"Ik word altijd zó moe van jou!"

24-04-2007 14:53 48 berichten
Vanmiddag vloog ikmijn bed uit: nú ging ze te ver! Maar, toen ik bij de schutting stond heb ik mij maar weer omgedraaid en ben weer naar binnen gegaan. Uiteraard zonder er iets van gezegd te hebben...



Het gaat over mijn uren. Vier kinderen (jongste net vorige maand geboren). Ze wonen hier nu twee jaar en ik hoor niets anders als geschreeuw, gekrijs, gejank en gedreig. Ik baal hier van!



De moeder kan, naar mijn mening, de kinderen niet aan. Ze lopen volledig over haarheen en ze probeert het met schreeuwen op te lossen. De kinderen horen niets anders en gaan "vrolijk" mee doen: tegen elkaar en tegen de ouders.



Opmerkingen zoals deze:

* ik word altijd zó moe van jou! (als een kind bij haar komt omdat het op straat isgevallen met de fiets)

* hou nou eens op met zeuren! (als het kind al drie keer iets heeft gevraagdmaar gewoon geen antwoord krijgt)

* zoek dat even lekker zelf uit! (als het kind om hulp komt vragen)

* ik ben je nú zat!

* weet je wat? zet de computer (oudsten) / tv (jongsten) maar aan, dan ben ik even van je af!



De aandacht voor de kinderen bestaat alleen uit negatieve aandacht. Ik heb nog nooit gezien (buiten de maaltijden om) dat de ouders met de kinderen aan tafel zaten om samen iets leuks te doen: een spelletje of een boek voorlezen, buiten spelen ed.



De vader werkt overdag, als hij er is dan is het vaak rustiger. Oma komt ook regelmatig langs, ook dan is het rustiger. Daarentegen is het in de vakanties dramatisch.... helemaal met minder goed weer.



Ik ben het zat. Meer dan zat. Ik heb al voorzichtig een gevraagd of ze soms moe of een beetje gespannen was, maar kreeg als antwoord dat de kinderen gewoon erg vervelend waren en nergens naar wilden luisteren. Ik vind het ook eigenlijk niet mijn taak om met hen een gesprek aan te gaan. Maar niets doen.... nee....



Iemand een idee?
Alle reacties Link kopieren
hebbe = hebben. Er staan vast meer fouten in, want heb het verhaal nogal snel in zitten tikken, maar de strekking is denk ik wel duidelijk..
Alle reacties Link kopieren


Hoi Carrie,



Ik heb zelf een aantal jaren naast mensen gewoond die drie dochters hebbe. Een gewenste en twee ongewensten (daar deed ze helemaal niet geheimzinnig over..) Zij sprak haar kinderen aan met 'kutwijf', 'kolerelijer' als ze een milde dag had met 'vuile hufter'. Ook zei zij dingen als 'had ik je maar nooit gekregen' en 'je wordt al net zo'n kutwijf als je oma'. Als vader thuis was leek het allemaal wat rustiger, want hij had het namelijk erg druk met het uitschelden van en schoppen naar de hond. De kinderen liepen altijd op straat te eten en zelfs 's avonds in het donker zagen we de oudste, die toen denk ik een jaar of 7 was nog met de hond lopen.



Er met ze over praten bleek geen goede zet. Wij werden uitgescholden voor pleurislijers en ik was onmiddellijk een kankerteef, hoer en noem het allemaal maar op. Toen ik het echt niet meer kon aanzien (ik heb overigens nooit iets gemerkt van lichamelijk geweld tegen de kinderen, maar dit leek mij net zo ernstig) heb ik het meldpunt kindermishandeling gebeld. Ik kreeg daar een mevrouw aan de lijn die mij vertelde dat ze niet genoeg had aan een melding van een bezorgd medemens. Zij ging met haar collega's overleggen of er misschien contact opgenomen moest worden met huisarts en/of school om te horen of er zorgwekkende informatie naar buiten zou komen.

Een week ofzo later werd ik gebeld met de mededeling dat ze niets met mijn melding gingen doen, omdat er niets aan de hand was om ons zorgen over te maken.



Ik zal niet zeggen dat ik deze instantie nooit meer zal bellen, maar ik heb er heel lang met een heel zuur gevoel in mijn maag mee rondgelopen en ik denk dat de werkelijke en de administratieve cijfers heel wat dichter bij elkaar zouden liggen als er beter geluisterd wordt naar de signalen uit de omgeving. Ik denk nog regelmatig terug aan deze 3 meisjes en ik hoop dat ze er niet al te beschadigd uitkomen, maar dat is wel waar ik voor vrees.



Als jij denkt dat praten zin heeft Carrie, probeer dat vooral. Stel anders de autoriteiten op de hoogte van je verhaal en dan ga ik alvast heel hard duimen dat ze iets voor jouw buurkinderen zullen doen.







Heel triest dit, krijg daar echt een heel naar gevoel van.

Op allerlei mogelijke manieren proberen ze mensen duidelijk te maken dat je dit soort dingen moet melden (waar ik het mee eens ben) maar als je dat dan doet en dan zulke reaktie krijgt...:( heel zielig
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zoiets ook ooit meegemaakt met de dierenbescherming (twee mensen die hun sint-bernardshonden opsloten op het balkon van hun flatje of in het busje voor hun huis, ze nauwelijks uitlieten en ze soms urenlang 's nachts alleen lieten op het balkon (waarbij de hele buurt mee kon genieten van het geblaf). Dierenbescherming gebeld en het enige wat zij konden zeggen was: tja, als ze eten en drinken krijgen, kunnen wij er niks aan doen...). Tja en zo komt het Rowena-verhaal om de hoek kijken met het kalf en de put enzo...
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zoiets ook ooit meegemaakt met de dierenbescherming (twee mensen die hun sint-bernardshonden opsloten op het balkon van hun flatje of in het busje voor hun huis, ze nauwelijks uitlieten en ze soms urenlang 's nachts alleen lieten op het balkon (waarbij de hele buurt mee kon genieten van het geblaf). Dierenbescherming gebeld en het enige wat zij konden zeggen was: tja, als ze eten en drinken krijgen, kunnen wij er niks aan doen...). Tja en zo komt het Rowena-verhaal om de hoek kijken met het kalf en de put enzo...
Ook heel triest...sta er overigens wel van te kijken aangezien ik zelf ook meedere malen contact heb gelegd met de dierenbescherming ivm soortgelijke situaties. Ze kwamen dan altijd polshoogte nemen..
Alle reacties Link kopieren
Zoals ik eerder aan aangegeven heb: ik heb een tijdje geleden al eens geprobeerd om het voorzichtig aan te zwemegelen en het gesprek werd afgekapt: bij hun is niets aaan de hand.





-----------------------------------------------



Je kunt het op 2 manieren brengen:



tactisch en begripvol,zoals ik al schreef,geheel inlevend in de buurvrouw tijdens een kop koffie,pff wat een warm weer al voor april he buuf,valt zeker niet mee vooral omdat je pas een maand geleden bevallen bent(kijken wat de buuf antwoord)daarop weer inspelend,wel druk nu zeker 4 kinderen(kijken wat de buuf antwoord)en zo kun je langzaam er op in spelen en kapt de buuf het ook niet snel af:) OF

direct,over de heg heen,wat maken die kinderen van jouw een kabaal zeg,zouhet wat minder kunnen:(



Met honing vang je eerder dan met azijn;)
Alle reacties Link kopieren
Dat bedoelde ik ook elle michelle.

Als je vriendschappelijk de banden wat aanhaalt, kun je makkelijker en meer op de situatie inspelend reageren dan chagrijnig over de heg omdat je er na dagenlang écht niet meer tegen kan.

Maar goed, TO is dat niet van plan.
Het is mij: shaHla :) (Iranian version)
Alle reacties Link kopieren




 Ook heel triest...sta er overigens wel van te kijken aangezien ik zelf ook meedere malen contact heb gelegd met de dierenbescherming ivm soortgelijke situaties. Ze kwamen dan altijd polshoogte nemen..



Ik stond er ook van te kijken. Blijkbaar is het ene geval dringender dan het andere geval. Misschien met de kinderbescherming ook wel. Want om bij het onderwerp te blijven: het lijkt mij wel degelijk dat de kinderbescherming (of misschien gewoon een soort gezinscoach/voogd/hulp) iets kan bijdragen aan de lieve vrede in het geval van zo'n gezin als de buren van TO.




quote: mamzelle reageerde



Ik weet niet waar de grens ligt, Carrrie. Is het jou wat waard om daar verandering in de situatie te brengen, en dat zou dan het beste gaan door zelf tips te geven, voor te doen,



Dit ben ik absoluut niet van plan, ik heb er geen zin in, straks heb ik "het nog gedaan"... Ik ga mij niet mengen in dat gezin.



etc. dan kun je je stoute schoenen aantrekken en zo diplomatiek mogelijk zeggen dat je het vervelend vindt om haar zo te horen schreeuwen tegen die kinderen en haar voorstellen of je samen met haar mag kijken naar oplossingen. Dat je in de kinderopvang werkt kan dan wel eens in je voordeel werken, je hebt er tenslotte voor gestudeerd



Dat is een groot woord hoor.... we hebben een cursus van een aantal avonden gehad om de groep te mogen draaien (vroegere overblijfmoeders moeten nu geprofessionaliseerd werken). Maar... we doen ons best en het draait heerlijk!



om pedagogisch verantwoord bezig te zijn. Ik geloof je graag dat een BSO een stevige klus is.

Maar bottomline kun jij niets veranderen aan de situatie zolang zij zelf geen zin heeft om die kar te gaan trekken of hulp te zoeken/aanvaarden.



Carrie.

Je 'gaat je niet mengen in dat gezin want straks heb jij het nog gedaan' ??

So what? En die kinderen dan?

Wanneer ga je je er wél in mengen, als ze mishandeld worden?

Ik snap jouw zorgen niet. Waarom kun je die kinderen niet voorop zetten, waarom vind je jouw ongemak t.o.v. herrie van die moeder érger dan de hele situatie waarin die kinderen nu leven?



Echt, probeer het eens uit te leggen want ik krijg hier zo'n nare smaak van en dat zal je intentie toch niet zijn, lijkt me.
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik wil even inbreken, ik zit aan de andere kant van het verhaal, afgezien van het geschreeuw (doe ik nauwelijkxs) en het gejank.

Ik woon in een flat en mijn onderburen wonen er nu een maand, de buurvrouw is al 10 keer (ik overdrijf niet) bovengeweest om te zeggen dat ze het niet meer aankan dat mijn zoon van drie door het huis rent. Nu probeer ik hem daar in te corrigeren maar men weet over het algemeen wel hoe drie-jarigen zijn. Hij mag thuis niett met zijn schoenen of sloffen aan, hij mag niet met de bal, maar ja hij gooit wel eens met iets en er valt ook wel eens wat om. Ze gaat nu al na een maand lopen dreigen met de woningbouw. Ik heb laminaat op de vloer waar ik overigens schriftelijk toestemming voor heb, ik heb er zelfs een extra dure en dikke ondervloer voor aangeschaft. Je leest, het is niet altijd makkelijk. Maar ik ben het wel met TO eens dat dit neigt naar mishandeling van die kinderen.

HIerbij dus het verhaal van iemand die, gelukkig, niet in een situatie zit met mishandeling maar kinderen kun je niet op een stoel vastbinden (als je dat merkt moet je juist het AMK bellen)
quote: Bambi reageerde



Carrie.

Je 'gaat je niet mengen in dat gezin want straks heb jij het nog gedaan' ??

So what? En die kinderen dan?

Wanneer ga je je er wél in mengen, als ze mishandeld worden?

Ik snap jouw zorgen niet. Waarom kun je die kinderen niet voorop zetten, waarom vind je jouw ongemak t.o.v. herrie van die moeder érger dan de hele situatie waarin die kinderen nu leven?



Echt, probeer het eens uit te leggen want ik krijg hier zo'n nare smaak van en dat zal je intentie toch niet zijn, lijkt me.





Laat ik het zo zeggen: het zijn aardige mensen, maar nou niet van het type waar ik een vriendschappelijke relatie mee aan zou gaan.



En waarom ik mij hierin niet wil mengen? Omdat ik al genoeg aan mijzelf heb (lees als je hierover meer wilt weten maar op de relatie-pijler), een maand geleden ben gestopt met medicijnen en er absoluut in mijn leven geen plaats is voor stress van een ander.



Daar komt nog bij: ik ben niet de enige die klaagt. Eén buurvrouw is er mede door verhuisd, twee anderen klagen alleen tegen elkaar. Niemand doet iets richting het gezin omdat ze geen zin hebben in ellende.



Ik heb de huisarts gebeld. De assistente gesproken.



Aan het einde van de middag heeft de huisarts mij teruggebeld. Ik heb hem de gehele situatie uitgelegd. Ik heb hem daarbij verteld dat het niet alleen mijn eigen zorgen zijn maar dat er meer mensen zijn die er over klagen.



Hij gaat contact opnemen met de vertrouwensarts.



Of ik hier meer van hoor weet ik niet, die mensen hebben natuurlijk ook hun beroepsgeheim.



De buren gaan over een klein jaar verhuizen: ze zijn een huis aan het bouwen elders in dit dorp...



Groetjes,



Carrrie.
Alle reacties Link kopieren


Hoi,



Ik wil even inbreken, ik zit aan de andere kant van het verhaal, afgezien van het geschreeuw (doe ik nauwelijkxs) en het gejank.

Ik woon in een flat en mijn onderburen wonen er nu een maand, de buurvrouw is al 10 keer (ik overdrijf niet) bovengeweest om te zeggen dat ze het niet meer aankan dat mijn zoon van drie door het huis rent. Als je in een flat woont weet je dat je links,rechts,onder en boven buren hebt,men kan niet verwachten dat dat allemaal rustige 65 plussers zijn,wil men absolute rust dan kan men het best in een bejaardenflat/woning of in een vrijstaand huis midden in het bos gaan wonen.Kinderen zijn kinderen die hou je niet de hele dag rustig en stil,het is geven en nemen,ouders zorgen ervoor dat ze niet teveel overlast bezorgen en de buren moeten accepteren dat kinderen ook wel eens willen rennen en springen,luidruchtig zijn etc.Ik woon in een straat met vrijstaande huizen naast elkaar,mijn zoons spelen muziekinstrumenten,toen we nieuwe buren kregen is mijn oudste zoon erheen gegaan en heeft gezegt dat hij drumt en dus af en toe flink lawaai maakt:)vonden de buren helemaal niet erg,ze hielden van muziek:DNu probeer ik hem daar in te corrigeren maar men weet over het algemeen wel hoe drie-jarigen zijn. Hij mag thuis niett met zijn schoenen of sloffen aan, hij mag niet met de bal, maar ja hij gooit wel eens met iets en er valt ook wel eens wat om. Ze gaat nu al na een maand lopen dreigen met de woningbouw. Ik heb laminaat op de vloer waar ik overigens schriftelijk toestemming voor heb, ik heb er zelfs een extra dure en dikke ondervloer voor aangeschaft. Je leest, het is niet altijd makkelijk. Maar ik ben het wel met TO eens dat dit neigt naar mishandeling van die kinderen.

HIerbij dus het verhaal van iemand die, gelukkig, niet in een situatie zit met mishandeling maar kinderen kun je niet op een stoel vastbinden (als je dat merkt moet je juist het AMK bellen)
Alle reacties Link kopieren
Woon je toevallig in Zoetermeer? Klinkt helaas allemaal erg bekend
Alle reacties Link kopieren
Woon je toevallig in Zoetermeer? Klinkt helaas allemaal erg bekend 
Nee,ik woon niet in Zoetermeer..



Heb je  musicale buurjongens;)
Alle reacties Link kopieren
Ik dacht even dat ik aan de andere kant van het gezin in kwestie woonde :P 

Het verhaal klonk als het gezin van de buren :(
Alle reacties Link kopieren


Ik dacht even dat ik aan de andere kant van het gezin in kwestie woonde :P 

Het verhaal klonk als het gezin van de buren :(
Hier wonen alleen 40 plussers in de straat met rustige kinderen met alleen soms een half uurtje per dag muziekoverlast,maar ja mij hoor je ook niet klagen als de buurman een half uur bezig is met die lawaaioverlast bezorgende electrische heggeschaar;)
Alle reacties Link kopieren
En die kraaiende haan van de buurman in de vroege ochtend geeft een plattelandsgevoel:D
65+ers is ook niet altijd handig hoor; als ze het gehoorapparaat niet aan hebben en wél tv willen kijken.... Hahahaha....
Alle reacties Link kopieren
Hee! Dat is toevallig! Jouw buren staan bij mij op de camping! Die geloven niet in OPvoeding maar in OPschreeuwen.
Alle reacties Link kopieren
Hee! Dat is toevallig! Jouw buren staan bij mij op de camping! Die geloven niet in OPvoeding maar in OPschreeuwen.
Dan heeft Carrie dus ff rust;)
Alle reacties Link kopieren


Niemand doet iets richting het gezin omdat ze geen zin hebben in ellende.



.
Die kinderen hebben ook geen zin in ellende. Maar zijn wél afhankelijk van volwassenen die het lef & verstand hebben om in te grijpen.
Alle reacties Link kopieren
Wees blij dat je niet in mijn flat woont, beneden een junk die loopt te gillen, harde muziek draait (is het niet 'snachts dan overdag en anders 's morgens om half 7 op zondag), er wonen veeeeeeeeeelllllll kinderen en het is als ze naar binnen willen en er wordt niet open gedaan anne anne anne zucht....



En tis nu etenstijd en ik hoor nu Anna eten!! Robin eten!! enz enz en dan vanavond hetzelfd maar dan binnenkomen..



Tis hier nooit stil alleen 's nachts *zucht*

Alle reacties Link kopieren
Beetje rare opmerking, wees blij dat je niet in mijn flat woont...

Wil niet zeggen dat Carrie's situatie minder erg is...



Ik snap jou verhaal heel goed, Carrie. Maar zoals als eens is gezegd, is het ook gewoon overlast. En denk ik dat je je niet zozeer met de opvoeding moet gaan 'bemoeien'. Maar je kunt wel eens aangeven dat je vaak last hebt van hun luide geschreeuw.

Onze buren, waar wij een super goed contact mee hebben, hadden ook nogal eens last van hun buren. Niet wij hoor haha  aan de andere kant.

Niet zozeer van de kinderen. Maar meer van de buurman die vaak schreeuwde. Soms zelfs 's nachts tegen zijn vrouw, als de kinderen allang in bed lagen. Onze buren konden letterlijk verstaan wat hij iedere nacht schreeuwde....en dat waren niet zo'n nette woorden...

Op een avond was onze buurman t zo zat dat hij daar aan de deur is geweest en op een nette manier heeft gezegd dat ze behoorlijk last hadden van het geschreeuw en 's nachts niet konden slapen....

Ik wil dus zeggen, breng 't op een nette manier, praat erover, daar bereik je het meeste mee. Je staat in je recht hoor. Als jij de hele dag gilt of de hele dag keihard muziek hebt aanstaan, reken er maar op dat er ook mensen bij jou aan de deur komen! Logisch toch...

En gebruik niet het excuus voor jezelf dat ze toch over een jaar gaan verhuizen. Op deze manier kan een jaar nog heel lang duren...


Dat bedoelde ik ook elle michelle.

Als je vriendschappelijk de banden wat aanhaalt, kun je makkelijker en meer op de situatie inspelend reageren dan chagrijnig over de heg omdat je er na dagenlang écht niet meer tegen kan.

Maar goed, TO is dat niet van plan.







Die laatste zin vind ik een behoorlijk cru over komen. TO is dat niet van plan. Is het dan mijn plicht om er iets aan te doen? Carrrie heeft er last van dus Carrrie moet het maar oplossen?



Tja, anderhalve week geleden, in het laatste warme weekend, heb ik het nog een keer geprobeerd. En wederom nul op het rekest. "Het kan een keer voorkomen dat de kinderen wat druk zijn, dat hebben alle kinderen toch?" En dan op een manier "waar bemoei je je mee". En echt, over van alles-en-nog-wat is met haar gezellig te praten, maar zodra het over geluid gaat dan slaat de deur (figuurlijk) dicht.



Met de gedachte in mijn achterhoofd dat ze een huis aan het bouwen zijn en binnen een jaar weg zijn laat ik het maar zo... tenzij het nóg erger wordt en ik hoor dat de kinderen geslagen etc. worden. Dan moet er wat gebeuren.



Carrrie.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven