Seksverslaving vriend?

Een aantal maanden geleden schreef ik hier voor het eerst.

Ik probeer even kort een samenvatting te geven;



Ik ben 4 jaar samen met mijn vriend, kindje van een paar maanden oud en mijn vriend leek altijd een libido te hebben dat een stuk lager lag dan dat van mij.

Soms moest ik hem na 2 weken echt bespringen.

Hij bleek achteraf altijd al dagelijks porno te kijken en zich daarbij af te trekken.

Hij keek ook waar ik bij was, als ik even onder de douche stond en ik heb ook eens gehad dat ik om vier uur het bed uit ging om de baby te voeden en dat hij toen ook meteen weer zijn kans greep.

Ik ben een vrij onzeker iemand, hij weet dit ook, en voor mij voelde het gewoon niet goed.

Het feit dat ons seksleven er dus duidelijk onder leed.



We hebben meerdere gesprekken gehad.

Hij had een eerdere relatie waarin seks echt een dagelijks verplichting voor hem werd en dat wil hij niet meer. Maar hij had wel dagelijks behoefte.

Hij gaf aan dat nu hij weet dat ik me er niet fijn bij voel hij er gewoon mee is gestopt en we doen het nu vaker.

Ik merk heel duidelijk dat de intensiteit ook echt beter is geworden. Hij is veel meer opgewonden.

Hij is ook opener over wat hij lekker vindt en hij houdt van wat ruigere seks, dirty talk etc.

Ik ben ook niet snel ergens vies van en hou ook wel van echt "geile" seks zeg maar.

Ben geen vrouw die gaat liggen en hem z'n ding laat doen en neem graag initiatief.

Maar ik had toch het idee dat hij er te makkelijk over praat.

Iets dat je al zolang dagelijks doet is niet zomaar ineens aan de kant te zetten. En het feit dat hij het voor mij niet meer wil doen wil niet zeggen dat die behoefte er niet meer is natuurlijk.



Nu de update;

Gisteren heb ik nog eens op zijn computer gekeken. Ik vind dat slecht van mijzelf al heeft hij mij gezegd dat zijn computer en telefoon geen prive-domein zijn voor hem en dat ik dat altijd mag.

Maar mijn onderbuikgevoel blijft wringen.

Ik zag dat hij een paar dagen geleden op youtube weer allerlei filmpjes heeft bekeken over bijvoorbeeld een geile meid die laat zien hoe je af moet trekken, een vrouw die masturbeert, vrouwen in bikini, een filmpje waarin een meid praat over face-fucking etc.

(Ongeveer rond die dag kwam hij ineens met het idee dit eens te doen)



Het is dus toch zo dat hij allerlei prikkelend materiaal opzoekt.

Oke het is dan geen hardcore porno natuurlijk maar het gaat om hetzelfde principe.

Ik heb hem ermee geconfronteerd en direct gezegd dat ik niet boos ben maar dat ik dus echt het gevoel heb dat er meer aan de hand is. Dat het niet erg is of dat ik hem pervers vind als dat zo is maar dat hij eerlijk moet zijn!!

Hij ontkende dat hij die filmpjes had gekeken of hij wist het zich in elk geval niet meer te herinneren.

Dat vond ik erg raar. Heb hem ook gezegd dat ik dat niet geloof.

Hij zei dat hij merkte dat hij de laatste tijd wel vaker opgewonden is als hij bijvoorbeeld terugdenkt aan onze seks. Bijvoorbeeld in de auto of op het werk. Als hij dit voorheen had zocht hij dan altijd een rustig plekje om zich dan af te trekken (ook op zijn werk! ik weet niet of hij dan ook porno keek op zijn telefoon) maar dat hij nu dan juist afleiding gaat zoeken etc.

Als je het mij vraagt is dit toch redelijk obsessief.



Ik heb veel over porno en seksverslaving gelezen en veel mannen worstelen hiermee.

Vaak is een verschijnsel bij (proberen met) stoppen dat ze in eerste instantie vaker en sneller opgewonden zijn. Je lichaam gaat de normale prikkels weer meer oppikken. Hij zei dat hij dit niet aan het stoppen met kijken had gelinkt maar er ging wel een lampje branden.

Ik denk dat hij wel goed bezig is dus, maar dat hij niet open durft te zijn naar mij toe uit schaamte of bang is voor mijn emoties. Ik legde uit dat ik het veel erger vindt als hij liegt en dat uiteindelijk zou blijken dat het toch een probleem is.



Hij is erg geschrokken en gaf aan dat hij bereid is in therapie te gaan.

Ik denk dat dit alleen werkt áls hij het daadwerkelijk als een probleem ziet en dat doet hij denk ik niet.

Hij wil evt. ook samen met mij gesprekken aangaan.



Ik weet het niet.

Waar doe ik nu goed aan? Ik probeer mijn neiging om afstand te nemen echt om te buigen naar juist het laten merken dat ik er voor hem ben.

Ik denk dat hij het probleem wellicht écht niet ziet.

En ik vraag me soms ook af of ik alles nog wel objectief kan beoordelen.

Als jullie dit zo lezen wat is dan jullie idee hierbij?

Het is eigenlijk allemaal heel relatief.

Hoeveel mensen gaan er niet voor een second opinion omdat ze bij de ene specialist of hulpverlener niet te horen krijgen wat ze willen.

Het hangt er ook maar net vanaf bij wie je terecht komt en hoe diegene ergens tegenaan kijkt.



Verder zijn alle meningen gekleurd.

Altijd! Je eigen ervaringen spelen altijd een rol.

Iedereen redeneert vanuit zijn of haar standpunt en dat is toch je eigen waarheid. Daarom is denk ik ook een eindeloze discussie.



Toch blijf ik zeker denken dat het nooit goed is als je ergens van afhankelijk bent.

Porno kijken en daarbij masturberen geeft een dopamineboost. Die zoek je steeds weer en meer, en je hebt steeds heftiger en meer materiaal nodig om datzelfde te bereiken en op den duur doet het "gewone reëele" seksleven het dan niet meer voor je.



Sommigen zullen best maat kunnen houden maar voor mijn vriend geldt dat blijkbaar niet.

Ik denk echt als je zelfs overdag op je werk niet zonder kan of waar je partner bij is dat dat een teken is van afhankelijkheid. En dus een verslaving.

Oke hij zegt nu dat hij het niet meer doet. Maar het feit dat hij het dus, zij het op een iets andere manier blijft zoeken lijkt mij op den duur weer hetzelfde probleem geven. Omdat hij dan weer steeds meer nodig heeft..



En het meest erge vind ik dan toch dat hij zegt dat het voor hem helemaal niet belangrijk is en hij het het helemaal niet waard vindt als ik het er moeilijk mee heb en dat blijkt dan dus toch anders te liggen.

Het feit dat hij daarover liegt is al een probleem op zich.

En ik heb hem eerder al gezegd dat ik vel liever heb dat hij het gewoon eerlijk zegt als hij niet kan of wil stoppen want op deze manier gaat het vertrouwen stuk en dat is gewoon de basis van je relatie.

Juist dat gelieg maar het alleen nog maar meer waar voor mij dat hij een probleem heeft.

Tja hoe weet ik dat?

Ik kan niet in zijn hoofd kijken en ik kan me voorstellen dat het voor hem geen makkelijk onderwerp is. En misschien dat ik dan ook niet de persoon ben met wie hij dat wil delen?



Hij zegt dat het hem wel aan het denken heeft gezet. En dat hij niet wil dat het onze relatie in de weg staat.

Hij zegt dat het hem veel doet dat ik het zo moeilijk vindt en dat hij het niet nodig vindt dat zoiets onbelangrijks tussen ons in staat.

Hij zegt dat hij merkte dat hij de laatste tijd (sinds hij is gestopt met porno kijken) heel vaak opgewonden was, dat hij zich een hormoonbom voelde maar dat dat nu afneemt. En dat als hij merkt dat het inderdaad echt een drang is hij daar zeker wat mee wil doen.

Dat het hem ook opvalt dat ons seksleven dus nu veel intenser is en dat de orgasmes ook echt veel heviger zijn. Hij is daar zelf verbaasd over.

Het is dus ook zeker zo dat hij echt wat doet met het feit dat ik het moeilijk vind dus wat dat betreft klaag ik zeker niet.

Mijn zorg is dat als het, zoals ik vermoed een verslaving betreft, het wel een probleem is als hij blijft of weer gaat kijken omdat het op den duur dan toch weer verschuift.



Ik ga het hem ook niet opleggen of uit hem trekken want áls het daadwerkelijk een probleem is is hij de enige die daar naar zichzelf toe eerlijk over kan zijn en daar wel of niet wat mee wil doen.