Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind. Het effect ervan op volwassenen deel 2.
donderdag 16 juni 2016 20:42
Oorspronkelijk geschreven door Eleonora-1
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
“Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.”
maandag 5 december 2016 18:47
He Jackie, ja, het was vooral heel heftig dat ik dus dacht dat die schop onder kont was wat die volwassene dan deed, om je op 'het rechte pad' te houden.
Niks lief. Nee, gewoon doorgaan, je afvragen waarom je nog niet zover bent, de lat nog hoger leggen, altijd iets buiten bereik liefst. En he, waarom niet wat fikse schoppen onder de kont, als je dan niet deed wat nodig was?? Het was nooit goed.
Ik merk steeds meer dat ik dat 'in contact blijven' beter aanvoel, het is er vaker. Zoals bij die date, waarbij mijn antennes en gevoel gewoon aan stonden. Niet de focus bij de ander dan wel zelfverwijt, nee, gewoon voelen, met geduld en openheid hoe ik me voelde bij hem. Of vandaag, ik heb bv aan iemand aangegeven dat ik me in een vorig overleg met hem niet op mijn gemak voelde, en waarom. Heel open, niet verwijtend. Waardoor ik hem ook weer echt zag nadenken en hij begreep me.
Ik heb gemerkt dat ik best duidelijker kan zijn, hoe eng ik het ook vaak vindt om te doen (HEEL ERG ENG).
Ook hierin wil ik liever zijn voor mezelf, als het niet lukt. So be it, ik probeer mezelf liever en geduldiger te benaderen. Het hoeft niet gelijk perfect, maar ik probeer het, daar gaat het om.
En ik merk ook dat niet iedereen zo reageert als mijn familie. Er zijn mensen die open willen staan en dat staan van nature, voor wat een ander wil. Ik merk dat ik daar nog heel erg aan moet wennen. Dat iemand het gewoon uit vrije wil op mijn manier zou willen doen, of dat we samen kunnen kijken naar een compromis.
dat ben ik Zo niet gewend
Het was ook erg confronterend hoe sterk die emotionele verwaarlozing was, de scores waren helemaal out there. Daar schrok ik enorm van. Gelukkig heb ik ook een gezonde volwassene (ja ook al had ik daar bewust een andere definitie aan gegeven) en een flink speels kind in mij (goede, helpende modi)....daar ben ik wel blij om. Sorry dames, de termen, ik kan ze nu even niet allemaal uitleggen.
Ik ben ook een speels, open persoon. Net als jij Sofie zoek ik daar ook weer meer ruimte voor.
Hoe gaat dit proces bij jou, hoe probeer je dit ... 'vinden van het onbevangen stukje in mezelf'?
En hoe ervaar jij je valkuil in het dagelijks leven, Jackie? Proef /vind je manieren die je dan helpen?
Ben benieuwd naar jullie manieren, die jullie zoekend of meer direct uitproberen om jullie patronen/overtuigingen aan te pakken?
Niks lief. Nee, gewoon doorgaan, je afvragen waarom je nog niet zover bent, de lat nog hoger leggen, altijd iets buiten bereik liefst. En he, waarom niet wat fikse schoppen onder de kont, als je dan niet deed wat nodig was?? Het was nooit goed.
Ik merk steeds meer dat ik dat 'in contact blijven' beter aanvoel, het is er vaker. Zoals bij die date, waarbij mijn antennes en gevoel gewoon aan stonden. Niet de focus bij de ander dan wel zelfverwijt, nee, gewoon voelen, met geduld en openheid hoe ik me voelde bij hem. Of vandaag, ik heb bv aan iemand aangegeven dat ik me in een vorig overleg met hem niet op mijn gemak voelde, en waarom. Heel open, niet verwijtend. Waardoor ik hem ook weer echt zag nadenken en hij begreep me.
Ik heb gemerkt dat ik best duidelijker kan zijn, hoe eng ik het ook vaak vindt om te doen (HEEL ERG ENG).
Ook hierin wil ik liever zijn voor mezelf, als het niet lukt. So be it, ik probeer mezelf liever en geduldiger te benaderen. Het hoeft niet gelijk perfect, maar ik probeer het, daar gaat het om.
En ik merk ook dat niet iedereen zo reageert als mijn familie. Er zijn mensen die open willen staan en dat staan van nature, voor wat een ander wil. Ik merk dat ik daar nog heel erg aan moet wennen. Dat iemand het gewoon uit vrije wil op mijn manier zou willen doen, of dat we samen kunnen kijken naar een compromis.
dat ben ik Zo niet gewend
Het was ook erg confronterend hoe sterk die emotionele verwaarlozing was, de scores waren helemaal out there. Daar schrok ik enorm van. Gelukkig heb ik ook een gezonde volwassene (ja ook al had ik daar bewust een andere definitie aan gegeven) en een flink speels kind in mij (goede, helpende modi)....daar ben ik wel blij om. Sorry dames, de termen, ik kan ze nu even niet allemaal uitleggen.
Ik ben ook een speels, open persoon. Net als jij Sofie zoek ik daar ook weer meer ruimte voor.
Hoe gaat dit proces bij jou, hoe probeer je dit ... 'vinden van het onbevangen stukje in mezelf'?
En hoe ervaar jij je valkuil in het dagelijks leven, Jackie? Proef /vind je manieren die je dan helpen?
Ben benieuwd naar jullie manieren, die jullie zoekend of meer direct uitproberen om jullie patronen/overtuigingen aan te pakken?
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
maandag 5 december 2016 18:56
Ha ja, die gezonde volwassene kan ik tegenwoordig ook voelen (al blijft het zo lastig om mezelf lief en geduldig te benaderen, ik wil het liefst dat alles gisteren al gewoon helemaal goed ging) en ook dat speelse kind, dat genietende kind. De speelsheid vond ik al eerder terug. Daarbij heeft mijn hond mij wel geholpen zeg maar; rennend door bladeren bijvoorbeeld in de herfst, toen hij jonger was. Gooien met speeltjes en ballen. Gewoon gaan meezingen met de radio en zijn kluif als microfoon gebruiken. Zomaar wat gekke invallen. De speelsheid wordt bij mij heel gemakkelijk geactiveerd.
Het is inderdaad echt wennen, dat vind ik ook Kers, als je mensen tegenkomt die gewoon van zichzelf (of het geleerd hebben) open zijn. Ik vind dat ook heel onwennig. Het verbaast me nog steeds. Maar het helpt mij ook om zelf dat ook meer te doen en me meer te gaan uitspreken (iets wat de poh'er ook tegen me zei). Ik heb daar ook behoefte aan. Ik kan minder tegen mensen die nu niet in staat blijken te zijn tot een gelijkwaardige relatie, zoals de vriendin met wie nu alles is misgelopen, simpelweg omdat zij niet wil kijken naar zichzelf maar liever tegen mij aan schopt en dat steeds harder gaat doen.. Ik herken het nu ook eerder, denk ik, wanneer het niet gelijkwaardig voelt.
Het is inderdaad echt wennen, dat vind ik ook Kers, als je mensen tegenkomt die gewoon van zichzelf (of het geleerd hebben) open zijn. Ik vind dat ook heel onwennig. Het verbaast me nog steeds. Maar het helpt mij ook om zelf dat ook meer te doen en me meer te gaan uitspreken (iets wat de poh'er ook tegen me zei). Ik heb daar ook behoefte aan. Ik kan minder tegen mensen die nu niet in staat blijken te zijn tot een gelijkwaardige relatie, zoals de vriendin met wie nu alles is misgelopen, simpelweg omdat zij niet wil kijken naar zichzelf maar liever tegen mij aan schopt en dat steeds harder gaat doen.. Ik herken het nu ook eerder, denk ik, wanneer het niet gelijkwaardig voelt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 5 december 2016 19:38
Kaitlyn, wat goed! Nu jezelf te tijd gunnen om even bij te komen op de manier die jij het fijnste vindt. Zorg goed voor jezelf!
Jackie, jezelf bewust zijn van iets, is de eerste stap. Dus zie de zelfhaat en misschien kun je jezelf ergens n ietsiepietsie afvragen of het wel terecht is jezelf, vanwege wat het dan ook mag zijn, zo te haten. En misschien dat je ergens dan wel een klein beetje mededogen ontdekt. Zo niet, dan heb ik wel een beetje voor je over.....
Kers, ik doe mijn best. Dit weekend heb ik tegen een vriendin met wie ik had afgesproken, gezegd dat ik geen trek had in serieuze gesprekken, maar gewoon even lol wilde hebben. Het voelde een beetje vreemd, maar we hebben echt plezier gemaakt, gelachen om niks, gekke bekken getrokken.....
Ik weet dat ik mijn serieuze 'ik' niet zo makkelijk aan de kant zet. Het helpt mij als anderen me mee trekken, bijvoorbeeld door vrolijke verhalen, spelletjes doen, enzovoorts. Dus dat zoek ik nu wat meer op.
Verder verplicht ik me tijdens mijn hardlooprondjes om over paaltjes te springen, te huppelen. Deze dingen maken me vrolijker en meer ontspannen.
Echt heel goed wil het nog niet lukken, maar ik houd mezelf nu maar voor dat een beetje al genoeg is.
Over overtuigingen gesproken, ik heb er een paar die zo hardnekkig zijn. Dat maakt me enerzijds verdrietig en moedeloos, maar anderzijds ook strijdbaar. Ik weet het, het een is in strijd met het ander, toch ervaar ik het nu zo.
Het verdriet wat ik voel, ik kan het niet pakken, kan het niet raken of plaatsen. Ik weet niet waar het vandaan komt, ik weet niet hoe ik mezelf moet troosten, waar ik mezelf mee kan oppeppen, omdat ik het verdriet niet echt snap. Ik probeer nu om het niet te willen begrijpen en het er gewoon te laten zijn. Dat vind ik zo moeilijk.
Jackie, jezelf bewust zijn van iets, is de eerste stap. Dus zie de zelfhaat en misschien kun je jezelf ergens n ietsiepietsie afvragen of het wel terecht is jezelf, vanwege wat het dan ook mag zijn, zo te haten. En misschien dat je ergens dan wel een klein beetje mededogen ontdekt. Zo niet, dan heb ik wel een beetje voor je over.....
Kers, ik doe mijn best. Dit weekend heb ik tegen een vriendin met wie ik had afgesproken, gezegd dat ik geen trek had in serieuze gesprekken, maar gewoon even lol wilde hebben. Het voelde een beetje vreemd, maar we hebben echt plezier gemaakt, gelachen om niks, gekke bekken getrokken.....
Ik weet dat ik mijn serieuze 'ik' niet zo makkelijk aan de kant zet. Het helpt mij als anderen me mee trekken, bijvoorbeeld door vrolijke verhalen, spelletjes doen, enzovoorts. Dus dat zoek ik nu wat meer op.
Verder verplicht ik me tijdens mijn hardlooprondjes om over paaltjes te springen, te huppelen. Deze dingen maken me vrolijker en meer ontspannen.
Echt heel goed wil het nog niet lukken, maar ik houd mezelf nu maar voor dat een beetje al genoeg is.
Over overtuigingen gesproken, ik heb er een paar die zo hardnekkig zijn. Dat maakt me enerzijds verdrietig en moedeloos, maar anderzijds ook strijdbaar. Ik weet het, het een is in strijd met het ander, toch ervaar ik het nu zo.
Het verdriet wat ik voel, ik kan het niet pakken, kan het niet raken of plaatsen. Ik weet niet waar het vandaan komt, ik weet niet hoe ik mezelf moet troosten, waar ik mezelf mee kan oppeppen, omdat ik het verdriet niet echt snap. Ik probeer nu om het niet te willen begrijpen en het er gewoon te laten zijn. Dat vind ik zo moeilijk.
maandag 5 december 2016 21:28
Kers, ik heb er veel last van. Ik haal mezelf continu naar beneden. Dit doe ik in mijn eigen hoofd, door steeds tegen mezelf te zeggen; "kijk nou toch eens naar jezelf, wat ben toch een loser. Je bent echt niets waard. Het wordt nooit meer wat met jou", enz enz. En dat echt de he-le dag, en ik krijg het niet stopgezet.
Ook vergelijk ik mezelf met anderen, waarbij ik steeds het onderspit delf.
Ik heb geen sociaal leven meer, werk niet, heb geen partner en geen kinderen.
Ook vergelijk ik mezelf met anderen, waarbij ik steeds het onderspit delf.
Ik heb geen sociaal leven meer, werk niet, heb geen partner en geen kinderen.
Confidence is not; "I know they'll like me". Confidence is; "I'll be fine if they don't".
dinsdag 6 december 2016 16:43
Goedemiddag
ik lees al maanden mee met dit topic, maar tot nu toe niet durven schrijven.
Ik schrijf al n aantal jaar op t forum, maar heb n andere nick aangemaakt om herkenning te voorkomen.
Even kort n algemene schets: heb n man en kinderen, goede baan en vrienden. Klinkt heel normaal.
daarachter veel klachten door ptss agv langdurig misbruik in mijn tienerjaren. Ik vind het moeilijk dit misbruik en mijn klachten serieus te nemen omdat dit door n buurjongen is gedaan die maar 2 jaar ouder was. Verantwoordlijkheid, schuld en schaamte speelt een grote rol. Nu voor de zoveelste x in therapie, eindelijk n goed iemand dus n t werpt zn vruchten af, maar verergert dus ook op t moment de last die ik ervaar.
De stap naar dit topic is een grote voor mij ...ik mocht t van mezelf nooit misbruik noemen, nu voorzichtig wel, dat is dus eng.
Later meer. Ik hoop dat jullie t goed vinden dat ik mee schrijf...
ik lees al maanden mee met dit topic, maar tot nu toe niet durven schrijven.
Ik schrijf al n aantal jaar op t forum, maar heb n andere nick aangemaakt om herkenning te voorkomen.
Even kort n algemene schets: heb n man en kinderen, goede baan en vrienden. Klinkt heel normaal.
daarachter veel klachten door ptss agv langdurig misbruik in mijn tienerjaren. Ik vind het moeilijk dit misbruik en mijn klachten serieus te nemen omdat dit door n buurjongen is gedaan die maar 2 jaar ouder was. Verantwoordlijkheid, schuld en schaamte speelt een grote rol. Nu voor de zoveelste x in therapie, eindelijk n goed iemand dus n t werpt zn vruchten af, maar verergert dus ook op t moment de last die ik ervaar.
De stap naar dit topic is een grote voor mij ...ik mocht t van mezelf nooit misbruik noemen, nu voorzichtig wel, dat is dus eng.
Later meer. Ik hoop dat jullie t goed vinden dat ik mee schrijf...
donderdag 8 december 2016 08:39
Welkom Daantje!! Het is ook moeilijk om te beginnen en soms ook tussendoor om je gedachten en gevoelens in woorden te vatten....maar give it a try! We zijn hier en snappen vast en zeker wat je bedoelt.
Wat is je verhaal?
Zo'n realisatie dat iets misbruik en mishandeling was bv. Het is soms schokkend als dat gordijn wordt opgetrokken en je je realiseert wat er gebeurde. Je staat niet alleen.
Wat is je verhaal?
Zo'n realisatie dat iets misbruik en mishandeling was bv. Het is soms schokkend als dat gordijn wordt opgetrokken en je je realiseert wat er gebeurde. Je staat niet alleen.
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
donderdag 8 december 2016 08:41
donderdag 8 december 2016 12:17
Ik realiseer me nu weer eens hoe belangrijk deze plek op internet voor me is; hoe belangrijk het is om dingen te kunnen delen - en ook hoe zwaar, onmenselijk zwaar het was voor mij als kind, toen er gewoonweg helemaal niemand was en ik helemaal alleen was met alle angst en paniek en dingen die ik niet begreep. Dingen uitspreken maakt het echt, niet meer te ontkennen, maar ik denk aan wat mijn therapeute ooit zei: toen het gebeurde, was het zwaarder want je was helemaal alleen met alles. Dat is ook waar, ik snap echt niet hoe een kind dat eigenlijk 'overleeft' (ik ken natuurlijk mijn overlevingstechnieken.. snap het wel, maar ook niet).
Soms kan ik trouwens iets wat ik voel ook helemaal niet verwoorden. Ben lerende..
Iedereen een fijne en goede dag gewenst
Soms kan ik trouwens iets wat ik voel ook helemaal niet verwoorden. Ben lerende..
Iedereen een fijne en goede dag gewenst
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 8 december 2016 19:39
quote:Elmervrouw schreef op 08 december 2016 @ 12:17:
Ik realiseer me nu weer eens hoe belangrijk deze plek op internet voor me is; hoe belangrijk het is om dingen te kunnen delen - en ook hoe zwaar, onmenselijk zwaar het was voor mij als kind, toen er gewoonweg helemaal niemand was en ik helemaal alleen was met alle angst en paniek en dingen die ik niet begreep. Dingen uitspreken maakt het echt, niet meer te ontkennen, maar ik denk aan wat mijn therapeute ooit zei: toen het gebeurde, was het zwaarder want je was helemaal alleen met alles. Dat is ook waar, ik snap echt niet hoe een kind dat eigenlijk 'overleeft' (ik ken natuurlijk mijn overlevingstechnieken.. snap het wel, maar ook niet).
Soms kan ik trouwens iets wat ik voel ook helemaal niet verwoorden. Ben lerende..
Iedereen een fijne en goede dag gewenst
Ik lees af en toe mee hier en lees nu deze post EV, wat raak omschreven en wat herkenbaar (helaas..)
voor iedereen hier!
Ik realiseer me nu weer eens hoe belangrijk deze plek op internet voor me is; hoe belangrijk het is om dingen te kunnen delen - en ook hoe zwaar, onmenselijk zwaar het was voor mij als kind, toen er gewoonweg helemaal niemand was en ik helemaal alleen was met alle angst en paniek en dingen die ik niet begreep. Dingen uitspreken maakt het echt, niet meer te ontkennen, maar ik denk aan wat mijn therapeute ooit zei: toen het gebeurde, was het zwaarder want je was helemaal alleen met alles. Dat is ook waar, ik snap echt niet hoe een kind dat eigenlijk 'overleeft' (ik ken natuurlijk mijn overlevingstechnieken.. snap het wel, maar ook niet).
Soms kan ik trouwens iets wat ik voel ook helemaal niet verwoorden. Ben lerende..
Iedereen een fijne en goede dag gewenst
Ik lees af en toe mee hier en lees nu deze post EV, wat raak omschreven en wat herkenbaar (helaas..)
voor iedereen hier!
vrijdag 9 december 2016 14:17
Heb mezelf gisteren een hyper(hoge suiker) gezopen en gevroten.
Heb vandaag de tranen heel hoog staan, eigenlijk elke dag.
Aankomende maandagmiddag naar ziekenhuis voor uitslag mri scan. Heb al 2x afspraak met spver afgezegt. Ik wil niemand zien of spreken.
Heb helse pijnen in schedel aan rechteronderkant, dat zorgt er weer voor dat ik pijnstillers vreet alsof het smarties zijn. En ik hang regelmatig boven de pot om over te geven.
TRIGGER
Wil mezelf verdoven, wil niet meer voelen, maar ik voel steeds, hem op mij, in mij.
Zie nog rlke dag de littekdns op mijn buik.
Ik kan niet meer en wil niet meer
Heb vandaag de tranen heel hoog staan, eigenlijk elke dag.
Aankomende maandagmiddag naar ziekenhuis voor uitslag mri scan. Heb al 2x afspraak met spver afgezegt. Ik wil niemand zien of spreken.
Heb helse pijnen in schedel aan rechteronderkant, dat zorgt er weer voor dat ik pijnstillers vreet alsof het smarties zijn. En ik hang regelmatig boven de pot om over te geven.
TRIGGER
Wil mezelf verdoven, wil niet meer voelen, maar ik voel steeds, hem op mij, in mij.
Zie nog rlke dag de littekdns op mijn buik.
Ik kan niet meer en wil niet meer
vrijdag 9 december 2016 19:07
Lieve Kaitlyn, ik begrijp wat er gebeurt, maar blijf tegen jezelf zeggen dat hij er niet is. Je voelt hem, maar hij is er niet. Het is voorbij. Probeer dit jezelf te vertellen, hardop, steeds weer opnieuw. Stuur je spv-er niet weg, ze is er om je te helpen, juist als je het gevoel hebt dat je het niet meer trekt. Je bent het waard.
Roos, als je wilt, kun je dan meer vertellen? Ik kan je niet helemaal volgen, maar begrijp wel dat je een knuffel nodig hebt. Dus bij deze
Sun, Smurf, Hanke En voor iedereen die het nodig heeft
EV, ik ben zo blij dat je het als kind hebt overleefd
Je bent lerende, kleine stapjes in de goede richting. Tof!!!
Roos, als je wilt, kun je dan meer vertellen? Ik kan je niet helemaal volgen, maar begrijp wel dat je een knuffel nodig hebt. Dus bij deze
Sun, Smurf, Hanke En voor iedereen die het nodig heeft
EV, ik ben zo blij dat je het als kind hebt overleefd
Je bent lerende, kleine stapjes in de goede richting. Tof!!!
vrijdag 9 december 2016 23:58
Nogal zware dag vandaag (maar ik zal mijn eerdere uitlating laten staan).
Soms ben ik het allemaal zo erg zat, al die gedachten in mijn hoofd waar ik tegen moet vechten, dat waardeloze gevoel diep van binnen wat door de onnozelste dingen getriggerd wordt. Nu is het echt zo'n avond, ondanks mijn leuke kerstlichtjes en kaarsjes, dat ik het allemaal helemaal zat ben. Ik ga maar naar bed.. hopelijk morgen beter.
Slaap lekker allemaal, degenen die dit nog lezen.
Soms ben ik het allemaal zo erg zat, al die gedachten in mijn hoofd waar ik tegen moet vechten, dat waardeloze gevoel diep van binnen wat door de onnozelste dingen getriggerd wordt. Nu is het echt zo'n avond, ondanks mijn leuke kerstlichtjes en kaarsjes, dat ik het allemaal helemaal zat ben. Ik ga maar naar bed.. hopelijk morgen beter.
Slaap lekker allemaal, degenen die dit nog lezen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 10 december 2016 11:13
Goedemorgen. Bedankt allemaal voor t warme welkom.
Ik merk dat ik schrik van de klachten en zwaarte in t leven die jullie ervaren. Ik heb ook klachten hoor en soms heel erg maar ervaar ook in periodes n relatieve lichtheid.
Die ervaar ik in deze groep nu niet. Dat vind ik naar voor jullie, tegelijkertijd doet t me afvragen of ik hier dan moet meeschrijven. Zowel voor mij als voor jullie. ..
Ik merk dat ik schrik van de klachten en zwaarte in t leven die jullie ervaren. Ik heb ook klachten hoor en soms heel erg maar ervaar ook in periodes n relatieve lichtheid.
Die ervaar ik in deze groep nu niet. Dat vind ik naar voor jullie, tegelijkertijd doet t me afvragen of ik hier dan moet meeschrijven. Zowel voor mij als voor jullie. ..
