Zwanger
alle pijlers
Zwanger! :) Zo blij! Maar vriend wil abortus. En nu? Help!
dinsdag 25 oktober 2016 22:38
Op aanraden maar even een eigen topic aangemaakt.
Ik ben nieuw hier! Silverninja, 30 jaar. Relatie met een man van 24 jaar, we zijn nog niet lang samen (nog geen half jaar). Gisteren hebben we een test gedaan en ik blijk al 5 weken ongepland zwanger te zijn.
Ik wist het al eerder, zonder dat ik een test heb gedaan, doordat mijn lichaam anders werd en ik me gelukkiger begon te voelen en meer begon te stralen. Roze wolk? Oja, en de vermoeidheid uiteraard.
Ik ben er dolgelukkig mee! Ik heb al langer rammelende eierstokken en ik merkte het afgelopen half jaar dat mijn biologische klok ontzettend aan het tikken was. Hoe vaak ik wel niet naar andere baby'tjes heb gekeken... En vooral dat verlangen ernaar..
Hoewel onze relatie nog niet volledig stabiel is, en ik nog herstellende ben van een burn-out & depressie (en daarvoor in therapie zit), wil ik er volledig voor gaan. Ik kan niet wachten om te zorgen voor dat kleine hummeltje.
Echter, mijn vriend wil het ab-so-luut niet. Echt geen haar op zijn hoofd. Hij vindt zichzelf nog te jong, studerend, thuiswonend, mij niet stabiel genoeg, onze relatie niet stabiel genoeg. Hij gunt het mij om nog langere tijd aan mezelf te werken, ipv 'weer' voor een ander te zorgen. Zijn ouders staan volledig achter hem.
Ik durfde het nog aan niemand te vertellen, want moeder is Jehovah's Getuige, vriendin heeft net soortgelijke situatie achter de rug, ik ben in conflict met mijn vriend's mening.
Ik heb zoveel vragen en opmerkingen tegelijkertijd. Het is vast een warrig verhaal wat ik schrijf. Ik heb mezelf gisteravond in slaap gehuild. Ik heb geen zin meer om m'n vriend te zien. Ik voel me 'gedwongen' het weg te laten halen. "Het is het beste" "Je zal je er even rottig door voelen, maar moet je nagaan als je een kind in je leven toelaat" zijn zijn woorden. Ik heb voor volgende week een afspraak gepland, maar ik wil het helemaal niet weg laten halen! Ik ga er zooooo veel spijt van krijgen dan! Ik vergeet dat IK óók een stem hierin heb! Maar is dat wel echt zo?
Want wat zijn nu daadwerkelijk de alternatieven? Het weg laten halen zou er bij mij voor zorgen dat ik minder van mijn vriend hou. Dat hij me voor deze keuze 'heeft gezet' (ja, ik weet het, we zijn er beiden bij geweest, hij zet me er niet voor). Meer afstand tot hem. Depressiviteit. Etc
En als ik het zou houden, kan ik er dan nog wel oprecht blij mee zijn, als ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil? Wat voor invloed heeft dat op onze relatie? Kan ik er mee leven om een kind op te voeden als zijn/haar vader hem/haar niet wilt? Wil ik dat wel een kindje aan doen?
Ik heb uiteindelijk vanavond mijn broertje gebeld en die zei "Hou het als je er zo blij mee bent" En opeens openen mijn ogen weer en heb ik het gevoel dat dat inderdaad ook nog een mogelijkheid is.
Ik zie door de bomen het bos niet meer. Ik vind het zo moeilijk om voor mezelf op te komen. Daarnaast denk ik ook "Waarom ben ik zwanger geworden door de bescherming heen? Dan is het me toch gegund? Waarom wil mijn vriend het dan niet? Wat is de les die ik hieruit moet opmaken?" Ik snap het niet.
Ik weet ook niet zo goed wat ik hier wil. Het van me aftypen. Advies. Soortgelijke situaties + afloop. Een klap in m'n gezicht om dingen weer helder te zien. Alles.
Alvast bedankt
Ik ben nieuw hier! Silverninja, 30 jaar. Relatie met een man van 24 jaar, we zijn nog niet lang samen (nog geen half jaar). Gisteren hebben we een test gedaan en ik blijk al 5 weken ongepland zwanger te zijn.
Ik wist het al eerder, zonder dat ik een test heb gedaan, doordat mijn lichaam anders werd en ik me gelukkiger begon te voelen en meer begon te stralen. Roze wolk? Oja, en de vermoeidheid uiteraard.
Ik ben er dolgelukkig mee! Ik heb al langer rammelende eierstokken en ik merkte het afgelopen half jaar dat mijn biologische klok ontzettend aan het tikken was. Hoe vaak ik wel niet naar andere baby'tjes heb gekeken... En vooral dat verlangen ernaar..
Hoewel onze relatie nog niet volledig stabiel is, en ik nog herstellende ben van een burn-out & depressie (en daarvoor in therapie zit), wil ik er volledig voor gaan. Ik kan niet wachten om te zorgen voor dat kleine hummeltje.
Echter, mijn vriend wil het ab-so-luut niet. Echt geen haar op zijn hoofd. Hij vindt zichzelf nog te jong, studerend, thuiswonend, mij niet stabiel genoeg, onze relatie niet stabiel genoeg. Hij gunt het mij om nog langere tijd aan mezelf te werken, ipv 'weer' voor een ander te zorgen. Zijn ouders staan volledig achter hem.
Ik durfde het nog aan niemand te vertellen, want moeder is Jehovah's Getuige, vriendin heeft net soortgelijke situatie achter de rug, ik ben in conflict met mijn vriend's mening.
