Relaties
alle pijlers
tijdelijk uit elkaar ik wet het echt niet meer
woensdag 26 oktober 2016 10:27
na een hele lange periode van therapeuten en psychologen gaan mijn man en ik uit elkaar. Tijdelijk in ieder geval. We hebben een max. van 6 maanden uitgetrokken.
We hebben geen ruzie maar dat wat je tot partners maakt mist. Terwijl we verder nog steeds een goed team zijn wat betreft de kinderen en nog steeds met zijn allen op stap kunnen en dan een leuke dag hebben. Maar er mist iets en het is nog niet terug. Dit is heel belastend en geeft stress en verdriet omdat we ooit heel goed waren samen.
Het geeft rust te weten dat we deze knoop hebben doorgehakt maar natuurlijk zien we er tegenop. Ik weet niet waarom het niet lukt, is het echt weg of heb ik een beschermend schild opgetrokken...
Ondanks therapie is deze dan niet verdwenen. Ik kom er niet achter.
Psycholoog zegt dat we er tijdens deze periode van uit elkaar zijn wel achter komen. Dat eea vanzelf wel duidelijk wordt. Ikzelf twijfel daar over. Hoe kom ik er nu in hemelsnaam wel achter of we definitief moeten scheiden of het uiteindelijk weer moeten proberen?!! Waarom zou het nu anders zijn? Ervaingsdeskundigen of anderen met advies????
We hebben geen ruzie maar dat wat je tot partners maakt mist. Terwijl we verder nog steeds een goed team zijn wat betreft de kinderen en nog steeds met zijn allen op stap kunnen en dan een leuke dag hebben. Maar er mist iets en het is nog niet terug. Dit is heel belastend en geeft stress en verdriet omdat we ooit heel goed waren samen.
Het geeft rust te weten dat we deze knoop hebben doorgehakt maar natuurlijk zien we er tegenop. Ik weet niet waarom het niet lukt, is het echt weg of heb ik een beschermend schild opgetrokken...
Ondanks therapie is deze dan niet verdwenen. Ik kom er niet achter.
Psycholoog zegt dat we er tijdens deze periode van uit elkaar zijn wel achter komen. Dat eea vanzelf wel duidelijk wordt. Ikzelf twijfel daar over. Hoe kom ik er nu in hemelsnaam wel achter of we definitief moeten scheiden of het uiteindelijk weer moeten proberen?!! Waarom zou het nu anders zijn? Ervaingsdeskundigen of anderen met advies????
woensdag 26 oktober 2016 17:05
quote:jippiefrank schreef op 26 oktober 2016 @ 17:04:
Ik weet gewoon echt niet meer wat we moeten doen en mijn man ook niet. Natuurlijk zien we enorm op om die pukkies hiermee te belasten. Ik wil ze geen pijn doen. Alleen het idee al. En ja inderdaad wat zijn de gevolgen?!! Ik heb het allemaal de revue laten passeren. maar we zijn allebei doodongelukkig maar we moetten toch iets. Samen komen we er niet meer uit. Ik alleen ook niet.
We hebben het als volgt in het hoofd: We werken allebei onregelmatig. Ik kan mijn werktijden aanpassen zodat ik altijd thuis ben voor mijn kindjes. Feestdagen is hij sowieso hier. Twee weekenden in de maand zijn de kinderen van huis, naar papa. Hij brengt ze van school en is er tussen de middag. Alleen in de avonden zal hij er net zijn. Maar door onregelmatige diensten was hij dat vaker niet. De vakantie nemen we allebei een paar dagen met een overlap. Zo kunnen we ook nog met zijn vieren iets gaan doen.hoe oud zijn de kinderen eigenlijk? en waarom ga je niet definitief uit elkaar?
Ik weet gewoon echt niet meer wat we moeten doen en mijn man ook niet. Natuurlijk zien we enorm op om die pukkies hiermee te belasten. Ik wil ze geen pijn doen. Alleen het idee al. En ja inderdaad wat zijn de gevolgen?!! Ik heb het allemaal de revue laten passeren. maar we zijn allebei doodongelukkig maar we moetten toch iets. Samen komen we er niet meer uit. Ik alleen ook niet.
We hebben het als volgt in het hoofd: We werken allebei onregelmatig. Ik kan mijn werktijden aanpassen zodat ik altijd thuis ben voor mijn kindjes. Feestdagen is hij sowieso hier. Twee weekenden in de maand zijn de kinderen van huis, naar papa. Hij brengt ze van school en is er tussen de middag. Alleen in de avonden zal hij er net zijn. Maar door onregelmatige diensten was hij dat vaker niet. De vakantie nemen we allebei een paar dagen met een overlap. Zo kunnen we ook nog met zijn vieren iets gaan doen.hoe oud zijn de kinderen eigenlijk? en waarom ga je niet definitief uit elkaar?
woensdag 26 oktober 2016 17:13
kinderen zijn nog onder de tien.
