Relaties
alle pijlers
Hoe moet ik hiermee omgaan?
zaterdag 24 september 2016 15:38
Sinds een aantal jaar heb ik geregeld contact gehad met een meisje uit mijn buurt. We schelen ca. 5 jaar in leeftijd (zij is 19, ik ben 24) maar we hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden. Ik hield echter altijd af als dingen serieuzer worden, omdat ik ten eerste het leeftijdsverschil niet zo zag zitten en ten tweede het gevoel had niet toe te zijn aan een relatie. Op zulke momenten verbrak ik dan ook vaak het contact, waarna wij vaak na enkele maanden toch weer in contact kwamen. Dit is lang zo door gegaan, tot afgelopen zomer.
Ergens in mei ben ik mij gaan beseffen dat zij misschien toch wel veel meer voor mij betekent dan ik aanvankelijk dacht. Op advies van mijn vrienden ben ik vaker met haar gaan afspreken. Ze is een aantal keren blijven slapen, we hebben veel met elkaar gewandeld en gepraat en mijn gevoel bleek te kloppen: ik vond haar echt meer dan leuk. Sinds dat moment is mijn gevoel alleen maar gegroeid en dit heb ik haar ook laten merken. Dit bleek wederzijds te zijn. In augustus - vlak voor mijn vakantie - vroeg zij dan ook aan mij of we iets hadden. En natuurlijk bevestigde ik dit, ik kon mijn geluk niet op!
Sinds dit moment (3 a 4 weken geleden) is alles echter bergafwaarts gegaan. Na mijn vakantie merkte ik aan haar dat ze zich anders gedroeg. Dit kan te maken hebben met het feit dat zij in die tijd is begonnen met een nieuwe studie waar ze veel nieuwe mensen heeft leren kennen en waar veel feestjes plaatsvinden (ik ben overigens al een jaar bezig met mijn fulltime baan). Ik heb haar hiermee geconfronteerd en zij gaf aan dat haar verliefde gevoelens voor mij gedurende mijn vakantie zijn verdwenen. Ze wilde rustig de tijd hebben om na te denken, en op het moment dat ik aangaf dit te snappen en haar die tijd te willen geven antwoordde ze dat ze dit erg kon waarderen en dat het hierdoor waarschijnlijk wel weer goed zou gaan komen.
Haar rust geven betekende voor mij natuurlijk niet dat ik al het contact ineens af zou moeten kappen. Ik was (en ben...) behoorlijk verliefd en wilde er wel alles aan doen om het weer goed te krijgen. Zij is echter steeds meer veranderd. Waar zij eerst aangaf enkel rust nodig te hebben, vertelde zij mij later dat ze denkt last te hebben van bindingsangst. Dit was voor mij best wel lastig, omdat ik niet wist hoe ik hier mee om moest gaan. Tegelijkertijd ging ze wel 2 keer per week naar feestjes met haar nieuwe vrienden, maar had ze voor mij plots geen tijd meer om af te spreken. Dit heeft uiteindelijk tot behoorlijk wat confrontaties geleid, en uiteindelijk begon zij mij steeds meer te negeren. Ik werd als het ware uitgewist uit haar leven, terwijl ik zelf met enorm veel gevoelens voor haar achterbleef. Toch bleef zij twee weken geleden wel nog bij mij slapen en hebben we samen een strandwandeling gemaakt waar zij heel verliefd mijn hand vastpakte. Ik bleef hierdoor heel veel hoop houden.
De dag na dit weekend vertelde zij mij echter dat het de komende maanden tussen haar en mij sowieso niks meer gaat worden. Tegelijkertijd kwam ik erachter dat zij een jongen van haar nieuwe studie behoorlijk interessant vindt. Deze jongen zit bij haar in de klas en ze ziet hem daarnaast ook op feestjes. Vorige week is ze zelfs al bij hem thuis geweest... Mij heeft ze de laatste anderhalve week zo veel mogelijk ontweken en genegeerd, terwijl zij mij wel nog heeft verteld dat het in de toekomst wellicht weer goed gaat komen.
Dit alles tezamen heeft ervoor gezorgd dat ik totaal niet meer wist (en weet) waar ik aan toe ben. Aan de ene kant voel ik mij aan het lijntje gehouden en kap ik het liefst alles zo snel mogelijk af. Aan de andere kant merk ik ook dat dit niet zo makkelijk gaat vanwege de hoop die ik heb gekregen. En ik heb haar immers beloofd ook de tijd en rust te willen geven, ook zodat zij haar studentenleven even kan ontdekken.
Het zat echter verder totaal niet lekker meer. Gisteren heb ik hier haar mee geconfronteerd, en na 2 a 3 uur praten zijn we tot de conclusie gekomen dat we elkaar voorlopig (lees: minstens een half jaar) niet meer moeten spreken, omdat dit op deze manier niet goed gaat. Rationeel denkende weet ik dat dit op dit moment ook het best is om te doen. Echter, mijn gevoel voor haar blijft en ik heb het hier heel zwaar mee (en vooral het idee dat er nu ineens een andere jongen is die zij enorm interessant vindt). Opvallend is dat op het moment dat ik haar vertelde dat ik dan wel verder ga en wellicht ook weer ga daten, zij redelijk aangedaan (jaloers?) reageerde.
Toch blijf ik met vragen zitten waar jullie wellicht antwoorden op kunnen verschaffen..
1. Kan het zo zijn dat iemand in zo een korte tijd omslaat van verliefd zijn naar niks tot bijna niks meer voelen?
2. Indien ja, hoe valt dit te verklaren? Is het wellicht het feit dat zij voorheen altijd op mij moest 'jagen' en ik haar nu heel duidelijk heb gemaakt voor haar te willen gaan?
3. We hebben elkaar - ook gisteren - vaak verteld het zo goed met elkaar te kunnen vinden (zij zegt zich enorm vertrouwd te voelen bij mij) dat wij in elkaar iemand zien voor 'later'. Is dit domme hoop of moet ik haar wellicht voor nu echt helemaal loslaten en kijken of het misschien later ooit goed komt (betekent overigens natuurlijk niet dat ik nu jaren lang ga afwachten).
4. Haar kennende gaat er waarschijnlijk een moment komen dat ze weer contact zoekt. We zien elkaar immers geregeld aangezien ze bij mij in de buurt woont en we hebben al ca. 4 a 5 jaar lang behoorlijk vaak contact met elkaar. Indien dit gebeurt, hoe moet ik hiermee omgaan?
5. Denken jullie dat haar twijfels nog kunnen omslaan als ze in een wat stabielere fase van haar leven zit (alles is qua studie etc. nu nog nieuwe en spannend)?
6. Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Ik weet dat verder leven de beste optie is, maar ik voel nog zo enorm veel voor haar en dit heb ik simpelweg nog nooit gehad...
Ik weet dat bovenstaand bericht enorm lang is, maar hoop dat jullie mij enigszins kunnen helpen...De laatste weken zijn voor mij niet zo fijn geweest. Ik ben een beetje klaar met deze emotionele achtbaan, maar het lukt mij gewoon momenteel nog niet om alles aan de kant te schuiven. Wellicht dat antwoorden en verdere inzichten mij hierbij kunnen helpen. Alvast super bedankt in ieder geval!
Ergens in mei ben ik mij gaan beseffen dat zij misschien toch wel veel meer voor mij betekent dan ik aanvankelijk dacht. Op advies van mijn vrienden ben ik vaker met haar gaan afspreken. Ze is een aantal keren blijven slapen, we hebben veel met elkaar gewandeld en gepraat en mijn gevoel bleek te kloppen: ik vond haar echt meer dan leuk. Sinds dat moment is mijn gevoel alleen maar gegroeid en dit heb ik haar ook laten merken. Dit bleek wederzijds te zijn. In augustus - vlak voor mijn vakantie - vroeg zij dan ook aan mij of we iets hadden. En natuurlijk bevestigde ik dit, ik kon mijn geluk niet op!
