Relaties
alle pijlers
Relatie met mijn zus opgeven?
woensdag 24 augustus 2016 23:26
Ik vind het ingewikkeld hoe de relatie met mijn zus is. Ik vraag me ook af of er wel sprake is van een relatie; hoe zien jullie als buitenstaanders dit?
Mijn zus en ik schelen 15 maanden, (ik ben de jongste) en eigenlijk heb ik maar weinig leuke momenten met haar gedeeld. Vroeger was het thuis best wel eenzaam (we woonden erg ver van school af dus er waren maar ontzettend weinig speelafspraakjes). Mijn zus was snel jaloers en beukte me regelmatig in elkaar: ze kon echt waanzinnig woedend worden en we werden best veel alleen thuis gelaten, dus dan kon ik niet ontkomen of bij iemand schuilen. Ik probeerde wel een met een dienblad met drinken en koekjes ofzo bij haar kamer binnen te komen voor wat gezelligheid, maar als alles op was, werd ik er soms letterlijk weer uitgeschopt. Ook was ze altijd bezig om andere kinderen (vriendjes, neefjes en nichtjes) tegen me op te zetten. Hierdoor was ik ook vaak wel boos op haar, en mijn manier om haar terug te pakken, was inspelen op haar jaloezie en me regelmatig gedragen als het irritante kleine zusje. Niet een heel gezellige omgang dus. Pas na mijn 21e heb ik besloten om dit ingesleten patroon eenzijdig te doorbreken, en ben ik gaan proberen om mijn zus weer te behandelen zoals ik andere mensen ook behandel. Zelf is ze wel heel lang in de rol van dominante grote zus blijven hangen, wat bij mijn vrienden wel eens rare blikken gaf in de zeldzame momenten dat die haar meemaakten (er stond bij mij iets lekkers op tafel, en bij het laatste stukje riep ze dan "ik ben de oudste dus dat is voor mij" en dan graaide ze het naar zich toe).
Nou ja; ook zonder dat ik mijn best deed om haar jaloers te maken, trouwde ik eerder dan zij (dat was ook haar eerste reactie toen ik het vertelde: "ja maar IK had dit jaar willen trouwen"!), heb ik wel de opleiding afgemaakt waar zij in is vastgelopen (kunstacademie), heb ik een tijd meer verdiend (in die tijd deed ze ontzettend laatdunkend over ambtenaren die zoveel kregen terwijl ze amper iets deden), en tot overmaat van "ramp" is het haar niet gelukt om een kind te krijgen, en kreeg ik er totaal ongepland wel eentje. Op een gegeven moment was het juist omgekeerd in de relatie: ik deed niet meer mijn best om haar (kinderachtig) "terug te pakken" voor haar gedrag, maar ik vond dat ik mezelf volwassen moest gedragen en bleef steeds maar handreikingen maken die zijn vaker afwees dan dat ze ergens tijd voor maakte. En het kwetste wel, dat ze me steeds zo makkelijk aan de kant schoof. Ik heb haar een paar keer iets duurs gegeven dat ik niet meer nodig had, en ik heb geprobeerd haar te steunen als het moeilijk ging (ze heeft depressies gehad en ik heb bijvoorbeeld wel eens bloemen bij haar laten bezorgen). Dus terwijl ik met een arbeidsconflict aan het doorbranden was met een klein kind thuis, nam ik de moeite om naar haar toe te gaan om haar paard te bekijken etc. Over mijn werk mocht ik het dan niet hebben en naar mijn kind vroeg ze niet echt. Er kwam en komt komt eigenlijk bijna niets terug. Ja: heel soms kwamen er kadootjes als ze ergens op reis was geweest, maar niet echt aandacht of gewoon dat ze uit zichzelf een keertje met me belde ofzo.
Afgelopen jaar was er nog redelijk positief contact (niet al te vaak, en alleen telefonisch), al kwam dat altijd van mijn kant, en kon het me wel irriteren dat ze echt nooit de telefoon opnam en me rustig pas na 5 voicemails en e-mails en een week later pas terug belde als ik echt een vraag had. En toen verhuisde ik. Mijn ouders gingen ontzettend vervelend doen over die verhuizing, en toen ik daarover met haar belde, wilde ze het eerst voor me opnemen, wat ik echt heel fijn vond. Maar ik heb uiteindelijk laten weten dat ook zij niets aan mijn ouders zou kunnen veranderen, dus dat ze niet hoefde te bellen. Ik heb haar voor de verhuizing nog uitgenodigd om langs te komen zonder dat ze hoefde te helpen klussen ofzo. Maar sindsdien heeft ze nog EEN keer een foto van de verhuizing "ge-liked" op facebook, en mijn zoon een verjaardagskado opgestuurd en nu is het al maaaaaanden stil. Mijn zwager vroeg bij de verhuizing (hele schoonfamilie hielp mee ondanks drukke prive-levens) waar mijn zus was. Toen vond ik het pas een beetje raar dat ze zo weinig reageerde op dit grote moment in ons leven... Ik heb bewust zelf geen contact meer gezocht omdat ik juist zo graag wil dat het een keer uit haarzelf komt. Ze heeft via Facebook ook gezien dat onze hond dood is gegaan; ook geen reactie.
Kort geleden heb ik haar toch nog EEN keer gemaild om haar te informeren over een mogelijk erfelijke ziekte die in onze familie kan zitten. Toen heb ik ook geschreven dat ik benieuwd was wanneer ze mijn huis wilde zien. Nul reactie op gehad...
Misschien vinden jullie me dom dat ik me nog afvraag wat ik er mee moet. Ik heb asperger en ik kan dit gewoon niet zo goed een plekje geven. Zolang ik er nog geen standpunt over heb, houd het me regelmatig bezig. Het zou me opluchten om ook echt het contact te verbreken omdat het me nu eigenlijk kwetst hoe het steeds loopt. Ik ben er ook wel boos over dat ze me op een manier behandelt die je verder echt niet met anderen in je omgeving flikt. Dus ik zou haar telefoonnummer willen wissen, het facebook contact verwijderen en besluiten dat ik er echt niets meer mee ga doen. Maar dat lijkt me toch weer onredelijk (niet volwassen)... Dus toch graag jullie advies en eigen ervaring.
Mijn zus en ik schelen 15 maanden, (ik ben de jongste) en eigenlijk heb ik maar weinig leuke momenten met haar gedeeld. Vroeger was het thuis best wel eenzaam (we woonden erg ver van school af dus er waren maar ontzettend weinig speelafspraakjes). Mijn zus was snel jaloers en beukte me regelmatig in elkaar: ze kon echt waanzinnig woedend worden en we werden best veel alleen thuis gelaten, dus dan kon ik niet ontkomen of bij iemand schuilen. Ik probeerde wel een met een dienblad met drinken en koekjes ofzo bij haar kamer binnen te komen voor wat gezelligheid, maar als alles op was, werd ik er soms letterlijk weer uitgeschopt. Ook was ze altijd bezig om andere kinderen (vriendjes, neefjes en nichtjes) tegen me op te zetten. Hierdoor was ik ook vaak wel boos op haar, en mijn manier om haar terug te pakken, was inspelen op haar jaloezie en me regelmatig gedragen als het irritante kleine zusje. Niet een heel gezellige omgang dus. Pas na mijn 21e heb ik besloten om dit ingesleten patroon eenzijdig te doorbreken, en ben ik gaan proberen om mijn zus weer te behandelen zoals ik andere mensen ook behandel. Zelf is ze wel heel lang in de rol van dominante grote zus blijven hangen, wat bij mijn vrienden wel eens rare blikken gaf in de zeldzame momenten dat die haar meemaakten (er stond bij mij iets lekkers op tafel, en bij het laatste stukje riep ze dan "ik ben de oudste dus dat is voor mij" en dan graaide ze het naar zich toe).
Nou ja; ook zonder dat ik mijn best deed om haar jaloers te maken, trouwde ik eerder dan zij (dat was ook haar eerste reactie toen ik het vertelde: "ja maar IK had dit jaar willen trouwen"!), heb ik wel de opleiding afgemaakt waar zij in is vastgelopen (kunstacademie), heb ik een tijd meer verdiend (in die tijd deed ze ontzettend laatdunkend over ambtenaren die zoveel kregen terwijl ze amper iets deden), en tot overmaat van "ramp" is het haar niet gelukt om een kind te krijgen, en kreeg ik er totaal ongepland wel eentje. Op een gegeven moment was het juist omgekeerd in de relatie: ik deed niet meer mijn best om haar (kinderachtig) "terug te pakken" voor haar gedrag, maar ik vond dat ik mezelf volwassen moest gedragen en bleef steeds maar handreikingen maken die zijn vaker afwees dan dat ze ergens tijd voor maakte. En het kwetste wel, dat ze me steeds zo makkelijk aan de kant schoof. Ik heb haar een paar keer iets duurs gegeven dat ik niet meer nodig had, en ik heb geprobeerd haar te steunen als het moeilijk ging (ze heeft depressies gehad en ik heb bijvoorbeeld wel eens bloemen bij haar laten bezorgen). Dus terwijl ik met een arbeidsconflict aan het doorbranden was met een klein kind thuis, nam ik de moeite om naar haar toe te gaan om haar paard te bekijken etc. Over mijn werk mocht ik het dan niet hebben en naar mijn kind vroeg ze niet echt. Er kwam en komt komt eigenlijk bijna niets terug. Ja: heel soms kwamen er kadootjes als ze ergens op reis was geweest, maar niet echt aandacht of gewoon dat ze uit zichzelf een keertje met me belde ofzo.
Afgelopen jaar was er nog redelijk positief contact (niet al te vaak, en alleen telefonisch), al kwam dat altijd van mijn kant, en kon het me wel irriteren dat ze echt nooit de telefoon opnam en me rustig pas na 5 voicemails en e-mails en een week later pas terug belde als ik echt een vraag had. En toen verhuisde ik. Mijn ouders gingen ontzettend vervelend doen over die verhuizing, en toen ik daarover met haar belde, wilde ze het eerst voor me opnemen, wat ik echt heel fijn vond. Maar ik heb uiteindelijk laten weten dat ook zij niets aan mijn ouders zou kunnen veranderen, dus dat ze niet hoefde te bellen. Ik heb haar voor de verhuizing nog uitgenodigd om langs te komen zonder dat ze hoefde te helpen klussen ofzo. Maar sindsdien heeft ze nog EEN keer een foto van de verhuizing "ge-liked" op facebook, en mijn zoon een verjaardagskado opgestuurd en nu is het al maaaaaanden stil. Mijn zwager vroeg bij de verhuizing (hele schoonfamilie hielp mee ondanks drukke prive-levens) waar mijn zus was. Toen vond ik het pas een beetje raar dat ze zo weinig reageerde op dit grote moment in ons leven... Ik heb bewust zelf geen contact meer gezocht omdat ik juist zo graag wil dat het een keer uit haarzelf komt. Ze heeft via Facebook ook gezien dat onze hond dood is gegaan; ook geen reactie.
Kort geleden heb ik haar toch nog EEN keer gemaild om haar te informeren over een mogelijk erfelijke ziekte die in onze familie kan zitten. Toen heb ik ook geschreven dat ik benieuwd was wanneer ze mijn huis wilde zien. Nul reactie op gehad...
Misschien vinden jullie me dom dat ik me nog afvraag wat ik er mee moet. Ik heb asperger en ik kan dit gewoon niet zo goed een plekje geven. Zolang ik er nog geen standpunt over heb, houd het me regelmatig bezig. Het zou me opluchten om ook echt het contact te verbreken omdat het me nu eigenlijk kwetst hoe het steeds loopt. Ik ben er ook wel boos over dat ze me op een manier behandelt die je verder echt niet met anderen in je omgeving flikt. Dus ik zou haar telefoonnummer willen wissen, het facebook contact verwijderen en besluiten dat ik er echt niets meer mee ga doen. Maar dat lijkt me toch weer onredelijk (niet volwassen)... Dus toch graag jullie advies en eigen ervaring.
woensdag 24 augustus 2016 23:33
Het is een lang verhaal, maar ook erg onevenwichtig. Er zitten dingen bij die ik ook echt niet leuk zou vinden maar ook dingen dat ik denk "Nou en?" (bijvoorbeeld over een niet 'gelikete' foto op Fb. Doe even normaal!
