Relaties
alle pijlers
Oké, wat nu?
zondag 1 januari 2017 11:10
Hallo allemaal,
Ik heb me aangemeld op dit forum, omdat ik graag mijn verhaal anoniem wil delen. Hopelijk zijn er mensen die mij advies willen geven of zijn er mensen die eenzelfde situatie hebben meegemaakt en mij willen vertellen hoe zij het hebben opgelost. Ik ben intens verdrietig en weet momenteel niet zo goed wat ik met mezelf aan moet.
Bijna zes jaar geleden ben ik verliefd geworden op een jongeman en hij ook op mij. We zijn vrijwel direct gaan samenwonen en dat voelde heel goed. We passen in veel opzichten ook heel goed bij elkaar. We houden van dezelfde dingen en hebben dezelfde humor. Daarnaast konden we heel fijn samen dingen doen, maar ook los van elkaar konden we prima onszelf zijn. Bovendien is hij heel praktisch, terwijl ik mij prima red met de papierwinkel. Rationeel gezien een prima combinatie.
Waar gaat het dan mis? De laatste 2 jaar slaap ik niet meer bij hem. Heel sporadisch sliepen we wel samen. Ook hebben we in die twee jaar nauwelijks seks gehad. De reden daarvoor is dat ik 30 kilo ben aangekomen en waarschijnlijk daardoor enorm ben gaan snurken.
De laatste 2 jaar beloofde ik hem ook dat ik iets aan mijn gewicht zou doen. Zodat ik niet meer zou snurken en wij op normale manier seks konden hebben. Ondanks dat ik bijna iedere dag ook echt probeerde een positieve spiraal in te zetten ten aanzien van mijn gewicht, was er telkens wel weer iets waardoor ik troost zocht in eten. Ik heb daardoor ook veel stiekem gegeten.
En afgelopen woensdag was hij het zat. Hij zegt dat zijn gevoelens naar mij zijn veranderd doordat het allemaal te lang geduurd heeft. Zijn geduld is op en hij weet nu niet of hij nog wel met mij verder wil. Hij geeft aan dat hij tijd nodig heeft om na te denken en is naar zijn ouders vertrokken.
Vrijdag is hij hier nog bij mij geweest om te praten. Hij zegt dat hij nog steeds mijn vriend is en "ons" niet zomaar op wil geven, maar wel wil dat het gevoel eerst terug moet komen en hij kan niet garanderen dat zijn gevoelens voor mij weer terugkomen. Hij heeft dus tijd nodig om na te denken en wil dat niet in mijn bijzijn doen. Hij geeft aan dat hij zich dan waarschijnlijk alleen maar aan mij gaat ergeren, omdat ik dan nu ineens wel mijn best ga doen om de problemen aan te pakken.
Ik voel me nu vreselijk. Ik vind het zo vreselijk moeilijk allemaal. Heb tegen hem gezegd dat ik de problemen graag op wil lossen en mijn best wil doen, maar dat ik zijn hulp daarbij nodig heb. Hij wil dat echter niet meer, omdat het te lang heeft geduurd en zijn gevoel voor mij tot een bepaald dieptepunt is gezakt.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik voel me radeloos. Krijg geen hap meer door mijn keel en hoop hier nuttige tips te kunnen lezen. Alvast hartelijk dank daarvoor.
Ik heb me aangemeld op dit forum, omdat ik graag mijn verhaal anoniem wil delen. Hopelijk zijn er mensen die mij advies willen geven of zijn er mensen die eenzelfde situatie hebben meegemaakt en mij willen vertellen hoe zij het hebben opgelost. Ik ben intens verdrietig en weet momenteel niet zo goed wat ik met mezelf aan moet.
Bijna zes jaar geleden ben ik verliefd geworden op een jongeman en hij ook op mij. We zijn vrijwel direct gaan samenwonen en dat voelde heel goed. We passen in veel opzichten ook heel goed bij elkaar. We houden van dezelfde dingen en hebben dezelfde humor. Daarnaast konden we heel fijn samen dingen doen, maar ook los van elkaar konden we prima onszelf zijn. Bovendien is hij heel praktisch, terwijl ik mij prima red met de papierwinkel. Rationeel gezien een prima combinatie.
Waar gaat het dan mis? De laatste 2 jaar slaap ik niet meer bij hem. Heel sporadisch sliepen we wel samen. Ook hebben we in die twee jaar nauwelijks seks gehad. De reden daarvoor is dat ik 30 kilo ben aangekomen en waarschijnlijk daardoor enorm ben gaan snurken.
De laatste 2 jaar beloofde ik hem ook dat ik iets aan mijn gewicht zou doen. Zodat ik niet meer zou snurken en wij op normale manier seks konden hebben. Ondanks dat ik bijna iedere dag ook echt probeerde een positieve spiraal in te zetten ten aanzien van mijn gewicht, was er telkens wel weer iets waardoor ik troost zocht in eten. Ik heb daardoor ook veel stiekem gegeten.
En afgelopen woensdag was hij het zat. Hij zegt dat zijn gevoelens naar mij zijn veranderd doordat het allemaal te lang geduurd heeft. Zijn geduld is op en hij weet nu niet of hij nog wel met mij verder wil. Hij geeft aan dat hij tijd nodig heeft om na te denken en is naar zijn ouders vertrokken.
Vrijdag is hij hier nog bij mij geweest om te praten. Hij zegt dat hij nog steeds mijn vriend is en "ons" niet zomaar op wil geven, maar wel wil dat het gevoel eerst terug moet komen en hij kan niet garanderen dat zijn gevoelens voor mij weer terugkomen. Hij heeft dus tijd nodig om na te denken en wil dat niet in mijn bijzijn doen. Hij geeft aan dat hij zich dan waarschijnlijk alleen maar aan mij gaat ergeren, omdat ik dan nu ineens wel mijn best ga doen om de problemen aan te pakken.
Ik voel me nu vreselijk. Ik vind het zo vreselijk moeilijk allemaal. Heb tegen hem gezegd dat ik de problemen graag op wil lossen en mijn best wil doen, maar dat ik zijn hulp daarbij nodig heb. Hij wil dat echter niet meer, omdat het te lang heeft geduurd en zijn gevoel voor mij tot een bepaald dieptepunt is gezakt.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik voel me radeloos. Krijg geen hap meer door mijn keel en hoop hier nuttige tips te kunnen lezen. Alvast hartelijk dank daarvoor.
zaterdag 7 januari 2017 18:00
Ik heb dit topic net helemaal doorgelezen, en waar ik op de eerste pagina's nog begrip kon opbrengen voor je vriend, zit ik nu vooral met een hoop onbegrip voor jou en een open mond naar mijn scherm te kijken.
Is je eigenwaarde zo ongelooflijk laag dat je je vrijwillig uit je eigen huis laat zetten? Je kunt er niet zijn, zeg je. Verf de muren, koop een nieuw bankstel, smijt alle foto's van jullie kapot desnoods, maar je gaat je toch niet uit je eigen huis laten zetten?!
Hij heeft gezegd van je te walgen, niet te weten of dat goedkomt ook al val je nu nog af, en houdt er een gratis woonruimte aan over! De wereld zou een heel, heel beroerde plek zijn als dat overal zo zou werken, zeg!
Is je eigenwaarde zo ongelooflijk laag dat je je vrijwillig uit je eigen huis laat zetten? Je kunt er niet zijn, zeg je. Verf de muren, koop een nieuw bankstel, smijt alle foto's van jullie kapot desnoods, maar je gaat je toch niet uit je eigen huis laten zetten?!
Hij heeft gezegd van je te walgen, niet te weten of dat goedkomt ook al val je nu nog af, en houdt er een gratis woonruimte aan over! De wereld zou een heel, heel beroerde plek zijn als dat overal zo zou werken, zeg!
zaterdag 7 januari 2017 19:05
quote:Goal2016 schreef op 07 januari 2017 @ 17:06:
@okewatnu, meid laat je toch niet zo behandelen. wat vind ik dit erg om te lezen zeg
hoezo praat je het goed dat hij zegt dat het walgelijk is om sex met je te hebben? doe eens even normaal.. dat is niet eerlijk, dat is kwetsend en zeg je niet tegen iemand waar je van houdt.
als je van elkaar houdt, dan houd je van elkaar.. en natuurlijk is het jammer dat dat goddelijke lijf waar hij ooit op viel er niet meer is.. maar jij bent er nog wel! als mijn man zou zeggen dat hij van me walgt, dan moet hij heel hard gaan rennen.
als hij alleen maar bij je was om je uiterlijk dan ben je hem liever kwijt dan rijk. je verdient zoveel beter..
hij lijkt niet bang om jou te verliezen, hij is bang voor zijn woonruimte!
TO, mijn man heeft mij gehad toen ik slank was, toen ik dik was, nu ik striae heb en hangend vel, toen ik vrolijk was, nu ik het moeilijk heb.. hij is er altijd voor mij: dat is liefde..
dat hij trots op me is dat ik nu weer in maatje 38/40 pas? ja dat mag, en dat hij zegt dat dat mooier is dan toen ik maat 46 had? ja dat mag ook.. maar ook toen ik 46 aan had, heeft hij nooit gezegd dat ik te walgelijk ben voor seks of hebben we geen seks meer gehad.
je laat je gebruiken! dat is alles wat ik lees, voor een goed onderdak en je praat alles van hem goed. smekend net excuses zou jij naar je toe moeten komen!
o en seks hebben, TO, dat kun je echt wel! er zijn genoeg standjes dat een buik niet in de weg zit!
Dit +100!!
Lieve okewatnu, ik snap dat het niet zo werkt dat als wij zeggen dat die vent geen knip voor de neus waard is, jij meteen het licht ziet en hem er uit zet. Dat zul je echt zelf in moeten zien maar zo te lezen ben je zo ver nog niet. Ik hoop voor jou dat dit inzicht heel snel gaat komen!
Neemt niet weg dat ik het goed van je vind dat je de stap hebt gezet om hulp in te schakelen, vooral hulp van een psycholoog. Dat zal een zwaar traject worden denk ik want je hebt niet erg veel eigenwaarde als ik je zo lees.
Wat ik niet snap zijn de reacties dat je er niet mee bezig bent geweest in de afgelopen 2 jaar. Als je veel te zwaar bent, ben je er doorgaans continu mee bezig is mijn ervaring. Dan lig je 's avonds in bed te bedenken hoe je het afvallen gaat aanpakken, wat je allemaal gaat doen om slanker te worden en wat je vooral allemaal niet meer gaat eten. En vol goede voornemens val je in slaap!
Ergens halverwege de volgende ochtend, nadat je die dubbele boterham met chocopasta en twee koppen cappuccino met suiker al hebt weg gewerkt, krijg je een gebakje of een koek aangeboden van een jarige collega. En ineens realiseer je je wat je je gisteravond allemaal had voorgenomen en dat dit vanmorgen al vreselijk fout is gegaan. Dus je denkt, nou, het heeft nu geen zin meer en je neemt een stukje taart. Volgende week maandag, dan begin je echt écht! Deze week heeft al geen zin meer.
Misschien projecteer ik nu te veel maar zo werkt het helaas wel bij mij.
@okewatnu, meid laat je toch niet zo behandelen. wat vind ik dit erg om te lezen zeg
hoezo praat je het goed dat hij zegt dat het walgelijk is om sex met je te hebben? doe eens even normaal.. dat is niet eerlijk, dat is kwetsend en zeg je niet tegen iemand waar je van houdt.
als je van elkaar houdt, dan houd je van elkaar.. en natuurlijk is het jammer dat dat goddelijke lijf waar hij ooit op viel er niet meer is.. maar jij bent er nog wel! als mijn man zou zeggen dat hij van me walgt, dan moet hij heel hard gaan rennen.
als hij alleen maar bij je was om je uiterlijk dan ben je hem liever kwijt dan rijk. je verdient zoveel beter..
hij lijkt niet bang om jou te verliezen, hij is bang voor zijn woonruimte!
TO, mijn man heeft mij gehad toen ik slank was, toen ik dik was, nu ik striae heb en hangend vel, toen ik vrolijk was, nu ik het moeilijk heb.. hij is er altijd voor mij: dat is liefde..
dat hij trots op me is dat ik nu weer in maatje 38/40 pas? ja dat mag, en dat hij zegt dat dat mooier is dan toen ik maat 46 had? ja dat mag ook.. maar ook toen ik 46 aan had, heeft hij nooit gezegd dat ik te walgelijk ben voor seks of hebben we geen seks meer gehad.
je laat je gebruiken! dat is alles wat ik lees, voor een goed onderdak en je praat alles van hem goed. smekend net excuses zou jij naar je toe moeten komen!
o en seks hebben, TO, dat kun je echt wel! er zijn genoeg standjes dat een buik niet in de weg zit!
Dit +100!!
Lieve okewatnu, ik snap dat het niet zo werkt dat als wij zeggen dat die vent geen knip voor de neus waard is, jij meteen het licht ziet en hem er uit zet. Dat zul je echt zelf in moeten zien maar zo te lezen ben je zo ver nog niet. Ik hoop voor jou dat dit inzicht heel snel gaat komen!
Neemt niet weg dat ik het goed van je vind dat je de stap hebt gezet om hulp in te schakelen, vooral hulp van een psycholoog. Dat zal een zwaar traject worden denk ik want je hebt niet erg veel eigenwaarde als ik je zo lees.
Wat ik niet snap zijn de reacties dat je er niet mee bezig bent geweest in de afgelopen 2 jaar. Als je veel te zwaar bent, ben je er doorgaans continu mee bezig is mijn ervaring. Dan lig je 's avonds in bed te bedenken hoe je het afvallen gaat aanpakken, wat je allemaal gaat doen om slanker te worden en wat je vooral allemaal niet meer gaat eten. En vol goede voornemens val je in slaap!
Ergens halverwege de volgende ochtend, nadat je die dubbele boterham met chocopasta en twee koppen cappuccino met suiker al hebt weg gewerkt, krijg je een gebakje of een koek aangeboden van een jarige collega. En ineens realiseer je je wat je je gisteravond allemaal had voorgenomen en dat dit vanmorgen al vreselijk fout is gegaan. Dus je denkt, nou, het heeft nu geen zin meer en je neemt een stukje taart. Volgende week maandag, dan begin je echt écht! Deze week heeft al geen zin meer.
Misschien projecteer ik nu te veel maar zo werkt het helaas wel bij mij.
Sommige mensen worden zeikend verwekt
maandag 9 januari 2017 16:21
Hallo allemaal,
Allereerst excuses voor de late reactie. Ik heb een buitengewoon druk weekend (met leuke dingen!) achter de rug en de eerste werkdag na het weekend was ook weer behoorlijk hectisch. Heb nu eindelijk even tijd om op jullie te reageren.
Allereerst laat ik mij niet uit mijn eigen huis jagen. Ik heb hem zelf gevraagd of hij daar weer wilde komen wonen, zodat hij voor de katten kan zorgen. Dat wilde hij wel, en aangezien ik er voorlopig toch niet kan/wil wonen, is dat helemaal prima zo. Als de relatie dusdanig verslechterd of zelfs verbroken wordt, dan zet ik hem er zonder scrupules uit.
Wat betreft de opmerking over het walgelijk vinden om seks met mij te hebben, vind ik inderdaad dat hij te ver is gegaan. Dat heb ik ook tegen hem gezegd en daar heeft hij zijn excuses voor aangeboden. Neemt niet weg dat de opmerking zeer pijnlijk was, maar aan de andere kant vind ik hem zelf ook niet geheel onterecht. En dat laatste heeft waarschijnlijk met een laag zelfbeeld te maken. Toch durf ik er verder niets van te zeggen uit angst dat hij nog meer harde dingen gaat zeggen. Dat kan ik er op het moment echt niet bij hebben.
Ik ben afgelopen vrijdag bij de psycholoog geweest, maar dat was meer een kennismaking dan al een echte behandeling. Zij heeft tot nu toe weinig aangedragen, alleen het advies om voorlopig zo weinig mogelijk contact te hebben met hem.
Inmiddels denk ik er zelf ernstig over na om de relatie te verbreken. Hij heeft mij zo ernstig gekwetst en hij lijkt er zo koel onder allemaal. Bovendien heeft hij mijn vertrouwen behoorlijk geschaad. Ik ken hem zo helemaal niet. En zoals hij nu is wil ik hem ook helemaal niet kennen. Maar hij was niet altijd zo. Hij was ook vaak lief en een geweldige man. Is hij dan echt verdwenen? Die gedachte maakt mij zo verdrietig.
En daar zit ik nu dus mee. Is dit een bevlieging? Of is het tijdenlang opgekropt en komt het er nu ineens allemaal uit? Allemaal vragen. Allemaal tegenstrijdigheden. En het blijft maar krioelen in mijn hoofd.
Allereerst excuses voor de late reactie. Ik heb een buitengewoon druk weekend (met leuke dingen!) achter de rug en de eerste werkdag na het weekend was ook weer behoorlijk hectisch. Heb nu eindelijk even tijd om op jullie te reageren.
Allereerst laat ik mij niet uit mijn eigen huis jagen. Ik heb hem zelf gevraagd of hij daar weer wilde komen wonen, zodat hij voor de katten kan zorgen. Dat wilde hij wel, en aangezien ik er voorlopig toch niet kan/wil wonen, is dat helemaal prima zo. Als de relatie dusdanig verslechterd of zelfs verbroken wordt, dan zet ik hem er zonder scrupules uit.
Wat betreft de opmerking over het walgelijk vinden om seks met mij te hebben, vind ik inderdaad dat hij te ver is gegaan. Dat heb ik ook tegen hem gezegd en daar heeft hij zijn excuses voor aangeboden. Neemt niet weg dat de opmerking zeer pijnlijk was, maar aan de andere kant vind ik hem zelf ook niet geheel onterecht. En dat laatste heeft waarschijnlijk met een laag zelfbeeld te maken. Toch durf ik er verder niets van te zeggen uit angst dat hij nog meer harde dingen gaat zeggen. Dat kan ik er op het moment echt niet bij hebben.
Ik ben afgelopen vrijdag bij de psycholoog geweest, maar dat was meer een kennismaking dan al een echte behandeling. Zij heeft tot nu toe weinig aangedragen, alleen het advies om voorlopig zo weinig mogelijk contact te hebben met hem.
Inmiddels denk ik er zelf ernstig over na om de relatie te verbreken. Hij heeft mij zo ernstig gekwetst en hij lijkt er zo koel onder allemaal. Bovendien heeft hij mijn vertrouwen behoorlijk geschaad. Ik ken hem zo helemaal niet. En zoals hij nu is wil ik hem ook helemaal niet kennen. Maar hij was niet altijd zo. Hij was ook vaak lief en een geweldige man. Is hij dan echt verdwenen? Die gedachte maakt mij zo verdrietig.
En daar zit ik nu dus mee. Is dit een bevlieging? Of is het tijdenlang opgekropt en komt het er nu ineens allemaal uit? Allemaal vragen. Allemaal tegenstrijdigheden. En het blijft maar krioelen in mijn hoofd.
maandag 9 januari 2017 16:24
quote:okewatnu schreef op 09 januari 2017 @ 16:21:
Hallo allemaal,
Allereerst excuses voor de late reactie. Ik heb een buitengewoon druk weekend (met leuke dingen!) achter de rug en de eerste werkdag na het weekend was ook weer behoorlijk hectisch. Heb nu eindelijk even tijd om op jullie te reageren.
Allereerst laat ik mij niet uit mijn eigen huis jagen. Ik heb hem zelf gevraagd of hij daar weer wilde komen wonen, zodat hij voor de katten kan zorgen. Dat wilde hij wel, en aangezien ik er voorlopig toch niet kan/wil wonen, is dat helemaal prima zo. Als de relatie dusdanig verslechterd of zelfs verbroken wordt, dan zet ik hem er zonder scrupules uit.
Wat betreft de opmerking over het walgelijk vinden om seks met mij te hebben, vind ik inderdaad dat hij te ver is gegaan. Dat heb ik ook tegen hem gezegd en daar heeft hij zijn excuses voor aangeboden. Neemt niet weg dat de opmerking zeer pijnlijk was, maar aan de andere kant vind ik hem zelf ook niet geheel onterecht. En dat laatste heeft waarschijnlijk met een laag zelfbeeld te maken. Toch durf ik er verder niets van te zeggen uit angst dat hij nog meer harde dingen gaat zeggen. Dat kan ik er op het moment echt niet bij hebben.
Ik ben afgelopen vrijdag bij de psycholoog geweest, maar dat was meer een kennismaking dan al een echte behandeling. Zij heeft tot nu toe weinig aangedragen, alleen het advies om voorlopig zo weinig mogelijk contact te hebben met hem.
Inmiddels denk ik er zelf ernstig over na om de relatie te verbreken. Hij heeft mij zo ernstig gekwetst en hij lijkt er zo koel onder allemaal. Bovendien heeft hij mijn vertrouwen behoorlijk geschaad. Ik ken hem zo helemaal niet. En zoals hij nu is wil ik hem ook helemaal niet kennen. Maar hij was niet altijd zo. Hij was ook vaak lief en een geweldige man. Is hij dan echt verdwenen? Die gedachte maakt mij zo verdrietig.
En daar zit ik nu dus mee. Is dit een bevlieging? Of is het tijdenlang opgekropt en komt het er nu ineens allemaal uit? Allemaal vragen. Allemaal tegenstrijdigheden. En het blijft maar krioelen in mijn hoofd.eh hij heeft de relatie toch verbroken?
Hallo allemaal,
Allereerst excuses voor de late reactie. Ik heb een buitengewoon druk weekend (met leuke dingen!) achter de rug en de eerste werkdag na het weekend was ook weer behoorlijk hectisch. Heb nu eindelijk even tijd om op jullie te reageren.
Allereerst laat ik mij niet uit mijn eigen huis jagen. Ik heb hem zelf gevraagd of hij daar weer wilde komen wonen, zodat hij voor de katten kan zorgen. Dat wilde hij wel, en aangezien ik er voorlopig toch niet kan/wil wonen, is dat helemaal prima zo. Als de relatie dusdanig verslechterd of zelfs verbroken wordt, dan zet ik hem er zonder scrupules uit.
Wat betreft de opmerking over het walgelijk vinden om seks met mij te hebben, vind ik inderdaad dat hij te ver is gegaan. Dat heb ik ook tegen hem gezegd en daar heeft hij zijn excuses voor aangeboden. Neemt niet weg dat de opmerking zeer pijnlijk was, maar aan de andere kant vind ik hem zelf ook niet geheel onterecht. En dat laatste heeft waarschijnlijk met een laag zelfbeeld te maken. Toch durf ik er verder niets van te zeggen uit angst dat hij nog meer harde dingen gaat zeggen. Dat kan ik er op het moment echt niet bij hebben.
Ik ben afgelopen vrijdag bij de psycholoog geweest, maar dat was meer een kennismaking dan al een echte behandeling. Zij heeft tot nu toe weinig aangedragen, alleen het advies om voorlopig zo weinig mogelijk contact te hebben met hem.
Inmiddels denk ik er zelf ernstig over na om de relatie te verbreken. Hij heeft mij zo ernstig gekwetst en hij lijkt er zo koel onder allemaal. Bovendien heeft hij mijn vertrouwen behoorlijk geschaad. Ik ken hem zo helemaal niet. En zoals hij nu is wil ik hem ook helemaal niet kennen. Maar hij was niet altijd zo. Hij was ook vaak lief en een geweldige man. Is hij dan echt verdwenen? Die gedachte maakt mij zo verdrietig.
En daar zit ik nu dus mee. Is dit een bevlieging? Of is het tijdenlang opgekropt en komt het er nu ineens allemaal uit? Allemaal vragen. Allemaal tegenstrijdigheden. En het blijft maar krioelen in mijn hoofd.eh hij heeft de relatie toch verbroken?
maandag 9 januari 2017 17:00
maandag 9 januari 2017 17:09
quote:okewatnu schreef op 09 januari 2017 @ 16:21:Inmiddels denk ik er zelf ernstig over na om de relatie te verbreken. Hij heeft mij zo ernstig gekwetst en hij lijkt er zo koel onder allemaal. Bovendien heeft hij mijn vertrouwen behoorlijk geschaad. Ik ken hem zo helemaal niet. En zoals hij nu is wil ik hem ook helemaal niet kennen. Maar hij was niet altijd zo. Hij was ook vaak lief en een geweldige man. Is hij dan echt verdwenen? Die gedachte maakt mij zo verdrietig.
En daar zit ik nu dus mee. Is dit een bevlieging? Of is het tijdenlang opgekropt en komt het er nu ineens allemaal uit? Allemaal vragen. Allemaal tegenstrijdigheden. En het blijft maar krioelen in mijn hoofd.Neem jezelf serieus, dit gevoel van jou is er niet voor niets. Misschien komt nu pas zijn ware aard boven, nu zijn woongelegenheid in gevaar komt en hij zijn gemakkelijke leventje aan het kwijtraken is. Veel sterkte TO. Goed dat je hulp krijgt. Wanneer ga je weer naar de psycholoog?
En daar zit ik nu dus mee. Is dit een bevlieging? Of is het tijdenlang opgekropt en komt het er nu ineens allemaal uit? Allemaal vragen. Allemaal tegenstrijdigheden. En het blijft maar krioelen in mijn hoofd.Neem jezelf serieus, dit gevoel van jou is er niet voor niets. Misschien komt nu pas zijn ware aard boven, nu zijn woongelegenheid in gevaar komt en hij zijn gemakkelijke leventje aan het kwijtraken is. Veel sterkte TO. Goed dat je hulp krijgt. Wanneer ga je weer naar de psycholoog?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 9 januari 2017 17:18
quote:okewatnu schreef op 09 januari 2017 @ 17:00:
Hij geeft aan geen verkeerde keuze te willen maken. Aan de ene kant is hij bang om bij mij weg te gaan en alles op te geven, maar hij wil ook niet de rest van zijn leven ongelukkig zijn bij mij. Hij weet niet zeker of zijn gevoel voor mij wel terugkomt.
hij is ongelukkig met jou
hij walgt van je lijf
hij voelt niks meer voor je
waarom zou je nog iets met hem willen? is hij de laatste man op aarde?
Hij geeft aan geen verkeerde keuze te willen maken. Aan de ene kant is hij bang om bij mij weg te gaan en alles op te geven, maar hij wil ook niet de rest van zijn leven ongelukkig zijn bij mij. Hij weet niet zeker of zijn gevoel voor mij wel terugkomt.
hij is ongelukkig met jou
hij walgt van je lijf
hij voelt niks meer voor je
waarom zou je nog iets met hem willen? is hij de laatste man op aarde?
dinsdag 10 januari 2017 19:50
Trap hem eruit.
Hij walgt van je; kom op zeg. Dan moet hij ook niet langer zijn handje ophouden.
Kijk, dat hij niet blij was met het aankomen was logisch, maar hij zat er alleen over te klagen ipv constructief je te helpen door bijvoorbeeld met je wat te gaan sporten of gezond te koken. In plaats daarvan zat hij ook gewoon lekker taartjes en chips bij je te vreten, zoals je eerder zei. Daar had hij ook wat kunnen aanpassen. Hij klinkt als een passieve klager.
Hij walgt van je; kom op zeg. Dan moet hij ook niet langer zijn handje ophouden.
Kijk, dat hij niet blij was met het aankomen was logisch, maar hij zat er alleen over te klagen ipv constructief je te helpen door bijvoorbeeld met je wat te gaan sporten of gezond te koken. In plaats daarvan zat hij ook gewoon lekker taartjes en chips bij je te vreten, zoals je eerder zei. Daar had hij ook wat kunnen aanpassen. Hij klinkt als een passieve klager.
dinsdag 10 januari 2017 19:57
Misschien is de liefde echt over bij hem en is dat de reden dat hij zo vreselijk lelijk en hard tegen je is.
Ik vind het toch wel erg goed te lezen dat je eventueel zelf de knoop wil doorhakken, ik denk dat het een heel goed besluit zal zijn.
Wat goed ook dat je de eerste afspraak bij de psycholoog gehad hebt, wanneer is je vervolg afspraak.
Ik vind het toch wel erg goed te lezen dat je eventueel zelf de knoop wil doorhakken, ik denk dat het een heel goed besluit zal zijn.
Wat goed ook dat je de eerste afspraak bij de psycholoog gehad hebt, wanneer is je vervolg afspraak.
dinsdag 17 januari 2017 01:40
Oké. Het is nu echt over. Ik heb vanavond uitgebreid met hem gesproken en we hadden besloten om een punt achter onze relatie te zetten. Hij zou vannacht in ons huis slapen.
Maar ik vertrouwde het niet. Ik ben nadat ik weg ging op een hoekje gaan staan. En wat denk je? Hij deed alle lichten uit en ging weg. Niet verwacht dat ik stond te spioneren.
Ik ben achter hem aan gereden en jawel hoor. Hij heeft dus een ander. Tegen mij glashard ontkennen dat er een ander was. Maar dus toch wel.
Ik voel me zo verneukt. Morgenochtend wacht ik hem op bij zijn werk en dan confronteer ik hem er mee.
Maar ik vertrouwde het niet. Ik ben nadat ik weg ging op een hoekje gaan staan. En wat denk je? Hij deed alle lichten uit en ging weg. Niet verwacht dat ik stond te spioneren.
Ik ben achter hem aan gereden en jawel hoor. Hij heeft dus een ander. Tegen mij glashard ontkennen dat er een ander was. Maar dus toch wel.
Ik voel me zo verneukt. Morgenochtend wacht ik hem op bij zijn werk en dan confronteer ik hem er mee.
dinsdag 17 januari 2017 02:43
quote:okewatnu schreef op 17 januari 2017 @ 01:40:
Oké. Het is nu echt over. Ik heb vanavond uitgebreid met hem gesproken en we hadden besloten om een punt achter onze relatie te zetten. Hij zou vannacht in ons huis slapen.
Maar ik vertrouwde het niet. Ik ben nadat ik weg ging op een hoekje gaan staan. En wat denk je? Hij deed alle lichten uit en ging weg. Niet verwacht dat ik stond te spioneren.
Ik ben achter hem aan gereden en jawel hoor. Hij heeft dus een ander. Tegen mij glashard ontkennen dat er een ander was. Maar dus toch wel.
Ik voel me zo verneukt. Morgenochtend wacht ik hem op bij zijn werk en dan confronteer ik hem er mee.Ik zou de eer aan mezelf houden, hier ga je alleen jezelf méér pijn mee doen.
Oké. Het is nu echt over. Ik heb vanavond uitgebreid met hem gesproken en we hadden besloten om een punt achter onze relatie te zetten. Hij zou vannacht in ons huis slapen.
Maar ik vertrouwde het niet. Ik ben nadat ik weg ging op een hoekje gaan staan. En wat denk je? Hij deed alle lichten uit en ging weg. Niet verwacht dat ik stond te spioneren.
Ik ben achter hem aan gereden en jawel hoor. Hij heeft dus een ander. Tegen mij glashard ontkennen dat er een ander was. Maar dus toch wel.
Ik voel me zo verneukt. Morgenochtend wacht ik hem op bij zijn werk en dan confronteer ik hem er mee.Ik zou de eer aan mezelf houden, hier ga je alleen jezelf méér pijn mee doen.
En nou is het afgelopen!
dinsdag 17 januari 2017 02:52
Beste TO,
Dat zijn nare onrtwikkelingen maar maakt wel duidelijk hoe het er voor staat met wat je nu wel je ex kan noemen.
Daarnet je topic doorgelezen. Zelf ben ik iemand met een eetverslaving en ik herken veel in je manier van doen en omgaan met emoties.
In het eten zitten maakte mij echt egocentrisch. De constante strijd van eten en niet eten en de oordelen in mijn hoofd, de constante eisen en verwachtingen en elke keer maar weer falen...het maakte me onzeker en ik probeerde op de verkeerde manier dingen te fixen. Mijn intenties in het contact met anderen waren verkeerd...de angst anderen kwijt te raken stond voorop ipv in vrijheid delen in mijn liefde.
Deze man ben je kwijt en dat is pijnlijk en het verraad ook...maar dat je een serieuze eetverslaving hebt die je gezondheid ondermijnt is er ook.
Zelf ben ik (na afgevallen te zijn maar de strijd zó zat) in zelfhulp terecht gekomen. Daar leer ik om de strijd tav eten en gewicht op te geven/los te laten en te focussen op goede zelfzorg en op het het niet meer alleen doen.
De eerlijkheid die ik in het aan mezelf werken moet betrachten vergt best een hoop van me. Maar ik zie dat ik gezonder met anderen en met mezelf omga. Er is meer rust en gelijkwaardigheid in mijn leven gekomen.Dat gun ik je ook.
Ik zie hoe moeilijk je het hebt om met je gevoelens te dealen. Hulp daarbij kun je nu echt goed gebruiken. Je zal nu boos zijn op hem-terecht- en dat zal je kracht geven om los van hem te komen. Maar denk niet dat je dan klaar bent. Het je huis ontvluchten is een teken van niet met jezelf willen en kunnen zijn. Geeft aan hoe ernstig het probleem is.
Ik heb gezien in dit topic hoe makkelijk je dingen die krom zijn recht kan brijen in je hoofd omdat het je even niet uitkomt. Dit onder ogen zien is een heel proces. Onderdeel van verslaving is jezelf dingen voorliegen. Dat het dit keer anders zal zijn...dat je dit keer wél volhoudt.. Dat een ander het wel niet zo bedoeld zal hebben...
Ik leer in dat zelfhulpgedoe om geen ongevraagd advies te geven. Ik gun je dat je je prettig kan voelen in je eigen huis. Maar dat dat ook een poos leeg en ongemakkelijk zal zijn en oefenen zal worden met uitzitten van de onrust...kan ik me goed voorstellen.
W.b. morgen...is er al een naaste van je op de hoogte van de laatste ontwikkelingen? Zodat je steun krijgt en geen dingen ggaat doen waar je later spijt van krijgt?
Hou jezelf veilig ajb....
Dat zijn nare onrtwikkelingen maar maakt wel duidelijk hoe het er voor staat met wat je nu wel je ex kan noemen.
Daarnet je topic doorgelezen. Zelf ben ik iemand met een eetverslaving en ik herken veel in je manier van doen en omgaan met emoties.
In het eten zitten maakte mij echt egocentrisch. De constante strijd van eten en niet eten en de oordelen in mijn hoofd, de constante eisen en verwachtingen en elke keer maar weer falen...het maakte me onzeker en ik probeerde op de verkeerde manier dingen te fixen. Mijn intenties in het contact met anderen waren verkeerd...de angst anderen kwijt te raken stond voorop ipv in vrijheid delen in mijn liefde.
Deze man ben je kwijt en dat is pijnlijk en het verraad ook...maar dat je een serieuze eetverslaving hebt die je gezondheid ondermijnt is er ook.
Zelf ben ik (na afgevallen te zijn maar de strijd zó zat) in zelfhulp terecht gekomen. Daar leer ik om de strijd tav eten en gewicht op te geven/los te laten en te focussen op goede zelfzorg en op het het niet meer alleen doen.
De eerlijkheid die ik in het aan mezelf werken moet betrachten vergt best een hoop van me. Maar ik zie dat ik gezonder met anderen en met mezelf omga. Er is meer rust en gelijkwaardigheid in mijn leven gekomen.Dat gun ik je ook.
Ik zie hoe moeilijk je het hebt om met je gevoelens te dealen. Hulp daarbij kun je nu echt goed gebruiken. Je zal nu boos zijn op hem-terecht- en dat zal je kracht geven om los van hem te komen. Maar denk niet dat je dan klaar bent. Het je huis ontvluchten is een teken van niet met jezelf willen en kunnen zijn. Geeft aan hoe ernstig het probleem is.
Ik heb gezien in dit topic hoe makkelijk je dingen die krom zijn recht kan brijen in je hoofd omdat het je even niet uitkomt. Dit onder ogen zien is een heel proces. Onderdeel van verslaving is jezelf dingen voorliegen. Dat het dit keer anders zal zijn...dat je dit keer wél volhoudt.. Dat een ander het wel niet zo bedoeld zal hebben...
Ik leer in dat zelfhulpgedoe om geen ongevraagd advies te geven. Ik gun je dat je je prettig kan voelen in je eigen huis. Maar dat dat ook een poos leeg en ongemakkelijk zal zijn en oefenen zal worden met uitzitten van de onrust...kan ik me goed voorstellen.
W.b. morgen...is er al een naaste van je op de hoogte van de laatste ontwikkelingen? Zodat je steun krijgt en geen dingen ggaat doen waar je later spijt van krijgt?
Hou jezelf veilig ajb....
dinsdag 17 januari 2017 03:37
Ik vrees dat jouw relatie met jouw vriend niet het probleem is, maar jouw relatie met eten wel. Probeer je daarom nu op jezelf te focussen, dat is wat jouw vriend immers al een geruime tijd van jou vraagt. Ga naar de huisarts en leg je probleem voor omtrent je voedingspatroon. Hij of zij kan je doorverwijzen naar een hulpverlener die jou adequate hulp aan kan bieden. Ik denk dat dit de beste stap is die je kunt zetten. Je kan je vriend immers niet dwingen om bij je te blijven, maar je kan er wel voor kiezen om vanaf nu de beste versie van jezelf te zijn. Of jouw vriend dan bij je blijft vanwege deze keuze, is een bijkomstig voordeel.
dinsdag 17 januari 2017 05:40
quote:okewatnu schreef op 17 januari 2017 @ 01:40:
Oké. Het is nu echt over. Ik heb vanavond uitgebreid met hem gesproken en we hadden besloten om een punt achter onze relatie te zetten. Hij zou vannacht in ons huis slapen.
Maar ik vertrouwde het niet. Ik ben nadat ik weg ging op een hoekje gaan staan. En wat denk je? Hij deed alle lichten uit en ging weg. Niet verwacht dat ik stond te spioneren.
Ik ben achter hem aan gereden en jawel hoor. Hij heeft dus een ander. Tegen mij glashard ontkennen dat er een ander was. Maar dus toch wel.
Ik voel me zo verneukt. Morgenochtend wacht ik hem op bij zijn werk en dan confronteer ik hem er mee.Je kunt beter de sloten alvast veranderen en hem eruit mikken. Verdoe je energie niet meer aan hem, maar investeer in jezelf.
Oké. Het is nu echt over. Ik heb vanavond uitgebreid met hem gesproken en we hadden besloten om een punt achter onze relatie te zetten. Hij zou vannacht in ons huis slapen.
Maar ik vertrouwde het niet. Ik ben nadat ik weg ging op een hoekje gaan staan. En wat denk je? Hij deed alle lichten uit en ging weg. Niet verwacht dat ik stond te spioneren.
Ik ben achter hem aan gereden en jawel hoor. Hij heeft dus een ander. Tegen mij glashard ontkennen dat er een ander was. Maar dus toch wel.
Ik voel me zo verneukt. Morgenochtend wacht ik hem op bij zijn werk en dan confronteer ik hem er mee.Je kunt beter de sloten alvast veranderen en hem eruit mikken. Verdoe je energie niet meer aan hem, maar investeer in jezelf.
dinsdag 17 januari 2017 11:23
Nu weet je waar je aan toe bent, alle kaarten liggen op tafel.
Hard maar nu kun je verder. Lees de post van Hanke heel goed
Je bent sterker dan je nu misschien denkt. Steek die kracht en energie, die je nu overhoudt door niet langer te trekken aan een dood paard, in jezelf. Je verdient een mooi, goed en gezond leven. Ik wens je heel veel geluk en sterkte.
En blijf vooral ook schrijven als dat je helpt!
Hard maar nu kun je verder. Lees de post van Hanke heel goed
Je bent sterker dan je nu misschien denkt. Steek die kracht en energie, die je nu overhoudt door niet langer te trekken aan een dood paard, in jezelf. Je verdient een mooi, goed en gezond leven. Ik wens je heel veel geluk en sterkte.
En blijf vooral ook schrijven als dat je helpt!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 17 januari 2017 13:01
Ik heb alles gelezen en hou de eer aan jezelf.
Wat heeft het voor zin om voor zijn werk een scène te schoppen?
Ga naar je huis,haal alles bij elkaar wat van hem is en bel hem op en zeg dan en dan kun je je spullen halen en de sleutels in leveren.
Je kunt je energie beter gebruiken voor jezelf om aan jezelf te werken.
Wat heeft het voor zin om voor zijn werk een scène te schoppen?
Ga naar je huis,haal alles bij elkaar wat van hem is en bel hem op en zeg dan en dan kun je je spullen halen en de sleutels in leveren.
Je kunt je energie beter gebruiken voor jezelf om aan jezelf te werken.
dinsdag 17 januari 2017 16:55
quote:okewatnu schreef op 17 januari 2017 @ 01:40:
Oké. Het is nu echt over. Ik heb vanavond uitgebreid met hem gesproken en we hadden besloten om een punt achter onze relatie te zetten. Hij zou vannacht in ons huis slapen.
Maar ik vertrouwde het niet. Ik ben nadat ik weg ging op een hoekje gaan staan. En wat denk je? Hij deed alle lichten uit en ging weg. Niet verwacht dat ik stond te spioneren.
Ik ben achter hem aan gereden en jawel hoor. Hij heeft dus een ander. Tegen mij glashard ontkennen dat er een ander was. Maar dus toch wel.
Ik voel me zo verneukt. Morgenochtend wacht ik hem op bij zijn werk en dan confronteer ik hem er mee.
Niet doen!
Zijn spullen eruit mieteren en de sleutels terug vragen.
En als je denkt niet alleen te kunnen, vraag er dan hulp bij van je vader, moeder en/of andere familieleden.
Nooit meer omkijken!
Oké. Het is nu echt over. Ik heb vanavond uitgebreid met hem gesproken en we hadden besloten om een punt achter onze relatie te zetten. Hij zou vannacht in ons huis slapen.
Maar ik vertrouwde het niet. Ik ben nadat ik weg ging op een hoekje gaan staan. En wat denk je? Hij deed alle lichten uit en ging weg. Niet verwacht dat ik stond te spioneren.
Ik ben achter hem aan gereden en jawel hoor. Hij heeft dus een ander. Tegen mij glashard ontkennen dat er een ander was. Maar dus toch wel.
Ik voel me zo verneukt. Morgenochtend wacht ik hem op bij zijn werk en dan confronteer ik hem er mee.
Niet doen!
Zijn spullen eruit mieteren en de sleutels terug vragen.
En als je denkt niet alleen te kunnen, vraag er dan hulp bij van je vader, moeder en/of andere familieleden.
Nooit meer omkijken!
dinsdag 17 januari 2017 19:37
dinsdag 17 januari 2017 19:48
quote:karin12345 schreef op 17 januari 2017 @ 16:55:
[...]
Niet doen!
Zijn spullen eruit mieteren en de sleutels terug vragen.
En als je denkt niet alleen te kunnen, vraag er dan hulp bij van je vader, moeder en/of andere familieleden.
Nooit meer omkijken!Exact. Hou de eer aan jezelf.
[...]
Niet doen!
Zijn spullen eruit mieteren en de sleutels terug vragen.
En als je denkt niet alleen te kunnen, vraag er dan hulp bij van je vader, moeder en/of andere familieleden.
Nooit meer omkijken!Exact. Hou de eer aan jezelf.
Don't just call me pessimist, try and read between the lines.
