Relaties
alle pijlers
partner is niet blij met mijn baan/inkomen
woensdag 17 augustus 2016 14:17
Ik heb momenteel een zeer flexibele baan bij een callcenter waarbij ik mijn tijden geheel naar eigen wens kan
indelen. S ochtens, 's middags of 's avonds, t maakt niet uit, wat mij binnen een week het beste uitkomt. Dit valt zeer
goed te combineren met mijn gezin en drie jonge kinderen. Ik kan ze zonder gezeur naar school brengen en ophalen en dit
geldt evenzo voor hun sportclubjes. Op zich verdient het niet slecht, we komen er prima mee rond. Samen met het inkomen
van mijn echtgenoot kunnen we ieder jaar op vakantie en komen de kinderen niks te kort. Nog een voordeel van dit werk
is dat ik geen werkstress ervaar. Ik kan mijn werk daar achterlaten en thuis me volledi gop mijn kinderen richten.
Het probleem is dus dat dit werk, in het bijzonder mijn salaris, ver onder mijn niveau is. Mijn man is het daar dus niet mee
eens en dagelijks zeurt hij dat ik moet stoppen bij de callcenter om een betere baan te vinden. Dat laatste gaat helaas
niet zo makkelijk, omdat ik er weinig ervaring in heb en er te lang uit ben geweest. Ze zoeken minimaal 5 jaar ervaring en
iemand die erg ambitieus is en tja dat ben ik niet. Ik heb geprobeerd om mijn eigen bedrijfje te starten, maar ik heb het thuis
met de kidneren zo ontzettend druk. Ik heb daar de kracht, energie en ambitie niet voor.
Daarom vraag ik mijn man of hij er wil over ophouden en dat het prima is zo. Elke keer beloofd hij me om er niet over te
beginnen, maar toch kan hij zich dagelijks niet inhouden. Gisteren weer een fikse ruzie gehad omdat hij mij schreeuwend
inhamerde dat dat baantje bij de callcenter een flopbaantje is en dat ik direct op zoek goed gaan naar een ambitieuze functie.
Wat moet ik hier nou mee? Ten eerste moet hij mijn eigen werkkeuze respecteren. Als ik gelukkig ben met dit werk en er
voldoende bijdrage mee lever aan het gezinsinkomen dan is het prima zo. Ten tweede als hij perse een ambitieuze carriere
vrouw wil, dan had hij zelf destijds wat minder moeten werken zodat ik mij volledig kon richten op mijn carriere. Hoe moet
ik in godsnaam een carrièrevrouw worden als ik fulltime met de kinderen bezig ben? Ten derde als hij perse een carrièrevrouw
wil dan vraagt hij een scheidingsprocedure aan en zoekt een vrouw met een dikke vette salaris.
Zijn jullie het met mij eens hierin? Wat moet ik toch met zo'n man die me nooit eens rust in mijn hoofd gunt. Gisteren kwam ik
van mijn werk, lekker op tijd (want dat kan met mijn baan) en had ik nog genoeg tijd om leuke dingen met mijn kinderen
te doen. Door zijn eeuwige gezeur over mijn baantje heb ik echter de hele dag ziek in bed gelegen, want de zoveelste ruzie
erover trok ik even niet meer. Hij maakt zo ons huwelijk maar ook mij helemaal kapot.
indelen. S ochtens, 's middags of 's avonds, t maakt niet uit, wat mij binnen een week het beste uitkomt. Dit valt zeer
goed te combineren met mijn gezin en drie jonge kinderen. Ik kan ze zonder gezeur naar school brengen en ophalen en dit
geldt evenzo voor hun sportclubjes. Op zich verdient het niet slecht, we komen er prima mee rond. Samen met het inkomen
van mijn echtgenoot kunnen we ieder jaar op vakantie en komen de kinderen niks te kort. Nog een voordeel van dit werk
is dat ik geen werkstress ervaar. Ik kan mijn werk daar achterlaten en thuis me volledi gop mijn kinderen richten.
Het probleem is dus dat dit werk, in het bijzonder mijn salaris, ver onder mijn niveau is. Mijn man is het daar dus niet mee
eens en dagelijks zeurt hij dat ik moet stoppen bij de callcenter om een betere baan te vinden. Dat laatste gaat helaas
niet zo makkelijk, omdat ik er weinig ervaring in heb en er te lang uit ben geweest. Ze zoeken minimaal 5 jaar ervaring en
iemand die erg ambitieus is en tja dat ben ik niet. Ik heb geprobeerd om mijn eigen bedrijfje te starten, maar ik heb het thuis
met de kidneren zo ontzettend druk. Ik heb daar de kracht, energie en ambitie niet voor.
Daarom vraag ik mijn man of hij er wil over ophouden en dat het prima is zo. Elke keer beloofd hij me om er niet over te
beginnen, maar toch kan hij zich dagelijks niet inhouden. Gisteren weer een fikse ruzie gehad omdat hij mij schreeuwend
inhamerde dat dat baantje bij de callcenter een flopbaantje is en dat ik direct op zoek goed gaan naar een ambitieuze functie.
Wat moet ik hier nou mee? Ten eerste moet hij mijn eigen werkkeuze respecteren. Als ik gelukkig ben met dit werk en er
voldoende bijdrage mee lever aan het gezinsinkomen dan is het prima zo. Ten tweede als hij perse een ambitieuze carriere
vrouw wil, dan had hij zelf destijds wat minder moeten werken zodat ik mij volledig kon richten op mijn carriere. Hoe moet
ik in godsnaam een carrièrevrouw worden als ik fulltime met de kinderen bezig ben? Ten derde als hij perse een carrièrevrouw
wil dan vraagt hij een scheidingsprocedure aan en zoekt een vrouw met een dikke vette salaris.
Zijn jullie het met mij eens hierin? Wat moet ik toch met zo'n man die me nooit eens rust in mijn hoofd gunt. Gisteren kwam ik
van mijn werk, lekker op tijd (want dat kan met mijn baan) en had ik nog genoeg tijd om leuke dingen met mijn kinderen
te doen. Door zijn eeuwige gezeur over mijn baantje heb ik echter de hele dag ziek in bed gelegen, want de zoveelste ruzie
erover trok ik even niet meer. Hij maakt zo ons huwelijk maar ook mij helemaal kapot.
maandag 29 augustus 2016 14:39
quote:Ceylon schreef op 29 augustus 2016 @ 09:18:
[...]
Er zijn dus wel twee kanten aan dit verhaal. Jouw man wil meer luxe. Goed, dat willen de meesten. Mijn man werkt 60 uur per week (reistijd niet meegerekend) en dat kan alleen omdat ik thuis de boel draaiend houd. De jouwe werkt blijkbaar 40 uur per week en als hij thuis wat meer zou doen zou jij best wat meer kunnen werken, al dan niet in dat callcenter, want uiteindelijk gaat het erom dat er geld binnenkomt, de manier waarop vind ik wat minder belangrijk. .
TO verdient al snel meer euro per uur, dan haar man. Als ze een baan zoekt op haar opleidingsniveau. Dan zou het gezin-TO met samen minder uur werken, meer overhouden. Meer geld En meer vrije tijd.
Als TO daar niet eens over praten wil... is ze (zeg ik heel voorzichtig) flink verwend
[...]
Er zijn dus wel twee kanten aan dit verhaal. Jouw man wil meer luxe. Goed, dat willen de meesten. Mijn man werkt 60 uur per week (reistijd niet meegerekend) en dat kan alleen omdat ik thuis de boel draaiend houd. De jouwe werkt blijkbaar 40 uur per week en als hij thuis wat meer zou doen zou jij best wat meer kunnen werken, al dan niet in dat callcenter, want uiteindelijk gaat het erom dat er geld binnenkomt, de manier waarop vind ik wat minder belangrijk. .
TO verdient al snel meer euro per uur, dan haar man. Als ze een baan zoekt op haar opleidingsniveau. Dan zou het gezin-TO met samen minder uur werken, meer overhouden. Meer geld En meer vrije tijd.
Als TO daar niet eens over praten wil... is ze (zeg ik heel voorzichtig) flink verwend
maandag 29 augustus 2016 14:46
[quote]lilalinda schreef op 29 augustus 2016 @ 14:39:
[...]
TO verdient al snel meer euro per uur, dan haar man. Als ze een baan zoekt op haar opleidingsniveau. Dan zou het gezin-TO met samen minder uur werken, meer overhouden. Meer geld En meer vrije tijd.
Als TO daar niet eens over praten wil... is ze (zeg ik heel voorzichtig) flink verwend[/quote]
[...]
TO verdient al snel meer euro per uur, dan haar man. Als ze een baan zoekt op haar opleidingsniveau. Dan zou het gezin-TO met samen minder uur werken, meer overhouden. Meer geld En meer vrije tijd.
Als TO daar niet eens over praten wil... is ze (zeg ik heel voorzichtig) flink verwend[/quote]
maandag 29 augustus 2016 14:46
quote:lilalinda schreef op 29 augustus 2016 @ 14:39:
[...]
TO verdient al snel meer euro per uur, dan haar man. Als ze een baan zoekt op haar opleidingsniveau. Dan zou het gezin-TO met samen minder uur werken, meer overhouden. Meer geld En meer vrije tijd.
Als TO daar niet eens over praten wil... is ze (zeg ik heel voorzichtig) flink verwend
Ja alsof het realistisch dat TO even een baantje vind op haar opleidingsniveau zonder relevante werkervaring na al die tijd en dan lekker veel geld gaat verdienen.
Tuurlijk, hahahaha
[...]
TO verdient al snel meer euro per uur, dan haar man. Als ze een baan zoekt op haar opleidingsniveau. Dan zou het gezin-TO met samen minder uur werken, meer overhouden. Meer geld En meer vrije tijd.
Als TO daar niet eens over praten wil... is ze (zeg ik heel voorzichtig) flink verwend
Ja alsof het realistisch dat TO even een baantje vind op haar opleidingsniveau zonder relevante werkervaring na al die tijd en dan lekker veel geld gaat verdienen.
Tuurlijk, hahahaha
maandag 29 augustus 2016 14:50
quote:Goede-Fee schreef op 29 augustus 2016 @ 14:46:
[...]
Ja alsof het realistisch dat TO even een baantje vind op haar opleidingsniveau zonder relevante werkervaring na al die tijd en dan lekker veel geld gaat verdienen.
Tuurlijk, hahahaha
Hahahahhahahaaha.
Nou ja.
Ze zou natuurlijk wel eens iets kunnen probéren.
[...]
Ja alsof het realistisch dat TO even een baantje vind op haar opleidingsniveau zonder relevante werkervaring na al die tijd en dan lekker veel geld gaat verdienen.
Tuurlijk, hahahaha
Hahahahhahahaaha.
Nou ja.
Ze zou natuurlijk wel eens iets kunnen probéren.
maandag 29 augustus 2016 16:05
quote:Goede-Fee schreef op 29 augustus 2016 @ 14:46:
[...]
Ja alsof het realistisch dat TO even een baantje vind op haar opleidingsniveau zonder relevante werkervaring na al die tijd en dan lekker veel geld gaat verdienen.
Tuurlijk, hahahaha
ik vind dat niet lachwekkend, ik vind dat sneu.
Ze probeert het niet eens
[...]
Ja alsof het realistisch dat TO even een baantje vind op haar opleidingsniveau zonder relevante werkervaring na al die tijd en dan lekker veel geld gaat verdienen.
Tuurlijk, hahahaha
ik vind dat niet lachwekkend, ik vind dat sneu.
Ze probeert het niet eens
dinsdag 30 augustus 2016 22:25
Ik zou ook een betere/leukere baan willen en ooit was ik een ambitieuze dame die keihard werkte voor haar toekomst. Een zesje voor mijn tentamen was een reden voor mij om me in te schrijven voor een herkansing. Studiegenoten stonden in de rij om mijn aantekeningen te bemachtigen. Toen kreeg ik mijn eerste, toen mijn tweede en ten slotte mijn derde spruit. Een voor een hebben ze mijn passie, mijn ondernemingslust en mijn pit afgepakt. Af en toe kijk ik in de spiegel en spreek ik mezelf streng toe, dat ik meer kan dan dit, dat het zwaar is maar dat ik het wel kan. Dan schreeuwt mijn middelste dat ik gauw naar de wc moet, want ze heeft over de wc bril heen geplast (dat doet ze altijd ) en is ze er ook nog eens op gaan lopen. Overal plas-voetstapjes en dan vergeet ik meteen wat ik me zojuist had beloofd.
Het is gewoon zwaar met kinderen
Het is gewoon zwaar met kinderen
dinsdag 30 augustus 2016 22:42
quote:Pinarcik schreef op 30 augustus 2016 @ 22:25:
Ik zou ook een betere/leukere baan willen en ooit was ik een ambitieuze dame die keihard werkte voor haar toekomst. Een zesje voor mijn tentamen was een reden voor mij om me in te schrijven voor een herkansing. Studiegenoten stonden in de rij om mijn aantekeningen te bemachtigen. Toen kreeg ik mijn eerste, toen mijn tweede en ten slotte mijn derde spruit. Een voor een hebben ze mijn passie, mijn ondernemingslust en mijn pit afgepakt. Af en toe kijk ik in de spiegel en spreek ik mezelf streng toe, dat ik meer kan dan dit, dat het zwaar is maar dat ik het wel kan. Dan schreeuwt mijn middelste dat ik gauw naar de wc moet, want ze heeft over de wc bril heen geplast (dat doet ze altijd ) en is ze er ook nog eens op gaan lopen. Overal plas-voetstapjes en dan vergeet ik meteen wat ik me zojuist had beloofd.
Het is gewoon zwaar met kinderen Ik hoop dat je dit nooit tegen je kinderen zegt. Afgepakt... Je bedoelt dat je het af hebt láten pakken. En dat ligt alleen aan jou.
Ik zou ook een betere/leukere baan willen en ooit was ik een ambitieuze dame die keihard werkte voor haar toekomst. Een zesje voor mijn tentamen was een reden voor mij om me in te schrijven voor een herkansing. Studiegenoten stonden in de rij om mijn aantekeningen te bemachtigen. Toen kreeg ik mijn eerste, toen mijn tweede en ten slotte mijn derde spruit. Een voor een hebben ze mijn passie, mijn ondernemingslust en mijn pit afgepakt. Af en toe kijk ik in de spiegel en spreek ik mezelf streng toe, dat ik meer kan dan dit, dat het zwaar is maar dat ik het wel kan. Dan schreeuwt mijn middelste dat ik gauw naar de wc moet, want ze heeft over de wc bril heen geplast (dat doet ze altijd ) en is ze er ook nog eens op gaan lopen. Overal plas-voetstapjes en dan vergeet ik meteen wat ik me zojuist had beloofd.
Het is gewoon zwaar met kinderen Ik hoop dat je dit nooit tegen je kinderen zegt. Afgepakt... Je bedoelt dat je het af hebt láten pakken. En dat ligt alleen aan jou.
dinsdag 30 augustus 2016 23:16
quote:Pinarcik schreef op 30 augustus 2016 @ 22:54:
ze hebben mijn ondernemingslust afgepakt maar niet mijn levenslust en ik ben heel blij dat ze er zijn. Ik zou echt niet gelukkiger zijn als ik geniet had, maar ik kan hoog en laag springen 'kinderen en carrière gaan niet samen'
Natuurlijk wel. Hele volksstammen doen dat.
Bovendien zit er nogal een groot grijs gebied tussen een carrière en een baantje voor erbij.
ze hebben mijn ondernemingslust afgepakt maar niet mijn levenslust en ik ben heel blij dat ze er zijn. Ik zou echt niet gelukkiger zijn als ik geniet had, maar ik kan hoog en laag springen 'kinderen en carrière gaan niet samen'
Natuurlijk wel. Hele volksstammen doen dat.
Bovendien zit er nogal een groot grijs gebied tussen een carrière en een baantje voor erbij.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
woensdag 31 augustus 2016 02:29
quote:Pinarcik schreef op 30 augustus 2016 @ 22:25:
Ik zou ook een betere/leukere baan willen en ooit was ik een ambitieuze dame die keihard werkte voor haar toekomst. Een zesje voor mijn tentamen was een reden voor mij om me in te schrijven voor een herkansing. Studiegenoten stonden in de rij om mijn aantekeningen te bemachtigen. Toen kreeg ik mijn eerste, toen mijn tweede en ten slotte mijn derde spruit. Een voor een hebben ze mijn passie, mijn ondernemingslust en mijn pit afgepakt. Af en toe kijk ik in de spiegel en spreek ik mezelf streng toe, dat ik meer kan dan dit, dat het zwaar is maar dat ik het wel kan. Dan schreeuwt mijn middelste dat ik gauw naar de wc moet, want ze heeft over de wc bril heen geplast (dat doet ze altijd ) en is ze er ook nog eens op gaan lopen. Overal plas-voetstapjes en dan vergeet ik meteen wat ik me zojuist had beloofd.
Het is gewoon zwaar met kinderen
En weer leg je alles buiten jezelf om maar niet meer inkomen te hoeven te genereren, want jij vindt het wel nl. wel best. Jouw man vindt het al een tijdje niet meer best. Hoe komen jullie elkaar daarin tegemoet?
Stel nou he TO, dat jouw man er écht eens de stekker uittrekt, hoe ga je het dan doen, qua financiën? Lukt het je dan wel (ineens) om meer te werken, meer inkomen te genereren, omdat het dan ineens wél moet? En als het dán ineens wel moet, waarom werk je daar nú dan niet aan mee?
Twee, nagenoeg gelijkwaardige inkomens, verdelen over de vaste lasten, lijkt me nog altijd beter, dan twee losse huishoudens, elk verantwoordelijk voor de eigen lasten etc. Niet dat daar wat mis mee is, maar denk er even over na, want los van jouw man, stelt jouw 15 uur werken in de week nu niet bepaald veel voor om je eigen broek op te houden en financieel zelfstandig te zijn. Of denk je zelf van wel?
Of ga scheiden want zo te lezen halen jullie nu niet bepaald het beste (nog) in elkaar naar boven maar blijven angstvallig bij elkaar om de levensstijl niet op te willen geven. Jouw man is afhankelijk van het extraatje van jouw inkomen en jij bent vooral afhankelijk van zijn inkomen door maar 15 uur per week te (kunnen/willen) werken en daardoor thuis te kunnen blijven.
Als ik je zo je posts lees, lees/hoor ik vooral dit: Brigitte Kaandorp zwaar leven
Ik zou ook een betere/leukere baan willen en ooit was ik een ambitieuze dame die keihard werkte voor haar toekomst. Een zesje voor mijn tentamen was een reden voor mij om me in te schrijven voor een herkansing. Studiegenoten stonden in de rij om mijn aantekeningen te bemachtigen. Toen kreeg ik mijn eerste, toen mijn tweede en ten slotte mijn derde spruit. Een voor een hebben ze mijn passie, mijn ondernemingslust en mijn pit afgepakt. Af en toe kijk ik in de spiegel en spreek ik mezelf streng toe, dat ik meer kan dan dit, dat het zwaar is maar dat ik het wel kan. Dan schreeuwt mijn middelste dat ik gauw naar de wc moet, want ze heeft over de wc bril heen geplast (dat doet ze altijd ) en is ze er ook nog eens op gaan lopen. Overal plas-voetstapjes en dan vergeet ik meteen wat ik me zojuist had beloofd.
Het is gewoon zwaar met kinderen
En weer leg je alles buiten jezelf om maar niet meer inkomen te hoeven te genereren, want jij vindt het wel nl. wel best. Jouw man vindt het al een tijdje niet meer best. Hoe komen jullie elkaar daarin tegemoet?
Stel nou he TO, dat jouw man er écht eens de stekker uittrekt, hoe ga je het dan doen, qua financiën? Lukt het je dan wel (ineens) om meer te werken, meer inkomen te genereren, omdat het dan ineens wél moet? En als het dán ineens wel moet, waarom werk je daar nú dan niet aan mee?
Twee, nagenoeg gelijkwaardige inkomens, verdelen over de vaste lasten, lijkt me nog altijd beter, dan twee losse huishoudens, elk verantwoordelijk voor de eigen lasten etc. Niet dat daar wat mis mee is, maar denk er even over na, want los van jouw man, stelt jouw 15 uur werken in de week nu niet bepaald veel voor om je eigen broek op te houden en financieel zelfstandig te zijn. Of denk je zelf van wel?