Maar het lijkt er wel op dat jullie niet of moeizaam met elkaar communiceren. Als dat je verdriet doet zou ik mijn verwachtingen naar beneden bijstellen en er zef niet te veel energie meer in steken.
Maar het lijkt er wel op dat jullie niet of moeizaam met elkaar communiceren. Als dat je verdriet doet zou ik mijn verwachtingen naar beneden bijstellen en er zef niet te veel energie meer in steken.
woensdag 24 augustus 2016 23:37
Zoals ik het lees accepteer jij haar niet zoals ze is.
Daarbij denk je er allemaal wel heel erg over na, in de zin van dat je jouw en haar gedrag probeert te analyseren. Je schrijft dat je haar wil behandelen zoals je andere mensen ook behandelt. Ik zou geirriteerd raken als iemand mijn gedrag en beweegredenen zo analiseert.
Hou gewoon van dr.
Daarbij denk je er allemaal wel heel erg over na, in de zin van dat je jouw en haar gedrag probeert te analyseren. Je schrijft dat je haar wil behandelen zoals je andere mensen ook behandelt. Ik zou geirriteerd raken als iemand mijn gedrag en beweegredenen zo analiseert.
Hou gewoon van dr.
woensdag 24 augustus 2016 23:39
Ne; ik bedoel juist dat ik allamaal berichten en foto's over de verhuizing op FB had (om onze omgeving op de hoogte te houden) en dat er daar een keer een like kwam. Wat heb je daar nou aan? Je weet dus dat ze het gezien heeft, maar ze neemt niet eens de moeite voor een kaart, een felicitatiemail of een keer een telefoontje. Dus ook zo met de hond: we waren er echt kapot van, en hebben wat mooie foto's in een album op FB gezet. Ook daar een keer een like, maar echt niet dat er daarna een telefoontje kwam van: "goh wat erg: je hond is dood!".
woensdag 24 augustus 2016 23:45
Typisch verknipt patroon vanaf de geboorte.
Komt niet meer goed, of je zou met haar naar therapie moeten gaan ofzo. Maar eigenlijk denk ik: waarom zou je hier moeite voor doen.
Andersom lees ik ook dingen die mij ook zouden storen als ik je zus was. Verhuizen zo'n groot moment in jouw leven? Dat soort dingen vind ik altijd wat selfcentred, een ander interesseert het gewoon minder, evenals hoe het met jouw kind is. Vraag je haar wel eens naar haar gebrek aan een kind bijvoorbeeld?
Je noemt jezelf steeds volwassen, maar dat zie ik niet zo. Ik zie het koste wat kost iets zieks in stand houden, haar verwijten maken waar je jezelf ook schuldig aan maakt, bovenal lijkt er nog steeds competitie te zijn, ook al denk je van niet.
Komt niet meer goed, of je zou met haar naar therapie moeten gaan ofzo. Maar eigenlijk denk ik: waarom zou je hier moeite voor doen.
Andersom lees ik ook dingen die mij ook zouden storen als ik je zus was. Verhuizen zo'n groot moment in jouw leven? Dat soort dingen vind ik altijd wat selfcentred, een ander interesseert het gewoon minder, evenals hoe het met jouw kind is. Vraag je haar wel eens naar haar gebrek aan een kind bijvoorbeeld?
Je noemt jezelf steeds volwassen, maar dat zie ik niet zo. Ik zie het koste wat kost iets zieks in stand houden, haar verwijten maken waar je jezelf ook schuldig aan maakt, bovenal lijkt er nog steeds competitie te zijn, ook al denk je van niet.
woensdag 24 augustus 2016 23:45
Tja, sommige mensen zijn nou eenmaal zo. Ik had een vriendin die nooit wat van zich liet horen, met name als ik iets meemaakte wat verdrietig of niet leuk was. Zij gaf aan dat zij daar niet mee om kon gaan, dat ze niet wist wat ze erop moest zeggen en daarom maar helemaal niks liet horen.
Contact met haar is inmiddels al paar jaar over, omdat het contact altijd van mij moest komen.
Snap dat als het je zus betreft dit moeilijker is, maar ik zal me er verder niet zo druk om maken als ik jou was.
Contact met haar is inmiddels al paar jaar over, omdat het contact altijd van mij moest komen.
Snap dat als het je zus betreft dit moeilijker is, maar ik zal me er verder niet zo druk om maken als ik jou was.
woensdag 24 augustus 2016 23:46
quote:Mevrouw_Kniesoor schreef op 24 augustus 2016 @ 23:39:
Ne; ik bedoel juist dat ik allamaal berichten en foto's over de verhuizing op FB had (om onze omgeving op de hoogte te houden) en dat er daar een keer een like kwam. Wat heb je daar nou aan? Je weet dus dat ze het gezien heeft, maar ze neemt niet eens de moeite voor een kaart, een felicitatiemail of een keer een telefoontje. Dus ook zo met de hond: we waren er echt kapot van, en hebben wat mooie foto's in een album op FB gezet. Ook daar een keer een like, maar echt niet dat er daarna een telefoontje kwam van: "goh wat erg: je hond is dood!".Tja, voor sommige mensen is een like genoeg om medeleven of felicitatie te tonen. Ik zou zeggen stel je verwachtingen bij, bel haar op en nodig haar uit voor een drankje bij je thuis oid. Dan zien hoe het verloopt
Ne; ik bedoel juist dat ik allamaal berichten en foto's over de verhuizing op FB had (om onze omgeving op de hoogte te houden) en dat er daar een keer een like kwam. Wat heb je daar nou aan? Je weet dus dat ze het gezien heeft, maar ze neemt niet eens de moeite voor een kaart, een felicitatiemail of een keer een telefoontje. Dus ook zo met de hond: we waren er echt kapot van, en hebben wat mooie foto's in een album op FB gezet. Ook daar een keer een like, maar echt niet dat er daarna een telefoontje kwam van: "goh wat erg: je hond is dood!".Tja, voor sommige mensen is een like genoeg om medeleven of felicitatie te tonen. Ik zou zeggen stel je verwachtingen bij, bel haar op en nodig haar uit voor een drankje bij je thuis oid. Dan zien hoe het verloopt
woensdag 24 augustus 2016 23:48
quote:Mevrouw_Kniesoor schreef op 24 augustus 2016 @ 23:39:
Ne; ik bedoel juist dat ik allamaal berichten en foto's over de verhuizing op FB had (om onze omgeving op de hoogte te houden) en dat er daar een keer een like kwam. Wat heb je daar nou aan? Je weet dus dat ze het gezien heeft, maar ze neemt niet eens de moeite voor een kaart, een felicitatiemail of een keer een telefoontje. Dus ook zo met de hond: we waren er echt kapot van, en hebben wat mooie foto's in een album op FB gezet. Ook daar een keer een like, maar echt niet dat er daarna een telefoontje kwam van: "goh wat erg: je hond is dood!".
Een en al verwijt. Misschien eens hand in eigen boezem. Hoeveel interesse heb jij écht voor haar gehad?
En als je echt het idee hebt dat jij wel echt interesse in haar had, stop dan met dezeverwijten. Accepteer haar zoals ze is, doe er wat mee (gesprek of therapie), of stop het contact.
Maar dit siert je niet.
Ne; ik bedoel juist dat ik allamaal berichten en foto's over de verhuizing op FB had (om onze omgeving op de hoogte te houden) en dat er daar een keer een like kwam. Wat heb je daar nou aan? Je weet dus dat ze het gezien heeft, maar ze neemt niet eens de moeite voor een kaart, een felicitatiemail of een keer een telefoontje. Dus ook zo met de hond: we waren er echt kapot van, en hebben wat mooie foto's in een album op FB gezet. Ook daar een keer een like, maar echt niet dat er daarna een telefoontje kwam van: "goh wat erg: je hond is dood!".
Een en al verwijt. Misschien eens hand in eigen boezem. Hoeveel interesse heb jij écht voor haar gehad?
En als je echt het idee hebt dat jij wel echt interesse in haar had, stop dan met dezeverwijten. Accepteer haar zoals ze is, doe er wat mee (gesprek of therapie), of stop het contact.
