Relaties
alle pijlers
Zie ik spoken door eigen onzekerheid?
zondag 26 juni 2016 20:02
Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik hier mijn verhaal neergezet. Wegens anonimiteit heb ik de intro verwijderd enige tijd terug.
Korte samenvatting; ik was zwanger, oudcollega van man plaatste een uitdagende foto als reactie op zijn (totaal niet uitdagende) status op fb, ik ben gaan speuren en kreeg een naar gevoel. Hem ermee geconfronteerd maar hij had voor alles een logische verklaring. Althans voor hem heel logisch, voor mij nog steeds beetje dubieus.
Maar goed, ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven: het verweten aan zwangerschapshormonen en zijn onwetendheid en besloten hem te vertrouwen.
Nu zit ik toch weer met een dilemma en vraag me af wat ik hiermee moet.
Hij heeft een nieuwe baan.
Vorig weekend zaten we in de auto met kinderen en moest ik wederzijdse kennis appen,vroeg of dat even met zijn telefoon kon (mijne lag achterin). Ik weet niet meer waarom maar hij legde de telefoon even op zijn schoot (hadden geparkeerd) en toen hij zijn app opende zag ik dat hij had geappt met een vrouw waarvan ik vermoed dat ze een collega is.
Ondanks voorgaande info vond ik dat niet vreemd, hij mag gerust appen met vrouwelijke collega's. Hij rommelde iets met zijn telefoon en zei opeens: ach ik kan net zo goed zelf even appen nu.
Toen hij weer de app opende zag ik dat hij het gesprek had verwijderd. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik spoken zie, misschien de naam niet goed gezien,of vergist want de eerste letters lijken op die van een vriend etc.
Toen ik vanmorgen op fb keek had deze collega (een geheel onschuldige!) reactie op hem gegeven. Nog steeds prima, maar ik heb het dus toch goed gezien, de naam 'bestaat' wel degelijk in zijn kennissenkring.
Voor de duidelijkheid: het wantrouwen komt voort uit het vermoeden van het wissen van het gesprek, als het gesprek er nog gewoon in had gestaan was ik niet ongerust geweest.
Maar goed, het gelaten voor wat het was, we gingen immers een weekend weg en ik zal wel spoken zien.
De afgelopen dagen hebben we ruzie, de kinderen vragen veel negatieve aandacht,we zijn moe en zien elkaar weinig. Hij wil dat ik meer aandacht heb voor hem, en voor ons samen. Maar ik vind dat hij daar de afgelopen dagen weinig moeite voor deed nadat hij een feestje met collega's heeft gehad, anderhalf later thuis kwam midden in de nacht omdat hij was verdwaald (dit trek ik niet echt in twijfel) maar onze enige vrije avond samen dan wel om 20.00 in bed ligt en ik alleen op de bank.
Ik ben vandaag erg boos, boos om alles, boos om niets. Ik weet niet zo goed of het onderliggende probleem eigenlijk mijn wantrouwen is. En ligt dat wantrouwen bij mij? Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk na mijn zwangerschappen.
Moet ik dit voorval (WEER) gaan aankaarten? Ik vrees dat hij alles zal ontkennen en ik me weer een muts voel. En ik wil ook niet voor ongemakkelijke situaties gaan zorgen bij een bedrijfsfeestje..
Wat te doen?
Korte samenvatting; ik was zwanger, oudcollega van man plaatste een uitdagende foto als reactie op zijn (totaal niet uitdagende) status op fb, ik ben gaan speuren en kreeg een naar gevoel. Hem ermee geconfronteerd maar hij had voor alles een logische verklaring. Althans voor hem heel logisch, voor mij nog steeds beetje dubieus.
Maar goed, ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven: het verweten aan zwangerschapshormonen en zijn onwetendheid en besloten hem te vertrouwen.
Nu zit ik toch weer met een dilemma en vraag me af wat ik hiermee moet.
Hij heeft een nieuwe baan.
Vorig weekend zaten we in de auto met kinderen en moest ik wederzijdse kennis appen,vroeg of dat even met zijn telefoon kon (mijne lag achterin). Ik weet niet meer waarom maar hij legde de telefoon even op zijn schoot (hadden geparkeerd) en toen hij zijn app opende zag ik dat hij had geappt met een vrouw waarvan ik vermoed dat ze een collega is.
Ondanks voorgaande info vond ik dat niet vreemd, hij mag gerust appen met vrouwelijke collega's. Hij rommelde iets met zijn telefoon en zei opeens: ach ik kan net zo goed zelf even appen nu.
Toen hij weer de app opende zag ik dat hij het gesprek had verwijderd. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik spoken zie, misschien de naam niet goed gezien,of vergist want de eerste letters lijken op die van een vriend etc.
Toen ik vanmorgen op fb keek had deze collega (een geheel onschuldige!) reactie op hem gegeven. Nog steeds prima, maar ik heb het dus toch goed gezien, de naam 'bestaat' wel degelijk in zijn kennissenkring.
Voor de duidelijkheid: het wantrouwen komt voort uit het vermoeden van het wissen van het gesprek, als het gesprek er nog gewoon in had gestaan was ik niet ongerust geweest.
Maar goed, het gelaten voor wat het was, we gingen immers een weekend weg en ik zal wel spoken zien.
De afgelopen dagen hebben we ruzie, de kinderen vragen veel negatieve aandacht,we zijn moe en zien elkaar weinig. Hij wil dat ik meer aandacht heb voor hem, en voor ons samen. Maar ik vind dat hij daar de afgelopen dagen weinig moeite voor deed nadat hij een feestje met collega's heeft gehad, anderhalf later thuis kwam midden in de nacht omdat hij was verdwaald (dit trek ik niet echt in twijfel) maar onze enige vrije avond samen dan wel om 20.00 in bed ligt en ik alleen op de bank.
Ik ben vandaag erg boos, boos om alles, boos om niets. Ik weet niet zo goed of het onderliggende probleem eigenlijk mijn wantrouwen is. En ligt dat wantrouwen bij mij? Ik ben erg onzeker over mijn uiterlijk na mijn zwangerschappen.
Moet ik dit voorval (WEER) gaan aankaarten? Ik vrees dat hij alles zal ontkennen en ik me weer een muts voel. En ik wil ook niet voor ongemakkelijke situaties gaan zorgen bij een bedrijfsfeestje..
Wat te doen?
vrijdag 19 augustus 2016 11:35
vrijdag 19 augustus 2016 14:20
Ja ik snap je graffiti en natuurlijk moet je er alles aan gedaan hebben. Maar ga je niet aan de basis voorbij? Hou je nog van hem? Kun je hem dit vergeven? Ga je hem ooit nog vertrouwen? Als je voor jezelf al een vrij duidelijk antwoord daarop hebt kun je wel blijven vechten maar als het antwoord nee is kun je beter nu de keuze maken om uit elkaar te gaan.. en wat vloerkleed zegt.
Ik wens je veel wijsheid. Blijf dichtbij je gevoel.
Ik wens je veel wijsheid. Blijf dichtbij je gevoel.
vrijdag 19 augustus 2016 16:46
Dank je wel azrielle.
Ik vind het erg moeilijk om nu te zeggen of ik hem ooit weer ga vertrouwen of nog van hem hou. Ik weet het niet. Soms hou ik heel veel van hem en soms ben ik weer vreselijk boos.
Ik hoop dat de relatietherapie mij hier inzicht in kan gaan geven op den duur.
Ik gun mezelf iemand die van mij houdt en goed voor me is, of hij dat ooit weer kan worden weet ik niet. Ik gun mezelf ook iemand waar ik van houd, als hij dat weer kan zijn en zijn best doet is er een kans.
Maar dit heeft heel veel pijn gedaan en kan nu niet zeggen of dit ooit te herstellen is.
Ik vind het erg moeilijk om nu te zeggen of ik hem ooit weer ga vertrouwen of nog van hem hou. Ik weet het niet. Soms hou ik heel veel van hem en soms ben ik weer vreselijk boos.
Ik hoop dat de relatietherapie mij hier inzicht in kan gaan geven op den duur.
Ik gun mezelf iemand die van mij houdt en goed voor me is, of hij dat ooit weer kan worden weet ik niet. Ik gun mezelf ook iemand waar ik van houd, als hij dat weer kan zijn en zijn best doet is er een kans.
Maar dit heeft heel veel pijn gedaan en kan nu niet zeggen of dit ooit te herstellen is.
vrijdag 19 augustus 2016 20:11
Ik wil graag weten wat haar versie is.. Dat geeft me misschien meer inzicht in de situatie.
Daarnaast geef ik toe dat het ook een beetje als vergelding voelt, ik zit mede door haar in een vreselijke situatie, helemaal naar mijn kinderen toe vind ik het walgelijk. Ondertussen post zij gezellige kiekjes op social media waarin ze aangeeft zo gek te zijn op haar man en dat haar kind haar alles zijn en wat voor leuke moeder ze wel niet is.
Dus ik vind dat zij ook wel eens even wat narigheid mag ervaren, laat haar maar flink schrikken als ik haar overval.
Ik slaap al wekenlang niet, voel me vreselijk en moet mijn hoofd boven water houden.
Laat haar ook maar een fractie van wat ik doormaak ervaren.
Daarnaast zal ik haar tegen blijven komen op personeelsfeesten, ik wil haar daarvoor een keer zien.
Daarnaast geef ik toe dat het ook een beetje als vergelding voelt, ik zit mede door haar in een vreselijke situatie, helemaal naar mijn kinderen toe vind ik het walgelijk. Ondertussen post zij gezellige kiekjes op social media waarin ze aangeeft zo gek te zijn op haar man en dat haar kind haar alles zijn en wat voor leuke moeder ze wel niet is.
Dus ik vind dat zij ook wel eens even wat narigheid mag ervaren, laat haar maar flink schrikken als ik haar overval.
Ik slaap al wekenlang niet, voel me vreselijk en moet mijn hoofd boven water houden.
Laat haar ook maar een fractie van wat ik doormaak ervaren.
Daarnaast zal ik haar tegen blijven komen op personeelsfeesten, ik wil haar daarvoor een keer zien.
vrijdag 19 augustus 2016 20:18
Toch vind ik het oovallend dat jij nu zo keihard aan het werk bent, zou je man moeten doen.
En zij is fout ja, maar je man is 1000x fouter geweest. Je bent met hem getrouwd, niet met haar. Ik zou proberen daar boven te staan als je hiermee verder wilt eerlijk gezegd. Hoe menselijk wraakgevoelens ook zijn.
En zij is fout ja, maar je man is 1000x fouter geweest. Je bent met hem getrouwd, niet met haar. Ik zou proberen daar boven te staan als je hiermee verder wilt eerlijk gezegd. Hoe menselijk wraakgevoelens ook zijn.
vrijdag 19 augustus 2016 20:29
quote:Grafitti schreef op 19 augustus 2016 @ 20:11:
Ik wil graag weten wat haar versie is.. Dat geeft me misschien meer inzicht in de situatie.
Daarnaast geef ik toe dat het ook een beetje als vergelding voelt, ik zit mede door haar in een vreselijke situatie, helemaal naar mijn kinderen toe vind ik het walgelijk. Ondertussen post zij gezellige kiekjes op social media waarin ze aangeeft zo gek te zijn op haar man en dat haar kind haar alles zijn en wat voor leuke moeder ze wel niet is.
Dus ik vind dat zij ook wel eens even wat narigheid mag ervaren, laat haar maar flink schrikken als ik haar overval.
Ik slaap al wekenlang niet, voel me vreselijk en moet mijn hoofd boven water houden.
Laat haar ook maar een fractie van wat ik doormaak ervaren.
Daarnaast zal ik haar tegen blijven komen op personeelsfeesten, ik wil haar daarvoor een keer zien.
Post ze ook snachts op haar facebook? kijk daar eens naar en als ze dat niet doet snachts als je weer leest op haar facebook dat ze zo gek op haar man is een nieuwe facebook met een fakeprofiel aanmaken en dan melden: goh zo gek op je man dat je wel ondertussen met je tengels aan andere (getrouwde ) kerels zit.
Dit kan iedereen zijn een colega ,jij je man dat weet ze niet laat haar maar lekker zweten.
Ik wil graag weten wat haar versie is.. Dat geeft me misschien meer inzicht in de situatie.
Daarnaast geef ik toe dat het ook een beetje als vergelding voelt, ik zit mede door haar in een vreselijke situatie, helemaal naar mijn kinderen toe vind ik het walgelijk. Ondertussen post zij gezellige kiekjes op social media waarin ze aangeeft zo gek te zijn op haar man en dat haar kind haar alles zijn en wat voor leuke moeder ze wel niet is.
Dus ik vind dat zij ook wel eens even wat narigheid mag ervaren, laat haar maar flink schrikken als ik haar overval.
Ik slaap al wekenlang niet, voel me vreselijk en moet mijn hoofd boven water houden.
Laat haar ook maar een fractie van wat ik doormaak ervaren.
Daarnaast zal ik haar tegen blijven komen op personeelsfeesten, ik wil haar daarvoor een keer zien.
Post ze ook snachts op haar facebook? kijk daar eens naar en als ze dat niet doet snachts als je weer leest op haar facebook dat ze zo gek op haar man is een nieuwe facebook met een fakeprofiel aanmaken en dan melden: goh zo gek op je man dat je wel ondertussen met je tengels aan andere (getrouwde ) kerels zit.
Dit kan iedereen zijn een colega ,jij je man dat weet ze niet laat haar maar lekker zweten.
vrijdag 19 augustus 2016 21:42
Ik heb natuurlijk mijn eigen verdriet, en dat kan hij niet wegnemen, hoe graag hij ook zou willen. Ik heb het idee dat hij doet wat hij kan op dit moment, ik wissel van stemming om de dag dus het is ook elke dag voor hem daarop inspelen. Het beantwoorden van mijn vragen, eerlijk zijn, open zijn, praten over mijn gevoel en dat van hem is het enige in mijn ogen wat hij nu kan doen. Zorgen voor de kinderen, mij rust gunnen, afspraak bij de relatie therapeut ... Wat kan ik meer van hem verlangen in dit stadium?
Ik heb mijn eigen verwerking en daar moet ik hard mee aan het werk, dat kan niemand anders voor me doen.
Oh ja en dat slechte huwelijk? Ik heb het idee dat daar een lieve, leuke nietsvermoedende man op de bank van haar zit te houden. Maar dat kan ik fout hebben...
Ik heb mijn eigen verwerking en daar moet ik hard mee aan het werk, dat kan niemand anders voor me doen.
Oh ja en dat slechte huwelijk? Ik heb het idee dat daar een lieve, leuke nietsvermoedende man op de bank van haar zit te houden. Maar dat kan ik fout hebben...
zaterdag 20 augustus 2016 10:20
quote:vloerkleed schreef op 19 augustus 2016 @ 11:35:
Dan moet je wel hier snel een einde aan maken grafitti anders voelen de Kids haarfijn de vervelende sfeer thuis .
Of je moet zo snel mogenlijk praten met haar daarna het boek dicht doen en verder gaan met je man of anders bij hem weg .
Deze situatie brengt je kids ook in een vervelende situatie+1
Dan moet je wel hier snel een einde aan maken grafitti anders voelen de Kids haarfijn de vervelende sfeer thuis .
Of je moet zo snel mogenlijk praten met haar daarna het boek dicht doen en verder gaan met je man of anders bij hem weg .
Deze situatie brengt je kids ook in een vervelende situatie+1
zaterdag 20 augustus 2016 13:23
Er is geen vervelende sfeer thuis, we gaan goed met elkaar om, lachen samen en ondernemen veel samen met de kinderen. Dus als ze iets voelen zal dat minimaal zijn.
Ik kan haar niet eerder spreken omdat ze op vakantie is.
Natuurlijk ben ik nog boos en gekwetst, dat vind ik ook niet verwonderlijk. Er is nogal wat op mijn bord gekomen.
Maar de momenten dat ik verdriet heb of boos ben liggen de kinderen op bed.
Nu beslissen of ik verder kan met hem is nog niet mogelijk, dat zal de tijd en therapie moeten leren.
Ik kan haar niet eerder spreken omdat ze op vakantie is.
Natuurlijk ben ik nog boos en gekwetst, dat vind ik ook niet verwonderlijk. Er is nogal wat op mijn bord gekomen.
Maar de momenten dat ik verdriet heb of boos ben liggen de kinderen op bed.
Nu beslissen of ik verder kan met hem is nog niet mogelijk, dat zal de tijd en therapie moeten leren.
zaterdag 3 september 2016 07:28
Bedankt voor je bericht appelientje!
Ik moet zeggen dat de laatste dagen me behoorlijk opbreken. Het lijkt wel alsof de klap nu pas echt is gekomen. Ik ben zo intens moe.
Voel me gevangen in een situatie die hij heeft gecreëerd.
Ik heb erg veel respect voor mensen die hier samen uitkomen, want ik weet echt niet wat ik voel als ik naar mijn man kijk. Het verdriet is zo groot, en ook al doet hij nu alles (voor zover ik weet) zo goed mogelijk, ik ben zo boos dat hij het zover heeft laten komen.
Hoe gingen jullie hiermee om?
Ik moet zeggen dat de laatste dagen me behoorlijk opbreken. Het lijkt wel alsof de klap nu pas echt is gekomen. Ik ben zo intens moe.
Voel me gevangen in een situatie die hij heeft gecreëerd.
Ik heb erg veel respect voor mensen die hier samen uitkomen, want ik weet echt niet wat ik voel als ik naar mijn man kijk. Het verdriet is zo groot, en ook al doet hij nu alles (voor zover ik weet) zo goed mogelijk, ik ben zo boos dat hij het zover heeft laten komen.
Hoe gingen jullie hiermee om?
zaterdag 3 september 2016 08:42
Ja eerste afspraak gehad.. was meer een kennismaking en de situatie uitleggen.
Die therapie heeft natuurlijk ook tijd nodig, dat weet ik.
Maar mijn lijf is op, mijn geest ook voor nu.
Ik heb gewoon geen energie meer. Op mijn werk gaat alles door, mijn leidinggevende heeft wel begrip voor de situatie maar al mijn verantwoordelijkheden (die vanaf volgende week er nog meer worden) en diensten blijven. Ik kan ook moeilijk wegblijven omdat mijn man vreemd is gegaan. Dat snap ik wel.
Het gezinsleven gaat ook door, mijn kinderen zijn nog zo klein, die zijn nog geheel afhankelijk van ons. Helaas weinig opties om hen door anderen te laten verzorgen.
Ik heb sinds vorig jaar in een slechte periode gezeten (redelijk overspannen) door andere situaties. Was net op een punt dat er weer wat rust kwam. Nu dit erover heen, het maakt me zo boos. Ik zit er maar mooi weer mee.
Hoe houdt men de boel draaiende in zo'n situatie?
Die therapie heeft natuurlijk ook tijd nodig, dat weet ik.
Maar mijn lijf is op, mijn geest ook voor nu.
Ik heb gewoon geen energie meer. Op mijn werk gaat alles door, mijn leidinggevende heeft wel begrip voor de situatie maar al mijn verantwoordelijkheden (die vanaf volgende week er nog meer worden) en diensten blijven. Ik kan ook moeilijk wegblijven omdat mijn man vreemd is gegaan. Dat snap ik wel.
Het gezinsleven gaat ook door, mijn kinderen zijn nog zo klein, die zijn nog geheel afhankelijk van ons. Helaas weinig opties om hen door anderen te laten verzorgen.
Ik heb sinds vorig jaar in een slechte periode gezeten (redelijk overspannen) door andere situaties. Was net op een punt dat er weer wat rust kwam. Nu dit erover heen, het maakt me zo boos. Ik zit er maar mooi weer mee.
Hoe houdt men de boel draaiende in zo'n situatie?
zaterdag 3 september 2016 09:12
Ik kan me heel goed voorstellen dat je erg moe bent. Geen wonder.
En als je man dan toch zo veel begrip heeft, kunnen jullie dan geen betaalde hulp inhuren. Voor de kinderen en voor de huishouding? Normaal doe je dat niet als je zelf thuis bent, maar dan kan iemand anders in ieder geval al werk uit handen nemen. Dan kun je eens op bed gaan liggen tussendoor. Of je man een de oren wassen terwijl de oppas met de kinderen naar de speeltuin is.
Ik zou ook nog erger moe worden van zo boos op iemand zijn die elke dag om me heen zou zijn en dan maar mooi weer te moeten spelen. Waarom scheld je hem niet verrot? Die man heeft jouw leven overhoop gegooid. Of ik bedoel eigenlijk: waarom heb je die behoefte niet? Wat voor de kinderen zou dat erg beangstigend zijn.
En als je man dan toch zo veel begrip heeft, kunnen jullie dan geen betaalde hulp inhuren. Voor de kinderen en voor de huishouding? Normaal doe je dat niet als je zelf thuis bent, maar dan kan iemand anders in ieder geval al werk uit handen nemen. Dan kun je eens op bed gaan liggen tussendoor. Of je man een de oren wassen terwijl de oppas met de kinderen naar de speeltuin is.
Ik zou ook nog erger moe worden van zo boos op iemand zijn die elke dag om me heen zou zijn en dan maar mooi weer te moeten spelen. Waarom scheld je hem niet verrot? Die man heeft jouw leven overhoop gegooid. Of ik bedoel eigenlijk: waarom heb je die behoefte niet? Wat voor de kinderen zou dat erg beangstigend zijn.
zaterdag 3 september 2016 10:21
Ik zou toch ook proberen om rust te pakken waar je kunt, maar ik kan me dat vermoeide heel goed voorstellen. Dat is toch ook slopend? Gezin draaiende houden terwijl hij het juist allemaal op het spel heeft gezet? Op zulke momenten zou je willen pauzeren. Maar alles gaat door..
Probeer toch die therapie te gebruiken, het is hard werken maar zo kom je er achter wat je nog voor hem voelt, kun je met hem verder?
Ja en schakel toch hier en daar een keer een oppas in of gastouder oid als dat nodig is om heel even op adem te komen.
Is vrij vragen op je werk een optie? Misschien niet direct maar evt over een paar weken een paar dagen vrij, dat je dan Kids bij papa laat en even uit gaat waaien ergens.. of die tijd gebruikt om juist samen te praten... tja lastig hoor graffiti.. ik leef echt met je mee
Probeer toch die therapie te gebruiken, het is hard werken maar zo kom je er achter wat je nog voor hem voelt, kun je met hem verder?
Ja en schakel toch hier en daar een keer een oppas in of gastouder oid als dat nodig is om heel even op adem te komen.
Is vrij vragen op je werk een optie? Misschien niet direct maar evt over een paar weken een paar dagen vrij, dat je dan Kids bij papa laat en even uit gaat waaien ergens.. of die tijd gebruikt om juist samen te praten... tja lastig hoor graffiti.. ik leef echt met je mee
zaterdag 3 september 2016 10:53
Ik zou toch proberen ook aan jezelf te denken en tijd voor jezelf te maken. Kan je niet een dagje naar de sauna met een vriendin? Dat doe ik regelmatig, heeeerlijk! Of een weekendje weg met een vriendin? Past hij toch op? Ik heb ook twee jonge kids maar evengoed genoeg tijd voor mezelf, doordat we allebei best veel doen zonder elkaar omdat de ander dan oppast. Ook gaan we samen weleens weg en dan passen opa's/oma's op.
zondag 4 september 2016 06:11
quote:Grafitti schreef op 03 september 2016 @ 08:42:
Ja eerste afspraak gehad.. was meer een kennismaking en de situatie uitleggen.
Die therapie heeft natuurlijk ook tijd nodig, dat weet ik.
Maar mijn lijf is op, mijn geest ook voor nu.
Ik heb gewoon geen energie meer. Op mijn werk gaat alles door, mijn leidinggevende heeft wel begrip voor de situatie maar al mijn verantwoordelijkheden (die vanaf volgende week er nog meer worden) en diensten blijven. Ik kan ook moeilijk wegblijven omdat mijn man vreemd is gegaan. Dat snap ik wel.
Het gezinsleven gaat ook door, mijn kinderen zijn nog zo klein, die zijn nog geheel afhankelijk van ons. Helaas weinig opties om hen door anderen te laten verzorgen.
Ik heb sinds vorig jaar in een slechte periode gezeten (redelijk overspannen) door andere situaties. Was net op een punt dat er weer wat rust kwam. Nu dit erover heen, het maakt me zo boos. Ik zit er maar mooi weer mee.
Hoe houdt men de boel draaiende in zo'n situatie?Boos zijn kost ook enorm veel energie. Weet ook even niet wat je daarmee moet, maar misschien goed om daar even bij stil te staan!
Ja eerste afspraak gehad.. was meer een kennismaking en de situatie uitleggen.
Die therapie heeft natuurlijk ook tijd nodig, dat weet ik.
Maar mijn lijf is op, mijn geest ook voor nu.
Ik heb gewoon geen energie meer. Op mijn werk gaat alles door, mijn leidinggevende heeft wel begrip voor de situatie maar al mijn verantwoordelijkheden (die vanaf volgende week er nog meer worden) en diensten blijven. Ik kan ook moeilijk wegblijven omdat mijn man vreemd is gegaan. Dat snap ik wel.
Het gezinsleven gaat ook door, mijn kinderen zijn nog zo klein, die zijn nog geheel afhankelijk van ons. Helaas weinig opties om hen door anderen te laten verzorgen.
Ik heb sinds vorig jaar in een slechte periode gezeten (redelijk overspannen) door andere situaties. Was net op een punt dat er weer wat rust kwam. Nu dit erover heen, het maakt me zo boos. Ik zit er maar mooi weer mee.
Hoe houdt men de boel draaiende in zo'n situatie?Boos zijn kost ook enorm veel energie. Weet ook even niet wat je daarmee moet, maar misschien goed om daar even bij stil te staan!
maandag 5 september 2016 09:30
Bedankt voor de reacties.. op twee mensen na lijkt de rest van mijn omgeving me niet echt te snappen helaas.
Boos zijn kost inderdaad veel energie zeg.
Ik verberg overigens mijn boosheid ook niet, bij de kinderen wil ik geen ruzie maken maar s Avonds kan ik erg boos zijn. Dat laat ik hem ook goed weten. Hij geeft aan heel veel spijt te hebben, alles te willen doen om mij terug te winnen en veel pijn te hebben van het verdriet wat hij heeft aangericht.
Ik geloof hem maar denk ook bij mezelf; dat had je kunnen weten en toch ging je ermee door.
Ik ga proberen over een maand vrij te krijgen zodat ik een midweek weg kan. Ik Ben uitgenodigd door een oud vriendin om naar een warm land te komen. Mooie timing, dat geeft weer een goed vooruitzicht.
Ze is deze week terug van vakantie als ik de sociale media mag geloven (ongelofelijk wat mensen daar allemaal opzetten). Ik weet een beetje waar ze op welk tijdstip is zonder haar kind dus ik probeer haar dan aan te spreken. Ik wil haar kant horen, dat verandert niet.
Ik heb echt veel respect voor relaties die dit overleven, want ik vind dat ik behoorlijk mijn trots opzij moet zetten.
Hoe keken de vrouwen die dit ook is overkomen daar tegenaan? Vonden jullie dat moeilijk?
Boos zijn kost inderdaad veel energie zeg.
Ik verberg overigens mijn boosheid ook niet, bij de kinderen wil ik geen ruzie maken maar s Avonds kan ik erg boos zijn. Dat laat ik hem ook goed weten. Hij geeft aan heel veel spijt te hebben, alles te willen doen om mij terug te winnen en veel pijn te hebben van het verdriet wat hij heeft aangericht.
Ik geloof hem maar denk ook bij mezelf; dat had je kunnen weten en toch ging je ermee door.
Ik ga proberen over een maand vrij te krijgen zodat ik een midweek weg kan. Ik Ben uitgenodigd door een oud vriendin om naar een warm land te komen. Mooie timing, dat geeft weer een goed vooruitzicht.
Ze is deze week terug van vakantie als ik de sociale media mag geloven (ongelofelijk wat mensen daar allemaal opzetten). Ik weet een beetje waar ze op welk tijdstip is zonder haar kind dus ik probeer haar dan aan te spreken. Ik wil haar kant horen, dat verandert niet.
Ik heb echt veel respect voor relaties die dit overleven, want ik vind dat ik behoorlijk mijn trots opzij moet zetten.
Hoe keken de vrouwen die dit ook is overkomen daar tegenaan? Vonden jullie dat moeilijk?