Of ga scheiden want zo te lezen halen jullie nu niet bepaald het beste (nog) in elkaar naar boven maar blijven angstvallig bij elkaar om de levensstijl niet op te willen geven. Jouw man is afhankelijk van het extraatje van jouw inkomen en jij bent vooral afhankelijk van zijn inkomen door maar 15 uur per week te (kunnen/willen) werken en daardoor thuis te kunnen blijven.
Als ik je zo je posts lees, lees/hoor ik vooral dit: Brigitte Kaandorp zwaar leven
wij slapen nooit.
woensdag 31 augustus 2016 02:45
woensdag 31 augustus 2016 08:24
quote:ZonnigKleintje schreef op 30 augustus 2016 @ 22:57:
Kinderen en carrière gaan prima samen! Heel veel topmensen hebben kinderen.
Maar niet als je ook nog fulltime huismoeder wilt zijn.Helemaal eens! Ben van Beurden (CEO van Shell) heeft ook kinderen. Ik weet niet hoe hij het thuis georganiseerd heeft, maar het kan dus wel. Ik ken ook stellen die beiden een goede baan hebben en kinderen en die bijvoorbeeld een nanny of au pair hebben, of een eigen bedrijf en regelmatig thuiswerken als de kinderen op school zijn en dan ophalen uit school en 's avonds nog wat uren maken. Niet iedereen wil dat, maar het kan wel. Maar, zoals eerder gezegd, het scheelt wel heel erg als je het beiden wil en elkaar steunt. Als 1 persoon alles moet doen, alleen maar geeft en de ander alleen maar neemt, dan wordt het voor de gever wel heel zwaar.
Kinderen en carrière gaan prima samen! Heel veel topmensen hebben kinderen.
Maar niet als je ook nog fulltime huismoeder wilt zijn.Helemaal eens! Ben van Beurden (CEO van Shell) heeft ook kinderen. Ik weet niet hoe hij het thuis georganiseerd heeft, maar het kan dus wel. Ik ken ook stellen die beiden een goede baan hebben en kinderen en die bijvoorbeeld een nanny of au pair hebben, of een eigen bedrijf en regelmatig thuiswerken als de kinderen op school zijn en dan ophalen uit school en 's avonds nog wat uren maken. Niet iedereen wil dat, maar het kan wel. Maar, zoals eerder gezegd, het scheelt wel heel erg als je het beiden wil en elkaar steunt. Als 1 persoon alles moet doen, alleen maar geeft en de ander alleen maar neemt, dan wordt het voor de gever wel heel zwaar.
woensdag 31 augustus 2016 08:37
quote:Pinarcik schreef op 30 augustus 2016 @ 22:54:
'kinderen en carrière gaan niet samen' Jawel hoor, genoeg mensen die die twee combineren. En daarbij zit er nogal wat verschil tussen 'een carrière' en gewoon een leuke baan voor meer dan 15 uur per week waarmee je substantieel bijdraagt aan het gezinsinkomen.
'kinderen en carrière gaan niet samen' Jawel hoor, genoeg mensen die die twee combineren. En daarbij zit er nogal wat verschil tussen 'een carrière' en gewoon een leuke baan voor meer dan 15 uur per week waarmee je substantieel bijdraagt aan het gezinsinkomen.
woensdag 31 augustus 2016 09:51
quote:Pinarcik schreef op 30 augustus 2016 @ 22:54:
'kinderen en carrière gaan niet samen'
Ik ben het gedeeltelijk met je eens. Kinderen en carriere gaan alleen samen als de carriere genoeg oplevert om heel erg flexibele opvang te regelen. Er noemt hier iemand een naam, maar dat is dan wel weer een vent. Gek genoeg zijn er maar weinig vrouwen met een ´echte´ carriere, zo eentje waarmee je bakken met geld verdient.
Dat is echter nog weer iets anders dan gewoon een goede baan met toekomstperspectief. Ik heb dat laatste niet, ik heb niet gestudeerd. Jouw man ook niet, die kan zich nog wel wat opwerken maar heel veel vooruitgang zal hij waarschijnlijk niet boeken, tenzij hij ergens een baan vindt waarbij de baas de werknemers laat studeren. En ja, die banen bestaan echt, mijn man heeft zo´n werkgever, maar daar heb je dan wel een beetje mazzel voor nodig.
Jij daarentegen hebt wel gestudeerd. En je werkt 15 uur. Je zou ook kunnen zeggen; ik gooi er een jaartje studie tegenaan (geen idee, misschien is dat bij duo nog wel te lenen) en zorg dat ik mijn kennis ophaal, waarna ik kan solliciteren op een baan met mogelijkheden voor de toekomst. De eerste jaren, als de kinderen nog klein zijn, drie of vier dagen, als ze straks groot zijn kun je dat uitbreiden.
En niet voor het één of ander, maar als je maar 15 uur werkt, waarom zijn jouw kinderen dan niet opgevoed?? Over de wc plassen, erdoorheen lopen en dan mama roepen om het op te dweilen?? Ik vertelde haar wat anders.
En nou niet alleen maar reageren dat ik zeg dat je kinderen niet opgevoed zijn, want dat is niet de essentie. En als je de essentie niet kunt vinden (in nagenoeg álle berichten), dan denk ik dat je inderdaad niet verder meer komt dan dat callcenter. Waar overigens niks mis mee is als er niet meer in zit.
'kinderen en carrière gaan niet samen'
Ik ben het gedeeltelijk met je eens. Kinderen en carriere gaan alleen samen als de carriere genoeg oplevert om heel erg flexibele opvang te regelen. Er noemt hier iemand een naam, maar dat is dan wel weer een vent. Gek genoeg zijn er maar weinig vrouwen met een ´echte´ carriere, zo eentje waarmee je bakken met geld verdient.
Dat is echter nog weer iets anders dan gewoon een goede baan met toekomstperspectief. Ik heb dat laatste niet, ik heb niet gestudeerd. Jouw man ook niet, die kan zich nog wel wat opwerken maar heel veel vooruitgang zal hij waarschijnlijk niet boeken, tenzij hij ergens een baan vindt waarbij de baas de werknemers laat studeren. En ja, die banen bestaan echt, mijn man heeft zo´n werkgever, maar daar heb je dan wel een beetje mazzel voor nodig.
Jij daarentegen hebt wel gestudeerd. En je werkt 15 uur. Je zou ook kunnen zeggen; ik gooi er een jaartje studie tegenaan (geen idee, misschien is dat bij duo nog wel te lenen) en zorg dat ik mijn kennis ophaal, waarna ik kan solliciteren op een baan met mogelijkheden voor de toekomst. De eerste jaren, als de kinderen nog klein zijn, drie of vier dagen, als ze straks groot zijn kun je dat uitbreiden.
En niet voor het één of ander, maar als je maar 15 uur werkt, waarom zijn jouw kinderen dan niet opgevoed?? Over de wc plassen, erdoorheen lopen en dan mama roepen om het op te dweilen?? Ik vertelde haar wat anders.
En nou niet alleen maar reageren dat ik zeg dat je kinderen niet opgevoed zijn, want dat is niet de essentie. En als je de essentie niet kunt vinden (in nagenoeg álle berichten), dan denk ik dat je inderdaad niet verder meer komt dan dat callcenter. Waar overigens niks mis mee is als er niet meer in zit.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 31 augustus 2016 11:50
Twee carrières en een gezin gaan maar heel moeizaam samen. Het kan wel, maar het is niet leuk. Misschien is het makkelijk met een stabiel informeel netwerk, zoals grootouders, maar zelfs met genoeg geld voor een shitload aan opvang is het moeizaam, want constant geregel. De au pair heeft heimwee, de gastouder-aan-huis blijkt onaardig, gaat trouwen, krijgt zelf een kind, stabiliteit is er nauwelijks. Een carrière en een gemiddelde 2-3 dagen baan zullen vast comfortabel samengaan, aangezien de meerderheid van de vrouwen naast een man met een carrière er zoeentje heeft. Maar dat is níet te vergelijken met twee carrières.
woensdag 31 augustus 2016 12:10
quote:Pinarcik schreef op 30 augustus 2016 @ 22:25:
Ik zou ook een betere/leukere baan willen en ooit was ik een ambitieuze dame die keihard werkte voor haar toekomst. Een zesje voor mijn tentamen was een reden voor mij om me in te schrijven voor een herkansing. Studiegenoten stonden in de rij om mijn aantekeningen te bemachtigen. Toen kreeg ik mijn eerste, toen mijn tweede en ten slotte mijn derde spruit. Een voor een hebben ze mijn passie, mijn ondernemingslust en mijn pit afgepakt. Af en toe kijk ik in de spiegel en spreek ik mezelf streng toe, dat ik meer kan dan dit, dat het zwaar is maar dat ik het wel kan. Dan schreeuwt mijn middelste dat ik gauw naar de wc moet, want ze heeft over de wc bril heen geplast (dat doet ze altijd ) en is ze er ook nog eens op gaan lopen. Overal plas-voetstapjes en dan vergeet ik meteen wat ik me zojuist had beloofd.
Het is gewoon zwaar met kinderen Mijn hemel, het ligt echt aan alles en iedereen behalve aan jezelf hè? Je hebt blijkbaar niet zo veel ambitie, zeg dat dan ook eerlijk! Je verschuilt je achter van alles en nog wat, maar het komt erop neer dat jij gewoon nu niet meer wilt werken. Klaar. Als je het wel echt zou willen, zou je het gewoon organiseren, samen met je man. Hoe denk je dat andere vrouwen met goede banen en kinderen het doen? Die organiseren het met hun partner, hun omgeving. Omdat ze dat wíllen, en omdat het kán. Maar jij wil gewoon helemaal niet!
Ik zou ook een betere/leukere baan willen en ooit was ik een ambitieuze dame die keihard werkte voor haar toekomst. Een zesje voor mijn tentamen was een reden voor mij om me in te schrijven voor een herkansing. Studiegenoten stonden in de rij om mijn aantekeningen te bemachtigen. Toen kreeg ik mijn eerste, toen mijn tweede en ten slotte mijn derde spruit. Een voor een hebben ze mijn passie, mijn ondernemingslust en mijn pit afgepakt. Af en toe kijk ik in de spiegel en spreek ik mezelf streng toe, dat ik meer kan dan dit, dat het zwaar is maar dat ik het wel kan. Dan schreeuwt mijn middelste dat ik gauw naar de wc moet, want ze heeft over de wc bril heen geplast (dat doet ze altijd ) en is ze er ook nog eens op gaan lopen. Overal plas-voetstapjes en dan vergeet ik meteen wat ik me zojuist had beloofd.
