Ploegendiensten en gezin

Als hij gezond is kan hij dus makkelijk een paar taken doen en ook met zijn kind. Zal zeker niet telkens met kind weggaan hij went er maar aan. Zou ik alleen doen als hij nachtdienst heeft gehad.. en wat een slap gelul dat zijn collega 's ook niets doen.. solliciteert naar een schop onder zijn kont!

Ik kan best begrijpen dat ploegendienst vermoeiend is. Voor jou is het huishouden met een kind nu anders omdat je veel meer om handen hebt. Dus dat botst. Het lijkt mij logisch dat jij het huishouden grotendeels op je neemt op de dagen dat je niet werkt. Sommige vaders dragen automatisch hun steentje bij en je hebt er mannen bij die werken en verder niets doen. Doet die van mij ook.



Je kan o.a voorstellen dat bepaalde taken voor hem zijn, altijd. Zoals de vuilniszak of de tafel afruimen na het eten als hij thuis is. Dat zijn dan jouw momenten om er even niet aan hoeven te denken.



Hij moet willen helpen anders komt er alleen gedoe van en heb je uiteindelijk nog geen hulp. Praten is de sleutel, of wil hij dat ook niet?



In mijn geval heb ik anderhalf jaar geknokt om hulp en mijn vriend is nog steeds niet veranderd. Nu doen we het anders en hij doet zijn vaste taken en ik de rest. Ik werk heeeel weinig (aan huis) dus hier is het anders. Ploegendiensten zouden in mijn huishouden echter niet werken als ik op mijn tenen moest lopen op de dag. Ik geloof dat jullie in gesprek moeten.

Als je hulp verwacht in het huishouden zie je het huishouden in beginsel als jouw taak waarbij de ander dus helpt.



Ik verwacht geen hulp in het huishouden, mijn partner doet gewoon zijn deel van het huishouden.

Mijn man werkt zeer onregelmatig, maar het zou niet in hem opkomen om dat als reden te zien om niks in het huishouden te doen, of geen tijd door te brengen met zijn kind. Het huishouden hoort gewoon bij je taken wanneer je in een huis woont als volwassene. Je maakt dingen vies, dus je maakt ook weer dingen schoon. Simpel.

Het zorgen voor je kind hoort ook bij je verantwoordelijkheden zodra je vader bent geworden en als het goed is maak je graag tijd voor je kind(eren) wanneer het maar kan, omdat je van hen houdt en niet teveel van hen wil missen.



Bij ons zorgen de onregelmatige uren er wel voor dat er meer op mij afkomt, omdat ik vaak aanwezig ben op de uren waarop ons kind wakker wordt/naar bed moet, of bijvoorbeeld gehaald en gebracht moet worden. Maar dat betekent niet dat mijn man helemaal niks doet. Hij is er weer op andere momenten en zal altijd proberen om op de momenten dat hij er wel is, of vrij is, zoveel mogelijk te doen, zowel voor ons kind, als in het huishouden.



Ik vind het dus echt een slappe smoes van je man en zou hier geen genoegen mee nemen. Het maakt daarbij niks uit dat jij twee dagen werkt. Hij heeft zijn verantwoordelijkheden thuis, klaar. Als hij dat niet wil, dan had hij geen kind moeten krijgen en bij zijn moeder thuis moeten blijven wonen, of iets dergelijks.

Wat een absolute onzin.

Hier was ik de gene die ploegendienst draaide, en ja dat is pittig.

Sommige dagen zit het lood echt in je lijf. Maar je moet door. Want, je hebt een gezin.

Dat gezin verwacht ook tijd/aandacht/hulp.

Dus ik zou zeggen, geef em een schop onder z'n achterste. Geen gemiep maar doorgaan.



Of zoals we hier thuis zeggen

"Rest when you're dead"

Wat een watje. Hij heeft een schop onder z'n kont nodig.