Ik heb zoveel vragen en opmerkingen tegelijkertijd. Het is vast een warrig verhaal wat ik schrijf. Ik heb mezelf gisteravond in slaap gehuild. Ik heb geen zin meer om m'n vriend te zien. Ik voel me 'gedwongen' het weg te laten halen. "Het is het beste" "Je zal je er even rottig door voelen, maar moet je nagaan als je een kind in je leven toelaat" zijn zijn woorden. Ik heb voor volgende week een afspraak gepland, maar ik wil het helemaal niet weg laten halen! Ik ga er zooooo veel spijt van krijgen dan! Ik vergeet dat IK óók een stem hierin heb! Maar is dat wel echt zo?
Want wat zijn nu daadwerkelijk de alternatieven? Het weg laten halen zou er bij mij voor zorgen dat ik minder van mijn vriend hou. Dat hij me voor deze keuze 'heeft gezet' (ja, ik weet het, we zijn er beiden bij geweest, hij zet me er niet voor). Meer afstand tot hem. Depressiviteit. Etc
En als ik het zou houden, kan ik er dan nog wel oprecht blij mee zijn, als ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil? Wat voor invloed heeft dat op onze relatie? Kan ik er mee leven om een kind op te voeden als zijn/haar vader hem/haar niet wilt? Wil ik dat wel een kindje aan doen?
Ik heb uiteindelijk vanavond mijn broertje gebeld en die zei "Hou het als je er zo blij mee bent" En opeens openen mijn ogen weer en heb ik het gevoel dat dat inderdaad ook nog een mogelijkheid is.
Ik zie door de bomen het bos niet meer. Ik vind het zo moeilijk om voor mezelf op te komen. Daarnaast denk ik ook "Waarom ben ik zwanger geworden door de bescherming heen? Dan is het me toch gegund? Waarom wil mijn vriend het dan niet? Wat is de les die ik hieruit moet opmaken?" Ik snap het niet.
Ik weet ook niet zo goed wat ik hier wil. Het van me aftypen. Advies. Soortgelijke situaties + afloop. Een klap in m'n gezicht om dingen weer helder te zien. Alles.
Alvast bedankt
woensdag 26 oktober 2016 09:22
quote:redbuIIetje schreef op 26 oktober 2016 @ 09:15:
[...]
Nee hoor. Zolang er niet expliciet door n koppel is afgesproken voor een kind te neuken moet de vrouw haar verantwoordelijkheid nemen en het afbreken mocht hun anticonceptie niet water(sperma)dicht gebleken zijn. Dat gedramatiseer altijd... .ik heb aan abortus ondergaan, stond er helemaal achter. Ik vond het heel moeilijk en heel rot. En absoluut geen alternatief voor normale AC. Ik begrijp het volkomen als vrouwen geen abortus kunnen ondergaan.
[...]
Nee hoor. Zolang er niet expliciet door n koppel is afgesproken voor een kind te neuken moet de vrouw haar verantwoordelijkheid nemen en het afbreken mocht hun anticonceptie niet water(sperma)dicht gebleken zijn. Dat gedramatiseer altijd... .ik heb aan abortus ondergaan, stond er helemaal achter. Ik vond het heel moeilijk en heel rot. En absoluut geen alternatief voor normale AC. Ik begrijp het volkomen als vrouwen geen abortus kunnen ondergaan.
woensdag 26 oktober 2016 09:22
quote:lilalinda schreef op 26 oktober 2016 @ 09:13:
[...]
de vriend van TO kan zichzelf kwalijk nemen, dat hij HET gesprek niet gevoerd heeft.
- Schatje, wat doen we bij ongeplande zwangerschap?Niet alleen de vriend van TO, ook TO zelf! Al zal vriend van TO wel voorzichtiger zijn geworden als TO open eerlijk had gezegd "lieverd, als ik zwanger word wil ik het houden, want mijn eierstokken rammelen". Ga je er toch bij nadenken (als man zijnde) of ze niet een keer "per ongeluk express" de pil oid is vergeten.
[...]
de vriend van TO kan zichzelf kwalijk nemen, dat hij HET gesprek niet gevoerd heeft.
- Schatje, wat doen we bij ongeplande zwangerschap?Niet alleen de vriend van TO, ook TO zelf! Al zal vriend van TO wel voorzichtiger zijn geworden als TO open eerlijk had gezegd "lieverd, als ik zwanger word wil ik het houden, want mijn eierstokken rammelen". Ga je er toch bij nadenken (als man zijnde) of ze niet een keer "per ongeluk express" de pil oid is vergeten.
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
woensdag 26 oktober 2016 09:24
Als je beiden besluit om seks te hebben, dien je rekening te houden met de eventuele consequenties. De enige manier om 100% niet zwanger te raken is om geen seks te hebben. Nu ben je zwanger geraakt, wat heeft gefaald is niet meer belangrijk. Je draagt een leven (hoe klein dan ook) bij je.
Je hebt je vriend betrokken bij het proces, hij weet dat je zwanger bent en dat je graag moeder wilt worden. Hij wil geloof ik geen vader worden en draagt daarom alle redenen aan die hij kan bedenken om deze zwangerschap tegen te gaan. Hij vindt zichzelf nog te jong, studerend, thuiswonend. Dit zijn argumenten, maar je kunt heus wel vader worden als je jong bent, studeert en nog thuiswoont. Ook al is het niet ideaal.
Jij bent volgens hem niet stabiel genoeg en jullie relatie is niet stabiel genoeg. Je hebt een burn-out gehad of zit hier nog deels in. Daarnaast spelen er andere dingen die de situatie moeilijker maken dan wanneer een "gezonde" vrouw zwanger raakt. Maar eerlijk, in hoeveel gezinnen speelt iets? Is dat een reden om een zwangerschap af te breken? Vind ik niet. Het zal niet makkelijk worden als je de zwangerschap doorzet, absoluut niet. Met een goed netwerk om je heen moet dit echt wel gaan lukken. Je relatie zal hoe dan ook mislukken, het was immers niet stabiel genoeg.
De zwangerschap afbreken gaat je mentaal opbreken. Jij wil dit kindje graag en ook al is de situatie niet ideaal, waarom zou je in godsnaam iets dat zo welkom is weghalen?!
"En als ik het zou houden, kan ik er dan nog wel oprecht blij mee zijn, als ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil?" Waarom zou je niet blij zijn met je kindje? Het is ontzettend welkom bij je. Dat je vriend het niet wil hoeft niet te betekenen dat je het automatisch weg laat halen.
"Wat voor invloed heeft dat op onze relatie?"Je relatie is hoe dan ook over, als je het weg laat halen ga je hem kwalijk nemen. Als je het houdt dan is hij weg want hij wil het niet.
"Kan ik er mee leven om een kind op te voeden als zijn/haar vader hem/haar niet wilt? Wil ik dat wel een kindje aan doen?" Dit is een lastige, en een gevoelskwestie. Er zijn genoeg kinderen die opgroeien zonder een of meerdere ouders. Wie weet ontmoet je over een aantal jaar/maanden de liefde van je leven die je kindje mee opvoed alsof het de zijne is. Als er van het kind maar onvoorwaardelijk gehouden wordt door jou. Zonder twijfel.
En al je emoties mogen er gewoon zijn, bedenk je eerst wat jij wilt. Niemand anders. Kun en wil jij dit alleen doen. Kun jij genoeg van je kindje houden ondanks dat de vader er niets mee te maken wil hebben. Als dat zonder twijfel een "ja" is, dan is de beslissing makkelijk toch?
Je hebt je vriend betrokken bij het proces, hij weet dat je zwanger bent en dat je graag moeder wilt worden. Hij wil geloof ik geen vader worden en draagt daarom alle redenen aan die hij kan bedenken om deze zwangerschap tegen te gaan. Hij vindt zichzelf nog te jong, studerend, thuiswonend. Dit zijn argumenten, maar je kunt heus wel vader worden als je jong bent, studeert en nog thuiswoont. Ook al is het niet ideaal.
Jij bent volgens hem niet stabiel genoeg en jullie relatie is niet stabiel genoeg. Je hebt een burn-out gehad of zit hier nog deels in. Daarnaast spelen er andere dingen die de situatie moeilijker maken dan wanneer een "gezonde" vrouw zwanger raakt. Maar eerlijk, in hoeveel gezinnen speelt iets? Is dat een reden om een zwangerschap af te breken? Vind ik niet. Het zal niet makkelijk worden als je de zwangerschap doorzet, absoluut niet. Met een goed netwerk om je heen moet dit echt wel gaan lukken. Je relatie zal hoe dan ook mislukken, het was immers niet stabiel genoeg.
De zwangerschap afbreken gaat je mentaal opbreken. Jij wil dit kindje graag en ook al is de situatie niet ideaal, waarom zou je in godsnaam iets dat zo welkom is weghalen?!
"En als ik het zou houden, kan ik er dan nog wel oprecht blij mee zijn, als ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil?" Waarom zou je niet blij zijn met je kindje? Het is ontzettend welkom bij je. Dat je vriend het niet wil hoeft niet te betekenen dat je het automatisch weg laat halen.
"Wat voor invloed heeft dat op onze relatie?"Je relatie is hoe dan ook over, als je het weg laat halen ga je hem kwalijk nemen. Als je het houdt dan is hij weg want hij wil het niet.
"Kan ik er mee leven om een kind op te voeden als zijn/haar vader hem/haar niet wilt? Wil ik dat wel een kindje aan doen?" Dit is een lastige, en een gevoelskwestie. Er zijn genoeg kinderen die opgroeien zonder een of meerdere ouders. Wie weet ontmoet je over een aantal jaar/maanden de liefde van je leven die je kindje mee opvoed alsof het de zijne is. Als er van het kind maar onvoorwaardelijk gehouden wordt door jou. Zonder twijfel.
En al je emoties mogen er gewoon zijn, bedenk je eerst wat jij wilt. Niemand anders. Kun en wil jij dit alleen doen. Kun jij genoeg van je kindje houden ondanks dat de vader er niets mee te maken wil hebben. Als dat zonder twijfel een "ja" is, dan is de beslissing makkelijk toch?
woensdag 26 oktober 2016 09:24
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw (wat ik al wist) en toch wordt er gesproken over dat ik kindje geen goede opvoeding zou kunnen geven. Bijzonder
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Het heeft me zeker de ogen geopend. Ik zal vanaf nu alleen reageren op opbouwende reacties, soortgelijke situaties en normale vragen.
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw (wat ik al wist) en toch wordt er gesproken over dat ik kindje geen goede opvoeding zou kunnen geven. Bijzonder
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Het heeft me zeker de ogen geopend. Ik zal vanaf nu alleen reageren op opbouwende reacties, soortgelijke situaties en normale vragen.
woensdag 26 oktober 2016 09:24
quote:siriusblack schreef op 26 oktober 2016 @ 09:20:
[...]
Maar het woord van de moeder gaat boven dat van de vader begrijp ik?
Ja, dat laatste wel ja
En dat is voor beiden rottig. Toen ik mijn abortus onderging, kon mijn man zich afzijdig houden, de eindbeslissing lag bij mij. En dat is een verrekte rottige beslissing om verantwoordelijk voor te zijn.
[...]
Maar het woord van de moeder gaat boven dat van de vader begrijp ik?
Ja, dat laatste wel ja
En dat is voor beiden rottig. Toen ik mijn abortus onderging, kon mijn man zich afzijdig houden, de eindbeslissing lag bij mij. En dat is een verrekte rottige beslissing om verantwoordelijk voor te zijn.
woensdag 26 oktober 2016 09:24
quote:lilalinda schreef op 26 oktober 2016 @ 09:20:
[...]
gelukkig nooit in die situatie gezeten. We zaten altijd op 1 lijn. Waarbij mijn partner(s) (meervoud, ook bij ex-en besprak ik dit) mijn stem doorslaggevend vonden.
