Zwanger
alle pijlers
Miskraam, somber en werk
woensdag 24 augustus 2016 11:54
Vorige week maandag ging ik voor de eerste echo, ruim 9 weken zwanger. Hier bleek dat ik een missed abortion heb gehad bij 8 weken. Donderdag is de miskraam op gang gekomen.
De eerste dagen heel verdrietig en toen dacht ik dat het beter ging. Gister weer gaan werken en het was een vreselijke dag. Ik heb drie keer gehuild, collega's gaan over tot de orde van de dag en mijn manager die zelf een miskraam een paar jaar geleden heeft gehad keek mij niet aan en heeft niks gezegd. Alles ging langs mij heen en werd met het uur depressiever en verdrietiger. Ik heb best een stress baan en het was gewoon echt te veel nog. Vannacht de hele nacht wakker gelegen en vanmorgen maar weer ziekemeld. Als je naar mij wijst ga ik al huilen.
Ik voel mij zon aansteller.... Mijn hoofd weet dat het nog geen kindje is en in principe heb ik hier vrede mee, maar ik voel mij gewoon zo vreselijk. Het lijken de hormonen wel ofzo.
Ik wil wel werken maar ik kan gewoon psychisch gezien nu niet op kantoor zitten. Kan amper een kop koffie zetten. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik voel mij gewoon niet zo begrepen op het werk.
De eerste dagen heel verdrietig en toen dacht ik dat het beter ging. Gister weer gaan werken en het was een vreselijke dag. Ik heb drie keer gehuild, collega's gaan over tot de orde van de dag en mijn manager die zelf een miskraam een paar jaar geleden heeft gehad keek mij niet aan en heeft niks gezegd. Alles ging langs mij heen en werd met het uur depressiever en verdrietiger. Ik heb best een stress baan en het was gewoon echt te veel nog. Vannacht de hele nacht wakker gelegen en vanmorgen maar weer ziekemeld. Als je naar mij wijst ga ik al huilen.
Ik voel mij zon aansteller.... Mijn hoofd weet dat het nog geen kindje is en in principe heb ik hier vrede mee, maar ik voel mij gewoon zo vreselijk. Het lijken de hormonen wel ofzo.
Ik wil wel werken maar ik kan gewoon psychisch gezien nu niet op kantoor zitten. Kan amper een kop koffie zetten. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik voel mij gewoon niet zo begrepen op het werk.
woensdag 24 augustus 2016 12:38
quote:Zonnebloemmetje schreef op 24 augustus 2016 @ 12:36:
Hier ga ik momenteel precies door hetzelfde heen. Ik kan de emoties goed begrijpen en plaatsen. Neem er gewoon de tijd voor. Praat er over. En idd meld je een paar dagen ziek. Dan kan je ook ongestoord je huilbuien hebben en verwerken. Bij een positieve test ben je zo ongelooflijk blij. Als het vervolgens mis gaat, mag je gewoon ook verdrietig zijn. Waar was anders die blijheid over toch?
Hoe gaat het lichamelijk met je? ook warme knuf voor jou. Triest voor je
Hier ga ik momenteel precies door hetzelfde heen. Ik kan de emoties goed begrijpen en plaatsen. Neem er gewoon de tijd voor. Praat er over. En idd meld je een paar dagen ziek. Dan kan je ook ongestoord je huilbuien hebben en verwerken. Bij een positieve test ben je zo ongelooflijk blij. Als het vervolgens mis gaat, mag je gewoon ook verdrietig zijn. Waar was anders die blijheid over toch?
Hoe gaat het lichamelijk met je? ook warme knuf voor jou. Triest voor je
woensdag 24 augustus 2016 12:41
quote:stokske schreef op 24 augustus 2016 @ 12:17:
nu voel ik mij dus weer hetzelfde. Zo zenuwachtig, paniekerig, slapeloosheid. Echt een signaal dat werk te veel is.oh meisje toch. Misschien moet je paar dagen vrij ook aangrijpen om even na te denken. Misschien eerst een andere baan zoeken, voor je weer zwanger raakt??
nu voel ik mij dus weer hetzelfde. Zo zenuwachtig, paniekerig, slapeloosheid. Echt een signaal dat werk te veel is.oh meisje toch. Misschien moet je paar dagen vrij ook aangrijpen om even na te denken. Misschien eerst een andere baan zoeken, voor je weer zwanger raakt??
woensdag 24 augustus 2016 13:43
Dit topic kan je trouwens al een grote stap verder helpen. Je hebt hier al veel 'lotgenoten' bij elkaar.
Schrijf al je gevoel dus vooral hier op, dan is het er al een beetje uit. Wees hier even lekker ongegeneerd verdrietig!
En praat erover met je partner, neem een goede vriendin in vertrouwen. Vertel ze hoe je je voelt. Vraag aan je partner hoe hij zich voelt. Huil even lekker uit.
Zorg in elk geval dat je alles niet opkropt of wegstopt. Dan heb je kans dat het er later allemaal alsnog uit komt.
Ik ben rond mijn afgebroken zwangerschap zelfs een tijdje officieel ziek gemeld geweest bij het UWV: 'ziekte in verband met zwangerschap'. Het bestaat gewoon, en je bent niet de enige.
Schrijf al je gevoel dus vooral hier op, dan is het er al een beetje uit. Wees hier even lekker ongegeneerd verdrietig!
En praat erover met je partner, neem een goede vriendin in vertrouwen. Vertel ze hoe je je voelt. Vraag aan je partner hoe hij zich voelt. Huil even lekker uit.
Zorg in elk geval dat je alles niet opkropt of wegstopt. Dan heb je kans dat het er later allemaal alsnog uit komt.
Ik ben rond mijn afgebroken zwangerschap zelfs een tijdje officieel ziek gemeld geweest bij het UWV: 'ziekte in verband met zwangerschap'. Het bestaat gewoon, en je bent niet de enige.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
woensdag 24 augustus 2016 13:53
Ik was vooral fysiek heel ziek van mijn eerste miskraam. Ik zat echt de weeën weg te puffen, dus hoe kan je manager zich afvragen of dit wel onder ziekteverlof valt?
Waarom meld je trouwens dat het om een miskraam gaat? Dat mag je werkgever helemqal niet vragen. Je meldt je ziek met de mededeling dat je ziek bent, de manager mag dan alleen maar vragen hoe lang je denkt dat het gaat duren, zodat er vervanging kan worden geregeld of juist niet. Je symptomen, ziektebeeld en behandeling hoef je niet met hen te bespreken.
Daar heb je nu niets meer aan, maar een volgende keer dus wel.
Sterkte ermee!
Waarom meld je trouwens dat het om een miskraam gaat? Dat mag je werkgever helemqal niet vragen. Je meldt je ziek met de mededeling dat je ziek bent, de manager mag dan alleen maar vragen hoe lang je denkt dat het gaat duren, zodat er vervanging kan worden geregeld of juist niet. Je symptomen, ziektebeeld en behandeling hoef je niet met hen te bespreken.
Daar heb je nu niets meer aan, maar een volgende keer dus wel.
Sterkte ermee!
woensdag 24 augustus 2016 14:03
quote:stokske schreef op 24 augustus 2016 @ 12:20:
[...]
Dit is dus precies wat ik bedoel. In
Mijn hoofd dacht ik dus ook zo te reageren / hoort te reageren . Het is voorbij en weer aan het werk en verder met je leven.
Maar waarom? Wie heeft die regel gemaakt? Het is jouw verlies en jouw rouwproces en daar mag je naar eigen gevoel invulling aan geven. Je hoeft het niet te bagatelliseren. Het kindje was een kind in wording. En dat het geen kans heeft gehad is heel verdrietig en dat moet je nu een plek gaan geven. Je rouwt niet alleen om je kind,maar ook om de toekomst die er nu heel anders uitziet en dromen die je voor nu moet laten varen. Dat is een achtbaan aan emoties.Er komt echt een dag dat het beter zal gaan,alleen ben jij daar nu nog niet aan toe. Het komt goed,echt
(Hier met 16 weken kindje verloren)
[...]
Dit is dus precies wat ik bedoel. In
Mijn hoofd dacht ik dus ook zo te reageren / hoort te reageren . Het is voorbij en weer aan het werk en verder met je leven.
Maar waarom? Wie heeft die regel gemaakt? Het is jouw verlies en jouw rouwproces en daar mag je naar eigen gevoel invulling aan geven. Je hoeft het niet te bagatelliseren. Het kindje was een kind in wording. En dat het geen kans heeft gehad is heel verdrietig en dat moet je nu een plek gaan geven. Je rouwt niet alleen om je kind,maar ook om de toekomst die er nu heel anders uitziet en dromen die je voor nu moet laten varen. Dat is een achtbaan aan emoties.Er komt echt een dag dat het beter zal gaan,alleen ben jij daar nu nog niet aan toe. Het komt goed,echt
(Hier met 16 weken kindje verloren)
woensdag 24 augustus 2016 14:04
woensdag 24 augustus 2016 14:13
quote:vrouwke2016 schreef op 24 augustus 2016 @ 12:38:
[...]
Wat is dat overigens voor een achterlijk bedrijf? Als je je werk zelf oke vind dan zou ik blijven anders zou ik bedanken, me ziekmeldem en wat anders zoeken. Wat een achterlijke lui om zo met deze vertrouwelijke en heftige gebeurtenis om te gaan zeg!
Dat kun je allemaal wel vinden, maar er zijn regels. En als je goed leest is to ziek gemeld. Een werkgever kan namelijk ook weigeren en bedrijfsarts inschakelen.
Het heeft geen enkele zin om haar op te jutten.
On topic: neem een paar dagen rust. Kan goed dat de hormonen door je lijf gieren. Even bijkomen van alles.
[...]
Wat is dat overigens voor een achterlijk bedrijf? Als je je werk zelf oke vind dan zou ik blijven anders zou ik bedanken, me ziekmeldem en wat anders zoeken. Wat een achterlijke lui om zo met deze vertrouwelijke en heftige gebeurtenis om te gaan zeg!
Dat kun je allemaal wel vinden, maar er zijn regels. En als je goed leest is to ziek gemeld. Een werkgever kan namelijk ook weigeren en bedrijfsarts inschakelen.
Het heeft geen enkele zin om haar op te jutten.
On topic: neem een paar dagen rust. Kan goed dat de hormonen door je lijf gieren. Even bijkomen van alles.
woensdag 24 augustus 2016 14:46
Och meis
Heb vorig jaar juni hetzelfde gehad en dacht ook even ach hoort erbij weer opnieuw proberen. Maar bij mij sloeg het verdriet een maand later keihard toe. Neem je tijd en als je een week of een maand ziek zijn nodig hebt neem dat dan. Jij hebt hier ook niet om gevraagd. Neem je tijd om het een plek te geven.
Liefs
Heb vorig jaar juni hetzelfde gehad en dacht ook even ach hoort erbij weer opnieuw proberen. Maar bij mij sloeg het verdriet een maand later keihard toe. Neem je tijd en als je een week of een maand ziek zijn nodig hebt neem dat dan. Jij hebt hier ook niet om gevraagd. Neem je tijd om het een plek te geven.
Liefs
woensdag 24 augustus 2016 15:12
Ik heb in 2012 hetzelfde meegemaakt als jij nu. Ik heb uiteindelijk alleen na 4 na constatering een curretage gehad en daarbij zeer veel bloed verloren dus moest even wat langer in ziekenhuis blijven. Ik ben toen, op advies van de arts, 2 weken thuis gebleven. Bij mij was bij terugkomst op werk ook direct alsof er niets was gebeurd. Ik heb mezelf bij elkaar geraapt en het weggestopt.....kwam er na 6 maanden dubbelendwars uit. Mijn tip neem de tijd voor het verwerken, rationeel kun je het allemaal wel bevatten maar emotioneel is iets heel anders. Wij hadden ook al dromen hoe hij/zij eruit zou zien etc. Uiteindelijk heeft het bij ons nog ruim 1,5 jaar geduurd voor we weer zwanger mochten zijn en daar is een hele gezonde kerel uit geboren. Je bent geen aanstelster
woensdag 24 augustus 2016 15:14
Het is volkomen normaal! Doe wat voor jou goed voelt en luister naar je lijf. Iedereen mag er een mening over hebben, probeer je daar niks van aan te trekken. Ik heb het inmiddels 4 keer meegemaakt en de laatste keer stond ik twee dagen later weer voor de klas en dat was voor mij veel te snel. Voelde me goed dacht ik, maar ineens vanuit het niets kwam me daar toch een huilbui in de pauze... Geloof echt dat dat de hormonen waren. Niet fijn! Neem de tijd en je bent niet alleen
woensdag 24 augustus 2016 15:23
Aan je verdriet toegeven hoor. Anders blijf je er tegenaan lopen. Ik ben na mijn miskraam een week thuis gebleven (overigens heeft het UWV dat netjes opgepakt met mijn werkgever destijds) en toen ik daarna weer aan het werk ging waren er heus nog wel eens stressvolle momenten waarbij de tranen kwamen.
En je manager die ook een miskraam heeft gehad kan dat op een hele andere manier ervaren hebben. Denk vooral aan jezelf en niet zo zeer aan je collega's of manager. Dat komt volgende week (ofzo) wel weer.
En je manager die ook een miskraam heeft gehad kan dat op een hele andere manier ervaren hebben. Denk vooral aan jezelf en niet zo zeer aan je collega's of manager. Dat komt volgende week (ofzo) wel weer.
woensdag 24 augustus 2016 15:26
Erg naar en verdrietig zo'n miskraam. Feit blijft bovendien dat er vaak maar weinig mensen zijn die goed weten hoe ze daar op moeten reageren.
Maar je moet toch een manier vinden om jezelf weer een beetje uit de put te krijgen. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen manier om met verdriet om te gaan, maar ik vind zelf dat afleiding heel veel helpt. Aan andere dingen denken, leuke dingen opzoeken, jezelf (laten) verwennen, grappige filmpjes kijken. Het verdriet blijft, maar je kunt wel proberen het wat meer op afstand te zetten waardoor het niet meer alomvattend is.
Maar je moet toch een manier vinden om jezelf weer een beetje uit de put te krijgen. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen manier om met verdriet om te gaan, maar ik vind zelf dat afleiding heel veel helpt. Aan andere dingen denken, leuke dingen opzoeken, jezelf (laten) verwennen, grappige filmpjes kijken. Het verdriet blijft, maar je kunt wel proberen het wat meer op afstand te zetten waardoor het niet meer alomvattend is.
woensdag 24 augustus 2016 15:29
woensdag 24 augustus 2016 15:53
quote:flipje2 schreef op 24 augustus 2016 @ 13:43:
Ik ben rond mijn afgebroken zwangerschap zelfs een tijdje officieel ziek gemeld geweest bij het UWV: 'ziekte in verband met zwangerschap'. Het bestaat gewoon, en je bent niet de enige.
Toen mijn zwangerschap afgebroken werd, vond zowel het UWV als de directeur dat ik te vroeg weer wilde beginnen. In overleg ben ik toen eerst een paar keer langsgegaan op m'n werk.
Ik zat wel al langer ziek thuis ivm extreme zwangerschapsmisselijkheid.
Heel veel sterkte TO
Ik ben rond mijn afgebroken zwangerschap zelfs een tijdje officieel ziek gemeld geweest bij het UWV: 'ziekte in verband met zwangerschap'. Het bestaat gewoon, en je bent niet de enige.
Toen mijn zwangerschap afgebroken werd, vond zowel het UWV als de directeur dat ik te vroeg weer wilde beginnen. In overleg ben ik toen eerst een paar keer langsgegaan op m'n werk.
Ik zat wel al langer ziek thuis ivm extreme zwangerschapsmisselijkheid.
Heel veel sterkte TO
woensdag 24 augustus 2016 15:59
quote:ana_isabel schreef op 24 augustus 2016 @ 14:30:
Overigens vind ik dat het al snel op "hormonen" wordt gegooid. Mag een mens niet gewoon intens verdriet hebben? Alsof het verdriet wat TO nu voelt,buiten haar om plaatsvindt. Want; hormonen...
Eens met die hormonen. Ik kreeg een miskraam met 9 weken. Geen huilbui gehad. Was namelijk best een opluchting dat ik niet binnen een jaar na nummer twee nummer drie zou krijgen. Fysiek had het wel enorm impact.
(Zwangerschap was ongepland en onverwacht na twee ivf zwangerschappen.)
Overigens vind ik dat het al snel op "hormonen" wordt gegooid. Mag een mens niet gewoon intens verdriet hebben? Alsof het verdriet wat TO nu voelt,buiten haar om plaatsvindt. Want; hormonen...
Eens met die hormonen. Ik kreeg een miskraam met 9 weken. Geen huilbui gehad. Was namelijk best een opluchting dat ik niet binnen een jaar na nummer twee nummer drie zou krijgen. Fysiek had het wel enorm impact.
(Zwangerschap was ongepland en onverwacht na twee ivf zwangerschappen.)
woensdag 24 augustus 2016 16:21
Wat ik vooral heftig vond aan een missed abortion is dat het tijdens een echo wordt vastgesteld. Je ziet dus ook een complete foetes met in mijn geval er al heel veel op en aan. Alleen het hartje klopt niet. Ik heb het twee keer meegemaakt en ik ben twee keer ruim een week thuisgebleven.
Het is heel normaal om je zo te voelen, dus blijf lekker nog een paar dagen thuis om te herstellen en bij te komen.
Het is heel normaal om je zo te voelen, dus blijf lekker nog een paar dagen thuis om te herstellen en bij te komen.
woensdag 24 augustus 2016 17:13
quote:okkervil schreef op 24 augustus 2016 @ 16:21:
Wat ik vooral heftig vond aan een missed abortion is dat het tijdens een echo wordt vastgesteld. Je ziet dus ook een complete foetes met in mijn geval er al heel veel op en aan. Alleen het hartje klopt niet. Ik heb het twee keer meegemaakt en ik ben twee keer ruim een week thuisgebleven.
Het is heel normaal om je zo te voelen, dus blijf lekker nog een paar dagen thuis om te herstellen en bij te komen.Dat lijkt mij ook. Ik had nog geen echo gehad, want ik wist eerst niet dat ik zwanger was. Na de test, ging het zo snel mis dat de echo er niet kwam. Dus voor mij viel dat dan weer mee.
Wat ik vooral heftig vond aan een missed abortion is dat het tijdens een echo wordt vastgesteld. Je ziet dus ook een complete foetes met in mijn geval er al heel veel op en aan. Alleen het hartje klopt niet. Ik heb het twee keer meegemaakt en ik ben twee keer ruim een week thuisgebleven.
Het is heel normaal om je zo te voelen, dus blijf lekker nog een paar dagen thuis om te herstellen en bij te komen.Dat lijkt mij ook. Ik had nog geen echo gehad, want ik wist eerst niet dat ik zwanger was. Na de test, ging het zo snel mis dat de echo er niet kwam. Dus voor mij viel dat dan weer mee.
woensdag 24 augustus 2016 17:20
quote:sssssst schreef op 24 augustus 2016 @ 15:59:
[...]
Eens met die hormonen. Ik kreeg een miskraam met 9 weken. Geen huilbui gehad. Was namelijk best een opluchting dat ik niet binnen een jaar na nummer twee nummer drie zou krijgen. Fysiek had het wel enorm impact.
(Zwangerschap was ongepland en onverwacht na twee ivf zwangerschappen.)Ook hier een mk bij ongeveer 9 weken, maar ik wist toen niet dat ik zwanger was (en wilde dat ook niet). Dus hoewel ik geen verwachtingen hoefde bij te stellen en niet teleurgesteld was over mijn kindje.....heb ik er echt wel een weekje last van gehad. In mijn geval toch wel grotendeels "de hormonen". Ik zou duidelijk zijn naar je collegas en lg en even de tijd nemen die je nodig hebt!
[...]
Eens met die hormonen. Ik kreeg een miskraam met 9 weken. Geen huilbui gehad. Was namelijk best een opluchting dat ik niet binnen een jaar na nummer twee nummer drie zou krijgen. Fysiek had het wel enorm impact.
(Zwangerschap was ongepland en onverwacht na twee ivf zwangerschappen.)Ook hier een mk bij ongeveer 9 weken, maar ik wist toen niet dat ik zwanger was (en wilde dat ook niet). Dus hoewel ik geen verwachtingen hoefde bij te stellen en niet teleurgesteld was over mijn kindje.....heb ik er echt wel een weekje last van gehad. In mijn geval toch wel grotendeels "de hormonen". Ik zou duidelijk zijn naar je collegas en lg en even de tijd nemen die je nodig hebt!
dinsdag 30 augustus 2016 11:05
Elke dag ietsje beter. Thuis voel ik mij goed. Op mn werk nog wel wat onzekerder maar ik kan weer functioneren. Ik wil gewoon graag thuis zijn en mis dan ook heel erg mn man en zoontje van 2,5 jaar. Zaterdag een feestje en was ook helemaal gesloopt toen ik thuis kwam. Maar ik zie het allemaal weer een beetje zitten gelukkig