Sinds dit moment (3 a 4 weken geleden) is alles echter bergafwaarts gegaan. Na mijn vakantie merkte ik aan haar dat ze zich anders gedroeg. Dit kan te maken hebben met het feit dat zij in die tijd is begonnen met een nieuwe studie waar ze veel nieuwe mensen heeft leren kennen en waar veel feestjes plaatsvinden (ik ben overigens al een jaar bezig met mijn fulltime baan). Ik heb haar hiermee geconfronteerd en zij gaf aan dat haar verliefde gevoelens voor mij gedurende mijn vakantie zijn verdwenen. Ze wilde rustig de tijd hebben om na te denken, en op het moment dat ik aangaf dit te snappen en haar die tijd te willen geven antwoordde ze dat ze dit erg kon waarderen en dat het hierdoor waarschijnlijk wel weer goed zou gaan komen.
Haar rust geven betekende voor mij natuurlijk niet dat ik al het contact ineens af zou moeten kappen. Ik was (en ben...) behoorlijk verliefd en wilde er wel alles aan doen om het weer goed te krijgen. Zij is echter steeds meer veranderd. Waar zij eerst aangaf enkel rust nodig te hebben, vertelde zij mij later dat ze denkt last te hebben van bindingsangst. Dit was voor mij best wel lastig, omdat ik niet wist hoe ik hier mee om moest gaan. Tegelijkertijd ging ze wel 2 keer per week naar feestjes met haar nieuwe vrienden, maar had ze voor mij plots geen tijd meer om af te spreken. Dit heeft uiteindelijk tot behoorlijk wat confrontaties geleid, en uiteindelijk begon zij mij steeds meer te negeren. Ik werd als het ware uitgewist uit haar leven, terwijl ik zelf met enorm veel gevoelens voor haar achterbleef. Toch bleef zij twee weken geleden wel nog bij mij slapen en hebben we samen een strandwandeling gemaakt waar zij heel verliefd mijn hand vastpakte. Ik bleef hierdoor heel veel hoop houden.
De dag na dit weekend vertelde zij mij echter dat het de komende maanden tussen haar en mij sowieso niks meer gaat worden. Tegelijkertijd kwam ik erachter dat zij een jongen van haar nieuwe studie behoorlijk interessant vindt. Deze jongen zit bij haar in de klas en ze ziet hem daarnaast ook op feestjes. Vorige week is ze zelfs al bij hem thuis geweest... Mij heeft ze de laatste anderhalve week zo veel mogelijk ontweken en genegeerd, terwijl zij mij wel nog heeft verteld dat het in de toekomst wellicht weer goed gaat komen.
Dit alles tezamen heeft ervoor gezorgd dat ik totaal niet meer wist (en weet) waar ik aan toe ben. Aan de ene kant voel ik mij aan het lijntje gehouden en kap ik het liefst alles zo snel mogelijk af. Aan de andere kant merk ik ook dat dit niet zo makkelijk gaat vanwege de hoop die ik heb gekregen. En ik heb haar immers beloofd ook de tijd en rust te willen geven, ook zodat zij haar studentenleven even kan ontdekken.
Het zat echter verder totaal niet lekker meer. Gisteren heb ik hier haar mee geconfronteerd, en na 2 a 3 uur praten zijn we tot de conclusie gekomen dat we elkaar voorlopig (lees: minstens een half jaar) niet meer moeten spreken, omdat dit op deze manier niet goed gaat. Rationeel denkende weet ik dat dit op dit moment ook het best is om te doen. Echter, mijn gevoel voor haar blijft en ik heb het hier heel zwaar mee (en vooral het idee dat er nu ineens een andere jongen is die zij enorm interessant vindt). Opvallend is dat op het moment dat ik haar vertelde dat ik dan wel verder ga en wellicht ook weer ga daten, zij redelijk aangedaan (jaloers?) reageerde.
