Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen
zaterdag 26 november 2016 17:04
Hallo,
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 7 december 2016 20:02
woensdag 7 december 2016 20:29
Dat komt denk ik doordat anderen niet refereren aan hun gedachten alsof die gedachten buiten henzelf staan. Jij noemt je gedachten 'ze' waardoor het voor anderen klinkt als stemmen ipv gedachten. Maar dat is eigenlijk discussiëren over een detail, want zoveel verschil zit er niet tussen. Al snap ik dat het voor jou anders voelt, stemmen of gedachten. Stemmen heeft een negatiever klank voor je vermoed ik
woensdag 7 december 2016 20:41
quote:Rhae schreef op 07 december 2016 @ 20:29:
Dat komt denk ik doordat anderen niet refereren aan hun gedachten alsof die gedachten buiten henzelf staan. Dit inderdaad. Ik heb het zelf ook wel eens over de stemmen in mijn hoofd, als het gaat om van die 'zinnetjes' die in je hoofd opkomen zonder dat je dat bewust lijkt op te roepen. In letterlijke zin van die stemmetjes van vroeger die je van jongs aan hebt meegekregen. Voor mij zijn die stemmen de ideeën waar je geen of weinig grip op hebt. Gevoelsmatig klinken 'gedachten' als iets waar je een meer bewuste, actieve rol in hebt.
Dat komt denk ik doordat anderen niet refereren aan hun gedachten alsof die gedachten buiten henzelf staan. Dit inderdaad. Ik heb het zelf ook wel eens over de stemmen in mijn hoofd, als het gaat om van die 'zinnetjes' die in je hoofd opkomen zonder dat je dat bewust lijkt op te roepen. In letterlijke zin van die stemmetjes van vroeger die je van jongs aan hebt meegekregen. Voor mij zijn die stemmen de ideeën waar je geen of weinig grip op hebt. Gevoelsmatig klinken 'gedachten' als iets waar je een meer bewuste, actieve rol in hebt.
Tjezus, wat vals
woensdag 7 december 2016 20:58
Ja, de groepsles viel me mee. Alleen aan het einde gingen we zo'n ontspanningsoefening doen. Ik wil nooit mijn ogen dichtdoen, behalve als ik thuis ben. Dus ik was de enige met mijn ogen open. En door dit topic was ik me bewust van de onzinnigheid van die regel. Wat kon me nou eenmaal gebeuren? Dus ik heb mijn ogen dicht gedaan. Zowel een overwinninkje als dat ik het heel stom vind van mezelf om dat een overwinning te noemen, maar hé, goed gedaan van mij, al zeg ik het zelf. Nu lekker weer thuis.
woensdag 7 december 2016 21:07
quote:Snowfall schreef op 07 december 2016 @ 20:58:
Ja, de groepsles viel me mee. Alleen aan het einde gingen we zo'n ontspanningsoefening doen. Ik wil nooit mijn ogen dichtdoen, behalve als ik thuis ben. Dus ik was de enige met mijn ogen open. En door dit topic was ik me bewust van de onzinnigheid van die regel. Wat kon me nou eenmaal gebeuren? Dus ik heb mijn ogen dicht gedaan. Zowel een overwinninkje als dat ik het heel stom vind van mezelf om dat een overwinning te noemen, maar hé, goed gedaan van mij, al zeg ik het zelf. Nu lekker weer thuis.Knapperd
Ja, de groepsles viel me mee. Alleen aan het einde gingen we zo'n ontspanningsoefening doen. Ik wil nooit mijn ogen dichtdoen, behalve als ik thuis ben. Dus ik was de enige met mijn ogen open. En door dit topic was ik me bewust van de onzinnigheid van die regel. Wat kon me nou eenmaal gebeuren? Dus ik heb mijn ogen dicht gedaan. Zowel een overwinninkje als dat ik het heel stom vind van mezelf om dat een overwinning te noemen, maar hé, goed gedaan van mij, al zeg ik het zelf. Nu lekker weer thuis.Knapperd
woensdag 7 december 2016 21:14
woensdag 7 december 2016 21:18
woensdag 7 december 2016 21:23
quote:Knuffelbeertjes schreef op 07 december 2016 @ 13:33:
Rhae, precies, sommige regeltjes zal ik wel mogen houden, anderen moeten misschien vervangen worden.. dat het in elk geval niet meer als een gevangenis voelt...
Wat je schrijft over de klik met een hulpverlener ben ik het helemaal mee eens. En ook het wantrouwen wat er bij hoort.. mijn therapeut deinst daar niet van terug, ze vindt het zelfs normaal... Normaal gezien de omstandigheden waar ik in zit.. en dat ze dat niet afwijst en zelfs lijkt te accepteren, dat zorgt ook voor een stukje vertrouwen, het heelt een stukje. Dat juist wat ik altijd verborgen moest houden, nu de ruimte krijgt..
Alinea, ik vind het wel eng wat je schrijft, omdat hier precies hetzelfde gebeurde. Ook ik moest mijn lievelingsknuffel weggooien. Het heeft zo'n indruk gemaakt (wat ik slecht vind van mezelf) dat ik eerst heel lang niet met een knuffel van vroeger durfde te slapen, terwijl ik dat wel heel graag zou willen. Nu is dat wel gelukt, omdat vriend hem gewoon elke nacht naast me neerlegde. Alleen had vriend vorige week de knuffel gepakt in zijn slaap en durfde ik 'm niet terug te pakken. De volgende ochtend hebben we het er over gehad en durfde ik 'm nog niet te pakken. Ik was zelfs helemaal verdrietig, omdat ik er van overtuigd was dat vriend de knuffel weg ging gooien. Ik sprak dat allemaal niet uit, maar hij voelt mij soms zo goed aan... ik schaam me echt kapot dat ik als volwassene me nog zo laat raken door dit soort dingen..
Fijn dat je je therapeut weer kunt bereiken, dat die hulp er is. Het is niet niks wat je meegemaakt hebt en nog meemaakt.
Snowfall, och, wat heftig dat het om je zus gaat ik weet niet wat ik moet zeggen, sorry. Ik vind het zo knap hoe jij met dingen omgaat en hoe je toepast wat je leert van de therapie. Het lijkt me heel moeilijk de situatie waar je in zit. Je mag hier wel van je afschrijven he, als je wilt nog voor je knuffeltje dat weg moest, ik laat me er ook nog steeds door raken alsof het gisteren was en je vriend klinkt echt lief en ik ben blij dat je zo goed je dag door bent gekomen, en ik reageer nog op de berichten van vanmiddag misschien niet helemaal op zijn plek omdat het al een aantal berichten geleden is maar ik ben net pas thuis.
Rhae, precies, sommige regeltjes zal ik wel mogen houden, anderen moeten misschien vervangen worden.. dat het in elk geval niet meer als een gevangenis voelt...
Wat je schrijft over de klik met een hulpverlener ben ik het helemaal mee eens. En ook het wantrouwen wat er bij hoort.. mijn therapeut deinst daar niet van terug, ze vindt het zelfs normaal... Normaal gezien de omstandigheden waar ik in zit.. en dat ze dat niet afwijst en zelfs lijkt te accepteren, dat zorgt ook voor een stukje vertrouwen, het heelt een stukje. Dat juist wat ik altijd verborgen moest houden, nu de ruimte krijgt..
Alinea, ik vind het wel eng wat je schrijft, omdat hier precies hetzelfde gebeurde. Ook ik moest mijn lievelingsknuffel weggooien. Het heeft zo'n indruk gemaakt (wat ik slecht vind van mezelf) dat ik eerst heel lang niet met een knuffel van vroeger durfde te slapen, terwijl ik dat wel heel graag zou willen. Nu is dat wel gelukt, omdat vriend hem gewoon elke nacht naast me neerlegde. Alleen had vriend vorige week de knuffel gepakt in zijn slaap en durfde ik 'm niet terug te pakken. De volgende ochtend hebben we het er over gehad en durfde ik 'm nog niet te pakken. Ik was zelfs helemaal verdrietig, omdat ik er van overtuigd was dat vriend de knuffel weg ging gooien. Ik sprak dat allemaal niet uit, maar hij voelt mij soms zo goed aan... ik schaam me echt kapot dat ik als volwassene me nog zo laat raken door dit soort dingen..
Fijn dat je je therapeut weer kunt bereiken, dat die hulp er is. Het is niet niks wat je meegemaakt hebt en nog meemaakt.
Snowfall, och, wat heftig dat het om je zus gaat ik weet niet wat ik moet zeggen, sorry. Ik vind het zo knap hoe jij met dingen omgaat en hoe je toepast wat je leert van de therapie. Het lijkt me heel moeilijk de situatie waar je in zit. Je mag hier wel van je afschrijven he, als je wilt nog voor je knuffeltje dat weg moest, ik laat me er ook nog steeds door raken alsof het gisteren was en je vriend klinkt echt lief en ik ben blij dat je zo goed je dag door bent gekomen, en ik reageer nog op de berichten van vanmiddag misschien niet helemaal op zijn plek omdat het al een aantal berichten geleden is maar ik ben net pas thuis.
woensdag 7 december 2016 21:25
woensdag 7 december 2016 21:26
quote:Snowfall schreef op 07 december 2016 @ 13:47:
Ik voel me ook slecht als ik het over haar heb. Want ik heb het zelf niet meegemaakt, dus waarom zit ik er dan zo mee? Alsof ik niet verdrietig mag zijn voor haar en ook om mezelf en ook om alles wat ik gemist heb. Zoals dat mijn ouders niet met ons knuffelden, door angst te worden als de dader. Maar het voelt toch alsof ik ten onrechte pijn voel, dat het niet mag. Dus ja, ik snap dat echt, hoe dat voelt. Het is alleen zo'n grote onzin. Ik kan alleen mijn eigen pijn voelen, niet dat van een ander.
Ook je zus wat een impact het werkt ook weer door in zoveel dingen.
En het gezin dat uit elkaar valt, achteraf zie je ook zoveel verbanden en wat een idioten die ouders dan zijn geweest, ze konden het haast niet slechter oplossen.
Echt knap bijna hè.
Ik voel me ook slecht als ik het over haar heb. Want ik heb het zelf niet meegemaakt, dus waarom zit ik er dan zo mee? Alsof ik niet verdrietig mag zijn voor haar en ook om mezelf en ook om alles wat ik gemist heb. Zoals dat mijn ouders niet met ons knuffelden, door angst te worden als de dader. Maar het voelt toch alsof ik ten onrechte pijn voel, dat het niet mag. Dus ja, ik snap dat echt, hoe dat voelt. Het is alleen zo'n grote onzin. Ik kan alleen mijn eigen pijn voelen, niet dat van een ander.
Ook je zus wat een impact het werkt ook weer door in zoveel dingen.
En het gezin dat uit elkaar valt, achteraf zie je ook zoveel verbanden en wat een idioten die ouders dan zijn geweest, ze konden het haast niet slechter oplossen.
Echt knap bijna hè.
woensdag 7 december 2016 21:31
quote:Snowfall schreef op 07 december 2016 @ 20:58:
Ja, de groepsles viel me mee. Alleen aan het einde gingen we zo'n ontspanningsoefening doen. Ik wil nooit mijn ogen dichtdoen, behalve als ik thuis ben. Dus ik was de enige met mijn ogen open. En door dit topic was ik me bewust van de onzinnigheid van die regel. Wat kon me nou eenmaal gebeuren? Dus ik heb mijn ogen dicht gedaan. Zowel een overwinninkje als dat ik het heel stom vind van mezelf om dat een overwinning te noemen, maar hé, goed gedaan van mij, al zeg ik het zelf. Nu lekker weer thuis.Weer een stapje verder, ik vind het topic echt zo fijn om te lezen en ik voel me af en toe een indringer maar ik ben zo trots op jullie!
Ja, de groepsles viel me mee. Alleen aan het einde gingen we zo'n ontspanningsoefening doen. Ik wil nooit mijn ogen dichtdoen, behalve als ik thuis ben. Dus ik was de enige met mijn ogen open. En door dit topic was ik me bewust van de onzinnigheid van die regel. Wat kon me nou eenmaal gebeuren? Dus ik heb mijn ogen dicht gedaan. Zowel een overwinninkje als dat ik het heel stom vind van mezelf om dat een overwinning te noemen, maar hé, goed gedaan van mij, al zeg ik het zelf. Nu lekker weer thuis.Weer een stapje verder, ik vind het topic echt zo fijn om te lezen en ik voel me af en toe een indringer maar ik ben zo trots op jullie!
woensdag 7 december 2016 21:34
quote:MevrouwJack schreef op 07 december 2016 @ 20:41:
[...]
Dit inderdaad. Ik heb het zelf ook wel eens over de stemmen in mijn hoofd, als het gaat om van die 'zinnetjes' die in je hoofd opkomen zonder dat je dat bewust lijkt op te roepen. In letterlijke zin van die stemmetjes van vroeger die je van jongs aan hebt meegekregen. Voor mij zijn die stemmen de ideeën waar je geen of weinig grip op hebt. Gevoelsmatig klinken 'gedachten' als iets waar je een meer bewuste, actieve rol in hebt.
Voor mij zijn het ook een soort van stemmen het is niet helemaal ikzelf waar het vandaan komt ofzo maar ook weer wel, ze zijn moeilijk te plaatsen. Het komt meer tegen de stroom in zo van pff daar is 'het' weer.
Stress stemmen
[...]
Dit inderdaad. Ik heb het zelf ook wel eens over de stemmen in mijn hoofd, als het gaat om van die 'zinnetjes' die in je hoofd opkomen zonder dat je dat bewust lijkt op te roepen. In letterlijke zin van die stemmetjes van vroeger die je van jongs aan hebt meegekregen. Voor mij zijn die stemmen de ideeën waar je geen of weinig grip op hebt. Gevoelsmatig klinken 'gedachten' als iets waar je een meer bewuste, actieve rol in hebt.
Voor mij zijn het ook een soort van stemmen het is niet helemaal ikzelf waar het vandaan komt ofzo maar ook weer wel, ze zijn moeilijk te plaatsen. Het komt meer tegen de stroom in zo van pff daar is 'het' weer.
Stress stemmen
woensdag 7 december 2016 21:39
Renee, bedankt voor je lieve berichtje.
Alinea, je mag reageren op wat je wilt, al zou het van dagen geleden zijn, ik vind jouw reacties erg fijn. Je bent geen indringer, je bent waardevol voor dit topic
Heb je lekker gewerkt?
Ik zie op tegen morgen. Niks belangrijks, gewoon werk, maar wel twee spannende dingen en dat vind ik moeilijk met hoe ik mij voel.. als ik dan kon terugdenken aan de pijn van het snijden, is het veel makkelijker te doen..en dat kan dus niet!
en ik mag niet nog meer zeuren en bang zijn, ik heb al zoveel gedeeld.. maar toch lucht het op..
Alinea, je mag reageren op wat je wilt, al zou het van dagen geleden zijn, ik vind jouw reacties erg fijn. Je bent geen indringer, je bent waardevol voor dit topic
Heb je lekker gewerkt?
Ik zie op tegen morgen. Niks belangrijks, gewoon werk, maar wel twee spannende dingen en dat vind ik moeilijk met hoe ik mij voel.. als ik dan kon terugdenken aan de pijn van het snijden, is het veel makkelijker te doen..en dat kan dus niet!
en ik mag niet nog meer zeuren en bang zijn, ik heb al zoveel gedeeld.. maar toch lucht het op..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 7 december 2016 21:56
quote:Knuffelbeertjes schreef op 07 december 2016 @ 21:39:
Renee, bedankt voor je lieve berichtje.
Alinea, je mag reageren op wat je wilt, al zou het van dagen geleden zijn, ik vind jouw reacties erg fijn. Je bent geen indringer, je bent waardevol voor dit topic
Heb je lekker gewerkt?
Ik zie op tegen morgen. Niks belangrijks, gewoon werk, maar wel twee spannende dingen en dat vind ik moeilijk met hoe ik mij voel.. als ik dan kon terugdenken aan de pijn van het snijden, is het veel makkelijker te doen..en dat kan dus niet!
en ik mag niet nog meer zeuren en bang zijn, ik heb al zoveel gedeeld.. maar toch lucht het op..
Ik voel ook een beetje wat jij voelt geloof ik, elke keer als ik op plaats reactie druk denk ik sufferd waar sloeg dat op laat ze met rust ofzo, dus ik begrijp een beetje waar je nu doorheen gaat, het werken ging wel goed ik zit eindelijk weer op mijn plek dat geeft rust. Dus werken gaat me wel goed af dit is een beetje wat ik ben en kan, gelukkig dat ik iets kan doen waar ik me zeker in voel ik ben nog maar net aangenomen. lief dat je het vraagt!
Als je morgen als het spannend is nou tussendoor iets post hier geeft dat dan wel wat lucht? Ik kijk sowieso nergens raar van op en je hebt in het hele topic nog niks 'raars' gezegd. Ik vind het heel knap dat je dat snijden geen kans geeft tot nog toe.
Is er nog een 'quilty pleasure' waar je aan toe wil geven die minder schadelijk is?
Ik geef af en toe toe aan een paar glazen wijn en stiekem roken terwijl ik niet normaal niet rook en dat mag dan even van mezelf ook weer niet teveel want dan lijk ik op mijn moeder dus ik zorg wel dat ik nooit over de schreef ga dus het gaat allemaal een beetje krampachtig, maar dan heb ik wel even rust..
Ik slik wel medicatie en mijn moeder werd altijd raar van die combi maar ik let al zoveel op mezelf dat ik nooit zo uitbundig ga doen dat ik door de politie wordt thuisgebracht nrt als zij en dat geeft dan weer een soort toestemming.
Ik had hiervoor wel schadelijker manieren maar die heb ik vervangen.
Renee, bedankt voor je lieve berichtje.
Alinea, je mag reageren op wat je wilt, al zou het van dagen geleden zijn, ik vind jouw reacties erg fijn. Je bent geen indringer, je bent waardevol voor dit topic
Heb je lekker gewerkt?
Ik zie op tegen morgen. Niks belangrijks, gewoon werk, maar wel twee spannende dingen en dat vind ik moeilijk met hoe ik mij voel.. als ik dan kon terugdenken aan de pijn van het snijden, is het veel makkelijker te doen..en dat kan dus niet!
en ik mag niet nog meer zeuren en bang zijn, ik heb al zoveel gedeeld.. maar toch lucht het op..
Ik voel ook een beetje wat jij voelt geloof ik, elke keer als ik op plaats reactie druk denk ik sufferd waar sloeg dat op laat ze met rust ofzo, dus ik begrijp een beetje waar je nu doorheen gaat, het werken ging wel goed ik zit eindelijk weer op mijn plek dat geeft rust. Dus werken gaat me wel goed af dit is een beetje wat ik ben en kan, gelukkig dat ik iets kan doen waar ik me zeker in voel ik ben nog maar net aangenomen. lief dat je het vraagt!
Als je morgen als het spannend is nou tussendoor iets post hier geeft dat dan wel wat lucht? Ik kijk sowieso nergens raar van op en je hebt in het hele topic nog niks 'raars' gezegd. Ik vind het heel knap dat je dat snijden geen kans geeft tot nog toe.
Is er nog een 'quilty pleasure' waar je aan toe wil geven die minder schadelijk is?
Ik geef af en toe toe aan een paar glazen wijn en stiekem roken terwijl ik niet normaal niet rook en dat mag dan even van mezelf ook weer niet teveel want dan lijk ik op mijn moeder dus ik zorg wel dat ik nooit over de schreef ga dus het gaat allemaal een beetje krampachtig, maar dan heb ik wel even rust..
Ik slik wel medicatie en mijn moeder werd altijd raar van die combi maar ik let al zoveel op mezelf dat ik nooit zo uitbundig ga doen dat ik door de politie wordt thuisgebracht nrt als zij en dat geeft dan weer een soort toestemming.
Ik had hiervoor wel schadelijker manieren maar die heb ik vervangen.
woensdag 7 december 2016 21:59
Ik hoop niet dat jullie proberen mij te laten zeggen dat het stemmen zijn.
Zo lijkt het wel..
De nachten vind ik lastig. Met de nachtmerries.
Wat ik allemaal niet wil zien,
omdat ik het misschien wel verzonnen heb..
Of omdat ik hoop dat ik het verzonnen heb,
want anders is het te vies voor woorden.
Maar ook als ik wakker lig.
Dan denk ik aan mijn moeder..
die ergens alleen is..
Wel hulp krijgt inmiddels,
maar nooit meer beter zal worden.
Dankzij mij.
En ik lig lekker in een bedje
en heb een mooi leven.
Dat is oneerlijk.
Zo lijkt het wel..
De nachten vind ik lastig. Met de nachtmerries.
Wat ik allemaal niet wil zien,
omdat ik het misschien wel verzonnen heb..
Of omdat ik hoop dat ik het verzonnen heb,
want anders is het te vies voor woorden.
Maar ook als ik wakker lig.
Dan denk ik aan mijn moeder..
die ergens alleen is..
Wel hulp krijgt inmiddels,
maar nooit meer beter zal worden.
Dankzij mij.
En ik lig lekker in een bedje
en heb een mooi leven.
Dat is oneerlijk.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 7 december 2016 22:10
quote:alinea schreef op 07 december 2016 @ 21:56:
[...]
Ik voel ook een beetje wat jij voelt geloof ik, elke keer als ik op plaats reactie druk denk ik sufferd waar sloeg dat op laat ze met rust ofzo, dus ik begrijp een beetje waar je nu doorheen gaat, het werken ging wel goed ik zit eindelijk weer op mijn plek dat geeft rust. Dus werken gaat me wel goed af dit is een beetje wat ik ben en kan, gelukkig dat ik iets kan doen waar ik me zeker in voel ik ben nog maar net aangenomen. lief dat je het vraagt!
Zo voelt het inderdaad als ik op plaats reactie druk. Ik kan me niet voorstellen dat jij dat ook hebt, maar ik ben blij dat je het begrijpt en dat je toch doorschrijft!
Fijn dat je zo'n werkplek hebt, dat is veel waard. Dat heb ik nu ook sinds augustus nog maar, ook daardoor is er meer rust gekomen. Op mijn vorige werk is mijn leidinggevende ontslagen na dossieropbouw van 3 jaren, haar ontslag kwam een week nadat ik zelf ontslag genomen heb...
Dus je kunt je voorstellen dat dat geen veilige werkplek was. Een enorm verschil met nu.
Als je morgen als het spannend is nou tussendoor iets post hier geeft dat dan wel wat lucht? Ik kijk sowieso nergens raar van op en je hebt in het hele topic nog niks 'raars' gezegd. Ik vind het heel knap dat je dat snijden geen kans geeft tot nog toe.
Ja het geeft enorm veel lucht dat ik hier mag schrijven.. Ik vind wel dat dit topic vol slechte, rare dingen van mij staat. Ik moet mezelf ook dwingen niet alles weg te halen..
Is er nog een 'quilty pleasure' waar je aan toe wil geven die minder schadelijk is?
Ik geef af en toe toe aan een paar glazen wijn en stiekem roken terwijl ik niet normaal niet rook en dat mag dan even van mezelf ook weer niet teveel want dan lijk ik op mijn moeder dus ik zorg wel dat ik nooit over de schreef ga dus het gaat allemaal een beetje krampachtig, maar dan heb ik wel even rust..
Ik slik wel medicatie en mijn moeder werd altijd raar van die combi maar ik let al zoveel op mezelf dat ik nooit zo uitbundig ga doen dat ik door de politie wordt thuisgebracht nrt als zij en dat geeft dan weer een soort toestemming.
Ik had hiervoor wel schadelijker manieren maar die heb ik vervangen.
Ik herken het hoor.. het krampachtige, het niet over de schreef mogen gaan. Soms ga ik expres wél over de schreef, omdat de gedachtes dan zeggen dat dat is wat ik verdien. Dat dat mijn toekomst wordt, dat er geen ontkomen aan is... Ik heb dat ook al tijden niet meer gedaan, maar de drang is groot..
Lief dat je zo blijft meedenken Alinea pas je ook goed op jezelf?
[...]
Ik voel ook een beetje wat jij voelt geloof ik, elke keer als ik op plaats reactie druk denk ik sufferd waar sloeg dat op laat ze met rust ofzo, dus ik begrijp een beetje waar je nu doorheen gaat, het werken ging wel goed ik zit eindelijk weer op mijn plek dat geeft rust. Dus werken gaat me wel goed af dit is een beetje wat ik ben en kan, gelukkig dat ik iets kan doen waar ik me zeker in voel ik ben nog maar net aangenomen. lief dat je het vraagt!
Zo voelt het inderdaad als ik op plaats reactie druk. Ik kan me niet voorstellen dat jij dat ook hebt, maar ik ben blij dat je het begrijpt en dat je toch doorschrijft!
Fijn dat je zo'n werkplek hebt, dat is veel waard. Dat heb ik nu ook sinds augustus nog maar, ook daardoor is er meer rust gekomen. Op mijn vorige werk is mijn leidinggevende ontslagen na dossieropbouw van 3 jaren, haar ontslag kwam een week nadat ik zelf ontslag genomen heb...
Dus je kunt je voorstellen dat dat geen veilige werkplek was. Een enorm verschil met nu.
Als je morgen als het spannend is nou tussendoor iets post hier geeft dat dan wel wat lucht? Ik kijk sowieso nergens raar van op en je hebt in het hele topic nog niks 'raars' gezegd. Ik vind het heel knap dat je dat snijden geen kans geeft tot nog toe.
Ja het geeft enorm veel lucht dat ik hier mag schrijven.. Ik vind wel dat dit topic vol slechte, rare dingen van mij staat. Ik moet mezelf ook dwingen niet alles weg te halen..
Is er nog een 'quilty pleasure' waar je aan toe wil geven die minder schadelijk is?
Ik geef af en toe toe aan een paar glazen wijn en stiekem roken terwijl ik niet normaal niet rook en dat mag dan even van mezelf ook weer niet teveel want dan lijk ik op mijn moeder dus ik zorg wel dat ik nooit over de schreef ga dus het gaat allemaal een beetje krampachtig, maar dan heb ik wel even rust..
Ik slik wel medicatie en mijn moeder werd altijd raar van die combi maar ik let al zoveel op mezelf dat ik nooit zo uitbundig ga doen dat ik door de politie wordt thuisgebracht nrt als zij en dat geeft dan weer een soort toestemming.
Ik had hiervoor wel schadelijker manieren maar die heb ik vervangen.
Ik herken het hoor.. het krampachtige, het niet over de schreef mogen gaan. Soms ga ik expres wél over de schreef, omdat de gedachtes dan zeggen dat dat is wat ik verdien. Dat dat mijn toekomst wordt, dat er geen ontkomen aan is... Ik heb dat ook al tijden niet meer gedaan, maar de drang is groot..
Lief dat je zo blijft meedenken Alinea pas je ook goed op jezelf?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 7 december 2016 22:13
quote:Knuffelbeertjes schreef op 07 december 2016 @ 21:59:
Ik hoop niet dat jullie proberen mij te laten zeggen dat het stemmen zijn.
Zo lijkt het wel..
De nachten vind ik lastig. Met de nachtmerries.
Wat ik allemaal niet wil zien,
omdat ik het misschien wel verzonnen heb..
Of omdat ik hoop dat ik het verzonnen heb,
want anders is het te vies voor woorden.
Maar ook als ik wakker lig.
Dan denk ik aan mijn moeder..
die ergens alleen is..
Wel hulp krijgt inmiddels,
maar nooit meer beter zal worden.
Dankzij mij.
En ik lig lekker in een bedje
en heb een mooi leven.
Dat is oneerlijk.
Nou wat een mooi leven met zo'n nalatenschap... Ik vind het ook moeilijk hoor mijn moeder woont om de hoek en ik fiets regelmatig lands haar huis, iedereen heeft het contact met haar verbroken en ze zit in haar eentje achter haar laptop te wachten tot de wereld wordt overgenomen door de slechteriken en als ik met mijn dochter een paar keer in de week langs haar huis fiets en alles is donker dan denk ik ze is dood ik moet iets doen en aan de andere kant denk ik wat fijn dat ze dood is maar ook dat ze rust heeft en daar schaam ik me dan weer voor.
En een week later brand er dan weer licht, maar ik wil nooit meer contact, tot twee jaar geleden was er contact maar ik was nog steeds zo bang voor haar en ik zag alweer trekjes van vroeger in hoe ze tegen mijn dochter deed en dat mag NOOIT gebeuren al zou ze haar 0.0001 procent hetzelfde aandoen dan zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven.
Dus laat dat alsjeblieft los, ze weten ergens wel dat het jouw 'ons' goed recht is om geen contact te hebben, zij als volwassenen hebben het lang niet zo zwaar als waar wij als kind doorheen moesten, en die gedachte helpt mij erdoorheen.
Ik hoop niet dat jullie proberen mij te laten zeggen dat het stemmen zijn.
Zo lijkt het wel..
De nachten vind ik lastig. Met de nachtmerries.
Wat ik allemaal niet wil zien,
omdat ik het misschien wel verzonnen heb..
Of omdat ik hoop dat ik het verzonnen heb,
want anders is het te vies voor woorden.
Maar ook als ik wakker lig.
Dan denk ik aan mijn moeder..
die ergens alleen is..
Wel hulp krijgt inmiddels,
maar nooit meer beter zal worden.
Dankzij mij.
En ik lig lekker in een bedje
en heb een mooi leven.
Dat is oneerlijk.
Nou wat een mooi leven met zo'n nalatenschap... Ik vind het ook moeilijk hoor mijn moeder woont om de hoek en ik fiets regelmatig lands haar huis, iedereen heeft het contact met haar verbroken en ze zit in haar eentje achter haar laptop te wachten tot de wereld wordt overgenomen door de slechteriken en als ik met mijn dochter een paar keer in de week langs haar huis fiets en alles is donker dan denk ik ze is dood ik moet iets doen en aan de andere kant denk ik wat fijn dat ze dood is maar ook dat ze rust heeft en daar schaam ik me dan weer voor.
En een week later brand er dan weer licht, maar ik wil nooit meer contact, tot twee jaar geleden was er contact maar ik was nog steeds zo bang voor haar en ik zag alweer trekjes van vroeger in hoe ze tegen mijn dochter deed en dat mag NOOIT gebeuren al zou ze haar 0.0001 procent hetzelfde aandoen dan zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven.
Dus laat dat alsjeblieft los, ze weten ergens wel dat het jouw 'ons' goed recht is om geen contact te hebben, zij als volwassenen hebben het lang niet zo zwaar als waar wij als kind doorheen moesten, en die gedachte helpt mij erdoorheen.
woensdag 7 december 2016 22:15
Ik denk dat gedachten de lading wel dekt. Gedachten kunnen als stemmen in je hoofd klinken, maar het zijn gedachten. En dat heeft iedereen, is heel normaal.
Het punt is, dat gedachten met je op de loop kunnen gaan. Of dat ze dwars tegen elkaar in kunnen gaan.
Kennen jullie de animatiefilm "inside out"? Die gaat over hoe je brein werkt en wat er gebeurd als het niet in balans is. Ik vond hem erg mooi. Luchtig, maar toch met een behoorlijke kern van waarheid erin. Een vriendin van mij met psychische problemen haalt vaak die film aan als ze mij wil uitleggen wat er even mis gaat in haar gedachten.
Het punt is, dat gedachten met je op de loop kunnen gaan. Of dat ze dwars tegen elkaar in kunnen gaan.
Kennen jullie de animatiefilm "inside out"? Die gaat over hoe je brein werkt en wat er gebeurd als het niet in balans is. Ik vond hem erg mooi. Luchtig, maar toch met een behoorlijke kern van waarheid erin. Een vriendin van mij met psychische problemen haalt vaak die film aan als ze mij wil uitleggen wat er even mis gaat in haar gedachten.
