Relaties
alle pijlers
Leuke medewerker ziekenhuis bericht sturen?
donderdag 29 september 2016 17:28
Hoi dames,
Vorige week was ik in het ziekenhuis voor een onderzoek aan mijn darmen. Het onderzoek werd uitgevoerd door een man die denk ik, een paar jaar puder was dan ik. Al meteen toen ik zijn hand schudde viel me op dat hij behoorlijk knap is. We maakten lang oogcontact en bij de begroeting lachte hij heel lang en daarna struikelde hij over zijn woorden. We gingen tijdens de voorbereiding kletsen over waar we wonen en ik merkte dat ik me erg op mijn gemak voelde bij hem. Op het eind van het onderzoek gingen we weer kletsen en het klinkt misschien raar maar het voelde alsof we een klein vonkje hadden. Bij het afscheid keek hij me weer lang en diep in de ogen en ik liep weg met een behoorlijke glimlach op mijn gezicht.
Ik vond hem in ieder geval een interessant persoon, maar natuurlijk weet ik niet wat hij van mij vind. Hij leek erg zijn best te doen om het goed te doen en leuk contact te krijgen en ook zijn lach toen we elkaar voor het eerst een hand gaven vond ik opmerkelijk. Maar goed, hij werkt natuurlijk in een dienstverlenend beroep en het is zijn taak om aardig te zijn en mensen op hun gemak te stellen. Dus misschien stelde het ook niks voor.
Ik weet hoe hij heet (zag ik op zijn naambordje) en heb hem op facebook gevonden. Ik twijfel nu of ik hem een berichtje zal sturen. Aan de ene kant lijkt het me leuk om hem nog eens te zien, aan de andere kant komt het misschien wanhopig over na een ontmoeting van een half uurtje. ook denk ik: als hij mij ook interessant vindt weet hij me wel te vinden. Hij heeft mijn naam immers. Voor de duidelijkheid: hij is niet mijn arts of behandelaar, maar iemand die gewoon 1 keer een controle deed. Hij is vrijgezel, zie ik op zijn facebook. Wat zouden jullie doen?
Vorige week was ik in het ziekenhuis voor een onderzoek aan mijn darmen. Het onderzoek werd uitgevoerd door een man die denk ik, een paar jaar puder was dan ik. Al meteen toen ik zijn hand schudde viel me op dat hij behoorlijk knap is. We maakten lang oogcontact en bij de begroeting lachte hij heel lang en daarna struikelde hij over zijn woorden. We gingen tijdens de voorbereiding kletsen over waar we wonen en ik merkte dat ik me erg op mijn gemak voelde bij hem. Op het eind van het onderzoek gingen we weer kletsen en het klinkt misschien raar maar het voelde alsof we een klein vonkje hadden. Bij het afscheid keek hij me weer lang en diep in de ogen en ik liep weg met een behoorlijke glimlach op mijn gezicht.
Ik vond hem in ieder geval een interessant persoon, maar natuurlijk weet ik niet wat hij van mij vind. Hij leek erg zijn best te doen om het goed te doen en leuk contact te krijgen en ook zijn lach toen we elkaar voor het eerst een hand gaven vond ik opmerkelijk. Maar goed, hij werkt natuurlijk in een dienstverlenend beroep en het is zijn taak om aardig te zijn en mensen op hun gemak te stellen. Dus misschien stelde het ook niks voor.
Ik weet hoe hij heet (zag ik op zijn naambordje) en heb hem op facebook gevonden. Ik twijfel nu of ik hem een berichtje zal sturen. Aan de ene kant lijkt het me leuk om hem nog eens te zien, aan de andere kant komt het misschien wanhopig over na een ontmoeting van een half uurtje. ook denk ik: als hij mij ook interessant vindt weet hij me wel te vinden. Hij heeft mijn naam immers. Voor de duidelijkheid: hij is niet mijn arts of behandelaar, maar iemand die gewoon 1 keer een controle deed. Hij is vrijgezel, zie ik op zijn facebook. Wat zouden jullie doen?
donderdag 29 september 2016 20:28
donderdag 29 september 2016 20:40
Zou zomaar kunnen! Het kunnen natuurlijk ook vrienden van vrienden zijn. Maar ik maak het zelf weleens mee dat ik iemand ontmoet, en de dag erna die persoon ineens in dat lijstje staat. Dan heeft diegene dus gespiekt.
Niet te druk over maken trouwens, het is een compliment voor hem. Een berichtje sturen vind ik zelf iets te ver gaan, maar dat is slechts mijn mening.
Niet te druk over maken trouwens, het is een compliment voor hem. Een berichtje sturen vind ik zelf iets te ver gaan, maar dat is slechts mijn mening.
Confidence is not; "I know they'll like me". Confidence is; "I'll be fine if they don't".
donderdag 29 september 2016 21:46
vrijdag 30 september 2016 08:25
Ik zou hem geen berichtje via FB sturen, want de kans dat hij gewoon professioneel aardig was, is vrij groot.
Maar hey, wees creatief . Als je op zijn FB hebt gekeken, ben je mss ook iets meer te weten gekomen wat zijn interesses zijn, of waar hij woont (niet de straat natuurlijk, maar de woonplaats).
Ga eens uit, waar hij komt, loop eens de sportvereniging (of wat voor vereniging dan ook )binnen waar hij sport, of een plek waar hij wellicht regelmatig komt. Mss kon je hem dan"toevallig" tegen, en dan kun je contact maken vanuit een andere setting. Ikbedoel als je iemand bij het uitgaan tegen komt, kan je er iig een praatje mee maken, mss weet hij wel niet meer wie je bent, maar dat geeft niet. Als hij je leuk vindt, dan komt het vast wel tot een praatje. Maar ja dat zijn geen garanties he. De kans dat hij (al dan niet door zijn beroep) niet geinteresseerd is, is natuurlijk ook groot aanwezig.
Maar hey, wees creatief . Als je op zijn FB hebt gekeken, ben je mss ook iets meer te weten gekomen wat zijn interesses zijn, of waar hij woont (niet de straat natuurlijk, maar de woonplaats).
Ga eens uit, waar hij komt, loop eens de sportvereniging (of wat voor vereniging dan ook )binnen waar hij sport, of een plek waar hij wellicht regelmatig komt. Mss kon je hem dan"toevallig" tegen, en dan kun je contact maken vanuit een andere setting. Ikbedoel als je iemand bij het uitgaan tegen komt, kan je er iig een praatje mee maken, mss weet hij wel niet meer wie je bent, maar dat geeft niet. Als hij je leuk vindt, dan komt het vast wel tot een praatje. Maar ja dat zijn geen garanties he. De kans dat hij (al dan niet door zijn beroep) niet geinteresseerd is, is natuurlijk ook groot aanwezig.
vrijdag 30 september 2016 09:20
quote:namita schreef op 30 september 2016 @ 08:25:
Ik zou hem geen berichtje via FB sturen, want de kans dat hij gewoon professioneel aardig was, is vrij groot.
Maar hey, wees creatief . Als je op zijn FB hebt gekeken, ben je mss ook iets meer te weten gekomen wat zijn interesses zijn, of waar hij woont (niet de straat natuurlijk, maar de woonplaats).
Ga eens uit, waar hij komt, loop eens de sportvereniging (of wat voor vereniging dan ook )binnen waar hij sport, of een plek waar hij wellicht regelmatig komt. Mss kon je hem dan"toevallig" tegen, en dan kun je contact maken vanuit een andere setting. Ikbedoel als je iemand bij het uitgaan tegen komt, kan je er iig een praatje mee maken, mss weet hij wel niet meer wie je bent, maar dat geeft niet. Als hij je leuk vindt, dan komt het vast wel tot een praatje. Maar ja dat zijn geen garanties he. De kans dat hij (al dan niet door zijn beroep) niet geinteresseerd is, is natuurlijk ook groot aanwezig.Nou dit vind ik dan weer not done. Klinkt bijna stalkerig om naar zijn sportschool of favo kroeg te gaan om te kijken of je hem daar misschien tegenkomt. Dat vind ik stukken meer wanhopig overkomen dan een simpel FBberichtje!
Ik zou hem geen berichtje via FB sturen, want de kans dat hij gewoon professioneel aardig was, is vrij groot.
Maar hey, wees creatief . Als je op zijn FB hebt gekeken, ben je mss ook iets meer te weten gekomen wat zijn interesses zijn, of waar hij woont (niet de straat natuurlijk, maar de woonplaats).
Ga eens uit, waar hij komt, loop eens de sportvereniging (of wat voor vereniging dan ook )binnen waar hij sport, of een plek waar hij wellicht regelmatig komt. Mss kon je hem dan"toevallig" tegen, en dan kun je contact maken vanuit een andere setting. Ikbedoel als je iemand bij het uitgaan tegen komt, kan je er iig een praatje mee maken, mss weet hij wel niet meer wie je bent, maar dat geeft niet. Als hij je leuk vindt, dan komt het vast wel tot een praatje. Maar ja dat zijn geen garanties he. De kans dat hij (al dan niet door zijn beroep) niet geinteresseerd is, is natuurlijk ook groot aanwezig.Nou dit vind ik dan weer not done. Klinkt bijna stalkerig om naar zijn sportschool of favo kroeg te gaan om te kijken of je hem daar misschien tegenkomt. Dat vind ik stukken meer wanhopig overkomen dan een simpel FBberichtje!
vrijdag 30 september 2016 09:36
Ik heb zelf ooit een dokter mee uitgevraagd na er een keer op consultatie te zijn geweest (was niet mijn eigen arts maar vervanger), merkte toen ook een ontzettende klik en ben nu met hem getrouwd, al acht jaar.
Heb hem niet toegevoegd op Facebook maar had het geluk dat ik hem nog eens tegenkwam in de trein. Heb hem mijn kaartje gegeven en zo hebben we eens afgesproken voor een date.
Ik heb me destijds ook afgevraagd of ik hem kon toevoegen op Facebook, maar ik vond dat gewoon nogal goedkoop, was ook bang 'een van de velen' te zijn. Vind het ook not done om als 'patient' contact te zoeken met je arts, ook al had ie die functie voor mij dan maar eenmalig.
In jou geval is het een beetje anders. Als hij je echt zo leuk lijkt, kan een berichtje geen kwaad. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand zich op die manier 'gestalkt' voelt. Dus mss alleen bericht sturen en geen vriendenverzoek? Of laat een kaartje voor hem achter bij de balie, met een leuk bericht en je emailadres ofzo. Vragen staat vrij, toch?
Heb hem niet toegevoegd op Facebook maar had het geluk dat ik hem nog eens tegenkwam in de trein. Heb hem mijn kaartje gegeven en zo hebben we eens afgesproken voor een date.
Ik heb me destijds ook afgevraagd of ik hem kon toevoegen op Facebook, maar ik vond dat gewoon nogal goedkoop, was ook bang 'een van de velen' te zijn. Vind het ook not done om als 'patient' contact te zoeken met je arts, ook al had ie die functie voor mij dan maar eenmalig.
In jou geval is het een beetje anders. Als hij je echt zo leuk lijkt, kan een berichtje geen kwaad. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand zich op die manier 'gestalkt' voelt. Dus mss alleen bericht sturen en geen vriendenverzoek? Of laat een kaartje voor hem achter bij de balie, met een leuk bericht en je emailadres ofzo. Vragen staat vrij, toch?
vrijdag 30 september 2016 09:40
Ik zeg: doen! Gewoon een luchtig prive berichtje kan toch geen kwaad? Je hebt niks te verliezen, niet geschoten is altijd mis 
Blijf je er ook niet meer mee lopen + als het niet zou mogen van zijn kant kan hij dat dan toch gewoon aangeven. Een leuke herrinering heb je iig
Blijf je er ook niet meer mee lopen + als het niet zou mogen van zijn kant kan hij dat dan toch gewoon aangeven. Een leuke herrinering heb je iig
Dance like nobody is watching & sing like there is nobody listening!
vrijdag 30 september 2016 09:52
quote:namita schreef op 30 september 2016 @ 08:25:
Ik zou hem geen berichtje via FB sturen, want de kans dat hij gewoon professioneel aardig was, is vrij groot.
Maar hey, wees creatief . Als je op zijn FB hebt gekeken, ben je mss ook iets meer te weten gekomen wat zijn interesses zijn, of waar hij woont (niet de straat natuurlijk, maar de woonplaats).
Ga eens uit, waar hij komt, loop eens de sportvereniging (of wat voor vereniging dan ook )binnen waar hij sport, of een plek waar hij wellicht regelmatig komt. Mss kon je hem dan"toevallig" tegen, en dan kun je contact maken vanuit een andere setting. Ikbedoel als je iemand bij het uitgaan tegen komt, kan je er iig een praatje mee maken, mss weet hij wel niet meer wie je bent, maar dat geeft niet. Als hij je leuk vindt, dan komt het vast wel tot een praatje. Maar ja dat zijn geen garanties he. De kans dat hij (al dan niet door zijn beroep) niet geinteresseerd is, is natuurlijk ook groot aanwezig.Ik heb me bedacht. Van jou zou ik dan liever een fb bericht krijgen. Want je "creatieve" oplossing vind ik helemaal eng. En daarbij het komt altijd uit. Want je komt er nooit en ineens duik je op in de sportkantine? Zomaar?
Ik zou hem geen berichtje via FB sturen, want de kans dat hij gewoon professioneel aardig was, is vrij groot.
Maar hey, wees creatief . Als je op zijn FB hebt gekeken, ben je mss ook iets meer te weten gekomen wat zijn interesses zijn, of waar hij woont (niet de straat natuurlijk, maar de woonplaats).
Ga eens uit, waar hij komt, loop eens de sportvereniging (of wat voor vereniging dan ook )binnen waar hij sport, of een plek waar hij wellicht regelmatig komt. Mss kon je hem dan"toevallig" tegen, en dan kun je contact maken vanuit een andere setting. Ikbedoel als je iemand bij het uitgaan tegen komt, kan je er iig een praatje mee maken, mss weet hij wel niet meer wie je bent, maar dat geeft niet. Als hij je leuk vindt, dan komt het vast wel tot een praatje. Maar ja dat zijn geen garanties he. De kans dat hij (al dan niet door zijn beroep) niet geinteresseerd is, is natuurlijk ook groot aanwezig.Ik heb me bedacht. Van jou zou ik dan liever een fb bericht krijgen. Want je "creatieve" oplossing vind ik helemaal eng. En daarbij het komt altijd uit. Want je komt er nooit en ineens duik je op in de sportkantine? Zomaar?
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
vrijdag 30 september 2016 09:54
quote:kolibrivlinder schreef op 30 september 2016 @ 09:36:
Ik heb zelf ooit een dokter mee uitgevraagd na er een keer op consultatie te zijn geweest (was niet mijn eigen arts maar vervanger), merkte toen ook een ontzettende klik en ben nu met hem getrouwd, al acht jaar.
Heb hem niet toegevoegd op Facebook maar had het geluk dat ik hem nog eens tegenkwam in de trein. Heb hem mijn kaartje gegeven en zo hebben we eens afgesproken voor een date.
Ik heb me destijds ook afgevraagd of ik hem kon toevoegen op Facebook, maar ik vond dat gewoon nogal goedkoop, was ook bang 'een van de velen' te zijn. Vind het ook not done om als 'patient' contact te zoeken met je arts, ook al had ie die functie voor mij dan maar eenmalig.
In jou geval is het een beetje anders. Als hij je echt zo leuk lijkt, kan een berichtje geen kwaad. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand zich op die manier 'gestalkt' voelt. Dus mss alleen bericht sturen en geen vriendenverzoek? Of laat een kaartje voor hem achter bij de balie, met een leuk bericht en je emailadres ofzo. Vragen staat vrij, toch?Leuk , hoe reageerde zijn werkgever?
Ik heb zelf ooit een dokter mee uitgevraagd na er een keer op consultatie te zijn geweest (was niet mijn eigen arts maar vervanger), merkte toen ook een ontzettende klik en ben nu met hem getrouwd, al acht jaar.
Heb hem niet toegevoegd op Facebook maar had het geluk dat ik hem nog eens tegenkwam in de trein. Heb hem mijn kaartje gegeven en zo hebben we eens afgesproken voor een date.
Ik heb me destijds ook afgevraagd of ik hem kon toevoegen op Facebook, maar ik vond dat gewoon nogal goedkoop, was ook bang 'een van de velen' te zijn. Vind het ook not done om als 'patient' contact te zoeken met je arts, ook al had ie die functie voor mij dan maar eenmalig.
In jou geval is het een beetje anders. Als hij je echt zo leuk lijkt, kan een berichtje geen kwaad. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand zich op die manier 'gestalkt' voelt. Dus mss alleen bericht sturen en geen vriendenverzoek? Of laat een kaartje voor hem achter bij de balie, met een leuk bericht en je emailadres ofzo. Vragen staat vrij, toch?Leuk , hoe reageerde zijn werkgever?
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
vrijdag 30 september 2016 10:11
@Kia ora, hij werkte in een praktijk met andere artsen als zelfstandige (woon in België) en heeft dus geen werkgever, wel een 'beroepscode' natuurlijk, maar blijkbaar mag contact wel als je niet meer onder behandeling staat. Tussen dat consult en onze eerste date zat wel een hele tijd, vier maanden ofzo. Zijn collega's van die praktijk hebben er later heel tof op gereageerd, werd helemaal niet moeilijk over gedaan en ik zou ook niet zien waarom, ik ben maar éen keer bij hem op consult geweest voor iets kleins, mijn eigen arts was er op dat moment niet en er was daarna ook geen sprake meer van een arts-patient relatie.
Maar hij bleek mij even leuk te vinden als ik hem en was heel blij dat het zo gelopen is omdat hij als arts zelf geen contact mag zoeken met patiënten.
Maar hij bleek mij even leuk te vinden als ik hem en was heel blij dat het zo gelopen is omdat hij als arts zelf geen contact mag zoeken met patiënten.
vrijdag 30 september 2016 10:42
quote:kolibrivlinder schreef op 30 september 2016 @ 10:11:
@Kia ora, hij werkte in een praktijk met andere artsen als zelfstandige (woon in België) en heeft dus geen werkgever, wel een 'beroepscode' natuurlijk, maar blijkbaar mag contact wel als je niet meer onder behandeling staat. Tussen dat consult en onze eerste date zat wel een hele tijd, vier maanden ofzo. Zijn collega's van die praktijk hebben er later heel tof op gereageerd, werd helemaal niet moeilijk over gedaan en ik zou ook niet zien waarom, ik ben maar éen keer bij hem op consult geweest voor iets kleins, mijn eigen arts was er op dat moment niet en er was daarna ook geen sprake meer van een arts-patient relatie.
Maar hij bleek mij even leuk te vinden als ik hem en was heel blij dat het zo gelopen is omdat hij als arts zelf geen contact mag zoeken met patiënten.
Hier mag contact ook wel hoor maar hoe dat eruit ziet is een beetje afhankelijk van je specialisme en de aard van het behandelcontact. Zo mag ik pas een privé relatie aangaan drie jaar na beëindiging van de behandeling maar mag een ander specialisme dit al jaren eerder .
Leuk hoor dat je zo je man ontmoet hebt. Fijn dat hij de vervanger op dat moment was !
@Kia ora, hij werkte in een praktijk met andere artsen als zelfstandige (woon in België) en heeft dus geen werkgever, wel een 'beroepscode' natuurlijk, maar blijkbaar mag contact wel als je niet meer onder behandeling staat. Tussen dat consult en onze eerste date zat wel een hele tijd, vier maanden ofzo. Zijn collega's van die praktijk hebben er later heel tof op gereageerd, werd helemaal niet moeilijk over gedaan en ik zou ook niet zien waarom, ik ben maar éen keer bij hem op consult geweest voor iets kleins, mijn eigen arts was er op dat moment niet en er was daarna ook geen sprake meer van een arts-patient relatie.
Maar hij bleek mij even leuk te vinden als ik hem en was heel blij dat het zo gelopen is omdat hij als arts zelf geen contact mag zoeken met patiënten.
Hier mag contact ook wel hoor maar hoe dat eruit ziet is een beetje afhankelijk van je specialisme en de aard van het behandelcontact. Zo mag ik pas een privé relatie aangaan drie jaar na beëindiging van de behandeling maar mag een ander specialisme dit al jaren eerder .
Leuk hoor dat je zo je man ontmoet hebt. Fijn dat hij de vervanger op dat moment was !
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
vrijdag 30 september 2016 10:51
quote:Aragog schreef op 30 september 2016 @ 09:20:
[...]
Nou dit vind ik dan weer not done. Klinkt bijna stalkerig om naar zijn sportschool of favo kroeg te gaan om te kijken of je hem daar misschien tegenkomt. Dat vind ik stukken meer wanhopig overkomen dan een simpel FBberichtje!
Ja als je het sec bekijkt, is het mss stalkerig mee eens. Maar aan de andere kant, soms moet je het toeval een handje helpen. Afwachten tot ie aan je deur komt, helpt ook niks. Het enige wat mij tegen zou houden is dat het idd een medewerker ziekenhuis is, en zij patient. Maar als er ergens een man (of vrouw) is die je leuk vindt, niks mis mee toch om van dezelfde sportvereniging of iets dergelijks lid te worden. Of naar de kroeg gaan waar pietje of marietje ook vaak komt. Denk dat wel veel meer mensen dat zo aanpakken. Je hoeft toch niet meteen boven op hem te duiken of hem aanklampen. Alleen ja via FB dat uitvinden is mss wel beetje stalkerig, maar zoveel mensen doen dat op 1of andere manier, niet perse via FB, maar via vrienden of zo.
Heb het zelf nog nooit zo aangepakt, ben mijn relaties in real life tegengekomen. Maar mijn eerste ex kwam ik een keer tegen op de sportvereniging waar hij geen lid van was (hij was met een vriend mee). Hij wist dat ik paar weken later naar een feest van die sportvereniging ging, (had hij gehoord van zijn vriend , die zou later ook komen) en hij was er ook. Vond ik dat stalkerig ? Nee hoor, het was hoi, we raakten in gesprek (ik had hem immers eerder gesproken , maar toen geen gevoelens hoor) en paar dagen later was het "aan".
Mijn huidige vriend kwam ik ook "toevallig" de 2 de x tegen, waar ik uitging. Ik was hem de week daarvoor daar tegen gekomen (alleen wat gepraat), en hij dacht ,ik probeer het nog een keer. Hij had in het begin pech, want we waren ergens anders, daar was het niet zo leuk, dus we togen weer naar onze eigen plek. En toen was hij er , of hij kwam (weet ik niet eens meer) toen binnen.
Dus tja, soms moet je wat proberen, maar wel zo dat het er niet bovenop ligt.
[...]
Nou dit vind ik dan weer not done. Klinkt bijna stalkerig om naar zijn sportschool of favo kroeg te gaan om te kijken of je hem daar misschien tegenkomt. Dat vind ik stukken meer wanhopig overkomen dan een simpel FBberichtje!
Ja als je het sec bekijkt, is het mss stalkerig mee eens. Maar aan de andere kant, soms moet je het toeval een handje helpen. Afwachten tot ie aan je deur komt, helpt ook niks. Het enige wat mij tegen zou houden is dat het idd een medewerker ziekenhuis is, en zij patient. Maar als er ergens een man (of vrouw) is die je leuk vindt, niks mis mee toch om van dezelfde sportvereniging of iets dergelijks lid te worden. Of naar de kroeg gaan waar pietje of marietje ook vaak komt. Denk dat wel veel meer mensen dat zo aanpakken. Je hoeft toch niet meteen boven op hem te duiken of hem aanklampen. Alleen ja via FB dat uitvinden is mss wel beetje stalkerig, maar zoveel mensen doen dat op 1of andere manier, niet perse via FB, maar via vrienden of zo.
Heb het zelf nog nooit zo aangepakt, ben mijn relaties in real life tegengekomen. Maar mijn eerste ex kwam ik een keer tegen op de sportvereniging waar hij geen lid van was (hij was met een vriend mee). Hij wist dat ik paar weken later naar een feest van die sportvereniging ging, (had hij gehoord van zijn vriend , die zou later ook komen) en hij was er ook. Vond ik dat stalkerig ? Nee hoor, het was hoi, we raakten in gesprek (ik had hem immers eerder gesproken , maar toen geen gevoelens hoor) en paar dagen later was het "aan".
Mijn huidige vriend kwam ik ook "toevallig" de 2 de x tegen, waar ik uitging. Ik was hem de week daarvoor daar tegen gekomen (alleen wat gepraat), en hij dacht ,ik probeer het nog een keer. Hij had in het begin pech, want we waren ergens anders, daar was het niet zo leuk, dus we togen weer naar onze eigen plek. En toen was hij er , of hij kwam (weet ik niet eens meer) toen binnen.
Dus tja, soms moet je wat proberen, maar wel zo dat het er niet bovenop ligt.
vrijdag 30 september 2016 12:29
@ Kia Ora, Ja ik denk idd dat het vaak van de situatie afhangt. Ken ook wel mensen die in de zorg werken en daarom bewust geen Facebookprofiel hebben. Man neemt ook nooit vriendschapsverzoeken aan van patiënten en ik kan me voorstellen dat het voor mensen die als arts of zorgverlener heel onprettig kan zijn om benaderd te worden door een patient/client.
Ik heb in onze situatie ook gewoon geluk gehad denk ik, toen ik hem ontmoette dacht ik in eerste instantie: 'die man is zó leuk, hij heeft vast al lang een vrouw en kinderen', het bleek anders en hij bleek dan ook nog te hebben gehoopt dat we elkaar weer zouden ontmoeten!
Wat betreft de manier van benaderen: ik vind in TO's geval dat een leuk, luchtig bericht best kan als je elkaar daarna toch nooit meer hoeft te zien. (Dus de tip om het onderzoek af te wachten vind ik ook een goeie)
Opduiken in de kantine van de sportclub of iets dergelijks lijkt me trouwens nogal onzinnig. Een hele hoop werk voor iemand die je mogelijk afwijst en het staat echt wel stalkerig en bepaald niet spontaan want uiteindelijk komt het idd toch uit zoals iemand hierboven zegt. Dan liever meteen to the point en eventueel korte pijn, en als je iets originelers wil doen dan Facebook stuur dan een kaartje aan hem gericht aan die afdeling/geef het af aan de balie, dan maak je mss ook een beetje duidelijk dat je de bal verder helemaal bij hem legt en anders de kous af is.
Ik heb in onze situatie ook gewoon geluk gehad denk ik, toen ik hem ontmoette dacht ik in eerste instantie: 'die man is zó leuk, hij heeft vast al lang een vrouw en kinderen', het bleek anders en hij bleek dan ook nog te hebben gehoopt dat we elkaar weer zouden ontmoeten!
Wat betreft de manier van benaderen: ik vind in TO's geval dat een leuk, luchtig bericht best kan als je elkaar daarna toch nooit meer hoeft te zien. (Dus de tip om het onderzoek af te wachten vind ik ook een goeie)
Opduiken in de kantine van de sportclub of iets dergelijks lijkt me trouwens nogal onzinnig. Een hele hoop werk voor iemand die je mogelijk afwijst en het staat echt wel stalkerig en bepaald niet spontaan want uiteindelijk komt het idd toch uit zoals iemand hierboven zegt. Dan liever meteen to the point en eventueel korte pijn, en als je iets originelers wil doen dan Facebook stuur dan een kaartje aan hem gericht aan die afdeling/geef het af aan de balie, dan maak je mss ook een beetje duidelijk dat je de bal verder helemaal bij hem legt en anders de kous af is.
vrijdag 30 september 2016 13:32
quote:kolibrivlinder schreef op 30 september 2016 @ 12:29:
@ Kia Ora, Ja ik denk idd dat het vaak van de situatie afhangt. Ken ook wel mensen die in de zorg werken en daarom bewust geen Facebookprofiel hebben. Man neemt ook nooit vriendschapsverzoeken aan van patiënten en ik kan me voorstellen dat het voor mensen die als arts of zorgverlener heel onprettig kan zijn om benaderd te worden door een patient/client.
Ik heb in onze situatie ook gewoon geluk gehad denk ik, toen ik hem ontmoette dacht ik in eerste instantie: 'die man is zó leuk, hij heeft vast al lang een vrouw en kinderen', het bleek anders en hij bleek dan ook nog te hebben gehoopt dat we elkaar weer zouden ontmoeten!
Wat betreft de manier van benaderen: ik vind in TO's geval dat een leuk, luchtig bericht best kan als je elkaar daarna toch nooit meer hoeft te zien. (Dus de tip om het onderzoek af te wachten vind ik ook een goeie)
Opduiken in de kantine van de sportclub of iets dergelijks lijkt me trouwens nogal onzinnig. Een hele hoop werk voor iemand die je mogelijk afwijst en het staat echt wel stalkerig en bepaald niet spontaan want uiteindelijk komt het idd toch uit zoals iemand hierboven zegt. Dan liever meteen to the point en eventueel korte pijn, en als je iets originelers wil doen dan Facebook stuur dan een kaartje aan hem gericht aan die afdeling/geef het af aan de balie, dan maak je mss ook een beetje duidelijk dat je de bal verder helemaal bij hem legt en anders de kous af is.
Ik heb sinds een incident tussen een patiënt en mijn privé leven ook geen fb meer met mijn echte naam en ook geen profielfoto meer van mezelf. En post ook weinig privé dingen meer daar. Dat heeft er wel even ingehakt dat iemand zo ver is gegaan en zo diep in mijn privé leven wilde/durfde door te dringen. En deze persoon verscheen overal waar ik was (ondanks dat ik vele kilometers van mijn werk woon), ook in de buurt van mijn familie en vrienden en heeft zelfs een fysiek conflict met een vriend van mij gehad omdat hij dacht dat het mijn partner was. En hem dus aanviel. Het liep uiteindelijk dus zo de klauwen uit dat de behandel overeenkomst beëindigd is en de patiënt is overgeplaatst naar een ander ziekenhuis voor verdere behandeling. En ik ben oa daarom ook verhuisd.
Ook een reden waardoor ik zo enorm de kriebels krijg van het "toevallig" verschijnen op een sportclub. Dat kan echt doodeng zijn voor de andere partij.
Als je elkaar echt toevallig tegenkomt is het prima. Maar het gaan opzoeken . Komt uiteindelijk toch uit. Want in een gesprek komt het misschien wel op dat onderwerp uit. Hoe kwam je op die sportclub 25 km verderop terecht? Ik zou een "toevallig" niet zo makkelijk als antwoord accepteren.
@ Kia Ora, Ja ik denk idd dat het vaak van de situatie afhangt. Ken ook wel mensen die in de zorg werken en daarom bewust geen Facebookprofiel hebben. Man neemt ook nooit vriendschapsverzoeken aan van patiënten en ik kan me voorstellen dat het voor mensen die als arts of zorgverlener heel onprettig kan zijn om benaderd te worden door een patient/client.
Ik heb in onze situatie ook gewoon geluk gehad denk ik, toen ik hem ontmoette dacht ik in eerste instantie: 'die man is zó leuk, hij heeft vast al lang een vrouw en kinderen', het bleek anders en hij bleek dan ook nog te hebben gehoopt dat we elkaar weer zouden ontmoeten!
Wat betreft de manier van benaderen: ik vind in TO's geval dat een leuk, luchtig bericht best kan als je elkaar daarna toch nooit meer hoeft te zien. (Dus de tip om het onderzoek af te wachten vind ik ook een goeie)
Opduiken in de kantine van de sportclub of iets dergelijks lijkt me trouwens nogal onzinnig. Een hele hoop werk voor iemand die je mogelijk afwijst en het staat echt wel stalkerig en bepaald niet spontaan want uiteindelijk komt het idd toch uit zoals iemand hierboven zegt. Dan liever meteen to the point en eventueel korte pijn, en als je iets originelers wil doen dan Facebook stuur dan een kaartje aan hem gericht aan die afdeling/geef het af aan de balie, dan maak je mss ook een beetje duidelijk dat je de bal verder helemaal bij hem legt en anders de kous af is.
Ik heb sinds een incident tussen een patiënt en mijn privé leven ook geen fb meer met mijn echte naam en ook geen profielfoto meer van mezelf. En post ook weinig privé dingen meer daar. Dat heeft er wel even ingehakt dat iemand zo ver is gegaan en zo diep in mijn privé leven wilde/durfde door te dringen. En deze persoon verscheen overal waar ik was (ondanks dat ik vele kilometers van mijn werk woon), ook in de buurt van mijn familie en vrienden en heeft zelfs een fysiek conflict met een vriend van mij gehad omdat hij dacht dat het mijn partner was. En hem dus aanviel. Het liep uiteindelijk dus zo de klauwen uit dat de behandel overeenkomst beëindigd is en de patiënt is overgeplaatst naar een ander ziekenhuis voor verdere behandeling. En ik ben oa daarom ook verhuisd.
Ook een reden waardoor ik zo enorm de kriebels krijg van het "toevallig" verschijnen op een sportclub. Dat kan echt doodeng zijn voor de andere partij.
Als je elkaar echt toevallig tegenkomt is het prima. Maar het gaan opzoeken . Komt uiteindelijk toch uit. Want in een gesprek komt het misschien wel op dat onderwerp uit. Hoe kwam je op die sportclub 25 km verderop terecht? Ik zou een "toevallig" niet zo makkelijk als antwoord accepteren.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
vrijdag 30 september 2016 13:37
quote:-Kia-Ora- schreef op 30 september 2016 @ 09:52:
[...]
Ik heb me bedacht. Van jou zou ik dan liever een fb bericht krijgen. Want je "creatieve" oplossing vind ik helemaal eng. En daarbij het komt altijd uit. Want je komt er nooit en ineens duik je op in de sportkantine? Zomaar?
Mag je eng vinden. Het is niet mijn eigen creatieve oplossing. Het gebeurt vaker dan je denkt.
En als je nooit in de sportclub komt, betekent dat dan dat je er nooit lid mag en kan worden? Ik vind het wat anders als het helemaal buiten je eigen woonplaats ligt. En als de sport of hobby je niet ligt. Dat het totaal niet voor de hand ligt, ja dat zou ik ook eng vinden.
En je moet ook niet meteen iemand benaderen of gaan lopen loeren, of echt lopen stalken dat zou idd wel heel creepy zijn.
Maar je weet niet half wat mensen allemaal doen om met iemand anders in contact te komen.
Ik zeg ook niet dat ze het zo zou moeten doen, kan een mogelijkheid zijn. Zo vaak wordt er hier gezegd, ga op een sportclub of ga een hobbyclub zoeken. In het kader van andere mensen ontmoeten.Dan zou je als je dat zou doen wel met die ene man (of vrouw) in contact kunnen komen, maar niet met diegene die je leuk vindt.Dat vind ik dan weer raar.
Maar nogmaals, subtiel he, het hoeft er niet duimendik boven op te liggen. Dat is eng ja.
[...]
Ik heb me bedacht. Van jou zou ik dan liever een fb bericht krijgen. Want je "creatieve" oplossing vind ik helemaal eng. En daarbij het komt altijd uit. Want je komt er nooit en ineens duik je op in de sportkantine? Zomaar?
Mag je eng vinden. Het is niet mijn eigen creatieve oplossing. Het gebeurt vaker dan je denkt.
En als je nooit in de sportclub komt, betekent dat dan dat je er nooit lid mag en kan worden? Ik vind het wat anders als het helemaal buiten je eigen woonplaats ligt. En als de sport of hobby je niet ligt. Dat het totaal niet voor de hand ligt, ja dat zou ik ook eng vinden.
En je moet ook niet meteen iemand benaderen of gaan lopen loeren, of echt lopen stalken dat zou idd wel heel creepy zijn.
Maar je weet niet half wat mensen allemaal doen om met iemand anders in contact te komen.
Ik zeg ook niet dat ze het zo zou moeten doen, kan een mogelijkheid zijn. Zo vaak wordt er hier gezegd, ga op een sportclub of ga een hobbyclub zoeken. In het kader van andere mensen ontmoeten.Dan zou je als je dat zou doen wel met die ene man (of vrouw) in contact kunnen komen, maar niet met diegene die je leuk vindt.Dat vind ik dan weer raar.
Maar nogmaals, subtiel he, het hoeft er niet duimendik boven op te liggen. Dat is eng ja.
vrijdag 30 september 2016 13:42
quote:-Kia-Ora- schreef op 30 september 2016 @ 13:32:
[...]
Ik heb sinds een incident tussen een patiënt en mijn privé leven ook geen fb meer met mijn echte naam en ook geen profielfoto meer van mezelf. En post ook weinig privé dingen meer daar. Dat heeft er wel even ingehakt dat iemand zo ver is gegaan en zo diep in mijn privé leven wilde/durfde door te dringen. En deze persoon verscheen overal waar ik was (ondanks dat ik vele kilometers van mijn werk woon), ook in de buurt van mijn familie en vrienden en heeft zelfs een fysiek conflict met een vriend van mij gehad omdat hij dacht dat het mijn partner was. En hem dus aanviel. Het liep uiteindelijk dus zo de klauwen uit dat de behandel overeenkomst beëindigd is en de patiënt is overgeplaatst naar een ander ziekenhuis voor verdere behandeling. En ik ben oa daarom ook verhuisd.
Ook een reden waardoor ik zo enorm de kriebels krijg van het "toevallig" verschijnen op een sportclub. Dat kan echt doodeng zijn voor de andere partij.
Als je elkaar echt toevallig tegenkomt is het prima. Maar het gaan opzoeken . Komt uiteindelijk toch uit. Want in een gesprek komt het misschien wel op dat onderwerp uit. Hoe kwam je op die sportclub 25 km verderop terecht? Ik zou een "toevallig" niet zo makkelijk als antwoord accepteren.
Dit verhaal wat jij vertelt, ja dat is ook eng. Dat diegene overal opduikt. Brr dat is stalken, en dat is heel wat anders. Die mensen drijven dat heel ver door. En die persoon die dacht dat jij zn partner was, tja dat is ziek. En zulke dingen bedoel ik ook helemaal niet.
Wat ik ook zeg, het moet wel een beetje voor de hand liggen., anders slaat het nergens op. En dan komt het uit.
[...]
Ik heb sinds een incident tussen een patiënt en mijn privé leven ook geen fb meer met mijn echte naam en ook geen profielfoto meer van mezelf. En post ook weinig privé dingen meer daar. Dat heeft er wel even ingehakt dat iemand zo ver is gegaan en zo diep in mijn privé leven wilde/durfde door te dringen. En deze persoon verscheen overal waar ik was (ondanks dat ik vele kilometers van mijn werk woon), ook in de buurt van mijn familie en vrienden en heeft zelfs een fysiek conflict met een vriend van mij gehad omdat hij dacht dat het mijn partner was. En hem dus aanviel. Het liep uiteindelijk dus zo de klauwen uit dat de behandel overeenkomst beëindigd is en de patiënt is overgeplaatst naar een ander ziekenhuis voor verdere behandeling. En ik ben oa daarom ook verhuisd.
Ook een reden waardoor ik zo enorm de kriebels krijg van het "toevallig" verschijnen op een sportclub. Dat kan echt doodeng zijn voor de andere partij.
Als je elkaar echt toevallig tegenkomt is het prima. Maar het gaan opzoeken . Komt uiteindelijk toch uit. Want in een gesprek komt het misschien wel op dat onderwerp uit. Hoe kwam je op die sportclub 25 km verderop terecht? Ik zou een "toevallig" niet zo makkelijk als antwoord accepteren.
Dit verhaal wat jij vertelt, ja dat is ook eng. Dat diegene overal opduikt. Brr dat is stalken, en dat is heel wat anders. Die mensen drijven dat heel ver door. En die persoon die dacht dat jij zn partner was, tja dat is ziek. En zulke dingen bedoel ik ook helemaal niet.
Wat ik ook zeg, het moet wel een beetje voor de hand liggen., anders slaat het nergens op. En dan komt het uit.
vrijdag 30 september 2016 13:50
quote:Guuusje schreef op 30 september 2016 @ 10:50:
Stuur hem een berichtje, beter als stalken op de sportclub.. Niet geschoten is altijd mis Stalken op sportclub was niet wat ik bedoelde. En als je hem een berichtje op FB stuurt, betekent dat ook (daar komt hij ook achter) dat je hem opgezocht hebt. Kan hij mss net zo vervelend vinden.
Stuur hem een berichtje, beter als stalken op de sportclub.. Niet geschoten is altijd mis Stalken op sportclub was niet wat ik bedoelde. En als je hem een berichtje op FB stuurt, betekent dat ook (daar komt hij ook achter) dat je hem opgezocht hebt. Kan hij mss net zo vervelend vinden.
vrijdag 30 september 2016 13:52
quote:namita schreef op 30 september 2016 @ 13:37:
[...]
Mag je eng vinden. Het is niet mijn eigen creatieve oplossing. Het gebeurt vaker dan je denkt.
En als je nooit in de sportclub komt, betekent dat dan dat je er nooit lid mag en kan worden? Ik vind het wat anders als het helemaal buiten je eigen woonplaats ligt. En als de sport of hobby je niet ligt. Dat het totaal niet voor de hand ligt, ja dat zou ik ook eng vinden.
En je moet ook niet meteen iemand benaderen of gaan lopen loeren, of echt lopen stalken dat zou idd wel heel creepy zijn.
Maar je weet niet half wat mensen allemaal doen om met iemand anders in contact te komen.
Ik zeg ook niet dat ze het zo zou moeten doen, kan een mogelijkheid zijn. Zo vaak wordt er hier gezegd, ga op een sportclub of ga een hobbyclub zoeken. In het kader van andere mensen ontmoeten.Dan zou je als je dat zou doen wel met die ene man (of vrouw) in contact kunnen komen, maar niet met diegene die je leuk vindt.Dat vind ik dan weer raar.
Maar nogmaals, subtiel he, het hoeft er niet duimendik boven op te liggen. Dat is eng ja.Oh jawel hoor .
[...]
Mag je eng vinden. Het is niet mijn eigen creatieve oplossing. Het gebeurt vaker dan je denkt.
En als je nooit in de sportclub komt, betekent dat dan dat je er nooit lid mag en kan worden? Ik vind het wat anders als het helemaal buiten je eigen woonplaats ligt. En als de sport of hobby je niet ligt. Dat het totaal niet voor de hand ligt, ja dat zou ik ook eng vinden.
En je moet ook niet meteen iemand benaderen of gaan lopen loeren, of echt lopen stalken dat zou idd wel heel creepy zijn.
Maar je weet niet half wat mensen allemaal doen om met iemand anders in contact te komen.
Ik zeg ook niet dat ze het zo zou moeten doen, kan een mogelijkheid zijn. Zo vaak wordt er hier gezegd, ga op een sportclub of ga een hobbyclub zoeken. In het kader van andere mensen ontmoeten.Dan zou je als je dat zou doen wel met die ene man (of vrouw) in contact kunnen komen, maar niet met diegene die je leuk vindt.Dat vind ik dan weer raar.
Maar nogmaals, subtiel he, het hoeft er niet duimendik boven op te liggen. Dat is eng ja.Oh jawel hoor .
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
vrijdag 30 september 2016 14:02
vrijdag 30 september 2016 14:06
Wat jij hebt meegemaakt is heel naar Kiaora, maar (gelukkig) toch ook heel uitzonderlijk.
Social media en zeker facebook zijn voor het merendeel van de mensen zo laagdrempelig. En als hulpverlener beteken je vaak (kortdurend) heel veel in het leven van de patient. Dat ze er niet altijd mee bezig zijn dat dat andersom niet zo is.
Daarom vind ik het prima dat ze me opzoeken op FB, ik zorg er zelf wel voor dat het zover ik wil dicht zit. En bij een bericht of uitnodiging reageer ik normaal, doch afwijzend en leg dat uit.
Nog nooit meegemaakt dat het daarna gedoe werd.
Social media en zeker facebook zijn voor het merendeel van de mensen zo laagdrempelig. En als hulpverlener beteken je vaak (kortdurend) heel veel in het leven van de patient. Dat ze er niet altijd mee bezig zijn dat dat andersom niet zo is.
Daarom vind ik het prima dat ze me opzoeken op FB, ik zorg er zelf wel voor dat het zover ik wil dicht zit. En bij een bericht of uitnodiging reageer ik normaal, doch afwijzend en leg dat uit.
Nog nooit meegemaakt dat het daarna gedoe werd.
