Kinderen
alle pijlers
Dochter 4,5 jaar Bompi laten groeten voor begrafenis
woensdag 11 januari 2017 22:59
Beste,
Afgelopen zondag is mijn vader overleden, ik heb een dochtertje van 4,5 jaar. Haar Bompi en zij waren twee handen op één buik, we wonen ook samen met mijn ouders in een kangoeroewoning. Mijn vader was reeds twee jaar ziek en sinds de zomer vorig jaar sliep hij beneden in een ziekenhuisbed, mijn dochter heeft dus alles tot het einde meegemaakt. Zondag is hij in het ziekenhuis overleden. Ze was er niet bij in het ziekenhuis. Toen ze nadien thuiskwam met mijn schoonmoeder vroeg ze waar bompi was, toen heb ik haar gezegd dat ze wist dat bompi ziek was (we hebben dat de laatste maanden dikwijls genoeg gezegd om haar voor te bereiden) en dat hij gestorven was en niet meer zou terugkomen. Ze had ontzettend veel verdriet. Ik heb haar een mooi kadertje gemaakt met 4 foto's in van hun tweetjes samen. Elke dag zegt ze sindsdien dat ze bompi mist en hem heel graag nog is zou zien. Vandaag ben ik hem zelf de eerste keer gaan groeten, het is net of hij slaapt. Hij ligt gelukkig echt heel mooi opgebaard. Nu twijfel ik enorm of ik haar nog eens zou laten in de kist kijken of niet. Zaterdag gaat ze ook mee naar de plechtigheid. Ze zal het vreemd vinden dat bompi daar nog in de kist ligt want ze denkt dat hij al naar de hemel is. Hoe pak ik dit het best aan? Nadien wordt hij gecremeerd en gaan we naar het kerkhof voor de begrafenis, ook dat zal ze raar vinden want ze zal zich vragen stellen over de urn, ben ik zeker van. Ze zal vragen stellen waar de kist is en wat die urn is. Ik had al gedacht haar gewoon niet mee te laten gaan naar het kerkhof en nadien met haar alleen is te gaan. Alle tips en info zijn welkom want ik weet het even niet hoe ik alles best aanpak. Zaterdag is de begrafenis en overmorgen de laatste groet, nog even tijd om na te denken dus waar ik het best aan doe……
Afgelopen zondag is mijn vader overleden, ik heb een dochtertje van 4,5 jaar. Haar Bompi en zij waren twee handen op één buik, we wonen ook samen met mijn ouders in een kangoeroewoning. Mijn vader was reeds twee jaar ziek en sinds de zomer vorig jaar sliep hij beneden in een ziekenhuisbed, mijn dochter heeft dus alles tot het einde meegemaakt. Zondag is hij in het ziekenhuis overleden. Ze was er niet bij in het ziekenhuis. Toen ze nadien thuiskwam met mijn schoonmoeder vroeg ze waar bompi was, toen heb ik haar gezegd dat ze wist dat bompi ziek was (we hebben dat de laatste maanden dikwijls genoeg gezegd om haar voor te bereiden) en dat hij gestorven was en niet meer zou terugkomen. Ze had ontzettend veel verdriet. Ik heb haar een mooi kadertje gemaakt met 4 foto's in van hun tweetjes samen. Elke dag zegt ze sindsdien dat ze bompi mist en hem heel graag nog is zou zien. Vandaag ben ik hem zelf de eerste keer gaan groeten, het is net of hij slaapt. Hij ligt gelukkig echt heel mooi opgebaard. Nu twijfel ik enorm of ik haar nog eens zou laten in de kist kijken of niet. Zaterdag gaat ze ook mee naar de plechtigheid. Ze zal het vreemd vinden dat bompi daar nog in de kist ligt want ze denkt dat hij al naar de hemel is. Hoe pak ik dit het best aan? Nadien wordt hij gecremeerd en gaan we naar het kerkhof voor de begrafenis, ook dat zal ze raar vinden want ze zal zich vragen stellen over de urn, ben ik zeker van. Ze zal vragen stellen waar de kist is en wat die urn is. Ik had al gedacht haar gewoon niet mee te laten gaan naar het kerkhof en nadien met haar alleen is te gaan. Alle tips en info zijn welkom want ik weet het even niet hoe ik alles best aanpak. Zaterdag is de begrafenis en overmorgen de laatste groet, nog even tijd om na te denken dus waar ik het best aan doe……
woensdag 11 januari 2017 23:36
quote:Kaaskroket schreef op 11 januari 2017 @ 23:02:
Waarom vind je het vervelend dat ze vragen zal stellen over de urn e.d.? Omdat je het cru vindt om uit te moeten leggen wat cremeren inhoudt?Hallo, bedankt voor je reactie. Ik vind het niet onmiddellijk vervelend hoor dat ze vragen zal stellen maar ik wil op een gepaste manier die voldoende duidelijk is voor haar een antwoord kunnen bieden. Cremeren uitleggen vind ik niet zo makkelijk. Ik kan haar toch moeilijk uitleggen dat haar Bompi zal verbrand worden? ????
Waarom vind je het vervelend dat ze vragen zal stellen over de urn e.d.? Omdat je het cru vindt om uit te moeten leggen wat cremeren inhoudt?Hallo, bedankt voor je reactie. Ik vind het niet onmiddellijk vervelend hoor dat ze vragen zal stellen maar ik wil op een gepaste manier die voldoende duidelijk is voor haar een antwoord kunnen bieden. Cremeren uitleggen vind ik niet zo makkelijk. Ik kan haar toch moeilijk uitleggen dat haar Bompi zal verbrand worden? ????
woensdag 11 januari 2017 23:36
Allereerst : gecondoleerd .
Laat je dochter mee gaan als ze dat graag wil.
Mijn kinderen waren vier toen hun opa overleed, mijn zoontje vroeg of opa nu plat was? ( hij dacht dat dode mensen plat waren)
Mijn dochtertje dacht dat hij sliep. Door hen te laten zien hoe een dode opa eruit zag ,werden hun vragen beantwoord.
Als kinderen dit niet kunnen ervaren bestaat de kans dat ze zelf een invulling gaan geven aan hoe een dode er uit ziet,en dat kan voor hen beangstigend zijn.
Mijn kinderen mochten opa ook voelen, opa was koud,en koud is dood,als je warm bent slaap je.
Dit was om te voorkomen dat ze zelf niet meer durfden te gaan slapen.
De kinderen hebben tekeningen in de kist gelegd,en mij gevraagd of er wel punaises in de hemel waren? want anders kon opa de tekeningen niet ophangen.
Ik heb hun overal bij betrokken, allen vragen eerlijk beantwoord en ze zijn er heel relaxed mee omgegaan.
natuurlijk hebben ze verdriet gehad, en huilden ze regelmatig,maar er was gewoon geen angst ,en dat is heel belangrijk voor kinderen.
Ik wens je heel veel sterkte !
Laat je dochter mee gaan als ze dat graag wil.
Mijn kinderen waren vier toen hun opa overleed, mijn zoontje vroeg of opa nu plat was? ( hij dacht dat dode mensen plat waren)
Mijn dochtertje dacht dat hij sliep. Door hen te laten zien hoe een dode opa eruit zag ,werden hun vragen beantwoord.
Als kinderen dit niet kunnen ervaren bestaat de kans dat ze zelf een invulling gaan geven aan hoe een dode er uit ziet,en dat kan voor hen beangstigend zijn.
Mijn kinderen mochten opa ook voelen, opa was koud,en koud is dood,als je warm bent slaap je.
Dit was om te voorkomen dat ze zelf niet meer durfden te gaan slapen.
De kinderen hebben tekeningen in de kist gelegd,en mij gevraagd of er wel punaises in de hemel waren? want anders kon opa de tekeningen niet ophangen.
Ik heb hun overal bij betrokken, allen vragen eerlijk beantwoord en ze zijn er heel relaxed mee omgegaan.
natuurlijk hebben ze verdriet gehad, en huilden ze regelmatig,maar er was gewoon geen angst ,en dat is heel belangrijk voor kinderen.
Ik wens je heel veel sterkte !
woensdag 11 januari 2017 23:39
quote:Violetsverstandskies schreef op 11 januari 2017 @ 23:03:
Misschien in de tussentijd een boek scoren waarin het goed wordt uitgelegd zodat voor je dochter beter duidelijk is wat er is gebeurd?
Bijv Lieve oma pluis van Nijntje. Ik zou zelf niet zo gauw een kind meenemen naar de begravenis met een open kist etc als ze niet helemaal weet hoe het zit.Hallo, Bedankt voor je reactie. Het boekje van Lieve oma pluis heb ik meegekregen van school. Mijn dochter heeft een "verdrietkoffertje" meegekregen waarin allerlei boekjes zitten ed. dus we hebben lieve oma pluis al enkele keren gelezen...
Misschien in de tussentijd een boek scoren waarin het goed wordt uitgelegd zodat voor je dochter beter duidelijk is wat er is gebeurd?
Bijv Lieve oma pluis van Nijntje. Ik zou zelf niet zo gauw een kind meenemen naar de begravenis met een open kist etc als ze niet helemaal weet hoe het zit.Hallo, Bedankt voor je reactie. Het boekje van Lieve oma pluis heb ik meegekregen van school. Mijn dochter heeft een "verdrietkoffertje" meegekregen waarin allerlei boekjes zitten ed. dus we hebben lieve oma pluis al enkele keren gelezen...
woensdag 11 januari 2017 23:41
quote:Leslieke1981 schreef op 11 januari 2017 @ 23:36:
[...]
Hallo, bedankt voor je reactie. Ik vind het niet onmiddellijk vervelend hoor dat ze vragen zal stellen maar ik wil op een gepaste manier die voldoende duidelijk is voor haar een antwoord kunnen bieden. Cremeren uitleggen vind ik niet zo makkelijk. Ik kan haar toch moeilijk uitleggen dat haar Bompi zal verbrand worden? ????
Ik heb helemaal niks over het cremeren verteld. Dat vond en vind ik te heftig en niet te bevatten voor zulke jonge kinderen.
Je hoeft niet alles te vertellen, maar stemt af op het kind. 4 is nog erg jong.
[...]
Hallo, bedankt voor je reactie. Ik vind het niet onmiddellijk vervelend hoor dat ze vragen zal stellen maar ik wil op een gepaste manier die voldoende duidelijk is voor haar een antwoord kunnen bieden. Cremeren uitleggen vind ik niet zo makkelijk. Ik kan haar toch moeilijk uitleggen dat haar Bompi zal verbrand worden? ????
Ik heb helemaal niks over het cremeren verteld. Dat vond en vind ik te heftig en niet te bevatten voor zulke jonge kinderen.
Je hoeft niet alles te vertellen, maar stemt af op het kind. 4 is nog erg jong.
woensdag 11 januari 2017 23:43
Mijn dochter en nichtje (destijds beide 4) wisten wel dat opa gecremeerd zou worden. Hadden zich een hele voorstelling gemaakt van een oven met vlammen en dat we allemaal door het raampje konden kijken. Die uitleg van ons was dus niet helemaal goed overgekomen.
Over het algemeen gaan kleuters vrij pragmatisch om met de dood. Grote kans dat je aan de buitenkant niets merkt van verdriet maar dat ze vooral aparte vragen stelt.
Over het algemeen gaan kleuters vrij pragmatisch om met de dood. Grote kans dat je aan de buitenkant niets merkt van verdriet maar dat ze vooral aparte vragen stelt.
woensdag 11 januari 2017 23:44
woensdag 11 januari 2017 23:45
quote:MinkeDeWit schreef op 11 januari 2017 @ 23:34:
[...]
Je mag toch met de as doen wat je wil, in Nederland? Is het wettelijk geregeld dat je die pas na een paar weken krijgt?Ja, die word pas na een aantal welen, ik meen 6, vrijgegeven door het crematorium. In België kun je meteen ma de crematie de asbus krijgen, andere wetgeving.
[...]
Je mag toch met de as doen wat je wil, in Nederland? Is het wettelijk geregeld dat je die pas na een paar weken krijgt?Ja, die word pas na een aantal welen, ik meen 6, vrijgegeven door het crematorium. In België kun je meteen ma de crematie de asbus krijgen, andere wetgeving.
woensdag 11 januari 2017 23:48
quote:Leslieke1981 schreef op 11 januari 2017 @ 23:39:
[...]
Hallo, Bedankt voor je reactie. Het boekje van Lieve oma pluis heb ik meegekregen van school. Mijn dochter heeft een "verdrietkoffertje" meegekregen waarin allerlei boekjes zitten ed. dus we hebben lieve oma pluis al enkele keren gelezen...
Wat fijn zeg dat school zo goed meedenkt. Misschien heeft de juf een antwoord voor je op de urn vragen? Hier vinden de kinderen het de normaalste zaak van de wereld. Ik zelf draag een assieraad en kleintjes zitten er soms aan en praten ertegen. Hoi.... En over tot de orde van de dag. Of soms vragen of hele verhalen . Maar ze vinden het blijkbaar de normaalste zaak van de wereld dat deze persoon in zo'n klein bedeltje zit en een ander in een urn of onder een steentje. Kinderen rouwen anders en gaan ook heel anders om met verlies en de dood. En bedenken zelf mooie verhalen waar iemand dan nu bijvoorbeeld is. Prachtige verhalen . Als ik verdrietig ben denk ik daar altijd aan.
Als je wil weten wat zoal dan mag je me wel een berichtje sturen.
[...]
Hallo, Bedankt voor je reactie. Het boekje van Lieve oma pluis heb ik meegekregen van school. Mijn dochter heeft een "verdrietkoffertje" meegekregen waarin allerlei boekjes zitten ed. dus we hebben lieve oma pluis al enkele keren gelezen...
Wat fijn zeg dat school zo goed meedenkt. Misschien heeft de juf een antwoord voor je op de urn vragen? Hier vinden de kinderen het de normaalste zaak van de wereld. Ik zelf draag een assieraad en kleintjes zitten er soms aan en praten ertegen. Hoi.... En over tot de orde van de dag. Of soms vragen of hele verhalen . Maar ze vinden het blijkbaar de normaalste zaak van de wereld dat deze persoon in zo'n klein bedeltje zit en een ander in een urn of onder een steentje. Kinderen rouwen anders en gaan ook heel anders om met verlies en de dood. En bedenken zelf mooie verhalen waar iemand dan nu bijvoorbeeld is. Prachtige verhalen . Als ik verdrietig ben denk ik daar altijd aan.
Als je wil weten wat zoal dan mag je me wel een berichtje sturen.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
donderdag 12 januari 2017 00:10
Als ze echt lijkt te willen, zou ik wel gaan groeten.
Maar dan zou ik wel proberen morgen of overmorgen te gaan.
En niet zaterdag tijdens of vlak voor de plechtigheid.
Zaterdag wordt immers sowieso al zwaar genoeg voor iedereen ...
Als je vermoedt dat het "cremeer"-gedeelte problemen kan opleveren ... zou ik dat voor nu achter houden.
Dat krijgt ze later als ze wat ouder is dan wel te horen.
Lijkt mij immers best heftig voor een 4-jarige te horen dat de kist met bompi in - die ze tijdens de plechtigheid nog ziet - direct daarna verbrandt wordt. Waarna een uur of wat later de urne begraven wordt.
Ik zou dus ook proberen opvang te regelen voor als jullie naar 't kerkhof gaan.
Maar dan zou ik wel proberen morgen of overmorgen te gaan.
En niet zaterdag tijdens of vlak voor de plechtigheid.
Zaterdag wordt immers sowieso al zwaar genoeg voor iedereen ...
Als je vermoedt dat het "cremeer"-gedeelte problemen kan opleveren ... zou ik dat voor nu achter houden.
Dat krijgt ze later als ze wat ouder is dan wel te horen.
Lijkt mij immers best heftig voor een 4-jarige te horen dat de kist met bompi in - die ze tijdens de plechtigheid nog ziet - direct daarna verbrandt wordt. Waarna een uur of wat later de urne begraven wordt.
Ik zou dus ook proberen opvang te regelen voor als jullie naar 't kerkhof gaan.
donderdag 12 januari 2017 00:46
Hier hebben de kinderen oma niet gezien. Zij lag in een gesloten kist. Maar die kist hebben ze uiteraard wel gezien.
En er kwamen een hoop vragen (leeftijden 5-8-10, variatie in denken dus). Wij hebben alle vragen beantwoord. De vragen met emotie ook met een 'warm' antwoord, de praktische vragen vrij 'plat'. Puur de feiten, zonder teveel emotie. Dat was voor onze kinderen het best.
Waar wordt ze begraven? Niet, ze wordt gecremeerd.
Wat is dat? Oma wilde niet graag begraven worden. Ze wilde liever een soort poedertje worden. Zo kunnen wij haar ook nog een beetje bij ons hebben in een doosje. Je gaat dan in een soort oven en wordt dan poeder/as. En die gaan wij verstrooien zodat ze nog steeds op de plekken is waar zij altijd graag was!
(Dit was het antwoord voor de jongste, voor de oudste natuurlijk wat minder kinderlijk).
Is zonder een enkel probleem geaccepteerd.
En dat ze oma niet meer gezien hebben was geen punt. We hebben direct aangegeven dat oma zelf gekozen heeft dat dit niet kon. Dus hierover ook geen vragen gehad. Het was ze erg duidelijk dat oma heel erg ziek was. En niet meer beter kon worden. We hebben zelfs de euthenasie een beetje uitgelegd (want natuurlijk kwam de vraag: maar hoe weet je dan zeker dat vandaag de laatste keer is dat we haar zien?)
Sterkte! En maak je keuzes gebaseerd op jouw kind, niet op basis van onze adviezen. Jij kent je kind het best!
En er kwamen een hoop vragen (leeftijden 5-8-10, variatie in denken dus). Wij hebben alle vragen beantwoord. De vragen met emotie ook met een 'warm' antwoord, de praktische vragen vrij 'plat'. Puur de feiten, zonder teveel emotie. Dat was voor onze kinderen het best.
Waar wordt ze begraven? Niet, ze wordt gecremeerd.
Wat is dat? Oma wilde niet graag begraven worden. Ze wilde liever een soort poedertje worden. Zo kunnen wij haar ook nog een beetje bij ons hebben in een doosje. Je gaat dan in een soort oven en wordt dan poeder/as. En die gaan wij verstrooien zodat ze nog steeds op de plekken is waar zij altijd graag was!
(Dit was het antwoord voor de jongste, voor de oudste natuurlijk wat minder kinderlijk).
Is zonder een enkel probleem geaccepteerd.
En dat ze oma niet meer gezien hebben was geen punt. We hebben direct aangegeven dat oma zelf gekozen heeft dat dit niet kon. Dus hierover ook geen vragen gehad. Het was ze erg duidelijk dat oma heel erg ziek was. En niet meer beter kon worden. We hebben zelfs de euthenasie een beetje uitgelegd (want natuurlijk kwam de vraag: maar hoe weet je dan zeker dat vandaag de laatste keer is dat we haar zien?)
Sterkte! En maak je keuzes gebaseerd op jouw kind, niet op basis van onze adviezen. Jij kent je kind het best!
donderdag 12 januari 2017 01:19
Als je haar meeneemt, neem er de tijd voor. Laat haar rustig kijken en bereidt je voor op onverwachte opmerkingen. ( Mijn nichtje van toen ongeveer dezelfde leeftijd, vond opa "net sneeuwwitje' Tja dat krijg je als je niet zo lang daarvoor in de Efteling was en er bij opa in de kist ook rozen rondom hem lagen.
Verder nog een tip, laat haar niet vanaf het voeteneind kijken. het is me al een paar keer opgevallen dat vanaf die kant de persoon er heel anders uitziet dan wanneer je langs de andere kant kijkt. Misschien omdat je normaal gesproken ook niet iemand nadert vanaf zijn voeten.
Verder nog een tip, laat haar niet vanaf het voeteneind kijken. het is me al een paar keer opgevallen dat vanaf die kant de persoon er heel anders uitziet dan wanneer je langs de andere kant kijkt. Misschien omdat je normaal gesproken ook niet iemand nadert vanaf zijn voeten.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 12 januari 2017 02:27
Mijn neefje had ongeveer die leeftijd toen mijn opa overleed. Hij wilde hem graag nog een keer zien, mijn zus twijfelde maar aangezien hij helemaal niet bang leek is ze er mee ingegaan. Ik stond naast hem toen hij bij opa keek. Even daarna werd de kist dicht gedaan. En toen zei neefje; als we nu de kist weer open doen is het leeg toch? Want opa is nu in de hemel.
Het was een mooi moment, voor ons brak het het verdrietige moment en voor hem was het ook goed.
Met crematies heb ik echter geen ervaring.
Veel sterkte de komende tijd
Het was een mooi moment, voor ons brak het het verdrietige moment en voor hem was het ook goed.
Met crematies heb ik echter geen ervaring.
Veel sterkte de komende tijd
donderdag 12 januari 2017 05:56
Allereerst gecondoleerd en sterkte.
Mijn dochter was ook 4 toen mijn oma overleed en wilde oma zelf graag zien.
Ze is meegeweest naar het rouwcentrum en heeft oma bekeken en vragen gestelt
als "waarom ligt ze niet op haar zij, dat ligt toch veel lekkerder dan op haar rug"
Ze ging er vooral heel praktisch mee om. Ze wilde zelf niet mee naar de begrafenis,
omdat ze liever naar school ging.
Mijn dochter was ook 4 toen mijn oma overleed en wilde oma zelf graag zien.
Ze is meegeweest naar het rouwcentrum en heeft oma bekeken en vragen gestelt
als "waarom ligt ze niet op haar zij, dat ligt toch veel lekkerder dan op haar rug"
Ze ging er vooral heel praktisch mee om. Ze wilde zelf niet mee naar de begrafenis,
omdat ze liever naar school ging.
donderdag 12 januari 2017 07:16
Mijn kind was ook 4,5 en is meegeweest afscheid nemen en naar de uitvaart. Hele verhalen had hij tegen oma in de kist. Voor de uitvaart hadden we familie vlakbij zitten, als kind het dan niet vol zou houden zouden zij ervoor zorgen of het meenemen naar buiten/andere zaal. Ging ook prima, en was dus niet nodig.
donderdag 12 januari 2017 07:32
Mijn moeder stierf vorig jaar en mijn dochter was wat kleiner, anderhalf destijds. Mam lag thuis opgebaard dus dat was een mooie manier om in een vertrouwde omgeving oma nog een laatste keer te zien. Dus wij hebben dat gedaan. Dochter reageerde er heel mooi op, ze nam het in zich op en leek net of ze begreep dat oma er niet meer was. Ze knikte toen we haar uitlegden dat oma er niet meer zou zijn. Ik denk dat het met een meisje van 4 ook niet tegen zal vallen.
donderdag 12 januari 2017 07:43
quote:Leslieke1981 schreef op 11 januari 2017 @ 23:36:
[...]
Hallo, bedankt voor je reactie. Ik vind het niet onmiddellijk vervelend hoor dat ze vragen zal stellen maar ik wil op een gepaste manier die voldoende duidelijk is voor haar een antwoord kunnen bieden. Cremeren uitleggen vind ik niet zo makkelijk. Ik kan haar toch moeilijk uitleggen dat haar Bompi zal verbrand worden? ????
Op die leeftijd zat mijn dochter ook vol met vragen over de dood. Aanleiding daarvoor was dat er een begrafenis was bij de kerk tegenover ons huis. Ik heb dus alles uitgelegd op kleuterniveau, en ook verteld dat sommige mensen ervoor kiezen dat ze gecremeerd worden. Dat vond ze wel een mooi idee, dat je dan uitgestrooid wordt op de plaats waar je graag bent, en dat je daar dan altijd kan zijn. Ze wilde ook graag eens een begrafenis zien.
Ze kon alleen moeilijk accepteren dat ook zij en ik een keertje dood gaan, ondanks dat het nog heel erg lang zou duren. Sindsdien bleven 2 jaar onsterfelijk, en nu accepteert ze het wel.
Het is een beetje aftasten met het uitleggen, begin er rustig mee. Aan de reacties van je kind kun je merken of je meer kan vertellen, en of je kind erbij kan zijn.
[...]
Hallo, bedankt voor je reactie. Ik vind het niet onmiddellijk vervelend hoor dat ze vragen zal stellen maar ik wil op een gepaste manier die voldoende duidelijk is voor haar een antwoord kunnen bieden. Cremeren uitleggen vind ik niet zo makkelijk. Ik kan haar toch moeilijk uitleggen dat haar Bompi zal verbrand worden? ????
Op die leeftijd zat mijn dochter ook vol met vragen over de dood. Aanleiding daarvoor was dat er een begrafenis was bij de kerk tegenover ons huis. Ik heb dus alles uitgelegd op kleuterniveau, en ook verteld dat sommige mensen ervoor kiezen dat ze gecremeerd worden. Dat vond ze wel een mooi idee, dat je dan uitgestrooid wordt op de plaats waar je graag bent, en dat je daar dan altijd kan zijn. Ze wilde ook graag eens een begrafenis zien.
Ze kon alleen moeilijk accepteren dat ook zij en ik een keertje dood gaan, ondanks dat het nog heel erg lang zou duren. Sindsdien bleven 2 jaar onsterfelijk, en nu accepteert ze het wel.
Het is een beetje aftasten met het uitleggen, begin er rustig mee. Aan de reacties van je kind kun je merken of je meer kan vertellen, en of je kind erbij kan zijn.
donderdag 12 januari 2017 07:59
quote:calvijn1 schreef op 11 januari 2017 @ 23:09:
[...]
Jij zegt het, ik dacht het Ik verwachtte de grootvader van andere kant of de overgrootvader. In dit geval dus Belgisch. Soms zie je wat in een Nederlands dialect of tweede landstaal (Pake en Beppe). Maar het doet er voor de vraag niet toe hoe een kind de grootvader noemt.
Dochtertje gewoon meenemen, ze heeft zijn ziek zijn en achteruitgaan gevolgd. Dit wordt dus de afronding. Zonder blijft het zeuren en later weer terugkomen. Onlangs was er een nieuwsberichtje dat de hond in het ziekenhuis afscheid mocht nemen van zijn baas. Daar was het ontzettend snel gegaan en de baas was nog jong. In de reacties las ik ook over bewust kunnen afsluiten, in dit geval door de hond die daardoor wist dat de baas binnenkort zou overlijden en niet tevergeefs zou blijven wachten.
Gecondoleerd en een mooie afscheidstijd.
Het is echt fijn dat we het niet meer volgens zwartomrande regels in grafstemming hoeft te doen, maar gewoon vreugde en verdriet delen kan tijdens de plechtigheid en overige ontmoetingen.
[...]
Jij zegt het, ik dacht het Ik verwachtte de grootvader van andere kant of de overgrootvader. In dit geval dus Belgisch. Soms zie je wat in een Nederlands dialect of tweede landstaal (Pake en Beppe). Maar het doet er voor de vraag niet toe hoe een kind de grootvader noemt.
Dochtertje gewoon meenemen, ze heeft zijn ziek zijn en achteruitgaan gevolgd. Dit wordt dus de afronding. Zonder blijft het zeuren en later weer terugkomen. Onlangs was er een nieuwsberichtje dat de hond in het ziekenhuis afscheid mocht nemen van zijn baas. Daar was het ontzettend snel gegaan en de baas was nog jong. In de reacties las ik ook over bewust kunnen afsluiten, in dit geval door de hond die daardoor wist dat de baas binnenkort zou overlijden en niet tevergeefs zou blijven wachten.
Gecondoleerd en een mooie afscheidstijd.
Het is echt fijn dat we het niet meer volgens zwartomrande regels in grafstemming hoeft te doen, maar gewoon vreugde en verdriet delen kan tijdens de plechtigheid en overige ontmoetingen.
maandag 16 januari 2017 10:32
Hallo allemaal,
Ik wil jullie graag allemaal nog eens heel hard bedanken voor de steun, goede raad en het delen van jullie eigen verhalen. Mijn dochter is vrijdag mee gaan groeten, alles is prima verlopen. Ik ben zo blij dat ze is meegeweest. Zelf is ze ook heel blij dat ze 'Bompi' nog 1 laatste keer heeft kunnen zien. Zaterdag is ze ook meegeweest naar de plechtigheid en dat heeft ze ook zeer goed gedaan. Daar heeft ze wel veel verdriet gehad maar dat mag, dat moet... Nogmaals bedankt allemaal! Nu kan ons rouwproces beginnen.....
Ik wil jullie graag allemaal nog eens heel hard bedanken voor de steun, goede raad en het delen van jullie eigen verhalen. Mijn dochter is vrijdag mee gaan groeten, alles is prima verlopen. Ik ben zo blij dat ze is meegeweest. Zelf is ze ook heel blij dat ze 'Bompi' nog 1 laatste keer heeft kunnen zien. Zaterdag is ze ook meegeweest naar de plechtigheid en dat heeft ze ook zeer goed gedaan. Daar heeft ze wel veel verdriet gehad maar dat mag, dat moet... Nogmaals bedankt allemaal! Nu kan ons rouwproces beginnen.....
maandag 16 januari 2017 10:42
Goed om te horen dat het een mooi afscheid was. Verdriet hoort erbij, het is ook juist goed om jouw verdriet te laten zien, zodat je dochter ziet dat dat normaal is. Veel sterkte!quote:tvandattum schreef op 11 januari 2017 @ 23:41:
[...]
Ik heb helemaal niks over het cremeren verteld. Dat vond en vind ik te heftig en niet te bevatten voor zulke jonge kinderen.
Je hoeft niet alles te vertellen, maar stemt af op het kind. 4 is nog erg jong.
Onze kinderen nemen alles gewoon voor kennisgeving aan. Oudste was drie toen opa overleed, ook na een ziekbed. Hij is erbij geweest toen opa overleden was in het bed waar hij al weken in/rond vertoefde. Hij heeft opa in de kist gezien, is bij de crematieplechtigheid geweest en weet waar opa's urn staat en wat erin zit. Hij heeft de eerste tijd vaak met een plastic speelgoedbak al duwend door de kamer gelopen, dat was dan de doos waar opa in lag en die moest in de oven. Confronterend voor de volwassenen, ja, maar dat komt omdat wij van de dood iets zwaars maken waar je liever niet teveel over praat. Voor een kind is het gewoon zo.
Jongste is nu 4 en weet ook van de hoed en de rand en kijkt vaak even met oma in de urn om te bekijken of de as van opa daar nog wel echt in zit. "Mijn opa is dood, die zit in een plastic zakje in de pot bij oma." Tja, het is zoals het is.
[...]
Ik heb helemaal niks over het cremeren verteld. Dat vond en vind ik te heftig en niet te bevatten voor zulke jonge kinderen.
Je hoeft niet alles te vertellen, maar stemt af op het kind. 4 is nog erg jong.
Onze kinderen nemen alles gewoon voor kennisgeving aan. Oudste was drie toen opa overleed, ook na een ziekbed. Hij is erbij geweest toen opa overleden was in het bed waar hij al weken in/rond vertoefde. Hij heeft opa in de kist gezien, is bij de crematieplechtigheid geweest en weet waar opa's urn staat en wat erin zit. Hij heeft de eerste tijd vaak met een plastic speelgoedbak al duwend door de kamer gelopen, dat was dan de doos waar opa in lag en die moest in de oven. Confronterend voor de volwassenen, ja, maar dat komt omdat wij van de dood iets zwaars maken waar je liever niet teveel over praat. Voor een kind is het gewoon zo.
Jongste is nu 4 en weet ook van de hoed en de rand en kijkt vaak even met oma in de urn om te bekijken of de as van opa daar nog wel echt in zit. "Mijn opa is dood, die zit in een plastic zakje in de pot bij oma." Tja, het is zoals het is.
maandag 16 januari 2017 11:53
Mijn opa is een paar jaar terug overleden, mijn middelste was toen 5.
Wij hadden een speciaal afscheidsmoment voor de achterkleinkinderen. Opa lag in een kleine kamer in het rouwcentrum, in de kist.
Mijn middelste zoon wilde een tekening voor hem maken, dus die hadden we meegenomen. Een tekening van zijn favoriete dier was het. De dochter van mijn zusje had ook een tekening gemaakt. Als de kinderen wilden mochten ze in de kist kijken, als ze niet wilden was dat ook goed.
We waren daar met alleen mijn ouders, mijn zusjes gezin en wij, dus het was heel rustig en niet spannend of erg emotioneel door buitenstaanders.
De kleintjes hebben uiteindelijk allemaaal even gekeken en veel vragen gesteld, maar dat was ook precies de bedoeling. En mijn jongste, die toen net 1 was heeft er voor het eerst het woordje 'opa' gezegd, toen hij hem in de kist zag liggen. Vond ik toch ook wel heel mooi.
Naar de begrafenis zijn ze geen van allen meegeweest. Dat is toch wel een beetje emotioneel en ik wilde dat moment gewoon voor mezelf hebben als afscheid en me dan niet druk over de kineren hoeven te maken.
Wij hadden een speciaal afscheidsmoment voor de achterkleinkinderen. Opa lag in een kleine kamer in het rouwcentrum, in de kist.
Mijn middelste zoon wilde een tekening voor hem maken, dus die hadden we meegenomen. Een tekening van zijn favoriete dier was het. De dochter van mijn zusje had ook een tekening gemaakt. Als de kinderen wilden mochten ze in de kist kijken, als ze niet wilden was dat ook goed.
We waren daar met alleen mijn ouders, mijn zusjes gezin en wij, dus het was heel rustig en niet spannend of erg emotioneel door buitenstaanders.
De kleintjes hebben uiteindelijk allemaaal even gekeken en veel vragen gesteld, maar dat was ook precies de bedoeling. En mijn jongste, die toen net 1 was heeft er voor het eerst het woordje 'opa' gezegd, toen hij hem in de kist zag liggen. Vond ik toch ook wel heel mooi.
Naar de begrafenis zijn ze geen van allen meegeweest. Dat is toch wel een beetje emotioneel en ik wilde dat moment gewoon voor mezelf hebben als afscheid en me dan niet druk over de kineren hoeven te maken.
..
