Kinderen
alle pijlers
Wanneer de keuze voor kinderen?
dinsdag 25 oktober 2016 00:17
Hoi iedereen,
Ik vraag me af hoe jullie de keuze hebben gemaakt om voor een eerste kind te gaan.
Ik zelf ben 25 en mijn vriend 29, we zijn drie jaar heel gelukkig samen en hebben sinds een half jaar een koop appartement. Werken best veel en houden van reizen, hebben dit jaar bijv nog een grote reis gemaakt. Ik vind mezelf eigenlijk nog best jong om over een kind na te denken want om mij heen is niemand nog met kinderen / een heel serieus leven bezig. Maar ik merk zelf dat ik er dus veel over nadenk, heb altijd al graag een kind gewild en wordt blij bij de gedachten, t gevoel wordt ook steeds sterker maar ik kan ook nogal impulsief zijn en iets gewoon doen als ik t wil; daarom wil ik t nu niet overhaasten een goede keuze maken.
Mijn twijfels komen ook voort uit ons werk, we werken beiden zeer onregelmatig als freelancers en het lijkt me erg moeilijk om het te combineren met oppas enz en ben bang dat ik minder moet gaan werken en zo minder geld verdien, ik heb ook geen vast salaris waar ik op kan rekenen. Hebben niet echt spaargeld voor later oid maar komen wel altijd rond.
We hebben wel ouders die willen oppassen (probeer een beetje te peilen haha)
Ook besef ik dat we ws niet zo snel weer een grote reis kunnen maken en dat t zwaar gaat zijn.
Allemaal redenen om t niet te doen eigenlijk en toch merk ik dat ik t heel graag wil! Ben benieuwd naar soortgelijke verhalen; wanneer maak je de keuze!?
Ik vraag me af hoe jullie de keuze hebben gemaakt om voor een eerste kind te gaan.
Ik zelf ben 25 en mijn vriend 29, we zijn drie jaar heel gelukkig samen en hebben sinds een half jaar een koop appartement. Werken best veel en houden van reizen, hebben dit jaar bijv nog een grote reis gemaakt. Ik vind mezelf eigenlijk nog best jong om over een kind na te denken want om mij heen is niemand nog met kinderen / een heel serieus leven bezig. Maar ik merk zelf dat ik er dus veel over nadenk, heb altijd al graag een kind gewild en wordt blij bij de gedachten, t gevoel wordt ook steeds sterker maar ik kan ook nogal impulsief zijn en iets gewoon doen als ik t wil; daarom wil ik t nu niet overhaasten een goede keuze maken.
Mijn twijfels komen ook voort uit ons werk, we werken beiden zeer onregelmatig als freelancers en het lijkt me erg moeilijk om het te combineren met oppas enz en ben bang dat ik minder moet gaan werken en zo minder geld verdien, ik heb ook geen vast salaris waar ik op kan rekenen. Hebben niet echt spaargeld voor later oid maar komen wel altijd rond.
We hebben wel ouders die willen oppassen (probeer een beetje te peilen haha)
Ook besef ik dat we ws niet zo snel weer een grote reis kunnen maken en dat t zwaar gaat zijn.
Allemaal redenen om t niet te doen eigenlijk en toch merk ik dat ik t heel graag wil! Ben benieuwd naar soortgelijke verhalen; wanneer maak je de keuze!?
dinsdag 25 oktober 2016 00:20
dinsdag 25 oktober 2016 00:23
Mijn ervaring is dat het juiste moment nooit komt. Ditzelfde zag ik ook om mij heen. Natuurlijk is het goed om bepaalde zekerheden te hebben, maar wacht niet te lang. Het kan natuurlijk in één keer lukken, of je moet net als ik 10 jaar wachten op een eerste zwangerschap. Wij hadden dan wel het geluk dat we jong begonnen waren.
dinsdag 25 oktober 2016 00:26
quote:redbuIIetje schreef op 25 oktober 2016 @ 00:21:
Zou sowieso dan eerst richten op een normaal huis met tuin. Een appartement biedt toch geen (speel)ruimte voor n opgroeiend kind?Dat begrijp ik opzicn, maar ik woon in een hoofdstad en iedereen hier groeit op in appartementen. Heb een grote gemeenschappelijke binnentuin. We hebben dit met een financieel geluk (ivm zijn bedrijf cijfers) een huis kunnen kopen als freelancers en kunnen de komende járen heel ws niks anders kopen dus t klopt wel dat het kind in een klein appartment zal opgroeien van 50m2, wel 2 slaapkamers.
Zou sowieso dan eerst richten op een normaal huis met tuin. Een appartement biedt toch geen (speel)ruimte voor n opgroeiend kind?Dat begrijp ik opzicn, maar ik woon in een hoofdstad en iedereen hier groeit op in appartementen. Heb een grote gemeenschappelijke binnentuin. We hebben dit met een financieel geluk (ivm zijn bedrijf cijfers) een huis kunnen kopen als freelancers en kunnen de komende járen heel ws niks anders kopen dus t klopt wel dat het kind in een klein appartment zal opgroeien van 50m2, wel 2 slaapkamers.
dinsdag 25 oktober 2016 00:28
quote:chentolove schreef op 25 oktober 2016 @ 00:22:
Hoelang zou het duren eer jullie vinden dat je financiële zekerheid hebt?Ik heb dus het idee dat dat met ons werk niet gaat gebeuren. Tot nu toe kan ik nu 3 jaar leven van mijn werk als freelancer en hij al langer maar de toekomst blijft onzeker..
Hoelang zou het duren eer jullie vinden dat je financiële zekerheid hebt?Ik heb dus het idee dat dat met ons werk niet gaat gebeuren. Tot nu toe kan ik nu 3 jaar leven van mijn werk als freelancer en hij al langer maar de toekomst blijft onzeker..
dinsdag 25 oktober 2016 00:30
quote:Anouscha schreef op 25 oktober 2016 @ 00:22:
Jullie zijn toch ook nog best jong? Er is niks mis mee om nog een jaar of wat te wachten, lekker te reizen, wat af te lossen en ondertussen je onderneming te laten groeien.Ja daar heb je helemaal gelijk in, mijn verstand is het met je eens maar mijn gevoel wilt t en is zo nieuwgierig: vervelend voor mij als gevoelsmens..
Jullie zijn toch ook nog best jong? Er is niks mis mee om nog een jaar of wat te wachten, lekker te reizen, wat af te lossen en ondertussen je onderneming te laten groeien.Ja daar heb je helemaal gelijk in, mijn verstand is het met je eens maar mijn gevoel wilt t en is zo nieuwgierig: vervelend voor mij als gevoelsmens..
dinsdag 25 oktober 2016 00:33
Tja, wanneer ben je toe aan een kind? Ik was toe aan een kind toen ik allerlei rationele bezwaren had en mijn hart maar bleef zeggen: maar ik wil een kind.
Toen duurde het nog heeeeel lang voordat mijn man eraan toe was en toen duurde het nog heeeeel lang voor ik zwanger was.
Nu bijna 12 weken zwanger van de eerste en ratio en hart zijn het eindelijk met elkaar eens: we'll need to make this work anyway.
Je leven is nooit 'af', en als het af is, dan gebeurt er weer iets waardoor dat rustige vaarwater een golfslagbad wordt. Life isn't perfect and yours doesn't have to be to raise a child.
Mijn 'voorwaarden' waren: schoon en veilig huis met voldoende ruimte, baby en ouders die niet verhongeren, baby is gewenst en zal geliefd zijn en in een warm en stabiel nest opgroeien.
De rest is bijzaak. Oh, en je hoeft natuurlijk niet 3 weken te gaan kamperen in Frankrijk met kinderen. Reizen met kinderen kan prima en is volgens mij hartstikke leuk.
Toen duurde het nog heeeeel lang voordat mijn man eraan toe was en toen duurde het nog heeeeel lang voor ik zwanger was.
Nu bijna 12 weken zwanger van de eerste en ratio en hart zijn het eindelijk met elkaar eens: we'll need to make this work anyway.
Je leven is nooit 'af', en als het af is, dan gebeurt er weer iets waardoor dat rustige vaarwater een golfslagbad wordt. Life isn't perfect and yours doesn't have to be to raise a child.
Mijn 'voorwaarden' waren: schoon en veilig huis met voldoende ruimte, baby en ouders die niet verhongeren, baby is gewenst en zal geliefd zijn en in een warm en stabiel nest opgroeien.
De rest is bijzaak. Oh, en je hoeft natuurlijk niet 3 weken te gaan kamperen in Frankrijk met kinderen. Reizen met kinderen kan prima en is volgens mij hartstikke leuk.
dinsdag 25 oktober 2016 00:37
quote:lux. schreef op 25 oktober 2016 @ 00:33:
Tja, wanneer ben je toe aan een kind? Ik was toe aan een kind toen ik allerlei rationele bezwaren had en mijn hart maar bleef zeggen: maar ik wil een kind.
Toen duurde het nog heeeeel lang voordat mijn man eraan toe was en toen duurde het nog heeeeel lang voor ik zwanger was.
Nu bijna 12 weken zwanger van de eerste en ratio en hart zijn het eindelijk met elkaar eens: we'll need to make this work anyway.
Je leven is nooit 'af', en als het af is, dan gebeurt er weer iets waardoor dat rustige vaarwater een golfslagbad wordt. Life isn't perfect and yours doesn't have to be to raise a child.
Mijn 'voorwaarden' waren: schoon en veilig huis met voldoende ruimte, baby en ouders die niet verhongeren, baby is gewenst en zal geliefd zijn en in een warm en stabiel nest opgroeien.
De rest is bijzaak. Oh, en je hoeft natuurlijk niet 3 weken te gaan kamperen in Frankrijk met kinderen. Reizen met kinderen kan prima en is volgens mij hartstikke leuk.Hahah herkenbaar! Op welke leeftijd begon het bij jou en wanneer raakte je zwanger?
Tja, wanneer ben je toe aan een kind? Ik was toe aan een kind toen ik allerlei rationele bezwaren had en mijn hart maar bleef zeggen: maar ik wil een kind.
Toen duurde het nog heeeeel lang voordat mijn man eraan toe was en toen duurde het nog heeeeel lang voor ik zwanger was.
Nu bijna 12 weken zwanger van de eerste en ratio en hart zijn het eindelijk met elkaar eens: we'll need to make this work anyway.
Je leven is nooit 'af', en als het af is, dan gebeurt er weer iets waardoor dat rustige vaarwater een golfslagbad wordt. Life isn't perfect and yours doesn't have to be to raise a child.
Mijn 'voorwaarden' waren: schoon en veilig huis met voldoende ruimte, baby en ouders die niet verhongeren, baby is gewenst en zal geliefd zijn en in een warm en stabiel nest opgroeien.
De rest is bijzaak. Oh, en je hoeft natuurlijk niet 3 weken te gaan kamperen in Frankrijk met kinderen. Reizen met kinderen kan prima en is volgens mij hartstikke leuk.Hahah herkenbaar! Op welke leeftijd begon het bij jou en wanneer raakte je zwanger?
dinsdag 25 oktober 2016 00:44
quote:fjordson schreef op 25 oktober 2016 @ 00:37:
[...]
Hahah herkenbaar! Op welke leeftijd begon het bij jou en wanneer raakte je zwanger?
Ik was 23 toen ik een kind wilde, 25 toen mijn man ook wilde en ik ben vlak voor mijn 27ste zwanger geraakt dankzij IVF. En nu intens gelukkig dat ik niet heb gewacht tot ik 'oud' was, want het heeft ook met mijn leeftijd te maken dat de eerste IVF direct raak was.
Maar goed, de meeste mensen hebben gelukkig geen vruchtbaarheidsproblemen. Toch geef ik het altijd mee: je weet gewoon niet of het je gegund is, snel zwanger raken. Of überhaupt zwanger raken.
Kan niet wachten tot de kleine spruit er is zwanger zijn duurt ook nog eens héél lang
[...]
Hahah herkenbaar! Op welke leeftijd begon het bij jou en wanneer raakte je zwanger?
Ik was 23 toen ik een kind wilde, 25 toen mijn man ook wilde en ik ben vlak voor mijn 27ste zwanger geraakt dankzij IVF. En nu intens gelukkig dat ik niet heb gewacht tot ik 'oud' was, want het heeft ook met mijn leeftijd te maken dat de eerste IVF direct raak was.
Maar goed, de meeste mensen hebben gelukkig geen vruchtbaarheidsproblemen. Toch geef ik het altijd mee: je weet gewoon niet of het je gegund is, snel zwanger raken. Of überhaupt zwanger raken.
Kan niet wachten tot de kleine spruit er is zwanger zijn duurt ook nog eens héél lang
dinsdag 25 oktober 2016 00:57
quote:redbuIIetje schreef op 25 oktober 2016 @ 00:21:
Zou sowieso dan eerst richten op een normaal huis met tuin. Een appartement biedt toch geen (speel)ruimte voor n opgroeiend kind?
Wat een onzin haha. To: het leek mij ook al langer leuk een kindje maar nooit concreet. Maar vriend en ik hadden het er wel eens over dat het leuk zou zijn. En toen ik 25 was en vriend ook zeiden we ineens: waarom gaan we er niet gewoon voor? Onze situatie was hetzelfde als jullie zonder koopappartement (klein huurappartementje) en ook verre reizen vind ik niet zo belangrijk. Maar verder wat jij schrijft: geen vrienden met kinderen, freelancer, geen spaargeld, wel een goed cv en inkomen waar we goed van rondkwamen. Een paar maanden later was het raak. Nu ik erop terugkijk:
Over het algemeen ben ik blij dat we er gewon voor gingen. Het is superleuk met de baby. Ik vond vrij snel een nieuwe baan toen freelancewerk ophield. Je krijgt ook een freelancerszwangerschapsuitkering, misschien handig om te weten. We vonden vrij makkelijk en snel een wat groter appartement toen het oude te klein bleek (van 48 naar 80 m2). Het is soms wat krap qua geld(ook door nieuwe huis en wat minder werken en opvang) maar omdat er elke maand gewoon geld binnenkomt prima te doen, al kunnen we minder luxe dingen veroorloven( 2 keer pw uit eten gaan als we daar zin in hebben of een dure vakantie zitten er niet meer in).
Dingen waar ik niet op gerekend had door spontane keuze:
- ik vond het wel heftig de combi baby en (nieuw) werk waar je niet even wat rustiger aan kon doen (ging bijv met 6 weken noodgedwongen aan de slag) en wat meer kon focussen op je baby.
- spanningen met vriend na een baby liepen geregeld heel hoog op. Dat is wel iets waar ik niet over had nagedacht.
- je leven houdt niet op als je een baby krijgt. Maar het is me wel al 3 keer gebeurd dat ik lekker met een vriendin uit eten zou gaan n last minute moest afbellen door zieke baby/eenkennige baby en vriend in paniek. Nou heb ik leuke vriendinnen die de volgende dag ook kunnen of net zo lief thuis komen eten maar zeker als je dus ook weinig of geen vrienden hebt met baby wel iets om over na te denken.
Succes met je keuze!
Zou sowieso dan eerst richten op een normaal huis met tuin. Een appartement biedt toch geen (speel)ruimte voor n opgroeiend kind?
Wat een onzin haha. To: het leek mij ook al langer leuk een kindje maar nooit concreet. Maar vriend en ik hadden het er wel eens over dat het leuk zou zijn. En toen ik 25 was en vriend ook zeiden we ineens: waarom gaan we er niet gewoon voor? Onze situatie was hetzelfde als jullie zonder koopappartement (klein huurappartementje) en ook verre reizen vind ik niet zo belangrijk. Maar verder wat jij schrijft: geen vrienden met kinderen, freelancer, geen spaargeld, wel een goed cv en inkomen waar we goed van rondkwamen. Een paar maanden later was het raak. Nu ik erop terugkijk:
Over het algemeen ben ik blij dat we er gewon voor gingen. Het is superleuk met de baby. Ik vond vrij snel een nieuwe baan toen freelancewerk ophield. Je krijgt ook een freelancerszwangerschapsuitkering, misschien handig om te weten. We vonden vrij makkelijk en snel een wat groter appartement toen het oude te klein bleek (van 48 naar 80 m2). Het is soms wat krap qua geld(ook door nieuwe huis en wat minder werken en opvang) maar omdat er elke maand gewoon geld binnenkomt prima te doen, al kunnen we minder luxe dingen veroorloven( 2 keer pw uit eten gaan als we daar zin in hebben of een dure vakantie zitten er niet meer in).
Dingen waar ik niet op gerekend had door spontane keuze:
- ik vond het wel heftig de combi baby en (nieuw) werk waar je niet even wat rustiger aan kon doen (ging bijv met 6 weken noodgedwongen aan de slag) en wat meer kon focussen op je baby.
- spanningen met vriend na een baby liepen geregeld heel hoog op. Dat is wel iets waar ik niet over had nagedacht.
- je leven houdt niet op als je een baby krijgt. Maar het is me wel al 3 keer gebeurd dat ik lekker met een vriendin uit eten zou gaan n last minute moest afbellen door zieke baby/eenkennige baby en vriend in paniek. Nou heb ik leuke vriendinnen die de volgende dag ook kunnen of net zo lief thuis komen eten maar zeker als je dus ook weinig of geen vrienden hebt met baby wel iets om over na te denken.
Succes met je keuze!
dinsdag 25 oktober 2016 00:58
Ik denk ook dat er nooit een juiste moment is want er komt altijd wel wat. Alleen denk wel dat een stabiele basis van belang is. Daarmee bedoel ik, inkomen, woning maar ook vooral dat het tussen jullie goed zit. En toch enigszins op een lijn zitten wat betreft een kindje. Wat de andere zeggen, bij de een duurt het langer dan de ander. Kan je ook niet van te voren zeggen.
Maar het is wel zo dat je leven echt veranderd en dadelijk alles anders wordt. Als er nog behoefte is om echt bepaalde dingen te doen, zoals verre reizen etc. Dan zeg ik eerst nu doen en daarna baby's maken
Maar het is wel zo dat je leven echt veranderd en dadelijk alles anders wordt. Als er nog behoefte is om echt bepaalde dingen te doen, zoals verre reizen etc. Dan zeg ik eerst nu doen en daarna baby's maken
dinsdag 25 oktober 2016 01:13
Heel herkenbaar topic. Ik wust eigenlijk niet zo goed waar we aan begonnen. Maar wilde graag voor mijn 25e moeder worden. We zijn eigenlijk 3 jaar bezig geweest, waarvan 1 jaar echt bewust. Want toen hadden we ons koophuisje. Maar omdat ik verminderd vruchtbaar ben duurde het dus vrij lang. Via de medische molen toch op mijn 24e zwanger geworden en bevallen. Dit ging ook totaal anders dan verwacht. Veel ziek en bijna dood ervaring waarvan ik je de details zal besparen. Nu 4 jaar later nog steeds arbeidsongeschikt thuis. Wil je niet bang maken... maar je weet gewoon niet hoe het zal gaan en ook niet hoe het is totdat je het zelf ervaart. Na mijn bevalling wist ik ineens wel het nut van leven... dit had ik nooit willen missen.
dinsdag 25 oktober 2016 02:29
Er is nooit een "juist" moment, net zoals dat je eigenlijk nooit echt "klaar" bent voor een kind.
(die laatste is dan weer van mijn betere helft, die had dat als grootste struikelblok)
Voor zover financiele zekerheid gaat, is opzich heel leuk... maar bedenk je wel dat je tegenwoordig daar eigenlijk
bijna niet meer van kan spreken. Iedereen kan zijn baan kwijt raken, ook de mensen met een vast contract.
In die zin, wil je misschien wel voor die tijd een spaarpotje opbouwen, zodat je een periode van mindere inkomsten
kan opvangen, mocht dat nodig zijn.
Kortom, die zogenaamde zekerheid en/of stabiliteit is er eigenlijk niet echt. Je kan op voorhand proberen zoveel
mogelijk proberen in te dekken, een spaarpotje, verzekeringswerk dat soort dingen, maar er kan altijd wat gebeuren
waardoor die zogenaamd stabiele basis onder je voeten word weggeslagen.
(die laatste is dan weer van mijn betere helft, die had dat als grootste struikelblok)
Voor zover financiele zekerheid gaat, is opzich heel leuk... maar bedenk je wel dat je tegenwoordig daar eigenlijk
bijna niet meer van kan spreken. Iedereen kan zijn baan kwijt raken, ook de mensen met een vast contract.
In die zin, wil je misschien wel voor die tijd een spaarpotje opbouwen, zodat je een periode van mindere inkomsten
kan opvangen, mocht dat nodig zijn.
Kortom, die zogenaamde zekerheid en/of stabiliteit is er eigenlijk niet echt. Je kan op voorhand proberen zoveel
mogelijk proberen in te dekken, een spaarpotje, verzekeringswerk dat soort dingen, maar er kan altijd wat gebeuren
waardoor die zogenaamd stabiele basis onder je voeten word weggeslagen.
dinsdag 25 oktober 2016 05:04
quote:nachtvlinder1977 schreef op 25 oktober 2016 @ 00:23:
Mijn ervaring is dat het juiste moment nooit komt. Ditzelfde zag ik ook om mij heen. Natuurlijk is het goed om bepaalde zekerheden te hebben, maar wacht niet te lang. Het kan natuurlijk in één keer lukken, of je moet net als ik 10 jaar wachten op een eerste zwangerschap. Wij hadden dan wel het geluk dat we jong begonnen waren.
Dit dus inderdaad.
Mijn man en ik wilde ook eerst trouwen, huis gekocht en waren aan het verbouwen, toen wilde we een vast contract hebben beide en toen weer spaargeld aan vullen en nu... nu hebben we alles maar geen kind. Omdat wij op IVF zijn aangewezen om zwanger te worden ben ik super blij dat we niet nog een paar jaar hebben gewacht.
Mijn ervaring is dat het juiste moment nooit komt. Ditzelfde zag ik ook om mij heen. Natuurlijk is het goed om bepaalde zekerheden te hebben, maar wacht niet te lang. Het kan natuurlijk in één keer lukken, of je moet net als ik 10 jaar wachten op een eerste zwangerschap. Wij hadden dan wel het geluk dat we jong begonnen waren.
Dit dus inderdaad.
Mijn man en ik wilde ook eerst trouwen, huis gekocht en waren aan het verbouwen, toen wilde we een vast contract hebben beide en toen weer spaargeld aan vullen en nu... nu hebben we alles maar geen kind. Omdat wij op IVF zijn aangewezen om zwanger te worden ben ik super blij dat we niet nog een paar jaar hebben gewacht.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
dinsdag 25 oktober 2016 07:12
Je weet gewoon niet hoe het gaat. Wij zijn ervoor gegaan toen ik 26 was. Toen ik 27 was is mijn eerste zoon geboren. Mijn man wilde het al langer, maar ik wilde wachten op meer zekerheid. Toen zoon 8 maanden was verkochten we ons appartement en verhuisden we naar een huis met tuin. Echter op dat moment kreeg ik te horen dat mijn contract niet werd verlengd. Gelukkig had ik vrij snel een nieuwe baan, maar je kunt niet alles overzien.
dinsdag 25 oktober 2016 07:37
Wij wilden eerst getrouwd zijn, voordat er een kindje kwam. Dat hebben we gedaan toen ik net 27 was. Onze huwelijksreis was een verre reis, iets wat we nog nooit hadden gedaan en ook echt op ons lijstje stond. Koophuis hadden we toen al een paar jaar en we hadden daarvoor ook al in een huurappartement gewoond. We waren al 9 jaar bij elkaar toen we trouwden. Na het trouwen besloten ervoor te gaan en het was meteen raak. 3 Dagen na mijn 28e verjaardag bevallen. En ik ben blij dat ik niet langer heb gewacht (of heb hoeven wachten). Dochter is inmiddels 4,5 en om ons heen hebben de meeste nu een klein kindje of nog geen kinderen. Die zitten of komen nog in die baby- en peuterfase terwijl bij ons eigenlijk de rust al weer is wedergekeerd en we onze vrijheid alweer wat meer terug krijgen wat reizen, uitstapjes (we houden erg van pretparken) enz betreft. Dochter is erg makkelijk en kan overal mee naartoe, heeft nu een leeftijd dat uitstapjes ook steeds leuker worden voor haar en hebben geen gedoe met luiers, slaapjes enz meer. Nu heb ik ook geen behoefte aan een tweede. Als ik dan bij vriendinnen kijk dan denk ik vooral "heerlijk dat wij daar alweer doorheen zijn!"
dinsdag 25 oktober 2016 07:41
Wij besloten ervoor te gaan toen ik 26 was (nu 29). Ik was binnen een paar maanden zwanger. We hadden het helemaal bekeken op dat moment; huis met ruimte (en tuin), beiden een vaste baan waar we het ook goed naar onze zin hadden en waar ik parttime kon gaan werken.
Toen ik 20 weken zwanger was werd ik ontslagen (wegens andere redenen dan mijn zwangerschap, en ja, ondanks een vast contract kun je toch met een afvloeiingsregeling gewoon de pineut zijn). Aangevochten, rest van mijn zwangerschap stress gehad van rechtszaak, nieuw werk vinden en een hoop zorgen.
Achteraf denk ik; het is maar goed dat ik toen al zwanger was, want anders hadden we zeker nog een jaar gewacht of misschien wel langer (want zo snel krijg je tegenwoordig geen vast contract meer).
10 weken na mijn bevalling een nieuwe baan, en heb daar inmiddels een vast contract. Ben nu zwanger van de tweede. We waren er ook weer voor gegaan als mijn contract met een jaar verlengd was, overigens. Die vastigheid was nu geen voorwaarde voor ons dus.
Het heeft me wel doen ervaren dat alles wel goedkomt.
Voorafgaand aan het stoppen met de anticonceptie hebben wij wel een gesprek met elkaar gehad over 'wat wil je nog doen voordat er kinderen zijn'? Verre reis? Backpacken? Dat kan allemaal natuurlijk ook als er al een kind is, maar ik kan me ook voorstellen dat het bijzonder is om dat nog samen te doen voordat je nooit meer met z'n 2en bent
Bovendien gaan de meeste mensen in onze omgeving echt niet backpacken met zo'n kleintje, al lees ik hier op het forum wel een dat het gewoon kan.
Toen ik 20 weken zwanger was werd ik ontslagen (wegens andere redenen dan mijn zwangerschap, en ja, ondanks een vast contract kun je toch met een afvloeiingsregeling gewoon de pineut zijn). Aangevochten, rest van mijn zwangerschap stress gehad van rechtszaak, nieuw werk vinden en een hoop zorgen.
Achteraf denk ik; het is maar goed dat ik toen al zwanger was, want anders hadden we zeker nog een jaar gewacht of misschien wel langer (want zo snel krijg je tegenwoordig geen vast contract meer).
10 weken na mijn bevalling een nieuwe baan, en heb daar inmiddels een vast contract. Ben nu zwanger van de tweede. We waren er ook weer voor gegaan als mijn contract met een jaar verlengd was, overigens. Die vastigheid was nu geen voorwaarde voor ons dus.
Het heeft me wel doen ervaren dat alles wel goedkomt.
Voorafgaand aan het stoppen met de anticonceptie hebben wij wel een gesprek met elkaar gehad over 'wat wil je nog doen voordat er kinderen zijn'? Verre reis? Backpacken? Dat kan allemaal natuurlijk ook als er al een kind is, maar ik kan me ook voorstellen dat het bijzonder is om dat nog samen te doen voordat je nooit meer met z'n 2en bent
Bovendien gaan de meeste mensen in onze omgeving echt niet backpacken met zo'n kleintje, al lees ik hier op het forum wel een dat het gewoon kan.
dinsdag 25 oktober 2016 07:44
Hier heel lang uitgesteld (door mij, man wilde al langer)
Ik zag vooral heel veel beren op de weg en zwanger zijn leek mij echt niet leuk.
Op het moment dat mijn man al wilde vond ik ons leven nog niet stabiel genoeg, vooral omdat we in een huurwoning zaten zonder tuin e.d.
Toen koophuis, dat moest gigantisch verbouwd en toen dat klaar was dacht ik : nou, misschien moeten we het maar doen voor ik spijt krijg.
Zat ook erg met mijn werk, dat kon ik slecht loslaten.
Uiteindelijk op mijn 34e moeder geworden van het leukste kind ever
Zeker veranderd alles, bepaalde dingen gaan minder makkelijk of doe je liever niet meer, maar zoveel kan ook wel en er komen ook leuke nieuwe dingen bij.
Het eerste half jaar vond ik wel heel heftig en toen is mijn man een hele grote steun geweest, blij met die stabiele relatie!
En dat zegt nog niet alles want ik heb ook wel eens anders gezien.
Achteraf heb ik wel spijt dat we zo laat begonnen zijn, wegens leeftijd denk ik dat een tweede er niet in zit.
Kortom: enige stabiliteit is wel gewenst natuurlijk, maar wat nu is kan zomaar ineens veranderen en je weet niets zeker. Als ik wist wat ik nu weet was ik liever een paar jaar eerder moeder geworden.
Ik zag vooral heel veel beren op de weg en zwanger zijn leek mij echt niet leuk.
Op het moment dat mijn man al wilde vond ik ons leven nog niet stabiel genoeg, vooral omdat we in een huurwoning zaten zonder tuin e.d.
Toen koophuis, dat moest gigantisch verbouwd en toen dat klaar was dacht ik : nou, misschien moeten we het maar doen voor ik spijt krijg.
Zat ook erg met mijn werk, dat kon ik slecht loslaten.
Uiteindelijk op mijn 34e moeder geworden van het leukste kind ever
Zeker veranderd alles, bepaalde dingen gaan minder makkelijk of doe je liever niet meer, maar zoveel kan ook wel en er komen ook leuke nieuwe dingen bij.
Het eerste half jaar vond ik wel heel heftig en toen is mijn man een hele grote steun geweest, blij met die stabiele relatie!
En dat zegt nog niet alles want ik heb ook wel eens anders gezien.
Achteraf heb ik wel spijt dat we zo laat begonnen zijn, wegens leeftijd denk ik dat een tweede er niet in zit.
Kortom: enige stabiliteit is wel gewenst natuurlijk, maar wat nu is kan zomaar ineens veranderen en je weet niets zeker. Als ik wist wat ik nu weet was ik liever een paar jaar eerder moeder geworden.
dinsdag 25 oktober 2016 07:51
Onze 'planning' was dat we eerst wilden trouwen, ik als uitzendkracht een jaarcontract zou hebben en we wat gespaard hadden. Ideaal gezien wilde vriend ook een koophuis.
Echter werd ik door spiraal heen zwanger en ben nu 24 weken zwanger. De baanzekerheid hebben we niet, maar ons huurhuis heeft wel 3 slaapkamers. De bruiloft hebben we gewoon vervroegd en zijn nu bijna 3 weken getrouwd. Dat koophuis sparen we nu voor en kan hopelijk binnen 2 jaar een feit worden.
Ow wij zijn 26 en 27 en bijna 3 jaar samen, maar mijn man heeft al dochter dus hebben we het er al vaak over gehad.
Echter werd ik door spiraal heen zwanger en ben nu 24 weken zwanger. De baanzekerheid hebben we niet, maar ons huurhuis heeft wel 3 slaapkamers. De bruiloft hebben we gewoon vervroegd en zijn nu bijna 3 weken getrouwd. Dat koophuis sparen we nu voor en kan hopelijk binnen 2 jaar een feit worden.
Ow wij zijn 26 en 27 en bijna 3 jaar samen, maar mijn man heeft al dochter dus hebben we het er al vaak over gehad.
