Actueel
alle pijlers
verklaring gedrag Marokkaanse jongeren ?
woensdag 23 mei 2007 19:00
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Als publiek domein wordt de straat tijdelijk bevolkt door mensen die vreemden zijn van elkaar, die elkaar alleen maar op basis van functies of andere onpersoonlijke identiteiten herkennen. De meeste grote steden kennen straten die zich kenmerken door grote drukte en een verscheidenheid aan personen uit alle lagen van de bevolking met verschillende functies. Het is de combinatie van die vreemden, het gedrang van de menigte en de verscheidenheid, die de straat zo tot een spektakel maken. Zonder bepaalde normen of codes van interactie zou er geen harmonie kunnen zijn op straat. In dit artikel beperken we ons tot vier normen die gelden op straat en bekijken we hoe jonge Marokkanen met deze normen omgaan.
De afgelopen paar maanden hebben we groepen jonge Marokkanen gevolgd en geïnterviewd in de straten van Utrecht. Om praktische redenen hadden we ervoor gekozen onze straat te laten beginnen in de grote hal van het Centraal Station in Utrecht, dan langs de Free Recordshop, rechts aanhouden richting V&D, daar de trap af en Hoog Catharijne uit, rechtsaf de Elisabethstraat in, de Steenweg volgen, aan het eind links en weer links de Oudegracht op tot aan de Lange Viestraat. In de zomermaanden bij goed weer zijn er op koopavond, vooral tijdens de piekuren tussen zes en half acht wanneer de meeste forenzen met de trein naar huis gaan en vooral autochtonen aan het winkelen zijn, ongeveer 400 jonge Marokkanen in dit gebied. Ze winkelen niet, ze lopen vooral rond. Ze komen naar deze straten met een slechte reputatie, verguisd door de rest van de bevolking, bestempeld als kut-Marokkanen, criminelen, moslim-fundamentalisten, vrouwenonderdrukkers etc. De functionaliteit van de straat is voor hen anders dan voor bijna alle andere gebruikers, de forenzen en het winkelend publiek.
De Marokkanen gebruiken de straat als een podium waar ze zich kunnen profileren. Ze hangen rond om gezien te worden, barsten spontaan in lachen uit en lijken zelfverzekerd. Sommigen gebruiken schuttingtaal, schreeuwen naar elkaar en voeren op luide toon privé-gesprekken. Hierdoor krijgen de andere gebruikers van de straat de indruk dat zij de Marokkanen koud laten. Ze zijn vaak in groepjes van drie of vier en de jongens neigen ertoe stoer te doen en dagen elkaar uit tot kwajongensstreken. Zelfs in kleine aantallen lijken ze een vreemde hegemonie uit te oefenen over de straat, alsof ze er heer en meester zijn. De meeste van hen zijn goed gekleed, zelfs beter dan je op basis van hun sociaal-economische achtergrond zou verwachten. Kortom, de straat is het platform waar ze proberen campagne te voeren voor respect. Want gezien hun huidige reputatie is respect een schaars goed voor jonge Marokkanen. Hun tragedie is dat de manier waarop ze proberen respect te winnen op straat, namelijk door continu de normen van algemeen geaccepteerd gedrag te manipuleren, hun negatieve reputatie alleen maar bevestigt. Maar wat zijn eigenlijk deze normen voor harmonieuze interactie op straat?
In een drukke straat werken vreemden samen en proberen hun bewegingen zo te coördineren dat ze incidenten vermijden. Als je op een verhoging zou staan in een willekeurige drukke straat en de bewegingen van de mensen zou bekijken, zou je je erover verbazen dat ze niet de hele tijd tegen elkaar opbotsen. In Utrecht stromen rond zes uur duizenden mensen uit de treinen, sommige lopen snel, andere langzaam, sommige slaan plotseling links- of rechtsaf, of stoppen plotseling om anderen te laten passeren. Als iemand met een camera alleen hun voeten zou filmen, zou een ongelooflijk gechoreografeerd ballet zichtbaar worden, zonder de hulp van Hans van Manen. De reden is simpel: als grote groepen de straat in harmonie willen gebruiken, moeten ze samenwerken. Zodra je iemand recht op je af ziet komen, doe je een stap naar links of rechts, of je draait je lichaam om een botsing te vermijden, je stopt plotseling om iemand voorbij te laten of je versnelt zodat ze achterlangs kunnen passeren. Dit gedrag bewaart de harmonie op straat en iedereen doet het intuïtief.
De meeste Marokkanen begrijpen dit, maar sommige zijn er bewust op uit deze norm te doorbreken. Voor me loopt een groep van vier jongens naast elkaar. Iedereen die recht op hen afkomt, moet twee stappen opzij doen om een botsing te vermijden, de vrouwen zelfs drie stappen, waardoor ze andere voetgangers blokkeren. Een lange autochtone man waagt het om dwars door de groep heen te lopen, want hij wil niet opzij en hij botst tegen mij aan, omdat ik recht achter de jongens loop. Ze roepen "Fuck you" tegen hem, maar hij zegt "Sorry" tegen mij en loopt door zonder naar de Marokkanen te kijken. Mensen tolereren een stel dat hand in hand over straat loopt, maar niet een groep van vier jongens die slenteren, of ze nou Marokkanen zijn of niet.
In een andere groep wordt één van de drie jongens uitgedaagd om een streek uit te halen. Hij ziet een jonge vrouw naderen, maakt zich los van de rest en botst met zijn schouder tegen haar borst aan. De vrouw verontschuldigt zich en loopt snel door, terwijl hij naar zijn vrienden kijkt en ze alledrie in lachen uitbarsten. Geen enkele politieagent zal je arresteren omdat je tegen iemand aanbotst, vooral als je kunt zeggen dat het per ongeluk was.
Wanneer straatgebruikers oog in oog komt te staan met wat voor hen persoonlijk aanstootgevende, varianten zijn in lichaamsvorm, schoonheid, huidskleur, haar, kledingstijl, inkomen, seksuele voorkeur, etc., dan worden ze geacht beleefd daarmee om te gaan. Eén van de prettigste dingen van op straat zijn is de vrijwaring van het oordeel van anderen. We hoeven onze vooroordelen niet te veranderen, we hoeven deze diversiteit niet te aanvaarden en we hoeven het zelfs niet vriendelijk te bejegenen. Maar een zekere subtiliteit en acceptatie van verschil zijn noodzakelijk. Wat iemand ook moge vinden van zwarte mensen, roodharigen of vrouwen die jurken kopen bij Zeeman, het zou geen issue moeten zijn op straat.
De meeste jonge Marokkanen accepteren deze diversiteit, maar af en toe manipuleert één van hen deze norm. Drie jongens staan naast een friettent en een fors gebouwde vrouw loopt langzaam voorbij. Eén van de jongens zegt hardop zodat de vrouw het kan horen: "Wat een grote kont heeft die vrouw, zeg", en een ander zegt: "Met zulke tieten". Met zijn handen geeft hij de maat van een voetbal aan. De dame draait zich om, gekwetst en beschaamd, ziet de drie Marokkanen en rent snel weg. Omdat ze inderdaad een behoorlijk achterwerk heeft, ziet haar poging om weg te rennen er komisch uit en de jongens liggen dubbel van het lachen. De omstanders, verscheurd tussen lachen en verontwaardiging, richten hun blik naar de grond terwijl ze weglopen en durven elkaar niet aan te kijken uit angst voor wat ze zouden kunnen zien. De ironie wil dat, vanwege hun reputatie, juist de intolerantie voor hun eigen etnische verschil een wapen is dat anderen bereid zijn te gebruiken tegen dezelfde Marokkanen.
Het is acceptabel op straat een vreemde te benaderen om hulp en dat ook te krijgen mits het iets kleins is. Kunt u me vertellen hoe laat het is? Kunt u me vertellen hoe ik bij de Dom kom? Dit is een algemene principe die bijdraagt aan de harmonie en leefbaarheid van de straat.
Ook deze norm wordt door sommige jonge Marokkanen anders gebruikt. Ik volg een groep al meer dan een uur zonder dat zich een incident voordoet. Plotseling zien ze een mooie jonge vrouw hun kant opkomen. Eén van de jongens maakt zichzelf los van de groep en gaat naar haar toe. Hij vraagt: "Hoe laat is het?". Ik weet dat hij tijd in overvloed heeft want ik heb hem al een uur gevolgd. Ze kijkt op met een glimlach op haar gezicht, maar als ze ziet dat het een Marokkaan is, verdwijnt de glimlach en wordt ze zakelijk. "Half zeven", zegt ze en begint snel weg te lopen. De jongen zegt zoiets als: "Hé, je hoeft niet meteen weg te rennen, je denkt zeker dat ik een crimineel ben?" De vrouw die nu een paar meter verder is, draait zich om, haar gezicht rood van verontwaardiging, en schreeuwt terug: "Dat heb ik niet gezegd", waarna ze boos wegloopt. Ik volg haar en hoor haar zeggen: "Je kan niet eens rustig op straat lopen zonder geconfronteerd te worden met een idiote uitkeringstrekker
De laatste norm van de straat is wat socioloog Goffman fatsoenlijke onoplettendheid heeft genoemd. De stadssocioloog Brunt legt deze norm passend uit als: "Bemoei je met jezelf, geef geen aanstoot en zorg dat je riskante ontmoetingen uit de weg gaat." Om het belang van dit principe te begrijpen kun je proberen je voor te stellen hoe vermoeiend het zou zijn om iedereen op straat aan te spreken en een goede dag te wensen. Wat de meeste mensen doen is simpelweg de aanwezigheid van andere straatgebruikers erkennen, soms met een glimlach of zelfs een hoofdknik, waarnaar ze ieder hun eigen weg vervolgen. Op deze manier kan de straat de schijn van neutraliteit en anonimiteit behouden.
Dit is de norm die de meeste Marokkanen vooral moeilijk vinden om te hanteren en dat is ook begrijpelijk. Ze zijn namelijk niet op straat gekomen om anoniem te zijn, maar om zichzelf te tonen en respect op te eisen. Ze krijgen dit respect niet wanneer mensen hen behandelen alsof ze lucht zijn. Dus ze kijken voorbijgangers recht in de ogen en houden de blik zo lang vast dat het oncomfortabel wordt. De onzin die alle interculturele communicatiedeskundigen verkondigen, dat Marokkanen als ze praten naar de grond kijken om respect te tonen, is hier een pertinente leugen. Ze praten zo hard dat iedereen hen kan horen en roepen openlijk naar tienermeisjes die boodschappen doen met hun ouders. Vooral de vaders van deze meisjes reageren alsof ze een hartaanval zullen krijgen. Het lijkt de jongens niets te kunnen schelen. Een vader zegt tegen zijn vrouw: "Als ze zo naar haar roepen in mijn bijzijn, wat zouden ze dan doen als ze hier in haar eentje loopt?" En ze kijken bezorgd.
De meeste mensen gebruiken deze gedragscodes in elke straat en ze gebruiken ze intuïtief. Zo ook de meeste Marokkanen, maar het probleem is dat een kleine groep die normen doelbewust manipuleert om op confrontaties aan te sturen. Van de 400 jonge mannen op straat op een willekeurige donderdagavond zijn er misschien dertig die deze normen negatief aanwenden.
Echter, de kans op meer dan één confrontatie voor je het station uit bent is groot. De kans dat vroeg of laat meer en meer mensen een confrontatie zullen hebben met één van deze jongens neemt ook toe. Daarmee is de mogelijkheid dat elke kleine confrontatie kan uitbarsten tot een echt groot conflict dat leidt tot het gebruik van geweld, altijd aanwezig. Deze mensen gaan allemaal naar huis en vertellen vijf of tien vrienden en familieleden over hun confrontatie en zo groeit langzamerhand dit crescendo van klachten uit tot wat nu de revolutie van kleine ongemakken is geworden. Het is niet zo dat deze Marokkaanse jongens allemaal de wet overtreden, of dat ze de enige zijn die voor overlast zorgen of wapens of geweld gebruiken. Zelden heeft één van de confrontaties die ik observeerde, geleid tot geweld. En van een micro-oorlog met autochtonen is geen sprake. Maar als deze jonge mensen compleet vervreemd zouden raken van de Nederlandse maatschappij, dan kan de straat heel snel veranderen in een onleefbaar gebied. Ze houden zichzelf niet voor gek en ze weten al wat de rest van de bevolking van hun denkt. Ze zijn ook sneller bereid om de reacties van anderen als discriminerend te bestempelen. Een simpele opmerking wordt al gauw geïnterpreteerd als gebrek aan respect, en dat lokt weer hevige en disproportionele reacties uit. Zelfs jongens die geen streken uithalen weten dat ze als Marokkanen geen krediet hebben op straat. Het is één pot nat. Daardoor voelen ze zich buiten de wet gesteld en hebben schijt aan iedereen op straat. Ze zijn immers tweederangs burgers. Eén van de belangrijkste vragen waar ik nog geen antwoord op heb is hoe de verhouding is tussen de meerderheid van de Marokkanen die zich keurig gedragen en het kleine gedeelte dat altijd weer last bezorgt. Zouden zij hun broers kunnen benaderen, want de rest van de samenleving durft niet meer.
Jude Kehla Wirnkar is sociaal wetenschapper en beleidsadviseur.
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Als publiek domein wordt de straat tijdelijk bevolkt door mensen die vreemden zijn van elkaar, die elkaar alleen maar op basis van functies of andere onpersoonlijke identiteiten herkennen. De meeste grote steden kennen straten die zich kenmerken door grote drukte en een verscheidenheid aan personen uit alle lagen van de bevolking met verschillende functies. Het is de combinatie van die vreemden, het gedrang van de menigte en de verscheidenheid, die de straat zo tot een spektakel maken. Zonder bepaalde normen of codes van interactie zou er geen harmonie kunnen zijn op straat. In dit artikel beperken we ons tot vier normen die gelden op straat en bekijken we hoe jonge Marokkanen met deze normen omgaan.
De afgelopen paar maanden hebben we groepen jonge Marokkanen gevolgd en geïnterviewd in de straten van Utrecht. Om praktische redenen hadden we ervoor gekozen onze straat te laten beginnen in de grote hal van het Centraal Station in Utrecht, dan langs de Free Recordshop, rechts aanhouden richting V&D, daar de trap af en Hoog Catharijne uit, rechtsaf de Elisabethstraat in, de Steenweg volgen, aan het eind links en weer links de Oudegracht op tot aan de Lange Viestraat. In de zomermaanden bij goed weer zijn er op koopavond, vooral tijdens de piekuren tussen zes en half acht wanneer de meeste forenzen met de trein naar huis gaan en vooral autochtonen aan het winkelen zijn, ongeveer 400 jonge Marokkanen in dit gebied. Ze winkelen niet, ze lopen vooral rond. Ze komen naar deze straten met een slechte reputatie, verguisd door de rest van de bevolking, bestempeld als kut-Marokkanen, criminelen, moslim-fundamentalisten, vrouwenonderdrukkers etc. De functionaliteit van de straat is voor hen anders dan voor bijna alle andere gebruikers, de forenzen en het winkelend publiek.
De Marokkanen gebruiken de straat als een podium waar ze zich kunnen profileren. Ze hangen rond om gezien te worden, barsten spontaan in lachen uit en lijken zelfverzekerd. Sommigen gebruiken schuttingtaal, schreeuwen naar elkaar en voeren op luide toon privé-gesprekken. Hierdoor krijgen de andere gebruikers van de straat de indruk dat zij de Marokkanen koud laten. Ze zijn vaak in groepjes van drie of vier en de jongens neigen ertoe stoer te doen en dagen elkaar uit tot kwajongensstreken. Zelfs in kleine aantallen lijken ze een vreemde hegemonie uit te oefenen over de straat, alsof ze er heer en meester zijn. De meeste van hen zijn goed gekleed, zelfs beter dan je op basis van hun sociaal-economische achtergrond zou verwachten. Kortom, de straat is het platform waar ze proberen campagne te voeren voor respect. Want gezien hun huidige reputatie is respect een schaars goed voor jonge Marokkanen. Hun tragedie is dat de manier waarop ze proberen respect te winnen op straat, namelijk door continu de normen van algemeen geaccepteerd gedrag te manipuleren, hun negatieve reputatie alleen maar bevestigt. Maar wat zijn eigenlijk deze normen voor harmonieuze interactie op straat?
In een drukke straat werken vreemden samen en proberen hun bewegingen zo te coördineren dat ze incidenten vermijden. Als je op een verhoging zou staan in een willekeurige drukke straat en de bewegingen van de mensen zou bekijken, zou je je erover verbazen dat ze niet de hele tijd tegen elkaar opbotsen. In Utrecht stromen rond zes uur duizenden mensen uit de treinen, sommige lopen snel, andere langzaam, sommige slaan plotseling links- of rechtsaf, of stoppen plotseling om anderen te laten passeren. Als iemand met een camera alleen hun voeten zou filmen, zou een ongelooflijk gechoreografeerd ballet zichtbaar worden, zonder de hulp van Hans van Manen. De reden is simpel: als grote groepen de straat in harmonie willen gebruiken, moeten ze samenwerken. Zodra je iemand recht op je af ziet komen, doe je een stap naar links of rechts, of je draait je lichaam om een botsing te vermijden, je stopt plotseling om iemand voorbij te laten of je versnelt zodat ze achterlangs kunnen passeren. Dit gedrag bewaart de harmonie op straat en iedereen doet het intuïtief.
De meeste Marokkanen begrijpen dit, maar sommige zijn er bewust op uit deze norm te doorbreken. Voor me loopt een groep van vier jongens naast elkaar. Iedereen die recht op hen afkomt, moet twee stappen opzij doen om een botsing te vermijden, de vrouwen zelfs drie stappen, waardoor ze andere voetgangers blokkeren. Een lange autochtone man waagt het om dwars door de groep heen te lopen, want hij wil niet opzij en hij botst tegen mij aan, omdat ik recht achter de jongens loop. Ze roepen "Fuck you" tegen hem, maar hij zegt "Sorry" tegen mij en loopt door zonder naar de Marokkanen te kijken. Mensen tolereren een stel dat hand in hand over straat loopt, maar niet een groep van vier jongens die slenteren, of ze nou Marokkanen zijn of niet.
In een andere groep wordt één van de drie jongens uitgedaagd om een streek uit te halen. Hij ziet een jonge vrouw naderen, maakt zich los van de rest en botst met zijn schouder tegen haar borst aan. De vrouw verontschuldigt zich en loopt snel door, terwijl hij naar zijn vrienden kijkt en ze alledrie in lachen uitbarsten. Geen enkele politieagent zal je arresteren omdat je tegen iemand aanbotst, vooral als je kunt zeggen dat het per ongeluk was.
Wanneer straatgebruikers oog in oog komt te staan met wat voor hen persoonlijk aanstootgevende, varianten zijn in lichaamsvorm, schoonheid, huidskleur, haar, kledingstijl, inkomen, seksuele voorkeur, etc., dan worden ze geacht beleefd daarmee om te gaan. Eén van de prettigste dingen van op straat zijn is de vrijwaring van het oordeel van anderen. We hoeven onze vooroordelen niet te veranderen, we hoeven deze diversiteit niet te aanvaarden en we hoeven het zelfs niet vriendelijk te bejegenen. Maar een zekere subtiliteit en acceptatie van verschil zijn noodzakelijk. Wat iemand ook moge vinden van zwarte mensen, roodharigen of vrouwen die jurken kopen bij Zeeman, het zou geen issue moeten zijn op straat.
De meeste jonge Marokkanen accepteren deze diversiteit, maar af en toe manipuleert één van hen deze norm. Drie jongens staan naast een friettent en een fors gebouwde vrouw loopt langzaam voorbij. Eén van de jongens zegt hardop zodat de vrouw het kan horen: "Wat een grote kont heeft die vrouw, zeg", en een ander zegt: "Met zulke tieten". Met zijn handen geeft hij de maat van een voetbal aan. De dame draait zich om, gekwetst en beschaamd, ziet de drie Marokkanen en rent snel weg. Omdat ze inderdaad een behoorlijk achterwerk heeft, ziet haar poging om weg te rennen er komisch uit en de jongens liggen dubbel van het lachen. De omstanders, verscheurd tussen lachen en verontwaardiging, richten hun blik naar de grond terwijl ze weglopen en durven elkaar niet aan te kijken uit angst voor wat ze zouden kunnen zien. De ironie wil dat, vanwege hun reputatie, juist de intolerantie voor hun eigen etnische verschil een wapen is dat anderen bereid zijn te gebruiken tegen dezelfde Marokkanen.
Het is acceptabel op straat een vreemde te benaderen om hulp en dat ook te krijgen mits het iets kleins is. Kunt u me vertellen hoe laat het is? Kunt u me vertellen hoe ik bij de Dom kom? Dit is een algemene principe die bijdraagt aan de harmonie en leefbaarheid van de straat.
Ook deze norm wordt door sommige jonge Marokkanen anders gebruikt. Ik volg een groep al meer dan een uur zonder dat zich een incident voordoet. Plotseling zien ze een mooie jonge vrouw hun kant opkomen. Eén van de jongens maakt zichzelf los van de groep en gaat naar haar toe. Hij vraagt: "Hoe laat is het?". Ik weet dat hij tijd in overvloed heeft want ik heb hem al een uur gevolgd. Ze kijkt op met een glimlach op haar gezicht, maar als ze ziet dat het een Marokkaan is, verdwijnt de glimlach en wordt ze zakelijk. "Half zeven", zegt ze en begint snel weg te lopen. De jongen zegt zoiets als: "Hé, je hoeft niet meteen weg te rennen, je denkt zeker dat ik een crimineel ben?" De vrouw die nu een paar meter verder is, draait zich om, haar gezicht rood van verontwaardiging, en schreeuwt terug: "Dat heb ik niet gezegd", waarna ze boos wegloopt. Ik volg haar en hoor haar zeggen: "Je kan niet eens rustig op straat lopen zonder geconfronteerd te worden met een idiote uitkeringstrekker
De laatste norm van de straat is wat socioloog Goffman fatsoenlijke onoplettendheid heeft genoemd. De stadssocioloog Brunt legt deze norm passend uit als: "Bemoei je met jezelf, geef geen aanstoot en zorg dat je riskante ontmoetingen uit de weg gaat." Om het belang van dit principe te begrijpen kun je proberen je voor te stellen hoe vermoeiend het zou zijn om iedereen op straat aan te spreken en een goede dag te wensen. Wat de meeste mensen doen is simpelweg de aanwezigheid van andere straatgebruikers erkennen, soms met een glimlach of zelfs een hoofdknik, waarnaar ze ieder hun eigen weg vervolgen. Op deze manier kan de straat de schijn van neutraliteit en anonimiteit behouden.
Dit is de norm die de meeste Marokkanen vooral moeilijk vinden om te hanteren en dat is ook begrijpelijk. Ze zijn namelijk niet op straat gekomen om anoniem te zijn, maar om zichzelf te tonen en respect op te eisen. Ze krijgen dit respect niet wanneer mensen hen behandelen alsof ze lucht zijn. Dus ze kijken voorbijgangers recht in de ogen en houden de blik zo lang vast dat het oncomfortabel wordt. De onzin die alle interculturele communicatiedeskundigen verkondigen, dat Marokkanen als ze praten naar de grond kijken om respect te tonen, is hier een pertinente leugen. Ze praten zo hard dat iedereen hen kan horen en roepen openlijk naar tienermeisjes die boodschappen doen met hun ouders. Vooral de vaders van deze meisjes reageren alsof ze een hartaanval zullen krijgen. Het lijkt de jongens niets te kunnen schelen. Een vader zegt tegen zijn vrouw: "Als ze zo naar haar roepen in mijn bijzijn, wat zouden ze dan doen als ze hier in haar eentje loopt?" En ze kijken bezorgd.
De meeste mensen gebruiken deze gedragscodes in elke straat en ze gebruiken ze intuïtief. Zo ook de meeste Marokkanen, maar het probleem is dat een kleine groep die normen doelbewust manipuleert om op confrontaties aan te sturen. Van de 400 jonge mannen op straat op een willekeurige donderdagavond zijn er misschien dertig die deze normen negatief aanwenden.
Echter, de kans op meer dan één confrontatie voor je het station uit bent is groot. De kans dat vroeg of laat meer en meer mensen een confrontatie zullen hebben met één van deze jongens neemt ook toe. Daarmee is de mogelijkheid dat elke kleine confrontatie kan uitbarsten tot een echt groot conflict dat leidt tot het gebruik van geweld, altijd aanwezig. Deze mensen gaan allemaal naar huis en vertellen vijf of tien vrienden en familieleden over hun confrontatie en zo groeit langzamerhand dit crescendo van klachten uit tot wat nu de revolutie van kleine ongemakken is geworden. Het is niet zo dat deze Marokkaanse jongens allemaal de wet overtreden, of dat ze de enige zijn die voor overlast zorgen of wapens of geweld gebruiken. Zelden heeft één van de confrontaties die ik observeerde, geleid tot geweld. En van een micro-oorlog met autochtonen is geen sprake. Maar als deze jonge mensen compleet vervreemd zouden raken van de Nederlandse maatschappij, dan kan de straat heel snel veranderen in een onleefbaar gebied. Ze houden zichzelf niet voor gek en ze weten al wat de rest van de bevolking van hun denkt. Ze zijn ook sneller bereid om de reacties van anderen als discriminerend te bestempelen. Een simpele opmerking wordt al gauw geïnterpreteerd als gebrek aan respect, en dat lokt weer hevige en disproportionele reacties uit. Zelfs jongens die geen streken uithalen weten dat ze als Marokkanen geen krediet hebben op straat. Het is één pot nat. Daardoor voelen ze zich buiten de wet gesteld en hebben schijt aan iedereen op straat. Ze zijn immers tweederangs burgers. Eén van de belangrijkste vragen waar ik nog geen antwoord op heb is hoe de verhouding is tussen de meerderheid van de Marokkanen die zich keurig gedragen en het kleine gedeelte dat altijd weer last bezorgt. Zouden zij hun broers kunnen benaderen, want de rest van de samenleving durft niet meer.
Jude Kehla Wirnkar is sociaal wetenschapper en beleidsadviseur.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 5 juni 2007 18:52
Je weet toch wel hoe dat gaat bij die jongens thuis?
Moeder in lange gewaden, met hoofddoek, zussen idem dito.
Op straat moeder drie meter achter vader.
Die jongens wordt met de paplepel ingegoten hoe je je als vrouw hoort te kleden. Zelfs als ze 's zomers de zee in gaan dragen ze van die soepjurken. We kunnen aan de Noordzeekust onze lol weer op.
Vind je het gek, dat die jongens helemaal los slaan als ze in zwembaden meisjes in minuscule bikinietjes zien? Als ze met warm weer vrouwen in topjes over straat zien lopen? Wat zou jij doen, als je weet dat je later op de dag weer je bedompte achterstandswijkwoning binnengaat?
Moeder in lange gewaden, met hoofddoek, zussen idem dito.
Op straat moeder drie meter achter vader.
Die jongens wordt met de paplepel ingegoten hoe je je als vrouw hoort te kleden. Zelfs als ze 's zomers de zee in gaan dragen ze van die soepjurken. We kunnen aan de Noordzeekust onze lol weer op.
Vind je het gek, dat die jongens helemaal los slaan als ze in zwembaden meisjes in minuscule bikinietjes zien? Als ze met warm weer vrouwen in topjes over straat zien lopen? Wat zou jij doen, als je weet dat je later op de dag weer je bedompte achterstandswijkwoning binnengaat?
dinsdag 5 juni 2007 19:30
hoe lang je ook in nederland woont je krijgt je opvoeding en geloof van je ouders mee.
ik vertelde haar laatst dat je ook jezelf kon mastruberen ...........vol ongeloof reageerde ze...ja dat mannen dat doen ,maar vrouwen!!!??
dus ik zeg je zet je douche straal erop ...bla bla probeer maar
ik moest gewoon een vagina tekenen om aant te wijzen waar dat zat ,ik bedoel maar .............
ik vertelde haar laatst dat je ook jezelf kon mastruberen ...........vol ongeloof reageerde ze...ja dat mannen dat doen ,maar vrouwen!!!??
dus ik zeg je zet je douche straal erop ...bla bla probeer maar
ik moest gewoon een vagina tekenen om aant te wijzen waar dat zat ,ik bedoel maar .............
dinsdag 5 juni 2007 20:16
Tuurlijk, maar als je een beetje verstand hebt kan je ook zélf rondkijken. En wanneer een jongen tegen een meisje zegt dat ze een hoer is, of wanneer hij vraagt of ze met 'm mee gaat, en hij krijgt een grote mond terug, dan moet die jongen toch wel een enorme idioot zijn om niet te begrijpen dat ze daar blijkbaar niet van gediend is.
Als je op school zit en je ziet daar meisjes die met warm weer blote kleding dragen, of je ziet die in de stad lopen, of je ziet ze in je buurt, en als 't niet warm is dragen ze in elk geval strakke kleren, dan kan elke debiel toch begrijpen dat het blijkbaar 'normaal' is om er zo bij te lopen hier.
Sorry hoor, maar ik vind dit echt een verschrikkelijke onderschatting van de Marokkaanse jongeren. Die weten écht wel wat normaal is in Nederland en wat niet.
En heb je 't boek Wilde Vijg weleens gelezen? Je maakt mij niet wijs dat alle Marokkaanse meiden niet weten waar hun clitoris zit. Dat jouw vriendin zo is wil niet zeggen dat iedereen zo is (ik heb in elk geval niet uit 'n boekje hoeven leren waar hij zat hoor, ik voelde dat gewoon bij mezelf dat hoefde echt niemand me aan te wijzen). Ik heb ook een vriendin die zegt nog nooit een orgasme gehad te hebben, zal ik dat maar even gauw doorgeven aan de marokkaanse gemeenschap in Nederland, dan gaat ons imago van hoeren vast 180 graden draaien.
Rare redenering.
dinsdag 5 juni 2007 23:58
Die jongens leren thuis dat fatsoenlijke vrouwen een hoofddoek dragen. Dat doet hun moeder, hun tantes, dat moeten hun zusjes ook. Omdat ze zo te kennen geven goede moslima's te zijn die respekt verdienen.
Het is niet zo vreemd dat die jongens dus de conclusie trekken dat een vrouw die niet zo gekleed gaat, dus geen respekt verdient. Ze houdt zich immers niet aan de kledingvoorschriften ? Bovendien zie je zo dat ze een ongelovige is. Waarom zou je die met respekt behandelen als je dat niet van huis uit meekrijgt ?
woensdag 6 juni 2007 00:16
TL, natuurlijk krijgen ze van thuis mee wat geloof en kledingsvoorschriften inhouden. Maar intussen leven ze wel tussen die minder bedekte vrouwen/meisjes, krijgen van buitenaf/school etc/ mee dat dat geen hoeren zijn.
Hoe is het mogelijk dat ze op dát deel wel naar de opvoeding luisteren en voor de rest er zelf een potje van maken en van alles uitvreten dat allah verboden heeft? Blowen, drinken, gokken, stelen, etc. hoort ook niet bij hun geloof, maar dat doen ze dus wel. Ze maken hun eigen keuzes, maar hebben hun prioriteiten wat scheef liggen als je het mij vraagt.
Hoe is het mogelijk dat ze op dát deel wel naar de opvoeding luisteren en voor de rest er zelf een potje van maken en van alles uitvreten dat allah verboden heeft? Blowen, drinken, gokken, stelen, etc. hoort ook niet bij hun geloof, maar dat doen ze dus wel. Ze maken hun eigen keuzes, maar hebben hun prioriteiten wat scheef liggen als je het mij vraagt.
woensdag 6 juni 2007 08:20
Omdat dat ze beter uit komt natuurlijk! Marokkaanse jongeren met middeleeuwse denkbeelden over vrouwen en zaken die in de maatschappij door ons als normaal worden beschouwd, zijn in de regel niet afkomstig uit ontwikkelde Marokkaanse ouders. Daar komt vaak ook nog bij dat jongens door hun moeders zelden op de vingers worden getikt en als ze klein zijn bijna alles mogen behalve het huis in de fik steken.
dinsdag 19 juni 2018 10:11
Inmiddels zijn we 11 jaar verder en zijn de problemen met Marokkanen alleen maar groter geworden. Het lastig vallen van jonge meiden, intimideren, vechtpartijen, noem maar op. En de verklaring van dit tuig is dat ze zogenaamd niet geaccepteerd worden door de Nederlanders. Nee, vind je het heel gek?! 
Gedraag je. Stop met intimidaties. Stop met het lastig vallen van meiden. Ga aan het werk.
Gedraag je. Stop met intimidaties. Stop met het lastig vallen van meiden. Ga aan het werk.
dinsdag 19 juni 2018 11:18
Ik woon in de Randstad en loop graag hard. Om vanuit huis een beetje een lekkere ronde van 5+ km te kunnen rennen zonder continu wachten op verkeerslichten, loopt mijn hardlooproute door een wijk waar 90% allochtoon is.
Jammergenoeg voelt een deel van deze inwoners beduidend meer de nood om commentaar te leveren op mij als vrouw. Ik ben een slet, vraag er om, 'ga terug naar je witte wijk', etc. Ik bek gewoon terug, want ik doe niets mis: ik draag bedekkende kleding, loop niemand in de weg en weet ook dat zonder corrigeren dit gedrag alleen maar verder doorslaat.
Maar hoe te corrigeren? Wat kleinerends terug schreeuwen? Langzamer gaan lopen om te vragen waarom ze zoiets mijn kant op slingeren? Hun familie erop aanspreken? Omstanders om hulp vragen? Ik heb werkelijk alles geprobeerd, maar niets geeft echt uitkomst. En dat vind ik moeilijk.
Ik hou van cultuurdiversiteit, zolang men elkaar respecteert. Ik respecteer jou niet als jij mij niet respecteert, zo simpel is het. Ik leer graag meer over andere manieren van kijken naar levenswaardes, ik hou van de verschillende heerlijke keukens die andere culturen naar ons brengen, ik hou van op vakantie gaan in hun moederlanden.
Maar waarom is respect opbrengen zo moeilijk voor sommige van hen? Waarom woon je hier nog, als je de mensen hier allemaal verschrikkelijk vindt? Hoe welgemeend zijn je gemene uitspraken en voor hoever is dit een manier om vooral zelf niet verantwoording te hoeven nemen in deze samenleving?
Jammergenoeg voelt een deel van deze inwoners beduidend meer de nood om commentaar te leveren op mij als vrouw. Ik ben een slet, vraag er om, 'ga terug naar je witte wijk', etc. Ik bek gewoon terug, want ik doe niets mis: ik draag bedekkende kleding, loop niemand in de weg en weet ook dat zonder corrigeren dit gedrag alleen maar verder doorslaat.
Maar hoe te corrigeren? Wat kleinerends terug schreeuwen? Langzamer gaan lopen om te vragen waarom ze zoiets mijn kant op slingeren? Hun familie erop aanspreken? Omstanders om hulp vragen? Ik heb werkelijk alles geprobeerd, maar niets geeft echt uitkomst. En dat vind ik moeilijk.
Ik hou van cultuurdiversiteit, zolang men elkaar respecteert. Ik respecteer jou niet als jij mij niet respecteert, zo simpel is het. Ik leer graag meer over andere manieren van kijken naar levenswaardes, ik hou van de verschillende heerlijke keukens die andere culturen naar ons brengen, ik hou van op vakantie gaan in hun moederlanden.
Maar waarom is respect opbrengen zo moeilijk voor sommige van hen? Waarom woon je hier nog, als je de mensen hier allemaal verschrikkelijk vindt? Hoe welgemeend zijn je gemene uitspraken en voor hoever is dit een manier om vooral zelf niet verantwoording te hoeven nemen in deze samenleving?
dinsdag 19 juni 2018 11:45
Zolang er steeds van die radicale extremistische imams hier mogen prediken denk ik dat er niet veel gaat veranderen.
Plus dat tegenwoordig iedereen een schotel op zijn dak heeft bevestigd waardoor er alleen nog maar naar Marokkaanse en of andere islamitische zenders wordt gekeken. En laten we wel wezen, daar denkt men vaak heel negatief over het Westen.
Ook ben ik klaar met die eeuwige slachtofferrol die ze aannemen. We worden altijd gediscrimineerd..huil huil.En van zelfreflectie hebben ze nog nooit gehoord.
Vroeger was ik zo links als wat, echt ik kwam voor iedereen op die "anders"was.
Maar in de loop der jaren heb ik het opgegeven en erger me steeds meer aan de lakse houding van de overheid ten aanzien van bepaalde rotzooitrappers en haters van het Westen.
Plus dat tegenwoordig iedereen een schotel op zijn dak heeft bevestigd waardoor er alleen nog maar naar Marokkaanse en of andere islamitische zenders wordt gekeken. En laten we wel wezen, daar denkt men vaak heel negatief over het Westen.
Ook ben ik klaar met die eeuwige slachtofferrol die ze aannemen. We worden altijd gediscrimineerd..huil huil.En van zelfreflectie hebben ze nog nooit gehoord.
Vroeger was ik zo links als wat, echt ik kwam voor iedereen op die "anders"was.
Maar in de loop der jaren heb ik het opgegeven en erger me steeds meer aan de lakse houding van de overheid ten aanzien van bepaalde rotzooitrappers en haters van het Westen.
dinsdag 19 juni 2018 11:49
JoanJett, hier hetzelfde. Vroeger zo links als wat en nog steeds diep van binnen idealistisch, maar mijn idealisme wat betreft Marokkaanse en andere Arabische culturen heeft plaats gemaakt voor realisme. Ik moet niets hebben van heel de islam en snap de toegeeflijke houding van onze regering totaal niet,
Maar we zijn tenminste wel anti-Trump. Beter gezegd: dat schijnen we te moeten zijn in het belang van de EU ofzo. Vroeger was ik voor de EU, maar ik moet er niets meer van hebben door die gekke Verhofstadt onder andere.
Maar we zijn tenminste wel anti-Trump. Beter gezegd: dat schijnen we te moeten zijn in het belang van de EU ofzo. Vroeger was ik voor de EU, maar ik moet er niets meer van hebben door die gekke Verhofstadt onder andere.
dinsdag 19 juni 2018 11:49
Mensen, dit is een 11 jaar oud topic dat omhooggehaald wordt door een trol.
De laatste dagen is dat nogal een epidemie, opgewekt door verschillende accounts, allemaal topics uit 2007.
Gisteravond was de lijst van Actueel helemaal gevuld met omhoog geschopte topics uit 2007, op 3 na.
Ik vrees dat iemand, of meerderen, een zootje wil maken van de pijler Actueel.
De laatste dagen is dat nogal een epidemie, opgewekt door verschillende accounts, allemaal topics uit 2007.
Gisteravond was de lijst van Actueel helemaal gevuld met omhoog geschopte topics uit 2007, op 3 na.
Ik vrees dat iemand, of meerderen, een zootje wil maken van de pijler Actueel.
nounou
dinsdag 19 juni 2018 11:52
Oeps, zie het nu.zazamaenade schreef: ↑19-06-2018 11:49Mensen, dit is een 11 jaar oud topic dat omhooggehaald wordt door een trol.
De laatste dagen is dat nogal een epidemie, opgewekt door verschillende accounts, allemaal topics uit 2007.
Gisteravond was de lijst van Actueel helemaal gevuld met omhoog geschopte topics uit 2007, op 3 na.
dinsdag 19 juni 2018 11:52
dinsdag 19 juni 2018 11:54
Kunstenkitsch schreef: ↑19-06-2018 11:52Oh echt? Stom van me! Ik heb helemaal niet gekeken naar de datum.
Eigenlijk vind ik het dan nog schokkender dat 'we' elf jaar geleden al tegen dezelfde shizzle aanliepen en dat het voor mij gevoel alleen maar erger is geworden.
In elf jaar tijd is er dus niets veranderd. Dat geeft te denken.
dinsdag 19 juni 2018 11:59
Ja, maar misschien beter om een trol niet te belonen ?
Klik maar eens op de lijst van Actueel, nog steeds is het merendeel van de topics op pagina 1 uit 2007.
Ik gok dat het óf een gefrustreerde, gepermabande forummer uit 2007 is, of een challenge van forummers van Fok, Geen Stijl of een ander forum waar Vivaforum-afkeer nogal welig tiert.
nounou
dinsdag 19 juni 2018 16:30
Boeiend.zazamaenade schreef: ↑19-06-2018 11:59Ja, maar misschien beter om een trol niet te belonen ?
Klik maar eens op de lijst van Actueel, nog steeds is het merendeel van de topics op pagina 1 uit 2007.
Ik gok dat het óf een gefrustreerde, gepermabande forummer uit 2007 is, of een challenge van forummers van Fok, Geen Stijl of een ander forum waar Vivaforum-afkeer nogal welig tiert.
Trol of niet, het is op zich interessant te zien hoe een forum discussie van 11 jaar geleden werd gevoerd ten opzichte van dezelfde discussie anno 2018.
Het topic is in feite nog steeds actueel.
Veni, vidi, vagina.
Hij kwam en zag dat het kut was
Hij kwam en zag dat het kut was
dinsdag 19 juni 2018 20:10
Ik zeg niets, als ik uitgescholden word voor hoer of iets in die richting zeg ik. Zeg hou je even in, ik ben je moeder niet.LillyA schreef: ↑19-06-2018 11:18Ik woon in de Randstad en loop graag hard. Om vanuit huis een beetje een lekkere ronde van 5+ km te kunnen rennen zonder continu wachten op verkeerslichten, loopt mijn hardlooproute door een wijk waar 90% allochtoon is.
Jammergenoeg voelt een deel van deze inwoners beduidend meer de nood om commentaar te leveren op mij als vrouw. Ik ben een slet, vraag er om, 'ga terug naar je witte wijk', etc. Ik bek gewoon terug, want ik doe niets mis: ik draag bedekkende kleding, loop niemand in de weg en weet ook dat zonder corrigeren dit gedrag alleen maar verder doorslaat.
Maar hoe te corrigeren? Wat kleinerends terug schreeuwen? Langzamer gaan lopen om te vragen waarom ze zoiets mijn kant op slingeren? Hun familie erop aanspreken? Omstanders om hulp vragen? Ik heb werkelijk alles geprobeerd, maar niets geeft echt uitkomst. En dat vind ik moeilijk.
Ik hou van cultuurdiversiteit, zolang men elkaar respecteert. Ik respecteer jou niet als jij mij niet respecteert, zo simpel is het. Ik leer graag meer over andere manieren van kijken naar levenswaardes, ik hou van de verschillende heerlijke keukens die andere culturen naar ons brengen, ik hou van op vakantie gaan in hun moederlanden.
Maar waarom is respect opbrengen zo moeilijk voor sommige van hen? Waarom woon je hier nog, als je de mensen hier allemaal verschrikkelijk vindt? Hoe welgemeend zijn je gemene uitspraken en voor hoever is dit een manier om vooral zelf niet verantwoording te hoeven nemen in deze samenleving?
dinsdag 19 juni 2018 20:20
Volledig mee eens. Ik woon in een grote stad waarin velen van de genoemde doelgroep ook ontevreden zijn. Maarja, dat is niet hun eigen schuld, maar de schuld van de Nederlanders. Zo is ze dat ook altijd bijgebracht. Dat zal er ook ongetwijfeld mee te maken hebben.Kunstenkitsch schreef: ↑19-06-2018 11:52Oh echt? Stom van me! Ik heb helemaal niet gekeken naar de datum.
Eigenlijk vind ik het dan nog schokkender dat 'we' elf jaar geleden al tegen dezelfde shizzle aanliepen en dat het voor mij gevoel alleen maar erger is geworden.
In elf jaar tijd is er dus niets veranderd. Dat geeft te denken.
dinsdag 19 juni 2018 20:40
Bombus, ik woon ook in zo'n stad. Het suffe is dat het niet eens een grote stad is, maar dat er alsnog genoeg buurten zijn waar de politie voor waarschuwt dat je daar maar beter niet als vrouw alleen kan komen.
Nu waren dat twintig jaar geleden ook al slechte wijken, maar niet zo slecht als ze nu zijn. Laatst was ik daar om naar de Action te gaan en ik was een van de weinige niet-hoofddoekdragende vrouwen.
Nu waren dat twintig jaar geleden ook al slechte wijken, maar niet zo slecht als ze nu zijn. Laatst was ik daar om naar de Action te gaan en ik was een van de weinige niet-hoofddoekdragende vrouwen.
dinsdag 19 juni 2018 20:51
Kunstenkitsch schreef: ↑19-06-2018 20:40Bombus, ik woon ook in zo'n stad. Het suffe is dat het niet eens een grote stad is, maar dat er alsnog genoeg buurten zijn waar de politie voor waarschuwt dat je daar maar beter niet als vrouw alleen kan komen.
Nu waren dat twintig jaar geleden ook al slechte wijken, maar niet zo slecht als ze nu zijn. Laatst was ik daar om naar de Action te gaan en ik was een van de weinige niet-hoofddoekdragende vrouwen.
Kun je daar een link van plaatsen, dat de politie daarvoor waarschuwt, of er een voorbeeld van geven, anders dan van horen zeggen ?
nounou
dinsdag 19 juni 2018 21:15
Zaza, liever niet, aangezien ik dan heel herkenbaar wordt. Laten we het erop houden dat ik bevriend ben met een wethouder en van diegene weet dat die buurten in de gaten worden gehouden vanwege geradicaliseerden. Er schijnen een hoop protocollen te zijn, maar de naakte waarheid is dat de gemeente het ook allemaal niet zo goed weet wat ze daar mee aanmoeten.
dinsdag 19 juni 2018 22:13
Maar dat is toch iets heel anders dan dat de politie waarschuwt dat je een wijk niet in kan?Kunstenkitsch schreef: ↑19-06-2018 21:15Zaza, liever niet, aangezien ik dan heel herkenbaar wordt. Laten we het erop houden dat ik bevriend ben met een wethouder en van diegene weet dat die buurten in de gaten worden gehouden vanwege geradicaliseerden. Er schijnen een hoop protocollen te zijn, maar de naakte waarheid is dat de gemeente het ook allemaal niet zo goed weet wat ze daar mee aanmoeten.