Ik vraag me af, hoe gelukkig je in een relatie kunt zijn als je over zulke zaken zo anders denktIk denk dat een relatie dat niet overleefd.
[...]
gelukkig nooit in die situatie gezeten. We zaten altijd op 1 lijn. Waarbij mijn partner(s) (meervoud, ook bij ex-en besprak ik dit) mijn stem doorslaggevend vonden.
Ik vraag me af, hoe gelukkig je in een relatie kunt zijn als je over zulke zaken zo anders denktIk denk dat een relatie dat niet overleefd.
woensdag 26 oktober 2016 09:26
quote:siriusblack schreef op 26 oktober 2016 @ 09:20:
[...]
Oh ik stelde alleen maar een vraag hoor.
Hij heeft in elk geval aangegeven dat hij het niet ziet zitten om nu al vader te worden. Maar het woord van de moeder gaat boven dat van de vader begrijp ik?
Uiteraard. De vrouw beslist over wel of geen abortus. Inherent aan het feit dat het in haar lichaam groeit. Ook dat weet iedere volwassene, dus dat hij geen vader wil worden is rot voor hem. Maar het leven kent nu eenmaal risico's en het loopt niet altijd zoals je wil. Hij hoeft geen vaderfiguur te zijn als hij dat niet wil. Buiten de wettelijke verplichtingen om.
Ik snap dat dat voor mannen beroerd is dat ze geen extra keuzemoment hebben, dat vrouwen wel hebben. Maar zo is dat nu eenmaal biologisch gezien. Dat kun je de vrouw niet aanrekenen.
Het blijft een nare situatie natuurlijk, maar nogmaals: risico van seksueel actief zijn.
[...]
Oh ik stelde alleen maar een vraag hoor.
Hij heeft in elk geval aangegeven dat hij het niet ziet zitten om nu al vader te worden. Maar het woord van de moeder gaat boven dat van de vader begrijp ik?
Uiteraard. De vrouw beslist over wel of geen abortus. Inherent aan het feit dat het in haar lichaam groeit. Ook dat weet iedere volwassene, dus dat hij geen vader wil worden is rot voor hem. Maar het leven kent nu eenmaal risico's en het loopt niet altijd zoals je wil. Hij hoeft geen vaderfiguur te zijn als hij dat niet wil. Buiten de wettelijke verplichtingen om.
Ik snap dat dat voor mannen beroerd is dat ze geen extra keuzemoment hebben, dat vrouwen wel hebben. Maar zo is dat nu eenmaal biologisch gezien. Dat kun je de vrouw niet aanrekenen.
Het blijft een nare situatie natuurlijk, maar nogmaals: risico van seksueel actief zijn.
Ab imo pectore
woensdag 26 oktober 2016 09:27
quote:Springtouw schreef op 26 oktober 2016 @ 09:24:
Als je beiden besluit om seks te hebben, dien je rekening te houden met de eventuele consequenties. De enige manier om 100% niet zwanger te raken is om geen seks te hebben. Nu ben je zwanger geraakt, wat heeft gefaald is niet meer belangrijk. Je draagt een leven (hoe klein dan ook) bij je.
Je hebt je vriend betrokken bij het proces, hij weet dat je zwanger bent en dat je graag moeder wilt worden. Hij wil geloof ik geen vader worden en draagt daarom alle redenen aan die hij kan bedenken om deze zwangerschap tegen te gaan. Hij vindt zichzelf nog te jong, studerend, thuiswonend. Dit zijn argumenten, maar je kunt heus wel vader worden als je jong bent, studeert en nog thuiswoont. Ook al is het niet ideaal.
Jij bent volgens hem niet stabiel genoeg en jullie relatie is niet stabiel genoeg. Je hebt een burn-out gehad of zit hier nog deels in. Daarnaast spelen er andere dingen die de situatie moeilijker maken dan wanneer een "gezonde" vrouw zwanger raakt. Maar eerlijk, in hoeveel gezinnen speelt iets? Is dat een reden om een zwangerschap af te breken? Vind ik niet. Het zal niet makkelijk worden als je de zwangerschap doorzet, absoluut niet. Met een goed netwerk om je heen moet dit echt wel gaan lukken. Je relatie zal hoe dan ook mislukken, het was immers niet stabiel genoeg.
De zwangerschap afbreken gaat je mentaal opbreken. Jij wil dit kindje graag en ook al is de situatie niet ideaal, waarom zou je in godsnaam iets dat zo welkom is weghalen?!
"En als ik het zou houden, kan ik er dan nog wel oprecht blij mee zijn, als ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil?" Waarom zou je niet blij zijn met je kindje? Het is ontzettend welkom bij je. Dat je vriend het niet wil hoeft niet te betekenen dat je het automatisch weg laat halen.
"Wat voor invloed heeft dat op onze relatie?"Je relatie is hoe dan ook over, als je het weg laat halen ga je hem kwalijk nemen. Als je het houdt dan is hij weg want hij wil het niet.
"Kan ik er mee leven om een kind op te voeden als zijn/haar vader hem/haar niet wilt? Wil ik dat wel een kindje aan doen?" Dit is een lastige, en een gevoelskwestie. Er zijn genoeg kinderen die opgroeien zonder een of meerdere ouders. Wie weet ontmoet je over een aantal jaar/maanden de liefde van je leven die je kindje mee opvoed alsof het de zijne is. Als er van het kind maar onvoorwaardelijk gehouden wordt door jou. Zonder twijfel.
