Snik. Lange vriendschap voorbij...

26-10-2016 03:55 46 berichten
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Jammer op naar de volgende. Zoals Beyonce zei: don't you ever get to thinking you're irreplaceable... to the left, to the left.



Ik heb dit ook meegemaakt eerst ging ik heel erg nadenken over wat ik misschien verkeerd gedaan kan hebben maar kort daar mezelf eroverheen gezet en verder met mijn leven voor de rest ook geen contact meer gezocht.
Yup! Welke vrouw niet eigenlijk. Ik las een keer dat mannen veel vaker bevriend blijven, zelfs met mensen van de basisschool enzo. Vrouwen kappen de vriendschap meteen af, als ie niet meer in de behoefte voorziet. Ik vind dat niks. Ik ben zelf een vrouw en ik vind dat een vriendschap mag veranderen, waarom moet je nou meteen de banden doorsnijden? Ik zou het het prettigst vinden, als je gewoon de draad weer op kan pakken, als je elkaar een tijdje niet gezien hebt maar dat zit er bij de meeste vrouwen niet in. Jajaja ik generaliseer, boeiuh, Bugs. Het stond in een tijdschrift dus dan is het zo.



Ik heb dus eigenlijk weinig vriendschappen met vrouwen, juist om die vriendschapsontrouwheid. Zo noem ik het maar even maar ik heb het vaker meegemaakt hoor, heel naar is dat. Je gaat je idd afvragen, wat je verkeerd hebt gezegd of gedaan maar je bent gewoon niet leuk genoeg meer. Alsof je een speeltje of gadget bent ofzo, de nieuwigheid is eraf, hup, nieuwe! Mensen die ik vriend noem, dat is in principe voor het leven. Ze mogen zo bij me langskomen en dan hebben we vast gewoon weer lol samen.



Maar het past wel bij de tijd waar we in leven, alles gaat snel, alles verandert snel, mensen hebben vooral kortdurende relaties met partners, dus ja, voor jou tien anderen, binnen het uur.
Alle reacties Link kopieren
quote:Ameliaaa schreef op 26 oktober 2016 @ 04:15:

Ik las een keer dat mannen veel vaker bevriend blijven, zelfs met mensen van de basisschool enzo. Vrouwen kappen de vriendschap meteen af, als ie niet meer in de behoefte voorziet.

[...]Jajaja ik generaliseer, boeiuh, Bugs. Het stond in een tijdschrift dus dan is het zo.

Welk tijdschrift? Ik wil dat artikel graag eens lezen.
quote:Mysa schreef op 26 oktober 2016 @ 04:27:

[...]



Welk tijdschrift? Ik wil dat artikel graag eens lezen.Dat weet ik niet meer. Ik ben al blij als ik mijn pincode niet vergeet joh. Ik lees de papieren viva niet en uit mezelf een tijdschrift kopen, doe ik bijna nooit. De Psychologie las ik wel eens. Maar ja, bij de huisarts lees je toch allerlei pulp dus het kan net zo goed uit de Story komen hoor. Ik vond het wel logisch klinken want ik heb dat zelf meerdere keren meegemaakt. En als je dan jaren later iemand aanspreekt, doen ze net of je nooit vriendinnen bent geweest.
Alle reacties Link kopieren
quote:Ameliaaa schreef op 26 oktober 2016 @ 04:32:

[...]





Dat weet ik niet meer. Ik ben al blij als ik mijn pincode niet vergeet joh. Ik lees de papieren viva niet en uit mezelf een tijdschrift kopen, doe ik bijna nooit. De Psychologie las ik wel eens. Maar ja, bij de huisarts lees je toch allerlei pulp dus het kan net zo goed uit de Story komen hoor. Ik vond het wel logisch klinken want ik heb dat zelf meerdere keren meegemaakt. En als je dan jaren later iemand aanspreekt, doen ze net of je nooit vriendinnen bent geweest. In sommige gevallen kan ik me dat goed voorstellen.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken de wegwerpvriend totaal niet zoals jullie hem hier boven beschrijven. Ik snap het wel dat vriendschappen soms opdrogen.. Soms ontmoet je mensen en bouw je vriendschappen op die bij een levensfase horen, dat herken ik dan wel. En dan is er niet altijd plek voor hen in de volgende..spijtig maar dat hoeft niets over jou te zeggen.



Rot TO het is nooit leuk om afgewezen te worden, vooral niet door iemand die je zo goed kent.
"People, what a bunch of bastards"
Alle reacties Link kopieren
Rot dat de vriendschap voorbij is meelezert. Maar als enige investeren is ook niet te doen. Heb je nog andere vrienden?



Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
Ook helaas een keer meegemaakt. Niet na 23 jaar, wel na 8 jaar. Toen ze na al ruim een half jaar al onze afspraken op het laatste moment afzegde en ook geen thuis gaf toen mijn relatie uit ging, wist ik dat het niet meer goed zou komen. Andersom heb ik haar zelfs even in huis gehad toen haar relatie over was.



Ik ben daar lang verdrietig over geweest en soms nog steeds. Stiekem kijk ik toch af en toe op haar Instagram om te zien hoe het met haar gaat. Gelukkig gaat het goed, want ik wens haar wel het beste - ook al verdient haar gedrag geen schoonheidsprijs.



Gelukkig heb ik genoeg lieve andere vriendinnen en is er ook sinds een jaar of drie weer een hele goeie vriendin bijgekomen. Dus ik weet dat het niet aan mij ligt, al twijfelde ik daar wel een periode aan.
quote:-Kia-Ora- schreef op 26 oktober 2016 @ 05:16:

[...]



In sommige gevallen kan ik me dat goed voorstellen.



Ja. Van de mensen die als niet leuk genoeg worden bestempeld. Ik vind mezelf best leuk, waarom nou de rest van de wereld niet? Ik wil dat ze me allemaal leuk vinden.



Maar ik snap wel wat je bedoelt hoor, ik heb zelf ook wel eens met een boog om iemand heen gelopen, die heul graag vriendinnen wilde worden. Is het een slap excuus dat ze nogal ratelde? Was geen woord tussen te krijgen gewoon. En als het nou interessant was, maar nee. Maar ik ben wel zo trouw als een hond, als ik eenmaal vrienden met iemand ben. Kan iemand ook juist irritant vinden. Tja.
Facebook is vreselijk eigenlijk he, het wordt nog het meest gebruikt om te treuren over verloren/verbroken relaties, om op te scheppen over je leven en om tijdens rampen elkaar te waarschuwen enzo. Hoe gezellig is de mensheid.
Alle reacties Link kopieren
Ja ik heb dat ook mee gemaakt. Ik denk ook na dik 25 jaar ofzo. Ik had er een hele tijd veel last van gehad. Ze reageerde ook nergens meer op, de druppel voor mij was dat ze een vakantie regelen ging voor de hele vriendengroep maar ik was als enigste niet uitgenodigd. Toen was het voor mij klaar, ik heb toen ook nooit meer iets van me laten horen, aan de hele groep niet meer trouwens. Au!



Pas ook nog even een traantje om gelaten, want ik hoorde dat al die meiden van dat groepje een paar keer per jaar afspreken om uit eten te gaan. Dat was uit elkaar gevallen door scheidingen en ze had daardoor vreselijke ruzie gekregen met een andere meid uit dat groepje. Dat kan dan blijkbaar wel worden bijgelegd en weer normaal tegen worden gedaan. Mij ontwijkt ze en ontloopt ze, terwijl ik me oprecht afvraag wat ik fout heb gedaan.



Soms spreek ik er nog wel eens 1 andere meid uit dat groepje en vraag ik me af of ik het na al die jaren nog kan maken of zij iets weet hierover want er zal vast en zeker over zijn gepraat.
Alle reacties Link kopieren
Yep, 2 keer zijn langdurige vriendschappen abrupt geeindigd. En het doet me toch pijn. De één liet van het één op andere moment niks meer horen (negeerde me volledig) zonder dat ze aangaf waarom. Plots na een jaar kwam de aap uit de mouw en kreeg ik 2 a4tjes via de WhatsApp met een verklaring voor haar gedrag. Ja via de WhatsApp! Bellen vond ze schijnbaar niet nodig, dit was natuurlijk de makkelijkste weg. Maar het waren allemaal kleine dingetjes van de afgelopen 15 jaar wat haar stoorde. Dus ook 2 dingen van 8 jaar geleden. Een hele rits oude koeien uit de sloot. Sloeg totaal nergens op, ben dus blij dat ik er vanaf ben. Een jaar lang heb ik me afgevraagd waarom ze me zo liet vallen als een baksteen, dat is iets wat ik haar kwalijk neem.

De ander laat tot de op de dag van vandaag niks meer horen toen ik van de zomer een festival had afgezegd. Sindsdien hoor ik niks meer. Dus er zullen er net als bij die andere vriendin ook wel 30 andere dingen zijn wat ik fout heb gedaan, maarja communiceren is gewoon niet belangrijk als je zo'n 15 tot 20 jaar bevriend bent geweest. Lekker laten stikken en keihard negeren. Ben er ook helemaal klaar mee. Een week voor dat festival was ik wel weer goed om voor haar klaar te staan en een schouder uit te lenen op het moment dat ze keiharde ruzie had met haar vriend. Toen wilde ze meteen naar mij toe komen om uit te huilen.

Ik investeer alleen nog in vriendinnen waar er gewoon wordt gecommuniceerd als iets niet leuk wordt gevonden. Ik vind dit zo respectloos en het doet me verdriet!
Yolo!
Oh herkenbaar.

Achteraf een hele opluchting. Ik liep al een hele tijd op eieren want voelde al dt mevrouw van alles van me vond maar ik wist niet precies wat.

Vragen leverde net als wat jij beschrijft weinig op.

Heeft me op een hele lullige manier laten zitten en daarna een maand 'te druk' gehad om me fatsoenlijk te woord te staan waarom.

Mijn man moest me uitleggen dat dat ook kan omdat iemand gewoon onbeschoft is, ik stond huilend op het punt naar haar huis te gaan want dacht dat ze minimaal half dood lag.

Want zoiets doe je toch niet, gewoon niet op komen dagen en dan dagen later pas reageren met een eenlettergrepig sms-je?

En ze reageerde nergens meer op, zelfs kaartjes gestuurd, misschien was er wel wat ernstigs?



Komt ze laatst een gezamenlijke vriendin tegen. Bijna huilen dat ze me zo mist en daarna zuinigjes dat sommige mensen niet kunnen omgaan met andermans problemen.

Ik weer enthousiast willen bellen.

Want dar beeld Kon ik wel rechtzetten! Natuurlijk wilde ik er voor haar zijn met problemen!

Andere vriendin heeft me alleen maar gevraagd of ik dan wel weet wat ik me op de hals haal.

Feit was dat ik nog steeds niet snap waarom maar dat die vriendschap mij die laatste jaren niet meer zoveel plezier bracht.

En ik voor mezelf toen heb besloten, tegen mijn gevoel in, dat ik eerst een goed gesprek en excuses nodig heb voordat ik weer de draad wil oppakken.

Iemand jarenlang als een soort stalker behandelen kan ook niet zomaar.

I
De laatste vriendschap die "uit" ging was toen ik 13 was. De vriendschappen die ik nu heb zijn grotendeels langlipender dan 30 jaar. En ja, soms intensiever soms minder. We delen niet "lief en leed", daar wordt nauwelijks over gepraat. We delen ervaringen, lol.
Alle reacties Link kopieren
Ja ik maak het nu mee. Praten levert weinig op. De druppel heb ik laatst bereikt, maar toch denk ik er elke dag wel even aan. Dat die druppel bereikt is zeg ik echter niet tegen haar. Ik laat het doodbloeden. Ik heb al genoeg pogingen ondernomen.
Ik ben dat ook mee gaan maken, toen ik al lang en breed volwassen was. Roddels die geloofd werden en dat je elke keer denkt van hé er is iets maar de ander ontkent, beroept het op zichzelf en uiteindelijk blijkt dat er inderdaad al die tijd slecht over je gedacht werd. Zaken die je dan niet recht kan zetten, niet uit kan leggen.



Ik vermoed dat mensen die roddels, dat slechte, dan gewoonweg over je wíllen geloven. Jaloezie, voor zichzelf bepaalde zaken niet willen toegeven. Als het nou nog dingen waren die ik echt gedaan had, of zaken die ze zelf niet lang en breed altijd zelf deden en juist aangaven zo te willen en later dan de zaken verdraaien.



Ook waarin de ander zóóó blij met jou zou zijn, met de vriendschap, dat je bepaalde zaken voor hen deed zoals er zijn op belangrijke momenten en samen echt lol maken en dan de ander die zaken steeds meer met een ander zien doen, dezelfde ander die over jou roddelt.



Dan wordt het, helaas spijtig genoeg, tijd de ander echt te laten gaan, eerder toch nog naar je eigen onderbuikgevoelens te luisteren en als de ander niet wil vertellen waarom (vaak omdat het niet klopt en ze uiteindelijk maar proberen stukjes en beetje bij elkaar te zoeken om het voor zichzelf maar te rechtvaardigen) dan houdt het op.



In goede relaties, kan je kwaad worden op elkaar en dat elkaar vertellen, recht zetten of eventueel anders doen als de ander dat echt zou willen. Maar soms is het geen kwestie van uit elkaar groeien, maar macht, jaloezie, bij populaire groepjes willen horen of dat de ander het leuk vindt dat er door iemand om hen "gevochten wordt", iets waar ik totaal niet van hou.



Sterkte. Toch altijd pijnlijk omdat je dacht dat er iets moois was. Soms gaat het proces zoals ook in relaties, je merkt iets, maar kan er je vinger niet opleggen, één van de pijnlijkere manieren.
1 keer meegemaakt, lang geleden. Van de een op de andere dag. Ze kreeg een vriend en diens vriendengroep was ineens belangrijker. Ze kon niet meer afspreken en kwam niet naar min verjaardag want een van de vrienden van haar nieuwe vriend vierde ook een feest.

Daarna nog een poging gedaan, maar wederom geen reactie. Het toen maar gelaten.

Weken later wilde ze nog een ordinaire ruzie beginnen samen met haar vriendje, daar heb ik voor bedankt, de groeten.



En een vriendschap van 25+ jaren enkele jaren geleden kapot gegaan. Door veranderde situaties, mensen die zich er achteraf gezien negatief mee bemoeide. Ik zie haar nog vaak, onze kinderen zijn nog bevriend. We groeten elkaar en thats it.

Heb haar lang gemist en ooit eens een poging gedaan. Nu weet ik niet of ik nog wil dat het ooit goed zou komen, er zit alweer zo'n tijd tussen. Toch vind ik het nog steeds verdrietig dat het zo is gelopen en ik hoop dat het goed met haar gaat.
Alle reacties Link kopieren
quote:Het-groepje schreef op 26 oktober 2016 @ 07:14:

Oh herkenbaar.

Achteraf een hele opluchting. Ik liep al een hele tijd op eieren want voelde al dt mevrouw van alles van me vond maar ik wist niet precies wat.

Vragen leverde net als wat jij beschrijft weinig op.

Heeft me op een hele lullige manier laten zitten en daarna een maand 'te druk' gehad om me fatsoenlijk te woord te staan waarom.

Mijn man moest me uitleggen dat dat ook kan omdat iemand gewoon onbeschoft is, ik stond huilend op het punt naar haar huis te gaan want dacht dat ze minimaal half dood lag.

Want zoiets doe je toch niet, gewoon niet op komen dagen en dan dagen later pas reageren met een eenlettergrepig sms-je?

En ze reageerde nergens meer op, zelfs kaartjes gestuurd, misschien was er wel wat ernstigs?



Komt ze laatst een gezamenlijke vriendin tegen. Bijna huilen dat ze me zo mist en daarna zuinigjes dat sommige mensen niet kunnen omgaan met andermans problemen.

Ik weer enthousiast willen bellen.

Want dar beeld Kon ik wel rechtzetten! Natuurlijk wilde ik er voor haar zijn met problemen!

Andere vriendin heeft me alleen maar gevraagd of ik dan wel weet wat ik me op de hals haal.

Feit was dat ik nog steeds niet snap waarom maar dat die vriendschap mij die laatste jaren niet meer zoveel plezier bracht.

En ik voor mezelf toen heb besloten, tegen mijn gevoel in, dat ik eerst een goed gesprek en excuses nodig heb voordat ik weer de draad wil oppakken.

Iemand jarenlang als een soort stalker behandelen kan ook niet zomaar.

IJe klinkt als een hele lieve vriendin
Alle reacties Link kopieren
Vriendschap is een illusie. Dat wist het Goede Doel heel lang geleden al. En ik ook. Vriendschap duurt net zo lang men je nodig heeft...



Mijn zussen zijn mijn vriendinnen, dat is anders.
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
Lastig... Veel sterkte.



Ik focus me tegenwoordig niet meer op één vriendin. Heb veel vriendinnen. Een slappe lach vriendin, een shopvriendin, een filosofeervriendin, een sportvriendin, een daagjes/weekendjeswegvriendin, een vriendin waar ik ALLES tegen kan vertellen etc.



En voor allen geldt: ook als we elkaar desnoods een half jaar niet zien, we weten dat het goed zit.

Pas als ze je gaan teleurstellen of als je van jezelf merkt dat het moeite kost om iets te willen afspreken is het tijd om jezelf af te vragen wat de vriendschap waard is.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar. Naar voor je, het is verdrietig.



Ik had een aantal jaar terug hetzelfde met een oude, heel goede vriendin. Ik weet nog steeds niet wat er gebeurd is, ze liet het in feite jarenlang doodbloeden en ik was telkens degene die contact zocht, maar ze zei wel dat ik zo'n belangrijke vriendin was. Ik kreeg op den duur het gevoel dat ik me aan het opdringen was. Toen heb ik besloten dat als ze contact met me wilde opnemen, ze dat altijd kon doen maar dat heeft ze nooit gedaan.



Ik vind het nog steeds wel 's jammer maar ik heb er verder vrede mee. Ik hoop dat het haar goed gaat en ik hou een warme plek in mijn hart voor haar .
Alle reacties Link kopieren
Ach, ik herken het heel goed....Bij mij ca 6 jaar geleden met iemand die ik al ruim 20 jaar goed kende.... Het leek wel of zij rechtsaf sloeg, en ik linksaf.... Heel jammer, maar beide te druk met ons gezin, en er kwamen gewoon andere mensen op onze weg....
Ik heb zelf een goede vriendschap kapot laten gaan, de persoon in kwestie begon langzaam aan heel negatief te worden over van alles, hints geven hielp niet, het lag altijd aan alles en iedereen, maar nooit aan hem.

Ik weet niet of ik er spijt van heb, omdat ik niet weet hoe het verder was gegaan als ik het wel had onderhouden, ik mis hem eigenlijk best wel af en toe.
Ja hier ook, maar dat was een vriendschap van +- 4 jaar.



Wij zaten toen samen op de middelbare school, ik lag als puber niet lekker met mn ouders om meerdere redenen en bij haar kon ik echt mezelf zijn. Ik voelde me thuis niet thuis, maar bij haar thuis wel zegmaar.



Die vriendschap was zo hecht op dat moment, we deden bijna alles samen. Helaas merkte ik tijdens onze opleiding dat ze amper nog contact zocht. Zij ging in een andere stad studeren en ik gewoon in onze eigen stad.





En weet je wat het gekke is? We zijn nu 5 jaar verder en we spreken elkaar alleen nog als we elkaar feliciteren met de verjaardag. Maar toch, in die gesprekken krijg ik altijd het idee dat ze me wel nogsteeds graag spreekt. Of af en toe een soort "teken" dat wat hoop geeft dat het toch nog goedkomt. Ik mis haar na 5 jaar nogsteeds heel erg, dat was echt gewoon mijn beste vriendin. Onze levensfases zijn veranderd, maar voor mij maakt dat geen bal uit.



Maar ik heb toendertijd vaak geprobeerd om wat af te spreken, en daarvan is dat 1 keer doorgegaan. Toen ik mezelf voornam om haar daarna de 1ste stap te laten zetten, hoordenik niks meer. Dit is natuurlijk wel een klassiek voorbeeld van schoolvriendschappen die daarna verwateren, maar toch snap ik het niet. Je bent 3 jaar lang onafscheidelijk, en ineens *ploep* is dat weg.



Ik zou het nog wel eens kunnen vragen om wat af te spreken, maar het probleem is dat ze nu ongeveer 1.5 uur van mij af woont. Ik haat snelwegen dus dat vind ik toch wel een dingetje.. als we nogsteeds goed bevriend waren niet natuurlijk. Maar als je die vriendschap weer op moet bouwen is dat misschien toch net een te groot obstakel. Met name omdat ze toen wij beiden hier woonden ook al niet veel contact meer zocht.



Sterkte TO, het is echt klote.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven