Relaties
alle pijlers
Ongelukkige ouders
zondag 12 juni 2016 20:53
Ik heb ongelukkige ouders en ik word er zelf ook ongelukkig van Ik ga ongeveer 2 keer per maand naar ze toe en iedere keer als ik terug kom van ze voel ik me weer een paar dagen down. Ze hebben nauwelijks meer een sociaal netwerk, mijn vader is met pensioen en doet uit ellendigheid vrijwel niets naast uitslapen en de krant lezen, mijn moeder ergert zich daar dood aan en zou juist graag met pensioen willen en dan samen dingen ondernemen, maar kan dat nog niet. Mijn vader heeft verder ook geen hobbies. Ik wou dat ik ze kon helpen. Of liever dat ze er zelf wat aan doen. Maar het gaat al jaren zo. Herkent iemand dit?
zaterdag 24 september 2016 22:50
Mijn moeder heeft niet veel vriendinnen meer en weet denk ik niet bij wie ze anders haar ongenoegen kan spuien. Ze willen inderdaad niet in therapie, dat heb ik vanavond ook voorgesteld. "Alsof zo'n meisje in een ruitjesblouse het op gaat lossen" aldus mijn vader. Nee inderdaad, dat moet je zelf doen. En daarna mocht ik het er niet meer over hebben, want hij wilde rustig kunnen eten. Ik weet gewoon niet hoe ik hiermee om moet gaan.
zondag 25 september 2016 10:52
Je ouders zijn niet je kinderen en door je zo intensief te bemoeien met hun problemen maak je dat ze niet zelf hun sores oplossen. Ik snap je wel maar het zijn volwassen mensen en hebben nog steeds zelf de controle of ze wat van hun leven willen maken of niet. Veel zeuren en geen vrienden is vrij normaal. Vindt je vader honden leuk want dat zal hem ritme geven maar hij moet honden wel leuk vinden want anders draai jij of je moeder er voorop. Het asiel zit vol honden van een jaar of 7 (of ouder) die rustig zijn en liefde nodig hebben. Met een hond leer je ook enorm veel mensen kennen in het park of bos.
dinsdag 27 september 2016 17:42
Ik snap dat je je zorgen maakt om je ouders en je bedoelt het goed, maar je zit nu veel te dicht op je ouders. Uit eigen ervaring kan ik zeggen: je kunt je ouders niet gelukkig maken, dat moeten ze echt zelf doen. En als ze dat niet doen? Dan is dat heel naar, maar het is niet jouw verantwoordelijkheid. Echt, richt je op je eigen leven en neem emotioneel wat afstand van je ouders.
vrijdag 30 september 2016 19:19
Bedankt voor jullie berichtjes. Ik ga inderdaad wat meer afstand nemen. Ik had nooit het gevoel dat ik er te dicht op zit. Ik zie ze maar 1 of 2x per maand. Maar gevoelsmatig heb ik dus blijkbaar wel het gevoel dat ik medeverantwoordelijk ben dat het goed gaat tussen hen. En dat slaat inderdaad nergens op. Ik moet gewoon niet meer 's avonds komen eten. Af en toe een koffietje doen, mn moeder meenemen naar de intratuin waar ze blij van wordt. En verder zoeken ze het zelf maar uit.
En waarom ik graag een zus of broer wil. Tsja, ik dacht dan kan ik deze issues delen en zit ik er niet alleen mee. Mijn vriendinnen hebben allemaal ouders die gelukkig zijn, vrienden hebben en nog actief zijn voor hun leeftijd. Ik ken niemand die in hetzelfde schuitje zit met wie ik ervaringen uit kan wisselen en voel me daar eenzaam door.
Bedankt nogmaals voor jullie goede adviezen. Jullie hebben helemaal gelijk. Afstand.
En waarom ik graag een zus of broer wil. Tsja, ik dacht dan kan ik deze issues delen en zit ik er niet alleen mee. Mijn vriendinnen hebben allemaal ouders die gelukkig zijn, vrienden hebben en nog actief zijn voor hun leeftijd. Ik ken niemand die in hetzelfde schuitje zit met wie ik ervaringen uit kan wisselen en voel me daar eenzaam door.
Bedankt nogmaals voor jullie goede adviezen. Jullie hebben helemaal gelijk. Afstand.