En al je emoties mogen er gewoon zijn, bedenk je eerst wat jij wilt. Niemand anders. Kun en wil jij dit alleen doen. Kun jij genoeg van je kindje houden ondanks dat de vader er niets mee te maken wil hebben. Als dat zonder twijfel een "ja" is, dan is de beslissing makkelijk toch?Dank je wel. Ik ga later je reactie er nog eens bijpakken om deze verhelderende blik nog door te nemen
Als je beiden besluit om seks te hebben, dien je rekening te houden met de eventuele consequenties. De enige manier om 100% niet zwanger te raken is om geen seks te hebben. Nu ben je zwanger geraakt, wat heeft gefaald is niet meer belangrijk. Je draagt een leven (hoe klein dan ook) bij je.
Je hebt je vriend betrokken bij het proces, hij weet dat je zwanger bent en dat je graag moeder wilt worden. Hij wil geloof ik geen vader worden en draagt daarom alle redenen aan die hij kan bedenken om deze zwangerschap tegen te gaan. Hij vindt zichzelf nog te jong, studerend, thuiswonend. Dit zijn argumenten, maar je kunt heus wel vader worden als je jong bent, studeert en nog thuiswoont. Ook al is het niet ideaal.
Jij bent volgens hem niet stabiel genoeg en jullie relatie is niet stabiel genoeg. Je hebt een burn-out gehad of zit hier nog deels in. Daarnaast spelen er andere dingen die de situatie moeilijker maken dan wanneer een "gezonde" vrouw zwanger raakt. Maar eerlijk, in hoeveel gezinnen speelt iets? Is dat een reden om een zwangerschap af te breken? Vind ik niet. Het zal niet makkelijk worden als je de zwangerschap doorzet, absoluut niet. Met een goed netwerk om je heen moet dit echt wel gaan lukken. Je relatie zal hoe dan ook mislukken, het was immers niet stabiel genoeg.
De zwangerschap afbreken gaat je mentaal opbreken. Jij wil dit kindje graag en ook al is de situatie niet ideaal, waarom zou je in godsnaam iets dat zo welkom is weghalen?!
"En als ik het zou houden, kan ik er dan nog wel oprecht blij mee zijn, als ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil?" Waarom zou je niet blij zijn met je kindje? Het is ontzettend welkom bij je. Dat je vriend het niet wil hoeft niet te betekenen dat je het automatisch weg laat halen.
"Wat voor invloed heeft dat op onze relatie?"Je relatie is hoe dan ook over, als je het weg laat halen ga je hem kwalijk nemen. Als je het houdt dan is hij weg want hij wil het niet.
"Kan ik er mee leven om een kind op te voeden als zijn/haar vader hem/haar niet wilt? Wil ik dat wel een kindje aan doen?" Dit is een lastige, en een gevoelskwestie. Er zijn genoeg kinderen die opgroeien zonder een of meerdere ouders. Wie weet ontmoet je over een aantal jaar/maanden de liefde van je leven die je kindje mee opvoed alsof het de zijne is. Als er van het kind maar onvoorwaardelijk gehouden wordt door jou. Zonder twijfel.
En al je emoties mogen er gewoon zijn, bedenk je eerst wat jij wilt. Niemand anders. Kun en wil jij dit alleen doen. Kun jij genoeg van je kindje houden ondanks dat de vader er niets mee te maken wil hebben. Als dat zonder twijfel een "ja" is, dan is de beslissing makkelijk toch?Dank je wel. Ik ga later je reactie er nog eens bijpakken om deze verhelderende blik nog door te nemen
woensdag 26 oktober 2016 09:27
quote:SilverNinja schreef op 26 oktober 2016 @ 08:56:
als ik kies voor abortus, waarvan mijn vriend weet dat het ontzettend moeilijk voor me is, zullen we aan onze relatie gaan werken. Zoals we altijd doen. We bespreken, reflecteren, groeien dichter naar elkaar toe.
Zoals we altijd doen? Je bent nog geen zes maanden samen! Ik weet niet hoor, maar in de meeste relaties van een half jaar die ik ken heeft men het alleen maar leuk en gezellig.
Mij lijkt abortus in dit geval een uitstekend plan. Je bent niet stabiel, je partner wil het niet en je was niet voor niets aan de anticonceptie.
als ik kies voor abortus, waarvan mijn vriend weet dat het ontzettend moeilijk voor me is, zullen we aan onze relatie gaan werken. Zoals we altijd doen. We bespreken, reflecteren, groeien dichter naar elkaar toe.
Zoals we altijd doen? Je bent nog geen zes maanden samen! Ik weet niet hoor, maar in de meeste relaties van een half jaar die ik ken heeft men het alleen maar leuk en gezellig.
Mij lijkt abortus in dit geval een uitstekend plan. Je bent niet stabiel, je partner wil het niet en je was niet voor niets aan de anticonceptie.
woensdag 26 oktober 2016 09:27
quote:SilverNinja schreef op 26 oktober 2016 @ 09:24:
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw (wat ik al wist) en toch wordt er gesproken over dat ik kindje geen goede opvoeding zou kunnen geven. Bijzonder
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Het heeft me zeker de ogen geopend. Ik zal vanaf nu alleen reageren op opbouwende reacties, soortgelijke situaties en normale vragen.Zat kinderen die zonder vader of moeder opgroeien hoor. Het is alleen wel zwaar, je moet altijd alles alleen doen en beslissen voor je kind. Maar het is zeker niet onmogelijk.
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw (wat ik al wist) en toch wordt er gesproken over dat ik kindje geen goede opvoeding zou kunnen geven. Bijzonder
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Het heeft me zeker de ogen geopend. Ik zal vanaf nu alleen reageren op opbouwende reacties, soortgelijke situaties en normale vragen.Zat kinderen die zonder vader of moeder opgroeien hoor. Het is alleen wel zwaar, je moet altijd alles alleen doen en beslissen voor je kind. Maar het is zeker niet onmogelijk.
woensdag 26 oktober 2016 09:31
quote:redbuIIetje schreef op 26 oktober 2016 @ 09:18:
[...]