Het is gewoon zwaar met kinderen Mijn hemel, het ligt echt aan alles en iedereen behalve aan jezelf hè? Je hebt blijkbaar niet zo veel ambitie, zeg dat dan ook eerlijk! Je verschuilt je achter van alles en nog wat, maar het komt erop neer dat jij gewoon nu niet meer wilt werken. Klaar. Als je het wel echt zou willen, zou je het gewoon organiseren, samen met je man. Hoe denk je dat andere vrouwen met goede banen en kinderen het doen? Die organiseren het met hun partner, hun omgeving. Omdat ze dat wíllen, en omdat het kán. Maar jij wil gewoon helemaal niet!
woensdag 31 augustus 2016 12:17
quote:Pantax schreef op 31 augustus 2016 @ 11:50:
Twee carrières en een gezin gaan maar heel moeizaam samen. Het kan wel, maar het is niet leuk. Misschien is het makkelijk met een stabiel informeel netwerk, zoals grootouders, maar zelfs met genoeg geld voor een shitload aan opvang is het moeizaam, want constant geregel. De au pair heeft heimwee, de gastouder-aan-huis blijkt onaardig, gaat trouwen, krijgt zelf een kind, stabiliteit is er nauwelijks. Een carrière en een gemiddelde 2-3 dagen baan zullen vast comfortabel samengaan, aangezien de meerderheid van de vrouwen naast een man met een carrière er zoeentje heeft. Maar dat is níet te vergelijken met twee carrières.
ach, ik vind het leuk hoor.
Ben heel even teruggegaan naar 3 dagen werken, maar daarna vier dagen en toen kinderen naar BO gingen fulltime. Mijn man ook.
En TO hoeft geen flitsende carriere, zelfs niet fulltime werken. Gewoon evenredig bijdragen aan het inkomen
Twee carrières en een gezin gaan maar heel moeizaam samen. Het kan wel, maar het is niet leuk. Misschien is het makkelijk met een stabiel informeel netwerk, zoals grootouders, maar zelfs met genoeg geld voor een shitload aan opvang is het moeizaam, want constant geregel. De au pair heeft heimwee, de gastouder-aan-huis blijkt onaardig, gaat trouwen, krijgt zelf een kind, stabiliteit is er nauwelijks. Een carrière en een gemiddelde 2-3 dagen baan zullen vast comfortabel samengaan, aangezien de meerderheid van de vrouwen naast een man met een carrière er zoeentje heeft. Maar dat is níet te vergelijken met twee carrières.
ach, ik vind het leuk hoor.
Ben heel even teruggegaan naar 3 dagen werken, maar daarna vier dagen en toen kinderen naar BO gingen fulltime. Mijn man ook.
En TO hoeft geen flitsende carriere, zelfs niet fulltime werken. Gewoon evenredig bijdragen aan het inkomen
woensdag 31 augustus 2016 14:45
quote:Pantax schreef op 31 augustus 2016 @ 11:50:
Twee carrières en een gezin gaan maar heel moeizaam samen. Het kan wel, maar het is niet leuk. Misschien is het makkelijk met een stabiel informeel netwerk, zoals grootouders, maar zelfs met genoeg geld voor een shitload aan opvang is het moeizaam, want constant geregel. De au pair heeft heimwee, de gastouder-aan-huis blijkt onaardig, gaat trouwen, krijgt zelf een kind, stabiliteit is er nauwelijks. Een carrière en een gemiddelde 2-3 dagen baan zullen vast comfortabel samengaan, aangezien de meerderheid van de vrouwen naast een man met een carrière er zoeentje heeft. Maar dat is níet te vergelijken met twee carrières.
Wat is een carrière? Dat is dan de eerste vraag. Denk je dan alleen aan mensen met echte topbanen? Ministers? CEOs? Op dat niveau heb je het natuurlijk allebei heel druk maar je hebt ook geld, genoeg geld voor een stabiele nanny die deel kan uitmaken van het gezin. Die mensen ken ik wel. Je kan er over discussiëren of ze het leuk hebben maar het thuisfront vraagt eigenlijk weinig geregel meer als je goed personeel inzet. Ze hebben een huishoudster die elke dag komt en een vaste nanny die ze goed betalen waardoor de kans groter is dat ze langer zal blijven.
Of spreek je ook op lager niveau van een carrière? Mijn man en ik hebben allebei een fulltime baan en we werken allebei consequent meer uren over per week dan we voor betaald krijgen. Dat behoort nu eenmaal tot ons werkgebied. We verdienen redelijk maar niet gigantisch. Hierdoor moeten we inderdaad veel meer regelen, thuis voor de kinderen. Dat is gedoe en soms inderdaad niet leuk. Maar het alternatief is nog veel minder. We vinden ons werk namelijk allebei ook erg leuk, we zijn daar ambitieus in en we willen allebei daar in verder. Daarnaast vinden we ook de kinderen heel erg leuk en willen tijd met hun hebben. Dus niet werken is voor ons geen van beiden een optie.
En als de opvang eenmaal is geregeld en goed loopt dan valt het ook best wel mee allemaal qua gedoe. Alleen in uitzonderingssituaties (ziekte, onverwachts vrije dagen van scholen) moeten we improviseren.
Twee carrières en een gezin gaan maar heel moeizaam samen. Het kan wel, maar het is niet leuk. Misschien is het makkelijk met een stabiel informeel netwerk, zoals grootouders, maar zelfs met genoeg geld voor een shitload aan opvang is het moeizaam, want constant geregel. De au pair heeft heimwee, de gastouder-aan-huis blijkt onaardig, gaat trouwen, krijgt zelf een kind, stabiliteit is er nauwelijks. Een carrière en een gemiddelde 2-3 dagen baan zullen vast comfortabel samengaan, aangezien de meerderheid van de vrouwen naast een man met een carrière er zoeentje heeft. Maar dat is níet te vergelijken met twee carrières.
Wat is een carrière? Dat is dan de eerste vraag. Denk je dan alleen aan mensen met echte topbanen? Ministers? CEOs? Op dat niveau heb je het natuurlijk allebei heel druk maar je hebt ook geld, genoeg geld voor een stabiele nanny die deel kan uitmaken van het gezin. Die mensen ken ik wel. Je kan er over discussiëren of ze het leuk hebben maar het thuisfront vraagt eigenlijk weinig geregel meer als je goed personeel inzet. Ze hebben een huishoudster die elke dag komt en een vaste nanny die ze goed betalen waardoor de kans groter is dat ze langer zal blijven.
Of spreek je ook op lager niveau van een carrière? Mijn man en ik hebben allebei een fulltime baan en we werken allebei consequent meer uren over per week dan we voor betaald krijgen. Dat behoort nu eenmaal tot ons werkgebied. We verdienen redelijk maar niet gigantisch. Hierdoor moeten we inderdaad veel meer regelen, thuis voor de kinderen. Dat is gedoe en soms inderdaad niet leuk. Maar het alternatief is nog veel minder. We vinden ons werk namelijk allebei ook erg leuk, we zijn daar ambitieus in en we willen allebei daar in verder. Daarnaast vinden we ook de kinderen heel erg leuk en willen tijd met hun hebben. Dus niet werken is voor ons geen van beiden een optie.
En als de opvang eenmaal is geregeld en goed loopt dan valt het ook best wel mee allemaal qua gedoe. Alleen in uitzonderingssituaties (ziekte, onverwachts vrije dagen van scholen) moeten we improviseren.
woensdag 31 augustus 2016 16:42
quote:Pantax schreef op 31 augustus 2016 @ 11:50:
Twee carrières en een gezin gaan maar heel moeizaam samen. Het kan wel, maar het is niet leuk.
Dat is zeker niet mijn ervaring. Om mij heen zie ik ook veel gezinnen met twee werkende ouders met prima banen. Soms is het zwaar en niets is altijd leuk, maar TO klaagt al over een kind dat over de wc bril plast.
Misschien is het makkelijk met een stabiel informeel netwerk, zoals grootouders, maar zelfs met genoeg geld voor een shitload aan opvang is het moeizaam, want constant geregel. De au pair heeft heimwee, de gastouder-aan-huis blijkt onaardig, gaat trouwen, krijgt zelf een kind, stabiliteit is er nauwelijks. Een carrière en een gemiddelde 2-3 dagen baan zullen vast comfortabel samengaan, aangezien de meerderheid van de vrouwen naast een man met een carrière er zoeentje heeft. Maar dat is níet te vergelijken met twee carrières.Het is maar hoe je er tegenaan kijkt, overal is wel eens wat. Van mij hoeft niemand carrière te maken, hoor, maar to heeft gewoon de ambitie niet. Had ze die wel dan had ze het gewoon geregeld.
Twee carrières en een gezin gaan maar heel moeizaam samen. Het kan wel, maar het is niet leuk.
Dat is zeker niet mijn ervaring. Om mij heen zie ik ook veel gezinnen met twee werkende ouders met prima banen. Soms is het zwaar en niets is altijd leuk, maar TO klaagt al over een kind dat over de wc bril plast.
Misschien is het makkelijk met een stabiel informeel netwerk, zoals grootouders, maar zelfs met genoeg geld voor een shitload aan opvang is het moeizaam, want constant geregel. De au pair heeft heimwee, de gastouder-aan-huis blijkt onaardig, gaat trouwen, krijgt zelf een kind, stabiliteit is er nauwelijks. Een carrière en een gemiddelde 2-3 dagen baan zullen vast comfortabel samengaan, aangezien de meerderheid van de vrouwen naast een man met een carrière er zoeentje heeft. Maar dat is níet te vergelijken met twee carrières.Het is maar hoe je er tegenaan kijkt, overal is wel eens wat. Van mij hoeft niemand carrière te maken, hoor, maar to heeft gewoon de ambitie niet. Had ze die wel dan had ze het gewoon geregeld.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