Maar dit siert je niet.
woensdag 24 augustus 2016 23:49
Heb je dit al eens zo letterlijk met haar besproken? 'Zus, Woef is dood en ik hoor niks van je en eigenlijk vind ik dat vervelend.'
Het klinkt alsof je heel veel verwachtingen hebt. Grote kans dat ze niet doorheeft dat jij vindt dat ze van alles zou moeten doen.
Ik vind het overigens niet aan haar om al jouw verwachtingen waar te maken, dus: stel je verwachtingen bij. Maar voor je heel dramatisch het contact gaat verbreken zonder dat er echt iets is voorgevallen, kan een keer rustig (zonder verwijten) benoemen hoe je het liever zou zien ook helpen.
Het klinkt alsof je heel veel verwachtingen hebt. Grote kans dat ze niet doorheeft dat jij vindt dat ze van alles zou moeten doen.
Ik vind het overigens niet aan haar om al jouw verwachtingen waar te maken, dus: stel je verwachtingen bij. Maar voor je heel dramatisch het contact gaat verbreken zonder dat er echt iets is voorgevallen, kan een keer rustig (zonder verwijten) benoemen hoe je het liever zou zien ook helpen.
donderdag 25 augustus 2016 00:43
Stop met het hebben van verwachtingen, ze is je zus iemand die je niet heb uitgekozen maar wel in je leven is. Zij is zij en doet haar ding.
Ik had ook geen relatie met mijn zus, kon er niks mee, zij ook niet met mij. Dus we hadden vrijwel geen contact alleen toevallige ontmoetingen bij familiegelegenheden waar we elkaar behandelden als kennissen van vroeger.
Mijn verhaal heeft een beter eind. Toen ik in een ontzettende ruk tijd zat, belde ze mij voor mij onverwacht en vanuit het niets, was ze een van de weinige die echt luisterde en kregen we echt een band. Dat was nooit gebeurd als we waren doorgegaan met het pushen van een relatie daarvoor. Nu hebben we regelmatig contact. We kunnen het ontzettend met elkaar oneens zijn, maar hebben veel meer waardering voor elkaar.
Moraal, het is zoals het is, wring een ander niet in jouw perspectief en misschien komt er een periode dat het contact wel heel waardevol is.
Ik had ook geen relatie met mijn zus, kon er niks mee, zij ook niet met mij. Dus we hadden vrijwel geen contact alleen toevallige ontmoetingen bij familiegelegenheden waar we elkaar behandelden als kennissen van vroeger.
Mijn verhaal heeft een beter eind. Toen ik in een ontzettende ruk tijd zat, belde ze mij voor mij onverwacht en vanuit het niets, was ze een van de weinige die echt luisterde en kregen we echt een band. Dat was nooit gebeurd als we waren doorgegaan met het pushen van een relatie daarvoor. Nu hebben we regelmatig contact. We kunnen het ontzettend met elkaar oneens zijn, maar hebben veel meer waardering voor elkaar.
Moraal, het is zoals het is, wring een ander niet in jouw perspectief en misschien komt er een periode dat het contact wel heel waardevol is.
donderdag 25 augustus 2016 00:57
donderdag 25 augustus 2016 01:06
Dit is typisch een gevalletje 'loslaten'. Het contact officieel verbreken is nergens voor nodig, je hoort namelijk toch zelden tot nooit iets van haar en ze neemt hierin ook (bijna) nooit het initiatief. Zulk contact kun je heel makkelijk laten doodbloeden.
Niets meer van je laten horen en alleen af en toe wat liken op FB, want dat is voor haar blijkbaar voldoende.
En nee, je bent niet veeleisend ten opzichte van je zus vind ik. Je verlangt gewoon naar een gezonde zussenband. Die is er alleen helaas niet.. Loslaten dus!
Niets meer van je laten horen en alleen af en toe wat liken op FB, want dat is voor haar blijkbaar voldoende.
En nee, je bent niet veeleisend ten opzichte van je zus vind ik. Je verlangt gewoon naar een gezonde zussenband. Die is er alleen helaas niet.. Loslaten dus!
donderdag 25 augustus 2016 01:13
Tja, het is voor buitenstaanders moeilijk precies te zien waar de schoen wringt.
Sommigen hier vinden dat jij teveel verwacht van je zus, en misschien is dat wel waar.
Jij verwijt je zus heel veel, en misschien is dat terecht, het is moeilijk te zeggen.
Wat wel duidelijk is, is dat dit contact niet lekker loopt. Dit levert je meer stress op dan dat je er iets uithaalt.
Ik zou idd het contact even laten voor wat het is.
Doe alsjeblieft niets dramatisch zoals haar "nog 1 laatste brief sturen", want dan smijt je de deur dicht voor een betere relatie in de toekomst. En hou haar gewoon op FB.
Hou gewoon op met mailen, bellen en moeite doen.
Als zij contact opneemt, reageer dan op een normale manier, maar hou op met iets van haar verwachten.
Het feit dat jullie zussen zijn is helaas geen garantie voor een goede band.
Soms loopt het zo, en het enige dat je kan doen is je daarbij neerleggen.
Sommigen hier vinden dat jij teveel verwacht van je zus, en misschien is dat wel waar.
Jij verwijt je zus heel veel, en misschien is dat terecht, het is moeilijk te zeggen.
Wat wel duidelijk is, is dat dit contact niet lekker loopt. Dit levert je meer stress op dan dat je er iets uithaalt.
Ik zou idd het contact even laten voor wat het is.
Doe alsjeblieft niets dramatisch zoals haar "nog 1 laatste brief sturen", want dan smijt je de deur dicht voor een betere relatie in de toekomst. En hou haar gewoon op FB.
Hou gewoon op met mailen, bellen en moeite doen.
Als zij contact opneemt, reageer dan op een normale manier, maar hou op met iets van haar verwachten.
Het feit dat jullie zussen zijn is helaas geen garantie voor een goede band.
Soms loopt het zo, en het enige dat je kan doen is je daarbij neerleggen.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
donderdag 25 augustus 2016 02:42
Wat een verhaal. En ben je nu werkelijk je hele leven bezig om aandacht van haar te krijgen?
Ik vind dat raar, dat je een heel leven lang aan haar zit te trekken. Dus stop met je pogingen, zij is anders dan jij graag wil, en dat mag. Laat het los, stop met trekkingen en haar je verwachtingen op te leggen.
Dramatisch het contact verbreken hoeft niet, laat het gaan.
Overigens vond ik een zin heel gek. Je schrijft: ik heb haar uitgenodigd na mijn verhuizing zonder dat ze hoefde te helpen. Bedoel je dan dat ze eerder wel steeds moest helpen ofzo?
Ik vind dat raar, dat je een heel leven lang aan haar zit te trekken. Dus stop met je pogingen, zij is anders dan jij graag wil, en dat mag. Laat het los, stop met trekkingen en haar je verwachtingen op te leggen.
Dramatisch het contact verbreken hoeft niet, laat het gaan.
Overigens vond ik een zin heel gek. Je schrijft: ik heb haar uitgenodigd na mijn verhuizing zonder dat ze hoefde te helpen. Bedoel je dan dat ze eerder wel steeds moest helpen ofzo?
donderdag 25 augustus 2016 03:53
Het lijkt alsof je een bepaalde waardering of goedkeuring wil van haar. Heel begrijpelijk want ik vind het wel klinken alsof je boven je zelf uit probeert te stijgen door steeds weer de hand te reiken.
Maar een gezonde relatie vraagt dat niet.
Je doet er jezelf pijn mee steeds het ene te verwachten en daardoor het andere maar te doen terwijl je daarmee je eigen gekwetstheid inslikt. Daarnaast is het niet hoe je omgaat met iemand die je als volwaardige ziet.
Meer zoals je (lelijk gezegd) met een vals hondje omgaat: Je verwacht half en half een beet maar toch sneu voor het hondje, en als je lief blijft doen wordt het hondje misschien ooit je beste vriend.
Jij kunt niet in je eentje een leuke relatie met je zus afdwingen door in je eentje de lieve zus uit te hangen.
Het is een beetje zoals het is.