Omdat de vrouw nu eenmaal altijd de eindverantwoordelijheid heeft als de anticonceptie niet werkt. Als je niet bereid bent de volgende stap te zetten bij mislukte anticonceptie zou je dat met je sekspartner moeten bespreken.Dat je dat van tevoren zou moeten bespreken ben ik met je eens. Dat hebben wij ook gedaan aan het begin van de relatie. Dan is het gewoon duidelijk voor beide partijen hoe je erin staat.
[...]
Omdat de vrouw nu eenmaal altijd de eindverantwoordelijheid heeft als de anticonceptie niet werkt. Als je niet bereid bent de volgende stap te zetten bij mislukte anticonceptie zou je dat met je sekspartner moeten bespreken.Dat je dat van tevoren zou moeten bespreken ben ik met je eens. Dat hebben wij ook gedaan aan het begin van de relatie. Dan is het gewoon duidelijk voor beide partijen hoe je erin staat.
Ab imo pectore
woensdag 26 oktober 2016 09:32
Ik vind TO een stuk jonger overkomen.
Het lijkt me een hele heftige situatie. Alleenstaand, herstellende van een burn-out en depressie. Ik denk dat de hormonen, de verantwoordelijkheid, de korte nachten en alles wat er nog bij komt kijken veel invloed gaan hebben TO. Je bent nog niet stabiel. Een burn-out en depressie zijn niet niks. Wat als je een terugval krijgt?
Heb je daar al eens over na gedacht?
Ik zou het eens goed bespreken met je behandelaar.
Het lijkt me een hele heftige situatie. Alleenstaand, herstellende van een burn-out en depressie. Ik denk dat de hormonen, de verantwoordelijkheid, de korte nachten en alles wat er nog bij komt kijken veel invloed gaan hebben TO. Je bent nog niet stabiel. Een burn-out en depressie zijn niet niks. Wat als je een terugval krijgt?
Heb je daar al eens over na gedacht?
Ik zou het eens goed bespreken met je behandelaar.
woensdag 26 oktober 2016 09:32
quote:SilverNinja schreef op 26 oktober 2016 @ 09:24:
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw (wat ik al wist) en toch wordt er gesproken over dat ik kindje geen goede opvoeding zou kunnen geven. Bijzonder
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Het heeft me zeker de ogen geopend. Ik zal vanaf nu alleen reageren op opbouwende reacties, soortgelijke situaties en normale vragen.
Zet de volgende dingen tegen elkaar weg:
- je staat er in de toekomst alleen voor met kind
- (weet niet hoe ik dit goed / netjes moet omschrijven): je komt in de toekomst iemand tegen, maar diegene vindt het ingewikkeld dat je al een kind hebt
tegenover:
- wat als je het weg laat halen, de relatie niet overleeft en ik niemand tegenkom en dus geen kinderen ga krijgen.
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw (wat ik al wist) en toch wordt er gesproken over dat ik kindje geen goede opvoeding zou kunnen geven. Bijzonder
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Het heeft me zeker de ogen geopend. Ik zal vanaf nu alleen reageren op opbouwende reacties, soortgelijke situaties en normale vragen.
Zet de volgende dingen tegen elkaar weg:
- je staat er in de toekomst alleen voor met kind
- (weet niet hoe ik dit goed / netjes moet omschrijven): je komt in de toekomst iemand tegen, maar diegene vindt het ingewikkeld dat je al een kind hebt
tegenover:
- wat als je het weg laat halen, de relatie niet overleeft en ik niemand tegenkom en dus geen kinderen ga krijgen.
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
woensdag 26 oktober 2016 09:32
quote:Springtouw schreef op 26 oktober 2016 @ 09:24:
Als je beiden besluit om seks te hebben, dien je rekening te houden met de eventuele consequenties. De enige manier om 100% niet zwanger te raken is om geen seks te hebben. Nu ben je zwanger geraakt, wat heeft gefaald is niet meer belangrijk. Je draagt een leven (hoe klein dan ook) bij je.
Je hebt je vriend betrokken bij het proces, hij weet dat je zwanger bent en dat je graag moeder wilt worden. Hij wil geloof ik geen vader worden en draagt daarom alle redenen aan die hij kan bedenken om deze zwangerschap tegen te gaan. Hij vindt zichzelf nog te jong, studerend, thuiswonend. Dit zijn argumenten, maar je kunt heus wel vader worden als je jong bent, studeert en nog thuiswoont. Ook al is het niet ideaal.
Jij bent volgens hem niet stabiel genoeg en jullie relatie is niet stabiel genoeg. Je hebt een burn-out gehad of zit hier nog deels in. Daarnaast spelen er andere dingen die de situatie moeilijker maken dan wanneer een "gezonde" vrouw zwanger raakt. Maar eerlijk, in hoeveel gezinnen speelt iets? Is dat een reden om een zwangerschap af te breken? Vind ik niet. Het zal niet makkelijk worden als je de zwangerschap doorzet, absoluut niet. Met een goed netwerk om je heen moet dit echt wel gaan lukken. Je relatie zal hoe dan ook mislukken, het was immers niet stabiel genoeg.
De zwangerschap afbreken gaat je mentaal opbreken. Jij wil dit kindje graag en ook al is de situatie niet ideaal, waarom zou je in godsnaam iets dat zo welkom is weghalen?!
"En als ik het zou houden, kan ik er dan nog wel oprecht blij mee zijn, als ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil?" Waarom zou je niet blij zijn met je kindje? Het is ontzettend welkom bij je. Dat je vriend het niet wil hoeft niet te betekenen dat je het automatisch weg laat halen.
"Wat voor invloed heeft dat op onze relatie?"Je relatie is hoe dan ook over, als je het weg laat halen ga je hem kwalijk nemen. Als je het houdt dan is hij weg want hij wil het niet.
