Relaties
alle pijlers
Nooit gedacht dat ik in deze situatie terecht zou komen..
woensdag 24 augustus 2016 00:04
Ik heb echt even jullie hulp nodig.
Mijn relatie loopt op dit moment helemaal niet lekker. Staan zelfs op het punt om uit elkaar te gaan.
We hebben een huis en een dochtertje waar we allebei heel trots op zijn. Dit is altijd hetgeen waar we voor geleefd hebben (een kindje).
Situatie: man geeft aan al een langere tijd niet gelukkig te zijn met z'n leven. Hij geeft mij hier de schuld van, omdat ik hem soms wantrouw. Ik ken hem door en door en voel het als dingen niet kloppen die hij zegt of doet. Ik ben erachter gekomen dat hij veelvuldig contact heeft met een andere vrouw. Toen ik hem ermee confronteerde gaf hij aan dat het enkel vriendschap is.
Ik voel al een lange tijd een bepaalde afstand, dus mijn vermoedens kloppen wel degelijk, omdat hij soms zo ontzettend vaag doet. En als ik mijn vermoedens dan uitspreek, dan reageert die boos en geïrriteerd. Terwijl ik zou denken als je niets te verbergen hebt, dan hoef je niet zo te reageren toch?
Ik begrijp hier alleen totaal niets van, hij is zo gek op z'n kind en kan echt niet zonder haar, waarom vergooit hij dit dan met de consequenties die erbij horen als je uit elkaar gaat.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan. We gaan wel gewoon met elkaar om, maar hij wilt er niet over praten.
Pff, zit er zo mee in m'n hoofd met de gevolgen die gaan komen als we uit elkaar gaan.
- hoe is dit voor m'n dochter in de toekomst (dochter is net 1 jaar geworden)
- alleen al het idee dat ze in 2 huizen/gezinnen moet gaan opgroeien)
- waar komen we te wonen, moeten ons huis gaan verkopen dan
- naar welke school moet ze gaan etc.
Echt alles gaat door m'n hoofd. Ik vind dit zoooooo erg. Ik had dit nooit verwacht!
Ik had al heel lang een onderbuikgevoel dat er dingen niet klopte en hij alles maar ontkennen. Maar er speelt wel degelijk iets, en oef wat baal ik hiervan zeg.
Mijn relatie loopt op dit moment helemaal niet lekker. Staan zelfs op het punt om uit elkaar te gaan.
We hebben een huis en een dochtertje waar we allebei heel trots op zijn. Dit is altijd hetgeen waar we voor geleefd hebben (een kindje).
Situatie: man geeft aan al een langere tijd niet gelukkig te zijn met z'n leven. Hij geeft mij hier de schuld van, omdat ik hem soms wantrouw. Ik ken hem door en door en voel het als dingen niet kloppen die hij zegt of doet. Ik ben erachter gekomen dat hij veelvuldig contact heeft met een andere vrouw. Toen ik hem ermee confronteerde gaf hij aan dat het enkel vriendschap is.
Ik voel al een lange tijd een bepaalde afstand, dus mijn vermoedens kloppen wel degelijk, omdat hij soms zo ontzettend vaag doet. En als ik mijn vermoedens dan uitspreek, dan reageert die boos en geïrriteerd. Terwijl ik zou denken als je niets te verbergen hebt, dan hoef je niet zo te reageren toch?
Ik begrijp hier alleen totaal niets van, hij is zo gek op z'n kind en kan echt niet zonder haar, waarom vergooit hij dit dan met de consequenties die erbij horen als je uit elkaar gaat.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan. We gaan wel gewoon met elkaar om, maar hij wilt er niet over praten.
Pff, zit er zo mee in m'n hoofd met de gevolgen die gaan komen als we uit elkaar gaan.
- hoe is dit voor m'n dochter in de toekomst (dochter is net 1 jaar geworden)
- alleen al het idee dat ze in 2 huizen/gezinnen moet gaan opgroeien)
- waar komen we te wonen, moeten ons huis gaan verkopen dan
- naar welke school moet ze gaan etc.
Echt alles gaat door m'n hoofd. Ik vind dit zoooooo erg. Ik had dit nooit verwacht!
Ik had al heel lang een onderbuikgevoel dat er dingen niet klopte en hij alles maar ontkennen. Maar er speelt wel degelijk iets, en oef wat baal ik hiervan zeg.
woensdag 24 augustus 2016 11:19
Maar goed. Heb je al vanaf het begin dat je situaties meemaakte die je niet vertrouwde? Heb je eerdere relaties gehad met mannen die je onterecht niet vertrouwde? Wat voor contact heeft hij met die vrouw en waar praten ze over?
Je schrijft niet als iemand die vaak van nature erg wantrouwig is. Dus welke situaties speelden er eerder dan, soms?
Je schrijft niet als iemand die vaak van nature erg wantrouwig is. Dus welke situaties speelden er eerder dan, soms?
woensdag 24 augustus 2016 11:24
"We hebben een huis en een dochtertje waar we allebei heel trots op zijn. Dit is altijd hetgeen waar we voor geleefd hebben (een kindje). "
Een kindje kan geen huwelijk bij elkaar houden . Er is meer in het leven dan een huis en kind.Zoals ik het lees lijkt het alsof alle focus naar een kindje is gegaan en jullie elkaar kwijt zijn geraakt.
Een kindje kan geen huwelijk bij elkaar houden . Er is meer in het leven dan een huis en kind.Zoals ik het lees lijkt het alsof alle focus naar een kindje is gegaan en jullie elkaar kwijt zijn geraakt.
Leer van gisteren , droom van morgen, maar leef vandaag
woensdag 24 augustus 2016 12:20
quote:elviva schreef op 24 augustus 2016 @ 11:24:
"We hebben een huis en een dochtertje waar we allebei heel trots op zijn. Dit is altijd hetgeen waar we voor geleefd hebben (een kindje). "
Een kindje kan geen huwelijk bij elkaar houden . Er is meer in het leven dan een huis en kind.Zoals ik het lees lijkt het alsof alle focus naar een kindje is gegaan en jullie elkaar kwijt zijn geraakt.Mee eens, en de man voelt dit nu ook, ze leefden voor een huis, een kind. Maar nu is dit niet meer genoeg...haar man geeft aan al een langere tijd niet gelukkig te zijn met z'n leven. Ik ben wel benieuwd hoe lang ze dit geluk nastreefden en hoe lang ze elkaar al kennen.
"We hebben een huis en een dochtertje waar we allebei heel trots op zijn. Dit is altijd hetgeen waar we voor geleefd hebben (een kindje). "
Een kindje kan geen huwelijk bij elkaar houden . Er is meer in het leven dan een huis en kind.Zoals ik het lees lijkt het alsof alle focus naar een kindje is gegaan en jullie elkaar kwijt zijn geraakt.Mee eens, en de man voelt dit nu ook, ze leefden voor een huis, een kind. Maar nu is dit niet meer genoeg...haar man geeft aan al een langere tijd niet gelukkig te zijn met z'n leven. Ik ben wel benieuwd hoe lang ze dit geluk nastreefden en hoe lang ze elkaar al kennen.
woensdag 24 augustus 2016 12:42
Ik ben het met degenen eens die zeggen dat de man van TO emotioneel gezien afstand van haar heeft genomen nu hij dat contact met een andere vrouw heeft (en wie weet nog meer).
Dit gebeurt wel vaker als een man zich ongehoord en ongelukkig voelt, bijvoorbeeld omdat alle aandacht naar het kind gaat en zijn ego dus niet meer voldoende gevoed wordt door zijn vrouw.
Dan kun je wel zeggen dat deze vrouw dus meer aandacht aan hem moet geven of met hem moet praten (al dan niet in relatietherapie), maar hoe bereik je een man die daar helemaal geen prijs op stelt, omdat hij zijn portie aandacht en egobevestiging (en wellicht ook seks) al bij een andere vrouw haalt?
Hij toont nu al nauwelijks belangstelling voor haar, maar wil ook niet praten of in therapie. Met andere woorden, hij is ontevreden maar doet er niets aan en staat ook niet toe dat zijn vrouw er iets aan doet.
Ze kan in haar lingerie op het bed gaan liggen en hem de beste blow job aller tijden geven (volgens sommigen de oplossing voor alle problemen ) of met hem willen praten (wat hij dan als gezeur bestempelt), maar zolang hij niets wil gebeurt er ook niets. It takes two to tango.
Ik vrees dat deze situatie zo blijft totdat hij opstapt en met die andere vrouw verder gaat of dat ze samen verder modderen zoals zoveel niet-pratende ontevreden stellen .
Dit gebeurt wel vaker als een man zich ongehoord en ongelukkig voelt, bijvoorbeeld omdat alle aandacht naar het kind gaat en zijn ego dus niet meer voldoende gevoed wordt door zijn vrouw.
Dan kun je wel zeggen dat deze vrouw dus meer aandacht aan hem moet geven of met hem moet praten (al dan niet in relatietherapie), maar hoe bereik je een man die daar helemaal geen prijs op stelt, omdat hij zijn portie aandacht en egobevestiging (en wellicht ook seks) al bij een andere vrouw haalt?
Hij toont nu al nauwelijks belangstelling voor haar, maar wil ook niet praten of in therapie. Met andere woorden, hij is ontevreden maar doet er niets aan en staat ook niet toe dat zijn vrouw er iets aan doet.
Ze kan in haar lingerie op het bed gaan liggen en hem de beste blow job aller tijden geven (volgens sommigen de oplossing voor alle problemen ) of met hem willen praten (wat hij dan als gezeur bestempelt), maar zolang hij niets wil gebeurt er ook niets. It takes two to tango.
Ik vrees dat deze situatie zo blijft totdat hij opstapt en met die andere vrouw verder gaat of dat ze samen verder modderen zoals zoveel niet-pratende ontevreden stellen .
woensdag 24 augustus 2016 13:23
Allereerst: - wat een nare tijd voor jou.
Uit je verhaal wordt mij niet duidelijk hoe de vork precies in de steel zit. Is het zo dat hij bij je weg wil en al een tijd intensief contact heeft met een andere vrouw? Of ben jij degene die weg wil omdat je sterke vermoedens hebt dat hij een affaire heeft? En weet je ook wat de aard van het contact is met die andere vrouw of is het echt alleen een sterk vermoeden? Het klinkt natuurlijk verdacht, niet okee. Maar zoals het hier staat kan het variëren van een (misschien te) intensief emotioneel contact met iemand waar hij zijn hart bij uitstort tot een keiharde geheime relatie. Als ik jou was zou ik zeker proberen uit te zoeken hoe de vork in de steel zit voor ik definitieve beslissingen zou maken.
Wat mij wel opvalt in jouw verhaal is dat je vooral onder de indruk bent omdat hij niet blijft voor zijn dochter. Maar waar ben jij dan in dit hele gebeuren? Vind jij het vooral erg dat het gezin waar jullie voor leefden uit elkaar valt? Of vind je het vooral erg dat jij hem misschien kwijtraakt als partner? Zie jij hem zelf nog wel als jouw geliefde?
Hij blijft sowieso de rest van zijn leven papa van jouw dochter, misschien niet onder de meest ideale omstandigheden, maar ook daar valt echt iets moois van te maken als jullie daar allebei voor gaan. Sterkte.
Uit je verhaal wordt mij niet duidelijk hoe de vork precies in de steel zit. Is het zo dat hij bij je weg wil en al een tijd intensief contact heeft met een andere vrouw? Of ben jij degene die weg wil omdat je sterke vermoedens hebt dat hij een affaire heeft? En weet je ook wat de aard van het contact is met die andere vrouw of is het echt alleen een sterk vermoeden? Het klinkt natuurlijk verdacht, niet okee. Maar zoals het hier staat kan het variëren van een (misschien te) intensief emotioneel contact met iemand waar hij zijn hart bij uitstort tot een keiharde geheime relatie. Als ik jou was zou ik zeker proberen uit te zoeken hoe de vork in de steel zit voor ik definitieve beslissingen zou maken.
Wat mij wel opvalt in jouw verhaal is dat je vooral onder de indruk bent omdat hij niet blijft voor zijn dochter. Maar waar ben jij dan in dit hele gebeuren? Vind jij het vooral erg dat het gezin waar jullie voor leefden uit elkaar valt? Of vind je het vooral erg dat jij hem misschien kwijtraakt als partner? Zie jij hem zelf nog wel als jouw geliefde?
Hij blijft sowieso de rest van zijn leven papa van jouw dochter, misschien niet onder de meest ideale omstandigheden, maar ook daar valt echt iets moois van te maken als jullie daar allebei voor gaan. Sterkte.
pluk de nacht
woensdag 24 augustus 2016 13:32
Of dat contact nu onschuldig was of niet, de manier waarop jij naar hem toe reageert dwingt hem al in een verdedigende houding waardoor hij ontwijkend gedrag gaat vertonen, simpelweg omdat hij de discussie gewoon niet aan wil gaan want wat hij ook zegt of doet, hij kan jou toch niet gerust stellen. Dat wantrouwen verergert de situatie alleen maar.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
woensdag 24 augustus 2016 13:42
Wat worden er veel aannames gedaan. TO vertelt niks over de aandacht, die al dan niet exclusief naar het kind. Ze vertelt ook niks over een al dan niet bestaand seksleven. Het wordt niet duidelijk uit haar verhaal wat voor een relatie haar man met die andere vrouw heeft. Wie weet is het echt wel een gewone vriendin en is het wantrouwen van TO het grootste probleem in de relatie en is die man er simpelweg zat van. Je weet het niet.
Ik vind het wel ontzettend erg wanneer mensen zo snel na de geboorte van een kind uit elkaar gaan. Dat mensen de relatie dan geen kans willen geven, niet goed met elkaar willen praten, niet in relatietherapie willen gaan, niet voor elkaar willen knokken, dat vind ik moeilijk te begrijpen.
Ik vind het wel ontzettend erg wanneer mensen zo snel na de geboorte van een kind uit elkaar gaan. Dat mensen de relatie dan geen kans willen geven, niet goed met elkaar willen praten, niet in relatietherapie willen gaan, niet voor elkaar willen knokken, dat vind ik moeilijk te begrijpen.
woensdag 24 augustus 2016 16:12
quote:jaw schreef op 24 augustus 2016 @ 13:32:
Of dat contact nu onschuldig was of niet, de manier waarop jij naar hem toe reageert dwingt hem al in een verdedigende houding waardoor hij ontwijkend gedrag gaat vertonen, simpelweg omdat hij de discussie gewoon niet aan wil gaan want wat hij ook zegt of doet, hij kan jou toch niet gerust stellen. Dat wantrouwen verergert de situatie alleen maar.
Dat ben ik niet met je eens. Hij kan vele dingen doen: praten over zijn ontevredenheid, open zijn over het contact met die andere vrouw, haar op de koffie uitnodigen als dat contact inderdaad onschuldig is en in relatietherapie.
Als je van je vrouw houdt wil je haar kost wat kost gelukkig zien en vooral niet kwijt raken en probeer je alles om dat te bewerkstelligen. Nu doet hij helemaal niets en staat ook niet toe dat zijn vrouw dichterbij komt.
Haar wantrouwen kan onterecht blijken te zijn, maar haar vrees dat er wellicht iets echt loos is in hun relatie is dat niet. Hij heeft namelijk al aangegeven dat hij ontevreden is én hij heeft al aangegeven dat hij er niet over wil praten. Dan is zo'n andere vrouw in beeld op z'n minst een red flag.
Of dat contact nu onschuldig was of niet, de manier waarop jij naar hem toe reageert dwingt hem al in een verdedigende houding waardoor hij ontwijkend gedrag gaat vertonen, simpelweg omdat hij de discussie gewoon niet aan wil gaan want wat hij ook zegt of doet, hij kan jou toch niet gerust stellen. Dat wantrouwen verergert de situatie alleen maar.
Dat ben ik niet met je eens. Hij kan vele dingen doen: praten over zijn ontevredenheid, open zijn over het contact met die andere vrouw, haar op de koffie uitnodigen als dat contact inderdaad onschuldig is en in relatietherapie.
Als je van je vrouw houdt wil je haar kost wat kost gelukkig zien en vooral niet kwijt raken en probeer je alles om dat te bewerkstelligen. Nu doet hij helemaal niets en staat ook niet toe dat zijn vrouw dichterbij komt.
Haar wantrouwen kan onterecht blijken te zijn, maar haar vrees dat er wellicht iets echt loos is in hun relatie is dat niet. Hij heeft namelijk al aangegeven dat hij ontevreden is én hij heeft al aangegeven dat hij er niet over wil praten. Dan is zo'n andere vrouw in beeld op z'n minst een red flag.
woensdag 24 augustus 2016 18:53
Poeh zeg Paekzwart die komt even binnen.
Ik snap je heel goed TO. Merken dat er iets niet goed zit, de verwijdering voelen maar er geen vinger op kunnen leggen. Proberen het contact te verbeteren, maar de andere partij onwillig. En dan zien dat hij wel heel leuk en gezellig kan zijn met een derde achter je rug om. Vervolgens de ontkenning, de boosheid en het zich afsluiten. Ik heb geen raad voor je, als hij niet wil dan wil hij niet. Je kan alleen keuzes voor jezelf maken, hoe moeilijk ook. Je kan aangeven therapie of anders, maar dan moet je de anders wel doorzetten. Ik wens je veel sterkte!
Ik snap je heel goed TO. Merken dat er iets niet goed zit, de verwijdering voelen maar er geen vinger op kunnen leggen. Proberen het contact te verbeteren, maar de andere partij onwillig. En dan zien dat hij wel heel leuk en gezellig kan zijn met een derde achter je rug om. Vervolgens de ontkenning, de boosheid en het zich afsluiten. Ik heb geen raad voor je, als hij niet wil dan wil hij niet. Je kan alleen keuzes voor jezelf maken, hoe moeilijk ook. Je kan aangeven therapie of anders, maar dan moet je de anders wel doorzetten. Ik wens je veel sterkte!
woensdag 24 augustus 2016 20:28
Paekzwart, wat jij omschrijft is precies wat ik voel.
Er is in het verleden veel gebeurd, we hebben zeer moeilijke tijden gekend en ik heb hen ten alle tijden gesteund met alles (hij was de oorzaak van deze moeilijke tijd). Daar is hij mij dankbaar voor, maar de reden dat ik wantrouwen ging krijgen, was omdat hij ineens afstand nam, hem niks meer kon interesseren. Als ik aangaf dat ik mij rottig voelde over de situatie, dan leek het net alsof het hem niks interesseerde omdat hij mij dan gewoon liet stikken.
Ik wil hier niet alles vertellen ivm herkenbaarheid, maar dan kan ik het natuurlijk wel veel beter uitleggen wat ik precies bedoel en zullen mensen mij begrijpen.
Het gaat erom dat ik niets liever wil dan het goed te krijgen, ik stel juist regelmatig voor om samen dingen te ondernemen en geef hem zeker niet te weinig aandacht. Ik mis juist zijn aandacht en behoefte. Zodra het te moeilijk voor hem wordt, vlucht hij. En ja we hebben zeker goede tijden gekend anders nemen we geen kind, want het was daarvoor wel een stuk beter dan nu! Weet je wat het is, als hij het moeilijk heeft of wat dan ook, dan ben ik er altijd voor hem, maar andersom ho maar zodra het even wat te moeilijk wordt. En ik kreeg dus vermoedens, omdat hij heel anders deed. Er is misschien helemaal niets aan de hand met die andere vrouw, maar ik weet wel dat het ten nadele van onze relatie is. Helaas
.
Wat ik met dit topic wil is eigenlijk hoe ik hem het beste kan bereiken... Ik vind het zo zonde om de handdoek in de ring te gooien, niet alleen vanwege ons kind, maar omdat we zeker ook goede tijden hebben gekend. We zijn overigens al 10 jaar samen.
Maar ik weet wel dat ik dit niet alleen kan, we moeten het samen doen anders gaat het niet lukken.
Er is in het verleden veel gebeurd, we hebben zeer moeilijke tijden gekend en ik heb hen ten alle tijden gesteund met alles (hij was de oorzaak van deze moeilijke tijd). Daar is hij mij dankbaar voor, maar de reden dat ik wantrouwen ging krijgen, was omdat hij ineens afstand nam, hem niks meer kon interesseren. Als ik aangaf dat ik mij rottig voelde over de situatie, dan leek het net alsof het hem niks interesseerde omdat hij mij dan gewoon liet stikken.
Ik wil hier niet alles vertellen ivm herkenbaarheid, maar dan kan ik het natuurlijk wel veel beter uitleggen wat ik precies bedoel en zullen mensen mij begrijpen.
Het gaat erom dat ik niets liever wil dan het goed te krijgen, ik stel juist regelmatig voor om samen dingen te ondernemen en geef hem zeker niet te weinig aandacht. Ik mis juist zijn aandacht en behoefte. Zodra het te moeilijk voor hem wordt, vlucht hij. En ja we hebben zeker goede tijden gekend anders nemen we geen kind, want het was daarvoor wel een stuk beter dan nu! Weet je wat het is, als hij het moeilijk heeft of wat dan ook, dan ben ik er altijd voor hem, maar andersom ho maar zodra het even wat te moeilijk wordt. En ik kreeg dus vermoedens, omdat hij heel anders deed. Er is misschien helemaal niets aan de hand met die andere vrouw, maar ik weet wel dat het ten nadele van onze relatie is. Helaas
. Wat ik met dit topic wil is eigenlijk hoe ik hem het beste kan bereiken... Ik vind het zo zonde om de handdoek in de ring te gooien, niet alleen vanwege ons kind, maar omdat we zeker ook goede tijden hebben gekend. We zijn overigens al 10 jaar samen.
Maar ik weet wel dat ik dit niet alleen kan, we moeten het samen doen anders gaat het niet lukken.
woensdag 24 augustus 2016 20:42
quote:valerievaldera schreef op 24 augustus 2016 @ 18:20:
Ze zegt toch: waar we trots op zijn, waar we voor hebben leven. Ze geeft nog eens extra aan dat hij zo gek is op zijn kind. Waarom is dat zo moeilijk te geloven voor jullie? Ik ken zoveel vaders die knettergek zijn op hun kind(eren).Ik zeg toch niet dat de man niet knettergek op zijn kind kan zijn? Maar dat ge-we en 'daar leven we voor', daar hoor ik vooral een vrouw in, geen man. Die zijn doorgaans een stuk nuchterder. En dat soort kreten als 'Dit is altijd hetgeen waar we voor geleefd hebben' is niet gezond, of je nou man of vrouw bent.
Ze zegt toch: waar we trots op zijn, waar we voor hebben leven. Ze geeft nog eens extra aan dat hij zo gek is op zijn kind. Waarom is dat zo moeilijk te geloven voor jullie? Ik ken zoveel vaders die knettergek zijn op hun kind(eren).Ik zeg toch niet dat de man niet knettergek op zijn kind kan zijn? Maar dat ge-we en 'daar leven we voor', daar hoor ik vooral een vrouw in, geen man. Die zijn doorgaans een stuk nuchterder. En dat soort kreten als 'Dit is altijd hetgeen waar we voor geleefd hebben' is niet gezond, of je nou man of vrouw bent.
woensdag 24 augustus 2016 20:45
Je kan nog zo graag willen, als hij niet wil, dan gaat het niet. In je verhaal lees ik dat jij er veel voor over hebt om de relatie beter te maken, maar dat (het lijkt alsof) dat maar van 1 kant komt. Als hij niet wil, kun je iemand niet dwingen natuurlijk. Dus ik zou nogmaals een gesprek aangaan en duidelijk communiceren hoe je je voelt en bespreken of jullie daar samen iets aan kunnen doen om het beter te maken. Ik denk dat het goed zal zijn voor je, om vooraf te bedenken wat het scenario zal zijn, mocht hij niet open staan voor veranderingen. (Niet omdat ik verwacht dat hij niet wil hoor, maar misschien verwacht hij wel dat het toch niet uit maakt wat hij doet. Ben je dan bereid om zijn gedrag te accepteren of zitten er dan consequenties aan?)
woensdag 24 augustus 2016 21:34
quote:Okidokie1 schreef op 24 augustus 2016 @ 20:28:
Paekzwart, wat jij omschrijft is precies wat ik voel.
Er is in het verleden veel gebeurd, we hebben zeer moeilijke tijden gekend en ik heb hen ten alle tijden gesteund met alles (hij was de oorzaak van deze moeilijke tijd). Daar is hij mij dankbaar voor, maar de reden dat ik wantrouwen ging krijgen, was omdat hij ineens afstand nam, hem niks meer kon interesseren. Als ik aangaf dat ik mij rottig voelde over de situatie, dan leek het net alsof het hem niks interesseerde omdat hij mij dan gewoon liet stikken.
Ik wil hier niet alles vertellen ivm herkenbaarheid, maar dan kan ik het natuurlijk wel veel beter uitleggen wat ik precies bedoel en zullen mensen mij begrijpen.
Het gaat erom dat ik niets liever wil dan het goed te krijgen, ik stel juist regelmatig voor om samen dingen te ondernemen en geef hem zeker niet te weinig aandacht. Ik mis juist zijn aandacht en behoefte. Zodra het te moeilijk voor hem wordt, vlucht hij. En ja we hebben zeker goede tijden gekend anders nemen we geen kind, want het was daarvoor wel een stuk beter dan nu! Weet je wat het is, als hij het moeilijk heeft of wat dan ook, dan ben ik er altijd voor hem, maar andersom ho maar zodra het even wat te moeilijk wordt. En ik kreeg dus vermoedens, omdat hij heel anders deed. Er is misschien helemaal niets aan de hand met die andere vrouw, maar ik weet wel dat het ten nadele van onze relatie is. Helaas.
Wat ik met dit topic wil is eigenlijk hoe ik hem het beste kan bereiken... Ik vind het zo zonde om de handdoek in de ring te gooien, niet alleen vanwege ons kind, maar omdat we zeker ook goede tijden hebben gekend. We zijn overigens al 10 jaar samen.
Maar ik weet wel dat ik dit niet alleen kan, we moeten het samen doen anders gaat het niet lukken.Misschien dus nu het omgekeerde doen, na 10 jaar niet meer pleasen en jezelf opzij zetten, maar nu gaan voor jou en je kind, en hij moet zich maar eens inzetten en anders kan hij opzouten. Je doet pogingen hem te bereiken, laat hem jou maar bereiken. Hoe meer jij je best doet hoe mee rhij achterover gaat leunen, de relatie raakt zo uit balans, jij raakt uit balans en als je niet oppast raak je niet hem, maar jezelf kwijt.
Paekzwart, wat jij omschrijft is precies wat ik voel.
Er is in het verleden veel gebeurd, we hebben zeer moeilijke tijden gekend en ik heb hen ten alle tijden gesteund met alles (hij was de oorzaak van deze moeilijke tijd). Daar is hij mij dankbaar voor, maar de reden dat ik wantrouwen ging krijgen, was omdat hij ineens afstand nam, hem niks meer kon interesseren. Als ik aangaf dat ik mij rottig voelde over de situatie, dan leek het net alsof het hem niks interesseerde omdat hij mij dan gewoon liet stikken.
Ik wil hier niet alles vertellen ivm herkenbaarheid, maar dan kan ik het natuurlijk wel veel beter uitleggen wat ik precies bedoel en zullen mensen mij begrijpen.
Het gaat erom dat ik niets liever wil dan het goed te krijgen, ik stel juist regelmatig voor om samen dingen te ondernemen en geef hem zeker niet te weinig aandacht. Ik mis juist zijn aandacht en behoefte. Zodra het te moeilijk voor hem wordt, vlucht hij. En ja we hebben zeker goede tijden gekend anders nemen we geen kind, want het was daarvoor wel een stuk beter dan nu! Weet je wat het is, als hij het moeilijk heeft of wat dan ook, dan ben ik er altijd voor hem, maar andersom ho maar zodra het even wat te moeilijk wordt. En ik kreeg dus vermoedens, omdat hij heel anders deed. Er is misschien helemaal niets aan de hand met die andere vrouw, maar ik weet wel dat het ten nadele van onze relatie is. Helaas
. Wat ik met dit topic wil is eigenlijk hoe ik hem het beste kan bereiken... Ik vind het zo zonde om de handdoek in de ring te gooien, niet alleen vanwege ons kind, maar omdat we zeker ook goede tijden hebben gekend. We zijn overigens al 10 jaar samen.
Maar ik weet wel dat ik dit niet alleen kan, we moeten het samen doen anders gaat het niet lukken.Misschien dus nu het omgekeerde doen, na 10 jaar niet meer pleasen en jezelf opzij zetten, maar nu gaan voor jou en je kind, en hij moet zich maar eens inzetten en anders kan hij opzouten. Je doet pogingen hem te bereiken, laat hem jou maar bereiken. Hoe meer jij je best doet hoe mee rhij achterover gaat leunen, de relatie raakt zo uit balans, jij raakt uit balans en als je niet oppast raak je niet hem, maar jezelf kwijt.
woensdag 24 augustus 2016 22:31
quote:Okidokie1 schreef op 24 augustus 2016 @ 22:02:
thnx voor jullie adviezen. Er is 1 groot probleem, hij wil er totaal niet over praten. Zodra het hem te moeilijk wordt, ontwijkt hij het op welke manier dan ook. Dat is zoooo lastig.
Ik moet denk ik hardere eisen stellen.
Misschien moet je geen hardere eisen stellen, maar communiceren en keuzes maken.
(Als ik het heel even ultra kort door de bocht mag zeggen: het komt het op mij over alsof je man zich om een of andere reden van je heeft afgesloten en dan zit hij vast niet te wachten op iemand die aan hem gaat trekken. We horen nu alleen jouw kant en het is ook een deel perceptie natuurlijk, maar ik lees nergens dat je man nog leuk is en jou nog leuk vindt. Misschien moet de vraag wel zijn: waarom blijf jij bij iemand die jou niet gelukkig maakt en er overduidelijk ook niet aan wil werken? Maar misschien heb ik je berichtjes verkeerd geïnterpreteerd.)
thnx voor jullie adviezen. Er is 1 groot probleem, hij wil er totaal niet over praten. Zodra het hem te moeilijk wordt, ontwijkt hij het op welke manier dan ook. Dat is zoooo lastig.
Ik moet denk ik hardere eisen stellen.
Misschien moet je geen hardere eisen stellen, maar communiceren en keuzes maken.
(Als ik het heel even ultra kort door de bocht mag zeggen: het komt het op mij over alsof je man zich om een of andere reden van je heeft afgesloten en dan zit hij vast niet te wachten op iemand die aan hem gaat trekken. We horen nu alleen jouw kant en het is ook een deel perceptie natuurlijk, maar ik lees nergens dat je man nog leuk is en jou nog leuk vindt. Misschien moet de vraag wel zijn: waarom blijf jij bij iemand die jou niet gelukkig maakt en er overduidelijk ook niet aan wil werken? Maar misschien heb ik je berichtjes verkeerd geïnterpreteerd.)
woensdag 24 augustus 2016 23:14
Als je hem in alle rust en openheid vertelt dat hij zich afsluit voor jou en dat jij hem verwijt steeds ontrouw te zijn terwijl dat volgens hem niet zo is, en je gelooft hem niet, dan zit je in een patstelling. kijk, als je gaat schreeuwen en steeds boos doet kan ik me voorstellen dat hij niet reageert, maar ik neem aan dat je dat niet doet, want dat is niet meer oke.
Jij vertrouwt je man niet, maar wil blijven praten, in alle openheid terwijl er voor hem niks te vertellen is ( omdat er niks is of omdat hij er niet over wil of kan praten). Waarom heb je zijn reactie nodig over het vermeende ontrouw, maakt dat hij erover praat het beter voor jou? Is het zand erover we gaan verder, is dat waar je je pijlen nog op richt? Heb je hem dat ook vertelt? En anders....Waarom ben je niet al bij familie gegaan om hem aan te geven, bye bye. Zit er toch een twijfel in je, dat hij wellicht de waarheid spreekt en niet vreemd gaat?
Jij vertrouwt je man niet, maar wil blijven praten, in alle openheid terwijl er voor hem niks te vertellen is ( omdat er niks is of omdat hij er niet over wil of kan praten). Waarom heb je zijn reactie nodig over het vermeende ontrouw, maakt dat hij erover praat het beter voor jou? Is het zand erover we gaan verder, is dat waar je je pijlen nog op richt? Heb je hem dat ook vertelt? En anders....Waarom ben je niet al bij familie gegaan om hem aan te geven, bye bye. Zit er toch een twijfel in je, dat hij wellicht de waarheid spreekt en niet vreemd gaat?
