Kinderen
alle pijlers
Oma laat kleuters even alleen thuis
dinsdag 25 oktober 2016 19:43
Mijn 2 kleuters van 5,5 en net 4 logeren bij mijn moeder. Het is herfstvakantie, leuk voor oma en leuk voor hen.
Toen ik net even belde om te vragen hoe het ging, meldde oma trots dat ze ze even alleen had gelaten om een pak melk te gaan halen in de supermarkt. De supermarkt is zo'n 60 meter van haar huis en de melk, daar had mijn dochter om gevraagd. Mijn kinderen hadden aangegeven het niet te durven. Vooral mijn oudste is best een angsthaas dus ik weet vrij zeker dat hij het ook echt niet wilde. Maar oma had gezegd dat ze echt even thuis moesten blijven, voor niemand de deur open doen en dat ze zo terug was.
Na 10 min was ze terug. Het is goed gegaan. Oma trots en de kinderen ook.
Maar ik ben er niet blij mee. Was eerst te verbaasd om wat te zeggen, maar toen mijn moeder mij ook nog weer eens de tip gaf dit 'oefenen met alleen thuis blijven' ook te gaan invoeren, omdat het tijd is ze eens wat zelfstandiger te maken, heb ik heel duidelijk aangeven ze hier echt nog te jong voor te vinden en het nog niet verantwoord vind. En dat ik ook niemand ken die dit met hun kleuters al doet. Oma gepikeerd want ze dacht iets ' goeds' gedaan te hebben.
Dit is overigens niet de eerste keer dat oma mij aanraadt eens te beginnen met ze soms even alleen te laten. Heb toen ook al gezegd dit wij ze daarvoor nog te jong vinden en baal ervan dat mijn moeder dit nu zo gedaan heeft.
Ben ik overbezorgd? Hoe oud waren jullie kinderen toen ze even alleen thuis bleven?
Toen ik net even belde om te vragen hoe het ging, meldde oma trots dat ze ze even alleen had gelaten om een pak melk te gaan halen in de supermarkt. De supermarkt is zo'n 60 meter van haar huis en de melk, daar had mijn dochter om gevraagd. Mijn kinderen hadden aangegeven het niet te durven. Vooral mijn oudste is best een angsthaas dus ik weet vrij zeker dat hij het ook echt niet wilde. Maar oma had gezegd dat ze echt even thuis moesten blijven, voor niemand de deur open doen en dat ze zo terug was.
Na 10 min was ze terug. Het is goed gegaan. Oma trots en de kinderen ook.
Maar ik ben er niet blij mee. Was eerst te verbaasd om wat te zeggen, maar toen mijn moeder mij ook nog weer eens de tip gaf dit 'oefenen met alleen thuis blijven' ook te gaan invoeren, omdat het tijd is ze eens wat zelfstandiger te maken, heb ik heel duidelijk aangeven ze hier echt nog te jong voor te vinden en het nog niet verantwoord vind. En dat ik ook niemand ken die dit met hun kleuters al doet. Oma gepikeerd want ze dacht iets ' goeds' gedaan te hebben.
Dit is overigens niet de eerste keer dat oma mij aanraadt eens te beginnen met ze soms even alleen te laten. Heb toen ook al gezegd dit wij ze daarvoor nog te jong vinden en baal ervan dat mijn moeder dit nu zo gedaan heeft.
Ben ik overbezorgd? Hoe oud waren jullie kinderen toen ze even alleen thuis bleven?
donderdag 27 oktober 2016 12:59
quote:lattemachiato schreef op 27 oktober 2016 @ 12:14:
Ik zou het dus echt niet meer weten. Die van mij hebben hetzelfde leeftijdsverschil als de jouwe, daardoor kun je wel sneller alleen laten vind ik. Als de jongste 3 jaar jonger is dan de oudste duurt dat langer vind ik.
Ik durf het echt niet meer te zeggen, maar het zou best kunnen dat ik op die leeftijd wel eens hetzelfde gedaan heb als je moeder. In ieder geval toen ik ermee begon, belde ik altijd mijzelf vanaf mijn vaste telefoon, zodat ze alleen de repeat-knap in hoefden te toetsen om mij te bellen. En ook de instructie om voor niemand de deur open te doen, zelfs niet buurvrouw of oma, want voor jonge kinderen is moeilijk te bepalen wie wel en wie niet. Dus gewoon helemaal niet.
Ik keek gewoon naar mijn kinderen en waar ik ze toe in staat achtte. Het zijn nooit kinderen geweest die met lucifers gingen experimenteren ofzo. Ik denk dus dat er niet echt een vaste leeftijd aan hangt, hangt van je kinderen en de omstandigheden af. Dat kun jij echt beter bepalen dan je moeder.
Sinds ze 15 en 16 zijn, heb ik ze ook wel eens een nachtje alleen gelaten, maar dan wel de buren inseinen. Dat kon ook weer vrij vlot omdat ze niet veel schelen, maar laatst waren we een nachtje weg en bleek oudste ook weg, dan vind ik het niet fijn als jongste alleen thuis blijft (was toen 16,5), dan wil ik dat ze een vriendin te logeren vraagt. Verder hebben we ook een hond, dat maakt ook dat ik makkelijker weg ga, die gaat wel tekeer tegen kwaadwillende lieden aan de deur, dat schrikt toch af. Dus dat bedoel ik dat het ook helemaal van de omstandigheden af hangt en er geen algemene leeftijd aan te geven is.
Jeetje, met 16.5 niet een nachtje alleen thuis mogen vind ik heel ver gaan. Meesten gaan alleen op vakantie op die leeftijd..
Waar ben je op die leeftijd nog bang voor? Of vertrouw je haar niet?
En denk je niet dat je een raar signaal aan haar afgeeft door aan die angst/ dat wantrouwen toe te geven?
Ik zou het dus echt niet meer weten. Die van mij hebben hetzelfde leeftijdsverschil als de jouwe, daardoor kun je wel sneller alleen laten vind ik. Als de jongste 3 jaar jonger is dan de oudste duurt dat langer vind ik.
Ik durf het echt niet meer te zeggen, maar het zou best kunnen dat ik op die leeftijd wel eens hetzelfde gedaan heb als je moeder. In ieder geval toen ik ermee begon, belde ik altijd mijzelf vanaf mijn vaste telefoon, zodat ze alleen de repeat-knap in hoefden te toetsen om mij te bellen. En ook de instructie om voor niemand de deur open te doen, zelfs niet buurvrouw of oma, want voor jonge kinderen is moeilijk te bepalen wie wel en wie niet. Dus gewoon helemaal niet.
Ik keek gewoon naar mijn kinderen en waar ik ze toe in staat achtte. Het zijn nooit kinderen geweest die met lucifers gingen experimenteren ofzo. Ik denk dus dat er niet echt een vaste leeftijd aan hangt, hangt van je kinderen en de omstandigheden af. Dat kun jij echt beter bepalen dan je moeder.
Sinds ze 15 en 16 zijn, heb ik ze ook wel eens een nachtje alleen gelaten, maar dan wel de buren inseinen. Dat kon ook weer vrij vlot omdat ze niet veel schelen, maar laatst waren we een nachtje weg en bleek oudste ook weg, dan vind ik het niet fijn als jongste alleen thuis blijft (was toen 16,5), dan wil ik dat ze een vriendin te logeren vraagt. Verder hebben we ook een hond, dat maakt ook dat ik makkelijker weg ga, die gaat wel tekeer tegen kwaadwillende lieden aan de deur, dat schrikt toch af. Dus dat bedoel ik dat het ook helemaal van de omstandigheden af hangt en er geen algemene leeftijd aan te geven is.
Jeetje, met 16.5 niet een nachtje alleen thuis mogen vind ik heel ver gaan. Meesten gaan alleen op vakantie op die leeftijd..
Waar ben je op die leeftijd nog bang voor? Of vertrouw je haar niet?
En denk je niet dat je een raar signaal aan haar afgeeft door aan die angst/ dat wantrouwen toe te geven?
donderdag 27 oktober 2016 14:18
quote:pejeka schreef op 25 oktober 2016 @ 21:46:
[...]
Dan komt het erop neer je kinderen daar niet bang voor te maken en ze geen angst aan te praten die er niet hoeft te zijn. Kinderen zijn alleen bang voor dingen die ze aangeleerd krijgen. Als jij ze wijsmaakt dat het eng is om alleen te zijn, worden ze daar vanzelf bang voor. Als jij ze leert dat mama/papa/oma/opa soms even weg moet om iets anders te doen, maar snel weer terug is, leren ze daarmee omgaan en hebben ze er geen moeite mee.
Ik ga nog even 8 bladzijden doorworstelen, maar hier moet ik even op reageren.
Wat een onzin. Een kind is van nature "bang (terughoudend) om alleen te zijn, ze weten namelijk instinctief heel goed dat ze zich niet lang kunnen redden in hun eentje. Dus als de verzorger uit beeld is, voelt dat heel naar. Naarmate ze ouder worden, leren kinderen dat er geen ramp gebeurd als ze even alleen in een ruimte zijn en dat de verzorger wel weer terug komt. Maar dan kan het voor een kind, en voor het ene wat langer dan voor het andere, nog wel onaangenaam voelen om alleen te zijn. En omdat ze er geen goed woord voor hebben, noemen ze het bang.
[...]
Dan komt het erop neer je kinderen daar niet bang voor te maken en ze geen angst aan te praten die er niet hoeft te zijn. Kinderen zijn alleen bang voor dingen die ze aangeleerd krijgen. Als jij ze wijsmaakt dat het eng is om alleen te zijn, worden ze daar vanzelf bang voor. Als jij ze leert dat mama/papa/oma/opa soms even weg moet om iets anders te doen, maar snel weer terug is, leren ze daarmee omgaan en hebben ze er geen moeite mee.
Ik ga nog even 8 bladzijden doorworstelen, maar hier moet ik even op reageren.
Wat een onzin. Een kind is van nature "bang (terughoudend) om alleen te zijn, ze weten namelijk instinctief heel goed dat ze zich niet lang kunnen redden in hun eentje. Dus als de verzorger uit beeld is, voelt dat heel naar. Naarmate ze ouder worden, leren kinderen dat er geen ramp gebeurd als ze even alleen in een ruimte zijn en dat de verzorger wel weer terug komt. Maar dan kan het voor een kind, en voor het ene wat langer dan voor het andere, nog wel onaangenaam voelen om alleen te zijn. En omdat ze er geen goed woord voor hebben, noemen ze het bang.
donderdag 27 oktober 2016 14:35
quote:pejeka schreef op 26 oktober 2016 @ 19:16:
[...]
Echt? "Jouw richtlijnen"? Dus oma moet op voorhand jouw wetten ondertekenen ofzo, want anders mogen de kleinkinderen niet op bezoek gaan of gaan logeren?
Ik denk dat allebei mijn oma's mijn moeder zouden hebben aangekeken of ze krankzinnig was geworden, als ze had gesteld "Pejeka mag bést een nachtje bij oma logeren, maar hier zijn mijn richtlijnen en als je je daar niet mee akkoord verklaart, gaat het feest niet door"...
In wat voor rare wereld zijn we terechtgekomen dat een oma niet eens zonder meer wordt vertrouwd?
Mijn ouders vinden het heel fijn dat ik een briefJE (geen opstel van 4 kantjes) achterliet bij baby met aan paar aandachtspunten. Zij wisten niet hoe je moedermelk het beste kunt opwarmen, dat ze mochten voeden op verzoek, dat baby het lekkerste sliep als je haar zus en zo in bed legde. Er was geen ramp gebeurd als zij het anders zouden doen, maar het is voor een baby wel fijn als het bij oma hetzelfde is als thuis. En blije baby=blije oma.
Met oudere kinderen hoefde er geen briefje meer bij, ze kunnen zelf zeggen hoe en wat. En mijn ouders snappen heel goed dat tijden zijn veranderd en wetenschappelijk onderzoek nieuwe richtlijnen heeft opgesteld. Maar dat heb ik hen wel moeten vertellen, want als je jongste kind ruim volwassen is en je past voor het eerst weer eens op op een baby, dan weet je niet meer precies hoe en wat. En daar stonden ze open voor, want ze wilden graag goed en veilig oppassen.
En dat kind tijdens een logeerpartij drie keer pannenkoeken eet, of 4 koekjes achter elkaar, dat maakt me niks uit. Of dat ze veel te laat op blijven en bij opa in bed nog een film mogen kijken ook niet. Daar zijn het opa en oma voor, voor het verwennen. Maar niet om tegen alle richtlijnen en de wensen van ouders en de kinderen zelf in te gaan.
ONtopic: ik vind een kind van 5,5 en 4 jaar samen thuis laten veel te jong, ook al is het voor 10 minuten. Een kind van 5,5 kan niet verantwoordelijk zijn voor het gedrag van een jonger broertje of zusje. De mijne van 7 mag alleen thuis blijven, maar wil dat eigenlijk nooit. Maar stel dat, dan ammenooitniet laat ik daar de jongste van 4 bij achter.
[...]
Echt? "Jouw richtlijnen"? Dus oma moet op voorhand jouw wetten ondertekenen ofzo, want anders mogen de kleinkinderen niet op bezoek gaan of gaan logeren?
Ik denk dat allebei mijn oma's mijn moeder zouden hebben aangekeken of ze krankzinnig was geworden, als ze had gesteld "Pejeka mag bést een nachtje bij oma logeren, maar hier zijn mijn richtlijnen en als je je daar niet mee akkoord verklaart, gaat het feest niet door"...
In wat voor rare wereld zijn we terechtgekomen dat een oma niet eens zonder meer wordt vertrouwd?
Mijn ouders vinden het heel fijn dat ik een briefJE (geen opstel van 4 kantjes) achterliet bij baby met aan paar aandachtspunten. Zij wisten niet hoe je moedermelk het beste kunt opwarmen, dat ze mochten voeden op verzoek, dat baby het lekkerste sliep als je haar zus en zo in bed legde. Er was geen ramp gebeurd als zij het anders zouden doen, maar het is voor een baby wel fijn als het bij oma hetzelfde is als thuis. En blije baby=blije oma.
Met oudere kinderen hoefde er geen briefje meer bij, ze kunnen zelf zeggen hoe en wat. En mijn ouders snappen heel goed dat tijden zijn veranderd en wetenschappelijk onderzoek nieuwe richtlijnen heeft opgesteld. Maar dat heb ik hen wel moeten vertellen, want als je jongste kind ruim volwassen is en je past voor het eerst weer eens op op een baby, dan weet je niet meer precies hoe en wat. En daar stonden ze open voor, want ze wilden graag goed en veilig oppassen.
En dat kind tijdens een logeerpartij drie keer pannenkoeken eet, of 4 koekjes achter elkaar, dat maakt me niks uit. Of dat ze veel te laat op blijven en bij opa in bed nog een film mogen kijken ook niet. Daar zijn het opa en oma voor, voor het verwennen. Maar niet om tegen alle richtlijnen en de wensen van ouders en de kinderen zelf in te gaan.
ONtopic: ik vind een kind van 5,5 en 4 jaar samen thuis laten veel te jong, ook al is het voor 10 minuten. Een kind van 5,5 kan niet verantwoordelijk zijn voor het gedrag van een jonger broertje of zusje. De mijne van 7 mag alleen thuis blijven, maar wil dat eigenlijk nooit. Maar stel dat, dan ammenooitniet laat ik daar de jongste van 4 bij achter.
