de dominee. Ik moest maar bidden, en ik moest naar god gaan zoeken, want dan zou het wel goed komen.
En alle dingen die fout gingen? Verwaarlozing thuis, gepest worden op school, nu ernstige psychische problemen, sja...
"Er zijn altijd nog meer dingen die goed zijn in de wereld, dan dingen die slecht zijn. Je wordt er sterker van. Bla bla bla."
Alsjeblieft zeg.
En terwijl ik dit type ben ik bang. Bang, dat er toch wél een god is die nu denkt 'Kunai, nee, die wil ik niet in de hemel..."
Sorry, dit zit mij erg hoog.
Jezus mag ik trouwens wel. Als Jezus bestaat, mag hij altijd langskomen.
Bij jouw verhaal moest ik heel erg denken aan dat stuk uit Openbaringen, waarin de mensen worden gescheiden - en het zijn de mensen die uit liefde gehandeld hebben die naar de hemel gaan, en van de mensen die naar de hel gaan waren er een hoop die zich helemaal op alle wetjes en regeltjes gericht hadden, en die hun medemens uit het oog verloren hadden. Dat stuk verwoordt zo mooi waar het om draait, en dat is niet op wie je verliefd wordt, maar bijvoorbeeld wel wat je doet als je ziet dat een kind verwaarloosd en gepest wordt.
En nee, ik geloof echt niet dat je naar de hel gaat omdat je van iemand houdt. Het zou wat zijn zeg ... We zondigen trouwens allemaal, we doen allemaal wel eens iets wat niet zo lief is voor een ander, of voor de natuur, of voor onszelf. Het mooie is juist, dat God door Jezus een omweg gemaakt heeft, waardoor we daar niet voor gestraft hoeven te worden.
Ik ga trouwens ook niet meer in op discussies. Tien jaar geleden nog wel, maar ik kan toch niet uitleggen waarom ik iets geloof wat ik niet met alleen maar keiharde feiten kan verdedigen. Ik heb de afgelopen pakweg tien jaar erg veel gezien en meegemaakt, wat mijn geloof ook erg heeft versterkt. Voor mij staat het nu los van wat de wetenschap wel of niet bewezen heeft, voor mij is geloven niet het opzoeken van allemaal (biologische) onderzoeken, maar het een plek kunnen geven van dingen die in mijn leven gebeuren.
quote:Kunai schreef op 28 juli 2016 @ 02:49:
Ik geloof niet meer. Denk ik...?
Opgegroeid op de biblebelt, en alles was slecht. Oh, wat was ik bang. Als kind, als tiener, en soms, heel soms, nog steeds. Omdat ik zondig, omdat ik op vrouwen val, omdat ik 'slecht' ben. Ik zondig iedere dag weer. Enkeltje naar de hel dus, volgens de dominee. Ik moest maar bidden, en ik moest naar god gaan zoeken, want dan zou het wel goed komen.
En alle dingen die fout gingen? Verwaarlozing thuis, gepest worden op school, nu ernstige psychische problemen, sja...
"Er zijn altijd nog meer dingen die goed zijn in de wereld, dan dingen die slecht zijn. Je wordt er sterker van. Bla bla bla."
Alsjeblieft zeg.
En terwijl ik dit type ben ik bang. Bang, dat er toch wél een god is die nu denkt 'Kunai, nee, die wil ik niet in de hemel..."
Sorry, dit zit mij erg hoog.
Jezus mag ik trouwens wel. Als Jezus bestaat, mag hij altijd langskomen.
Bij jouw verhaal moest ik heel erg denken aan dat stuk uit Openbaringen, waarin de mensen worden gescheiden - en het zijn de mensen die uit liefde gehandeld hebben die naar de hemel gaan, en van de mensen die naar de hel gaan waren er een hoop die zich helemaal op alle wetjes en regeltjes gericht hadden, en die hun medemens uit het oog verloren hadden. Dat stuk verwoordt zo mooi waar het om draait, en dat is niet op wie je verliefd wordt, maar bijvoorbeeld wel wat je doet als je ziet dat een kind verwaarloosd en gepest wordt.
En nee, ik geloof echt niet dat je naar de hel gaat omdat je van iemand houdt. Het zou wat zijn zeg ... We zondigen trouwens allemaal, we doen allemaal wel eens iets wat niet zo lief is voor een ander, of voor de natuur, of voor onszelf. Het mooie is juist, dat God door Jezus een omweg gemaakt heeft, waardoor we daar niet voor gestraft hoeven te worden.
vrijdag 29 juli 2016 16:58
Ja, ik wel. Ben rooms-katholiek en heb vooral heel veel met Maria. Bid regelmatig tot Maria en heb een heel mooi groot schilderij van Maria met Jezus aan de borst in mijn woonkamer hangen. Van opa en oma. Dat hing altijd bij hen in de slaapkamer. Geloof ook echt dat Maria over me waakt. Dat heb ik een beetje van oma, die heeft dat ook heel sterk.
Ik zou graag weer eens naar de kerk, maar durf niet zo goed. Zou ook nooit voor de kerk trouwen want dat vind ik hypocriet omdat ik er verder nooit kom.
Ik zou graag weer eens naar de kerk, maar durf niet zo goed. Zou ook nooit voor de kerk trouwen want dat vind ik hypocriet omdat ik er verder nooit kom.
vrijdag 29 juli 2016 18:43
Mocht er een opperwezen bestaan vind ik kerken e.d. een overbodige stap. Alle volkeren hebben hun eigen god geschapen naar hun voorbeeld en er regels bij bedacht om t gepeupel onder controle te houden.
Wel voel ik mij persoonlijk aangetrokken tot boeddhistische tempels met grote outdoor boeddha beelden en t geluid van de templebells. Daar word ik zen van. Voel echter niet de behoefte me te verdiepen in de bijbehorende leefwijze.
Wel voel ik mij persoonlijk aangetrokken tot boeddhistische tempels met grote outdoor boeddha beelden en t geluid van de templebells. Daar word ik zen van. Voel echter niet de behoefte me te verdiepen in de bijbehorende leefwijze.
Shoot first, ask questions later!
zaterdag 30 juli 2016 00:12
quote:tyche schreef op 29 juli 2016 @ 15:46:
wiesekee, wat bedoel je dan precies met 'handelen onder het mom het geloof'? Want je zegt zelf wel te geloven in iets en daar ook iets mee te doen, toch?
Of bedoel je dat je de georganiseerde vormen van religie niet meer zo van deze tijd vindt?
Ik ben gelovig opgevoed, maar nu atheïst. Dat betekent alleen maar dat als je aan me vraagt of ik in God geloof, het antwoord nee is. Verder zegt dat niet zo veel. Ik kan me ook goed vinden in delen van het boeddhisme, bijvoorbeeld het idee dat het 'ik' een illusie is en dat lijden onderdeel is van het leven, maar dat je wel kunt oefenen om daar goed mee om te gaan. En ik probeer compassie te hebben en niet te snel te oordelen. Daar heb je natuurlijk geen geloof voor nodig maar iedereen haalt zijn inspiratie en waarden ergens anders uit.Inderdaad, bepaalde vormen van religie hebben geen grote aanhang meer. Wellicht door de focus van diverse media wordt zo'n religie groter gemaakt als wat het in werkelijkheid is.
wiesekee, wat bedoel je dan precies met 'handelen onder het mom het geloof'? Want je zegt zelf wel te geloven in iets en daar ook iets mee te doen, toch?
Of bedoel je dat je de georganiseerde vormen van religie niet meer zo van deze tijd vindt?
Ik ben gelovig opgevoed, maar nu atheïst. Dat betekent alleen maar dat als je aan me vraagt of ik in God geloof, het antwoord nee is. Verder zegt dat niet zo veel. Ik kan me ook goed vinden in delen van het boeddhisme, bijvoorbeeld het idee dat het 'ik' een illusie is en dat lijden onderdeel is van het leven, maar dat je wel kunt oefenen om daar goed mee om te gaan. En ik probeer compassie te hebben en niet te snel te oordelen. Daar heb je natuurlijk geen geloof voor nodig maar iedereen haalt zijn inspiratie en waarden ergens anders uit.Inderdaad, bepaalde vormen van religie hebben geen grote aanhang meer. Wellicht door de focus van diverse media wordt zo'n religie groter gemaakt als wat het in werkelijkheid is.
zaterdag 30 juli 2016 21:43
Het valt mij op dat er eigenlijk best wel veel mensen zijn die, ondanks dat ze zeggen dat ze niet gelovig zijn, dat ze TOCH in "iets" geloven. Bijvoorbeeld geloven ze dan in "energie"en dat ze dat kunnen aanvoelen over lange afstanden, in een collectief onderbewustzijn waarmee ze met iedereen en alles in de wereld verbonden zijn, in een onsterfelijke ziel en dat alles een reden heeft of is voorbestemd. Eigenlijk allemaal elementen uit verschillende religies. Niets nieuws onder de zon, alleen is het nu...van-alles-wat. Westerse en oosterse religies vermengd met elkaar. Vaak zijn het vrouwen die bvb een godinnen workshop volgen...of zoiets.
Sommige vrienden en kennissen van mij gaan nog wat verder en geloven in engelen of praten over Atlantis en zeggen dat ze zich nog herinneren dat ze daar zijn geweest, of in aliens en dat die de mensheid ertoe zouden hebben aangezet om tot evolutie te komen.. En dat we zonder die aliens nog steeds een soort van halve apen zouden zijn geweest.
En de laatste tijd hoor ik steeds vaker van mensen om mij heen dat telepatie en teleportatie binnenkort mogelijk moeten zijn omdat de kwantummechanica dat volgens hen nu inmiddels bewezen heeft.
En dat de "elite" ons allemaal liever chronisch ziek wil houden omdat we dan tenminste "mak" zijn.
En over chemtrails...
mensen die van zichzelf zeggen eigenlijk heel erg nuchter te zijn en " down to earth" geloven toch wel "iets", als je even doorvraagt.
En dit wordt allemaal verklaard met een soort van "new age" religie-achtig-denken, vermengd met een paranoide sausje van conspiracy-theory-thinking. In meer of mindere mate. Want het was allemaal deel van een groter en vooropgezet plan. Door God of door aliens van een andere planeet. Of door een gilde van "elite".
Eerst was het meer een soort van hippie-achtig denken en terug naar de natuur en nu zit er ook nog die conspiracy-theory bij.
Maar goed...wij zouden dan de generatie zijn die uiteindelijk de positieve omwenteling teweeg kwam brengen die al voorspeld was door de maya's en we moesten maar eens eindelijk wakker worden. En degenen die niet meededen zouden ruw worden ontwaakt. Maar dat is alleen maar als je doorvraagt, want anders krijg je alleen maar te horen dat het allemaal niets uitmaakt. Dat iedereen gelijk is en evenveel waard en dat we hier zijn om te genieten. En dat je positief moet denken. En jezelf ontwikkelen natuurlijk. Doen wat goed voelt, niet te veel in je hoofd zitten. Geloven in je eigen waarheid...in dat wat resoneert met jou.
En als je die ideeen tegenspreekt dan ben je niet verbonden, niet in contact met jezelf, of je slaapt nog.
Dan ben je: NIET SPIRITUEEL GENOEG. Dan ben je oppervlakkig, zonder diepgang...of zoiets.
En ik zou het kunnen negeren zoals eerst...
Ik merk alleen dat ik inmiddels een beetje allergisch ben geworden voor woorden als "indigo-kinderen", "karma", "synchroniciteit", "algemeen onderbewustzijn" en termen als "innerlijk kind helen" en "spirituele evolutie van de mensheid".
Maar ook een beetje moe ben van allerlei conspiracy theories en uberhaupt van allerlei tegengestelde meningen en verhalen.
Als ik daar dan uit moet kiezen...pfff
Misschien dat inderdaad het aantal gelovigen terugloopt, maar er is ook nog steeds een heleboel bijgeloof en magisch denken. Leuk voor in Harry Potter, minder leuk voor een gokverslaafde en ook minder als je als kind naar een aura-healer wordt gestuurd in plaats van naar een psychiater of psycholoog. Of is dat juist beter, omdat het je "in je kracht zet" en "reinigt" en "zuivert"?
Ik weet het eerlijk waar niet, want ik ben ook maar een product van mijn ervaringen, met mijn eigen referentiekader.
Maar ik durf het bijna niet te zeggen, want iedereen mag zijn eigen waarheid hebben en we moeten respect hebben voor ieders geloof. Onder dat motto mag dan een homeopaat blijven praktiseren, ondanks dat homeopathie door de wetenschap al lang is bewezen niet te werken. Want het zou toch ook wat zijn: dat je een substantie kan versterken door te schudden...het lijkt inderdaad wel een Harry Potter-toverkunstje. Als dat zou werken dan konen we hele oceanen gifvrij maken met een geschud toverdrankje. Of is dat omdat het placebo-effect werkt? En is het daarmee klaar? Of oke?
Geloof of bijgeloof, niet ieder mens kan er goed mee omgaan. Voor sommigen is het de hemel en voor anderen de hel...in figuurlijke zin natuurlijk. Het kan troost en steun geven om te geloven in een onsterfelijke ziel, maar het kan ook angst inboezemen of onrustig maken. Want als het mogelijk is om in een onsterfelijke ziel te geloven dan zouden ronddolende geesten ook kunnen bestaan. Als de hemel bestaat, dan ook de hel. En als je iemands gevoel kunt aanvoelen op afstand, dan kan iedereen dat dus ook van jou en dan kun je ook gaan geloven in voodoo.
En wie ben jij dan zelf nog?
Al die verhalen van hemel en hel en van zielen die dolen en van weerwolven en vampiers zijn ons allen als hele jonge kinderen al verteld en dan ook nog meerdere goden en een god.
Als god echt kan bestaan, dan kan eigenlijk alles bestaan.
Ik vraag mij af of het geloof in een vaste religie juist zou kunnen beschermen tegen te veel magisch denken...dat je daardoor minder in de war raakt? ...maar anderen misschien juist meer? Dan denk ik aan Jeanne D'arc. Dan denk ik aan de heksenjacht.
Velen hebben misbruik gemaakt van de goedgelovigheid van andere mensen. Daarom is het logisch om altijd logisch na te blijven denken.
En als ik logisch na blijf denken, dan lukt het mij dus niet om in "iets" te geloven. Want dat is niet logisch. Het lukte me een tijdje, om in "iets" te geloven, maar toen nam het een loopje met mij...en bracht me uit balans.
Misschien is dat mijn gemis, ik weet het niet...misschien kan ik er gewoon niet mee omgaan.
Misschien ken ik toevallig vrij veel mensen die in meer of mindere mate stiekem TOCH geloven in de new age spiritualiteit, ondanks dat dat er niet meteen dik bovenop ligt...misschien ken ik toevallig vrij veel mensen die geloven in een of andere conspiracy, ook weer in lichte mate, maar het valt me telkens op.
Denk ik dat er niks aan de hand is...gelooft deze verder in eerste instantie vrij nuchtere persoon in chem-trails en boze opzet van de regering, maar gelooft het wel, gelooft het TOCH. Omdat hij zo veel anderen het heeft horen zeggen, dan moet het wel waar zijn, toch? Omdat hij erover gelezen heeft. Dan vraag ik: met welk nut zou iemand dat doen? Dat is toch vergezocht en onlogisch?
Maar misschien denken veel mensen zo omdat ze er hun leven lang aan gewend zijn om in onlogische verhalen te geloven?
En we zoeken naar zingeving, maar ook naar magie?
Dat sommigen dan toch ineens bang worden van een negatieve gedachte...omdat anderen die zouden kunnen oppikken en dat ze zelf emoties en gedachten oppikken en zelfs overnemen. Stiekem geloven vrij veel mensen in dat soort dingen...in "energievelden"...hoe vaag en ongedefenieerd dan ook.
En het lijkt wel alsof iedereen elkaar daar dolgraag in stimuleert.
Op een hele dubbele manier: wees een kritisch, naief, bloemenkind van de wetenschap, maar sta in contact met je innerlijk kind, dus vergeet de magie niet.
Heb jij toevallig pijn in je linkerbeen? Want daar voel ik iets...we staan duidelijk in verbinding met elkaar...of aan bvb een paragnost om raad vragen. En dan veel te goed van vertrouwen zijn en niet meer logisch nadenken.
Ik heb ook te vaak zo maar iets geloofd en waarschijnlijk zit daar nu mijn irritatie. Mijn excuses daarvoor.
In het kort: mensen geloven in van alles, ik vind het verwarrend en ik vraag mij af of het geloven in een religie kan beschermen tegen bijgeloof, of het juist in stand houdt.
Verder lijkt het erop dat tegenwoordig de trend is om in "iets" te geloven. Maar om daar heel erg vaag over te zijn.
Ook worden wetenschap en spiritualiteit op een in-correcte en verwarrende manier met elkaar verbonden door sommige "new-age-spiritisten". En veel alternatieve therapieen hebben alleen maar een placebo-effect, maar er gaat wel veel geld in om en mensen komen met hoop. Ook vind ik het lastig om met mijn vrienden te praten over sommige onderwerpen als ze ineens heel erg zweverig gaan doen. Misschien ligt het aan mij, omdat ik het gevoel heb dat ik mijzelf heb laten misleiden door te veel magische gedachten.
Wat is tegenwoordig de betekenis van "geloof", als iedereen zijn eigen geloof en waarheden mag hebben?
Sommige vrienden en kennissen van mij gaan nog wat verder en geloven in engelen of praten over Atlantis en zeggen dat ze zich nog herinneren dat ze daar zijn geweest, of in aliens en dat die de mensheid ertoe zouden hebben aangezet om tot evolutie te komen.. En dat we zonder die aliens nog steeds een soort van halve apen zouden zijn geweest.
En de laatste tijd hoor ik steeds vaker van mensen om mij heen dat telepatie en teleportatie binnenkort mogelijk moeten zijn omdat de kwantummechanica dat volgens hen nu inmiddels bewezen heeft.
En dat de "elite" ons allemaal liever chronisch ziek wil houden omdat we dan tenminste "mak" zijn.
En over chemtrails...
mensen die van zichzelf zeggen eigenlijk heel erg nuchter te zijn en " down to earth" geloven toch wel "iets", als je even doorvraagt.
En dit wordt allemaal verklaard met een soort van "new age" religie-achtig-denken, vermengd met een paranoide sausje van conspiracy-theory-thinking. In meer of mindere mate. Want het was allemaal deel van een groter en vooropgezet plan. Door God of door aliens van een andere planeet. Of door een gilde van "elite".
Eerst was het meer een soort van hippie-achtig denken en terug naar de natuur en nu zit er ook nog die conspiracy-theory bij.
Maar goed...wij zouden dan de generatie zijn die uiteindelijk de positieve omwenteling teweeg kwam brengen die al voorspeld was door de maya's en we moesten maar eens eindelijk wakker worden. En degenen die niet meededen zouden ruw worden ontwaakt. Maar dat is alleen maar als je doorvraagt, want anders krijg je alleen maar te horen dat het allemaal niets uitmaakt. Dat iedereen gelijk is en evenveel waard en dat we hier zijn om te genieten. En dat je positief moet denken. En jezelf ontwikkelen natuurlijk. Doen wat goed voelt, niet te veel in je hoofd zitten. Geloven in je eigen waarheid...in dat wat resoneert met jou.
En als je die ideeen tegenspreekt dan ben je niet verbonden, niet in contact met jezelf, of je slaapt nog.
Dan ben je: NIET SPIRITUEEL GENOEG. Dan ben je oppervlakkig, zonder diepgang...of zoiets.
En ik zou het kunnen negeren zoals eerst...
Ik merk alleen dat ik inmiddels een beetje allergisch ben geworden voor woorden als "indigo-kinderen", "karma", "synchroniciteit", "algemeen onderbewustzijn" en termen als "innerlijk kind helen" en "spirituele evolutie van de mensheid".
Maar ook een beetje moe ben van allerlei conspiracy theories en uberhaupt van allerlei tegengestelde meningen en verhalen.
Als ik daar dan uit moet kiezen...pfff
Misschien dat inderdaad het aantal gelovigen terugloopt, maar er is ook nog steeds een heleboel bijgeloof en magisch denken. Leuk voor in Harry Potter, minder leuk voor een gokverslaafde en ook minder als je als kind naar een aura-healer wordt gestuurd in plaats van naar een psychiater of psycholoog. Of is dat juist beter, omdat het je "in je kracht zet" en "reinigt" en "zuivert"?
Ik weet het eerlijk waar niet, want ik ben ook maar een product van mijn ervaringen, met mijn eigen referentiekader.
Maar ik durf het bijna niet te zeggen, want iedereen mag zijn eigen waarheid hebben en we moeten respect hebben voor ieders geloof. Onder dat motto mag dan een homeopaat blijven praktiseren, ondanks dat homeopathie door de wetenschap al lang is bewezen niet te werken. Want het zou toch ook wat zijn: dat je een substantie kan versterken door te schudden...het lijkt inderdaad wel een Harry Potter-toverkunstje. Als dat zou werken dan konen we hele oceanen gifvrij maken met een geschud toverdrankje. Of is dat omdat het placebo-effect werkt? En is het daarmee klaar? Of oke?
