Heel veel liefde maar toch uit.

Hallo allemaal,



Ik zit, vind ik zelf, in een nogal lastige situatie. Ik zal het uitleggen.



Mijn ex (vrouw) en ik (man) zijn 7 jaar met elkaar geweest. Zei vanaf haar begin 15de en ik vanaf mijn 21ste. Onze relatie was van beide kanten helemaal geweldig. Na ongeveer 5 jaar twijfelde ze over de relatie en werd ze verliefd op een ander. Ze miste iets in de relatie. Dat was haar vrijheid om zichzelf te kunnen ontwikkelen op een manier die ze niet kon combineren in een relatie. Ze zag die ander dus als onderdeel van die vrijheid die ze nodig had. Ze heeft het toen uitgemaakt om na 2 maanden weer bij me terug te komen omdat ze spijt had en omdat ze besefte dat die ander niet de vrijheid is (alleen onderdeel van).



In de tijd dat we weer bij elkaar waren was het weer helemaal geweldig. We hebben beide nog nooit zo'n fijne en liefdevolle tijd gehad. Het is hier niet over te brengen hoe het was, maar het was super intens.



Na een tijdje kwam ze die ander weer tegen waardoor ze weer werd geconfronteerd met het vrij zijn gevoel. Ze besefte daardoor dat ze nog steeds het gevoel had een ontwikkeling te hebben gemist omdat ze zich altijd heeft ontwikkeld aan de hand van een partner. Mij dus (voor mij had ze ook al een paar vriendjes). Dat gevoel ging niet meer weg. Maar haar gevoel voor mij ging ook niet weg. Er waren dus 2 hele sterke gevoelens die ze allebei tevreden wilde houden. In die tijd ging de relatie ook steeds beter (nog beter dan dat het al was) maar zocht ze ook steeds meer die vrijheid (eigen huisje zoeken want we woonden samen, meer uitgaan en met vriendinnen omgaan etc.) Ze leefde dus een beetje in 2 werelden waar ze op een gegeven moment te ver ging. Ze ging vreemd met die jongen die haar het gevoel van vrijheid opwekte. Naar eigen zeggen deed ze dat om het te kunnen blijven combineren maar ze had er geen energie meer voor. Ik heb het toen uitgemaakt omdat het niet anders kon.



Ze moet een ontwikkeling meemaken en ervaren hoe dat is voordat ze weer denkt verder te kunnen en ik kan haar daar niet bij helpen behalve door haar los te laten. En dat is heel erg moeilijk...



Nu het uit is heb ik het er enorm lastig mee. De eerste 2 weken na de breuk hebben we elkaar amper gesproken. Totdat ze mij opeens appte dat ze me miste en dat ze aan mij dacht. Ze vertelde dat ze mij wilde zien en ik wilde dat eigenlijk niet maar ze bleef er op door hameren. Toen vertelde ze dat ze weer verliefd was op die ander waarop ik zei dat ik haar dan niet meer hoefde te zien of te spreken. Waarop ze heel boos werd. Paniek en huilen. Die avond hebben we toch afgesproken. Waarop ze eerst vanuit haar ratio sprak. Dat ze dit wilde doorzetten omdat ze dacht die ontwikkeling te hebben gemist (die verliefdheid beschouwde ze zelf als iets heel kleins. Het had net zo goed iemand anders kunnen zijn zei ze). Maar op een gegeven moment brak ze en sprak ze vanuit haar hart en was het enige wat ze wilde met mij zijn.



Een week later en haar niet gesproken te hebben kwam ik haar tegen in de kroeg. Daar was ik met een ander meisje aan het praten en dat zag ze. Die nacht belde en appte ze me maar ik nam niet op. Toen even later stond ze huilen aan mijn deur te bellen om te vragen of ze naar binnen mocht. Ik liet haar binnen en ze was helemaal overstuur (heeft het meisje niet genoemd maar dat hoorde ik de dag erna van haar vriendin die met haar was).



Ze wilde met mij zoenen, versieren en ze had een soort van smekende blik in haar ogen maar ik ging er niet op in. Na een half uurtje ging ze boos weg omdat ik even boven op mijn telefoon ging kijken. Dat geloofde ze niet.

Even later weer allemaal appjes met sorry dit en sorry dat.



Vijf dagen later sprak ik weer met haar. Nu bleek ze weer heel zeker van haar zaak te zijn. Precies het tegenovergestelde van een paar dagen daarvoor. Ze zei dat ze mij zag als iemand waar ze op kon terugvallen omdat ze de meest geweldige tijd met mij had gehad, omdat het bij mij veilig en vertrouwd is en omdat ze weet dat een relatie met mij gewoon werkt.



Toen besefte ik ook wel dat ze nu heel erg instabiel is en eigenlijk met 2 gezichten spreekt. Dus het enige wat ik kan en moet doen is loslaten zodat we beide loskomen en er rationeel over na kunnen denken.



Wat voor pijn ze mij ook heeft bezorgd ik hou nog ontzettend veel van haar en zei ook van mij. Maar ze moet deze tijd alleen en zonder mij doormaken al willen we weer bij elkaar komen. Dat is wat ik hoop. Want wij samen was net een film dat werd verstoord door een zelfstandige ontwikkeling die ze heeft gemist.



Ik heb niet echt een vraag maar we zijn elkaars grote liefde en we willen met elkeer zijn. Daar zijn we beide van overtuigd alleen is dat iets waar ze nu totaal niet aan moet denken omdat ze nu het tegenovergestelde wilt om haarzelf te leren kennen.

quote:retrostar schreef op 28 september 2016 @ 19:32:

Wat een verwend mens! Ik zou niet met me laten spelen. Knikker haar eruit. Kies zelf.Ze is idd altijd erg verwend geweest. Allee zat altijd mee. Ze wilt nu heel graag op haar bek gaan. Zoals ze het zelf zegt.