Zwanger
alle pijlers
De laatste loodjes
maandag 5 december 2016 15:11
Om maar gelijk in huis te vallen,
ik ben over ongeveer 7 weekjes uitgerekend en ik heb mijn zwangerschap nou niet echt ervaren als een 'leuke' zwngerschap.
Naast het feit dat ik niet zo makkelijk dingen uit handen kan geven en een controlfreek ben, hebben mensen het mij af en toe niet makkelijk gemaakt.
Schoonfamilie waar ik ruzie mee heb en een vriend die alles voor zich uitschuift.
Ik ben niet bewust zwanger geworden. Mijn vriend en ik hebben bijna vier jaar een relatie en wonen al drie jaar samen.
Wij zijn alle twee jong maar hebben altijd tegen elkaar gezegd dat als het mocht gebeuren, wij het dan houden.
Alles is er om een kindje op te voeden. Financieel is het goed, huis gekocht en relatie is (meestal) stabiel.
Ik ben al jaren bezig met de juiste anti conceptie te vinden. Na lang zoeken en alles gebrobeerd te hebben, heeft de gynaecoloog mij weten te vertellen dat ik niet tegen hormonen kan en dat alleen de condoom een oplossing is. Naar een klein jaartje ben ik dan toch zwanger geworden...( iedereen begrijpt vast wel dat de condoom niet altijd aanwezig was )
Nu ik nog maar zeven weekjes heb om alles op orde te hebben begint het mij echt mateloos te irriteren dat mijn vriend denkt dat hij alle tijd heeft.
Om een voorbeeld te geven,
- Hij vond het onzin om voor de 20e al te kijken naar baby spulletjes en evt al te beginnen met de kinderkamer. Deze is dus nog niet af!
- Hij begrijpt niet dat je het ongeboren vrucht moet erkennen. Is volgend hem nergens voor nodig en onzin. ( uiteindelijk heb ik alles geregeld en hem mee gesleurd naar het gemeente huis, anders was dat nu nog niet gedaan)
- Hij wil niet trouwen of iets regelen met de notaris...terwijl ik dat al lang geregeld wou hebben!!
Nu ben ik al maanden bezig om hem duidelijk te maken dat het WEL belangrijk is en dat hij nu echt actie moet ondernemen.
Het liefst wordt ik natuurlijk heel romantisch ten huwelijk gevraagd, maar dat zit er niet in. Gescheiden ouders en een huwelijk is voor hem niks waard. Dat snap ik...maar ik heb hem voorgesteld om te trouwen ( zonder familie, zonder poespas, zonder pak/jurk, zonder feest) puur alleen zodat het dan in een keer geregeld is. Ook daar doet hij moeilijk over.
Bij mij zit het zo hoog dat ik hem nu negeer...ik zou het liefst weg willen en tot rust willen komen. Ik heb veel stress en huil veel omdat ik totaal geen invloed heb op hem en zijn gedrag.
Ik heb het hem gevraagd waarom hij altijd alles voor zich uitschuift en waarom hij niet de moeite wilt doen om alles optijd te regelen, helaas krijg ik daar nu nog steeds geen antwoord op.
Niemand weet dit eigenlijk en voel me erg alleen. Ik zou het liefst de laatste weken in rust willen doorbrengen maar er is niemand waar ik naar toe kan om me op te laden.
Ik merk ook dat dit niet goed is voor de baby, hij is erg druk en ik maak mij serieus zorgen om de bevalling ( ben bang dat hij te vroeg geboren wordt)
Ik heb het tot nu toe nog nooit met de verloskundige hier over gehad, maar ik ga dat de aankomende week toch doen.
Ik ben heel bang dat mijn kindje hier veel last van heeft (gehad).
Iemand die zich hier in herkent? Iemand die weet hoe je het wél moet aanpakken?
ik ben over ongeveer 7 weekjes uitgerekend en ik heb mijn zwangerschap nou niet echt ervaren als een 'leuke' zwngerschap.
Naast het feit dat ik niet zo makkelijk dingen uit handen kan geven en een controlfreek ben, hebben mensen het mij af en toe niet makkelijk gemaakt.
Schoonfamilie waar ik ruzie mee heb en een vriend die alles voor zich uitschuift.
Ik ben niet bewust zwanger geworden. Mijn vriend en ik hebben bijna vier jaar een relatie en wonen al drie jaar samen.
Wij zijn alle twee jong maar hebben altijd tegen elkaar gezegd dat als het mocht gebeuren, wij het dan houden.
Alles is er om een kindje op te voeden. Financieel is het goed, huis gekocht en relatie is (meestal) stabiel.
Ik ben al jaren bezig met de juiste anti conceptie te vinden. Na lang zoeken en alles gebrobeerd te hebben, heeft de gynaecoloog mij weten te vertellen dat ik niet tegen hormonen kan en dat alleen de condoom een oplossing is. Naar een klein jaartje ben ik dan toch zwanger geworden...( iedereen begrijpt vast wel dat de condoom niet altijd aanwezig was )
Nu ik nog maar zeven weekjes heb om alles op orde te hebben begint het mij echt mateloos te irriteren dat mijn vriend denkt dat hij alle tijd heeft.
Om een voorbeeld te geven,
- Hij vond het onzin om voor de 20e al te kijken naar baby spulletjes en evt al te beginnen met de kinderkamer. Deze is dus nog niet af!
- Hij begrijpt niet dat je het ongeboren vrucht moet erkennen. Is volgend hem nergens voor nodig en onzin. ( uiteindelijk heb ik alles geregeld en hem mee gesleurd naar het gemeente huis, anders was dat nu nog niet gedaan)
- Hij wil niet trouwen of iets regelen met de notaris...terwijl ik dat al lang geregeld wou hebben!!
Nu ben ik al maanden bezig om hem duidelijk te maken dat het WEL belangrijk is en dat hij nu echt actie moet ondernemen.
Het liefst wordt ik natuurlijk heel romantisch ten huwelijk gevraagd, maar dat zit er niet in. Gescheiden ouders en een huwelijk is voor hem niks waard. Dat snap ik...maar ik heb hem voorgesteld om te trouwen ( zonder familie, zonder poespas, zonder pak/jurk, zonder feest) puur alleen zodat het dan in een keer geregeld is. Ook daar doet hij moeilijk over.
Bij mij zit het zo hoog dat ik hem nu negeer...ik zou het liefst weg willen en tot rust willen komen. Ik heb veel stress en huil veel omdat ik totaal geen invloed heb op hem en zijn gedrag.
Ik heb het hem gevraagd waarom hij altijd alles voor zich uitschuift en waarom hij niet de moeite wilt doen om alles optijd te regelen, helaas krijg ik daar nu nog steeds geen antwoord op.
Niemand weet dit eigenlijk en voel me erg alleen. Ik zou het liefst de laatste weken in rust willen doorbrengen maar er is niemand waar ik naar toe kan om me op te laden.
Ik merk ook dat dit niet goed is voor de baby, hij is erg druk en ik maak mij serieus zorgen om de bevalling ( ben bang dat hij te vroeg geboren wordt)
Ik heb het tot nu toe nog nooit met de verloskundige hier over gehad, maar ik ga dat de aankomende week toch doen.
Ik ben heel bang dat mijn kindje hier veel last van heeft (gehad).
Iemand die zich hier in herkent? Iemand die weet hoe je het wél moet aanpakken?
maandag 5 december 2016 17:12
Als je eenmaal bent bevallen dan boeit dit je echt niet meer, snap ook niet waar jij je druk om maakt.
Hier bij alle 3 erkenning pas na de geboorte gedaan, is geen enkel probleem.
Bij de notaris hebben wij niets vastgelegd.
Bij de eerste hadden we een week voor de uitgerekende datum pas een woning ( we woonden bij onze ouders) en waren binnen 3 dagen klaar met de hele woning opknappen en inrichten.
Bij de tweede ben ik ingeleid en op de dag van inleiding is pas het ledikantje in elkaar gezet.
Bij de derde was zijn kamertje een week voor de bevalling pas klaar.
Je bent echt drama aan het maken om niks.
Hier bij alle 3 erkenning pas na de geboorte gedaan, is geen enkel probleem.
Bij de notaris hebben wij niets vastgelegd.
Bij de eerste hadden we een week voor de uitgerekende datum pas een woning ( we woonden bij onze ouders) en waren binnen 3 dagen klaar met de hele woning opknappen en inrichten.
Bij de tweede ben ik ingeleid en op de dag van inleiding is pas het ledikantje in elkaar gezet.
Bij de derde was zijn kamertje een week voor de bevalling pas klaar.
Je bent echt drama aan het maken om niks.
maandag 5 december 2016 17:21
Ik denk dat toch ook deels je hormonen een loopje met je aan het nemen zijn. Kun je niet zoveel aan doen, maar misschien relativeert het.
Ga een keer met je vriend om de tafel en spreek af wanneer de baby kamer af. Kijk ook realistisch naar hoeveel tijd hij heeft en wat er moet gebeuren. Richt je zelf op de dingen die je zelf kunt doen.
Als gezag en erkenning al is geregeld hoef je toch ook niks extra's te doen? Overigens geeft geregistreerd partnerschap dezelfde rechten als trouwen met betrekking tot kinderen. Misschien is dat een optie om te overwegen.
Succes met de laatste loodjes en relax. Het komt vast allemaal goed. Ook de bevalling zal wel goed komen.
Ga een keer met je vriend om de tafel en spreek af wanneer de baby kamer af. Kijk ook realistisch naar hoeveel tijd hij heeft en wat er moet gebeuren. Richt je zelf op de dingen die je zelf kunt doen.
Als gezag en erkenning al is geregeld hoef je toch ook niks extra's te doen? Overigens geeft geregistreerd partnerschap dezelfde rechten als trouwen met betrekking tot kinderen. Misschien is dat een optie om te overwegen.
Succes met de laatste loodjes en relax. Het komt vast allemaal goed. Ook de bevalling zal wel goed komen.
maandag 5 december 2016 17:21
En het lijstje op de koelkast is ook maar een hulpmiddel hè, geen doel op zich.
Maar je huilt veel en je hebt stress, ik zou hierover toch ook met je vriend praten, en dan niet hem gelijk de schuld geven! Vertel hem dat je je alleen voelt. Ik vind dat best zorgelijk allemaal, neem iemand in vertrouwen die jou goed kent.
Maar je huilt veel en je hebt stress, ik zou hierover toch ook met je vriend praten, en dan niet hem gelijk de schuld geven! Vertel hem dat je je alleen voelt. Ik vind dat best zorgelijk allemaal, neem iemand in vertrouwen die jou goed kent.