Toch blijf ik met vragen zitten waar jullie wellicht antwoorden op kunnen verschaffen..
1. Kan het zo zijn dat iemand in zo een korte tijd omslaat van verliefd zijn naar niks tot bijna niks meer voelen?
2. Indien ja, hoe valt dit te verklaren? Is het wellicht het feit dat zij voorheen altijd op mij moest 'jagen' en ik haar nu heel duidelijk heb gemaakt voor haar te willen gaan?
3. We hebben elkaar - ook gisteren - vaak verteld het zo goed met elkaar te kunnen vinden (zij zegt zich enorm vertrouwd te voelen bij mij) dat wij in elkaar iemand zien voor 'later'. Is dit domme hoop of moet ik haar wellicht voor nu echt helemaal loslaten en kijken of het misschien later ooit goed komt (betekent overigens natuurlijk niet dat ik nu jaren lang ga afwachten).
4. Haar kennende gaat er waarschijnlijk een moment komen dat ze weer contact zoekt. We zien elkaar immers geregeld aangezien ze bij mij in de buurt woont en we hebben al ca. 4 a 5 jaar lang behoorlijk vaak contact met elkaar. Indien dit gebeurt, hoe moet ik hiermee omgaan?
5. Denken jullie dat haar twijfels nog kunnen omslaan als ze in een wat stabielere fase van haar leven zit (alles is qua studie etc. nu nog nieuwe en spannend)?
6. Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Ik weet dat verder leven de beste optie is, maar ik voel nog zo enorm veel voor haar en dit heb ik simpelweg nog nooit gehad...
Ik weet dat bovenstaand bericht enorm lang is, maar hoop dat jullie mij enigszins kunnen helpen...De laatste weken zijn voor mij niet zo fijn geweest. Ik ben een beetje klaar met deze emotionele achtbaan, maar het lukt mij gewoon momenteel nog niet om alles aan de kant te schuiven. Wellicht dat antwoorden en verdere inzichten mij hierbij kunnen helpen. Alvast super bedankt in ieder geval!
zaterdag 24 september 2016 21:43
quote:Bloemetje37 schreef op 24 september 2016 @ 21:26:
Ik denk niet dat het t te laat is.
Eerder dat zij nu aan t " kijken " is ( wellis waar gebeurd dit onbewust bij haar ) of jij het inderdaad begrepen hebt dat zij de dingen op haar eigen tempo mag en moet kunnen doen, zondef druk van wie dan ook te ervaren.
Hoe meer je verteld over haar, hoe meer ik t idee heb dat zij een vrij gevochten persoon is die niet opgelegd wil krijgen ( wie wel trouwens ) wat ze wel of niet mag, moet of kan doen.
Aan jou de vraag of je daarmee om kan / wilt gaan, of dat je liever vasthoudt aan dat gevoel van zekerheid.
Dat is ook precies een van de dingen die ik enorm leuk aan haar vind. Ook toen het nog goed ging zei ik dat ze vooral haar leven moest leiden, vooral in deze fase van haar leven. Dat deed ze ook, maar ze gaf mij ook gewoon veel aandacht destijds en liet heel erg blijken voor mij te willen gaan en het te waarderen dat ik haar haar ding liet doen.
Ergens hoop ik dat jij gelijk krijgt dat het niet te laat is. Maar ik weet niet of die hoop goed is.. Waardeer in ieder geval alle reacties heel erg! Ik merk dat van mij af schrijven een beetje helpt bij het verwerken.
Ik denk niet dat het t te laat is.
Eerder dat zij nu aan t " kijken " is ( wellis waar gebeurd dit onbewust bij haar ) of jij het inderdaad begrepen hebt dat zij de dingen op haar eigen tempo mag en moet kunnen doen, zondef druk van wie dan ook te ervaren.
Hoe meer je verteld over haar, hoe meer ik t idee heb dat zij een vrij gevochten persoon is die niet opgelegd wil krijgen ( wie wel trouwens ) wat ze wel of niet mag, moet of kan doen.
Aan jou de vraag of je daarmee om kan / wilt gaan, of dat je liever vasthoudt aan dat gevoel van zekerheid.
Dat is ook precies een van de dingen die ik enorm leuk aan haar vind. Ook toen het nog goed ging zei ik dat ze vooral haar leven moest leiden, vooral in deze fase van haar leven. Dat deed ze ook, maar ze gaf mij ook gewoon veel aandacht destijds en liet heel erg blijken voor mij te willen gaan en het te waarderen dat ik haar haar ding liet doen.
Ergens hoop ik dat jij gelijk krijgt dat het niet te laat is. Maar ik weet niet of die hoop goed is.. Waardeer in ieder geval alle reacties heel erg! Ik merk dat van mij af schrijven een beetje helpt bij het verwerken.
zaterdag 24 september 2016 21:54
Ik hoop t ook voor, want ondanks dat je t miss niet heel handig hebt aangepakt, denk ik wel dat jullie enorm aan elkaar gewaagd zijn. ( daar bedoel ik mee, dat zij jou miss kan leren minder aan t gevoel van zekerheid te willen vasthouden )
Voor nu is mijn advies:
Laat zien dat je begrepen hebt dat zij de dingen op haar tempo moet kunnen doen.
Dus geen berichten meer sturen ( als je dit al deed ) waarom ze geen tijd heeft o.d, als je haar tegenkomt gewoon over koetjes en kalfjes praten ( dus geen vragen stellen waaruit zij kan opmaken dat je op zoek bent naar zekerheid ) en mocht ze weer toenadering zoeken, vooral niet je eigen bezigheden opzij zetten om maar zoveel mogelijk bij haar te kunnen zijn, want je hebt nu ervaren dat dat dus niet werkt bij haar.
Succes!
Voor nu is mijn advies:
Laat zien dat je begrepen hebt dat zij de dingen op haar tempo moet kunnen doen.
Dus geen berichten meer sturen ( als je dit al deed ) waarom ze geen tijd heeft o.d, als je haar tegenkomt gewoon over koetjes en kalfjes praten ( dus geen vragen stellen waaruit zij kan opmaken dat je op zoek bent naar zekerheid ) en mocht ze weer toenadering zoeken, vooral niet je eigen bezigheden opzij zetten om maar zoveel mogelijk bij haar te kunnen zijn, want je hebt nu ervaren dat dat dus niet werkt bij haar.
Succes!
......
zondag 25 september 2016 13:52
quote:Bloemetje37 schreef op 24 september 2016 @ 21:54:
Ik hoop t ook voor, want ondanks dat je t miss niet heel handig hebt aangepakt, denk ik wel dat jullie enorm aan elkaar gewaagd zijn. ( daar bedoel ik mee, dat zij jou miss kan leren minder aan t gevoel van zekerheid te willen vasthouden )
Voor nu is mijn advies:
Laat zien dat je begrepen hebt dat zij de dingen op haar tempo moet kunnen doen.
Dus geen berichten meer sturen ( als je dit al deed ) waarom ze geen tijd heeft o.d, als je haar tegenkomt gewoon over koetjes en kalfjes praten ( dus geen vragen stellen waaruit zij kan opmaken dat je op zoek bent naar zekerheid ) en mocht ze weer toenadering zoeken, vooral niet je eigen bezigheden opzij zetten om maar zoveel mogelijk bij haar te kunnen zijn, want je hebt nu ervaren dat dat dus niet werkt bij haar.
Succes!
Het blijkt dat het met die andere jongen verder gaat dan ik dacht. Via via te horen gekregen dat ze hem de afgelopen dagen twee keer heeft gezien en gezoend. Ze ziet hem verder natuurlijk ook bijna elke dag op school. We hebben het contact trouwens wel echt volledig verbroken (elkaar van alles verwijderd en geblokkeerd). Berichten sturen gaat dus sowieso niet meer lukken, en misschien is dat ook wel beter nu...
Het blijft voor mij wel apart dat zij in zo een korte tijd mij volledig aan de kant heeft kunnen schuiven en heeft kunnen 'vervangen' door een ander. Bij het opschonen van mijn telefoon zag ik net berichtjes en foto's van nog geen maand geleden waarin zij mij vertelde hoe gek ze op was, hoe erg ze me mistte etc. Dit soort dingen teruglezen maakt het voor mij lastig, dus ik heb alles dan ook wel verwijderd.
Kan het zijn dat het echt bindingsangst is wat haar parten speelt? Het was allemaal super leuk met elkaar tot dat het officieel werd. Vanaf dat moment werd zij angstig, wilde ze meer rust, ging het te snel en ging zij ineens twijfelen over haar gevoelens.
Ik mis haar zo enorm......
Ik hoop t ook voor, want ondanks dat je t miss niet heel handig hebt aangepakt, denk ik wel dat jullie enorm aan elkaar gewaagd zijn. ( daar bedoel ik mee, dat zij jou miss kan leren minder aan t gevoel van zekerheid te willen vasthouden )
Voor nu is mijn advies:
Laat zien dat je begrepen hebt dat zij de dingen op haar tempo moet kunnen doen.
Dus geen berichten meer sturen ( als je dit al deed ) waarom ze geen tijd heeft o.d, als je haar tegenkomt gewoon over koetjes en kalfjes praten ( dus geen vragen stellen waaruit zij kan opmaken dat je op zoek bent naar zekerheid ) en mocht ze weer toenadering zoeken, vooral niet je eigen bezigheden opzij zetten om maar zoveel mogelijk bij haar te kunnen zijn, want je hebt nu ervaren dat dat dus niet werkt bij haar.
Succes!
Het blijkt dat het met die andere jongen verder gaat dan ik dacht. Via via te horen gekregen dat ze hem de afgelopen dagen twee keer heeft gezien en gezoend. Ze ziet hem verder natuurlijk ook bijna elke dag op school. We hebben het contact trouwens wel echt volledig verbroken (elkaar van alles verwijderd en geblokkeerd). Berichten sturen gaat dus sowieso niet meer lukken, en misschien is dat ook wel beter nu...
Het blijft voor mij wel apart dat zij in zo een korte tijd mij volledig aan de kant heeft kunnen schuiven en heeft kunnen 'vervangen' door een ander. Bij het opschonen van mijn telefoon zag ik net berichtjes en foto's van nog geen maand geleden waarin zij mij vertelde hoe gek ze op was, hoe erg ze me mistte etc. Dit soort dingen teruglezen maakt het voor mij lastig, dus ik heb alles dan ook wel verwijderd.
Kan het zijn dat het echt bindingsangst is wat haar parten speelt? Het was allemaal super leuk met elkaar tot dat het officieel werd. Vanaf dat moment werd zij angstig, wilde ze meer rust, ging het te snel en ging zij ineens twijfelen over haar gevoelens.
Ik mis haar zo enorm......
zondag 25 september 2016 14:10
Ik begrijp je gevoel heel goed, zeker als je te horen krijgt dat het met die andere jongen verder gaat als dat je dacht.
Heel slim ook dat je alles verwijderd hebt om niet steeds met haar " geconfronteerd te worden.
Toch denk ik niet dat ze je ineens vergeten is.
Het lijkt mij sterk dat ze nog geen maand geleden zei dat ze zo gek op je was, om vervolgens nu ineens niets meer te voelen.
