Thuis
alle pijlers
Mensen onder begeleiding in de woonwijk
zaterdag 20 augustus 2016 08:39
Ik woon(de) in een relatief rustige, jaren '70 "nieuw"bouw-wijk. Grote huizen, mooie tuinen. 2-verdieners. Een straat die bestaat uit flats en de rest kleine hofjes met huizen. Gezinnen in alle soorten en maten, koop en huur afgewisseld. Niet het Paradijs, maar wel redelijk rustig, centraal gelegen en vrij groen. Balans tussen multiculti en blank-tokkie is goed en hanteerbaar. Sinds kort worden huizen ook te koop aangeboden waardoor er meer "middeninkomen" gezinnen komen te wonen.
Een klein deel van de huizen wordt verhuurd via een stichting die mensen begeleid laat wonen. Dat zijn dan mensen met psychische problematiek, onder toezicht Jeugdzorg, reclassering of jongeren die kamertraining krijgen. So far, so good.
Ik heb het geluk dat ik 2 van deze begeleidwoners op korte afstand heb zitten.
De één ambieert na een lange gevangenisstraf een carriere als oudijzerboer en stapelt tot diep in de nacht met veel kabaal wasmachines, oude fietsen, garagedeuren en tuinsets op zijn oprit van 3 meter en in de achtertuin. Dit eindigt rond middernacht en begint weer rond 4u 's ochtends, want dan start hij de diesel om de krant te bezorgen. Als dat gebeurd is, gooit hij zijn hond in de tuin (door weer en wind) en begint met 20 keer heen en weer rijden met groot vuil. En stapelen, en harde muziek.
De ander is een mevrouw met psychische problematiek en 3 kinderen. Zover ik weet is ze gevlucht uit een geweldadige relatie en dat is natuurlijk heel erg kut. Ik ben blij dat ze nu veilig is. Helaas heeft ze een stem als een scheepstoeter en zit altijd buiten in de voortuin (als ze niet voor mijn huis zit) naar iedereen te schreeuwen -vooral naar de kinderen- en is ze eigenlijk de hele dag bezig met het oplossen van misdaden in de wijk. Misdaden die dus niet bestaan, maar die ze bedenkt. Dat kan variëren van de zorg van een gewonde kip tot de ontvoering door loverboys van een meisje in de wijk. Dat gaat dan gepaard met veel af en aan rijden van de wijkagent, paniekberichten op Facebook en struinacties met pamfletten langs deuren. De wijk is afgezakt tot een soort Bronx, maar dan alleen in haar ogen. Het vervelende is, dat ze een aantal andere zwakbegaafden in de wijk meesleept in het drama waardoor er eigenlijk continu een hoogste staat van paraatheid heerst waarbij buurtbewoners die zich tot buurtwacht hebben gebombardeerd, de hele dag schreeuwen naar jongeren, achter fietsers aanrennen, tegen honden die uitgelaten worden schreeuwen, continu klachten over andere buurtbewoners deponeren bij de woningbouw en voor elke scheet de politie bellen. Ze maken heel veel ruzie met elkaar, en daar moet dan ook de politie voor komen. Die dat dan vervolgens zuchtend en steunend oppakken, er "iets" mee doen, maar waarbij je duidelijk merkt dat ze zich liever bezighouden met échte problemen. Dit voelt de wijkagent en de woningbouwmijnheer hetzelfde, maar het is hun werk. Dus zij moeten alles serieus nemen. Ook belt deze vrouw de politie als ze andere buurtbewoners langer dan een dag niet ziet, en ze weet op de één of andere manier de boel altijd zo enorm op te laten lopen, dat de politie al 2 keer -onder toezicht van een gigantische mensenmassa waarbij buurvrouw luidkeels verkondigde dat ze zeker wist dat de betreffende bewoonster depressief was- de deur heeft in moeten trappen bij mensen waar niets aan de hand is.
Nu is het mooi weer en heeft deze mevrouw met haar aanhang van ruim 20 andere buurtbewoners en een stuk of 30 kinderen besloten dat hun hoofdbureau de pingpongtafel recht tegenover mijn huis is. Ik kan de ramen en deuren dichthouden en de gordijnen naar beneden trekken, geen probleem. Het probleem is dat ze er ook avondeten, eten bestellen, eten mee naartoe nemen en vervolgens de hele ontbijt/lunch en dinertafel met afval gewoon achterlaten. En dat waait weer uit in mijn voortuin en die van de buren, etc..etc.. En stiekem word ik ook gek van het geschreeuw, maar goed. Er staat dus min of meer zo'n 5 uur per dag een schreeuwende, fietspad en parkblokkerende mensenmassa voor mijn deur die hun afval, rochels en etensresten neerkwakken waar ze staan. Of zitten. Zodra ik mijn huis uit wil, de auto wil pakken of met mijn fiets naar de stad ga, moet ik mij door ze heen worstelen. Want ze zitten ook op de stoep, fietspad. Overal. Schreeuwend naar elkaar, uitvallend naar iedereen die er langs wil en heel luidruchtig klagend over de blaffende hondjes van de overburen (die blaffen omdat die mensen daar dus zitten).
Het is net een soort natuurfilm. Die roedel mensen voor het huis en dat komt de andere mijnheer-die-begeleid-woont met zijn auto en aanhangwagen met oudijzer de hoek omscheuren (want hij rijdt veel te hard) en dan valt de roedel met vrouwen en kinderen uit, hij toetert en scheurt nog harder waarbij hij zijn lading verliest en dan gaan de hangmensen vervolgens schreeuwen en met dingen gooien en hij schreeuwt terug en maakt nog meer lawaai. En op de achtergrond blaffen de honden van de overburen, slingeren fietsers verschrikt rond, rennen wandelaars hard voorbij en vechten kinderen met elkaar om Pokémonplaatjes.
Oh ja, en dan hebben we ook nog een extreemrechtse mevrouw die de hele tijd als een soort Hitler op de allochtonen scheldt en in haar scootmobiel de boel een beetje opjut.
Wat zouden jullie doen? Verhuizen is een lang gekoesterde droom, maar ik wil eigenlijk heel erg graag dat de hanggroep hun rommel opruimt. En ik ben de "misdaden" ook een beetje zat. Ik heb geen trek in CSI-taferelen vanwege een verkeersbord dat uit de grond is getrokken en het ontvoerde meisje bleek gewoon met haar vader op vakantie te zijn. De Woningbouw doet niks discreet dus die gaan gerust vertellen dat die buurvrouw op dat en dat nummer, dit en dat heeft gezegd en dan word mijn leven hier natuurlijk een hel.
Een klein deel van de huizen wordt verhuurd via een stichting die mensen begeleid laat wonen. Dat zijn dan mensen met psychische problematiek, onder toezicht Jeugdzorg, reclassering of jongeren die kamertraining krijgen. So far, so good.
Ik heb het geluk dat ik 2 van deze begeleidwoners op korte afstand heb zitten.
De één ambieert na een lange gevangenisstraf een carriere als oudijzerboer en stapelt tot diep in de nacht met veel kabaal wasmachines, oude fietsen, garagedeuren en tuinsets op zijn oprit van 3 meter en in de achtertuin. Dit eindigt rond middernacht en begint weer rond 4u 's ochtends, want dan start hij de diesel om de krant te bezorgen. Als dat gebeurd is, gooit hij zijn hond in de tuin (door weer en wind) en begint met 20 keer heen en weer rijden met groot vuil. En stapelen, en harde muziek.
De ander is een mevrouw met psychische problematiek en 3 kinderen. Zover ik weet is ze gevlucht uit een geweldadige relatie en dat is natuurlijk heel erg kut. Ik ben blij dat ze nu veilig is. Helaas heeft ze een stem als een scheepstoeter en zit altijd buiten in de voortuin (als ze niet voor mijn huis zit) naar iedereen te schreeuwen -vooral naar de kinderen- en is ze eigenlijk de hele dag bezig met het oplossen van misdaden in de wijk. Misdaden die dus niet bestaan, maar die ze bedenkt. Dat kan variëren van de zorg van een gewonde kip tot de ontvoering door loverboys van een meisje in de wijk. Dat gaat dan gepaard met veel af en aan rijden van de wijkagent, paniekberichten op Facebook en struinacties met pamfletten langs deuren. De wijk is afgezakt tot een soort Bronx, maar dan alleen in haar ogen. Het vervelende is, dat ze een aantal andere zwakbegaafden in de wijk meesleept in het drama waardoor er eigenlijk continu een hoogste staat van paraatheid heerst waarbij buurtbewoners die zich tot buurtwacht hebben gebombardeerd, de hele dag schreeuwen naar jongeren, achter fietsers aanrennen, tegen honden die uitgelaten worden schreeuwen, continu klachten over andere buurtbewoners deponeren bij de woningbouw en voor elke scheet de politie bellen. Ze maken heel veel ruzie met elkaar, en daar moet dan ook de politie voor komen. Die dat dan vervolgens zuchtend en steunend oppakken, er "iets" mee doen, maar waarbij je duidelijk merkt dat ze zich liever bezighouden met échte problemen. Dit voelt de wijkagent en de woningbouwmijnheer hetzelfde, maar het is hun werk. Dus zij moeten alles serieus nemen. Ook belt deze vrouw de politie als ze andere buurtbewoners langer dan een dag niet ziet, en ze weet op de één of andere manier de boel altijd zo enorm op te laten lopen, dat de politie al 2 keer -onder toezicht van een gigantische mensenmassa waarbij buurvrouw luidkeels verkondigde dat ze zeker wist dat de betreffende bewoonster depressief was- de deur heeft in moeten trappen bij mensen waar niets aan de hand is.
Nu is het mooi weer en heeft deze mevrouw met haar aanhang van ruim 20 andere buurtbewoners en een stuk of 30 kinderen besloten dat hun hoofdbureau de pingpongtafel recht tegenover mijn huis is. Ik kan de ramen en deuren dichthouden en de gordijnen naar beneden trekken, geen probleem. Het probleem is dat ze er ook avondeten, eten bestellen, eten mee naartoe nemen en vervolgens de hele ontbijt/lunch en dinertafel met afval gewoon achterlaten. En dat waait weer uit in mijn voortuin en die van de buren, etc..etc.. En stiekem word ik ook gek van het geschreeuw, maar goed. Er staat dus min of meer zo'n 5 uur per dag een schreeuwende, fietspad en parkblokkerende mensenmassa voor mijn deur die hun afval, rochels en etensresten neerkwakken waar ze staan. Of zitten. Zodra ik mijn huis uit wil, de auto wil pakken of met mijn fiets naar de stad ga, moet ik mij door ze heen worstelen. Want ze zitten ook op de stoep, fietspad. Overal. Schreeuwend naar elkaar, uitvallend naar iedereen die er langs wil en heel luidruchtig klagend over de blaffende hondjes van de overburen (die blaffen omdat die mensen daar dus zitten).
Het is net een soort natuurfilm. Die roedel mensen voor het huis en dat komt de andere mijnheer-die-begeleid-woont met zijn auto en aanhangwagen met oudijzer de hoek omscheuren (want hij rijdt veel te hard) en dan valt de roedel met vrouwen en kinderen uit, hij toetert en scheurt nog harder waarbij hij zijn lading verliest en dan gaan de hangmensen vervolgens schreeuwen en met dingen gooien en hij schreeuwt terug en maakt nog meer lawaai. En op de achtergrond blaffen de honden van de overburen, slingeren fietsers verschrikt rond, rennen wandelaars hard voorbij en vechten kinderen met elkaar om Pokémonplaatjes.
Oh ja, en dan hebben we ook nog een extreemrechtse mevrouw die de hele tijd als een soort Hitler op de allochtonen scheldt en in haar scootmobiel de boel een beetje opjut.
Wat zouden jullie doen? Verhuizen is een lang gekoesterde droom, maar ik wil eigenlijk heel erg graag dat de hanggroep hun rommel opruimt. En ik ben de "misdaden" ook een beetje zat. Ik heb geen trek in CSI-taferelen vanwege een verkeersbord dat uit de grond is getrokken en het ontvoerde meisje bleek gewoon met haar vader op vakantie te zijn. De Woningbouw doet niks discreet dus die gaan gerust vertellen dat die buurvrouw op dat en dat nummer, dit en dat heeft gezegd en dan word mijn leven hier natuurlijk een hel.
zondag 21 augustus 2016 00:47
zondag 21 augustus 2016 02:36
Wat Diaa schrijft.
En dan ook echt lekker naar de gemeente gaan, wat bestemmingsplannen opvragen en een beetje creatief aan de slag met oude bestemmingsplannen.
Dan gewapend met papierhandel oversteken naar de pingpongtafel en letterlijk het complot ontvouwen. Met een plechtig gezicht op fluisterniveau de crime van de eeuw onthullen. Jouw handen zijn gebonden, want het nichtje van de buurman van jouw schoonmoeder werkt bij de woningbouwvereniging. Maar zij... Geef ze een gezamenlijke vijand. Die hufters van de WBV. Die wat zolang erover doen om een tegeltje te vervangen. Die zeiken om een schuttinkje. Allemaal uitspelen van de gewone man, zodat ze niet achter het feit komen dat jullie al jaren op een gifbelt wonen.
Daarom doen die kinderen ook zo gek. De arme schapen.
En dan ook echt lekker naar de gemeente gaan, wat bestemmingsplannen opvragen en een beetje creatief aan de slag met oude bestemmingsplannen.
Dan gewapend met papierhandel oversteken naar de pingpongtafel en letterlijk het complot ontvouwen. Met een plechtig gezicht op fluisterniveau de crime van de eeuw onthullen. Jouw handen zijn gebonden, want het nichtje van de buurman van jouw schoonmoeder werkt bij de woningbouwvereniging. Maar zij... Geef ze een gezamenlijke vijand. Die hufters van de WBV. Die wat zolang erover doen om een tegeltje te vervangen. Die zeiken om een schuttinkje. Allemaal uitspelen van de gewone man, zodat ze niet achter het feit komen dat jullie al jaren op een gifbelt wonen.
Daarom doen die kinderen ook zo gek. De arme schapen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 21 augustus 2016 02:41
Verwijst dat 'woon(de)' niet naar het feit dat ze daar woont maar dat de relatieve rust verleden tijd is?
Ik zou eens hogerop gaan bij die stichting. Allemaal leuk, aardig en zeer nobel, maar dit werkt zo niet en ik vind eigenlijk ook niet dat de bewoners van het project zelf er veel mee opschieten.
Ik zou eens hogerop gaan bij die stichting. Allemaal leuk, aardig en zeer nobel, maar dit werkt zo niet en ik vind eigenlijk ook niet dat de bewoners van het project zelf er veel mee opschieten.
zondag 21 augustus 2016 02:52
Dan zou je een andere titel voor je topic kiezen, lijkt me.
Eerder iets als 'Veel overlast in mijn wijk' of 'Zal ik verhuizen, ik word gek!?'
Zoiets.
'Mensen onder begeleiding in de woonwijk'.
Klinkt niet als een persoonlijk probleem maar als een uitnodiging om hier even over te bomen, of het wenselijk is om begeleidend wonen projecten in een woonwijk te houden.
Eerder iets als 'Veel overlast in mijn wijk' of 'Zal ik verhuizen, ik word gek!?'
Zoiets.
'Mensen onder begeleiding in de woonwijk'.
Klinkt niet als een persoonlijk probleem maar als een uitnodiging om hier even over te bomen, of het wenselijk is om begeleidend wonen projecten in een woonwijk te houden.
zondag 21 augustus 2016 03:48
Er is een dorpje in Belgie, dat Geel heet. Google maar eens. Erg interessant, vind ik.
Het klinkt of je het eigenlijk wel leuk vindt, eerlijk gezegd, zoals je erover schrijft. Ik vind dat die begeleiders hun werk niet goed doen. Ze kunnen ze echt wel wat leren over sociaal gedrag. Wat een onzin dat dat zo gaat, echt waar, dat hoeft helemaal niet. Waarschijnlijk zou het heel anders eraan toe gaan als er een begeleider bij was die een leidinggevend talent heeft. Helaas heb ik ook wel vaker gemerkt dat ze dat niet allemaal hebben. Dan denk ik, wat dacht je dat groepsleider eigenlijk betekent? Laat de groep maar lijden?
Gezag, een normale manier van doen afspreken. De wijkagent spoort ook niet helemaal he? Waarom trapt die man (/vrouw?) er steeds weer in? Be-lachelijk.
Wat je kunt doen? Zelf degene zijn die de orde gaat herstellen. Wat heb je te verliezen? Volgens mij ben jij een redelijk pittige tante. Ze bijten heus niet hoor. De psychisch/cognitief beperkte mens is gewoon een mens, zoals jij en ik. Ze hebben oren, ze weten wat een regel is en ze willen net als iedereen in harmonie leven met hun omgeving. Be the change you want to see in the world. Ik zie niet in waarom je leven een hel zal worden als ze je leren kennen. Ik denk dat het best zou kunnen dat het tegenovergestelde gebeurt.