Ja waarom niet definitief? Dat vraag ik me ook wel eens af. Blijven we niet te lang bezig. Wanneer zet je er een punt achter. Omdat ik..we...alles geprobeerd willen hebben en niet achteraf zeggen van joh hadden we dit ook nog maar gedaan. Stel het komt toch goed. We hebben een net huis, koop. Al die ellende en dan zou je weer bij elkaar komen. Ellendig is het toch al en het wordt voor die kleintjes heftig maar definitief en dan terug....ik weet het niet meer
pff jullie reacties over de kinderen raken me wel zeg. Ik weet het allemaal zelf al wel maar toch....
Ja waarom niet definitief? Dat vraag ik me ook wel eens af. Blijven we niet te lang bezig. Wanneer zet je er een punt achter. Omdat ik..we...alles geprobeerd willen hebben en niet achteraf zeggen van joh hadden we dit ook nog maar gedaan. Stel het komt toch goed. We hebben een net huis, koop. Al die ellende en dan zou je weer bij elkaar komen. Ellendig is het toch al en het wordt voor die kleintjes heftig maar definitief en dan terug....ik weet het niet meer
pff jullie reacties over de kinderen raken me wel zeg. Ik weet het allemaal zelf al wel maar toch....
woensdag 26 oktober 2016 17:15
Je kunt een relatie maar kort verwaarlozen. Zo te lezen heeft je man ook na meerdere verzoeken van jouw kant, je genegeerd en je niet beschouwd als zijn partner. En dat doet pijn. En na verloop van tijd kan er een soort berusting, onverschilligheid ontstaan, dat je aan een dood paard aan het trekken bent.
En als de ander dan pas in aktie komt, Tsja.........grote kans dat het dan niet meer goed komt.
Ik heb met je te doen TO, om zo alleen in je huwelijk te moeten staan.
En als de ander dan pas in aktie komt, Tsja.........grote kans dat het dan niet meer goed komt.
Ik heb met je te doen TO, om zo alleen in je huwelijk te moeten staan.
woensdag 26 oktober 2016 17:26
Wat ik tussen de regels door lees (en er dus compleet naast kan zitten) is dat je het misschien moeilijk vindt om tijd en ruimte op te eisen bínnen je relatie, en er dus 'uit' moet. Gezien je onveilige basis zou ik dat heel goed snappen.
Maar dan juist is dat binnen de relatie leren te doen heel zinvol, omdat je het dan echt kunt ipv alleen maar als je alleen bent. En dus weer die valkuil instort als jullie weer bij elkaar komen/in een volgende relatie.
Ik denk als je die ruimte durft te claimen, en hem zegt dat je graag wil dat hij wat initiatief toont met leuke dingen doen ed, dat dat wellicht veel zou helpen?
En veel vrijen, dat ook .
Maar dan juist is dat binnen de relatie leren te doen heel zinvol, omdat je het dan echt kunt ipv alleen maar als je alleen bent. En dus weer die valkuil instort als jullie weer bij elkaar komen/in een volgende relatie.
Ik denk als je die ruimte durft te claimen, en hem zegt dat je graag wil dat hij wat initiatief toont met leuke dingen doen ed, dat dat wellicht veel zou helpen?
En veel vrijen, dat ook .
woensdag 26 oktober 2016 17:36
Ik vind het lastig te begrijpen wat nu de oorzaak van jullie problemen is.
Hij heeft je ergens pijn mee gedaan ?
En jij doet hem verdriet ?
Zo uit je verhaal te concluderen heeft je man er weinig energie in gestopt.
Sorry, maar eerlijk gezegd denk ik dat tijdelijk uit elkaar gaan dat niet gaat veranderen.
Ik vind het eigenlijk ook van den zotte dat je er tijdelijk voor uit elkaar zou moeten gaan om iets in beweging te krijgen.
Jullie zijn beiden volwassen, en dan allerlei capriolen uit moeten halen om te kijken of er wat te redden valt ?
Waarom niet de koe bij de horens pakken allebei als het twee voor 12 is.
Of ga dan definitief uit elkaar. Het klinkt mij nu in de oren dat er een slepend proces van gemaakt tot een definitieve breuk.
Waarbij de hoop meer gebakken lucht is.
Hij heeft je ergens pijn mee gedaan ?
En jij doet hem verdriet ?
Zo uit je verhaal te concluderen heeft je man er weinig energie in gestopt.
Sorry, maar eerlijk gezegd denk ik dat tijdelijk uit elkaar gaan dat niet gaat veranderen.
Ik vind het eigenlijk ook van den zotte dat je er tijdelijk voor uit elkaar zou moeten gaan om iets in beweging te krijgen.
Jullie zijn beiden volwassen, en dan allerlei capriolen uit moeten halen om te kijken of er wat te redden valt ?
Waarom niet de koe bij de horens pakken allebei als het twee voor 12 is.
Of ga dan definitief uit elkaar. Het klinkt mij nu in de oren dat er een slepend proces van gemaakt tot een definitieve breuk.
Waarbij de hoop meer gebakken lucht is.
woensdag 26 oktober 2016 17:54
dat begrijp ik ook totaal niet. Hoe kun je de persoon waarvan je zegt zoveel te houden en alles voor diegeen te doen nu negeren. Maar goed me dat afvragen heeft geen zin. Hij geeft toe dat hij dat anders had moeten doen. tsja...
Berusting ja...helemaal waar. Onverschillig was ik het eerste jaar absoluut. Dat heeft ook niet bepaald een positieve uitwerking natuurlijk maar ja ik ben ook een mens. Raar hoor hoe je onbewust gedrag kunt vertonen. Ik kon het niet veranderen. En nog niet..
Berusting ja...helemaal waar. Onverschillig was ik het eerste jaar absoluut. Dat heeft ook niet bepaald een positieve uitwerking natuurlijk maar ja ik ben ook een mens. Raar hoor hoe je onbewust gedrag kunt vertonen. Ik kon het niet veranderen. En nog niet..
woensdag 26 oktober 2016 18:09
Ik heb het zo vaak aangekaart Heksehazel ,dat ik het fijn zou vinden wanneer hij wat meer initiatief toont. In het begin kwam hij met opmeringen," ik heb binnenkort iets voor je" of "ik ga iets regelen" en " ik heb een goed idee" maar het bleef bij deze woorden. Eigenlijk is het alleen maar erger geworden. Hij vraagt me echt alles. Beslist niets zelf. Stuurt me een bericht op mijn werk met de vraag wat we gaan eten terwijl hij vrij is. Vraag ikhem iets, legt hij het weer bij mij neer. Ik dwing het wel eens af, een antwoord maar nee hoor. Uiteindelijk moet ik doorslaggevend zin. Zo vermoeiend. Van het hushouden tot het administratieve gebeuren, van het begeleiden van het huiswerk tot flinke verbouwingen, ik moet het zelf doen. Al doet hij maar wat voorwerk of geef hij schroeven aan mnee hoor. Als je iets niet kan, kan je het niet maar ben betrokken. Lichamelijk zit ik niet zo lekker in elkaar en heb altijd pijn tijdens klussen, sowieso wel eigenlijk maar als ik hem vraag om tien balken van het dak te helpen schuren of het laatste stukje te doen omdat mijn lijf niet meer wil....moet ik ruzie maken en dan nog gebeurt het niet. Nou ja uuh laat ik dit maar niet doen. ellenlang verhaal. Waar ik ook boos om wordt is dat hij niets met dat huiswerk doet. Kind haalt slechte cijfers. Tig keer gezegd, jij bent vaker in de gelegenheid om te ondersteunen maar nee hoor, kom ik thuis, niks gedaan. dochter weer een drie. Ik heb mijn rooster al aangepast , mede om de reden er meer voor hen te zijn want dit kan gewoon niet en kind haalt geweldige cijfers. Even ben ik er niet en hopla een 1. daar kan ik woest om worden. En toch..
Ben ik niet een sentimentele dwaas die vast blijft houden aan een gezamenlijk verleden? ik hou echt wel van hem. Maar op d e goede manier???
Ben ik niet een sentimentele dwaas die vast blijft houden aan een gezamenlijk verleden? ik hou echt wel van hem. Maar op d e goede manier???
woensdag 26 oktober 2016 18:20
Je kids zijn toch onder de 10?
Hoeveel huiswerk hebben ze daadwerkelijk oo die leeftijd dat je daar een heel werkrooster voor om moet gooien om ze te helpen.
Slechte cijfers? Bij ons werken ze met onvoldoende tot goed. Maar als je kinderen op de basisschool zo verselijk slecht meekomen, lijkt het mij meer zaak dat je met school gaat praten dan je man dat te verwijten.
Hoeveel huiswerk hebben ze daadwerkelijk oo die leeftijd dat je daar een heel werkrooster voor om moet gooien om ze te helpen.
Slechte cijfers? Bij ons werken ze met onvoldoende tot goed. Maar als je kinderen op de basisschool zo verselijk slecht meekomen, lijkt het mij meer zaak dat je met school gaat praten dan je man dat te verwijten.
woensdag 26 oktober 2016 18:22
ik doe hem verdriet door de afstand die ik van hem heb. Hij wil wel intimiteit op alle vlakken maar ik kan hem dat niet geven. Niet voldoende.
Hij kwam ook pas in actie ver na dat rotjaar. Heeft zich eerst heel rot gevoeld. Dit jaar zie ik dat hij wat dingetjes in het huishouden doet. Maar daar blijft het bij. Ik ga straks alles nog weer eens goed doordenken. Jullie berichten teruglezen.
Hij kwam ook pas in actie ver na dat rotjaar. Heeft zich eerst heel rot gevoeld. Dit jaar zie ik dat hij wat dingetjes in het huishouden doet. Maar daar blijft het bij. Ik ga straks alles nog weer eens goed doordenken. Jullie berichten teruglezen.
woensdag 26 oktober 2016 18:23
Dat klinkt idd wel echt strontvervelend, ik snap dat je daar heel moe van bent. Is zijn afwachtende en passieve houding besproken tijdens de therapie? Is daar wat zinnigs over gezegd, wat vindt hij er zelf van? Is hij bang om fouten te maken, voelt hij zich afhankelijk van jou, vindt hij het niet zo belangrijk, is hij lui? Ik kan me voorstellen dat hij zelf klem zit, ik kan me ook voorstellen dat hij het wel best vindt zo. In dat laatste geval begrijp ik heel goed dat je niet meer dolblij wordt van zijn aanwezigheid.
woensdag 26 oktober 2016 18:27
quote:jippiefrank schreef op 26 oktober 2016 @ 17:07:
Nee hij is absoluut niet vreemdgegaan!!! Je kan iemand iemand ook pijn doen en goed ook op andere manieren. Maar daar wijd ik niet verder over uit. Ivm herkenning en het zou een veel te lang verhaal zijn.hij zat in zijn telefoon? sorry hoor ik snap het niet, als er sprake is van vreemdgaan, mishandeling, verslaving dan ga je weg. Als je een goede relatie hebt maar je mist passie tussen de lakens dan ga je buiten je relatie uiteindelijk ook niet vinden wat je denkt te zoeken
Nee hij is absoluut niet vreemdgegaan!!! Je kan iemand iemand ook pijn doen en goed ook op andere manieren. Maar daar wijd ik niet verder over uit. Ivm herkenning en het zou een veel te lang verhaal zijn.hij zat in zijn telefoon? sorry hoor ik snap het niet, als er sprake is van vreemdgaan, mishandeling, verslaving dan ga je weg. Als je een goede relatie hebt maar je mist passie tussen de lakens dan ga je buiten je relatie uiteindelijk ook niet vinden wat je denkt te zoeken
woensdag 26 oktober 2016 18:30
quote:jippiefrank schreef op 26 oktober 2016 @ 18:09:
Ik heb het zo vaak aangekaart Heksehazel ,dat ik het fijn zou vinden wanneer hij wat meer initiatief toont. In het begin kwam hij met opmeringen," ik heb binnenkort iets voor je" of "ik ga iets regelen" en " ik heb een goed idee" maar het bleef bij deze woorden. Eigenlijk is het alleen maar erger geworden. Hij vraagt me echt alles. Beslist niets zelf. Stuurt me een bericht op mijn werk met de vraag wat we gaan eten terwijl hij vrij is. Vraag ikhem iets, legt hij het weer bij mij neer. Ik dwing het wel eens af, een antwoord maar nee hoor. Uiteindelijk moet ik doorslaggevend zin. Zo vermoeiend. Van het hushouden tot het administratieve gebeuren, van het begeleiden van het huiswerk tot flinke verbouwingen, ik moet het zelf doen. Al doet hij maar wat voorwerk of geef hij schroeven aan mnee hoor. Als je iets niet kan, kan je het niet maar ben betrokken. Lichamelijk zit ik niet zo lekker in elkaar en heb altijd pijn tijdens klussen, sowieso wel eigenlijk maar als ik hem vraag om tien balken van het dak te helpen schuren of het laatste stukje te doen omdat mijn lijf niet meer wil....moet ik ruzie maken en dan nog gebeurt het niet. Nou ja uuh laat ik dit maar niet doen. ellenlang verhaal. Waar ik ook boos om wordt is dat hij niets met dat huiswerk doet. Kind haalt slechte cijfers. Tig keer gezegd, jij bent vaker in de gelegenheid om te ondersteunen maar nee hoor, kom ik thuis, niks gedaan. dochter weer een drie. Ik heb mijn rooster al aangepast , mede om de reden er meer voor hen te zijn want dit kan gewoon niet en kind haalt geweldige cijfers. Even ben ik er niet en hopla een 1. daar kan ik woest om worden. En toch..
Ben ik niet een sentimentele dwaas die vast blijft houden aan een gezamenlijk verleden? ik hou echt wel van hem. Maar op d e goede manier???oke, jij draait dus voor alles op. Waarom zeg je dan in je OP dat je een goed team bent, hoe moet ik dat zien? Vaak zijn dit soort relaties niet maar zo ontstaan, de ander heeft er net zo goed een aandeel in. Bijv. alles naar zich toe trekken of ontevreden zijn over hoe de ander het aanpakt. wat is jouw aandeel?
Ik heb het zo vaak aangekaart Heksehazel ,dat ik het fijn zou vinden wanneer hij wat meer initiatief toont. In het begin kwam hij met opmeringen," ik heb binnenkort iets voor je" of "ik ga iets regelen" en " ik heb een goed idee" maar het bleef bij deze woorden. Eigenlijk is het alleen maar erger geworden. Hij vraagt me echt alles. Beslist niets zelf. Stuurt me een bericht op mijn werk met de vraag wat we gaan eten terwijl hij vrij is. Vraag ikhem iets, legt hij het weer bij mij neer. Ik dwing het wel eens af, een antwoord maar nee hoor. Uiteindelijk moet ik doorslaggevend zin. Zo vermoeiend. Van het hushouden tot het administratieve gebeuren, van het begeleiden van het huiswerk tot flinke verbouwingen, ik moet het zelf doen. Al doet hij maar wat voorwerk of geef hij schroeven aan mnee hoor. Als je iets niet kan, kan je het niet maar ben betrokken. Lichamelijk zit ik niet zo lekker in elkaar en heb altijd pijn tijdens klussen, sowieso wel eigenlijk maar als ik hem vraag om tien balken van het dak te helpen schuren of het laatste stukje te doen omdat mijn lijf niet meer wil....moet ik ruzie maken en dan nog gebeurt het niet. Nou ja uuh laat ik dit maar niet doen. ellenlang verhaal. Waar ik ook boos om wordt is dat hij niets met dat huiswerk doet. Kind haalt slechte cijfers. Tig keer gezegd, jij bent vaker in de gelegenheid om te ondersteunen maar nee hoor, kom ik thuis, niks gedaan. dochter weer een drie. Ik heb mijn rooster al aangepast , mede om de reden er meer voor hen te zijn want dit kan gewoon niet en kind haalt geweldige cijfers. Even ben ik er niet en hopla een 1. daar kan ik woest om worden. En toch..
Ben ik niet een sentimentele dwaas die vast blijft houden aan een gezamenlijk verleden? ik hou echt wel van hem. Maar op d e goede manier???oke, jij draait dus voor alles op. Waarom zeg je dan in je OP dat je een goed team bent, hoe moet ik dat zien? Vaak zijn dit soort relaties niet maar zo ontstaan, de ander heeft er net zo goed een aandeel in. Bijv. alles naar zich toe trekken of ontevreden zijn over hoe de ander het aanpakt. wat is jouw aandeel?
woensdag 26 oktober 2016 18:32
Met school hebben we vanzelfsprekend al diverse gesprekken gehad. Kinderen zitten op speciaal onderwijs. Beide hebben veel capaciteiten waarbij de een het niet laat zien en zelfs onderpresteert. Er is ook extra werk aangeboden omdat ze voorheen op een zeer slechte school zaten waarbij een van hen een achterstand heeft opgelopen. Rekenen is voor een van hen een probleem dus ook daar wordt extra begeleiding gegeven en moeten we daar ook thuis mee aan de slag. Huiswerk wordt achtergehouden omdat er na school geen zin meer is in huiswerk. Wanneer ik dan om zeven uur thuis kom is dat niet het moment om daar nog mee aan de slag te gaan. Daar kan hij zich best mee bezig houden naar mijn mening. Of zie ik dat verkeerd?
woensdag 26 oktober 2016 18:35
quote:jippiefrank schreef op 26 oktober 2016 @ 18:32:
Met school hebben we vanzelfsprekend al diverse gesprekken gehad. Kinderen zitten op speciaal onderwijs. Beide hebben veel capaciteiten waarbij de een het niet laat zien en zelfs onderpresteert. Er is ook extra werk aangeboden omdat ze voorheen op een zeer slechte school zaten waarbij een van hen een achterstand heeft opgelopen. Rekenen is voor een van hen een probleem dus ook daar wordt extra begeleiding gegeven en moeten we daar ook thuis mee aan de slag. Huiswerk wordt achtergehouden omdat er na school geen zin meer is in huiswerk. Wanneer ik dan om zeven uur thuis kom is dat niet het moment om daar nog mee aan de slag te gaan. Daar kan hij zich best mee bezig houden naar mijn mening. Of zie ik dat verkeerd?kan hij dit wel? is er een tijd geweest dat hij wel inititiatieven nam of de kinderen begeleidde? Begrijp ik het nou goed dat er een x aantal jaren geleden iets is voorgevallen dat heeft geleid tot een vertrouwensbreuk? Hebben jullie die verdeling van taken en verantwoordelijkheden ook besproken in de therapie?
Met school hebben we vanzelfsprekend al diverse gesprekken gehad. Kinderen zitten op speciaal onderwijs. Beide hebben veel capaciteiten waarbij de een het niet laat zien en zelfs onderpresteert. Er is ook extra werk aangeboden omdat ze voorheen op een zeer slechte school zaten waarbij een van hen een achterstand heeft opgelopen. Rekenen is voor een van hen een probleem dus ook daar wordt extra begeleiding gegeven en moeten we daar ook thuis mee aan de slag. Huiswerk wordt achtergehouden omdat er na school geen zin meer is in huiswerk. Wanneer ik dan om zeven uur thuis kom is dat niet het moment om daar nog mee aan de slag te gaan. Daar kan hij zich best mee bezig houden naar mijn mening. Of zie ik dat verkeerd?kan hij dit wel? is er een tijd geweest dat hij wel inititiatieven nam of de kinderen begeleidde? Begrijp ik het nou goed dat er een x aantal jaren geleden iets is voorgevallen dat heeft geleid tot een vertrouwensbreuk? Hebben jullie die verdeling van taken en verantwoordelijkheden ook besproken in de therapie?
woensdag 26 oktober 2016 18:45
Ik heb de indruk dat de beste man dacht: 'zo, de buit is binnen, nu kan ik op mijn lauweren rusten'.
TO, je hebt volgens mij te lang en te veel gepikt. Ik had het dode paard al genoemd, toch? Dit gedrag gaat niet meer veranderen, niet zo veel als dat je zou willen en nodig hebt. Andes had hij het in de afgelopen vier jaar al laten zien.
Ik denk dat als hij weg is, dat je dan al veel rust zal voelen. Je doet het allemaal al alleen. Het laatste stukje lukt ook nog wel.
En het is niet definitief, toch? Het kan wel weer goed komen. Maar dan zal hij wel zijn verdraaide best moeten doen.....
TO, je hebt volgens mij te lang en te veel gepikt. Ik had het dode paard al genoemd, toch? Dit gedrag gaat niet meer veranderen, niet zo veel als dat je zou willen en nodig hebt. Andes had hij het in de afgelopen vier jaar al laten zien.
Ik denk dat als hij weg is, dat je dan al veel rust zal voelen. Je doet het allemaal al alleen. Het laatste stukje lukt ook nog wel.
En het is niet definitief, toch? Het kan wel weer goed komen. Maar dan zal hij wel zijn verdraaide best moeten doen.....
woensdag 26 oktober 2016 18:50
Ja dit is besproken. Maar hij vindt het wel meevallen. Ontkent ook bijna alles. Dan loopt het gesprek vast. Beiden moet inderdaad hun fouten zien. Hij is niet zo van het klussen om dit dan als vb te geven. En doet daar dan ook geen moeite voor. Het is niet dat ik ga staan vitten of zeuren of klaag dat ik het op mijn manier wil. Ik vindt het al best als hij bwvs broodjes smeert.
Hij is wat onzeker en vraagt me vaak te helpen bij bepaalde zaken. Nou ja prima. Ik heb hem altijd gezegd dat hij het wel degelijk kan en het in te laten zien hoever hij is opgeklommen. Ik denk niet dat ik hem daarin afhankelijk heb gemaakt. Wat wel zo is en dat is fout geweest, na de dood van zijn vader heeft hij lijkt het , een beetje opgegeven. En lange tijd heb ik dingen toen opgepakt omdat het leven verder gaat. Maar dat doe je toch voor elkaar. Daar is het wat scheefgetrokken. En dat ben ik blijven doen omdat er niets van zijn kant kwam. Uiteindelijk vroeg ik niks meer maar deed ik maar meteen. In de veronderstelling dat dat wel weer bij zou draaien. Het is niet zo dat ik op dat moment zo goed in mijn vel zat.
Dit is een van de vele ingrijpende gebeurtenissen geweest rond die tijd. Binnen een paar jaar zijn we heel veel mensen verloren in naaste kring om iets te noemen waaronder ons eerste kindje. Met zeven en een halve maand. dat is maar een kleine greep. Dan hoor je elkaar op te vangen toch? Die verhoudingen zijn alleen meer schever gaan staan. Ik heb hem overal bij proberen te betrekken, heb hem ruimte gegeven om op te krabbelen zonder zeuren, hem zijn eigen dingen laten doen. Heb hem nooit egzegd je mag dit niet of dat niet. Juist gemotiveerd om weer eens wat met vrienden te gaan doen of te gaan sporten.
Hij is wat onzeker en vraagt me vaak te helpen bij bepaalde zaken. Nou ja prima. Ik heb hem altijd gezegd dat hij het wel degelijk kan en het in te laten zien hoever hij is opgeklommen. Ik denk niet dat ik hem daarin afhankelijk heb gemaakt. Wat wel zo is en dat is fout geweest, na de dood van zijn vader heeft hij lijkt het , een beetje opgegeven. En lange tijd heb ik dingen toen opgepakt omdat het leven verder gaat. Maar dat doe je toch voor elkaar. Daar is het wat scheefgetrokken. En dat ben ik blijven doen omdat er niets van zijn kant kwam. Uiteindelijk vroeg ik niks meer maar deed ik maar meteen. In de veronderstelling dat dat wel weer bij zou draaien. Het is niet zo dat ik op dat moment zo goed in mijn vel zat.
Dit is een van de vele ingrijpende gebeurtenissen geweest rond die tijd. Binnen een paar jaar zijn we heel veel mensen verloren in naaste kring om iets te noemen waaronder ons eerste kindje. Met zeven en een halve maand. dat is maar een kleine greep. Dan hoor je elkaar op te vangen toch? Die verhoudingen zijn alleen meer schever gaan staan. Ik heb hem overal bij proberen te betrekken, heb hem ruimte gegeven om op te krabbelen zonder zeuren, hem zijn eigen dingen laten doen. Heb hem nooit egzegd je mag dit niet of dat niet. Juist gemotiveerd om weer eens wat met vrienden te gaan doen of te gaan sporten.
woensdag 26 oktober 2016 18:53
En nóg een vraag ... je noemt speciaal onderwijs. Hebben jullie kinderen iets dat hij ook zou kunnen hebben/heeft en wat zijn houding deels zou kunnen verklaren? En is er dan wellicht doelgerichtere hulp nodig voor hem hierbij? Misschien is hij echt niet bij machte om te snappen wat hij nou moet doen en voelt hij zich heel machteloos (kan überhaupt het geval zijn natuurlijk). Daar kan een mens heel angstig en passief van worden.
woensdag 26 oktober 2016 18:57
quote:jippiefrank schreef op 26 oktober 2016 @ 18:50:
Ja dit is besproken. Maar hij vindt het wel meevallen. Ontkent ook bijna alles. Dan loopt het gesprek vast. Beiden moet inderdaad hun fouten zien. Hij is niet zo van het klussen om dit dan als vb te geven. En doet daar dan ook geen moeite voor. Het is niet dat ik ga staan vitten of zeuren of klaag dat ik het op mijn manier wil. Ik vindt het al best als hij bwvs broodjes smeert.
Hij is wat onzeker en vraagt me vaak te helpen bij bepaalde zaken. Nou ja prima. Ik heb hem altijd gezegd dat hij het wel degelijk kan en het in te laten zien hoever hij is opgeklommen. Ik denk niet dat ik hem daarin afhankelijk heb gemaakt. Wat wel zo is en dat is fout geweest, na de dood van zijn vader heeft hij lijkt het , een beetje opgegeven. En lange tijd heb ik dingen toen opgepakt omdat het leven verder gaat. Maar dat doe je toch voor elkaar. Daar is het wat scheefgetrokken. En dat ben ik blijven doen omdat er niets van zijn kant kwam. Uiteindelijk vroeg ik niks meer maar deed ik maar meteen. In de veronderstelling dat dat wel weer bij zou draaien. Het is niet zo dat ik op dat moment zo goed in mijn vel zat.
Dit is een van de vele ingrijpende gebeurtenissen geweest rond die tijd. Binnen een paar jaar zijn we heel veel mensen verloren in naaste kring om iets te noemen waaronder ons eerste kindje. Met zeven en een halve maand. dat is maar een kleine greep. Dan hoor je elkaar op te vangen toch? Die verhoudingen zijn alleen meer schever gaan staan. Ik heb hem overal bij proberen te betrekken, heb hem ruimte gegeven om op te krabbelen zonder zeuren, hem zijn eigen dingen laten doen. Heb hem nooit egzegd je mag dit niet of dat niet. Juist gemotiveerd om weer eens wat met vrienden te gaan doen of te gaan sporten.
moeilijk, er is dus een gedeeld trauma en meer moeilijke gebeurtenissen. Een groot verdriet is altijd moeilijk, jij zegt dat je elkaar hoort te steunen maar feit is dat iedereen zo'n gebeurtenis op een andere manier verwerkt. Als je verwacht dat de ander op dezelfde manier rouwt dan jij wordt het al heel ingewikkeld bijvoorbeeld.
Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn geluk, je begeeft je wel in dat gebied door hem dingen uit handen te nemen en hem "ruimte te geven", hij kan dus passief zijn zonder gevolgen.
hou je nog van hem?
Ja dit is besproken. Maar hij vindt het wel meevallen. Ontkent ook bijna alles. Dan loopt het gesprek vast. Beiden moet inderdaad hun fouten zien. Hij is niet zo van het klussen om dit dan als vb te geven. En doet daar dan ook geen moeite voor. Het is niet dat ik ga staan vitten of zeuren of klaag dat ik het op mijn manier wil. Ik vindt het al best als hij bwvs broodjes smeert.
Hij is wat onzeker en vraagt me vaak te helpen bij bepaalde zaken. Nou ja prima. Ik heb hem altijd gezegd dat hij het wel degelijk kan en het in te laten zien hoever hij is opgeklommen. Ik denk niet dat ik hem daarin afhankelijk heb gemaakt. Wat wel zo is en dat is fout geweest, na de dood van zijn vader heeft hij lijkt het , een beetje opgegeven. En lange tijd heb ik dingen toen opgepakt omdat het leven verder gaat. Maar dat doe je toch voor elkaar. Daar is het wat scheefgetrokken. En dat ben ik blijven doen omdat er niets van zijn kant kwam. Uiteindelijk vroeg ik niks meer maar deed ik maar meteen. In de veronderstelling dat dat wel weer bij zou draaien. Het is niet zo dat ik op dat moment zo goed in mijn vel zat.
Dit is een van de vele ingrijpende gebeurtenissen geweest rond die tijd. Binnen een paar jaar zijn we heel veel mensen verloren in naaste kring om iets te noemen waaronder ons eerste kindje. Met zeven en een halve maand. dat is maar een kleine greep. Dan hoor je elkaar op te vangen toch? Die verhoudingen zijn alleen meer schever gaan staan. Ik heb hem overal bij proberen te betrekken, heb hem ruimte gegeven om op te krabbelen zonder zeuren, hem zijn eigen dingen laten doen. Heb hem nooit egzegd je mag dit niet of dat niet. Juist gemotiveerd om weer eens wat met vrienden te gaan doen of te gaan sporten.
moeilijk, er is dus een gedeeld trauma en meer moeilijke gebeurtenissen. Een groot verdriet is altijd moeilijk, jij zegt dat je elkaar hoort te steunen maar feit is dat iedereen zo'n gebeurtenis op een andere manier verwerkt. Als je verwacht dat de ander op dezelfde manier rouwt dan jij wordt het al heel ingewikkeld bijvoorbeeld.
Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn geluk, je begeeft je wel in dat gebied door hem dingen uit handen te nemen en hem "ruimte te geven", hij kan dus passief zijn zonder gevolgen.
hou je nog van hem?
woensdag 26 oktober 2016 18:59
Jaaa zeker. Ik ben alleen in therapie geweest. Heb nog steeds gesprekken. hierdoor kan ik godzijdank dingen afsluiten. De relatie met mijn vader is vanaf mijn achtste...zoiets, ik weet het niet precies meer verandert. Ik was nooit goed genoeg, werd subtiel afgezeken en blabla Afgelopen jaren heb ik geprobeerd dit op te lossen door gesprekken met hem maar dat liep op niets uit. ik werd alleen maar mee de grond in getrapt en was dat zo zat. Ik wilde mezelf kunnen zijn en vond mezelf prima. Hij vind mij niet goed, dat kan maar dat heeft tot gevolg gehad dat ik, pas sinds kort trouwens, definitief gebroken heb met hem. (Hadden al niet echt contact meer een aantal jaar.) Eindelijk durfde ik hem van repliek te dienen en dat zonder boos te worden of te trillen en angst. Was best trots op mezelf. Hoe dubbel ook , een echte opluchting.
woensdag 26 oktober 2016 19:01
quote:jippiefrank schreef op 26 oktober 2016 @ 18:59:
Jaaa zeker. Ik ben alleen in therapie geweest. Heb nog steeds gesprekken. hierdoor kan ik godzijdank dingen afsluiten. De relatie met mijn vader is vanaf mijn achtste...zoiets, ik weet het niet precies meer verandert. Ik was nooit goed genoeg, werd subtiel afgezeken en blabla Afgelopen jaren heb ik geprobeerd dit op te lossen door gesprekken met hem maar dat liep op niets uit. ik werd alleen maar mee de grond in getrapt en was dat zo zat. Ik wilde mezelf kunnen zijn en vond mezelf prima. Hij vind mij niet goed, dat kan maar dat heeft tot gevolg gehad dat ik, pas sinds kort trouwens, definitief gebroken heb met hem. (Hadden al niet echt contact meer een aantal jaar.) Eindelijk durfde ik hem van repliek te dienen en dat zonder boos te worden of te trillen en angst. Was best trots op mezelf. Hoe dubbel ook , een echte opluchting.is er een parallel te trekken tussen deze relatie en je huidige relatie?
Jaaa zeker. Ik ben alleen in therapie geweest. Heb nog steeds gesprekken. hierdoor kan ik godzijdank dingen afsluiten. De relatie met mijn vader is vanaf mijn achtste...zoiets, ik weet het niet precies meer verandert. Ik was nooit goed genoeg, werd subtiel afgezeken en blabla Afgelopen jaren heb ik geprobeerd dit op te lossen door gesprekken met hem maar dat liep op niets uit. ik werd alleen maar mee de grond in getrapt en was dat zo zat. Ik wilde mezelf kunnen zijn en vond mezelf prima. Hij vind mij niet goed, dat kan maar dat heeft tot gevolg gehad dat ik, pas sinds kort trouwens, definitief gebroken heb met hem. (Hadden al niet echt contact meer een aantal jaar.) Eindelijk durfde ik hem van repliek te dienen en dat zonder boos te worden of te trillen en angst. Was best trots op mezelf. Hoe dubbel ook , een echte opluchting.is er een parallel te trekken tussen deze relatie en je huidige relatie?
woensdag 26 oktober 2016 19:06
Ik geloof dat ik door krijg wat je mist; een vent!
Een man die echt een man is en zichzelf ook zo opstelt in het gezin.
En tegenover jou.
En jij mist misschien wel de 'de vrouw' in je. Je HOEFT niet alles te doen he.
Op je kinderen na, kun je de boel de boel laten. Tijd eisen voor jezelf. Zeggen dat je deze week iets voor jezelf gaat doen, punt.
Kom op, ook binnen een relatie kun je voor jezelf kiezen. Als hij vraagt of je ergens mee wilt helpen, is nee ook een antwoord.
De enige aan wie je verplicht bent iets te doen, zijn je kids.
Een man die echt een man is en zichzelf ook zo opstelt in het gezin.
En tegenover jou.
En jij mist misschien wel de 'de vrouw' in je. Je HOEFT niet alles te doen he.
Op je kinderen na, kun je de boel de boel laten. Tijd eisen voor jezelf. Zeggen dat je deze week iets voor jezelf gaat doen, punt.
Kom op, ook binnen een relatie kun je voor jezelf kiezen. Als hij vraagt of je ergens mee wilt helpen, is nee ook een antwoord.
De enige aan wie je verplicht bent iets te doen, zijn je kids.
