Ongelukkig - verliefd op een ander?

Ben ik het niet helemaal mee eens. Ik zit juist beter in mijn vel dan 2 jaar geleden. Dat is mijn verandering. Voor mijn relatie is het blijkbaar niet beter geweest.

quote:Tessa44- schreef op 24 september 2016 @ 15:25:

Je kunt ook kijken of je je eigen wereld iets groter kunt maken, ga een cursus doen, dansen, sieraden maken, pottenbakken, cursus Spaans, kantklossen of dat wat je echt altijd al hebt willen doen, ga er voor. Je ontmoet andere mensen en doet dingen los van je partner, dat is leuk









Ik denk dat je een uitdaging mist en dat ligt niet aan je relatie maar dat zit in jou. Ga iets nieuws doen.

Ah het aloude moment waarop 1 van de 2 in een relatie zich wil gaan ontwikkelen als persoon en de ander dat niet wil. Dat is meestal het begin van het einde voor de relatie. In die zin is verliefd worden een signaal, geen oorzaak.



Ik hoop voor je dat je de juiste beslissingen gaat nemen en sterkte.

Die twijfel maakt je gek. Donderdagmiddag in de auto naar huis had ik besloten het zondag te zeggen. Vervolgens vrijdag in de auto weer besloten het nog niet te zeggen. Gek word ik er van. Het liefst zou ik hebben dat hij zegt dat hij verliefd op iemand anders is, dan hoef ik de beslissing niet te nemen en hoef ik me niet zo schuldig te voelen.

quote:geboluti schreef op 24 september 2016 @ 21:11:

Oh zo herkenbaar daantje, als hij toch klaar met me zou zijn, dan kunnen we beiden een nieuwe start maken.... Maar dat is hij absoluut niet, hij weet dat ik niet lekker in mijn vel zit en doet erg zijn best me me beter te laten voelen... Maar dat maakt dat ik me alleen maar slechter voel. Maar ik kan het hem niet zeggen, zo laf ben ik dan ook weer, want voor mijn gevoel is het uitspreken, dat ik in mijn hoofd klaar met hem ben, de keuze maken om te stoppen.



Ik kan je het verhaal vertellen vanuit het oogpunt van je man. Ik wist dat mijn man niet lekker in zijn vel zat, problemen op zijn werk en een beetje algemene ontevredenheid. Gewoon een periode dat het allemaal een beetje tegen zat en hij niet helemaal wist waar hij het moest zoeken en hoe de toekomst vorm kon krijgen. Gelukkig zat het tussen ons helemaal goed en ik deed er alles aan om hem zoveel mogelijk te steunen en te ontlasten.



En op een dag kwam ik thuis en vertelde hij mij dat hij er klaar mee was, hij wilde opnieuw beginnen en later bleek dat dat dus met een ander was.



Ik kan je niet beschrijven hoe kapot ik ervan was, het was hel. Na meer dan 15 jaar werd ik van de een op de andere dag afgedankt. Alles wat ik waardevol vond was gedevalueerd tot niets. Mijn hele leven en toekomst werd weggevaagd zonder dat ik daar invloed op had. Het hele verleden wat we hadden in een keer aan de kant geschoven.



Geen moment dat hij mij een kans gaf en dat allemaal omdat hij het niet noodzakelijk vond om met mij te communiceren, het allemaal stilletjes in zijn hoofd liet afspelen, en toen hij er over uit was mij toen pas informeerde.



Dat beschadigd een mens, als er zo met je wordt omgegaan. Als je niet de moeite waard wordt gevonden om voor te gaan, ook als het moeilijk is, ook al vond hij het lastig om naar voren te brengen. Hij heeft heel egoïstisch voor de voor hem makkelijke weg gekozen. En ik kon puin ruimen en de prijs betalen voor zijn zachte landing in een nieuw leventje.



Ik vraag mij af of ik ooit weer iemand kan vertrouwen, of ik ooit iemand weer nabij kan laten komen, ooit weer durf om van iemand te houden. Ik heb er een angststoornis aan over gehouden die ik bijna heb overwonnen en lichamelijke klachten die na veel werk mijnerzijds bijna weg zijn.



Allemaal omdat mijn nu x te laf was om een gesprek aan te gaan en de makkelijke weg vond, net zoals jij nu ook aan het zoeken bent.



Ik heb dat alles niet verdiend en jouw man ook niet.

Ik heb mijn twijfels wel met mijn man gedeeld en het maakt hem ook kapot.

quote:geboluti schreef op 24 september 2016 @ 21:46:

Dank je dat je dit met me deelt, maakt me verdrietig, dat is het laatste wat ik wil voor hem. Vandaar de opmerking ook al eerder, wat zou het een zege zijn als het van hem zou komen dat het over is. Ik weet het het is zo laf, maar zolang ik ons gezin, ons leven nog een kans wil geven, ben ik juist bang dat ik alles kapot maar door eerlijk te zijn

Dat noemen ze magisch denken, zolang ik niets zeg komt het goed of wat jou betreft nog liever maakt hij er een eind aan en ondertussen doe je er niets voor.



En ik zeg niet dat je het moet benoemen en dat het dan wel goed komt. Ik zeg dat je wat moet doen voor je huwelijk, er aan moet werken, ga in therapie en werk aan jezelf.



Het is zo oneerlijk waar je nu mee bezig bent.

naar hem, je kinderen en uiteindelijk ook naar jezelf.



Maar goed, volgens mij heeft het geen enkele zin wat ik zeg en je vertel. Je bent laf zeg je en dat is blijkbaar voldoende excuus om je gezin op te blazen. Hup gooi die handgranaat er maar in. Oh nee daar wacht je mee tot je het allemaal geregeld hebt voor jezelf.

Even op de tanden bijten. Als er geen contact is gaat de verliefdheid wel over. Hoofd koel houden en zoek afleiding in andere dingen. Ga leuke dingen doen met je je kinderen. Zoek een nieuwe hobby. over een par weken zie je alles weer in het juiste perspectief.

quote:geboluti schreef op 24 september 2016 @ 16:26:

Ik waardeer jullie reacties enorm, bevestigen enorm wat mijn verstand mij al maanden zegt. Niet bedacht dat ik op een andere manier wat met dat gevoel zou kunnen, dan voor hem/het onbekende te kiezen. Zet me in ieder geval aan het denken!

Dit, en wat Chevron en Enn schreven. Ga er iets mee doen TO!!



Moeilijk hè? Jezelf veranderen? Je leven opnieuw zin geven? Toen je jong was ging dat nog aan vanzelf. Maar nu heb je zo lang in een comfortabel leven gezeten, dat je dat het liefst buiten jezelf wil neerleggen.



Vertel het aan je man. Zeg hoe je je voelt. Vertel dat je je leven wil veranderen, verdiepen, verbreden, of wat dan ook. Als hij veel van je houdt dan steunt ie jou. Bedenk je eens hoe fijn dat zou zijn: nieuwe zin aan het leven geven met iemand die je door dik en dun steunt. En dat met behoud van je gezin en zoveel zekerheden.



Het buiten jezelf zoeken is compleet verkeerd, denk ik. Je kunt je leven veranderen zonder dingen kapot te maken. Dat is te makkelijk, te simplistisch. En begin gelijk. Nu, vandaag. Niet gaan zitten wachten en door laten suddderen. Succes TO!

quote:Chevron schreef op 24 september 2016 @ 21:32:

[...]





Ik kan je het verhaal vertellen vanuit het oogpunt van je man. Ik wist dat mijn man niet lekker in zijn vel zat, problemen op zijn werk en een beetje algemene ontevredenheid. Gewoon een periode dat het allemaal een beetje tegen zat en hij niet helemaal wist waar hij het moest zoeken en hoe de toekomst vorm kon krijgen. Gelukkig zat het tussen ons helemaal goed en ik deed er alles aan om hem zoveel mogelijk te steunen en te ontlasten.



En op een dag kwam ik thuis en vertelde hij mij dat hij er klaar mee was, hij wilde opnieuw beginnen en later bleek dat dat dus met een ander was.



Ik kan je niet beschrijven hoe kapot ik ervan was, het was hel. Na meer dan 15 jaar werd ik van de een op de andere dag afgedankt. Alles wat ik waardevol vond was gedevalueerd tot niets. Mijn hele leven en toekomst werd weggevaagd zonder dat ik daar invloed op had. Het hele verleden wat we hadden in een keer aan de kant geschoven.



Geen moment dat hij mij een kans gaf en dat allemaal omdat hij het niet noodzakelijk vond om met mij te communiceren, het allemaal stilletjes in zijn hoofd liet afspelen, en toen hij er over uit was mij toen pas informeerde.



Dat beschadigd een mens, als er zo met je wordt omgegaan. Als je niet de moeite waard wordt gevonden om voor te gaan, ook als het moeilijk is, ook al vond hij het lastig om naar voren te brengen. Hij heeft heel egoïstisch voor de voor hem makkelijke weg gekozen. En ik kon puin ruimen en de prijs betalen voor zijn zachte landing in een nieuw leventje.



Ik vraag mij af of ik ooit weer iemand kan vertrouwen, of ik ooit iemand weer nabij kan laten komen, ooit weer durf om van iemand te houden. Ik heb er een angststoornis aan over gehouden die ik bijna heb overwonnen en lichamelijke klachten die na veel werk mijnerzijds bijna weg zijn.



Allemaal omdat mijn nu x te laf was om een gesprek aan te gaan en de makkelijke weg vond, net zoals jij nu ook aan het zoeken bent.



Ik heb dat alles niet verdiend en jouw man ook niet.



Vreselijk om mee te maken. Heb het zelf ook wel gehad, alleen woonde ik toen niet samen. Ik heb niet het idee dat dit voor mijn vriend en mij ook zo is. Dit jaar hebben we al 2 keer eerder op het punt gestaan om te stoppen met elkaar. Ik heb zeer regelmatig aangegeven wat ik mis en hij ook wat hij mist. Ik krijg het idee dat we het allebei moeilijk vinden om het te beeindigen, maar het tegelijkertijd ook moeilijk vinden om ermee door te gaan. Als ik ook verder terugkrijg zit het al 3 jaar niet goed meer. De gevoelens voor een ander (die ik overigens ook echt niet meer zie) zijn eigenlijk de bevestiging voor mezelf dat over is.



Voor geboluti is het misschien weer anders, omdat haar man er wel alles aan doet om het beter te krijgen. En de kinderen he...dat is altijd moeilijk.



Mijn vriend is 17 jaar bij zijn ex-vrouw gebleven voor hun kind. Toen hij mij leerde kennen heeft hij dit na 3 dagen tegen zijn vrouw gezegd en ook tegen zijn dochter. Reactie van haar: 'eindelijk!'. Kinderen voelen aan dat het niet goed is en worden daar ook niet gelukkiger van.



Bij mijn ex heb ik ook alles geregeld voordat ik het hem vertelde. Zelfs de aankoop van een appartement gedaan. Puur en alleen om ervoor te zorgen dat ik niet terugging, wat al eerder was gebeurd. Toen wist ik gelukkig dat hij terug naar zijn ouders kon, mijn huidige vriend heeft niks. Het appartement is van mij, dus hij moet opnieuw beginnen. En dat doet mij ook vreselijk veel pijn. Daarom wil ik zo graag dat hij aangeeft dat het over is, zou het zo fijn vinden voor hem als hij kan zeggen dat hij verliefd is op een ander. Ik gun het hem dat geluk zo.

Maar daantje, dat is een hele andere situatie dan TO. Jij en vriend praten met elkaar, vertellen wat jullie missen, proberen je aan te passen, jullie hebben beide een aandeel in de relatie.



To haar man heeft letterlijk geen idee dat zijn relatie en zijn leven op dit moment wordt gewikt en gewogen. Hem wordt niet verteld dat zij wat mist in de relatie, dat ze twijfelt of ze met hem wil door gaan. Hij wordt als ze zo doorgaat straks op staande voet ontslagen van de belangrijkste rollen van zijn leven namelijk echtgenoot en fulltime vader. En dat allemaal zonder enige waarschuwing.



Dat is het oneerlijke, zijn leven staat straks op zijn kop, hem wordt alles ontnomen en hij kan niks nada nul doen, want to is te laf.

quote:Daantje1970 schreef op 24 september 2016 @ 21:02:

Het liefst zou ik hebben dat hij zegt dat hij verliefd op iemand anders is, dan hoef ik de beslissing niet te nemen en hoef ik me niet zo schuldig te voelen.Wat laf.

quote:geboluti schreef op 24 september 2016 @ 22:09:

Stiekem hoop ik nog steeds dat het over waait. Dat de kriebel wegzakt en dat ik weer vol van mijn man ga houden... Maar het gevoel zit er al maanden...



Het hier schrijven en jullie reacties maken wel dat ik weer beter kan denken.

Zomaar overwaaien gaat niet gebeuren, het schrijven hierover zet iig je gedachten meer in perspectief. Je gevoel is pas maanden en niet al maanden, genoeg tijd nog om er mee aan de slag te gaan, en aks je uiteindelijk tot de conclusie komt, echt een ander leven te willen dan is dat de uitkomst, en wie weet wordt je wel weer opnieuw verliefd op je huidige man, dat heb ik meegemaakt, zo blij dat ik nog altijd mijn leven deel met mijn man, ik voel me echt een gezegend mens.



TO wat mis je bij je man? Zijn waardering? Aanwezigheid? Liefde? Steun? Iets anders?



Als je weet waar de schoen knelt kun je met hem praten en kan hij ook iets, nu is het een beetje vaag, dat maakt het voor hem niet makkelijk. Natuurlijk kun je zijn karakter niet veranderen, maar misschien wil je wel alleen maar meer ruimte om jezelf te ontwikkelen en heb je het gevoel dat je dat nu niet kan of mag. (Ik verzin maar hè) praten is hier toch wel het sleutelwoord, en niet één x maar meerdere keren, je moet hem ook de kans geven om het op hem in te laten werken, vergeet niet: jij bent al een paar stappen verder, sterker nog, als ik je lees sta je al bijna met één been buiten je relatie, denk na TO wat wil je, wat zijn de consequenties van welke keuze dan ook. Schrijf zet het op papier, praat met je man en vriendinnen. Het zal je verbazen hoeveel mensen je verhaal herkennen.

quote:Chevron schreef op 25 september 2016 @ 09:33:

Maar daantje, dat is een hele andere situatie dan TO. Jij en vriend praten met elkaar, vertellen wat jullie missen, proberen je aan te passen, jullie hebben beide een aandeel in de relatie.



To haar man heeft letterlijk geen idee dat zijn relatie en zijn leven op dit moment wordt gewikt en gewogen. Hem wordt niet verteld dat zij wat mist in de relatie, dat ze twijfelt of ze met hem wil door gaan. Hij wordt als ze zo doorgaat straks op staande voet ontslagen van de belangrijkste rollen van zijn leven namelijk echtgenoot en fulltime vader. En dat allemaal zonder enige waarschuwing.



Dat is het oneerlijke, zijn leven staat straks op zijn kop, hem wordt alles ontnomen en hij kan niks nada nul doen, want to is te laf.



Maar inmiddels heb ik wel besloten tot het beeindigen van de relatie. Inmiddels praten wij niet meer, want het heeft geen nut, er verandert niets. Alleen durf ik nog niks te zeggen omdat ik me schuldig voel dat ik zijn leven overhoop gooi. Ik ben nu bezig met mijn sociaal leven op te krikken. Probeer avondjes weg te gaan, terwijl hij dat niet weet. Hij is dan aan het werk en hij denkt dat ik in bed series kijk. En dan schuldgevoel breekt me op nu.



Dus ja onze situatie is verschillend maar het gevoel is gelijk.

Maar waarom zou je niet gewoon aan je man vertellen dat je een avondje weggaat? Dit begrijp ik niet helemaal geloof ik

Daantje, als je al weet wat je wilt, en zeker weet dat het niet een ander pad zal worden, is het toch het meest eerlijk om er zo snel mogelijk wat mee te doen, hoe zou jij willen dat je partner met jou om zou gaan? Handel daarnaar en schuldgevoel in deze is een slechte raadgever denk ik.

quote:geboluti schreef op 24 september 2016 @ 22:09:

Stiekem hoop ik nog steeds dat het over waait. Dat de kriebel wegzakt en dat ik weer vol van mijn man ga houden... Je zou de verliefdheid op die ander vooralsnog ook kunnen benutten door de energie die het oplevert terug te brengen in je huidige relatie. Verliefdheid als katalysator om de moed en kracht op te brengen de issues in je leven te onderzoeken en aan te gaan.

quote:Chevron schreef op 24 september 2016 @ 21:32:

[...]





Ik kan je het verhaal vertellen vanuit het oogpunt van je man. Ik wist dat mijn man niet lekker in zijn vel zat, problemen op zijn werk en een beetje algemene ontevredenheid. Gewoon een periode dat het allemaal een beetje tegen zat en hij niet helemaal wist waar hij het moest zoeken en hoe de toekomst vorm kon krijgen. Gelukkig zat het tussen ons helemaal goed en ik deed er alles aan om hem zoveel mogelijk te steunen en te ontlasten.



En op een dag kwam ik thuis en vertelde hij mij dat hij er klaar mee was, hij wilde opnieuw beginnen en later bleek dat dat dus met een ander was.



Ik kan je niet beschrijven hoe kapot ik ervan was, het was hel. Na meer dan 15 jaar werd ik van de een op de andere dag afgedankt. Alles wat ik waardevol vond was gedevalueerd tot niets. Mijn hele leven en toekomst werd weggevaagd zonder dat ik daar invloed op had. Het hele verleden wat we hadden in een keer aan de kant geschoven.



Geen moment dat hij mij een kans gaf en dat allemaal omdat hij het niet noodzakelijk vond om met mij te communiceren, het allemaal stilletjes in zijn hoofd liet afspelen, en toen hij er over uit was mij toen pas informeerde.



Dat beschadigd een mens, als er zo met je wordt omgegaan. Als je niet de moeite waard wordt gevonden om voor te gaan, ook als het moeilijk is, ook al vond hij het lastig om naar voren te brengen. Hij heeft heel egoïstisch voor de voor hem makkelijke weg gekozen. En ik kon puin ruimen en de prijs betalen voor zijn zachte landing in een nieuw leventje.



Ik vraag mij af of ik ooit weer iemand kan vertrouwen, of ik ooit iemand weer nabij kan laten komen, ooit weer durf om van iemand te houden. Ik heb er een angststoornis aan over gehouden die ik bijna heb overwonnen en lichamelijke klachten die na veel werk mijnerzijds bijna weg zijn.



Allemaal omdat mijn nu x te laf was om een gesprek aan te gaan en de makkelijke weg vond, net zoals jij nu ook aan het zoeken bent.



Ik heb dat alles niet verdiend en jouw man ook niet.



Helaas heel bekend Chevron! Weet niet of het voor jou al even geleden is, ikzelf zit er helaas nog midden in dus ik ben zeker niet objectief. Eerlijk gezegd begin ik me een beetje te ergeren aan al deze "ik ben niet meer gelukkkig, ik wil weg, ik voel niks meer topics". Ook om me heen zie ik veel (lange) relaties stranden omdat een van de twee de kolder in de kop krijgt. Wat is er aan de hand? Er lijkt een soort algehele ontevredenheid te heersen, een onrust. Wat hangt er in hemelsnaam in de lucht? Hebben we het te goed met zijn allen, te weinig echte problemen? Is er daarom ruimte om je levenspartner nog eens kritisch te bekijken? Wordt hij/zij opnieuw gewogen en te licht bevonden? Waarom heb je ooit voor elkaar gekozen, waren er toen al bedenkingen die je hebt weggedrukt?



Wat me nog het meeste stoort is dat er dan gezegd wordt dat de gedumpte partner ook iemand verdient die volledig voor hem/haar gaat. Wat een enorme dooddoener is dat.



Vooral als je zulke jonge kinderen hebt. Geef jezelf een schop onder je hol en maak wat van je leven, zoals anderen hier ook al voorstelden. Geluk is overrated. Niemand is iedere dag gelukkig. Verlaag je lat en ga voor tevredenheid en geborgenheid dat is al meer dan veel anderen hebben.

laat maar

@ TO: Leer waarderen wat je wel hebt, leer zien wat er nu naast je gebeurt en neem jezelf en de gevoelens eens wat minder serieus. Waarom? Jullie hebben kinderen samen.



En lukt dat niet neem dan jouw partner dan niet mee in jouw zelfdestructie. Want ongeacht wat jij ervan vindt, voor hem is het echt zelfdestructie. Bied hem dan maar de vrijheid van een scheiding aan want dat is dan echt vele malen rustiger voor de vader van jullie kinderen en dat heeft hij dan echt verdiend.