Naar mijn idee is ze heel hard aan t proberen om je te vergeten, omdat ze dat gevoel van druk ervaren heeft omdat je haar hebt proberen te " pushen " ( althans zo heeft zij dat denk ik ervaren ) om t tegen familie, vrienden e.d te zeggen dat jullie een relatie hadden.
Daarbuiten zal ze negatief geconditioneerd zijn doorday je haar hebt geconfronteerd met dat je je genegeerd hebt gevoeld.
Of zij bindingsangst heeft weet ik natuurlijk niet, ik ken haar niet.
Wat ik me wel kan voorstellen is dat zij nu met van alles bezig wil zijn, behalve het geen wat haar toen negatieve gevoelens gevoelens heeft gegeven. ( jij dus )
Vandaar dat ik je adviseerde niks meer te sturen, over koetjes en kalfjes te praten mocht je haar tegen komen ( mits ze dit toe laat natuurlijk ) en als ze toenadering zoekt niet je hele leven te verzetten om haar te kunnen zien.
Voornamelijk dit laatste is heel belangrijk bij iemand die bindingsangst heeft.
Heel slim ook dat je alles verwijderd hebt om niet steeds met haar " geconfronteerd te worden.
Toch denk ik niet dat ze je ineens vergeten is.
Het lijkt mij sterk dat ze nog geen maand geleden zei dat ze zo gek op je was, om vervolgens nu ineens niets meer te voelen.
Naar mijn idee is ze heel hard aan t proberen om je te vergeten, omdat ze dat gevoel van druk ervaren heeft omdat je haar hebt proberen te " pushen " ( althans zo heeft zij dat denk ik ervaren ) om t tegen familie, vrienden e.d te zeggen dat jullie een relatie hadden.
Daarbuiten zal ze negatief geconditioneerd zijn doorday je haar hebt geconfronteerd met dat je je genegeerd hebt gevoeld.
Of zij bindingsangst heeft weet ik natuurlijk niet, ik ken haar niet.
Wat ik me wel kan voorstellen is dat zij nu met van alles bezig wil zijn, behalve het geen wat haar toen negatieve gevoelens gevoelens heeft gegeven. ( jij dus )
Vandaar dat ik je adviseerde niks meer te sturen, over koetjes en kalfjes te praten mocht je haar tegen komen ( mits ze dit toe laat natuurlijk ) en als ze toenadering zoekt niet je hele leven te verzetten om haar te kunnen zien.
Voornamelijk dit laatste is heel belangrijk bij iemand die bindingsangst heeft.
......
zondag 25 september 2016 14:36
quote:Bloemetje37 schreef op 25 september 2016 @ 14:18:
Even als toevoeging, mocht t je helpen kan ik je een soort van " cursus " doorsturen waarin je veel kunt lezen over bindingsangst. Wil je dat ik je die door stuur?
Zou ik erg fijn vinden! Dankje.
quote:viva-amber schreef op 25 september 2016 @ 14:26:
Ik denk eerder dat haar puberteit jou parten speelt dan dat zij bindingsangst heeft. Dat kind is 19.Dat zou inderdaad ermee te maken kunnen hebben. Ik moet wel zeggen dat ze behoorlijk volwassen is voor haar leeftijd, ze heeft veel vrienden van mijn leeftijd en gedraagt zich hier (normaliter) ook naar.
Even als toevoeging, mocht t je helpen kan ik je een soort van " cursus " doorsturen waarin je veel kunt lezen over bindingsangst. Wil je dat ik je die door stuur?
Zou ik erg fijn vinden! Dankje.
quote:viva-amber schreef op 25 september 2016 @ 14:26:
Ik denk eerder dat haar puberteit jou parten speelt dan dat zij bindingsangst heeft. Dat kind is 19.Dat zou inderdaad ermee te maken kunnen hebben. Ik moet wel zeggen dat ze behoorlijk volwassen is voor haar leeftijd, ze heeft veel vrienden van mijn leeftijd en gedraagt zich hier (normaliter) ook naar.