"Kan ik er mee leven om een kind op te voeden als zijn/haar vader hem/haar niet wilt? Wil ik dat wel een kindje aan doen?" Dit is een lastige, en een gevoelskwestie. Er zijn genoeg kinderen die opgroeien zonder een of meerdere ouders. Wie weet ontmoet je over een aantal jaar/maanden de liefde van je leven die je kindje mee opvoed alsof het de zijne is. Als er van het kind maar onvoorwaardelijk gehouden wordt door jou. Zonder twijfel.
En al je emoties mogen er gewoon zijn, bedenk je eerst wat jij wilt. Niemand anders. Kun en wil jij dit alleen doen. Kun jij genoeg van je kindje houden ondanks dat de vader er niets mee te maken wil hebben. Als dat zonder twijfel een "ja" is, dan is de beslissing makkelijk toch?Mooi gezegd.
Als je beiden besluit om seks te hebben, dien je rekening te houden met de eventuele consequenties. De enige manier om 100% niet zwanger te raken is om geen seks te hebben. Nu ben je zwanger geraakt, wat heeft gefaald is niet meer belangrijk. Je draagt een leven (hoe klein dan ook) bij je.
Je hebt je vriend betrokken bij het proces, hij weet dat je zwanger bent en dat je graag moeder wilt worden. Hij wil geloof ik geen vader worden en draagt daarom alle redenen aan die hij kan bedenken om deze zwangerschap tegen te gaan. Hij vindt zichzelf nog te jong, studerend, thuiswonend. Dit zijn argumenten, maar je kunt heus wel vader worden als je jong bent, studeert en nog thuiswoont. Ook al is het niet ideaal.
Jij bent volgens hem niet stabiel genoeg en jullie relatie is niet stabiel genoeg. Je hebt een burn-out gehad of zit hier nog deels in. Daarnaast spelen er andere dingen die de situatie moeilijker maken dan wanneer een "gezonde" vrouw zwanger raakt. Maar eerlijk, in hoeveel gezinnen speelt iets? Is dat een reden om een zwangerschap af te breken? Vind ik niet. Het zal niet makkelijk worden als je de zwangerschap doorzet, absoluut niet. Met een goed netwerk om je heen moet dit echt wel gaan lukken. Je relatie zal hoe dan ook mislukken, het was immers niet stabiel genoeg.
De zwangerschap afbreken gaat je mentaal opbreken. Jij wil dit kindje graag en ook al is de situatie niet ideaal, waarom zou je in godsnaam iets dat zo welkom is weghalen?!
"En als ik het zou houden, kan ik er dan nog wel oprecht blij mee zijn, als ik weet dat mijn vriend het absoluut niet wil?" Waarom zou je niet blij zijn met je kindje? Het is ontzettend welkom bij je. Dat je vriend het niet wil hoeft niet te betekenen dat je het automatisch weg laat halen.
"Wat voor invloed heeft dat op onze relatie?"Je relatie is hoe dan ook over, als je het weg laat halen ga je hem kwalijk nemen. Als je het houdt dan is hij weg want hij wil het niet.
"Kan ik er mee leven om een kind op te voeden als zijn/haar vader hem/haar niet wilt? Wil ik dat wel een kindje aan doen?" Dit is een lastige, en een gevoelskwestie. Er zijn genoeg kinderen die opgroeien zonder een of meerdere ouders. Wie weet ontmoet je over een aantal jaar/maanden de liefde van je leven die je kindje mee opvoed alsof het de zijne is. Als er van het kind maar onvoorwaardelijk gehouden wordt door jou. Zonder twijfel.
En al je emoties mogen er gewoon zijn, bedenk je eerst wat jij wilt. Niemand anders. Kun en wil jij dit alleen doen. Kun jij genoeg van je kindje houden ondanks dat de vader er niets mee te maken wil hebben. Als dat zonder twijfel een "ja" is, dan is de beslissing makkelijk toch?Mooi gezegd.
Ab imo pectore
woensdag 26 oktober 2016 09:32
quote:SilverNinja schreef op 26 oktober 2016 @ 09:24:
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw
en dat komt vast ook goed
hoop dat jullie er ook uitkomen en een soort vaderrol kunnen vinden
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw
en dat komt vast ook goed
hoop dat jullie er ook uitkomen en een soort vaderrol kunnen vinden
woensdag 26 oktober 2016 09:33
quote:emmylou schreef op 26 oktober 2016 @ 09:26:
[...]
Uiteraard. De vrouw beslist over wel of geen abortus. Inherent aan het feit dat het in haar lichaam groeit. Ook dat weet iedere volwassene, dus dat hij geen vader wil worden is rot voor hem. Maar het leven kent nu eenmaal risico's en het loopt niet altijd zoals je wil. Hij hoeft geen vaderfiguur te zijn als hij dat niet wil. Buiten de wettelijke verplichtingen om.
Ik snap dat dat voor mannen beroerd is dat ze geen extra keuzemoment hebben, dat vrouwen wel hebben. Maar zo is dat nu eenmaal biologisch gezien. Dat kun je de vrouw niet aanrekenen.
Het blijft een nare situatie natuurlijk, maar nogmaals: risico van seksueel actief zijn.Ik snap het wel maar het is niet helemaal eerlijk zo. Jullie zijn baas in eigen buik, waarom ben ik dan geen baas over eigen zaad?
[...]
Uiteraard. De vrouw beslist over wel of geen abortus. Inherent aan het feit dat het in haar lichaam groeit. Ook dat weet iedere volwassene, dus dat hij geen vader wil worden is rot voor hem. Maar het leven kent nu eenmaal risico's en het loopt niet altijd zoals je wil. Hij hoeft geen vaderfiguur te zijn als hij dat niet wil. Buiten de wettelijke verplichtingen om.
Ik snap dat dat voor mannen beroerd is dat ze geen extra keuzemoment hebben, dat vrouwen wel hebben. Maar zo is dat nu eenmaal biologisch gezien. Dat kun je de vrouw niet aanrekenen.
