Werk & Studie
alle pijlers
Is een vaste baan nog mogelijk tegenwoordig?
woensdag 19 oktober 2016 07:42
Hallo,
Al jaren loop ik tegen hetzelfde issue aan; ik begin met een flexibel contract bij een werkgever, welke telkens wordt verlengd, omdat alles naar tevredenheid verloopt.
Totdat het punt komt dat je het maximaal aantal verlengingen hebt gehad en je vervolgens geen vast contract krijgt, omdat de werkgevers deze om uiteenlopende overwegingen bijna niet meer verstrekken.
Dat betekent nu dat ik inmiddels 33 ben en telkens na een periode van zo'n 3 jaar op zoek kan naar een andere baan.
Ik weet dat dit tegenwoordig steeds meer zo zal zijn, maar het stemd mij somber over de toekomst. Tenslotte wordt het er niet makkelijker op om een (vaste) baan te vinden, naarmate je ouder wordt.
Soms voel ik mij alleen hierin, omdat de meeste mensen om mij heen al wel jaren en jaren een vaste baan hebben.
Lopen jullie hier ook tegenaan?
Al jaren loop ik tegen hetzelfde issue aan; ik begin met een flexibel contract bij een werkgever, welke telkens wordt verlengd, omdat alles naar tevredenheid verloopt.
Totdat het punt komt dat je het maximaal aantal verlengingen hebt gehad en je vervolgens geen vast contract krijgt, omdat de werkgevers deze om uiteenlopende overwegingen bijna niet meer verstrekken.
Dat betekent nu dat ik inmiddels 33 ben en telkens na een periode van zo'n 3 jaar op zoek kan naar een andere baan.
Ik weet dat dit tegenwoordig steeds meer zo zal zijn, maar het stemd mij somber over de toekomst. Tenslotte wordt het er niet makkelijker op om een (vaste) baan te vinden, naarmate je ouder wordt.
Soms voel ik mij alleen hierin, omdat de meeste mensen om mij heen al wel jaren en jaren een vaste baan hebben.
Lopen jullie hier ook tegenaan?
donderdag 20 oktober 2016 10:56
quote:amarna schreef op 20 oktober 2016 @ 10:12:
[...]
Ouderen zitten er warmpjes bij?
De ouderen die na een vast contract ontslagen worden zitten écht niet op rozen. En dat is een grote groep. Ze solliciteren zich blauw. Worden nergens aangenomen en als hun WW ophoudt, mogen ze hun huis verkopen om niet aan de bedelstaf te raken.
Mijn man is 2 jaar werkloos geweest. Had vaste aanstelling, maar geen recht op afkoopsom, want werkgever failliet. We zagen het somber in. Gelukkig via via aan het werk geraakt en na 2 tijdelijke contracten nu een vaste aanstelling, waar we onzelieveheer op ons blote knietjes voor danken.
Dat we de hele dag niet anders doen dan kleppen en zeuren, is een kwestie van perceptie.
Volgens mij heeft valerievaldera het ook niet over ouderen in het algemeen, maar over de oudere werknemers op haar werk.
Natuurlijk zijn niet alle oudere werknemers zo. Ik ken er genoeg die keihard werken. En ook die na ontslag en 50+ niet meer aan de bak komen ondanks alle loopbaancoaching, netwerkbijeenkomsten etc.
Maar eerlijkheid gebied te zeggen dat bij mij op kantoor ook een paar van die types zitten. Klagen en weinig uitvoeren. Aangeboden opleiding en omscholen vinden ze zich te oud voor ('ik hoef toch nog maar 10 jaar'), maar dan vervolgens klagen dat ze zich vervelen. Een heel passieve, negatieve houding.
Dat wringt bij ons ook wel eens wat tussen hen en ons (de jongere garde).
Precies hetzelfde als bij valerievaldera, 'de baas' kan er weinig mee, omdat het uitzitten van tot ze met pensioen gaan goedkoper is dan al dan niet in goed overleg de arbeidsovereenkomst beëindigen.
[...]
Ouderen zitten er warmpjes bij?
De ouderen die na een vast contract ontslagen worden zitten écht niet op rozen. En dat is een grote groep. Ze solliciteren zich blauw. Worden nergens aangenomen en als hun WW ophoudt, mogen ze hun huis verkopen om niet aan de bedelstaf te raken.
Mijn man is 2 jaar werkloos geweest. Had vaste aanstelling, maar geen recht op afkoopsom, want werkgever failliet. We zagen het somber in. Gelukkig via via aan het werk geraakt en na 2 tijdelijke contracten nu een vaste aanstelling, waar we onzelieveheer op ons blote knietjes voor danken.
Dat we de hele dag niet anders doen dan kleppen en zeuren, is een kwestie van perceptie.
Volgens mij heeft valerievaldera het ook niet over ouderen in het algemeen, maar over de oudere werknemers op haar werk.
Natuurlijk zijn niet alle oudere werknemers zo. Ik ken er genoeg die keihard werken. En ook die na ontslag en 50+ niet meer aan de bak komen ondanks alle loopbaancoaching, netwerkbijeenkomsten etc.
Maar eerlijkheid gebied te zeggen dat bij mij op kantoor ook een paar van die types zitten. Klagen en weinig uitvoeren. Aangeboden opleiding en omscholen vinden ze zich te oud voor ('ik hoef toch nog maar 10 jaar'), maar dan vervolgens klagen dat ze zich vervelen. Een heel passieve, negatieve houding.
Dat wringt bij ons ook wel eens wat tussen hen en ons (de jongere garde).
Precies hetzelfde als bij valerievaldera, 'de baas' kan er weinig mee, omdat het uitzitten van tot ze met pensioen gaan goedkoper is dan al dan niet in goed overleg de arbeidsovereenkomst beëindigen.
donderdag 20 oktober 2016 10:58
Ja, ik ken ze ook. Bij mijn vorige werkgever hadden we zelfs een commercieel directeur en een hoofd inkoop die elkaar de hand boven het hoofd hielden en enorme salarissen hadden verworven over de jaren. En helaas is zo'n salaris niet zomaar teruggedraaid, dus zat je met twee mensen die nauwelijks iets deden, wat naar voren kwam uiteindelijk, maar er toch een riant inkomen van hadden.
donderdag 20 oktober 2016 10:59
donderdag 20 oktober 2016 11:01
Allemachtig wat een gegeneraliseer over 'oudere werknemers"
Ik ben 50+ en werk me de pleuris, harder dan menig jongere collega.En dan geldt ook voor iedereen van mijn leeftijd in mijn omgeving. De patatgeneratie, zal ik het dan ook zo maar noemen? Ook gaan generaliseren?
Wat een lef, zeg.
Schandalig dat je dit uit durft te kramen.
Ik ben 50+ en werk me de pleuris, harder dan menig jongere collega.En dan geldt ook voor iedereen van mijn leeftijd in mijn omgeving. De patatgeneratie, zal ik het dan ook zo maar noemen? Ook gaan generaliseren?
Wat een lef, zeg.
Schandalig dat je dit uit durft te kramen.
Al een account? Log dan hier in.
donderdag 20 oktober 2016 11:05
Het kwam op mij niet aardig over, vandaar dat ik fel reageerde.
Dat komt omdat het bij het ontslag van mijn echtgenoot helemaal niet uitmaakte hoe hard je werkte of hoe lang je er gewerkt had. Je mocht vertrekken, alsjeblieft, dankjewel en voor de rest een beetje je grote mond houden. De tot dan toe altijd zo aardige,sociaal voelende directie veranderde als een blad aan een boom.
Man was de enige die een arbeidsjurist in de arm heeft genomen. Directeur had zelfs de brutaliteit nog om mijn man te vragen of ze vrijgezel was, dat leuke vrouwtje. De brutaliteit!
Overigens geen ontslagvergoeding gekregen, want zaak werd failliet verklaard.
Dat komt omdat het bij het ontslag van mijn echtgenoot helemaal niet uitmaakte hoe hard je werkte of hoe lang je er gewerkt had. Je mocht vertrekken, alsjeblieft, dankjewel en voor de rest een beetje je grote mond houden. De tot dan toe altijd zo aardige,sociaal voelende directie veranderde als een blad aan een boom.
Man was de enige die een arbeidsjurist in de arm heeft genomen. Directeur had zelfs de brutaliteit nog om mijn man te vragen of ze vrijgezel was, dat leuke vrouwtje. De brutaliteit!
Overigens geen ontslagvergoeding gekregen, want zaak werd failliet verklaard.
donderdag 20 oktober 2016 11:11
Schandalig? Ik vertel eerlijk wat ik heb gezien in de bedrijven waar ik heb gewerkt. En nee, natuurlijk geldt dit niet voor ALLE oudere werknemers, maar in de bedrijven waar ik werkte was het wel een meerderheid. Zij hadden trouwens ook het gevoel dat ze zich de pleuris werkten, maar als je zag wat ze feitelijk deden was het niet zoveel. Ik denk dat dit ook een mentaliteitsverschil is. Het werk dat in de jaren '80 door drie mensen werd gedaan, dat is vandaag nog maar 1 baan. De jongere generatie is dat gewend geraakt. Wij weten niet beter, maar niet iedereen kan dat tempo aan.
donderdag 20 oktober 2016 11:12
@amarna: snap ik. En dat is natuurlijk ook zwaar ruk om mee te maken als je je altijd ingezet hebt!
Ik zie hier alleen niemand generaliseren. Ik schrijf zelf ook dat ik echt genoeg hard werkende mensen zie van 50+!
Het is alleen wel irritant als je met je tijdelijk uitzendcontract moet samenwerken met mensen die gewoon tegen je zeggen hun tijd uit te zitten omdat ze heel goed weten dat ze met hun vaste contract en bijbehorende rechten te duur zijn om te ontslaan. Daar heb ik het over.
Ik zie hier alleen niemand generaliseren. Ik schrijf zelf ook dat ik echt genoeg hard werkende mensen zie van 50+!
Het is alleen wel irritant als je met je tijdelijk uitzendcontract moet samenwerken met mensen die gewoon tegen je zeggen hun tijd uit te zitten omdat ze heel goed weten dat ze met hun vaste contract en bijbehorende rechten te duur zijn om te ontslaan. Daar heb ik het over.
donderdag 20 oktober 2016 11:28
quote:RegalPrinces schreef op 20 oktober 2016 @ 11:18:
[...]
Tijdelijk een andere baan, of heel goed kunnen sparen.
Ach je weet best dat dat geen structurele oplossing is als je na elke twee jaar weer drie maanden thuiszit. Dan kun je toch geen leven opbouwen of een leven onderhouden. Eem zelfgekozen sabbatical, prima, maar elke twee jaar gedwongen een paar kaanden op een houtje bijten, nee dankje.
Ik vind de hele flexibilisering vanuit mijn oogpunt als werknemer al niet prettig, maar het zuurste is dat andere bedrijfstakken zich zo langzaam aanpassen. Hypotheken beginnen nu pas wat beter bereikbaar te worden voor zzp'er en mensen zonder intentieverklaring of vast contract. De studielening, waar elke student nu mee van school komt, wordt nog steeds helenaal verrekend met je te lenen hypotheekbedrag, waardoor die nog lager wordt. De opleidingen die je zelf moet doen om een aantrekkelijke werknemer te zijn kosten vaak duizenden euro's. Opnieuw de schoolbanken in om je om te scholen; onbereikbaar als je al een opleiding hebt afgerond omdat je nu tienduizenden euro's instellingscollegegeld moet betalen.
[...]
Tijdelijk een andere baan, of heel goed kunnen sparen.
Ach je weet best dat dat geen structurele oplossing is als je na elke twee jaar weer drie maanden thuiszit. Dan kun je toch geen leven opbouwen of een leven onderhouden. Eem zelfgekozen sabbatical, prima, maar elke twee jaar gedwongen een paar kaanden op een houtje bijten, nee dankje.
Ik vind de hele flexibilisering vanuit mijn oogpunt als werknemer al niet prettig, maar het zuurste is dat andere bedrijfstakken zich zo langzaam aanpassen. Hypotheken beginnen nu pas wat beter bereikbaar te worden voor zzp'er en mensen zonder intentieverklaring of vast contract. De studielening, waar elke student nu mee van school komt, wordt nog steeds helenaal verrekend met je te lenen hypotheekbedrag, waardoor die nog lager wordt. De opleidingen die je zelf moet doen om een aantrekkelijke werknemer te zijn kosten vaak duizenden euro's. Opnieuw de schoolbanken in om je om te scholen; onbereikbaar als je al een opleiding hebt afgerond omdat je nu tienduizenden euro's instellingscollegegeld moet betalen.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
donderdag 20 oktober 2016 11:33
quote:S7rin schreef op 19 oktober 2016 @ 18:04:
In mijn branche is een vast contract juist iets "vies". Nu krijg je ze in het theater sowieso eigenlijk niet. Inmiddels werk ik in Duitsland en daar worden ze nog wel zonder probleem aangeboden, de vaste contracten. Over een paar maanden ben ik aan de beurt, en ik ben dan zo'n kut die dat eigenlijk liever niet wil. Ik vind het fijn om ieder jaar gedwongen te worden om na te denken of ik mijn werk nog steeds zo leuk vind dat ik er mee door wil, of dat het tijd is voor wat nieuws.
Dat je allebei gedwongen wordt om weer eens na te denken is inderdaad geen nadeel. Maar door de Nederlandse wetgeving, valt er na twee tijdelijke contracten gewoon niks meer te denken. Dan moet je weg. Ik werk in een business met formatieplaatsen, en als er geen vrij is, kunnen ze je gewoon geen vaste baan geven. Ook als er wel geld is om je nog een jaar of twee te houden. Dan gebeurt het dus regelmatig dat iemand een baan heeft, eigenlijk wil blijven, er is geld, baas wil dat hij blijft, allebei goed nagedacht, maar het mag niet meer. Die onzekerheid van wéér een andere van moeten zoeken is heel vervelend, en maakt het in mijn vakgebied ook nog eens heel lastig om iets op te bouwen (meeste projecten zijn langer dan de max van de flexwet).
Ik zou dus persoonlijk niet eens zo'n probleem hebben met veel tijdelijke contracten, als dat dan niet automatisch zou betekenen dat je dús iedere twee jaar móet verkassen. Ik snap dus best dat mensen het zat worden.
(En voor wie het schreef: ik zit in een specialistische hoogopgeleide functie, maar ook dan moeten die formatieplaatsen er gewoon wel zijn).
In mijn branche is een vast contract juist iets "vies". Nu krijg je ze in het theater sowieso eigenlijk niet. Inmiddels werk ik in Duitsland en daar worden ze nog wel zonder probleem aangeboden, de vaste contracten. Over een paar maanden ben ik aan de beurt, en ik ben dan zo'n kut die dat eigenlijk liever niet wil. Ik vind het fijn om ieder jaar gedwongen te worden om na te denken of ik mijn werk nog steeds zo leuk vind dat ik er mee door wil, of dat het tijd is voor wat nieuws.
Dat je allebei gedwongen wordt om weer eens na te denken is inderdaad geen nadeel. Maar door de Nederlandse wetgeving, valt er na twee tijdelijke contracten gewoon niks meer te denken. Dan moet je weg. Ik werk in een business met formatieplaatsen, en als er geen vrij is, kunnen ze je gewoon geen vaste baan geven. Ook als er wel geld is om je nog een jaar of twee te houden. Dan gebeurt het dus regelmatig dat iemand een baan heeft, eigenlijk wil blijven, er is geld, baas wil dat hij blijft, allebei goed nagedacht, maar het mag niet meer. Die onzekerheid van wéér een andere van moeten zoeken is heel vervelend, en maakt het in mijn vakgebied ook nog eens heel lastig om iets op te bouwen (meeste projecten zijn langer dan de max van de flexwet).
Ik zou dus persoonlijk niet eens zo'n probleem hebben met veel tijdelijke contracten, als dat dan niet automatisch zou betekenen dat je dús iedere twee jaar móet verkassen. Ik snap dus best dat mensen het zat worden.
(En voor wie het schreef: ik zit in een specialistische hoogopgeleide functie, maar ook dan moeten die formatieplaatsen er gewoon wel zijn).
donderdag 20 oktober 2016 11:38
quote:nausicaa schreef op 20 oktober 2016 @ 11:33:
[...]
Dat je allebei gedwongen wordt om weer eens na te denken is inderdaad geen nadeel. Maar door de Nederlandse wetgeving, valt er na twee tijdelijke contracten gewoon niks meer te denken. Dan moet je weg. Ik werk in een business met formatieplaatsen, en als er geen vrij is, kunnen ze je gewoon geen vaste baan geven. Ook als er wel geld is om je nog een jaar of twee te houden. Dan gebeurt het dus regelmatig dat iemand een baan heeft, eigenlijk wil blijven, er is geld, baas wil dat hij blijft, allebei goed nagedacht, maar het mag niet meer. Die onzekerheid van wéér een andere van moeten zoeken is heel vervelend, en maakt het in mijn vakgebied ook nog eens heel lastig om iets op te bouwen (meeste projecten zijn langer dan de max van de flexwet).
Ik zou dus persoonlijk niet eens zo'n probleem hebben met veel tijdelijke contracten, als dat dan niet automatisch zou betekenen dat je dús iedere twee jaar móet verkassen. Ik snap dus best dat mensen het zat worden.
(En voor wie het schreef: ik zit in een specialistische hoogopgeleide functie, maar ook dan moeten die formatieplaatsen er gewoon wel zijn).Precies! Ik zou liever toegaan naar een systeem waarin feitelijk geen vaste contracten meer bestaan, maar waarbij je wel langer (of eindeloos) mensen tijdelijke contracten kan geven. Kan dan ook een contract voor 5 jaar zijn bijvoorbeeld. Zolang je op een gegeven moment weer gedwongen wordt eens samen te gaan zitten en te evalueren of het van beiden kanten nog bevalt. Nu is de situatie gewoon heel raar, de ene helft hoeft zich dat nooit af te vragen en er kan vrij weinig gedaan worden vanuit de werkgever als een werknemer de kantjes ervan afloopt, de andere helft kán niet eens blijven, zelfs als alle partijen dat heel graag willen.
[...]
Dat je allebei gedwongen wordt om weer eens na te denken is inderdaad geen nadeel. Maar door de Nederlandse wetgeving, valt er na twee tijdelijke contracten gewoon niks meer te denken. Dan moet je weg. Ik werk in een business met formatieplaatsen, en als er geen vrij is, kunnen ze je gewoon geen vaste baan geven. Ook als er wel geld is om je nog een jaar of twee te houden. Dan gebeurt het dus regelmatig dat iemand een baan heeft, eigenlijk wil blijven, er is geld, baas wil dat hij blijft, allebei goed nagedacht, maar het mag niet meer. Die onzekerheid van wéér een andere van moeten zoeken is heel vervelend, en maakt het in mijn vakgebied ook nog eens heel lastig om iets op te bouwen (meeste projecten zijn langer dan de max van de flexwet).
Ik zou dus persoonlijk niet eens zo'n probleem hebben met veel tijdelijke contracten, als dat dan niet automatisch zou betekenen dat je dús iedere twee jaar móet verkassen. Ik snap dus best dat mensen het zat worden.
(En voor wie het schreef: ik zit in een specialistische hoogopgeleide functie, maar ook dan moeten die formatieplaatsen er gewoon wel zijn).Precies! Ik zou liever toegaan naar een systeem waarin feitelijk geen vaste contracten meer bestaan, maar waarbij je wel langer (of eindeloos) mensen tijdelijke contracten kan geven. Kan dan ook een contract voor 5 jaar zijn bijvoorbeeld. Zolang je op een gegeven moment weer gedwongen wordt eens samen te gaan zitten en te evalueren of het van beiden kanten nog bevalt. Nu is de situatie gewoon heel raar, de ene helft hoeft zich dat nooit af te vragen en er kan vrij weinig gedaan worden vanuit de werkgever als een werknemer de kantjes ervan afloopt, de andere helft kán niet eens blijven, zelfs als alle partijen dat heel graag willen.
donderdag 20 oktober 2016 11:40
quote:RegalPrinces schreef op 20 oktober 2016 @ 11:18:
[...]
Tijdelijk een andere baan, of heel goed kunnen sparen.Zoals ik al schreef, inmiddels is dat 6 maanden thuis zitten. Lijkt me met een gezin, koophuis en kdv kosten (bv) niet echt wenselijk. Nog even los van dat het van de zotte is om 6 maanden thuis te moeten zitten als alle partijen liever willen dat diegene die 6 maanden gewoon blijft werken.
[...]
Tijdelijk een andere baan, of heel goed kunnen sparen.Zoals ik al schreef, inmiddels is dat 6 maanden thuis zitten. Lijkt me met een gezin, koophuis en kdv kosten (bv) niet echt wenselijk. Nog even los van dat het van de zotte is om 6 maanden thuis te moeten zitten als alle partijen liever willen dat diegene die 6 maanden gewoon blijft werken.
donderdag 20 oktober 2016 12:03
Ja, het systeem is gewoon door en door verrot. Alle regels die in het leven zijn geroepen om flexibele werknemers te beschermen, keren zich juist tegen hen, maar ook tegen de werkgever, die kan namelijk ook geen kant op. Ik heb zelf veel steun gehad van mijn leidinggevende, omdat die wel zagen hoe het zat. Het is dan zo jammer dat je niks meer voor elkaar kunt betekenen, alleen maar omdat de regeltjes tegenwerken. Maar ja, dat is Nederland in 2016.
donderdag 20 oktober 2016 12:50
Ik heb op mijn werk ook wel eens te maken gehad met een kloof tussen het oudere personeel (50+) en het jongere personeel. Nu vond ik het langzamer werken geen probleem want dat snap ik best maar het geklaag en niet mee willen met de nieuwe ontwikkelingen. Zo moesten wij wel eens met nieuwe programma's werken waar hele duidelijke instructies voor waren met plaatjes erbij en dan werd er nog weken gevraagd. "Moet ik nu op enter drukken?" in het begin kijk je dan nog mee want het is allemaal nieuw voor iedereen maar na een paar weken wordt je het zat en denk je van joh lees de werkinstructie toch eens! En dan na een tijdje gewoon al dat werk afschuiven op een ander want men wil het nieuwe systeem niet leren kennen.
Kende trouwens ook veel 50+ die wel hard werkten en met de tijd meegingen en het allemaal leuk vonden maar ook genoeg mensen die het liefst gisteren met pensioen waren gegaan als dat kon.
En dan ook nog al die kennis die verloren gaat of veranderingen in werkwijze als je werk overneemt van en ander. Zoals bijvoorbeeld iemand die zich vooral richte op een onderdeel en dan gaat die weg en niemand kan het fatsoenlijk overnemen. Of je neemt een taak over van een ander en past de werkwijze een beetje aan zodat het voor jezelf wat makkelijker is maar het eindresultaat hetzelfde. Dan hoor je nog maanden "maar Pietje deed het altijd zo!" of "Maar Pietje vond dit nooit een probleem om even te doen voor me, waarom doe jij het dan niet?"
Kende trouwens ook veel 50+ die wel hard werkten en met de tijd meegingen en het allemaal leuk vonden maar ook genoeg mensen die het liefst gisteren met pensioen waren gegaan als dat kon.
En dan ook nog al die kennis die verloren gaat of veranderingen in werkwijze als je werk overneemt van en ander. Zoals bijvoorbeeld iemand die zich vooral richte op een onderdeel en dan gaat die weg en niemand kan het fatsoenlijk overnemen. Of je neemt een taak over van een ander en past de werkwijze een beetje aan zodat het voor jezelf wat makkelijker is maar het eindresultaat hetzelfde. Dan hoor je nog maanden "maar Pietje deed het altijd zo!" of "Maar Pietje vond dit nooit een probleem om even te doen voor me, waarom doe jij het dan niet?"
donderdag 20 oktober 2016 14:18
Heel herkenbaar. Het gezucht en gesteun van de oude garde, wanneer we eens iets nieuws moesten leren. Een cursus binnen werktijd, waarvoor je gewoon netjes betaald kreeg. Maar nee, het was nooit goed. Een nieuw systeem aanleren was al teveel. Inderdaad, panisch reageren op de inzet van nieuwe ICT-middelen. Ik wil echt geen mensen afkraken, maar het is wel heel typisch voor hoe ik een groot gedeelte van die generatie op de werkvloer heb leren kennen. Riante salarissen, geweldige arbeidsvoorwaarden, maar nooit tevreden. Alsof ze zich te goed voelden om ook maar iets uit te voeren. Het is niet eens luiheid, eerder een soort van uitgeblust/afgebrande sfeer.
Ik ben blij dat ik nu in een heel ander werkveld werkzaam ben. Iets heb gevonden waar wel meer waardering is en meer plezier in het werk. Nog steeds geen vast contract, maar er is zo ontzettend veel werk, dat ik daar niet over in hoef te zitten. De kansen die ik nu krijg vind ik zo fijn, daar bloei ik van op. Ik merk nu pas, hoe het je opbreekt, wanneer je keihard werkt, maar nooit eens waardering krijgt voor je werk. Hoe positief je ook bent, dat doet echt iets met je.
Ik ben blij dat ik nu in een heel ander werkveld werkzaam ben. Iets heb gevonden waar wel meer waardering is en meer plezier in het werk. Nog steeds geen vast contract, maar er is zo ontzettend veel werk, dat ik daar niet over in hoef te zitten. De kansen die ik nu krijg vind ik zo fijn, daar bloei ik van op. Ik merk nu pas, hoe het je opbreekt, wanneer je keihard werkt, maar nooit eens waardering krijgt voor je werk. Hoe positief je ook bent, dat doet echt iets met je.
maandag 24 oktober 2016 20:28
Ik herken het zelf niet, vriend werkt al jaren met een vast contract bij zijn eerste baan en ook ik werd in mijn eerste baan vast, al heeft het wel veel moeite gekost om daar ook een redelijk loon bij te krijgen. Maar een vast contract heeft ook nadelen, namelijk dat je eerder vast komt te zitten. Zo ik ook, ik durf die zekerheid niet zomaar op te geven. En het is ook nog eens schijnveiligheid. Niet dat ik wil zeuren maar om het van de andere kant te belichten:)
maandag 24 oktober 2016 23:48
Het valt me in mijn omgeving op dat vooral hoger opgeleiden het zwaar hebben. De secretaresses, medewerkers kinderopvang, verzorgenden, kleuterjuffen, kapsters etc. lijken allemaal relatief makkelijk aan een baan te kunnen komen, en blijven daar verder ook jaren lang werken.
Terwijl studenten, waaronder ook hele goede, als ze al worden aangenomen, vaak snel weer worden ontslagen. Of ze worden aangenomen voor een driejarig traineeship waarna hun contract automatisch verloopt. Of er geldt een ''up or out'' systeem, waardoor je er na vier jaar keihard werken bij een advocaten/accountantskantoor alsnog uitvliegt samen met 70 % van de andere jongere medewerkers....
Ik mag echt god op mijn blote knieën bedanken dat ik in een zeer welgestelde familie ben geboren die in staat zijn om mijn woning voor het overgrote deel te financieren, want ik zou niet weten hoe ik de komende tien jaar ooit zelf iets zou moeten kopen / een hypotheek zou kunnen krijgen. Ik maak me ook oprecht zorgen over best veel kennissen / vriendinnen die stuk voor stuk mooie, talentvolle meiden zijn die dolgraag een eigen leven / gezinnetje op poten willen zetten, maar niet aan de bak komen of slechts met een flinterdun contractje werken en daardoor nog steeds van studentenkamer naar studentenkamer springen op hun 28e terwijl ze al vier jaar aan het werk zijn (maar ook alweer aan hun derde baan toe zijn).... Zo scheef en frustrerend soms. Denk je aan een goede toekomst te bouwen voor jezelf door hard te studeren, blijk je uiteindelijk niet zelden in een moeilijkere positie te zitten dan wanneer je gewoon een mbo opleiding had gevolgd.
Terwijl studenten, waaronder ook hele goede, als ze al worden aangenomen, vaak snel weer worden ontslagen. Of ze worden aangenomen voor een driejarig traineeship waarna hun contract automatisch verloopt. Of er geldt een ''up or out'' systeem, waardoor je er na vier jaar keihard werken bij een advocaten/accountantskantoor alsnog uitvliegt samen met 70 % van de andere jongere medewerkers....
Ik mag echt god op mijn blote knieën bedanken dat ik in een zeer welgestelde familie ben geboren die in staat zijn om mijn woning voor het overgrote deel te financieren, want ik zou niet weten hoe ik de komende tien jaar ooit zelf iets zou moeten kopen / een hypotheek zou kunnen krijgen. Ik maak me ook oprecht zorgen over best veel kennissen / vriendinnen die stuk voor stuk mooie, talentvolle meiden zijn die dolgraag een eigen leven / gezinnetje op poten willen zetten, maar niet aan de bak komen of slechts met een flinterdun contractje werken en daardoor nog steeds van studentenkamer naar studentenkamer springen op hun 28e terwijl ze al vier jaar aan het werk zijn (maar ook alweer aan hun derde baan toe zijn).... Zo scheef en frustrerend soms. Denk je aan een goede toekomst te bouwen voor jezelf door hard te studeren, blijk je uiteindelijk niet zelden in een moeilijkere positie te zitten dan wanneer je gewoon een mbo opleiding had gevolgd.
woensdag 26 oktober 2016 04:06
Hier ook vorig jaar een vast contract gekregen nadat ik me eigenlijk alweer mentaal voorbereid had op een nieuwe ronde solliciteren. Ik was ook al een tijdje bezig met zwanger worden en dat wist mijn baas, dus in dat opzicht vind ik het helemaal aardig dat ik mocht blijven.
Het gaat mij niet eens om de (schijn)zekerheid en een hypotheek had ik ook al op basis van ons gemiddelde inkomen over de drie jaar daarvoor. En op zich had ik in mijn branche alweer drie sollicitatiegesprekken geregeld. Ik heb een redelijk netwerk, en er is werk genoeg.
Maar ik vind mijn baan en collega's gewoon leuk en ben superblij dat ik nog wat langer bij dit bedrijf mag werken. Ik zal hier misschien geen 20 jaar blijven, maar het is wel fijn dat het langer dan 2 jaar is.
Overigens herken ik wel wat mensen schrijven: veel van mijn hoogopgeleide vriendinnen zijn ontworteld. Ze hebben een behoorlijk fluctuerend inkomen (dan weer ergens werken als trainee, dan weer paar maanden vervanging zwangerschapsverlof, dan weer paar maanden uitkering en gedoe met UWV en alle starre regelgeving, dan zich weer via de payrol laten inhuren, etc.).
Ondertussen komen ze niet weg uit hun studentenkamer. Ze verdienen te veel voor een sociale huurwoning, te weinig voor vrije sector (eis is vaak 4x bruto huur), kunnen geen huis kopen, lossen hun studieschuld af en volgen ook nog eens dure extra cursussen en opleidingen om maar aantrekkelijk te blijven voor hun werkgever. Het is niet meer zo goedkoop om je om te scholen, en dus zitten ze muurvast of werken ze nog in horeca (waar ze ook niet altijd welkom zijn, aangezien eigenaren uit hun cv ook wel kunnen opmaken dat ze direct weg zullen zijn wanneer er een baan komt die bij hun studie aansluit). Tragisch.
Het gaat mij niet eens om de (schijn)zekerheid en een hypotheek had ik ook al op basis van ons gemiddelde inkomen over de drie jaar daarvoor. En op zich had ik in mijn branche alweer drie sollicitatiegesprekken geregeld. Ik heb een redelijk netwerk, en er is werk genoeg.
Maar ik vind mijn baan en collega's gewoon leuk en ben superblij dat ik nog wat langer bij dit bedrijf mag werken. Ik zal hier misschien geen 20 jaar blijven, maar het is wel fijn dat het langer dan 2 jaar is.
Overigens herken ik wel wat mensen schrijven: veel van mijn hoogopgeleide vriendinnen zijn ontworteld. Ze hebben een behoorlijk fluctuerend inkomen (dan weer ergens werken als trainee, dan weer paar maanden vervanging zwangerschapsverlof, dan weer paar maanden uitkering en gedoe met UWV en alle starre regelgeving, dan zich weer via de payrol laten inhuren, etc.).
Ondertussen komen ze niet weg uit hun studentenkamer. Ze verdienen te veel voor een sociale huurwoning, te weinig voor vrije sector (eis is vaak 4x bruto huur), kunnen geen huis kopen, lossen hun studieschuld af en volgen ook nog eens dure extra cursussen en opleidingen om maar aantrekkelijk te blijven voor hun werkgever. Het is niet meer zo goedkoop om je om te scholen, en dus zitten ze muurvast of werken ze nog in horeca (waar ze ook niet altijd welkom zijn, aangezien eigenaren uit hun cv ook wel kunnen opmaken dat ze direct weg zullen zijn wanneer er een baan komt die bij hun studie aansluit). Tragisch.
woensdag 26 oktober 2016 08:04
quote:serrisy schreef op 25 oktober 2016 @ 02:11:
Antwoord gevend op To, nee. Werkgevers willen geen vast contact.Onzin. Het hangt helemaal van het soort functie af. Voor banen waar mensen makkelijk inwisselbaar zijn heb je veel tijdelijke contracten (logisch, gezien alle regelgeving waar werkgevers mee te maken hebben). Maar voor ingewikkeldere functies zijn er echt nog steeds heel veel vaste contracten omdat een bedrijf het niet kan veroorloven dat mensen op die plekken na een jaar weer vervangen moeten worden.
Antwoord gevend op To, nee. Werkgevers willen geen vast contact.Onzin. Het hangt helemaal van het soort functie af. Voor banen waar mensen makkelijk inwisselbaar zijn heb je veel tijdelijke contracten (logisch, gezien alle regelgeving waar werkgevers mee te maken hebben). Maar voor ingewikkeldere functies zijn er echt nog steeds heel veel vaste contracten omdat een bedrijf het niet kan veroorloven dat mensen op die plekken na een jaar weer vervangen moeten worden.
