Relaties
alle pijlers
Partner wilt scheiden, zonder ooit iets aangegeven te hebben
donderdag 30 juni 2016 16:04
Hallo allemaal,
Mijn man en ik zijn 7 jaar samen, waarvan 2 jaar getrouwd en we hebben een prachtig zoontje van 5 jaar. We hebben altijd een goede relatie gehad, met natuurlijk wel eens een ruzietje maar niets geks. Gek op elkaar, gek op ons zoontje, allebei een leuke baan, grote vriendengroep kortom geen vuiltje aan de lucht. De laatste paar maanden dacht ik zelfs dat onze relatie beter was dan ooit omdat mijn man steeds aangaf weer helemaal opnieuw verliefd te zijn (we waren paar dagen weggeweest samen), veel knuffelen, kusjes, en de sex was ook helemaal super. De laatste 3 weken was hij wel erg afwezig en ik heb meerdere keren aan hem gevraagd wat er was, of het iets met ons te maken had maar fit was absoluut niet het geval, hij had wat stress van het werk en als hij ergens mee zou zitten zou hij dit meteen vertellen. Goede vrienden van ons zijn een aantal maanden geleden uit elkaar gegaan en hij roept vanaf die tijd dit gaat ons nooit gebeuren hoor zolang we altijd eerlijk tegen elkaar zijn komt alles goed. Eergisteren ga ik op de bank zitten en zegt hij ineens ik moet met je praten. Ik zeg oke vertel maar en vervolgens komt eruit dat zijn gevoel voor mij helemaal weg is. Dat hij van me houdt als de moeder van z'n kind maar verder niets meer en dat hij hier al driekwart jaar mee in de rondte loopt. Dat hij nooit iets heeft gezegd omdat hij dacht dat dit erbij hoorde soms en dat het wel weer over zou waaien, maar dat zijn gevoel alleen maar minder en minder were tot het 0 was en nu kan hij niet meer doen alsof, hij wil uit elkaar. Geen therapie meer hij ziet geen enkele redding meer. Ik dacht echt dat ik flauwviel, ik kon alleen maar uitbrengen wat voor toneelstuk heb jij gespeeld je hebt me nooit iets laten merken sterker nog je hebt me wijsgemaakt dat onze relatie beter was dan ooit. En al die liefdesverklaringen, knuffels en alle sex dan? Zijn verklaring hiervoor is dat hij zo graag wilde geloven dat het weer goedkwam en dat hij er niet aan wilde dat dit het einde is dat hij dat zichzelf continu heeft wijsgemaakt in de hoop dat het dan ook echt beter werd. Ik heb meteen gevraagd of er een ander is, of gevoelens voor een ander en hij zweert op alles dat dat niet zo is, dat hij me dat nooit zou aandoen maar dat het puur zijn gevoel is. Ook geeft hij aan geen duidelijke reden te hebben, dat hij me een geweldige moeder vind en een goede vrouw dat hij niks kan opnoemen wat hij veranderd zou willen zien, maar dat hij zo gevochten heeft om z'n gevoel weer terug te halen en dat hij nu inziet dat dit niet langer meer kan. Ik ben echt in shock, vechten doe je met z'n tweeën hij heeft me nooit ingelicht over z'n gevoel of zelfs maar een hint gegeven, maar al die maanden een toneelstuk opgevoerd voel me zo belazerd Ik weet echt even niet meer hoe nu verder, ik ben zo gelukkig met mijn gezin, ik wil geen alleenstaande moeder zijn, ik hun mijn zoontje allebei zijn ouders (kom zelf uit een gebroken gezin maar ik was al 19). Daarnaast zijn al onze aparte vrienden nu 1 grote vriendengroep, mijn schoonmoeder is voor mij m'n tweede moeder, zeker nadat mijn moeder twee jaar geleden is overleden. Ik heb het gevoel dat ik alles in 1 klap kwijtraak.
Weet niet waar ik naar op zoek ben, misschien naar wat herkenning, tips enz enz. Bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal (sorry) en alvast voor de reacties.
Mijn man en ik zijn 7 jaar samen, waarvan 2 jaar getrouwd en we hebben een prachtig zoontje van 5 jaar. We hebben altijd een goede relatie gehad, met natuurlijk wel eens een ruzietje maar niets geks. Gek op elkaar, gek op ons zoontje, allebei een leuke baan, grote vriendengroep kortom geen vuiltje aan de lucht. De laatste paar maanden dacht ik zelfs dat onze relatie beter was dan ooit omdat mijn man steeds aangaf weer helemaal opnieuw verliefd te zijn (we waren paar dagen weggeweest samen), veel knuffelen, kusjes, en de sex was ook helemaal super. De laatste 3 weken was hij wel erg afwezig en ik heb meerdere keren aan hem gevraagd wat er was, of het iets met ons te maken had maar fit was absoluut niet het geval, hij had wat stress van het werk en als hij ergens mee zou zitten zou hij dit meteen vertellen. Goede vrienden van ons zijn een aantal maanden geleden uit elkaar gegaan en hij roept vanaf die tijd dit gaat ons nooit gebeuren hoor zolang we altijd eerlijk tegen elkaar zijn komt alles goed. Eergisteren ga ik op de bank zitten en zegt hij ineens ik moet met je praten. Ik zeg oke vertel maar en vervolgens komt eruit dat zijn gevoel voor mij helemaal weg is. Dat hij van me houdt als de moeder van z'n kind maar verder niets meer en dat hij hier al driekwart jaar mee in de rondte loopt. Dat hij nooit iets heeft gezegd omdat hij dacht dat dit erbij hoorde soms en dat het wel weer over zou waaien, maar dat zijn gevoel alleen maar minder en minder were tot het 0 was en nu kan hij niet meer doen alsof, hij wil uit elkaar. Geen therapie meer hij ziet geen enkele redding meer. Ik dacht echt dat ik flauwviel, ik kon alleen maar uitbrengen wat voor toneelstuk heb jij gespeeld je hebt me nooit iets laten merken sterker nog je hebt me wijsgemaakt dat onze relatie beter was dan ooit. En al die liefdesverklaringen, knuffels en alle sex dan? Zijn verklaring hiervoor is dat hij zo graag wilde geloven dat het weer goedkwam en dat hij er niet aan wilde dat dit het einde is dat hij dat zichzelf continu heeft wijsgemaakt in de hoop dat het dan ook echt beter werd. Ik heb meteen gevraagd of er een ander is, of gevoelens voor een ander en hij zweert op alles dat dat niet zo is, dat hij me dat nooit zou aandoen maar dat het puur zijn gevoel is. Ook geeft hij aan geen duidelijke reden te hebben, dat hij me een geweldige moeder vind en een goede vrouw dat hij niks kan opnoemen wat hij veranderd zou willen zien, maar dat hij zo gevochten heeft om z'n gevoel weer terug te halen en dat hij nu inziet dat dit niet langer meer kan. Ik ben echt in shock, vechten doe je met z'n tweeën hij heeft me nooit ingelicht over z'n gevoel of zelfs maar een hint gegeven, maar al die maanden een toneelstuk opgevoerd voel me zo belazerd Ik weet echt even niet meer hoe nu verder, ik ben zo gelukkig met mijn gezin, ik wil geen alleenstaande moeder zijn, ik hun mijn zoontje allebei zijn ouders (kom zelf uit een gebroken gezin maar ik was al 19). Daarnaast zijn al onze aparte vrienden nu 1 grote vriendengroep, mijn schoonmoeder is voor mij m'n tweede moeder, zeker nadat mijn moeder twee jaar geleden is overleden. Ik heb het gevoel dat ik alles in 1 klap kwijtraak.
Weet niet waar ik naar op zoek ben, misschien naar wat herkenning, tips enz enz. Bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal (sorry) en alvast voor de reacties.
donderdag 25 augustus 2016 13:15
quote:Eleonora-1 schreef op 25 augustus 2016 @ 13:03:
Inderdaad.
Ik was ontzettend bezig met scheiden en wat daar bij kwam kijken.
Voor een nieuwe verkering is dat lang niet altijd leuk. Nieuwe verkering schreeuwt om zorgeloos in de kroonluchter hangen met z'n tweeën. Niet om convenanten, wennen aan de omgangsregeling en frustraties om exen.
Hoe zij die van de ene in de andere relatie overgaan dat doen is me een raadsel.
Mijn ex had een verhouding, trok hier de deur dicht en had een officiële relatie met zijn maîtresse.
Over snel gesproken.
X deed hetzelfde, regelde achter mijn rug om een heel nieuw leven en stapte daar zo in. De enige verklaring die ik heb is dat hij zich in zijn hoofd al langer afscheid aan het nemen was, van mij aan het loskomen was, terwijl hij ondertussen zich gedroeg als gebruikelijk omdat hij daar zo gewend aan was. Pas twee weken Voorde bom barste kwamen er barstjes in de façade, heel subtiel.
Opeens veel weg zijn en uit huis gaan als ik thuis kwam, mompelen zodat ik hem niet kon verstaan, iets kopen wat ik had gevraagd, maar dan net het verkeerde. Hierop ben ik ervoor gaan zitten en vroeg ik wat er aan de hand was en zelfs toen kreeg ik geen echt antwoord. Heel veel warrige nonsens wat uiteindelijk op neer kwam dat hij dit allemaal niet meer wilde en opnieuw wilde beginnen. Achteraf bleek dat dus met haar.
Voor zover ik weet heeft hij nu zo goed als het zelfde leven alleen met een andere vrouw.
En dan nu het goede nieuws, ik ben er doorheen, denk niet meer als eerste als ik wakker word aan hem en ik ben druk bezig een nieuwe toekomst te plannen waar ik het roer volledig omgaat. Dat hij als ik dat allemaal voor elkaar heb stik jaloers zal zijn omdat het zijn droomleven is, bonuspunten!
Inderdaad.
Ik was ontzettend bezig met scheiden en wat daar bij kwam kijken.
Voor een nieuwe verkering is dat lang niet altijd leuk. Nieuwe verkering schreeuwt om zorgeloos in de kroonluchter hangen met z'n tweeën. Niet om convenanten, wennen aan de omgangsregeling en frustraties om exen.
Hoe zij die van de ene in de andere relatie overgaan dat doen is me een raadsel.
Mijn ex had een verhouding, trok hier de deur dicht en had een officiële relatie met zijn maîtresse.
Over snel gesproken.
X deed hetzelfde, regelde achter mijn rug om een heel nieuw leven en stapte daar zo in. De enige verklaring die ik heb is dat hij zich in zijn hoofd al langer afscheid aan het nemen was, van mij aan het loskomen was, terwijl hij ondertussen zich gedroeg als gebruikelijk omdat hij daar zo gewend aan was. Pas twee weken Voorde bom barste kwamen er barstjes in de façade, heel subtiel.
Opeens veel weg zijn en uit huis gaan als ik thuis kwam, mompelen zodat ik hem niet kon verstaan, iets kopen wat ik had gevraagd, maar dan net het verkeerde. Hierop ben ik ervoor gaan zitten en vroeg ik wat er aan de hand was en zelfs toen kreeg ik geen echt antwoord. Heel veel warrige nonsens wat uiteindelijk op neer kwam dat hij dit allemaal niet meer wilde en opnieuw wilde beginnen. Achteraf bleek dat dus met haar.
Voor zover ik weet heeft hij nu zo goed als het zelfde leven alleen met een andere vrouw.
En dan nu het goede nieuws, ik ben er doorheen, denk niet meer als eerste als ik wakker word aan hem en ik ben druk bezig een nieuwe toekomst te plannen waar ik het roer volledig omgaat. Dat hij als ik dat allemaal voor elkaar heb stik jaloers zal zijn omdat het zijn droomleven is, bonuspunten!
donderdag 25 augustus 2016 13:19
quote:valerievaldera schreef op 25 augustus 2016 @ 13:11:
Ik begrijp dat nooit zo. Ga eerst eens alles voor jezelf verwerken, op een rijtje zetten en praktisch regelen, voordat je je in de volgende relatie stort. Het lijkt me echt niks om zo van het ene in het andere over te gaan. Wat is er mis met een tijdje alleen zijn. Ja, dat is pijnlijk, maar daar zul je toch doorheen moeten. Die pijn verdwijnt niet als je direct bovenop een ander springt, misschien tijdelijk, maar uiteindelijk komt het terug en dan moet je er alsnog mee dealen.
Voor een kind lijkt het me ook zeer verwarrend. Eerst papa die van de ene op de andere dag een nieuwe vriendin heeft + kind en dan mama die ook direct iemand anders heeft, of meerdere mannen afwerkt. Hoe rot en oneerlijk ook: ik zou nu eerst al je liefde, tijd en aandacht aan je zoontje geven. Die heeft het nu het hardste nodig.
Doel je op mij met deze posting?
Want ik heb geen mannen afgewerkt of zo hoor.
Mijn dochter weet pas een ruim jaar nu dat mijn vriend en ik verkering hebben. Daarvoor speelde ons liefdesleven zich af tijdens haar afwezigheid.
Ik begrijp dat nooit zo. Ga eerst eens alles voor jezelf verwerken, op een rijtje zetten en praktisch regelen, voordat je je in de volgende relatie stort. Het lijkt me echt niks om zo van het ene in het andere over te gaan. Wat is er mis met een tijdje alleen zijn. Ja, dat is pijnlijk, maar daar zul je toch doorheen moeten. Die pijn verdwijnt niet als je direct bovenop een ander springt, misschien tijdelijk, maar uiteindelijk komt het terug en dan moet je er alsnog mee dealen.
Voor een kind lijkt het me ook zeer verwarrend. Eerst papa die van de ene op de andere dag een nieuwe vriendin heeft + kind en dan mama die ook direct iemand anders heeft, of meerdere mannen afwerkt. Hoe rot en oneerlijk ook: ik zou nu eerst al je liefde, tijd en aandacht aan je zoontje geven. Die heeft het nu het hardste nodig.
Doel je op mij met deze posting?
Want ik heb geen mannen afgewerkt of zo hoor.
Mijn dochter weet pas een ruim jaar nu dat mijn vriend en ik verkering hebben. Daarvoor speelde ons liefdesleven zich af tijdens haar afwezigheid.
donderdag 25 augustus 2016 13:28
quote:Chevron schreef op 25 augustus 2016 @ 13:15:
[...]
X deed hetzelfde, regelde achter mijn rug om een heel nieuw leven en stapte daar zo in. De enige verklaring die ik heb is dat hij zich in zijn hoofd al langer afscheid aan het nemen was, van mij aan het loskomen was, terwijl hij ondertussen zich gedroeg als gebruikelijk omdat hij daar zo gewend aan was. Pas twee weken Voorde bom barste kwamen er barstjes in de façade, heel subtiel.
Opeens veel weg zijn en uit huis gaan als ik thuis kwam, mompelen zodat ik hem niet kon verstaan, iets kopen wat ik had gevraagd, maar dan net het verkeerde. Hierop ben ik ervoor gaan zitten en vroeg ik wat er aan de hand was en zelfs toen kreeg ik geen echt antwoord. Heel veel warrige nonsens wat uiteindelijk op neer kwam dat hij dit allemaal niet meer wilde en opnieuw wilde beginnen. Achteraf bleek dat dus met haar.
Voor zover ik weet heeft hij nu zo goed als het zelfde leven alleen met een andere vrouw.
En dan nu het goede nieuws, ik ben er doorheen, denk niet meer als eerste als ik wakker word aan hem en ik ben druk bezig een nieuwe toekomst te plannen waar ik het roer volledig omgaat. Dat hij als ik dat allemaal voor elkaar heb stik jaloers zal zijn omdat het zijn droomleven is, bonuspunten!
Haha, bij mijn ex is dat ook zo.
Mijn dochter zei dat al heel snel. Dat haar vader net zo goed thuis had kunnen blijven. Omdat alles hetzelfde ging, alleen dan bij andere mensen in huis, met wat extra kinderen.
Heerlijk droog.
Ook in mijn huwelijk was pas op het allerlaatst iets te merken van afstand etc.
Een maand voor hij verdween (<------ zo voelde dat toen) kwam ik er stomtoevallig achter dat mijn ex stiekem appte met een gezamenlijke kennis, die ik al voor geen meter vertrouwde maar ik kon mijn vinger niet op de reden waarom precies leggen.
Tot dat moment.
Ik wist toen zeker dat het foute boel was en dat alles wat ik gevoeld had en proberen te onderdrukken, klopte.
Het blijft een rare gewaarwording.
Fijn dat het goed gaat Chevron!
[...]
X deed hetzelfde, regelde achter mijn rug om een heel nieuw leven en stapte daar zo in. De enige verklaring die ik heb is dat hij zich in zijn hoofd al langer afscheid aan het nemen was, van mij aan het loskomen was, terwijl hij ondertussen zich gedroeg als gebruikelijk omdat hij daar zo gewend aan was. Pas twee weken Voorde bom barste kwamen er barstjes in de façade, heel subtiel.
Opeens veel weg zijn en uit huis gaan als ik thuis kwam, mompelen zodat ik hem niet kon verstaan, iets kopen wat ik had gevraagd, maar dan net het verkeerde. Hierop ben ik ervoor gaan zitten en vroeg ik wat er aan de hand was en zelfs toen kreeg ik geen echt antwoord. Heel veel warrige nonsens wat uiteindelijk op neer kwam dat hij dit allemaal niet meer wilde en opnieuw wilde beginnen. Achteraf bleek dat dus met haar.
Voor zover ik weet heeft hij nu zo goed als het zelfde leven alleen met een andere vrouw.
En dan nu het goede nieuws, ik ben er doorheen, denk niet meer als eerste als ik wakker word aan hem en ik ben druk bezig een nieuwe toekomst te plannen waar ik het roer volledig omgaat. Dat hij als ik dat allemaal voor elkaar heb stik jaloers zal zijn omdat het zijn droomleven is, bonuspunten!
Haha, bij mijn ex is dat ook zo.
Mijn dochter zei dat al heel snel. Dat haar vader net zo goed thuis had kunnen blijven. Omdat alles hetzelfde ging, alleen dan bij andere mensen in huis, met wat extra kinderen.
Heerlijk droog.
Ook in mijn huwelijk was pas op het allerlaatst iets te merken van afstand etc.
Een maand voor hij verdween (<------ zo voelde dat toen) kwam ik er stomtoevallig achter dat mijn ex stiekem appte met een gezamenlijke kennis, die ik al voor geen meter vertrouwde maar ik kon mijn vinger niet op de reden waarom precies leggen.
Tot dat moment.
Ik wist toen zeker dat het foute boel was en dat alles wat ik gevoeld had en proberen te onderdrukken, klopte.
Het blijft een rare gewaarwording.
Fijn dat het goed gaat Chevron!
donderdag 25 augustus 2016 13:42
Nee, ik doelde niet op jou, Eleanore. Meer in het algemeen. Je ziet vaak dat mensen die net zijn gescheiden, na een huwelijk van tientallen jaren, snel weer een relatie hebben die dan ook direct wordt voorgesteld aan de kinderen, of zelfs snel zijn intrek neemt in het huis waar ook de kinderen wonen. Ik snap de behoefte, maar als je een kind hebt dan vind ik dat het je eerst verantwoordelijkheid is om die stabiliteit te bieden. Zeker wanneer de vader/je ex er een rommeltje van maakt, zoals in TO haar geval.
donderdag 25 augustus 2016 13:52
Ok, was ook niet aanvallend bedoeld hoor. Ik snap dat de meningen over wanneer weer daten etc. verschillen.
Dat direct voorstellen snap ik ook nooit.
Mijn dochter moest na een paar maanden al gezellig doen met het nieuwe gezin.
Zogenaamd was zij toen nog een 'goede vriendin' maar mijn dochter zag direct dat haar vader met deze vriendin omging zoals hij met mij deed. Dus ze had het direct door.
De eerste nacht dat zij, na nog geen vijf maanden scheiding, bij haar vader ging logeren, in zijn eigen, nieuwe huis, bleef de vriendin ook slapen.
Viel niet op natuurlijk.
Dat direct voorstellen snap ik ook nooit.
Mijn dochter moest na een paar maanden al gezellig doen met het nieuwe gezin.
Zogenaamd was zij toen nog een 'goede vriendin' maar mijn dochter zag direct dat haar vader met deze vriendin omging zoals hij met mij deed. Dus ze had het direct door.
De eerste nacht dat zij, na nog geen vijf maanden scheiding, bij haar vader ging logeren, in zijn eigen, nieuwe huis, bleef de vriendin ook slapen.
Viel niet op natuurlijk.
donderdag 25 augustus 2016 14:02
Vreselijk ja. Hoe een mens zo egoïstisch kan zijn, zo zonder enig inlevingsvermogen kan handelen. Onvoorstelbaar. Ik heb het helaas van dichtbij mogen meemaken, maar dan vanuit het kind-perspectief. Ik denk dat veel mensen na een scheiding denken: 'en nu is het mijn beurt'. Ze hebben het idee dat ze zich jarenlang hebben weggecijferd, of ze waren al jarenlang erg ongelukkig in hun huwelijk. Ze gaan dan blindelings voor hun eigen geluk, want dat hebben ze wel verdiend na zo'n rotperiode.
Dat er kinderen betrokken zijn, die er ook niet om hebben gevraagd en waarvoor de situatie alleen maar erger wordt, doet er dan even niet toe. Tragisch.
Dat er kinderen betrokken zijn, die er ook niet om hebben gevraagd en waarvoor de situatie alleen maar erger wordt, doet er dan even niet toe. Tragisch.
donderdag 25 augustus 2016 14:20
Geen idee hoe dat bij jou ging natuurlijk maar voor mijn dochter voelt het gezin van haar vader niet als het hare.
Omdat ze van de eerste tijd een negatief gevoel heeft overgehouden.
Ze is er natuurlijk ook relatief weinig maar dat ze zo snel mee moest draven met de nieuwe posse van haar vader heeft weinig positiefs bijgedragen aan het gewenningsproces.
Omdat ze van de eerste tijd een negatief gevoel heeft overgehouden.
Ze is er natuurlijk ook relatief weinig maar dat ze zo snel mee moest draven met de nieuwe posse van haar vader heeft weinig positiefs bijgedragen aan het gewenningsproces.
donderdag 25 augustus 2016 14:44
Het is hier nooit meer echt goed gekomen. Iedereen gaat zo op het oog prima met elkaar om en er zijn nooit heftige ruzies geweest, maar gevoelsmatig is het toch anders. Je zal nooit hetzelfde gevoel hebben in een samengesteld gezin, als in een gezin met je eigen vader en moeder, dat lijkt me vrij logisch. Dat je ouders dan doen alsof het WEL hetzelfde is, want zij houden immers evenveel van hun nieuwe partner, dus jij wordt ook geacht dit te doen, dat is nog het meest pijnlijke. Een kind zou eerlijk moeten kunnen benoemen waar het zich wel of niet prettig bij voelt en dat zou serieus genomen moeten worden, i.p.v. te zeggen, ach stel je niet zo aan, dit is nu de situatie, wen er maar aan. En dat is toch wat je veel ziet gebeuren.
donderdag 25 augustus 2016 15:34
quote:valerievaldera schreef op 25 augustus 2016 @ 14:44:
Het is hier nooit meer echt goed gekomen. Iedereen gaat zo op het oog prima met elkaar om en er zijn nooit heftige ruzies geweest, maar gevoelsmatig is het toch anders. Je zal nooit hetzelfde gevoel hebben in een samengesteld gezin, als in een gezin met je eigen vader en moeder, dat lijkt me vrij logisch. Dat je ouders dan doen alsof het WEL hetzelfde is, want zij houden immers evenveel van hun nieuwe partner, dus jij wordt ook geacht dit te doen, dat is nog het meest pijnlijke. Een kind zou eerlijk moeten kunnen benoemen waar het zich wel of niet prettig bij voelt en dat zou serieus genomen moeten worden, i.p.v. te zeggen, ach stel je niet zo aan, dit is nu de situatie, wen er maar aan. En dat is toch wat je veel ziet gebeuren.
Ik ben 3 jaar zonder nieuwe liefde geweest want ik moest er niet aan denken dat een vent mij zou aanraken of weer zou mopperen dat ik te lang weg was geweest om boodschappen te doen, maar goed mijn toemalige huwelijk is ook niet te vergelijken met een doorsnee huwelijk.
Daarna een rebound van een week gehad ik heb er van genoten en voelde me weer mooi ,na die rebound mijn man leren kennen via ilse chat en Dolfijn chat gewoon lol trappen en verder niks , zijn we op icq terecht gekomen en is alles zeg maar verdiept, mijn kinderen heb ik van begin af aan wel verteld met wie ik zat te kletsen helemaal toen het serieus werd.
Na een jaar is hij naar mij toegekomen in het weekend dat mijn kinderen bij hun vader en zijn vriendin waren,ook dat wisten ze.
Eigenlijk is alles daarna best wel snel gegaan eigenlijk mijn kinderen waren op dat moment 10 en 12 jaar oud en stonden in dat weekend onverwachts binnen,nee we lagen niet in een foute pose .
Ik heb mijn kinderen altijd duidelijk gemaakt dat er maar 1 pappa is en dat als ik een vriend zou hebben hij mogelijk een hele goede vriend van hun zou kunnen worden maar nooit een vervangende vader.
Inmiddels zijn we 16 jaar verder en word hij door mijn jongste haar stiefvader genoemd en als ze het over ons samen heeft haar ouders,een mooi compliment die mijn man ook verdiend hij staat altijd klaar voor mijn dochters en als het moet knokt hij voor ze.
Er is wederzijds respect tussen hem en mijn dochters en toen wij in 2011 het partnersschap (inmiddels omgezet in huwelijk) aangingen waren mijn dochters mijn getuigen.
Inmiddels heeft mijn oudste dochter 2 dochters en verwacht ze in november haar 3e en laatste kindje en de dochters van haar zijn dol op mijn man en hij word gewoon bij zijn voornaam genoemd
Nee het is nooit meer geworden wat het was en mijn kinderen zijn daar heel blij mee daar hebben mijn man en ik heel veel geluk mee
Het is hier nooit meer echt goed gekomen. Iedereen gaat zo op het oog prima met elkaar om en er zijn nooit heftige ruzies geweest, maar gevoelsmatig is het toch anders. Je zal nooit hetzelfde gevoel hebben in een samengesteld gezin, als in een gezin met je eigen vader en moeder, dat lijkt me vrij logisch. Dat je ouders dan doen alsof het WEL hetzelfde is, want zij houden immers evenveel van hun nieuwe partner, dus jij wordt ook geacht dit te doen, dat is nog het meest pijnlijke. Een kind zou eerlijk moeten kunnen benoemen waar het zich wel of niet prettig bij voelt en dat zou serieus genomen moeten worden, i.p.v. te zeggen, ach stel je niet zo aan, dit is nu de situatie, wen er maar aan. En dat is toch wat je veel ziet gebeuren.
Ik ben 3 jaar zonder nieuwe liefde geweest want ik moest er niet aan denken dat een vent mij zou aanraken of weer zou mopperen dat ik te lang weg was geweest om boodschappen te doen, maar goed mijn toemalige huwelijk is ook niet te vergelijken met een doorsnee huwelijk.
Daarna een rebound van een week gehad ik heb er van genoten en voelde me weer mooi ,na die rebound mijn man leren kennen via ilse chat en Dolfijn chat gewoon lol trappen en verder niks , zijn we op icq terecht gekomen en is alles zeg maar verdiept, mijn kinderen heb ik van begin af aan wel verteld met wie ik zat te kletsen helemaal toen het serieus werd.
Na een jaar is hij naar mij toegekomen in het weekend dat mijn kinderen bij hun vader en zijn vriendin waren,ook dat wisten ze.
Eigenlijk is alles daarna best wel snel gegaan eigenlijk mijn kinderen waren op dat moment 10 en 12 jaar oud en stonden in dat weekend onverwachts binnen,nee we lagen niet in een foute pose .
Ik heb mijn kinderen altijd duidelijk gemaakt dat er maar 1 pappa is en dat als ik een vriend zou hebben hij mogelijk een hele goede vriend van hun zou kunnen worden maar nooit een vervangende vader.
Inmiddels zijn we 16 jaar verder en word hij door mijn jongste haar stiefvader genoemd en als ze het over ons samen heeft haar ouders,een mooi compliment die mijn man ook verdiend hij staat altijd klaar voor mijn dochters en als het moet knokt hij voor ze.
Er is wederzijds respect tussen hem en mijn dochters en toen wij in 2011 het partnersschap (inmiddels omgezet in huwelijk) aangingen waren mijn dochters mijn getuigen.
Inmiddels heeft mijn oudste dochter 2 dochters en verwacht ze in november haar 3e en laatste kindje en de dochters van haar zijn dol op mijn man en hij word gewoon bij zijn voornaam genoemd
Nee het is nooit meer geworden wat het was en mijn kinderen zijn daar heel blij mee daar hebben mijn man en ik heel veel geluk mee
donderdag 25 augustus 2016 15:39
quote:Eleonora-1 schreef op 25 augustus 2016 @ 14:20:
Geen idee hoe dat bij jou ging natuurlijk maar voor mijn dochter voelt het gezin van haar vader niet als het hare.
Omdat ze van de eerste tijd een negatief gevoel heeft overgehouden.
Ze is er natuurlijk ook relatief weinig maar dat ze zo snel mee moest draven met de nieuwe posse van haar vader heeft weinig positiefs bijgedragen aan het gewenningsproces.
Mijn dochters werden gewoon bij het vreemdgaan van hun vader betrokken,ze zaten beide op de dierenambulance zo hebben ze elkaar leren kennen, en haalden samen regelmatig onze kinderen van school op,als ik savonds met een vriendin ging zwemmen zat hij met haar bij ons thuis op de bank.
Op het moment dat hij haar in de steek liet voor een ander heb ik wel even gelachen, het is natuurlijk veel lulliger als je er achterkomt dat je en bent belazerd, maar ook haar haar in jouw bed vind en tijdens het opruimen van zijn spullen haar ondergoed en een fles glijmiddel tegen komt die niet van jou is.
Ik had even zoiets van tja muts zo je eraan komt kom je er ook vanaf en het feit dat jij met hem meegedaan hebt om mij te bedreigen kost je een extra vernedering met de vondsten die je deed.
Geen idee hoe dat bij jou ging natuurlijk maar voor mijn dochter voelt het gezin van haar vader niet als het hare.
Omdat ze van de eerste tijd een negatief gevoel heeft overgehouden.
Ze is er natuurlijk ook relatief weinig maar dat ze zo snel mee moest draven met de nieuwe posse van haar vader heeft weinig positiefs bijgedragen aan het gewenningsproces.
Mijn dochters werden gewoon bij het vreemdgaan van hun vader betrokken,ze zaten beide op de dierenambulance zo hebben ze elkaar leren kennen, en haalden samen regelmatig onze kinderen van school op,als ik savonds met een vriendin ging zwemmen zat hij met haar bij ons thuis op de bank.
Op het moment dat hij haar in de steek liet voor een ander heb ik wel even gelachen, het is natuurlijk veel lulliger als je er achterkomt dat je en bent belazerd, maar ook haar haar in jouw bed vind en tijdens het opruimen van zijn spullen haar ondergoed en een fles glijmiddel tegen komt die niet van jou is.
Ik had even zoiets van tja muts zo je eraan komt kom je er ook vanaf en het feit dat jij met hem meegedaan hebt om mij te bedreigen kost je een extra vernedering met de vondsten die je deed.
donderdag 25 augustus 2016 16:30
quote:valerievaldera schreef op 25 augustus 2016 @ 14:44:
Het is hier nooit meer echt goed gekomen. Iedereen gaat zo op het oog prima met elkaar om en er zijn nooit heftige ruzies geweest, maar gevoelsmatig is het toch anders. Je zal nooit hetzelfde gevoel hebben in een samengesteld gezin, als in een gezin met je eigen vader en moeder, dat lijkt me vrij logisch. Dat je ouders dan doen alsof het WEL hetzelfde is, want zij houden immers evenveel van hun nieuwe partner, dus jij wordt ook geacht dit te doen, dat is nog het meest pijnlijke. Een kind zou eerlijk moeten kunnen benoemen waar het zich wel of niet prettig bij voelt en dat zou serieus genomen moeten worden, i.p.v. te zeggen, ach stel je niet zo aan, dit is nu de situatie, wen er maar aan. En dat is toch wat je veel ziet gebeuren.
Niet leuk maar wel goed om te lezen.
Heel logisch dat je dat zo voelt.
Ouders bedoelen het goed, tenminste meestal, maar dat er van kinderen gevraagd wordt mee te rennen in het flitstempo van een of beide ouders is gewoon hartstikke zielig.
Mijn dochter heeft het er vaak over.
Met mij is ze vaak alleen, met haar vade eigenlijk nooit.
Ik ga dat blijven doen, veel tijd alleen met haar doorbrengen. Na wat jij schrijft zie ik wederom hoe belangrijk dat is.
Mijn ex werkte ver bij huis vandaan dus sliep door de week maar drie avonden thuis, we zijn het dus gewend veel tijd samen door te brengen.
Ik ga zorgen dat dat zo blijft.
Het is hier nooit meer echt goed gekomen. Iedereen gaat zo op het oog prima met elkaar om en er zijn nooit heftige ruzies geweest, maar gevoelsmatig is het toch anders. Je zal nooit hetzelfde gevoel hebben in een samengesteld gezin, als in een gezin met je eigen vader en moeder, dat lijkt me vrij logisch. Dat je ouders dan doen alsof het WEL hetzelfde is, want zij houden immers evenveel van hun nieuwe partner, dus jij wordt ook geacht dit te doen, dat is nog het meest pijnlijke. Een kind zou eerlijk moeten kunnen benoemen waar het zich wel of niet prettig bij voelt en dat zou serieus genomen moeten worden, i.p.v. te zeggen, ach stel je niet zo aan, dit is nu de situatie, wen er maar aan. En dat is toch wat je veel ziet gebeuren.
Niet leuk maar wel goed om te lezen.
Heel logisch dat je dat zo voelt.
Ouders bedoelen het goed, tenminste meestal, maar dat er van kinderen gevraagd wordt mee te rennen in het flitstempo van een of beide ouders is gewoon hartstikke zielig.
Mijn dochter heeft het er vaak over.
Met mij is ze vaak alleen, met haar vade eigenlijk nooit.
Ik ga dat blijven doen, veel tijd alleen met haar doorbrengen. Na wat jij schrijft zie ik wederom hoe belangrijk dat is.
Mijn ex werkte ver bij huis vandaan dus sliep door de week maar drie avonden thuis, we zijn het dus gewend veel tijd samen door te brengen.
Ik ga zorgen dat dat zo blijft.
donderdag 25 augustus 2016 17:53
http://www.chumplady.com/ ... -chump-lady-pain-go-away/
Ik wilde deze even met jullie delen. Chumplady is een site waar ik in het begin veel aan heb gehad en waar ik ook veel gelachen om heb.
Ik wilde deze even met jullie delen. Chumplady is een site waar ik in het begin veel aan heb gehad en waar ik ook veel gelachen om heb.
donderdag 25 augustus 2016 18:33
Mooi Chevron, dat stuk. Heel erg goed.
Zo herkenbaar ook.
We denken allemaal dat ons verhaal uniek is. Voor onszelf is dat natuurlijk ook zo. Maar iedere keer ben ik weer verbaasd over de overeenkomsten juist.
Zowel in de gebeurtenissen die leiden tot de breuk als de reactie daarop.
En ook die vraag, hoe lang heb ik verdriet? is universeel.
Zo herkenbaar ook.
We denken allemaal dat ons verhaal uniek is. Voor onszelf is dat natuurlijk ook zo. Maar iedere keer ben ik weer verbaasd over de overeenkomsten juist.
Zowel in de gebeurtenissen die leiden tot de breuk als de reactie daarop.
En ook die vraag, hoe lang heb ik verdriet? is universeel.
donderdag 25 augustus 2016 22:06
Zo zeg wat heftig allemaal. Wat To en een aantal van jullie doormaken is echt my worst nightmare. Ik heb er de hele middag over na lopen denken. Ik vind het heel confronterend om te lezen. Als het jullie kan overkomen in een wat jullie dachten goede relatie kan het mij ook overkomen in mijn wat ik denk goede relatie. Bbrrrr. Maar, wil ik dan nuj iets veranderen? Nee want ik ben mezelf en doe al mijn best. Als mijn man aankomt met klachten oid zal ik hem natuurljjk serieus nemen en kijken wat ik kan doen. Maar ik ben ik en ik doe al mijn best.
dat zullen jullie ongetwijfeld ook gedaan hebben als ik het zo lees. En alleen daarom al moeten jullie het niet op jezelf betrekken.
To ik vind dat je het waanzinnig goed doet. Je voelt je misschien niet sterk maar uit hoe je alles verwoord blijkt van wel hoor.
mijn tip is, probeer de avonden van jou te maken. Nu zijn ze nog vreemd en ongemakkelijk wat logisch is. Maar maak ze van jou.
Verwen jezelf elke avond zoals je dat anders deed voor een gezellig avondje samen. Word abonnee van Netflix of van de bieb en ga series volgen of boeken lezen. Koop je favoriete thee of koffie, eventueel met een nieuw koffieapparaat erbij dat ook nog melk schuimt als je daar van houst, of neem een wijntje of 2 (niet meer, dan ga je slechter slapen).
Zoek een vaste oppas voor 1 avond per week zodat je een cursus oid kan doen. Hoewel dat misschien vroeg is.
je avonden gaan je terugtrekmomenten worden. Waarop je je kan ontspannen en tot jezelf kan komen. Soms, nu nog vaak, kan toegeven aan je verdriet. Met een dekentje om je heen opkrullen op de bank. Avonden waarop je ook nieuwe plannen kunt gaan maken over een tijdje. Een hobby kan gaan uitoefenen. Je hoeft met niemand rekening te hiuden en als het verdriet iets verzacht kan dat ook fijn zijn.
Heel veel sterkte.
dat zullen jullie ongetwijfeld ook gedaan hebben als ik het zo lees. En alleen daarom al moeten jullie het niet op jezelf betrekken.
To ik vind dat je het waanzinnig goed doet. Je voelt je misschien niet sterk maar uit hoe je alles verwoord blijkt van wel hoor.
mijn tip is, probeer de avonden van jou te maken. Nu zijn ze nog vreemd en ongemakkelijk wat logisch is. Maar maak ze van jou.
Verwen jezelf elke avond zoals je dat anders deed voor een gezellig avondje samen. Word abonnee van Netflix of van de bieb en ga series volgen of boeken lezen. Koop je favoriete thee of koffie, eventueel met een nieuw koffieapparaat erbij dat ook nog melk schuimt als je daar van houst, of neem een wijntje of 2 (niet meer, dan ga je slechter slapen).
Zoek een vaste oppas voor 1 avond per week zodat je een cursus oid kan doen. Hoewel dat misschien vroeg is.
je avonden gaan je terugtrekmomenten worden. Waarop je je kan ontspannen en tot jezelf kan komen. Soms, nu nog vaak, kan toegeven aan je verdriet. Met een dekentje om je heen opkrullen op de bank. Avonden waarop je ook nieuwe plannen kunt gaan maken over een tijdje. Een hobby kan gaan uitoefenen. Je hoeft met niemand rekening te hiuden en als het verdriet iets verzacht kan dat ook fijn zijn.
Heel veel sterkte.
donderdag 25 augustus 2016 23:50
Ik ben het er absoluut mee eens dat nieuwe relaties en vooral zo snel de kinderen erbij betrekken uit den boze zijn. Ex en ik zijn nu 7 weken uit elkaar, en hij had haar liever al 3 weken geleden voorgesteld. Dat hij totaal niet nadenkt over hoe verwarrend dat voor zoontje is zegt eigenlijk al genoeg. Mocht ik een nieuwe relatie krijgen over een tijdje, of gaan daten blijft zoontje daar voorlopig helemaal buiten. Ik moet m'n aandacht ook volledig op m'n zoontje richten nu en dat doe ik ook, maar dat maakt het gemis niet minder. Dat zijn ook de momenten waarop ik het niet kan uitstaan dat ex gezellig elke avond op de bank zit met de vrouw waarmee hij mij maanden bedrogen heeft hij woont daar nu inmiddels, voelt zo oneerlijk soms maar ik geloof nog steeds in karma. Aankomende week begint school weer en dan zullen de eenzame avonden echt gaan beginnen daar moet ik doorheen, ga mezelf inderdaad proberen te verwennen. Kan me voorstellen dat het mensen bangmaakt, vriendinnen van me zeiden ook hij was de laatste van wie we het verwacht hadden, jullie waren voor zoveel van ons een voorbeeld. Als hij zo kan vreemdgaan enz, kan iedereen het en dat is best beangstigend. Kan me dat voorstellen maar wil toch graag blijven geloven in het goede van de mens. Gisteren weer een aanvaring met ex, hij zou nog laten weten wanneer zoontje een nachtje bij hem kon slapen omdat hij hem in m'n 3 weken vakantie 1 keer gezien heeft en zoontje hem erg mist. Uiteindelijk stuurde hij ik kom hem die avond halen dan eet ik even wat met hem en breng ik hem weer terug. Dus ik zei nou nee dan wordt hij alleen nog verdrietiger hij vraagt je steeds wanneer huj bij je mag slapen dat heb je beloofd, maakt niet uit welke avond maar hou je daar wel aan. Nou puntje bij paaltje kan het niet. Meneer moet elke dag ver weg rijden om bij haar te kunnen slapen en weer terug en stel je voor dat hij een nachtje moet missen om bij z'n kind te zijn. Echt wordt er misselijk van en krijg steeds meer een afknapper van hem.
vrijdag 26 augustus 2016 01:05
Samantha ,
Hoe lullig ook maar zijn gedrag maakt jou steeds sterker ,je gaat naar een eigen advocaat dat vrouwtje die zich door zijn buien liet inleveren vecht terug voor de rechten van hun kind en haarzelf.
Je zult straks nog staan kijken van de innerlijke kracht die je hebt,want die heb je en die avonden ? ja het is kut maar het went wel je gaat steeds meer dingetjes doen die je fijn vind, jezelf verwennen voelt nu nog zinloos, nu nog maar straks niet meer je gaat groeien en je word steeds meer de persoon die je eigenlijk al was.
Die ex van jou laat hem lekker ,jij hoeft geen wraak te nemen hij komt zichzelf nog een keer tegen en dan ben jij allang klaar met hem
Hoe lullig ook maar zijn gedrag maakt jou steeds sterker ,je gaat naar een eigen advocaat dat vrouwtje die zich door zijn buien liet inleveren vecht terug voor de rechten van hun kind en haarzelf.
Je zult straks nog staan kijken van de innerlijke kracht die je hebt,want die heb je en die avonden ? ja het is kut maar het went wel je gaat steeds meer dingetjes doen die je fijn vind, jezelf verwennen voelt nu nog zinloos, nu nog maar straks niet meer je gaat groeien en je word steeds meer de persoon die je eigenlijk al was.
Die ex van jou laat hem lekker ,jij hoeft geen wraak te nemen hij komt zichzelf nog een keer tegen en dan ben jij allang klaar met hem
vrijdag 26 augustus 2016 06:27
Veel succes en sterkte bij het oriënterend gesprek met de advocaat. vergeet daar niet te vermelden dat je dinsdag bij de mediator zit. Mocht je dat niet meer willen voortzetten, kan de advocaat dat traject voor je stoppen. Anders moet je je daarover gaan verklaren en dat kan je advocaat je mooi uit handen nemen. Het is in en in triest hoe jouw ex zijn vaderrol niet serieus neemt. Hij is er niet voor zijn zoontje en ik kan mij voorstellen dat je door zo'n laatste voorbeeld wat je hier post ook afknapt. Je kunt niet van hem op aan zo en er kunnen geen afspraken met hem worden gemaakt, want die laat hij links liggen of probeert ze af te doen met een versimpelde oplossing waar niemand bij gebaat is.
vrijdag 26 augustus 2016 07:33
Niet te geloven dat de liefde voor zijn kind zo makkelijk kan overgenomen door een nieuwe liefde. Enfin, bewaar het gesprek, als hij nauwelijks behoefte heeft om zijn kind te zien dan kan een rechter daar ook zo wat mee.
Nog even over daten. waarom zou je het niet doen? Het verschil t.o.v. hobby of sport is dat je rustig met iemand praat tijdens een etentje of film, je hoeft er geen relatie mee maar het is een wat meer één op één manier om andere mensen te leren kennen en een leuke avond te hebben. De één vindt het te vroeg misschien maar dat is het enige echte voordeel van scheiden, jij hoeft je van niemand meer wat aan te trekken, jij bent de baas over jouw leven en alles wat jou leuk lijkt kan je nu doen.
Nog even over daten. waarom zou je het niet doen? Het verschil t.o.v. hobby of sport is dat je rustig met iemand praat tijdens een etentje of film, je hoeft er geen relatie mee maar het is een wat meer één op één manier om andere mensen te leren kennen en een leuke avond te hebben. De één vindt het te vroeg misschien maar dat is het enige echte voordeel van scheiden, jij hoeft je van niemand meer wat aan te trekken, jij bent de baas over jouw leven en alles wat jou leuk lijkt kan je nu doen.
vrijdag 26 augustus 2016 14:14
Ik denk dat ik op dit moment enorm zou gaan bluffen door hem een bericht te sturen met
'Als je je kind toch amper wilt zien omdat je te druk bent met je nieuwe vriendin, dan ga ik voor de hele opvoeding/ouderlijk gezag zodat hij je kan vergeten en geen tranen meer hoeft te laten. Ter bescherming van kind lijkt dat de beste oplossing. De groeten.' Zoiets dan.
Je zou zo'n vent toch voor zijn bek slaan he! Maar wellicht dat hij een keer gaat nadenken.
'Als je je kind toch amper wilt zien omdat je te druk bent met je nieuwe vriendin, dan ga ik voor de hele opvoeding/ouderlijk gezag zodat hij je kan vergeten en geen tranen meer hoeft te laten. Ter bescherming van kind lijkt dat de beste oplossing. De groeten.' Zoiets dan.
Je zou zo'n vent toch voor zijn bek slaan he! Maar wellicht dat hij een keer gaat nadenken.
vrijdag 26 augustus 2016 14:37
vrijdag 26 augustus 2016 15:07
ik begrijp dit niet: is er er niet met ex afgesproken welke dagen hij de zorg neemt voor kind tijdens de vakantie? dus per mail. en dat van tevoren ingepland?
als hij zich dan daaraan onttrekt - heeeeel vervelend - zou ik dit ook weer per mail met hem aankaarten. zodat alles zwart op wit staat. van mails kun je screenshots maken die als bewijslast geaccepteerd worden door de rechter.
ik zou hem per mail een voorstel doen voor de komende drie maanden aan ouderlijke zorg. hem vragen hier per mail op te reageren. en hem dan hieraan houden. wijkt hij er vanaf - dan mails bewaren.
en voor zomaar afgezegde afspraken: een oppas achter de hand houden en hem daarvoor de factuur sturen.
als hij zich dan daaraan onttrekt - heeeeel vervelend - zou ik dit ook weer per mail met hem aankaarten. zodat alles zwart op wit staat. van mails kun je screenshots maken die als bewijslast geaccepteerd worden door de rechter.
ik zou hem per mail een voorstel doen voor de komende drie maanden aan ouderlijke zorg. hem vragen hier per mail op te reageren. en hem dan hieraan houden. wijkt hij er vanaf - dan mails bewaren.
en voor zomaar afgezegde afspraken: een oppas achter de hand houden en hem daarvoor de factuur sturen.
vrijdag 26 augustus 2016 23:12
Alles gaat via de app en dat stuur ik steeds soort naar mijn e-mail dus heb alles op papier. Elke afspraak die hij niet nagekomen is, wanneer hij hem te vroeg teruggebracht heeft enz. Ik ben vandaag de advocaat geweest stond trillend voor de deur. Ze staat bekend als 1 van de betere scheidingsadvocaten en heeft me veel handvaten gegeven, wel geadviseerd om het nog bij de mediator te proberen met haar eventueel als achtergrond, en als het dan echt niet gaat volledig overstappen naar haar. Dit omdat we straks beide vermogen overhouden en omdat het anders wel eens een heel duur geintje kan worden en erg lang kan gaan duren allemaal, wat dat betreft blijft mediation de beste optie. Wel moet ik meteen aangeven bij de mediator waar ex zich allemaal niet aan houdt en dat op deze manier mediation niet gaat werken, dat ik het wil maar met duidelijke afspraken waar ex zich vanaf nu aan houdt, en zo niet dat het dan niet doorgaat. Aan nieuwe vriendin van ex kan ik weinig doen qua strafblad en dergelijke, wel kan ik op papier laten zetten dat nieuwe partners uit beeld blijven totdat beide hier akkoord mee gaan, dat ik mijn kind pas aan iemand anders kan toevertrouwen als ik weer wat vertrouwen in ex terug heb wat nu door al zijn niet nagekomen afspraken en beloftes stuk is, en dat ik dit anders via de rechter laat bepalen zeker door achtergrond nieuwe vriendin. Ze heeft me geadviseerd om hier echt hard in te zijn. Verder niks meer afwijzen qua financiele zaken alles wordt gewoon eerlijk verdeeld dus ook zijn bezittingen omdat ik me anders in de vingers snij, partneralimentatie accepteren, gewoon volgens de wet, niet met de bedoeling om hem leeg te trekken maar omdat ik daar gewoon recht op heb, ze vind me te makkelijk en ik wijs veel te veel dingen af voor de lieve vrede. Ik ging daar weer erg tegenin, maar ze heeft mij m'n financiële situatie straks voorgespiegeld en de zijne, en als ik niet op mijn strepen ga staan zit ex er straks heel riant bij en kan ik de eindjes aan elkaar knopen. Dat heeft me wel de ogen geopend. Verder een voorlopige omgangsregeling bijv. tot de herfstvakantie afspreken, en dan evalueren omdat ze vanuit de praktijk weet dat figuren zoals ex zich toch vaak niet aan afspraken houden en je andere alles weer opnieuw moet opstarten, met een voorlopige omgangsregeling en evaluatie ben je dit voor. Ik ga dus wel naar de mediator, maar zodra ik het gevoel krijg dat ik geen stap verder kom kap ik het af en beëindig ik het meteen.
Wat betreft het goede in de mens blijven zien, dit heeft zoveel stukgemaakt bij me en mensen vertrouwen zal voorlopig nog wat moeilijk zijn, maar ik weiger gewoon te geloven dat het gros van de mensen zo slecht in elkaar steekt. Ik wil blijven geloven in liefde, vertrouwen en eerlijkheid, omdat de wereld anders wel heel naar is. Dat ik waakzamer en alerter zal worden is wel een ding wat zeker is.
Wat betreft het goede in de mens blijven zien, dit heeft zoveel stukgemaakt bij me en mensen vertrouwen zal voorlopig nog wat moeilijk zijn, maar ik weiger gewoon te geloven dat het gros van de mensen zo slecht in elkaar steekt. Ik wil blijven geloven in liefde, vertrouwen en eerlijkheid, omdat de wereld anders wel heel naar is. Dat ik waakzamer en alerter zal worden is wel een ding wat zeker is.
zaterdag 27 augustus 2016 00:10
Halleluja, ik ben echt opgelucht dat je naar een advocaat bent gegaan en doordrongen ben van het feit dat dit niet de tijd is om financieel cadeautjes uit te delen. Meid, ik ben echt trots op je, en ook al stond je te trillen op je benen, dit is de eerste stap naar je tanden laten zien en grenzen trekken, het feit dat je die stap hebt gemaakt zal je in de toekomst minder het gevoel geven dat je een situatie niet kan controleren. De pijn en verdriet, de eenzaamheid, die zullen voorlopig je nog ongenadig treffen maar scheiden is ook een kans om een nieuwe Samantha op te bouwen, alles waar je ontevreden over was bij je zelf kan je nu overboord gooien en wat mooi is aan je zelf hou je.
zaterdag 27 augustus 2016 00:53
Goedzo Samantha,je hebt de juiste stappen gezet, de advocate zal duidelijk voor de rechten van jouw zoon en jou opkomen en dat is zo belangrijk zoals je wel gezien hebt vandaag.
Mediator bij de omgangsregeling betrekken,maar het zakelijke echt via de advocate zorg maar goed voor je zoon en jezelf een ander (je ex) zal het niet doen voor je
Mediator bij de omgangsregeling betrekken,maar het zakelijke echt via de advocate zorg maar goed voor je zoon en jezelf een ander (je ex) zal het niet doen voor je
