Autisme, ASS bij jonge kinderen (kletstopic)

06-10-2016 21:14 688 berichten
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij is er nog niet een soortgelijk topic hier op viva en zo wel, zou ik graag daar de link van willen



Mijn oudste zoon van 4 jaar heeft veel kenmerken van ASS. Toen hij geobserveerd werd door de Opvoedpoli, thuis en op de peuterspeelzaal, was hij te jong om een echte diagnose te stellen. Inmiddels is hij 4 en zou het wel kunnen maar die behoefte heb ik (nog) niet echt.



Waar ik wel behoefte aan heb ik ervaringen delen, tips uitwisselen en steun van moeders met jonge kinderen met autisme/ ass.



Mijn zoon zit momenteel op een behandelgroep, voorheen was dit het MKD. En vorige week heb ik te horen gekregen dat hij naar speciaal onderwijs gaat.

Voor hem is dat helemaal goed natuurlijk, hij zal daar beter op zijn plek zitten dan op een reguliere basisschool. Voor mij is het wel even slikken. Het is zo definitief dat hij "anders" is.



Ik zit nu na een enorme uitbarsting van mijn zoon, uitgeblust op de bank, opzoek naar wat steun.

Wie schrijft er mee?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
quote:marretje23 schreef op 06 oktober 2016 @ 22:21:

[quote]estrellas2 schreef op 06 oktober 2016 @ 22:00:

Ik merk de laatste 2 weken ook een verandering in zijn gedrag maar kan de vinger er niet op leggen waar dit door komt.





Mijn zoon met ass heeft altijd bij wisseling van winter naar lente en zomer naar herfst een verandering in zijn gedrag. Zou dat bij jou zoon ook zo kunnen zijn? het gebeurd altijd op het moment dat het weer omslaat.



Dat is me eigenlijk nooit zo opgevallen. Maar afgelopen vrijdag knalde kind ineens in een dip en had hij zoals wij het noemen last van zijn "autistische fase". Sterk het gevoel dat anderen de hele tijd kijken, moeite met drukte en vervelend gedrag richting zusje.



Ga er eens op letten bij komende weerswisselingen.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben een vrouw zonder kinderen, maar heb zelf Autisme. De diagnose is pas op mijn 20e gesteld, maar op 4-jarige leeftijd waren er wel al kenmerken zichtbaar.

Ik was een verlegen meisje dat erg de kat uit de boom keek. Zat op een reguliere school. Vriendinnetjes had ik best, maar speelde alleen met ze als zij naar me toe kwamen. Uit mezelf nam ik geen initiatief. Ik greep bijna altijd naar hetzelfde speelgoed. Mijn motoriek was slecht en daardoor was ik onhandig. Had vaak hulp nodig bij aankleden, veters strikken en werkstukjes. Ook was ik langzamer dan andere kinderen. Vaak als laatst in de rij staan, als laatst klaar met eten. Helaas had de kleuterjuf hier allemaal geen begrip voor. Ze gaf me heel vaak straf als me iets niet lukte en kleineerde me ook. Thuis vroegen mijn ouders hoe het op school ging. Dan gaf ik geen antwoord en keek hen ook niet aan. Begon snel over iets anders. Toen hadden mijn ouders voor het eerst een vermoeden.

Vanaf groep 3 werd het makkelijker, omdat je daar meer gaat leren en minder met je handen moet werken. Het leergedeelte ging wel goed. Wel was ik jonger in doen en laten dan op mijn leeftijd verwacht werd en daarbij had ik enorme faalangst. Was gauw van slag als iets niet gelijk lukte.
sorry ik had op een ander topic moeten zijn.
Estrellas, ik dacht ook meteen aan het weer bij de gedragsverandering van je kind.



Voor ouders met vragen: betrouwbare diagnostiek op gebied van autisme is mogelijk vanaf 18 maanden bij kinderen met duidelijke kenmerken.



Voor degene die vroeg waar je terecht kan met vragen is de eerste stap je huisarts, jeugdteam of Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG).
Alle reacties Link kopieren
Nou daar was ik om een stuk te schrijven. Wat een herkenning. En dat is ook fijn. Hier heeft de oudste van 6 de diagnose klassiek autisme. Daarna nog 2 kinderen van 4 en 2 jaar oud. Dus dat is best druk. Mijn oudste scheelt anderhalf jaar met zijn broertje en dat zorgt voor veel botsingen. Als ze thuis zijn, ben ik eigenlijk volcontinue bezig op te passen dat ze elkaar niet in de haren vliegen want de oudste vindt dat hij overal de beste, de mooiste, de liefste etc... in is. Dat pikt zijn broertje natuurlijk niet. En dan vliegen ze elkaar weer aan. Daar bovenop moet hij altijd de eerste of de snelste zijn, ontzettend vermoeiend. Met de jongste gaat het iets beter, maar dat is een echte peuterpuber die alles zelf wil doen, dus die pikt de bemoeienis ook niet meer.

Ik merkte met hem als baby al dat hij slecht tegen veranderingen kon, maar ik hou niet zo van labels plakken. Op de peuterspeelzaal vonden ze hem anders en wilden weten hoe ik daar in stond. Nouja, geen enkel kind is gemiddeld toch? Maar de fysiotherapeut waar hij kwam vanwege zijn houterige manier van bewegen had haar twijfels. En toen hij naar de kleuters ging, was het thuis niet meer te houden. Vanaf het moment dat ik hem uit school haalde had ik een hysterisch kind. Dat brak mijn hart en toen wist ik dat hij echt geholpen moest worden. En met hem zijn jongere broer en zus en onszelf. Alleen school zag het probleem niet want daar deed hij heel erg goed zijn best om mee te komen. De City - toetsen lukten wel niet, maar ach dacht school, dat geeft niet. De problemen die ik beschreef zouden aan de thuissituatie liggen. Pas toen ik hem had gefilmd in de auto op weg naar huis vanaf school, geloofden ze ons en mocht hij naar het speciaal onderwijs. Daar gaat het nu een stuk beter, behalve dat er nu allemaal lelijke taal ons huis in komt. Ik probeer hem dan iedere keer uit te leggen dat je zoiets niet mag zeggen, als hij boos is, dan scheld hij iedereen verrot met woorden die ik hem niet geleerd heb.

Wat ik in onze situatie lastig vind is dat hij de oudste is en dat de andere kinderen het gedrag kopiëren. Ik corrigeer dat dan wel, maar ik baal er wel erg van. Ik kan nog niet aan de kinderen uitleggen dat wat hun broer doet geen normaal gedrag is en dat ze dat niet na moeten doen. Ik kan hun ook nog niet uitleggen dat hun broer wat mankeert. Ik kan het mijn oudste zelf nog niet eens uitleggen. Ik heb hem verteld dat hij naar een andere school ging waar het minder druk zou zijn en dat dat vast fijner voor hem zou zijn omdat hij gauw last heeft van drukte in zijn hoofd. Ik heb hem ook gezegd dat hij een speciaal hoofd heeft, dat net iets anders werkt dan bij andere kinderen en dat snapt hij gelukkig.

Al met al vind ik het best lastig. Ook al is hij zogezegd 'leerbaar' omdat hij een redelijk iq heeft. Performaal dan, want verbaal loopt hij achter en dus mogen ze niet van een iq spreken maar van een disharmonisch profiel.



Hebben jullie trouwens steun van jullie partners? De mijne werkt 6 dagen in de week maar is door de week gelukkig redelijk vroeg thuis. Zodat we de boel voor het eten nog even op kunnen splitsen om dingen te doen. Gelukkig helpt hij erg veel en daar ben ik superblij mee.

@Estrellas,ik meen me te herinneren dat jouw partner veel weg is, hoe doe jij dat?
Alle reacties Link kopieren
Oh HVM heel herkenbaar dat die frustratie en dat gevoel van onbegrepenheid in combi met overprikkelend er thuis komt. Ook dat school dat vervolgens klakkeloos bij thuis en de opvoeding neer legt. Heeft je zoon het zelf nu ook naar zijn zin?



Ter aanvulling op Tinypotato: wij zijn heel goed geholpen door Integrale Vroeghulp. Is laagdrempelig en je kan ook direct contact mee opnemen zonder ha/gemeente etc



Qua steun is het hier zo dat ik meer werk dan mijn man. Hij is dus meer thuis met de kinderen. Maar het opvoeden doen we echt samen. Als de een er door heen zit neemt de ander het over. Proberen elkaar ook tijdig te ontlasten.



Mag ik ook even jubelen? Morgen heeft zoon zijn aller eerste verjaardagsfeestje!!!! Hoop zo dat het goed gaat en dat hij een leuke middag heeft.

Dit weekend ook meteen een moeilijk momentje. Hij gaat voor het eerst logeren bij een zorginstelling voor kinderen met autisme. Best wel spannend voor hem en voor ons. Voelt een beetje raar om je kind een weekend "weg te doen" omdat de opvoeding zo zwaar is dat je even moet opladen.
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Herkenbaar!

Hier ook ervaring met ass. Mijn kind heeft Asperger.

Heb twee kinderen, en voed ze alleen op zonder regeling.

Pittig geweest dus.

Ik merkte het zelf al vanaf derde levensjaar ongeveer.

Op de psz en op school hebben ze er niet veel van gemerkt.



Thuis merkte ik het op met spelen met andere kinderen.

Dat ging niet echt soepel, ik moest er meestal bij zitten.

Had het op bepaalde manier in hoofd, en de andere kinderen dus niet.

Heb het wel goed kunnen begeleiden door zelf mee te spelen etc.



Ook merkte ik het aan hoe er gereageerd werd op bepaald stoffen en materialen.

En op bijvoorbeeld bepaalde kledingstukken.

Kon heel erg hysterisch reageren op een motor die voorbij reed of een boormachine qua herrie.

Werd teveel overprikkeld daardoor.

Verder intelligent, praatte op een aparte beetje volwassen achtige wijze met vijf jaar.



Moeite met herkennen van emoties, sociale omgangsvormen heel erg moeten aanleren.

Heel erg geïnteresseerd in een bepaald onderwerp, Bv wetenschap en vliegtuigen.

Weet er dan ook erg veel van. Erg kieskeurig qua eten en drinken, proeft meteen het verschil tussen diverse merken.



Had er eigenlijk weinig moeite mee, maar met ouder worden merkte ik dat het op school slechter ging qua leerkrachten, heb toen onderzoek laten doen waar diagnose uit kwam.

Zodoende kon ik leerkrachten informeren, bij sommige lukte het wel.

Maar merkte dat het bijvoorbeeld tijdens pauzes niet goed ging. Te onrustig, en pauze ouders en andere leerkrachten die botste met kind, vanwege onduidelijkheid en manier van communiceren.



Heb veel gelezen op internet, en het boek geef me de vijf heeft mij wel inzicht gegeven dat mijn communicatie soms ook onduidelijk was.

Bijvoorbeeld op de vraag waneer gaan we eten/weg....antwoordde ik vaak zometeen.

Daar kan kind niks mee en dat bracht dan weer onrust.



Nu dus dmv dat boek geleerd om de vijf W's te gebruiken.

Wie

Wat

Waar

Waneer

Waarom

Duurt even voor je het eigen hebt gemaakt, ik vergeet het soms nog wel eens even.



Heb ook ervaren dat als kind uit school kwam, ik de tijd moest geven om even te ontspannen en terug te laten trekken. Dat scheelt ook weer qua buien. Kwam overprikkeld thuis.

(Heb een schema gemaakt met kind om gevoelens te herkennen qua irritatie etc. Zodat we mbv kleurencombinatie kunnen benoemen hoe het gaat) en daar op kunnen reageren.



Kind is nu puber, en moet zeggen het gaat goed.

Heeft sociale contacten en is vrolijk.





Ohja ik heb op YouTube filmpjes gekeken, hoe de wereld eruit ziet met ass.

Was wel even confronterend. Heb ook een autisme belevingscircuit gevolgd, om te ervaren hoe het voelt.



Te veel aan het typen volgens mij....



Oja wat leuk eerste verjaardags feestje. Spannend!
Of course i talk to myself. Sometimes i need expert advice.
Alle reacties Link kopieren
@hondenmens, dank je voor het delen van jouw ervaring



@ hvm ik herken heel veel in wat jij schrijft. Hier ook een heel pittige peuterpuber en ook hij neemt het gedrag van zijn grote broer over. Thuis ben ik ook constant politie agente aan het spelen. Ze kunnen eigenlijk niet samen spelen. Tenzij het op Mini zijn manier gaat. Nano zit ook vaak onder de blauwe plekken van Mini vandaag bijvoorbeeld weer een dikke kras op zijn wang.

Mini vertoonde opnde psz juist wel afwijkend gedrag en dat icm met zijn gedrag thuis maakte dat ik hulp in geschakeld had.

Alleen nu hij op de behandelgroep zit, doet hij het erg goed, om vervolgens thuis weer te exoloderen.

Ik maak ook regelmatig filmpjes thuis en laat die dan aan de juffen zien. Vandaag ook weer want die enorme uitbarsting van gisteren had ik ook gefilmd.

Het lijkt er nu wel een klein beetje op dat hij wat losser aan het worden is en nu op school ook ander gedrag gaat vertonen.

Aan de ene kant goed natuurlijk want dan hebben ze wat om mee te werken maar aan de andere kant vind ik het allemaal ook zo ontzettend sneu voor het ventje.



Als mijn partner thuis is, heb ik wel steun aan hem maar vooral met het uit elkaar houden van die 2. Of gewoon dat ik even weg kan en het even aan Maxi over kan laten.

Hij is inderdaad veel van huis, hoe ik het dan doe? Lastig uit te leggen, ik probeer het ook maar zo goed mogelijk in banen te lijden en hem veel duidelijkheidte bieden en voorapelbaarheid. En kleine taken te geven.

Maar soms vliegt het me echt aan en zeker in de weekenden als ik dan s ochtends wakker word, na vaak weer een gebroken nacht, dan zou ik de deken wel eens over mijn hoofd willen trekken omdat ik gewoon geen zin in de dag heb.



@mariatesselschade, wat ontzettend spannend zeg, zijn 1e verjaardagsfeestje!

Waar ik om mij heen al veel kindjes van Mini zijn leeftijd voor het eerst met schoolvriendjes zie spelen, hoor ik Mini er helemaal niet over. Toch steekt dat een beetje.

Inderdaad wat dubbel ook, het logeerpartijtje. Maar je doet het uit liefde voor je hele gezin



@tsjatsjietsie, wat pittig zeg voor jou dat je er helemaal alleen voor staat. Heb je wel een vangnet?

Herkenbaar ook, de overgevoeligheid (of zelfs angst) voor harde geluiden.

Net als de interesse voor een bepaald onderwerp. Mini kent alle auto, vrachtwagen en traktor merken. En voertuigen hebben ook echt zijn voorkeur in alles. Wat op school nog wel eens wrijving geeft want aan knutselen heeft hij een hekel.

Dank voor je tips in je bericht!



Hier wel iets heel positiefs vandaag.

Ik kreeg van school een filmpje gestuurd waar Mini zonder zijwieltjes aan het fietsen is!

Zo knap van hem. Ik wist helemaal niet dat hij daar mee bezig was. En de juffen ook niet want die hebben hem het nooit zien proberen. Maar Mini stond wat te draaien om die fiets, stapte op en reed weg. Alsof hij het al veel vaker gedaan had.

Hij kreeg veel complimenten van de juffen, maar daar wist hij dan even geen raad mee
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Alle reacties Link kopieren
Estrellas ik wil je even bedanken voor dit topic. Vaak wordt er gezegd dat er op jonge kinderen te veel en te jong een etiketje wordt geplakt. Maar de herkenbaarheid hier laat zien dat ouder zijn van een kind met ASS toch echt pittig is en anders dan een flinke peuter/kleuterpubertikd.



Voor mij is het fijn om dat hier terug te lezen.



Wat knap trouwens van Mini! Onze zoon leerde pas een half jaar geleden fietsen. Was er doodsbang voor. Heeft ook lang ergotherapie gehad voor een SI stoornis en slechte motoriek.



Geen zin hebben in de dag is herkenbaar. Mag ook gewoon he?!



Onze peuterpuber neemt ook heel veel over. .Zoveel zelfs dat ze net een diagnosetraject bij de ggz heeft afgerond. Conclusie extreem kopieergedrag met een enorme ontwikkelingsvoorsprong. Typisch gevalletje monkey see monkey do.



Voor de ouders met meerdere kinderen: hoe hou je de belans? Hoe leg je uit dat de regels voor het kind met ASS anders zijn. En andersom dat de broertjes en zusjes andere/meer dingen mogen? Dat is iets wat ik echt nog heel lastig vind.
Alle reacties Link kopieren
Geen dank hoor,

Hoop dat mensen er wat aan zullen hebben.

Wat fijn dat school dat filmpje naar jou doorstuur, leuk!



Mbt motoriek dat ging allemaal erg traag hier.

Leren fietsen duurde eeg lang en zwemmen, is houterig, en vind het ingewikkeld en niet fijn.

Kreeg vroeger regelmatig een standje vd gym leraren.

omdat kind het ging verbloemen met gek doen en grappen maken.

Zoals ik al eerder schreef de ene leerkracht kan er beter mee omgaan dan de ander.



Mbt verjaardagsfeestjes, die zijn op 1 hand te tellen.

Dat vond ik ook zo verdrietig.

Wel zelf feestjes gegeven.
Of course i talk to myself. Sometimes i need expert advice.
Alle reacties Link kopieren
Mini liep motorisch ook achter, getest door de fysio van school en hij scoort in het risicogebied. Ook altijd wat houterig en later met dingen dan zijn broertje. Of Nano is belachelijk snel, dat kan ook nog.

Daarom ben ik zo trots dat hij fietste vandaag. Heb het filmpje geloof ik wel 100 keer bekeken en naar iedereen doorgestuurd.



Geen dank hoor Mariatesselschade. Ik vind het zelf fijn dat er mee geschreven wordt en dat ik zoveel herken. Wat jij zegt, het wordt snel afgedaan als een fase. Maar ik voelde gewoon al snel dat er meer achter/onder zat. Maar ik moet zeggen dat Mini helemaal niet zo'n peuterpuber is geweest zeker nu ik het vergelijk met zijn broertje, da's een echte



Hier gelden voor beide eigenlijk dezelfde regels. En een beetje structuur kan voor de peuter ook geen kwaad.

Waar zit bij jou dan het grote verschil tussen de kinderen? Welke regels zijn er zo anders?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Alle reacties Link kopieren
Hmnz balans houden tussen de kinderen...

Bij gezamenlijke activiteiten zat en zit ik er meestal tussen als scheiding en om te begeleiden.

Eigenlijk heb ik ook voor beide dezelfde regels wel.

Beide vinden ze de manier van communiceren mbt 5w, duidelijker.

En aangezien ik niet op de klok kan leven, zoals bij velen wel belangrijk is.

Gelukkig kunnen ze daar goed mee omgaan, niet dat er strikt om 17.30 gegeten moet worden etc.

Dus die tijd kan per dag verschillen, ligt even aan mijn lichaam (chronische pijn)qua belasten etc.

Dat begrijpen ze wel.

En staan ook open voor spontane uitjes mits ik helder formuleer.



Ik heb wel aan kind zonder ass uitgelegd wat Asperger is en waarom er soms op bepaalde manier gereageerd word.

Die gaat nu wat vaker de confrontatie uit de weg als er geïrriteerd word.

En soms er flink tegenin, dan is het hier niet zo gezellig in huis.

Ik dirigeer ze dan beiden naar andere plek om af te koelen.

Sws als er niet op een leuke manier samen gespeeld kan worden, dan haal ik ze uit elkaar.

Dat vinden ze even leuk, maar zoeken elkaar toch weer op, en dan gaat het weer goed.
Of course i talk to myself. Sometimes i need expert advice.
Alle reacties Link kopieren
Oja, kind klaagde veel over niet lekker voelen.

(Buikpijn etc. Laten onderzoeken vroeger, geen oorzaak)

Achteraf was dat dus de overprikkeling.
Of course i talk to myself. Sometimes i need expert advice.
Alle reacties Link kopieren
Hier wordt er wel met de klok geleefd. Daar wordt ik zelf soms knettergek van, maar het gaat in huis dan wel beter. Uitjes doen we wel, maar worden om de klok heen gepland. En het liefst 's ochtends vroeg als ze nog fris en fruitig zijn

Dat betekent dat ik daar behoorlijk creatief in moet zijn. Het moet niet te ver zijn ( want als het niet meer gaat willen we snel thuis kunnen zijn ), vroeg open, en niet al te veel prikkels geven. Een dag pretpark hoeft dus niet. Dus gaan we naar het bos/ strand /kinderboerderij /museum met dino/ autosloperij /kijken bij een oefening van een sport..etc. Ohja in de zomervakantie gaan we ook altijd een keer naar ballorig. Maar dan wel als het net open is en rustig, en altijd dezelfde. Ik baal er soms wel van dat sommige dingen zo laat open gaan. Dan kunnen we het eigenlijk niet meer redden met de klok.

's Middags na de lunch is het hier rusttijd. De oudste heeft het nodig om af te koelen en de jongste slaapt nog. De oudste heeft geleerd om dan zachtjes op zijn kamer te spelen. De middelste mag zelf bepalen of hij nog een dutje wil doen of ook zachtjes spelen en wij hebben dan ook heel even onze handen vrij

Daarna gaat het drukke leven weer verder.

Gelukkig heeft oudste wel vrienden in de buurt en daar speelt hij ook graag mee. Dat gaat goed. We gaan dus ook bij buurkinderen op de verjaardag want dat is bekend. Feestjes hebben we hier nog niet gehad.

@Tsjatsjietsjie, hoe oud zijn jouw kinderen dat je het kunt uitleggen?
Alle reacties Link kopieren
Met ass 13 jr en nog een van 11 ( vermoedelijk adhd, nav onderzoek jaren terug nu weer in onderzoek)
Of course i talk to myself. Sometimes i need expert advice.
Alle reacties Link kopieren
Doordeweeks leven wij wel met de klok. Nou ja, meer op schema, wat de pictogrammen aangeven.

De weekenden zijn losser. En daarmee is vaak ook meer strijd.

Ik vind het zelf gewoon moeilijk om die regelmaat te houden. En daarbij weet ik gewoon niet altijd wat ik de volgende dag ga doen.

Een dag binnen blijven is vragen om problemen maar dat moet soms wel omdat ik echt e.a. in het huis moet doen of omdat het met bakken de lucht uit komt.



De enige klok waar we echt aan vast zitten nog is het middagslaapje van Nano.

Dan mag Mini altijd op de tablet en heb ik ook een soort van rust.



Uitjes opzich gaan hier redelijk. Alleen het thuis komen dan weer geeft altijd problemen.



Vanmorgen zijn we lekker buiten geweest, Mini op zijn fiets zonder zijwieltjes voor het eerst en naar de speeltuin.

En thuis was hij dus gelijk boos.



Oh... nano wakker, over met de rust
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Alle reacties Link kopieren
Hmn denk dat als je dan weer thuis komt, hij/zij de prikkels aan het verwerken is.

Misschien helpt het als je het van te voren een x benoem.

( weet de leeftijd niet)

Dus Bv ik merk dat je zodra we wat gedaan hebben je thuis zo boze bui krijgt.

Want ....geef voorbeeld van het gedrag.. Blazen, zuchten, tegen spullen aan schoppen, ruzie zoeken, wat dan ook.



Misschien kun je dan even rustig ontspannen door even een half uurtje wat voor jezelf te doen.

( hier is dat Bv een kopje thee met een filmpje op kamer) en als je dan weer rustig bent, gaan we.....

( als kind te klein is om dit te bespreken, gewoon gedrag benoemen en bij laten komen zoals bovenstaand.
Of course i talk to myself. Sometimes i need expert advice.
Alle reacties Link kopieren
Ja de bekende terugslag is hier ook bekend na een uitje. Ik vind dat altijd weer erg frustrerend na een gezellige tijd weer zo'n bui te moeten verwerken.
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoon is 4 tsjatsietsie. Even rustig doen als we thuis komen probeer ik wel maar dat werkt niet altijd.

Vandaag ook weer een pittige dag gehad omdat we op verjaardagsvisite moesten. Vanaf ik hem vertelde dat we naar een verjaardag gingen, deed hij nog even een schepje boven op zijn toch al niet te vrolijke gedrag.

Ik heb op een gegeven moment echt even afstand moeten nemen om tot 100 te tellen, was er helemaal klaar mee.

En op de verjaardag ging het best weer goed. Behalve dat er iemand een hondje mee.had en daar is hij doodsbang voor.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Alle reacties Link kopieren
Ik verbaas me er altijd over als mensen schrijven dat hun kind te jong was voor een diagnose. Mijn zoontje heeft zijn diagnose met net 3 gekregen. Toen pdd-nos, later bijgesteld naar klassiek autisme. Wij zijn in die tijd (hij is nu 10) naar integrale vroeghulp geweest. Die hebben ons vreselijk goed geholpen. Eerst bij het consultatie bureau geweest, maar die wilde er niks mee doen. Daarna integrale vroeghulp gebeld, en die zijn komen observeren, zowel thuis als op de psz, en daarna is hij besproken in een team van deskundigen. Die hebben ons verwezen naar een goede kinderpsychiater, die toen de diagnose heeft gesteld.



Ik ben altijd blij geweest met een vroege diagnose. Zo is hij met 4 na de psz eerst naar het mkd geweest om uit te zoeken welk schoolsysteem bij hem past. Hij is daarna doorgestroomd naar speciaal onderwijs. Waar hij het nu redelijk goed doet. Op regulier onderwijs had hij het nooit gered.



Ik moet zeggen dat het nu een stuk beter gaat dan toen hij jong was. Hij leert toch nog best wat bij
Ass is er in veel gradaties. Wellicht verklaart dat waarom in sommige gevallen wel en andere niet vroeg een diagnose gesteld wordt. Ondanks dat ons kind een hele rits symptomen heeft zijn ze niet op alle momenten even sterk aanwezig. Mede gezien leeftijd daarom nog geen diagnose. Voor ons maakt het echter niet uit. Ass of niet, wij hebben wel de bevestiging dat kind "anders" is en een andere aanpak en veel hulp behoeft. Genezen kun je het niet dus in zoverre helpt een etiketje niet.



Wij weten beter hoe we kind kunnen helpen en de rust dat kind soms niet anders kan. Dat heeft ons erg geholpen.



Hier gelukkig wel veel begrip op school. Ook de nieuwe juf (kent kind nu 4 weken) durfde zich al uit te spreken dat er toch wel wat opvallendheden zijn en ze hetzelfde vermoeden deelt als in het ggz rapport staat vermeld.



Wat betreft kinderfeestjes: ik heb daar zo ontzettend tegenop gezien. Drama vond ik het (vooraf), achteraf viel het wel mee. Ook het beperkt uitgenodigd worden op andere feestjes, daar dan erg tegenop zien en vervolgens daar dan ook nog niet altijd het juiste gedrag laten zien was lastig.



Spelen met andere kinderen moest aan het begin continue begeleid worden. Nu kind wat ouder wordt gaat het steeds beter. Bij jongere zus is het een heel ander verhaal. Zeer sociaal, wat een genot als zij iemand te spelen heeft. Contrast is enorm.
Alle reacties Link kopieren
quote:Angel64 schreef op 08 oktober 2016 @ 20:55:

Ass is er in veel gradaties. Wellicht verklaart dat waarom in sommige gevallen wel en andere niet vroeg een diagnose gesteld wordt. Ondanks dat ons kind een hele rits symptomen heeft zijn ze niet op alle momenten even sterk aanwezig. Mede gezien leeftijd daarom nog geen diagnose. Voor ons maakt het echter niet uit. Ass of niet, wij hebben wel de bevestiging dat kind "anders" is en een andere aanpak en veel hulp behoeft. Genezen kun je het niet dus in zoverre helpt een etiketje niet.



Wij weten beter hoe we kind kunnen helpen en de rust dat kind soms niet anders kan. Dat heeft ons erg geholpen.



Hier gelukkig wel veel begrip op school. Ook de nieuwe juf (kent kind nu 4 weken) durfde zich al uit te spreken dat er toch wel wat opvallendheden zijn en ze hetzelfde vermoeden deelt als in het ggz rapport staat vermeld.



Wat betreft kinderfeestjes: ik heb daar zo ontzettend tegenop gezien. Drama vond ik het (vooraf), achteraf viel het wel mee. Ook het beperkt uitgenodigd worden op andere feestjes, daar dan erg tegenop zien en vervolgens daar dan ook nog niet altijd het juiste gedrag laten zien was lastig.



Spelen met andere kinderen moest aan het begin continue begeleid worden. Nu kind wat ouder wordt gaat het steeds beter. Bij jongere zus is het een heel ander verhaal. Zeer sociaal, wat een genot als zij iemand te spelen heeft. Contrast is enorm.



Dit heb ik ook. We zouden hem nu evengoed nog kunnen laten testen maar voor ons voegt het niets meer toe.



Vanmorgen heb ik echt een verschrikkelijke ochtend gehad. Het lijkt ook steeds erger te worden. Mini schiet van het ene uiterste in het andere. Van woest agressief, incl met spullen smijten naar constant om mij nek hangen en knuffels willen. Met zn duim in zijn mond tegen mij aan kruipen, het liefst in mij als hij zou kunnen.



Morgen ga ik op school vragen wat hun aan thuishulp kunnen bieden. Ik zit echt met mij handen in mijn haar. Weet niet meer hoe ik hem moet bereiken. Alsof ik gewoon niet binnen kom bij hem. Vaak heeft hij ook echt van die wegtrekkers dat hij echt van de wereld lijkt. Die had hij altijd wel maar lijken nu ook weer toegenomen.



In principe hebben we een thuiscoach van de opvoedpoli. Maar sinds ze toegewezen is aan ons, eind mei, is ze denk ik nog maar 3 keer geweest. Steeds was er weer wat. Volle agenda, druk, geen tijd, vakantie...

Afgelopen donderdag zou ze komen en toen appte ze mij dat haar zoon de laatste dag in het land was en daarna voor een half haar weer weg ging.

Prima joh, ga lekker met je zoon genieten.

De volgende dag stuurde ik haar een filmpje van Mini met de vraag of ze advies voor mij had. En daar heeft ze nog steeds geen antwoord op gegeven.

Ook is ze nog niet in de lucht gekomen voor een nieuwe afspraak.

Al met al voel ik me weinig geholpen en.ga morgen dan ook een gesprek aanvragen op school.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Alle reacties Link kopieren
Ondanks ik zelf al vermoedens had en mijn manier van omgaan en opvoeding er al op had aangepast.

Heeft de diagnose mij geholpen doordat ik gesprekken had met gespecialiseerden.

Ik kon advies vragen voor bepaalde probleemsituaties die zich regelmatig voordeden.

Het gaf mij dus meer handvaten. Kind vind diagnose niet boeiend maar wel fijn om te weten, voelde zich soms onbegrepen en vond het iq wel heel erg interessant om te weten.
Of course i talk to myself. Sometimes i need expert advice.
@Estrellas2; wat ontzettend vervelend dat je de hulp niet krijgt die je wel toegezegd wordt.

Bij ons helpt het heel erg om vooral zelf op een rustige toon te blijven praten, kind uit de situatie te halen (bij voorkeur andere rustige ruimte) en kind veel uit te leggen over emoties. Wat gebeurt er en hoe zou ook gereageerd kunnen worden.



Ook helpt het vaak om kind even rustig op een eigen plekje ( thuis de slaapkamer en op school/bso in de leeshoek) even een momentje tot rust te laten komen. En dan ook echt een tijdje met rust te laten.
Alle reacties Link kopieren
quote:estrellas2 schreef op 09 oktober 2016 @ 20:30:

[...]



Vanmorgen heb ik echt een verschrikkelijke ochtend gehad. Het lijkt ook steeds erger te worden. Mini schiet van het ene uiterste in het andere. Van woest agressief, incl met spullen smijten naar constant om mij nek hangen en knuffels willen. Met zn duim in zijn mond tegen mij aan kruipen, het liefst in mij als hij zou kunnen.

.O dit is precies hoe ik mijn zoon kan omschrijven.. twijfel vaak of dit normale peuterpuberteit is of er meer aan de hand is. Kdv trekt aan de bel omdat hij 'anders' is. Sinds ik vergelijkingsmateriaal in de vorm van zijn zusje heb maak ik me ernstig zorgen. Hij is 2, loopt net, houterige motoriek en praat niet. Ik lees mee!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven