Relaties
alle pijlers
Wat doe jij bij vermoedens van problemen bij anderen thuis?
maandag 16 januari 2017 09:36
Misschien heb je het ook gehad, dat gevoel dat het bij een ander thuis niet goed ging. Heb jij dat weleens gedacht? En wat heb je toen gedaan?
Deel jouw verhaal hieronder, dan kunnen we in samenwerking met de Rijksoverheid mensen aan het denken zetten. Met jouw ervaringen kunnen we buren, collega’s en andere bezorgde omstanders die in een soortgelijke situatie zitten, helpen.
De ervaring van Kim is een goed voorbeeld. Zij had het gevoel dat er bij haar collega Daniëlle thuis iets niet in orde was. Kim: “De hele afdeling had ontzettend veel zin in de kerstvakantie. Behalve Daniëlle, die was heel stil en wekte de indruk juist op te zien tegen de feestdagen. Sinds ze een nieuwe vriend had, was ze sowieso veranderd. Veel meer in zichzelf gekeerd. Ik wilde me er eigenlijk niet mee bemoeien, maar vond toch dat ik iets moest doen. Ik heb mijn twijfels besproken met mijn leidinggevende en twee collega’s. Toen zijn we samen naar Daniëlle gegaan. Ze bleek het inderdaad moeilijk te hebben met haar vriend. Zo erg dat het soms uit de hand liep. Dan schold hij haar uit en werd agressief. Door het gesprek met ons, zag ze in dat haar situatie niet oké was en besloot ze hulp te zoeken.”
Wat heb jij gedaan?
Misschien heb je zelf ooit zoiets meegemaakt. Wat precies? En wat deed je toen? Deel hieronder jouw verhaal, want met die ervaring kun je anderen motiveren om ook stappen te ondernemen. Help anderen op weg en deel ook jouw verhaal hier.
Deel jouw verhaal hieronder, dan kunnen we in samenwerking met de Rijksoverheid mensen aan het denken zetten. Met jouw ervaringen kunnen we buren, collega’s en andere bezorgde omstanders die in een soortgelijke situatie zitten, helpen.
De ervaring van Kim is een goed voorbeeld. Zij had het gevoel dat er bij haar collega Daniëlle thuis iets niet in orde was. Kim: “De hele afdeling had ontzettend veel zin in de kerstvakantie. Behalve Daniëlle, die was heel stil en wekte de indruk juist op te zien tegen de feestdagen. Sinds ze een nieuwe vriend had, was ze sowieso veranderd. Veel meer in zichzelf gekeerd. Ik wilde me er eigenlijk niet mee bemoeien, maar vond toch dat ik iets moest doen. Ik heb mijn twijfels besproken met mijn leidinggevende en twee collega’s. Toen zijn we samen naar Daniëlle gegaan. Ze bleek het inderdaad moeilijk te hebben met haar vriend. Zo erg dat het soms uit de hand liep. Dan schold hij haar uit en werd agressief. Door het gesprek met ons, zag ze in dat haar situatie niet oké was en besloot ze hulp te zoeken.”
Wat heb jij gedaan?
Misschien heb je zelf ooit zoiets meegemaakt. Wat precies? En wat deed je toen? Deel hieronder jouw verhaal, want met die ervaring kun je anderen motiveren om ook stappen te ondernemen. Help anderen op weg en deel ook jouw verhaal hier.
maandag 16 januari 2017 12:24
Bij Rijksoverheid denk ik tegenwoordig vooral aan onbereikbaar zijn voor de burger:
bel-scripts, keuzemenu's, (betaalde) 0900 nummers, verwijzen naar de site "heeft u de veelgestelde vragen al bekeken", oeverloos in de wacht staan en dan zelfs te horen krijgen dat er sprake is van een agressieprotocol (?!), om de simpelste vraag via het contactloze "contact"formulier te kunnen stellen je hele doopceel moeten lichten want anders gebeurt er zeker niets (email, telefoon, geboortedatum, BSN nummer - nog nét geen pasfoto verplicht), alle gesprekken worden opgenomen "voor opleidingsdoeleinden" (ofwel: iedereen die belt is per definitie verdacht), zodra er ook maar iets van contact heeft plaatsgevonden volgt een nietszeggend enqueteformulier, overal zoveel mogelijk data over verzamelen zodat er vooral "lijstjes" gemaakt en gepubliceerd kunnen worden (om dan te kunnen noemen hoe goed "wij" het doen in één of andere -internationale- ranglijst, steeds meer "beleids"medewerkers die formules en definities alsmaar verder aanpassen om "betere" cijfers te kunnen scoren, voorlichtende instanties die je niets kunnen vertellen en alleen verwijzen naar "uw adviseur", steeds meer bemoeienis en betuttteling en intussen zeggen dat mensen zelfredzaam moeten zijn en dat alles eigenlijk toch je eigen verantwoordelijkheid is (en wie dan zijn verantwoordelijkheid neemt, die weer keihard afpakken door tussentijdse wijziging van regels en beleid) etc., etc.
Ik zou dus zelf kijken/vragen wat ik kan doen om te helpen; de overheid is vooral bezig met regels, beleid, procedures, protocollen. En vooral alles registreren, registreren, registreren (om lijstjes te kunnen maken onder het motto "meten is weten"). Ik zou héél voorzichtig zijn een ander dat aan te doen; je komt daar niet zomaar vanaf namelijk. Ook al blijkt er later niets aan de hand; alles is al snel in minimaal 3 systemen ingevoerd, in 5 vergaderingen uitgebreid besproken en intussen is er nog steeds niemand die iets doet...
Boeiende vraag in dit verband is: zijn er verhalen bekend van mensen die achteraf blij waren met de bemoeienis van/door de overheid?
En: wat wíl de Rijksoverheid eigenlijk met dit verhaal?
"... in samenwerking met de Rijksoverheid mensen aan het denken zetten. Met jouw ervaringen kunnen we buren, collega’s en andere bezorgde omstanders die in een soortgelijke situatie zitten, helpen..."
Is men bezorgd dat wij niet "denken"? Wil men dat wij nog verder participeren? Dat wij signalen kunnen herkennen? Dat wij weten welke instanties wij zouden kunnen inschakelen?
bel-scripts, keuzemenu's, (betaalde) 0900 nummers, verwijzen naar de site "heeft u de veelgestelde vragen al bekeken", oeverloos in de wacht staan en dan zelfs te horen krijgen dat er sprake is van een agressieprotocol (?!), om de simpelste vraag via het contactloze "contact"formulier te kunnen stellen je hele doopceel moeten lichten want anders gebeurt er zeker niets (email, telefoon, geboortedatum, BSN nummer - nog nét geen pasfoto verplicht), alle gesprekken worden opgenomen "voor opleidingsdoeleinden" (ofwel: iedereen die belt is per definitie verdacht), zodra er ook maar iets van contact heeft plaatsgevonden volgt een nietszeggend enqueteformulier, overal zoveel mogelijk data over verzamelen zodat er vooral "lijstjes" gemaakt en gepubliceerd kunnen worden (om dan te kunnen noemen hoe goed "wij" het doen in één of andere -internationale- ranglijst, steeds meer "beleids"medewerkers die formules en definities alsmaar verder aanpassen om "betere" cijfers te kunnen scoren, voorlichtende instanties die je niets kunnen vertellen en alleen verwijzen naar "uw adviseur", steeds meer bemoeienis en betuttteling en intussen zeggen dat mensen zelfredzaam moeten zijn en dat alles eigenlijk toch je eigen verantwoordelijkheid is (en wie dan zijn verantwoordelijkheid neemt, die weer keihard afpakken door tussentijdse wijziging van regels en beleid) etc., etc.
Ik zou dus zelf kijken/vragen wat ik kan doen om te helpen; de overheid is vooral bezig met regels, beleid, procedures, protocollen. En vooral alles registreren, registreren, registreren (om lijstjes te kunnen maken onder het motto "meten is weten"). Ik zou héél voorzichtig zijn een ander dat aan te doen; je komt daar niet zomaar vanaf namelijk. Ook al blijkt er later niets aan de hand; alles is al snel in minimaal 3 systemen ingevoerd, in 5 vergaderingen uitgebreid besproken en intussen is er nog steeds niemand die iets doet...
Boeiende vraag in dit verband is: zijn er verhalen bekend van mensen die achteraf blij waren met de bemoeienis van/door de overheid?
En: wat wíl de Rijksoverheid eigenlijk met dit verhaal?
"... in samenwerking met de Rijksoverheid mensen aan het denken zetten. Met jouw ervaringen kunnen we buren, collega’s en andere bezorgde omstanders die in een soortgelijke situatie zitten, helpen..."
Is men bezorgd dat wij niet "denken"? Wil men dat wij nog verder participeren? Dat wij signalen kunnen herkennen? Dat wij weten welke instanties wij zouden kunnen inschakelen?
maandag 16 januari 2017 12:46
Ik ga uit van goede intenties en ook mijn best doen om niet al te zuur te reageren en af te kraken.
Ik heb het gevoel dat het bij (*) niet goed gaat.
Als (*) haar eigen medium zou kennen zou (*) weten dat het vol staat met verhalen van mensen die in de problemen zitten en hulp en tips en spiegels en harde woorden en knuffels en steun en nazorg en afleiding en nog heel veel meer krijgen.
Wat ik zou doen is (*) adviseren haar/zijn/hun werk te gaan doen en serieus te nemen. En ja, (*) is de internetredactie.
Bij problemen en nadenken over oplossingen en wat te doen denk ik aan het forum. Daar krijg je meningen en tips en verwijzingen en steun. En een redactie die geen benul heeft van de kracht en dynamiek van dit forum. Bizar.
Ik heb het gevoel dat het bij (*) niet goed gaat.
Als (*) haar eigen medium zou kennen zou (*) weten dat het vol staat met verhalen van mensen die in de problemen zitten en hulp en tips en spiegels en harde woorden en knuffels en steun en nazorg en afleiding en nog heel veel meer krijgen.
Wat ik zou doen is (*) adviseren haar/zijn/hun werk te gaan doen en serieus te nemen. En ja, (*) is de internetredactie.
Bij problemen en nadenken over oplossingen en wat te doen denk ik aan het forum. Daar krijg je meningen en tips en verwijzingen en steun. En een redactie die geen benul heeft van de kracht en dynamiek van dit forum. Bizar.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 16 januari 2017 21:39
quote:elflet schreef op 16 januari 2017 @ 11:22:
[...]
Ik heb lang gewacht en ben lang aan het twijfelen geweest , maar uiteindelijk toch gedaan , en daar ben ik blij mee. Ik zie nu al verbetering , al zijn er nog steeds wel wat zorgen.Dat is mooi! Weet je wat maakt dat er nu al verbetering lijkt te zijn?
[...]
Ik heb lang gewacht en ben lang aan het twijfelen geweest , maar uiteindelijk toch gedaan , en daar ben ik blij mee. Ik zie nu al verbetering , al zijn er nog steeds wel wat zorgen.Dat is mooi! Weet je wat maakt dat er nu al verbetering lijkt te zijn?
maandag 16 januari 2017 21:45
<quote>
De ervaring van Kim is een goed voorbeeld. Zij had het gevoel dat er bij haar collega Daniëlle thuis iets niet in orde was. Kim: “De hele afdeling had ontzettend veel zin in de kerstvakantie. Behalve Daniëlle, die was heel stil en wekte de indruk juist op te zien tegen de feestdagen. Sinds ze een nieuwe vriend had, was ze sowieso veranderd. Veel meer in zichzelf gekeerd. Ik wilde me er eigenlijk niet mee bemoeien, maar vond toch dat ik iets moest doen. Ik heb mijn twijfels besproken met mijn leidinggevende en twee collega’s. Toen zijn we samen naar Daniëlle gegaan. Ze bleek het inderdaad moeilijk te hebben met haar vriend. Zo erg dat het soms uit de hand liep. Dan schold hij haar uit en werd agressief. Door het gesprek met ons, zag ze in dat haar situatie niet oké was en besloot ze hulp te zoeken.”
</quote>
Wat een raar voorbeeld.
Waarom besprak deze denkbeeldige Kim haar vermoedens eerst met twee (twee?) collega's én een leidinggevende voordat ze met haar collega Danielle in gesprek ging? Als je bezorgd bent over een collega, kun je dat toch gewoon met die collega bespreken? Als er niks aan de hand is met Danielle of ze wil er niet over praten, en dat mag, dan heeft haar manager dus wel het idee dat er 'iets' met zijn/haar medewerker is. Lekker voor je carriere. En twee andere collega's kletsen dus ook over Danielle achter haar rug om. Weird.
De ervaring van Kim is een goed voorbeeld. Zij had het gevoel dat er bij haar collega Daniëlle thuis iets niet in orde was. Kim: “De hele afdeling had ontzettend veel zin in de kerstvakantie. Behalve Daniëlle, die was heel stil en wekte de indruk juist op te zien tegen de feestdagen. Sinds ze een nieuwe vriend had, was ze sowieso veranderd. Veel meer in zichzelf gekeerd. Ik wilde me er eigenlijk niet mee bemoeien, maar vond toch dat ik iets moest doen. Ik heb mijn twijfels besproken met mijn leidinggevende en twee collega’s. Toen zijn we samen naar Daniëlle gegaan. Ze bleek het inderdaad moeilijk te hebben met haar vriend. Zo erg dat het soms uit de hand liep. Dan schold hij haar uit en werd agressief. Door het gesprek met ons, zag ze in dat haar situatie niet oké was en besloot ze hulp te zoeken.”
</quote>
Wat een raar voorbeeld.
Waarom besprak deze denkbeeldige Kim haar vermoedens eerst met twee (twee?) collega's én een leidinggevende voordat ze met haar collega Danielle in gesprek ging? Als je bezorgd bent over een collega, kun je dat toch gewoon met die collega bespreken? Als er niks aan de hand is met Danielle of ze wil er niet over praten, en dat mag, dan heeft haar manager dus wel het idee dat er 'iets' met zijn/haar medewerker is. Lekker voor je carriere. En twee andere collega's kletsen dus ook over Danielle achter haar rug om. Weird.
Wat eten we vanavond?
maandag 16 januari 2017 23:00
Het voorbeeld van die "kim"
Ik denk dat menig "danielle" boos zou worden.. zou ontkennen en zich zou schamen. Dus niet zomaar alles uit de doeken zou doen. Mocht dit echt gebeurt zijn is dat 1 van de weinige bij wie dit zo gaat.
Het hele viva staat vol met verhalen. Waarom een topic openen met nog meer verhalen die menSen beter plaatsen op een eigen topic zodat ze zeker weten een reactie te krijgen.
Ik denk dat menig "danielle" boos zou worden.. zou ontkennen en zich zou schamen. Dus niet zomaar alles uit de doeken zou doen. Mocht dit echt gebeurt zijn is dat 1 van de weinige bij wie dit zo gaat.
Het hele viva staat vol met verhalen. Waarom een topic openen met nog meer verhalen die menSen beter plaatsen op een eigen topic zodat ze zeker weten een reactie te krijgen.
maandag 16 januari 2017 23:08
Maar om toch antwoord te geven op je vraag: wat ik doe?
Dat ligt er aan wat voor probleem ik DENK dat er is.
Nu doe ik niks. Ik weet dat er mensen hier wonen (en ik woon in een fatsoenlijke wijk) die hebben werkelijk waar hun hele huis vol met "rommel" te veel prullen en spullen.
Van beneden tot boven en terug.. vreselijk.
De wc is een grote poep bende en de mensen lijden aan overgewicht.
Oudste kind stinkt naar zweet behoorlijk en zit net in de puberteit.
Maar ze stinkt.
Ouders maken amper schoon.. en ik weet dat ze wel wassen en drogen maar thats ook it.
Verder krijgen de kinderen elke dag te eten en een koekje bij de thee en heeft moeder meer geduld dan ik heb met de kinderen en is vader betrokken bij de kinderen en hun activiteiten.
Moeder geeft de kinderen erg veel liefde en aandacht. Dus daarom doe ik niks.
ik vind dat ze hulp nodig hebben maar dit willen ze niet. Ze zegt dat hij gek word als de spulletjes weg moeten.
Ik vind het jammer dat ze zo leven.. het kan anders.
Maar toch hebben die kinderen het beter dan veel kinderen het hebben.
Twee ouders die wel betrokken zijn en van ze houden.
Wie ben ik dan om roet in het eten te gooien.
Hulp aanbieden heb ik al gedaan.
Maar een melding doen aan een systeem dat rammelt is eigenlijk niks voor mij.
Zeker niet omdat ze ook veel wel goed doen.
Dat ligt er aan wat voor probleem ik DENK dat er is.
Nu doe ik niks. Ik weet dat er mensen hier wonen (en ik woon in een fatsoenlijke wijk) die hebben werkelijk waar hun hele huis vol met "rommel" te veel prullen en spullen.
Van beneden tot boven en terug.. vreselijk.
De wc is een grote poep bende en de mensen lijden aan overgewicht.
Oudste kind stinkt naar zweet behoorlijk en zit net in de puberteit.
Maar ze stinkt.
Ouders maken amper schoon.. en ik weet dat ze wel wassen en drogen maar thats ook it.
Verder krijgen de kinderen elke dag te eten en een koekje bij de thee en heeft moeder meer geduld dan ik heb met de kinderen en is vader betrokken bij de kinderen en hun activiteiten.
Moeder geeft de kinderen erg veel liefde en aandacht. Dus daarom doe ik niks.
ik vind dat ze hulp nodig hebben maar dit willen ze niet. Ze zegt dat hij gek word als de spulletjes weg moeten.
Ik vind het jammer dat ze zo leven.. het kan anders.
Maar toch hebben die kinderen het beter dan veel kinderen het hebben.
Twee ouders die wel betrokken zijn en van ze houden.
Wie ben ik dan om roet in het eten te gooien.
Hulp aanbieden heb ik al gedaan.
Maar een melding doen aan een systeem dat rammelt is eigenlijk niks voor mij.
Zeker niet omdat ze ook veel wel goed doen.
dinsdag 17 januari 2017 02:09
Een goede vriendin van mij had steeds blauwe plekken en bleef beweren dat ze van de trap was gevallen. Ik hoorde ook van de buren dat ze s'nachts urenlang jammerkreten en geschreeuw en harde klappen hoorden.
Toen heb ik haar vriend erop aangesproken. Piet, zeg ik, volgens mij sla jij je vriendin.
Ja, zei Piet toen, dat klopt. Hoezo?
Oh, zeg ik, het viel me op.
Toen hebben we nog een kopje koffie gedronken en ben ik weer naar huis gegaan. Ik geloof dat ik nog even TV gekeken heb thuis.
Toen heb ik haar vriend erop aangesproken. Piet, zeg ik, volgens mij sla jij je vriendin.
Ja, zei Piet toen, dat klopt. Hoezo?
Oh, zeg ik, het viel me op.
Toen hebben we nog een kopje koffie gedronken en ben ik weer naar huis gegaan. Ik geloof dat ik nog even TV gekeken heb thuis.
kennis is knowledge
maandag 23 januari 2017 16:41
Hi forummers,
Bedankt voor jullie reacties. In jullie reacties lezen wij veel vragen terug, daarom zullen wij bij deze proberen wat verheldering te scheppen m.b.t. dit topic en de beweegredenen om deze te openen.
Sommigen van jullie geven aan: ‘het forum staat al vol met soortgelijke verhalen, waarom zouden wij ons verhaal hier delen?’ Een terechte vraag. Het klopt dat er op het forum al veel wordt gesproken over problemen bij anderen thuis, maar dat is vaak in aparte topics. Binnen dit topic willen we iedereen de gelegenheid bieden om meerdere ervaringen/verhalen met elkaar te delen binnen één topic, om elkaar zo te kunnen helpen met uiteenlopende problemen. Dat is immers een van de belangrijkste krachten van het forum. De adviezen die jullie, de forummers, elkaar geven, en het hart dat men elkaar onder de riem steekt.
Tevens werd de vraag gesteld, of dit topic een samenwerking met Rijksoverheid is. Het antwoord is ja, dit topic is inderdaad geopend in samenwerking met Rijksoverheid om meer aandacht te creëren voor problemen in huiselijke kring. De Rijksoverheid is een non-profit organisatie. Ze zijn dus niet uit op het maken van winst, maar willen puur aandacht creëren voor dit onderwerp. Jaarlijks hebben naar schatting tussen de 200.000 en 230.000 mensen te maken met ernstig of herhaaldelijk huiselijk geweld. De overheid wil huiselijk geweld bestrijden door het onderwerp bespreekbaar te maken. Een doel waar VIVA zich graag aan verbindt/aan mee werkt.
Een reactie van Rijksoverheid: “Of er sprake is van geweld in huiselijke kring blijft vaak niet duidelijk. Dat zit in de aard van het probleem: zowel plegers als slachtoffers proberen het geweld zoveel mogelijk te verbergen voor de buitenwereld, waardoor het vaak niet duidelijk is voor omstanders wat er aan de hand is. Mensen twijfelen, ook al hebben ze toch een bepaald ‘onderbuik-gevoel’. Angst voor de gevolgen van het ingrijpen en voor de pleger en de eigen onzekerheid (heb ik het wel goed gezien, wordt het wel beter als ik wat doe) zijn belangrijke barrières die het handelen in de weg staan. We kunnen de twijfel, angst en onzekerheid voor een deel wegnemen door te laten zien hoe andere mensen hiermee zijn omgegaan en hoe ze deze hebben overwonnen. Jullie persoonlijke verhalen op dit forum zorgen ervoor dat het onderwerp onder de aandacht komt en laten meerderen oplossingen zien.”
Naast VIVA zijn er meerdere samenwerkingen met andere merken van Sanoma. Op deze manier wordt namelijk een groot deel van de Nederlandse bevolking bereikt.
In een samenwerking als deze, proberen we altijd bewust transparant te zijn. Als dit in het geval van deze OP niet zo is geweest, bieden we daarvoor onze excuses aan. We hopen de doelen en beweegredenen hiermee alsnog helder te maken.
@Knuffelheks, het artikel waar jij het over hebt staat los van de verhalen/ervaringen die worden gedeeld binnen dit topic. Zoals we aangaven zullen de reacties binnen dit topic niet gebruikt worden voor een artikel in VIVA of op VIVA.nl.
Wij hopen dat jullie vragen zo voldoende beantwoord zijn.
Bedankt voor jullie reacties. In jullie reacties lezen wij veel vragen terug, daarom zullen wij bij deze proberen wat verheldering te scheppen m.b.t. dit topic en de beweegredenen om deze te openen.
Sommigen van jullie geven aan: ‘het forum staat al vol met soortgelijke verhalen, waarom zouden wij ons verhaal hier delen?’ Een terechte vraag. Het klopt dat er op het forum al veel wordt gesproken over problemen bij anderen thuis, maar dat is vaak in aparte topics. Binnen dit topic willen we iedereen de gelegenheid bieden om meerdere ervaringen/verhalen met elkaar te delen binnen één topic, om elkaar zo te kunnen helpen met uiteenlopende problemen. Dat is immers een van de belangrijkste krachten van het forum. De adviezen die jullie, de forummers, elkaar geven, en het hart dat men elkaar onder de riem steekt.
Tevens werd de vraag gesteld, of dit topic een samenwerking met Rijksoverheid is. Het antwoord is ja, dit topic is inderdaad geopend in samenwerking met Rijksoverheid om meer aandacht te creëren voor problemen in huiselijke kring. De Rijksoverheid is een non-profit organisatie. Ze zijn dus niet uit op het maken van winst, maar willen puur aandacht creëren voor dit onderwerp. Jaarlijks hebben naar schatting tussen de 200.000 en 230.000 mensen te maken met ernstig of herhaaldelijk huiselijk geweld. De overheid wil huiselijk geweld bestrijden door het onderwerp bespreekbaar te maken. Een doel waar VIVA zich graag aan verbindt/aan mee werkt.
Een reactie van Rijksoverheid: “Of er sprake is van geweld in huiselijke kring blijft vaak niet duidelijk. Dat zit in de aard van het probleem: zowel plegers als slachtoffers proberen het geweld zoveel mogelijk te verbergen voor de buitenwereld, waardoor het vaak niet duidelijk is voor omstanders wat er aan de hand is. Mensen twijfelen, ook al hebben ze toch een bepaald ‘onderbuik-gevoel’. Angst voor de gevolgen van het ingrijpen en voor de pleger en de eigen onzekerheid (heb ik het wel goed gezien, wordt het wel beter als ik wat doe) zijn belangrijke barrières die het handelen in de weg staan. We kunnen de twijfel, angst en onzekerheid voor een deel wegnemen door te laten zien hoe andere mensen hiermee zijn omgegaan en hoe ze deze hebben overwonnen. Jullie persoonlijke verhalen op dit forum zorgen ervoor dat het onderwerp onder de aandacht komt en laten meerderen oplossingen zien.”
Naast VIVA zijn er meerdere samenwerkingen met andere merken van Sanoma. Op deze manier wordt namelijk een groot deel van de Nederlandse bevolking bereikt.
In een samenwerking als deze, proberen we altijd bewust transparant te zijn. Als dit in het geval van deze OP niet zo is geweest, bieden we daarvoor onze excuses aan. We hopen de doelen en beweegredenen hiermee alsnog helder te maken.
@Knuffelheks, het artikel waar jij het over hebt staat los van de verhalen/ervaringen die worden gedeeld binnen dit topic. Zoals we aangaven zullen de reacties binnen dit topic niet gebruikt worden voor een artikel in VIVA of op VIVA.nl.
Wij hopen dat jullie vragen zo voldoende beantwoord zijn.
maandag 23 januari 2017 19:35
quote:Internetredactie schreef op 23 januari 2017 @ 16:41:
(...) Tevens werd de vraag gesteld, of dit topic een samenwerking met Rijksoverheid is. Het antwoord is ja, dit topic is inderdaad geopend in samenwerking met Rijksoverheid om meer aandacht te creëren voor problemen in huiselijke kring.
(...)
Wij hopen dat jullie vragen zo voldoende beantwoord zijn.Ik zou nog graag antwoord willen krijgen op de vraag of Sanoma hier subsidie (of iets dat hier op lijkt) krijgt van de Rijksoverheid.
(...) Tevens werd de vraag gesteld, of dit topic een samenwerking met Rijksoverheid is. Het antwoord is ja, dit topic is inderdaad geopend in samenwerking met Rijksoverheid om meer aandacht te creëren voor problemen in huiselijke kring.
(...)
Wij hopen dat jullie vragen zo voldoende beantwoord zijn.Ik zou nog graag antwoord willen krijgen op de vraag of Sanoma hier subsidie (of iets dat hier op lijkt) krijgt van de Rijksoverheid.
maandag 23 januari 2017 20:38
De Rijksoverheid beseft niet dat de manier waarop zij voorlichting geven totaal geen nut heeft. Op geen enkel vlak trouwens. En daarnaast zou ik nooit een situatie beschrijven, ondanks dat ik anoniem ben, met het risico dat het ergens voor gebruikt wordt. Want ook desbetreffende mensen hebben recht op privacy.
Als de Rijksoverheid 'verhalen uit het leven gegrepen zoekt', kunnen ze Jeugdzorg bellen. Of is dat dan schending van privacy? Oh wacht.
Als de Rijksoverheid 'verhalen uit het leven gegrepen zoekt', kunnen ze Jeugdzorg bellen. Of is dat dan schending van privacy? Oh wacht.
maandag 23 januari 2017 20:57
Laatst was ik op bezoek bij mijn goede vriend Herman. Het viel me op dat hij een rode neus had en naar alcohol rook. Ik probeerde nog om een goed gesprek met hem te voeren, maar hij bleef maar kinderliedjes zingen en schelden en huilen. Zijn hele huiskamer stond vol met lege flessen Best bier. Om 10 uur s'ochtends.
Joh, zeg ik, ik wist niet dat jij aan de drank bent. Toen ben ik even naar de Appie gegaan om vijf flessen jenever voor hem te halen. Dat was hem zelf niet meer gelukt.
Joh, zeg ik, ik wist niet dat jij aan de drank bent. Toen ben ik even naar de Appie gegaan om vijf flessen jenever voor hem te halen. Dat was hem zelf niet meer gelukt.
kennis is knowledge
maandag 23 januari 2017 21:01
quote:tinypotato schreef op 16 januari 2017 @ 21:39:
[...]
Dat is mooi! Weet je wat maakt dat er nu al verbetering lijkt te zijn?Ze zijn onder toezicht geplaatst , en ze krijgen dus regelmatig "bezoek". Ook onaangekondigd. Hierdoor kunnen ze de boel minder makkelijk laten versloffen. Ik hoop dat alle leden van dit gezin zich uiteindelijk ook echt beter zal gaan voelen nadat ze over de boosheid over het "verraad" zijn.
[...]
Dat is mooi! Weet je wat maakt dat er nu al verbetering lijkt te zijn?Ze zijn onder toezicht geplaatst , en ze krijgen dus regelmatig "bezoek". Ook onaangekondigd. Hierdoor kunnen ze de boel minder makkelijk laten versloffen. Ik hoop dat alle leden van dit gezin zich uiteindelijk ook echt beter zal gaan voelen nadat ze over de boosheid over het "verraad" zijn.
maandag 23 januari 2017 21:08
maandag 23 januari 2017 21:12
quote:elflet schreef op 23 januari 2017 @ 21:01:
[...]
Ze zijn onder toezicht geplaatst , en ze krijgen dus regelmatig "bezoek". Ook onaangekondigd. Hierdoor kunnen ze de boel minder makkelijk laten versloffen. Ik hoop dat alle leden van dit gezin zich uiteindelijk ook echt beter zal gaan voelen nadat ze over de boosheid over het "verraad" zijn.Ik zou mooi niet opendoen. Als ze onaangekondigd verschijnen kan dat gebeuren. Of moet er verplicht iemand 24/7 thuis zijn voor die onaangekondigde gestapo-bezoekjes?
[...]
Ze zijn onder toezicht geplaatst , en ze krijgen dus regelmatig "bezoek". Ook onaangekondigd. Hierdoor kunnen ze de boel minder makkelijk laten versloffen. Ik hoop dat alle leden van dit gezin zich uiteindelijk ook echt beter zal gaan voelen nadat ze over de boosheid over het "verraad" zijn.Ik zou mooi niet opendoen. Als ze onaangekondigd verschijnen kan dat gebeuren. Of moet er verplicht iemand 24/7 thuis zijn voor die onaangekondigde gestapo-bezoekjes?
