Jong en burnout

@chikey, wat naar voor je! maar: welkom!

Rondje klachten dan maar?



moe, bij mij vooral fysiek (bizar slechte conditie, alles behalve liggen kost veel energie), slap, spierverkrampingen en -stijfheid, soms hoofdpijn, hartkloppingen, paniekaanvallen, hyperalert, rammelige darmen, als ik veel stress ervaar moet ik meteen 3-4x per dag naar de wc, ontlasting is dan ook.. hoe zeg je dat... niet stevig zeg maar en ook licht van kleur (haha, te veel info?), soms zo moe dat ik er misselijk van ben, insomnia, soms overprikkeld gevoel, soms duizelig. En veel stemmingswisselingen. Heb ook een tijd heel veel spierpijn gehad maar dat is wel weer weg. En dat 'trillen' van binnen is herkenbaar, als ik er op let. Dus ik probeer dat niet te doen

@Gele Suikerspin: dat is een hele goede tip, dank je! Ga het zo gelijk even met mijn man bespreken. Ik weet zeker dat hij daar helemaal achter staat. Wat dat betreft heb ik het écht getroffen hoor, met iemand die zoveel begrip en geduld heeft.

Ri-anne, ik dacht je net dezelfde tip te geven als Gele Suikerspin.

Gewoon het in hele kleine stapjes zien en vooral geen druk ervaren. Het moet niet, het MAG ! En misschien kan het dan.

Als ik ergens druk voor ervaar, loopt het sowieso fout. En ook ik heb graag het gevoel dat ik op elk moment kan beslissen dat het genoeg is geweest. Ik voel me niet langer verplicht om ergens te blijven louter en alleen om een ander te plezieren, als ik weet dat ik het achteraf mega-hard ga moeten bekopen. Ik zal dingen ondernemen zolang ik het zelf prettig vind.

Veel plezier en geniet ervan xx

Veel herkenning hier (helaas)! Mijn verhaal zal ik binnenkort ook hier posten.



Klein vraagje: is er een manier om in 1x naar het laatst gelezen bericht in een topic te gaan?

quote:Martinimeisje schreef op 23 september 2016 @ 17:24:

Klein vraagje: is er een manier om in 1x naar het laatst gelezen bericht in een topic te gaan?yes. links op je scherm zie je de topic titel en de naam van degene die het laatst heeft gepost. Rechts zie je '15 minuten geleden' (hangt af wanneer de laatste post was.) Daar op klikken!

Hoe is het gegaan Ri-anne? Ik merk dat ik me vooraf ook erg druk kan maken voor een uitje. Met als gevolg dat ik er als een berg tegen op zie. Geeft me altijd wel vertrouwen als mijn vriend bij me is.



Vandaag een vrijgezellenfeest. Ga met mijn eigen auto, dan kan ik naar huis wanneer ik wil. En voor de zekerheid een pilletje oxazepam in mijn tas. Tot nu toe nog nooit gebruikt maar het geeft me rust om die bij me te hebben.

@*bloem: thanks, maar dan moet ik dus zelf op zoek naar het bericht dat ik als laatste gezien heb?



@chickey: pas je op met autorijden met oxazepam?!

je ziet links op je startscherm 'Jong en burnout', daaronder martinimeisje. Rechts zie je '7 minuten' en 2281 (aantal posts in topic). Klink op '7 minuten', dan kom je automatisch bij het laatste bericht, daar hoef je niet naar te zoeken.



(als je op het plaatje klikt wordt ie groter, kan je t beter zien)

dubbel

Het is vrijdagavond naar omstandigheden best goed gegaan. We zijn naar het theater geweest, en gelukkig was het een rustige voorstelling. Geen hard geluid of fel licht. Ook voorafgaande aan voorstelling viel het wel mee, ik was bang dat de hoeveelheid mensen en geluid te veel zou zijn, maar het ging goed. Wel was ik erg moe. Ik lig dan ook meestal 's avonds al erg vroeg op bed, en ben niet meer gewend om 's avonds de deur uit te gaan.



Hebben jullie ook last van depressiviteit? Ik heb daar op sommige dagen echt erg last van. Ik sta er 's ochtends mee op en de ene keer duurt het een paar uur, de andere keer een paar dagen. Maar ik vind het wel erg heftig, eigenlijk de ergste kwaal/symptoom van de burnout. Het hele leven voelt dan als een kwelling aan en alles lijkt zinloos en leeg. Ik kan niet herleiden wanneer of waarom zo'n bui ontstaat. Het kan mij uit het niets overvallen. Daardoor heb ik ook geen idee of en hoe ik het kan voorkomen, of er iets tegendoen. Ben benieuwd of meer mensen dit herkennen?



@Chickey: hoe is het gegaan met het vrijgezellenfeest?

@Ri-anne heb ik ook wel eens (gehad) is nu stukken minder gelukkig vond ik ook een van mijn zwaarste klachen, wat knap dat je weer naar het theater bent gegaan!, ik ben gister weer een uurtje uitgeweest( met oordoppen MEN dat helpt goed), hierna even rustig gedouched voor het slapen gaan en het slapen ging ook best goed, laatste dagen veel stemmingswisselingen, alleen of verdrietig voelen, dan weer opgefokt, dan weer blij, dan anstig, komt beetje door het hyperventileren, dan voel je je een beetje alsof je knetter gek gaat worden, ben ik ook bang voor.

Hoi allemaal!

Lees al een tijdje mee op dit topic en wil nog ook ff reageren.

Ik heb sinds +- 6 mnd een burn-out. Kreeg er ook angst bij. Dit heb ik echt als een ware hel ervaren. Gelukkig gaat het met de angst inmiddels wat beter (lees: niet meer 24/7 aanwezig, soms ook dagen dat het helemaal weg is).

Wat ik nu vooral heel moeilijk vind is om te erkennen dat ik een burn-out heb. Het lichamelijk uitgeput zijn, ervaar ik namelijk pas sinds een paar weken. Ik was daarvoor wel moe, maar ik was eigenlijk de hele dag met mijn angst en paniek bezig. Nu dit beter gaat, heb ik de overtuiging dat ik alles weer moet kunnen. Ik merk echter dat mijn lichaam (nu pas) echt zwaar protesteert. Herkent iemand dit?



Vind het ook nog moeilijk om rust te nemen en niks te doen. Kan namelijk ook niet veel extra slapen dan dat ik normaal deed. Die behoefte heb ik ook niet, terwijl ik me wel heel moe voel...

Heb ook heel veel lichamelijke klachten (gehad) de laatste 6 maanden, is het ene weg komt er wel wat anders. Om gek van te worden.

En dan die negatieve gedachten.....heb inmiddels een stapel zelfhupboeken gelezen (+CGT) hoe dit om te draaien maar het lukt me nog niet........

@Jade444, vreselijk he, die stemmingswisselingen. Ik heb ook wel eens gedacht dat ik gek word moet ik bekennen..... Heb je veel/vaak last van hyperventileren?



@Brandnewday, angst is wel een typisch symptoom van een BO. Fijn dat dit nu wel wat beter gaat.

Extra slapen lukt mij ook nooit hoor. Wat ik van mij coach heb geleerd is dat zowel steeds actief zijn als alleen maar rusten niet goed is. Ik moet inspanning en ontspanning steeds afwisselen, zodat mijn lijf weer gaat herkennen hoe het moet ontspannen na inspanning.

Niet dat ik veel écht inspannende dingen doe hoor, verder dan wandelen en wat licht huishoudelijke klusjes kom ik nog niet. Maar de hele dag op bed of op de bank liggen is ook écht niet goed voor je.

Lezen an sich is overigens niet zo goed voor je herstel, tenzij het hele simpele boeken zijn, waarbij je je niet echt hoeft te concentreren of in te spannen.

Heb je wel iets van hulp/therapie?

@ Ri-anne:

Vind ik wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben die niet veel extra kan slapen! Ik heb cognitieve gedragstherapie. Weet niet zo goed of ik dat nou een meerwaarde vind of niet, heb het idee dat alles wat mijn psycholoog mij verteld mij al bekend is. Al is het wel lekker om even van me af te praten.

Sommige mensen om mij heen zeggen dat ik té erg me best doe om beter te worden, probeer me overal aan vast te klampen (zelfhulpboeken e.d.). Heb ook echt wel dingen die ik moet veranderen, met name bepaalde overtuigingen die ervoor zorgen dat ik steeds weer in mijn oude patronen verval.

@ rianne echt ik word er helemaal kennetter gek van. Slaap ook heel slecht. 4 5x wakker smachts en dan moeilijk weer in slaap komen. Overdag zit ik steeds net wel net niet tegen een aanval aan. Soms wil ik gewoon de hele boel bij elkaar gillen en boos zijn op iedereen

De kogel is door de kerk. Het gaat een 2e spoor worden. Dus samen een reïntegratie bureau kiezen en dan me oriënteren op andere banen!!

Blij mee. Het komt nog niet echt binnen merk ik. Wel voel ik al enige opluchting



In mijn enthousiasme vergeet ik dat ik eerst nog moet herstellen, in mijn hoofd heb ik van, gaan met die banaan, weer werken, nieuwe energie. Haha, maar eerst bijkomen. Mijn hoofdpijn (spannings-) komt licht op gang. Dus rustig aan nu eerst.



Er zijn in het gesprek ook rare en vreemde dingen gezegd. Die af en toe nog voorbijkomen. Maar er was dan ook wel een conflict ontstaan. Sommige dingen vind ik erg raar van hun kant en blijf dus ook mooi bij mezelf. Ik heb echt serieus alles gedaan. Ook om het contact goed te houden, terwijl ik mega kapot was. Maar goed, nu soort van uitgesproken alles. Nu hopelijk gewoon van beide kanten kijken naar de toekomst.

Is jullie contact met het werk goed en goed gebleven?



Ik denk dan dat het contact met werk en die wet poortwachter alleen bij mij zo hortend en stotend gaat. Wat natuurlijk vast niet waar is.

Voel ik me dan beetje dom en suf over. Ik wil nooit iemand kwetsen. En geen ruzie. En dat was er nu wel. Terwijl er echt naar mij toe gemene dingen zijn gezegd.



Ben wel beetje trots ook. Goed voor mezelf opgekomen en weer een stap verder.

En ik was bang voor slechte referentie van mijn werkgever door het onstaan van het conflict maar dat is gelukkig niet zo, over mijn werk waren ze nog steeds tevreden.

Dus opgelucht.

Hoi allen en welkom nieuwe schrijvers,



Zo, twee pagina's bijgelezen, het gaat ineens weer hard. Ik zal eens proberen iedereen te beantwoorden.

@ Bloem; rondje wat gaat er goed:

-het lukt al om de vaatwasser dagelijks in en uit te ruimen

- het lukt ook redelijk om de rest van het huis op orde te houden

- 1 maal daags bijhouden wat positief is, gaat ook erg goed. Erg belangrijk om bij te houden wat wél lukt in plaats van te focussen op wat niet lukt, merk ik.

Goed dat je gestopt bent met roken! En die momenten dat je je zen voelt en je angsten loslaat zou ik koesteren, hopelijk lukt je dat steeds langer want dat maakt dat je weer ruimte krijgt inderdaad. Bedankt voor je uitleg om direct bij het laatste bericht te komen, ik wist dat ook nog niet . De korte route scheelt weer een muisklik en dus energie.



@Jade; Slim die oordoppen! Kun je toch lekker van een feestje genieten zonder direct teveel last te hebben van prikkels. En even lekker losgaan op een feestje is alleen maar goed toch?! Positive vibes. Die boosheid en frustratie kun je misschien ook wel wegwerken op die manier. Ik ken het wel, moet ook nog met mijn boosheid aan de slag, maar dat gaat wel een pak opluchten denk ik.



@Suikerspin, herstel van een burn out is echt een heel erg traag proces. Ik vergis me er ook regelmatig weer in, maar probeer vooral niets meer te moeten van mezelf, dus ik doe waar ik zin in heb en als ik er geen zin in heb, doe ik het niet of zo kort mogelijk. Sommige dingen kom je niet echt onderuit, zoals bezoekjes van schoonfamilie, Dat slurpt heel veel energie en daarna moet ik ook standaard rustig aan doen.

Echt fijn dat je nu met behulp van reintegratie bureau stappen kunt zetten en je uitzicht krijgt op een toekomst zonder de werkgever waarbij je je nu toch niet meer comfortabel voelt. Goed voor jouzelf.



@Chickey & Martinimeisje; welkom. Mijn klachten waren ook: Intense moeheid en slap gevoel, zo erg dat ik niet in staat was te bewegen, dat is wel de hoofdklacht doorgaans. Daarnaast had ik ook veel hoofdpijn, spanningsklachten, stemmingswisselingen, heel erg emotioneel, zeer veel last van zelfverwijt, 0 concentratie, 0 zelfvertrouwen, lusteloos, slecht slapen en een watterig gevoel in mijn hoofd. Informatie kon ik niet onthouden, mensen die tegen me praten kon ik niet begrijpen of volgen, zelf niet uit mijn woorden kunnen komen, nergens tegen kunnen. En dit alles heeft heel erg lang geduurd voordat het allemaal wat minder werd.



@Ri-anne; depressiviteit of stemmingswisselingen zijn heel erg naar maar horen wel helemaal bij een burn out. Naarmate de tijd verstrijkt werd dat bij mij wel minder. Ik had vooral dat ik in de ochtend zeer neerslachtig was en dat dat gedurende de dag wel beter werd, met als resultaat dat ik te laat ging slapen omdat ik me dan pas een beetje goed begon te voelen. Verder kon ik echt een aantal dagen erg depri worden nadat ik op 1 dag teveel van mezelf gevraagd had. Zolang ik rustig aan doe gaat het erg goed nu en kan ik de energie gebruiken om gedoseerd leuke dingen te doen en daar dan weer meer energie mee te krijgen. Ik heb na 1,5 jaar pas het gevoel dat ik mijn batterij kan opladen met leuke dingen doen, eindelijk lukt dat nu een beetje! Maar het kost veel tijd.



@brandnewday: welkom. Extra slapen hoeft denk ik niet als dat niet lukt. Gewoon rusten is ook goed. Ik sliep erg lang, soms wel 12 uur, maar heb vrij zelden overdag geslapen. En je kunt ook te hard je best doen hé. Ik had ook stapels zelfhulpboeken, maar uiteindelijk gaat het er ook om dat jejelf wat rust en leuke dingen gunt. Waarom niet de CGT bij de therapeut bespreken en oefenen en daarnaast een leuk en makkelijk leesboek proberen te lezen? Ik herken wel dat je denkt er na een paar weken rust wel weer tegen te kunnen, bij mij werd de burn out ook steeds erger en erger in het begin, maar de kunst is om te stoppen met van jezelf binnen zoveel tijd weer van alles te kunnen en aan je vermoeidheid toe te geven. Pas dan komt je hele systeem tot rust.



Met mij gaat het intussen langzaam beter. Ik doe rustig aan om terugvallen zoveel mogelijk te voorkomen, wijd de energie die ik heb aan het doen van leuke dingen en positieve mensen en aan rustig aan doen. Door mezelf nergens toe te forceren merk ik dat ik nu vanzelf weer wat meer zin krijg om wat te gaan ondernemen, al is het lastig om nu niet te gaan haasten met reïntegreren. Ik weet niet eens meer wat ik leuk vind en wat ik wil dus dat maakt het ook wat lastig. Wel duidelijk is dat het veel waardevoller is om dingen te proberen die je leuk vindt in plaats van dingen waar je tegenop ziet. Vandaar dat ik me nu maar weer op vrijwilligerswerk ga oriënteren eerst. Als ik vermoeid ben kan ik nog steeds niet incasseren en kan ik erg emotioneel worden. Lastig is dat.

Hoe doen anderen dat, hoe bouw je weer wat werkzaamheden op, vooral als je geen werkgever hebt?

Hai dames.



ik breek even in op jullie topic om te laten weten dat ik er veel aan heb gehad om een burnout te vermijden en hopelijk helemaal te voorkomen. Bedankt. ik trap nu even keihard op de rem en houd jullie tips aan van signalen herkennen, gedrag onder de loep nemen, slaapritme en stapje-voor-stapje. Met gemopper en dergelijke op mijn werk tot gevolg. Gek genoeg heeft mijn baas zelf tweemaal toe een periode overspannen thuisgezeten, de eerste keer ruim een half jaar en afgelopen voorjaar ruim 3 maanden. Daardoor had ik wel wat meer begrip verwacht, zeker omdat ik nu preventieve maatregelen met eigen tijd en geld neem ipv ziek te worden. Helaas werkt het niet zo, maar ook dat is een wijze les.. Ik wens jullie heel veel sterkte met herstellen en duim voor mezelf dat ik op tijd mijn gedrag onder de loep heb genomen en een stapje opzij heb gedaan.

Mooi te lezen Raceslak! Hopelijk zijn er meer meelezers die wat aan alle tips en herkenning hebben. Wel knap dat je van jezelf herkent dat je hard op weg was naar een burn out en nu niet alleen in staat bent de signalen te herkennen maar ook echt rustiger aan te gaan doen. Dat is niet makkelijk, zeker niet als je omgeving niet meewerkt of zelfs geen begrip heeft dat jij nu voor jezelf gaat kiezen. Maar wel goed dat je dat doet, want het bespaart je rustig 1-2 jaar of langer hersteltijd als je wel burn out raakt, en daar hebben zowel jij en je werkgever weinig belang bij lijkt me. Dus niets proberen aan te trekken van onbegrip en je voorhouden dat je dit voor je eigen gezondheid doet, een ander let daar niet op en kan er ook niet goed op letten dus moet je het zelf doen

Hoi allemaal, ik zit sinds 2 weken thuis met een burnout. Realiseer me nu dat ik me al veel langer behoorlijk slecht voel. Heb sinds voorjaar 2013 geheugenproblemen en sindsdien stapje bij beetje bergafwaarts dankzij een lastige en onveilige werksfeer en veel veranderingen in de privé-sfeer. Met als klapper een paar maanden geleden een arbeidsconflict in mijn maag gesplitst gekregen zonder dat ik daar m.i. iets aan kan doen. Dat laatste heeft de paniekaanvallen en angsten veroorzaakt. Voor de rest was 'alleen maar' heel erg moe, de hele tijd, altijd en kon ik me niet meer concentreren, vergeet ik alles, heel emotioneel en prikkelbaar (beetje continue PMS), zin in weinig dingen, geen prikkels meer kunnen verdragen , weinig aandacht aan anderen kunnen geven, haaruitval, heel vaak buikpijn, 2 keer fikse griep achter elkaar, ondertussen toch door gewerkt met een koortshoofd. Nou ja, kortom: het is niet zo leuk geweest de afgelopen tijd.



Nu dus de officiële diagnose en ik begin volgende week bij een psycholoog. Ik had gedacht dat ik zou genieten van even niets met werk hoeven, maar ik voel me alleen maar vrij slecht. Vooral fysiek (dan weer griep, dan weer verkouden, dan weer overgeven, gaat steeds door). Ik vind het heel lastig om te bepalen welke activiteiten je wel en niet kan doen. Hoeveel rust neem je, hoeveel activiteit? Hoe doen jullie dat?



En ik schrik ook wel als ik hoor dat zo veel mensen zo veel maanden eruit zijn. Ik dacht een paar weken en dan gaat het vast wel weer, maar als ik mijn eigen lijf zo voel, weet ik het niet.



Ik zou het fijn vinden om een beetje mee te kunnen schrijven. Ook al is het maar omdat ik me overdag in mijn eentje ook behoorlijk verveel

Welkom! (Aan alle andere nieuwelingen )



Veel sterkte



Bij mij was toen ik me ziek melde en thuis was pas dat de lichamelijke en emotionele ellende er pas echt uit kwam. De eerste 2 weken kon ik nog dingen en daarna werd het eerst nog veel erger. Je hebt dan pas tijd om het toe te laten. De vermoeidheid oa. Tenminste zo heb ik het ervaren.



Geef jezelf er aan over, het is niet anders nu.



Die balans die jij zoekt is volgens mij de essentie van burnout. Er is iets mis gegaan in het aangegeven van je grenzen en die balans.

Dus nu moet je stap voor stap dat leren. Door naar jezelf te luisteren en je lichaam.



Helaas is daar geen gebruiksaanwijzing voor, iedereen heeft namelijk een andere gebruiksaanwijzing. En je moet je eigen ontdekken en schrijven.



Psycholoog kan daar bij helpen, goed dat je volgende week heen gaat.



Mij heeft het psychisch geholpen om er vanuit te gaan dat het minstens een jaar duurt. Of dat je jezelf in ieder geval ruim de tijd geeft!



Als ik jou zo hoor zou ik even geen activiteiten doen, maar met een dekentje op de bank series kijken, kleine wandelingetjes, wat knutselen of waar je maar blij van wordt, uitgebreid douchen, voetenbadje, maskertje, vriendin kort op de thee. Verder niks.



@ pussywillow, heb je geen recht op een reïntegratie traject via uwv of gemeente?

Of zou jezelf een aantal gesprekken met een loopbaancoach kunnen betalen?



Ik snap het heel goed dat je weer wat wil ondernemen. Zelf heb ik dit ook, terwijl nog steeds super moe, maar mag nu via werk een reïntegratie traject doen om op banen enzo te oriënteren. Dat zie ik rustig aan wel zitten, cv opsnorren en wat bedrijven zoeken eerst en plan van aanpak maken. Geen idee of dit echt fijn gaat zijn, misschien is het in de praktijk te zwaar, maar wel fijn met hulp, alleen zoals jij doet lijkt me erg zwaar.

Even een juridisch vraag, heeft iemand dit misschien al meegemaakt.



Wie vraagt de wia aan, de werkgever of werknemer?



Ik wil dit eigenlijk zelf doen (met hulp) aangezien mijn werkgever tot nu toe met alles te laat is. En ik er geen vertrouwen in heb, dat hij dit wel op tijd doet.



We gaan binnenkort afspraken maken en dan wil ik dit alvast zwart op wit hebben, wie de verantwoordelijkheid neemt (aangezien mondelinge afspraken niet na gekomen worden) bovendien snapt mijn werkgever niks van het juridische en ben bang dat hij het formulier verkeerd invult.



Ik heb ook hulp juridische, dus die ga ik ook nog vragen, mijn werkgever voelt zich snel beledigd als ik ergens duidelijke afspraken over wil maken en de leiding neem. Dus dat maakt me beetje onzeker of ik hier duidelijkheid over kan vragen.

heej suikerspin,

dit al gelezen?

http://www.uwv.nl/particu ... wia-documenten-verzamelen

en bij vragen of twijfel UWV bellen!

Thanks, daar staat toch inderdaad dat de werknemer het mag doen/doet.



Mijn werkgever gaat er vanuit dat hij het gaat doen



Ik ga gewoon aangeven/afspreken dat ik het zelf ga doen. Ik wil hier last minute geen gesteggel over namelijk. Of dat ze het gewoon zonder mijn toestemming doen.