You go girl, ga dat circus eens temmen. Organiseer een mini-golfwedstrijd of een zakkenloopwedstrijd oid, of ga ze allemaal iets leren. Bv dansen met de hele groep, iets samen maken. Ik noem maar iets hoor, of gewoon een potje voetballen. Hang een bord op met: regels van dit pleintje, en benoem de dingen positief. Dus: op dit plein zijn we aardig tegen elkaar, schreeuwen doen we niet, we praten dingen rustig uit, we raken elkaar niet aan als we ruzie hebben, we laten elkaar met rust als iemand dat wil, we ruimen alle rommel samen op, etc etc. Als er dan iets mis gaat, wijs dan naar het bord.
Over die mevrouw die de wijkagent en cohorten aanzet tot energie verspillende bezigheden, ga eens bij haar langs. Praat eens met haar. Vraag haar naar haar leven, familie, hobby's. Zodat je een soort band met haar krijgt. Dat kan iedereen. En als er dan weer een gek plan in haar opkomt, zal ze eerder naar je luisteren en heb je meer kans dat je haar kunt kalmeren. Zo gaat dat met mensen, ze zijn eigenlijk allemaal hetzelfde. Aai ze over hun bol en ze worden je vrienden. En je vrienden, die kun je aanspreken op hun gedrag.
Maar idd, je schrijft er heel erg leuk over, maak er een blog van! Kun je ook pingping mee verdienen hoor. Je hebt geen tv meer nodig met zulke buren. Niet verhuizen joh, jij doorziet de dynamiek van dat circus, doe er wat mee, iets positiefs. Succes.
Het klinkt of je het eigenlijk wel leuk vindt, eerlijk gezegd, zoals je erover schrijft. Ik vind dat die begeleiders hun werk niet goed doen. Ze kunnen ze echt wel wat leren over sociaal gedrag. Wat een onzin dat dat zo gaat, echt waar, dat hoeft helemaal niet. Waarschijnlijk zou het heel anders eraan toe gaan als er een begeleider bij was die een leidinggevend talent heeft. Helaas heb ik ook wel vaker gemerkt dat ze dat niet allemaal hebben. Dan denk ik, wat dacht je dat groepsleider eigenlijk betekent? Laat de groep maar lijden?
Gezag, een normale manier van doen afspreken. De wijkagent spoort ook niet helemaal he? Waarom trapt die man (/vrouw?) er steeds weer in? Be-lachelijk.
Wat je kunt doen? Zelf degene zijn die de orde gaat herstellen. Wat heb je te verliezen? Volgens mij ben jij een redelijk pittige tante. Ze bijten heus niet hoor. De psychisch/cognitief beperkte mens is gewoon een mens, zoals jij en ik. Ze hebben oren, ze weten wat een regel is en ze willen net als iedereen in harmonie leven met hun omgeving. Be the change you want to see in the world. Ik zie niet in waarom je leven een hel zal worden als ze je leren kennen. Ik denk dat het best zou kunnen dat het tegenovergestelde gebeurt.
You go girl, ga dat circus eens temmen. Organiseer een mini-golfwedstrijd of een zakkenloopwedstrijd oid, of ga ze allemaal iets leren. Bv dansen met de hele groep, iets samen maken. Ik noem maar iets hoor, of gewoon een potje voetballen. Hang een bord op met: regels van dit pleintje, en benoem de dingen positief. Dus: op dit plein zijn we aardig tegen elkaar, schreeuwen doen we niet, we praten dingen rustig uit, we raken elkaar niet aan als we ruzie hebben, we laten elkaar met rust als iemand dat wil, we ruimen alle rommel samen op, etc etc. Als er dan iets mis gaat, wijs dan naar het bord.
Over die mevrouw die de wijkagent en cohorten aanzet tot energie verspillende bezigheden, ga eens bij haar langs. Praat eens met haar. Vraag haar naar haar leven, familie, hobby's. Zodat je een soort band met haar krijgt. Dat kan iedereen. En als er dan weer een gek plan in haar opkomt, zal ze eerder naar je luisteren en heb je meer kans dat je haar kunt kalmeren. Zo gaat dat met mensen, ze zijn eigenlijk allemaal hetzelfde. Aai ze over hun bol en ze worden je vrienden. En je vrienden, die kun je aanspreken op hun gedrag.
Maar idd, je schrijft er heel erg leuk over, maak er een blog van! Kun je ook pingping mee verdienen hoor. Je hebt geen tv meer nodig met zulke buren. Niet verhuizen joh, jij doorziet de dynamiek van dat circus, doe er wat mee, iets positiefs. Succes.
zondag 21 augustus 2016 03:56
The problem with the solution is een luisterverhaal van een uur maar ik heb gefascineerd zitten luisteren. Echt geweldig hoe die mensen dat doen! Maar goed, ik weet dat het in onze samenleving een zeldzaamheid is dat mensen elkaar accepteren zoals ze zijn, met al hun eigenaardigheden en de risico's die mensen kunnen bedenken die hun gedrag op kunnen leveren. Stel je voor! Dat we elkaar eens gaan vertrouwen. Waar zal dat toe leiden! Waanzin!
zondag 21 augustus 2016 09:06
quote:Bambi schreef op 21 augustus 2016 @ 02:30:
In je eerste zin heb je het al over 'woon(de)' ..
Wist je nog niet waar je verhaal naartoe ging?
Hoezo, 'wat zouden jullie doen?'
Je woont er toch niet meer?
Ik word zo moe van al die fake topics de laatste tijd.Ik woon(de) in een relatief rustig wijk. Want hij is niet rustig meer. Omdat er mensen die onder begeleiding wonen, kwamen te wonen.
In je eerste zin heb je het al over 'woon(de)' ..
Wist je nog niet waar je verhaal naartoe ging?
Hoezo, 'wat zouden jullie doen?'
Je woont er toch niet meer?
Ik word zo moe van al die fake topics de laatste tijd.Ik woon(de) in een relatief rustig wijk. Want hij is niet rustig meer. Omdat er mensen die onder begeleiding wonen, kwamen te wonen.
zondag 21 augustus 2016 09:15
quote:Bitje93 schreef op 20 augustus 2016 @ 21:22:
Wanneer ik je verhaal goed begrijp wonen er bij jou in de straat alleen maar gekken en a-socialen en ben jij de enige normale ?
Mwaaah, normaal. Ik schaar mijzelf niet onder normaal, maar de wijk is wel oververtegenwoordigd in aparte mensen. En de meeste zijn behoorlijk te handelen, leuk op hun bijzondere manier. Het probleem is meer dat het een wijk met vrij goedkope huurwoningen is en deze ook vrij goedkoop door de WVB worden aangeboden als koophuis. Dat trekt toch een ander soort mensen aan.
Het was ooit een relatief nieuwe 2-verdienerwijk uit de jaren '70. Er wonen nog mensen van het eerste uur, maar die hebben de boel in de jaren '90 heel erg zien afglijden, toen werd het een soort Kanaleneiland. Nu is er een ietwat stijgende lijn vanwege de koopwoningen.
Veel inbraken, hangjeugd, coffeeshops, Johan Cruijffveldjes, skatebaan, park, scooterkids...een voetbalclub in de buurt. Het zuigt vreemde mensen aan op de één of andere manier. Ik woon min of meer in een Woonwagenbewoner-enclave, tegenover mij wonen mensen van een kamp in een enorme verbouwde boerderij (en daar is de "roedel" heel bang voor; 2 grote honden en mensen die ze eng vinden), mijn directe buren zijn schatten van mensen. En mijn tuin grenst aan een gezin dat het huis gekocht heeft. Dus direct is er niets aan de hand. Het is meer de gigantische kudde met uitzonderlijk lawaaiïge en aparte types die dagelijks hun Hoofdbureau betrekken voor de deur.
Wanneer ik je verhaal goed begrijp wonen er bij jou in de straat alleen maar gekken en a-socialen en ben jij de enige normale ?
Mwaaah, normaal. Ik schaar mijzelf niet onder normaal, maar de wijk is wel oververtegenwoordigd in aparte mensen. En de meeste zijn behoorlijk te handelen, leuk op hun bijzondere manier. Het probleem is meer dat het een wijk met vrij goedkope huurwoningen is en deze ook vrij goedkoop door de WVB worden aangeboden als koophuis. Dat trekt toch een ander soort mensen aan.
Het was ooit een relatief nieuwe 2-verdienerwijk uit de jaren '70. Er wonen nog mensen van het eerste uur, maar die hebben de boel in de jaren '90 heel erg zien afglijden, toen werd het een soort Kanaleneiland. Nu is er een ietwat stijgende lijn vanwege de koopwoningen.
Veel inbraken, hangjeugd, coffeeshops, Johan Cruijffveldjes, skatebaan, park, scooterkids...een voetbalclub in de buurt. Het zuigt vreemde mensen aan op de één of andere manier. Ik woon min of meer in een Woonwagenbewoner-enclave, tegenover mij wonen mensen van een kamp in een enorme verbouwde boerderij (en daar is de "roedel" heel bang voor; 2 grote honden en mensen die ze eng vinden), mijn directe buren zijn schatten van mensen. En mijn tuin grenst aan een gezin dat het huis gekocht heeft. Dus direct is er niets aan de hand. Het is meer de gigantische kudde met uitzonderlijk lawaaiïge en aparte types die dagelijks hun Hoofdbureau betrekken voor de deur.
zondag 21 augustus 2016 09:30
quote:Goosefraba schreef op 21 augustus 2016 @ 03:48:
Er is een dorpje in Belgie, dat Geel heet. Google maar eens. Erg interessant, vind ik.
Het klinkt of je het eigenlijk wel leuk vindt, eerlijk gezegd, zoals je erover schrijft. Ik vind dat die begeleiders hun werk niet goed doen......
Mwa. Soms is het even teveel, vooral na een dag werken, vroeg opstaan en dan tot 23u gedoe op straat. Het is niet zo dat ik met gierende hartkleppen en opborrelend maagzuur door een kier in de gordijnen sta te koken van woede of iets.
Het zijn ook geen boosaardige wezens, ze zijn (in mijn ogen) een beetje onberekenbaar. De ene dag zijn ze elkaars beste vrienden, dan hebben ze knallende ruzie en doen ze aangifte tegen elkaar omdat de één zijn blote lul in de galerij liet zien aan de ander in een dronken bui. De hobby-oudijzerman maakt enorm veel lawaai en troep, zoals glas op straat of hij rijdt een rijtje containers die aan de weg om en ruimt niks op.
Het vergt heel veel tact en inlevingsvermogen om goed met ze te communiceren.
Er is een dorpje in Belgie, dat Geel heet. Google maar eens. Erg interessant, vind ik.
Het klinkt of je het eigenlijk wel leuk vindt, eerlijk gezegd, zoals je erover schrijft. Ik vind dat die begeleiders hun werk niet goed doen......
Mwa. Soms is het even teveel, vooral na een dag werken, vroeg opstaan en dan tot 23u gedoe op straat. Het is niet zo dat ik met gierende hartkleppen en opborrelend maagzuur door een kier in de gordijnen sta te koken van woede of iets.
Het zijn ook geen boosaardige wezens, ze zijn (in mijn ogen) een beetje onberekenbaar. De ene dag zijn ze elkaars beste vrienden, dan hebben ze knallende ruzie en doen ze aangifte tegen elkaar omdat de één zijn blote lul in de galerij liet zien aan de ander in een dronken bui. De hobby-oudijzerman maakt enorm veel lawaai en troep, zoals glas op straat of hij rijdt een rijtje containers die aan de weg om en ruimt niks op.
Het vergt heel veel tact en inlevingsvermogen om goed met ze te communiceren.
zondag 21 augustus 2016 10:44
ehm, tegenwoordig heb je een leuk televisieprogramma met Patty Brard genaamd "bonje met de buren"
Neemt niet weg dat elke vorm van overlast, bezorgt door je gezellige buren, je de nodige stress kan opleveren, ik wens je heel veel sterkte met het oplossen...Sommige mensen denken geloof ik dat ze alleen op de wereld zijn en dus geen rekening met anderen hoeven te houden, bah!
Neemt niet weg dat elke vorm van overlast, bezorgt door je gezellige buren, je de nodige stress kan opleveren, ik wens je heel veel sterkte met het oplossen...Sommige mensen denken geloof ik dat ze alleen op de wereld zijn en dus geen rekening met anderen hoeven te houden, bah!
zondag 21 augustus 2016 12:24
Hoe langer ik erover nadenk, hoe waardelozer ik dit ook vind voor de bewoners van het begeleid wonen. Hier moet de begeleiding wel degelijk wat aan doen. Het is niet de bedoeling dat één dominante bewoner anderen meetrekt in haar gedrag en ik zou daar als familielid van een niet al te sterke bewoner ook absoluut niet blij mee zijn.
zondag 21 augustus 2016 12:32