Geloof of bijgeloof, niet ieder mens kan er goed mee omgaan. Voor sommigen is het de hemel en voor anderen de hel...in figuurlijke zin natuurlijk. Het kan troost en steun geven om te geloven in een onsterfelijke ziel, maar het kan ook angst inboezemen of onrustig maken. Want als het mogelijk is om in een onsterfelijke ziel te geloven dan zouden ronddolende geesten ook kunnen bestaan. Als de hemel bestaat, dan ook de hel. En als je iemands gevoel kunt aanvoelen op afstand, dan kan iedereen dat dus ook van jou en dan kun je ook gaan geloven in voodoo.
En wie ben jij dan zelf nog?
Al die verhalen van hemel en hel en van zielen die dolen en van weerwolven en vampiers zijn ons allen als hele jonge kinderen al verteld en dan ook nog meerdere goden en een god.
Als god echt kan bestaan, dan kan eigenlijk alles bestaan.
Ik vraag mij af of het geloof in een vaste religie juist zou kunnen beschermen tegen te veel magisch denken...dat je daardoor minder in de war raakt? ...maar anderen misschien juist meer? Dan denk ik aan Jeanne D'arc. Dan denk ik aan de heksenjacht.
Velen hebben misbruik gemaakt van de goedgelovigheid van andere mensen. Daarom is het logisch om altijd logisch na te blijven denken.
En als ik logisch na blijf denken, dan lukt het mij dus niet om in "iets" te geloven. Want dat is niet logisch. Het lukte me een tijdje, om in "iets" te geloven, maar toen nam het een loopje met mij...en bracht me uit balans.
Misschien is dat mijn gemis, ik weet het niet...misschien kan ik er gewoon niet mee omgaan.
Misschien ken ik toevallig vrij veel mensen die in meer of mindere mate stiekem TOCH geloven in de new age spiritualiteit, ondanks dat dat er niet meteen dik bovenop ligt...misschien ken ik toevallig vrij veel mensen die geloven in een of andere conspiracy, ook weer in lichte mate, maar het valt me telkens op.
Denk ik dat er niks aan de hand is...gelooft deze verder in eerste instantie vrij nuchtere persoon in chem-trails en boze opzet van de regering, maar gelooft het wel, gelooft het TOCH. Omdat hij zo veel anderen het heeft horen zeggen, dan moet het wel waar zijn, toch? Omdat hij erover gelezen heeft. Dan vraag ik: met welk nut zou iemand dat doen? Dat is toch vergezocht en onlogisch?
Maar misschien denken veel mensen zo omdat ze er hun leven lang aan gewend zijn om in onlogische verhalen te geloven?
En we zoeken naar zingeving, maar ook naar magie?
Dat sommigen dan toch ineens bang worden van een negatieve gedachte...omdat anderen die zouden kunnen oppikken en dat ze zelf emoties en gedachten oppikken en zelfs overnemen. Stiekem geloven vrij veel mensen in dat soort dingen...in "energievelden"...hoe vaag en ongedefenieerd dan ook.
En het lijkt wel alsof iedereen elkaar daar dolgraag in stimuleert.
Op een hele dubbele manier: wees een kritisch, naief, bloemenkind van de wetenschap, maar sta in contact met je innerlijk kind, dus vergeet de magie niet.
Heb jij toevallig pijn in je linkerbeen? Want daar voel ik iets...we staan duidelijk in verbinding met elkaar...of aan bvb een paragnost om raad vragen. En dan veel te goed van vertrouwen zijn en niet meer logisch nadenken.
Ik heb ook te vaak zo maar iets geloofd en waarschijnlijk zit daar nu mijn irritatie. Mijn excuses daarvoor.
In het kort: mensen geloven in van alles, ik vind het verwarrend en ik vraag mij af of het geloven in een religie kan beschermen tegen bijgeloof, of het juist in stand houdt.
Verder lijkt het erop dat tegenwoordig de trend is om in "iets" te geloven. Maar om daar heel erg vaag over te zijn.
Ook worden wetenschap en spiritualiteit op een in-correcte en verwarrende manier met elkaar verbonden door sommige "new-age-spiritisten". En veel alternatieve therapieen hebben alleen maar een placebo-effect, maar er gaat wel veel geld in om en mensen komen met hoop. Ook vind ik het lastig om met mijn vrienden te praten over sommige onderwerpen als ze ineens heel erg zweverig gaan doen. Misschien ligt het aan mij, omdat ik het gevoel heb dat ik mijzelf heb laten misleiden door te veel magische gedachten.
Wat is tegenwoordig de betekenis van "geloof", als iedereen zijn eigen geloof en waarheden mag hebben?