Ik heb ook wat ingewikkelde familieleden en daar ga ik soms nog mee om, maar duidelijk voor mezelf. Blijkbaar kan ik doe mensen nog niet loslaten, ik vind bepaald gedrag heel ergerlijk dus ik zie ze als ik er zin in heb en verwacht niks.
Meer om mezelf op de hoogte te houden hoe het nu gaat met ze en toch het idee van 'familieband' te hebben.
Verdere verwachtingen, nee.
Maar een gezonde relatie vraagt dat niet.
Je doet er jezelf pijn mee steeds het ene te verwachten en daardoor het andere maar te doen terwijl je daarmee je eigen gekwetstheid inslikt. Daarnaast is het niet hoe je omgaat met iemand die je als volwaardige ziet.
Meer zoals je (lelijk gezegd) met een vals hondje omgaat: Je verwacht half en half een beet maar toch sneu voor het hondje, en als je lief blijft doen wordt het hondje misschien ooit je beste vriend.
Jij kunt niet in je eentje een leuke relatie met je zus afdwingen door in je eentje de lieve zus uit te hangen.
Het is een beetje zoals het is.
Ik heb ook wat ingewikkelde familieleden en daar ga ik soms nog mee om, maar duidelijk voor mezelf. Blijkbaar kan ik doe mensen nog niet loslaten, ik vind bepaald gedrag heel ergerlijk dus ik zie ze als ik er zin in heb en verwacht niks.
Meer om mezelf op de hoogte te houden hoe het nu gaat met ze en toch het idee van 'familieband' te hebben.
Verdere verwachtingen, nee.
donderdag 25 augustus 2016 07:33
In ieder geval geen energie meer insteken. Jij komt waarschijnlijk over als het zusje dat het altijd beter doet. Ook dat sociale van je ziet ze als een bevestiging hoe irritant je bent. Je bent wel een beetje streberig.
Wat vind je eigenlijk leuk aan je zus, want ik heb het idee dat je haar opzoekt omdat je vindt dat dat moet. Ik hoor geen leuke dingen over haar.
Nou dat hoeft helemaal niet. Een zus krijg je en als ze niks teruggeeft dan laat je haar maar met rust. Je besteedt echt veel tijd in de erkenning van jou door haar. Die krijg je niet. Eigenlijk was ze liever enig kind gebleven.
Je hebt Asperger en je bent waarschijnlijk ook hoogsensitief en dan blijf je hiermee in je hoofd bezig. (Projectie mijnerzijds) Normale mensen waren hier allang overheen gestapt. Onderneem geen vijandelijke acties (negatieve energie), maar richt je op je zelf en op mensen die je wel leuk vinden.
Wat vind je eigenlijk leuk aan je zus, want ik heb het idee dat je haar opzoekt omdat je vindt dat dat moet. Ik hoor geen leuke dingen over haar.
Nou dat hoeft helemaal niet. Een zus krijg je en als ze niks teruggeeft dan laat je haar maar met rust. Je besteedt echt veel tijd in de erkenning van jou door haar. Die krijg je niet. Eigenlijk was ze liever enig kind gebleven.
Je hebt Asperger en je bent waarschijnlijk ook hoogsensitief en dan blijf je hiermee in je hoofd bezig. (Projectie mijnerzijds) Normale mensen waren hier allang overheen gestapt. Onderneem geen vijandelijke acties (negatieve energie), maar richt je op je zelf en op mensen die je wel leuk vinden.
Saai maar spannend
donderdag 25 augustus 2016 07:47
Waarom was jouw zus als kind zo snel kwaad en zo agressief?
en tot overmaat van "ramp" is het haar niet gelukt om een kind te krijgen
Dit vind ik lelijk van je.
Klinkt alsof jullie in jullie jeugd (jullie waren veel alleen schrijf je) geen (bij)sturing kregen van jullie ouders. Heb je het wel eens met haar gehad over jullie jeugd, en hoe jullie dat ervaren hebben?
en tot overmaat van "ramp" is het haar niet gelukt om een kind te krijgen
Dit vind ik lelijk van je.
Klinkt alsof jullie in jullie jeugd (jullie waren veel alleen schrijf je) geen (bij)sturing kregen van jullie ouders. Heb je het wel eens met haar gehad over jullie jeugd, en hoe jullie dat ervaren hebben?