Het blijft een nare situatie natuurlijk, maar nogmaals: risico van seksueel actief zijn.Ik snap het wel maar het is niet helemaal eerlijk zo. Jullie zijn baas in eigen buik, waarom ben ik dan geen baas over eigen zaad?
woensdag 26 oktober 2016 09:33
quote:SilverNinja schreef op 26 oktober 2016 @ 09:24:
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw (wat ik al wist) en toch wordt er gesproken over dat ik kindje geen goede opvoeding zou kunnen geven. Bijzonder
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Het heeft me zeker de ogen geopend. Ik zal vanaf nu alleen reageren op opbouwende reacties, soortgelijke situaties en normale vragen.Ik heb je een pb gestuurd.
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Nogmaals: ik heb een huis, auto, geld, groot netwerk, ik ben na een depressie en burn out er vrijwel helemaal uitgekrabbeld, blijkbaar ben ik een sterke vrouw (wat ik al wist) en toch wordt er gesproken over dat ik kindje geen goede opvoeding zou kunnen geven. Bijzonder
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Het heeft me zeker de ogen geopend. Ik zal vanaf nu alleen reageren op opbouwende reacties, soortgelijke situaties en normale vragen.Ik heb je een pb gestuurd.
woensdag 26 oktober 2016 09:33
woensdag 26 oktober 2016 09:33
quote:Geertje01 schreef op 26 oktober 2016 @ 08:35:
Als je kindje 5 weken oud is, begin het hartje te kloppen. Ook begint deze week de ontwikkeling van het hartje, de nieren, de hersenen en de lever. Je kindje maakt in deze week ook een groeispurt door waardoor hij wel twee keer zo groot wordt dan hij nu is. Het wordt steeds meer een mensje!
Overdrijven is ook een vak. Als je 5 weken zwanger bent dan is de vrucht 3 weken, dus nog maar 21 dagen, oud.
Zo'n 'mensje' ziet er na 23 dagen zo uit:
Ben je 6 weken, en de vrucht dus 4 weken, ziet het er zo uit:
http://www.embryology.ch/anglais/iperio ... html#st710
Maak het niet dramatischer dan het al is.
Als je kindje 5 weken oud is, begin het hartje te kloppen. Ook begint deze week de ontwikkeling van het hartje, de nieren, de hersenen en de lever. Je kindje maakt in deze week ook een groeispurt door waardoor hij wel twee keer zo groot wordt dan hij nu is. Het wordt steeds meer een mensje!
Overdrijven is ook een vak. Als je 5 weken zwanger bent dan is de vrucht 3 weken, dus nog maar 21 dagen, oud.
Zo'n 'mensje' ziet er na 23 dagen zo uit:
Ben je 6 weken, en de vrucht dus 4 weken, ziet het er zo uit:
http://www.embryology.ch/anglais/iperio ... html#st710
Maak het niet dramatischer dan het al is.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
woensdag 26 oktober 2016 09:34
woensdag 26 oktober 2016 09:35
'Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')'
Deze reactie zegt voldoende. Je wil geen advies. Je hebt je keuze allang gemaakt.
Ik wens je heel veel sterkte, succes, wijsheid en een voorzichtige gefeliciteerd.
Ik hoop dat je kind liefdevol op mag groeien.
Deze reactie zegt voldoende. Je wil geen advies. Je hebt je keuze allang gemaakt.
Ik wens je heel veel sterkte, succes, wijsheid en een voorzichtige gefeliciteerd.
Ik hoop dat je kind liefdevol op mag groeien.
woensdag 26 oktober 2016 09:38
quote:lilalinda schreef op 26 oktober 2016 @ 09:33:
[...]
in TO´s situatie (en echt, ik ben erg voor abortus), zou ik het laten komen
Vriendje is ze toch al kwijt, en ze heeft een kinderwensEr zijn zoveel kindjes die in een een ouder gezin opgroeien. Ik zou de pa lekker in de stront laten zakken en de baby gewoon laten komen. Ze heeft alles al voor elkaar. Ik zou de vader alleen niet gedwongen erbij betrekken. Wel de deur op een kier laten.
[...]
in TO´s situatie (en echt, ik ben erg voor abortus), zou ik het laten komen
Vriendje is ze toch al kwijt, en ze heeft een kinderwensEr zijn zoveel kindjes die in een een ouder gezin opgroeien. Ik zou de pa lekker in de stront laten zakken en de baby gewoon laten komen. Ze heeft alles al voor elkaar. Ik zou de vader alleen niet gedwongen erbij betrekken. Wel de deur op een kier laten.
woensdag 26 oktober 2016 09:43
quote:SilverNinja schreef op 26 oktober 2016 @ 09:24:
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Wat een onaangename en kinderachtige reactie.
Maar goed, jij hebt je keuze toch allang gemaakt? Wat wil je nog van de mensen hier horen? Wat een slappe zak je vriend is? Hoe geweldig je het gaat doen en hoe alles zo heel rozewolkerig gaat zijn als jij het nu zelf voor je ziet? Want ja, dan zit je op het verkeerde forum. Ik denk helemaal niet dat je abortus 'moet' plegen, maar ik denk wel dat je een flinke portie realiteitszin nodig hebt.
Ironisch dat juist de mensen met de harde, totaal rationele, opmerkingen en instellingen het hebben over een stabiele opvoeding. Mag toch hopen dat jullie geen kindjes hebben die moeten opgroeien met zo'n harde mama :')
Wat een onaangename en kinderachtige reactie.
Maar goed, jij hebt je keuze toch allang gemaakt? Wat wil je nog van de mensen hier horen? Wat een slappe zak je vriend is? Hoe geweldig je het gaat doen en hoe alles zo heel rozewolkerig gaat zijn als jij het nu zelf voor je ziet? Want ja, dan zit je op het verkeerde forum. Ik denk helemaal niet dat je abortus 'moet' plegen, maar ik denk wel dat je een flinke portie realiteitszin nodig hebt.
