Dochter 4,5 jaar Bompi laten groeten voor begrafenis

11-01-2017 22:59 47 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste,



Afgelopen zondag is mijn vader overleden, ik heb een dochtertje van 4,5 jaar. Haar Bompi en zij waren twee handen op één buik, we wonen ook samen met mijn ouders in een kangoeroewoning. Mijn vader was reeds twee jaar ziek en sinds de zomer vorig jaar sliep hij beneden in een ziekenhuisbed, mijn dochter heeft dus alles tot het einde meegemaakt. Zondag is hij in het ziekenhuis overleden. Ze was er niet bij in het ziekenhuis. Toen ze nadien thuiskwam met mijn schoonmoeder vroeg ze waar bompi was, toen heb ik haar gezegd dat ze wist dat bompi ziek was (we hebben dat de laatste maanden dikwijls genoeg gezegd om haar voor te bereiden) en dat hij gestorven was en niet meer zou terugkomen. Ze had ontzettend veel verdriet. Ik heb haar een mooi kadertje gemaakt met 4 foto's in van hun tweetjes samen. Elke dag zegt ze sindsdien dat ze bompi mist en hem heel graag nog is zou zien. Vandaag ben ik hem zelf de eerste keer gaan groeten, het is net of hij slaapt. Hij ligt gelukkig echt heel mooi opgebaard. Nu twijfel ik enorm of ik haar nog eens zou laten in de kist kijken of niet. Zaterdag gaat ze ook mee naar de plechtigheid. Ze zal het vreemd vinden dat bompi daar nog in de kist ligt want ze denkt dat hij al naar de hemel is. Hoe pak ik dit het best aan? Nadien wordt hij gecremeerd en gaan we naar het kerkhof voor de begrafenis, ook dat zal ze raar vinden want ze zal zich vragen stellen over de urn, ben ik zeker van. Ze zal vragen stellen waar de kist is en wat die urn is. Ik had al gedacht haar gewoon niet mee te laten gaan naar het kerkhof en nadien met haar alleen is te gaan. Alle tips en info zijn welkom want ik weet het even niet hoe ik alles best aanpak. Zaterdag is de begrafenis en overmorgen de laatste groet, nog even tijd om na te denken dus waar ik het best aan doe……
Waarom vind je het vervelend dat ze vragen zal stellen over de urn e.d.? Omdat je het cru vindt om uit te moeten leggen wat cremeren inhoudt?
Alle reacties Link kopieren
Misschien in de tussentijd een boek scoren waarin het goed wordt uitgelegd zodat voor je dochter beter duidelijk is wat er is gebeurd?

Bijv Lieve oma pluis van Nijntje. Ik zou zelf niet zo gauw een kind meenemen naar de begravenis met een open kist etc als ze niet helemaal weet hoe het zit.
Alle reacties Link kopieren
Allereerst gecondoleerd.

Mijn kinderen waren 3.5 en 5.5 in dezelfde situatie. Ik heb ze overal mee naartoe genomen. Dingen van tevoren goed uitgelegd, uitgelegd wat ze konden verwachten, dat mensen verdrietig zouden zijn enz. Ze hebben na de uitvaart nog veel vragen gesteld. Dat was prima. Het is goed voor ze geweest. Ze hebben echt afscheid genomen en begrepen ook dat opa echt niet meer terug kwam.

Veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou haar zeker laten kijken als ze dat wil en haar eerlijk zeggen wat er aan de hand is. Vaak gaan kinderen hier veel makkelijker mee om dan volwassenen. Laat haar eventueel iets maken wat ze in/op de kist kan leggen of laat haar zelf iets uit zoeken. Vaak hebben ze bij het rouwcentrum wel boekjes of andere info voor kinderen of in de bieb.



Sterkte de komende tijd.
Alle reacties Link kopieren
Bompi?
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd met het overlijden van je vader.



Je dochter is overal bij geweest en geeft aan dat ze graag haar grootvader nog een keer wil zien. Waarom zou je dat niet toestaan?

Je kunt haar vooraf uitleggen wat ze kan verwachten, en met haar bespreken dat het mag, maar niet moet.

Hetzelfde geldt voor de uitvaart. Ik zou haar gewoon meenemen, maar wel booraf bespreken wat er gaat gebeuren en welk gedrag er van haar wordt verwacht.



Op vragen over kisten en urnen kun je toch gewoon eerlijk antwoord geven?



Sterkte.
Ik moet helemaal niks!
Alle reacties Link kopieren
quote:branningbrothers schreef op 11 januari 2017 @ 23:07:

Bompi?Jij zegt het, ik dacht het
Frankly my dear, I don"t give a damn
Via een boek kan je er samen over praten.



Jaren geleden heeft mijn zoon, toen 3 Jr, zijn opa ook niet dood gezien en hij mocht niet mee naar de begrafenis van de oudste zoon (mijn zwager)

Opa was ziek en lag op bed en ineens was hij er niet meer. Zoon heeft heel lang heel veel vragen gehad en zijn opa erg gemist.

Bij zijn oma een half jaar later heb ik hem overal bij betrokken . Hij heeft goed afscheid van haar kunnen nemen en haar dood veel beter en eerder een plekje kunnen geven.



Ik zou je dus adviseren haar zoveel als mogelijk erbij te betrekken en dingen uit te leggen zoals het is.



Gecondoleerd met het overlijden van je vader.
Alle reacties Link kopieren
quote:calvijn1 schreef op 11 januari 2017 @ 23:09:

[...]





Jij zegt het, ik dacht het Pfff. ..ongepast in zo'n topic
Alle reacties Link kopieren
quote:branningbrothers schreef op 11 januari 2017 @ 23:07:

Bompi?Ook ongepast...waarom toch?
quote:branningbrothers schreef op 11 januari 2017 @ 23:07:

Bompi?

Dat kun je toch wel uit de context halen?

De vader van TO, dus de opa van haar dochter.
Alle reacties Link kopieren
Mijn dochtertje was bijna 5 toen mijn moeder overleed. Ze is nog bij oma geweest toen ze in de kist lag, heeft haar handen aangeraakt en een tekening bij haar gelegd. Daarna ging ze een slaapliedje voor oma zingen



Bij de begrafenis was ze heel verdrietig maar voor het condoleren wilde ze een Frozenjurk aan. En dat was goed.



We hebben het goed gedaan
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
Alle reacties Link kopieren
Ik vergeet helemaal je sterkte te wensen
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
quote:Splinter_ schreef op 11 januari 2017 @ 23:11:

[...]



Dat kun je toch wel uit de context halen?

De vader van TO, dus de opa van haar dochter.Nou inderdaad. Wat een stomme opmerking.
Gecondoleerd.

Hier mogen de kinderen mee als ze willen. Jongste was vier toen ze mee ging afscheid nemen van mijn opa. Dat vond ze vooral heel interessant. Mijn oudste is nooit meegewerkt naar de kist, maar bleef dan in de ruimte ervoor.
Alle reacties Link kopieren
Mijn kinderen waren 3 en 5 toen hun oma overleed. Ze hebben haar ook in de kist zien liggen en hebben hun tekening in de kist gelegd. Ook zijn ze meegeweest naar de begrafenis. Ze zaten boordevol vragen en heb ze eerlijk beantwoord. Ze zijn er heel goed mee omgegaan. Ook lang na die tijd konden ze ineens weer wat vragen over oma en doodgaan. Heb er altijd wel voor gezorgd dat ik zelf niet heel dramatisch en verdrietig maar kinderen toe was. Kinderen kijken er heel anders naar dan volwassenen. Sterkte !!!!!!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben geen expert, maar wel moeder. Ik zou er vooral juist niet te geheimzinnig over doen. Ik denk dat je je dochter dan juist met meer vragen en emoties opzadelt, dan wanneer je haar gewoon afscheid kan laten nemen. Wat zal dochter gaan invullen als ze opa niet meer mag zien? Opa "slapend" in de kist zien, kan haar wellicht juist helpen om t een plek te geven
Alle reacties Link kopieren
Zoon was net vier toen mijn vader totaal onverwacht is overleden. Hij is overal mee naartoe gegaan (behalve het afleggen), wij hebben zijn tempo gevolgd. Ik weet nog dat hij met totaal onverwachte vragen kwam ipv alle vragen die ik toch wel een beetje vreesde (hoe leg je het concept 'dood' nu uit, wat is 'nooit meer', waar gaat opa naartoe). In plaats daarvan mepte hij mijn vader op zijn benen (om te kijken of opa hem echt niet voor het lapje hield zoals zo vaak). Hij vroeg waarom opa's favoriete muziek niet aan stond in de rouwkamer ipv die semi rustgevende natuurgeluiden. Of opa hem wel nog kon horen.



Achteraf denk ik dat het heel goed voor hem is geweest. Twee jaar later kan hij nog haarscherp zaken vertellen uit die tijd. Mijn nichtje wilde alles wat haar neefje ook deed maar zij is toch ook wel angstig geweest (huilende oma/tante/oom/moeder, al die vreemde mensen). Voor nichtje was het beter geweest om in de aanloop naar de uitvaart dingen in haar tempo te doen ipv achter haar neefje aanhobbelen.



Heel veel sterkte de komende tijd
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Voor iedereen met enige leesvaardigheid en algemene ontwikkeling wordt toch na lezen van de OP wel duidelijk dat TO Vlaamse is? In België heet een grootvader bonpapa of bompa en bovendien is cremeren en aansluitend de urn begraven in Nederland onmogelijk (want wettelijk niet toegestaan).



On topic: ten eerste gecondoleerd. Verder: betrek je kind bij het afscheid. Je zegt zelf dat je vader er mooi bij ligt, door te gaan kijken wordt het duidelijk voor je kind dat de dood definitief is, droevig maar ook deel van het leven. Sterkte de komende dagen, én daarna.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd



Ik zou haar gewoon meenemen als ze dat graag wil. Je kunt erover spreken ervoor en alles uitleggen. Dat opa in de kist ligt en waarom, dat hij er wat anders uit ziet, niet meer kan praten enz. Tip, niet zeggen dat hij slaapt. Heb kinderen onder behandeling gehad die dus niet meer durfden te slapen daarom.



Je kunt je dochter hem ook gewoon laten aanraken. Hij is alleen maar koud. Wij hebben voor de kleuter hier toentertijd oma's hand opgewarmd zodat hij die kon aaien zonder dat die zo koud was (wilde hij graag, hij aaide oma altijd namelijk) En kusjes laten geven op haar voorhoofd bij het echte afscheid. Kleuter is inmiddels puber en verteld nog steeds hoe fijn hij dat toen vond.



Laat vooral je dochter het tempo bepalen en wat ze wel en niet wil.



Sterkte
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd.

Er zijn heel veel kinderboeken over dit onderwerp, ik ken ze niet allemaal maar in "Derk Das blijft altijd bij ons" wordt wel goed op niveau uitgelegd dat wat er in de kist ligt slechts een omhulsel is, dat de persoon het lichaam heeft verlaten.

Misschien kan ze iets knutselen dat ze aan opa mee mag geven in de kist?

Als je haar meeneemt zaterdag is er dan misschien een voor haar vertrouwt iemand achter de hand die eventueel de zaal/kerk met haar kan verlaten? Als het te lang duurt?



Even een aanvulling op mezelf, ik heb het boek van Derk Das hier in huis en lees het net nog even door, en ik zou zinnetje waarin Derk Das zegt dat zijn vrienden niet moeten huilen wanneer hij dood gaat wel overslaan.
caro_22 wijzigde dit bericht op 11-01-2017 23:39
Reden: Aanvulling
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Heel mooi boek over dit onderwerp, voor kinderen die met een overlijden te maken krijgen: Overal en en ergens van Pimm van Hest. Hebben wij zelf ook gebruikt voor ons zoontje bij het overlijden van oma....
quote:Genoeggedronken schreef op 11 januari 2017 @ 23:27:

Voor iedereen met enige leesvaardigheid en algemene ontwikkeling wordt toch na lezen van de OP wel duidelijk dat TO Vlaamse is? In België heet een grootvader bonpapa of bompa en bovendien is cremeren en aansluitend de urn begraven in Nederland onmogelijk (want wettelijk niet toegestaan).



On topic: ten eerste gecondoleerd. Verder: betrek je kind bij het afscheid. Je zegt zelf dat je vader er mooi bij ligt, door te gaan kijken wordt het duidelijk voor je kind dat de dood definitief is, droevig maar ook deel van het leven. Sterkte de komende dagen, én daarna.Je mag toch met de as doen wat je wil, in Nederland? Is het wettelijk geregeld dat je die pas na een paar weken krijgt?
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd.

ik zou haar zeker meenemen en op het moment zelf kijken of ze opa nog wil zien.

Anders kan ze achter in de ruimte of in de ruimte ernaast blijven. Mijn kind ging mee de zaal in (het was ook druk) en zei daar niet te willen kijken. Een vriendin nam hem toen even mee naar een andere ruimte.

En inderdaad een tekening voor in de kist laten maken.

Voor kinderen is vaak het verdriet van de anderen het heftigste om mee te maken. Niet zozeer de begrafenis zelf.



Ik heb er destijds voor gekozen om het cremeer stuk niet te vertellen. Dat vond en vind ik niet te bevatten voor mijn destijds ruim 4-jarige.



Heel veel sterkte.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven