Paniekaanvallen

25-08-2016 01:56 21 berichten
Hoi,



Ik schrijf dit midden in de nacht. Man en dochter liggen te slapen. Zou ik ook eigenlijk moeten doen, maar ik heb last van een paniekaanval. Sinds ongeveer een week heb ik weer last van paniekaanvallen.

Jarenlang geen last meer van gehad tot vorige week dus. Ik baal zo verschrikkelijk van mezelf, dat ik hier weer last van heb. Ik ben zo bang dat ik er nooit meer vanaf kom.

Ik weet wat de triggers zijn en loop ook al een tijd bij een therapeut. Ik wéét ook wel dat ik hier ooit weer vanaf kom, maar dat gaat weer zoveel tijd kosten. Al mijn zelfvertrouwen is hierdoor weg. Ik ben zo vreselijk boos. Boos dat het weer gebeurt.

En slik al jaren AD.

Nu zit ik op het forum, voor afleiding en misschien ook wel tips.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap wat je mee maakt. Boos moet je je niet maken. Jij doet het er niet om en kan er niets aan doen. Helaas is er geen uitknop.



Geen tips helaas. maar ken je gevoel en weet donders goed wat je voelt.



Alleen misschien oefeningen om je ademhaling wel gewoon door je buik laat gaan. Word je meestal al wel een stuk rustiger van
Alle reacties Link kopieren
Adem in.... adem uit. Niet boos op jezelf zijn. Je klinkt als een verstandige vrouw. Je komt er wel uit al dan niet mbv je therapeut. Kan je een ontspanningsoefening doen? Even rustig ademen. Kopje thee drinken? Als het echt niet gaat man wakker maken?
Dat ben ik, boven mijn theewater...
Dank je, zalzozijn. Ik ben nu wel iets rustiger.

Het is alleen zo balen, vandaag ging het zo goed. En dan lig ik in bed en wham....

Gelukkig liggen hier twee lieve rode katers op de bank. Helpt ook wel een beetje.

Die ademhaling ga ik proberen.
Het zit ook wel in de familie. Mijn broer heeft op het moment ook last van paniekaanvallen.

Mijn vader weet van mij, maar mijn moeder niet. Ik wil haar niet ongerust maken nu ze zich ook zorgen maakt over mijn broer. Daarnaast heeft ze veel gezondheidsproblemen.

Waar ik het meest van baal, is dat ik met die paniekaanvallen het gevoel heb dat ik geen goede moeder kan zijn voor mijn 11 jarige dochter. Net nu ze in groep 8 is gestart. Ook al zegt ze dat ik de liefste moeder van de hele wereld ben.
Alle reacties Link kopieren
hoe gaat het nu?
Dat ben ik, boven mijn theewater...
quote:miste69 schreef op 25 augustus 2016 @ 02:14:

Het zit ook wel in de familie. Mijn broer heeft op het moment ook last van paniekaanvallen.

Mijn vader weet van mij, maar mijn moeder niet. Ik wil haar niet ongerust maken nu ze zich ook zorgen maakt over mijn broer. Daarnaast heeft ze veel gezondheidsproblemen.

Waar ik het meest van baal, is dat ik met die paniekaanvallen het gevoel heb dat ik geen goede moeder kan zijn voor mijn 11 jarige dochter. Net nu ze in groep 8 is gestart. Ook al zegt ze dat ik de liefste moeder van de hele wereld ben.Niet een moeder is perfect TO. Geloof je dochter, zij heeft jarenlang ervaring met je..
quote:miste69 schreef op 25 augustus 2016 @ 02:14:

Het zit ook wel in de familie. Mijn broer heeft op het moment ook last van paniekaanvallen.

Mijn vader weet van mij, maar mijn moeder niet. Ik wil haar niet ongerust maken nu ze zich ook zorgen maakt over mijn broer. Daarnaast heeft ze veel gezondheidsproblemen.

Waar ik het meest van baal, is dat ik met die paniekaanvallen het gevoel heb dat ik geen goede moeder kan zijn voor mijn 11 jarige dochter. Net nu ze in groep 8 is gestart. Ook al zegt ze dat ik de liefste moeder van de hele wereld ben.Haar gevoel is heeeeel anders.
Om half 3 ben ik weer naar bed gegaan. Lukte niet goed om in te slapen. Rond half 4 toch in slaap gevallen en om ca kwart voor 5 wakker geschrokken en gelijk weer paniekgevoelens. Toch ben ik in bed gebleven en ik werd rustiger. Daarna weer in slaap gevallen. Tot ca 6 uur en daarna tot half 8 geslapen. Maar voel me nu kapot en verdrietig. Om kwart over 8 dochter naar school gebracht. Dat ging goed.

Inderdaad, mijn dochter heeft een heel ander gevoel dan ik.

Ik zou om 9 uur bij de therapeute zijn, maar ik ben zo kapot dat ik niet gegaan ben. Gelukkig kan ik straks met haar Skypen. Dat is wel makkelijk. Man is nu gaan werken dus ben thuis alleen met twee katers.
Alle reacties Link kopieren
Wanneer je in een paniekaanval zit helpt het om te gaan rekenen.

Zo ga je van je rechterhersenhelft (gevoel) naar de linker (cognitief).

Je gaat van 1=1+2,2+2=4, 4+4=8,8+...etc.



Wat bij mij altijd hielp is wandelen, maar dan wel flink doorstappen. De adem gaat zich dan vanzelf reguleren.
Appels kun je eten, peren wel
Hm, rekenen? , had altijd een hekel aan rekenen. Net wel een wandelingetje gemaakt, maar met die warmte kun je niet echt lekker doorstappen. Ik probeer zoveel mogelijk te doen als afleiding en ondertussen proberen niet bang te zijn dat ik vannacht weer niet kan slapen.

Lief van jullie dat jullie meeleven en meedenken.
Alle reacties Link kopieren
Tja... het gaat er niet om waar je van houdt, maar wat helpt op het moment wanneer je paniek ervaart ;) .

Ik kan (kon... ) niet goed rekenen, wat me eigenlijk juist hielp omdat ik dus echt goed na moest denken en wat de focus van de paniek weghaalde.
Appels kun je eten, peren wel
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het deels wel angst...

Ik heb met een diep insult op straat gelegen... (epileptische aanval) voor de 2e keer.

De onderzoeken zijn geweest niets in mijn hoofd te vinden, mocht 3 maanden geen auto rijden.

Nu weer wel en dan moet ik soms met de auto weg.

Men die paniek die je dan voelt, met 1000 vragen wat als? of kan ik dan wel??

Zweet breekt me uit, ik durf niet....



Ik wil er niet aan toegeven. Maar vind het zo moeilijk om dan toch te gaan.

IK wordt gewoon boos op mezelf, en ga dan toch maar. In de auto ga ik dan overdreven goed met de radio meezingen...



En weet je er gebeurt gewoon niks!! Ik vind het zo stom van mezelf!! gadver!
Je lijkt dit echt te zien als een terug val naar het begin, en alsof je voor niks bent bezig geweest maar dat is duidelijk niet zo! Je herkent het, weet dat je ermee bezig bent, bent triggers aan het ontdekken, en leert ermee om te gaan. Je denkt en handelt dus echt wel anders dan in het begin! Probeer dat ook te zien.
quote:appels-peren schreef op 25 augustus 2016 @ 10:30:

Wanneer je in een paniekaanval zit helpt het om te gaan rekenen.

Zo ga je van je rechterhersenhelft (gevoel) naar de linker (cognitief).

Je gaat van 1=1+2,2+2=4, 4+4=8,8+...etc.



Wat bij mij altijd hielp is wandelen, maar dan wel flink doorstappen. De adem gaat zich dan vanzelf reguleren.Wat een goede tip! Ik heb een andere klacht maar ik denk dat dit daarbij ook helpt. Dank!
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het ook heel erg, heb zelf ook veel paniekaanvallen gehad en dan altijd buiten of in de winkel. Op een gegeven moment kwam ik amper nog buiten met als gevolg dat ik het ook in huis kreeg. Uiteindelijk met hulp ben ik er nu vanaf maar ik weet als ik het weer voel opkomen en ik eraan toe geef het zo weer terug is. Mij hielp het als ik mezelf afleidde bv buiten ging ik alle blauwe auto's tellen of op een bankje zitten tot het afzakte en dan weer verder. Eerder als ik het voelde opkomen wilde ik zo snel mogelijk weer naar huis en dan werd het juist erger.



In ieder geval sterkte en inderdaad boos op jezelf moet je niet zijn hoor. Ik vind het juist dapper van je dat je er hier over praat. En zoals je leest je bent niet de enige die hier last van heeft
Love yourself in all your way and stay who you are in all kinds of days
Probeer het niet groter te maken dan het is.

Ja, je hebt n terugval(letje?), maar nee, je bent zeker niet terug bij af.

Je maakt mij niet wijs dat het nu hetzelfde is als toen: de aanvallen voelen misschien wel zo heftig, maar je hebt al een heleboel geleerd over hoe je met de paniek kunt omgaan. Het is belangrijk om dat te blijven zien en benoemen voor jezelf.



Ook met paniekaanvallen kun je een goede moeder zijn voor je dochter. Misschien geen perfecte, maar die bestaat ook niet.



Dus: als je paniek je probeert wijs te maken dat je een prutser bent: NIET GELOVEN!



Je hoeft inderdaad niet bang te zijn dat je helemaal terugvalt, ook al voelt het zo.



Rekenen helpt inderdaad. Heel lang traplopen ook, dat reguleert je adem. Net als zingen.



O, en volgende keer je therapeut beter niet afzeggen, ook al ben je nog zo moe. Dat is namelijk vermijdend gedrag, en dat moet je niet willen. Je mag bang zijn, maar handel er niet naar.



Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Bewegen helpt echt. Wat een ander al zei hier, het gaat er niet om waar je van houdt maar waar je je beter door gaat voelen uiteindelijk. Ik ben gaan sporten toen ik last kreeg van paniek en ik haatte het echt. Paniek is niet meer dan adrenaline wat een weg naar buiten zoekt . Zwemmen helpt ook. Wandelen. Tel je stappen als je hoofd te keer gaat of de bomen of alle rode autos. Rekenen is ook een goeie, doe ik nog wel eens als ik niet kan slapen. Je zenuwstelsel is een beetje uit zn doen , komt goed !
Alle reacties Link kopieren
En therapie niet meer afzeggen !
Hoi, dank voor de adviezen.

Ik heb met de therapeute gesproken via Skype. Voorlopig ziek melden op het werk.

Mijn werk is een grote trigger voor die aanvallen. Komt omdat ik me al 2 jaar daar niet gelukkig voel. Ze zegt dat ik de knoop rondom mijn werk op een gegeven moment zal moeten doorhakken. En dat ik betere afspraken met mezelf moet maken. De komende tijd daarmee maar aan de slag.

Therapie zal ik niet meer afzeggen.



Probeer ook in beweging te blijven maar met die warmte valt dat niet mee.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven