Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 10:26
Snow, weet dat je welkom bent! Probeer lief voor jezelf te zijn.
Het is niet niet jouw schuld lieve Knuf!
Ik lees mee. Wil vaak reageren tijdens het het bij lezen maar als ik dan verder lees staat mijn mening en mijn gedachten al beschreven door een ander.
Of ik denk dat mijn mening niet belangrijk is. Stom is. nergens op slaat. Bekend punt bij mij. Staat al lang op de todo list om aan te pakken maar dat wil maar niet lukken. Doe m'n best hoor, maar is lastig. Maar dat weerhoudt me dus vaak van reageren. Hier, maar ook in het dagelijks leven.
Heb zo een afspraak met psych. Heb geen tekst, denk ik. Er speelt veel op dit moment maar niets lijkt belangrijk genoeg om te bespreken zometeen. Mijn hoofd zit bomvol met angsten, gevoelens en gedachten. Voel me ontzettend rot maar durf dat niet goed aan te geven omdat dan steeds de vraag komt, weet je waar het vandaan komt? Logische reactie. En ik weet dat ik daar niet direct een antwoord op hoef te hebben en we daar samen achter kunnen proberen te komen. Maar toch..
Het besluit (vooral van psych) om het rustiger aan te doen maakt me onrustig. Ik wil eigenlijk wel aan de slag met ' het misbruik' . Maar nadat ik dat vorige week aangaf reageerde ze daar weer afwijzend op.
Pff.. ik zou wel even een potje willen janken, misschien lucht het een beetje op. Maar dat is niet mijn specialiteit
iemand tips?
Emo liedjes luisteren helpt niet
Het is niet niet jouw schuld lieve Knuf!
Ik lees mee. Wil vaak reageren tijdens het het bij lezen maar als ik dan verder lees staat mijn mening en mijn gedachten al beschreven door een ander.
Of ik denk dat mijn mening niet belangrijk is. Stom is. nergens op slaat. Bekend punt bij mij. Staat al lang op de todo list om aan te pakken maar dat wil maar niet lukken. Doe m'n best hoor, maar is lastig. Maar dat weerhoudt me dus vaak van reageren. Hier, maar ook in het dagelijks leven.
Heb zo een afspraak met psych. Heb geen tekst, denk ik. Er speelt veel op dit moment maar niets lijkt belangrijk genoeg om te bespreken zometeen. Mijn hoofd zit bomvol met angsten, gevoelens en gedachten. Voel me ontzettend rot maar durf dat niet goed aan te geven omdat dan steeds de vraag komt, weet je waar het vandaan komt? Logische reactie. En ik weet dat ik daar niet direct een antwoord op hoef te hebben en we daar samen achter kunnen proberen te komen. Maar toch..
Het besluit (vooral van psych) om het rustiger aan te doen maakt me onrustig. Ik wil eigenlijk wel aan de slag met ' het misbruik' . Maar nadat ik dat vorige week aangaf reageerde ze daar weer afwijzend op.
Pff.. ik zou wel even een potje willen janken, misschien lucht het een beetje op. Maar dat is niet mijn specialiteit
iemand tips?
Emo liedjes luisteren helpt niet
woensdag 18 januari 2017 10:38
Wat rot Miss. Herkenbaar trouwens dat er zoveel in je hoofd zit dat je niet weet waar te beginnen. Misschien helpt het je als je alle narigheid (of praktisch gezien waar je tegen aan loopt) eens opschrijft voor jezelf? En dan een keuze maakt wat je wil bespreken in therapie zodat je minder overgeleverd bent aan waar het gesprek vanzelf naar toe gaat. Weet je waarom je therapeut afwijzend reageerde op het behandelen van de impact van het misbruik?
Als ik wil huilen en het lukt niet dan doe ik vaak zo'n mindfullness oefening. Zo een gericht op het toelaten en verkennen van emoties, en zodra je het in je lijf gelokaliseerd hebt, het zoveel mogelijk ruimte proberen te geven en er doorheen ademen. Bij mij komen de tranen dan vanzelf. Ik heb er een app voor gedownload. Zitten veel mindfullness oefeningen tussen voor alle soorten situaties.
Als ik wil huilen en het lukt niet dan doe ik vaak zo'n mindfullness oefening. Zo een gericht op het toelaten en verkennen van emoties, en zodra je het in je lijf gelokaliseerd hebt, het zoveel mogelijk ruimte proberen te geven en er doorheen ademen. Bij mij komen de tranen dan vanzelf. Ik heb er een app voor gedownload. Zitten veel mindfullness oefeningen tussen voor alle soorten situaties.
Doubt kills more dreams than failure ever will
woensdag 18 januari 2017 11:04
Knuffel alles wat er is aan gedachten en gevoelens mag er zijn. Ook als andere mensen er niet hetzelfde over denken. Ik geloof er zelf ook echt niet in om sommige dingen weg te censureren of te ontkennen want daarmee verdwijnen ze toch niet echt. Het is zoals het is en dat mag in de openheid besproken worden
Wat fijn dat je al meer vertrouwen begint te krijgen dat je de gedachten niet nodig hebt op je werk! dat is een super mooi resultaat van het doorzettingsvermogen dat je al deze tijd hebt getoond in het niet luisteren naar de gedachten.
MissGS voor huilen heb ik helaas geen tips maar ik sluit me wel aan bij VivaFleur, voor mij hielp het op dit soort dagen ook om de therapie van te voren even op papier voor de bereiden, anders raakte ik stuurloos verdwaald in mijn hoofd tijdens de gesprekken en kwam ik er alleen maar moe en onvoldaan uit. Ik vind jouw mening hier trouwens ook belangrijk hoor!
Wat fijn dat je al meer vertrouwen begint te krijgen dat je de gedachten niet nodig hebt op je werk! dat is een super mooi resultaat van het doorzettingsvermogen dat je al deze tijd hebt getoond in het niet luisteren naar de gedachten.
MissGS voor huilen heb ik helaas geen tips maar ik sluit me wel aan bij VivaFleur, voor mij hielp het op dit soort dagen ook om de therapie van te voren even op papier voor de bereiden, anders raakte ik stuurloos verdwaald in mijn hoofd tijdens de gesprekken en kwam ik er alleen maar moe en onvoldaan uit. Ik vind jouw mening hier trouwens ook belangrijk hoor!
woensdag 18 januari 2017 12:19
quote:MissGrannySmith schreef op 18 januari 2017 @ 10:26:
Snow, weet dat je welkom bent! Probeer lief voor jezelf te zijn.
Het is niet niet jouw schuld lieve Knuf!
Ik lees mee. Wil vaak reageren tijdens het het bij lezen maar als ik dan verder lees staat mijn mening en mijn gedachten al beschreven door een ander.
Of ik denk dat mijn mening niet belangrijk is. Stom is. nergens op slaat. Bekend punt bij mij. Staat al lang op de todo list om aan te pakken maar dat wil maar niet lukken. Doe m'n best hoor, maar is lastig. Maar dat weerhoudt me dus vaak van reageren. Hier, maar ook in het dagelijks leven.
Heb zo een afspraak met psych. Heb geen tekst, denk ik. Er speelt veel op dit moment maar niets lijkt belangrijk genoeg om te bespreken zometeen. Mijn hoofd zit bomvol met angsten, gevoelens en gedachten. Voel me ontzettend rot maar durf dat niet goed aan te geven omdat dan steeds de vraag komt, weet je waar het vandaan komt? Logische reactie. En ik weet dat ik daar niet direct een antwoord op hoef te hebben en we daar samen achter kunnen proberen te komen. Maar toch..
Het besluit (vooral van psych) om het rustiger aan te doen maakt me onrustig. Ik wil eigenlijk wel aan de slag met ' het misbruik' . Maar nadat ik dat vorige week aangaf reageerde ze daar weer afwijzend op.
Pff.. ik zou wel even een potje willen janken, misschien lucht het een beetje op. Maar dat is niet mijn specialiteit
iemand tips?
Emo liedjes luisteren helpt niet
Misschien eerst een beetje boos worden. Vaak helpt dat, je eerst goed kwaad maken over iets.
En hier reageren mag altijd. Ook al lijkt het te veel of dubbel.
Kun je vooraf een lijstje maken waar je het over wil hebben bij de psych? Zou dat helpen?
Snow, weet dat je welkom bent! Probeer lief voor jezelf te zijn.
Het is niet niet jouw schuld lieve Knuf!
Ik lees mee. Wil vaak reageren tijdens het het bij lezen maar als ik dan verder lees staat mijn mening en mijn gedachten al beschreven door een ander.
Of ik denk dat mijn mening niet belangrijk is. Stom is. nergens op slaat. Bekend punt bij mij. Staat al lang op de todo list om aan te pakken maar dat wil maar niet lukken. Doe m'n best hoor, maar is lastig. Maar dat weerhoudt me dus vaak van reageren. Hier, maar ook in het dagelijks leven.
Heb zo een afspraak met psych. Heb geen tekst, denk ik. Er speelt veel op dit moment maar niets lijkt belangrijk genoeg om te bespreken zometeen. Mijn hoofd zit bomvol met angsten, gevoelens en gedachten. Voel me ontzettend rot maar durf dat niet goed aan te geven omdat dan steeds de vraag komt, weet je waar het vandaan komt? Logische reactie. En ik weet dat ik daar niet direct een antwoord op hoef te hebben en we daar samen achter kunnen proberen te komen. Maar toch..
Het besluit (vooral van psych) om het rustiger aan te doen maakt me onrustig. Ik wil eigenlijk wel aan de slag met ' het misbruik' . Maar nadat ik dat vorige week aangaf reageerde ze daar weer afwijzend op.
Pff.. ik zou wel even een potje willen janken, misschien lucht het een beetje op. Maar dat is niet mijn specialiteit
iemand tips?
Emo liedjes luisteren helpt niet
Misschien eerst een beetje boos worden. Vaak helpt dat, je eerst goed kwaad maken over iets.
En hier reageren mag altijd. Ook al lijkt het te veel of dubbel.
Kun je vooraf een lijstje maken waar je het over wil hebben bij de psych? Zou dat helpen?
woensdag 18 januari 2017 12:58
Ik eet ook geen kikkers (maar broodjes, sla, wortel en komkommer, en een cappucino).
En manmens vraagt net of ie een uurtje eerder van zijn werk zal weggaan zodat hij me eerder kan zien
hoe eng/vreemd/leuk/nieuw/beangstigend/whatever is dat??
Slecht en onrustig geslapen.
In de mindfulness-training vanmorgen ging het ook over het aanleren van nieuwe patronen/gedachten. Mijn voorbeeld: ik tel niet mee, niemand hoort of ziet me, ik ben niet belangrijk, ik doe er niet toe, het maakt niet uit wat ik wil of voel.
Kunst is om te gaan waarnemen naar aanleiding waarvan ik in deze automatische stroom raak, en er dan helpende gedachten tegenover te zetten. 'Ik ben goed zoals ik ben' is voor mij de meest helpende gedachte.
Maar doe dat maar eens.
Het gevoel (want dat is heel oud, en vroeg begonnen) is er heel veel sneller dan het waarnemen dat het weer zover is. En in dat gevoel word ik meegesleurd en ondergedompeld. De trainer zei dat het lange tijd duurt om zoiets te veranderen, en dat alles begint bij 'het waarnemen', 'het opmerken'. Ik vraag me dan echt af of zo'n diepgeworteld gevoel weg te krijgen is, of (dan zou ik ook al blijer zijn) te verminderen. Blijven oefenen is het antwoord.
Ik zie het hier ook steeds weer terug. Wat een geworstel is het toch ook hé, en wat hebben mensen veel schade aangericht bij onschuldige mooie kinderen..
En manmens vraagt net of ie een uurtje eerder van zijn werk zal weggaan zodat hij me eerder kan zien
hoe eng/vreemd/leuk/nieuw/beangstigend/whatever is dat??
Slecht en onrustig geslapen.
In de mindfulness-training vanmorgen ging het ook over het aanleren van nieuwe patronen/gedachten. Mijn voorbeeld: ik tel niet mee, niemand hoort of ziet me, ik ben niet belangrijk, ik doe er niet toe, het maakt niet uit wat ik wil of voel.
Kunst is om te gaan waarnemen naar aanleiding waarvan ik in deze automatische stroom raak, en er dan helpende gedachten tegenover te zetten. 'Ik ben goed zoals ik ben' is voor mij de meest helpende gedachte.
Maar doe dat maar eens.
Het gevoel (want dat is heel oud, en vroeg begonnen) is er heel veel sneller dan het waarnemen dat het weer zover is. En in dat gevoel word ik meegesleurd en ondergedompeld. De trainer zei dat het lange tijd duurt om zoiets te veranderen, en dat alles begint bij 'het waarnemen', 'het opmerken'. Ik vraag me dan echt af of zo'n diepgeworteld gevoel weg te krijgen is, of (dan zou ik ook al blijer zijn) te verminderen. Blijven oefenen is het antwoord.
Ik zie het hier ook steeds weer terug. Wat een geworstel is het toch ook hé, en wat hebben mensen veel schade aangericht bij onschuldige mooie kinderen..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 18 januari 2017 14:57
Wat leuk EV! Maar ook spannend ja, vooral als iemand de planning wijzigt bij toch al spannende dingen. Ik ben daar zelf heel slecht mee.
Ik heb vandaag iets heel spannends gedaan. Ga al maanden niet meer met de fiets naar het station omdat ik een keer mijn fiets niet omhoog kreeg in zo'n stalling-fietshouder (hoe noem je zoiets toch). En toen moest ik 's avonds laat aan een voor mij heel eng iemand in zo'n klein donker hokje vragen mij te helpen. Heb toen zoveel angst gehad dat ik voortaan met de bus gegaan ben. Maar vandaag een nieuwe stalling uitgeprobeerd en met mijn hart in mijn keel die fiets in de houder getild. Ik had gelukkig de tijd vandaag, zodat ik even kon klooien maar het ging verrassend makkelijk . Ook geen enge mensen gezien dus voor herhaling vatbaar .
Ik heb vandaag iets heel spannends gedaan. Ga al maanden niet meer met de fiets naar het station omdat ik een keer mijn fiets niet omhoog kreeg in zo'n stalling-fietshouder (hoe noem je zoiets toch). En toen moest ik 's avonds laat aan een voor mij heel eng iemand in zo'n klein donker hokje vragen mij te helpen. Heb toen zoveel angst gehad dat ik voortaan met de bus gegaan ben. Maar vandaag een nieuwe stalling uitgeprobeerd en met mijn hart in mijn keel die fiets in de houder getild. Ik had gelukkig de tijd vandaag, zodat ik even kon klooien maar het ging verrassend makkelijk . Ook geen enge mensen gezien dus voor herhaling vatbaar .
Doubt kills more dreams than failure ever will
woensdag 18 januari 2017 15:09
O wat een herkenbare angst VivaFleur. Super goed van je! mag je trots op zijn
Ik voel me steeds rotter de laatste dagen/weken. Nu er eindelijk wat rust is kom ik in de rouw en voel ik me steeds vaker futloos, mislukt, eenzaam en alsof ik aan de rand van het leven/groepen sta in plaats van echt er middenin. Ik snap ook niet hoe het zo kan zijn dat ik het 6 maanden extreem druk heb gehad (met werk, vrijwilligerswerk, mantelzorg, sociaal leven) en dat er dan nu ineens totaal onverwacht zo'n vacuüm is ontstaan. Gedwongen veel minder uren op werk, ook minder uren op vrijwilligerswerk, mantelzorg is gestopt door overlijden, heel veel vrienden zijn toevalligerwijs tegelijk ineens allemaal op reis gegaan/in een nieuwe relatie terechtgekomen/verhuisd/in een nieuw groepje terechtgekomen waar ik niet bij hoor en met de man waarmee ik een poosje samen was is het misgelopen. Ik voel me echt alleen. Moet solliciteren en ritme houden maar wil mijn bed het liefste niet uit.
Ik voel me steeds rotter de laatste dagen/weken. Nu er eindelijk wat rust is kom ik in de rouw en voel ik me steeds vaker futloos, mislukt, eenzaam en alsof ik aan de rand van het leven/groepen sta in plaats van echt er middenin. Ik snap ook niet hoe het zo kan zijn dat ik het 6 maanden extreem druk heb gehad (met werk, vrijwilligerswerk, mantelzorg, sociaal leven) en dat er dan nu ineens totaal onverwacht zo'n vacuüm is ontstaan. Gedwongen veel minder uren op werk, ook minder uren op vrijwilligerswerk, mantelzorg is gestopt door overlijden, heel veel vrienden zijn toevalligerwijs tegelijk ineens allemaal op reis gegaan/in een nieuwe relatie terechtgekomen/verhuisd/in een nieuw groepje terechtgekomen waar ik niet bij hoor en met de man waarmee ik een poosje samen was is het misgelopen. Ik voel me echt alleen. Moet solliciteren en ritme houden maar wil mijn bed het liefste niet uit.
woensdag 18 januari 2017 15:47
quote:VivaFleur schreef op 18 januari 2017 @ 10:38:
Wat rot Miss. Herkenbaar trouwens dat er zoveel in je hoofd zit dat je niet weet waar te beginnen. Misschien helpt het je als je alle narigheid (of praktisch gezien waar je tegen aan loopt) eens opschrijft voor jezelf? En dan een keuze maakt wat je wil bespreken in therapie zodat je minder overgeleverd bent aan waar het gesprek vanzelf naar toe gaat. Weet je waarom je therapeut afwijzend reageerde op het behandelen van de impact van het misbruik?
Als ik wil huilen en het lukt niet dan doe ik vaak zo'n mindfullness oefening. Zo een gericht op het toelaten en verkennen van emoties, en zodra je het in je lijf gelokaliseerd hebt, het zoveel mogelijk ruimte proberen te geven en er doorheen ademen. Bij mij komen de tranen dan vanzelf. Ik heb er een app voor gedownload. Zitten veel mindfullness oefeningen tussen voor alle soorten situaties.
Schrijven doe ik vaak. Maar afgelopen weken bijna niet. Het is zoveel wat er rond spookt in m'n hoofd. Schrijven helpt vaak, maar ik kan me er niet goed toe zetten. Moet er gewoon maar eens aan beginnen.. Mezelf een schop onder m'n kont geven. Dat wordt een beetje lastig
Ze reageerde denk ik afwijzend omdat ze zag wat het met me deed toen ze het voorstelde. De afspraak daarna ben ik er op terug gekomen en heb ik haar verteld hoe moeilijk ik het vond om daar aan te beginnen. Ze heeft aangegeven het soms lastig te vinden naar welke deel van mij ze moet luisteren. Naar het strenge deel dat zoiets heeft van, doe gewoon normaal. Niet zo moeilijk doen, begin eraan. je moet zulke moeilijke dingen aangaan om verder te komen. Zo erg is het niet.
Of naar het deel wat laat zien hoe moeilijk ik het vind, hoe angstig ik ben. Hoe verdrietig en gespannen ik ben als het daar over gaat. Ze heeft voor deze kant gekozen en samen hebben we besloten dat het beter was om nog even te wachten. Daar ben ik later zelf op terug gekomen en toen zei ze dus dat het beter was om te wachten.
Ik snap dat het lastig voor haar is. Zo lang kennen we elkaar nog niet. En ik ben vaak niet eerlijk naar mezelf, en dus ook niet naar haar.
Welke app gebruik je? Misschien is dat ook iets voor mij?
Wat rot Miss. Herkenbaar trouwens dat er zoveel in je hoofd zit dat je niet weet waar te beginnen. Misschien helpt het je als je alle narigheid (of praktisch gezien waar je tegen aan loopt) eens opschrijft voor jezelf? En dan een keuze maakt wat je wil bespreken in therapie zodat je minder overgeleverd bent aan waar het gesprek vanzelf naar toe gaat. Weet je waarom je therapeut afwijzend reageerde op het behandelen van de impact van het misbruik?
Als ik wil huilen en het lukt niet dan doe ik vaak zo'n mindfullness oefening. Zo een gericht op het toelaten en verkennen van emoties, en zodra je het in je lijf gelokaliseerd hebt, het zoveel mogelijk ruimte proberen te geven en er doorheen ademen. Bij mij komen de tranen dan vanzelf. Ik heb er een app voor gedownload. Zitten veel mindfullness oefeningen tussen voor alle soorten situaties.
Schrijven doe ik vaak. Maar afgelopen weken bijna niet. Het is zoveel wat er rond spookt in m'n hoofd. Schrijven helpt vaak, maar ik kan me er niet goed toe zetten. Moet er gewoon maar eens aan beginnen.. Mezelf een schop onder m'n kont geven. Dat wordt een beetje lastig
Ze reageerde denk ik afwijzend omdat ze zag wat het met me deed toen ze het voorstelde. De afspraak daarna ben ik er op terug gekomen en heb ik haar verteld hoe moeilijk ik het vond om daar aan te beginnen. Ze heeft aangegeven het soms lastig te vinden naar welke deel van mij ze moet luisteren. Naar het strenge deel dat zoiets heeft van, doe gewoon normaal. Niet zo moeilijk doen, begin eraan. je moet zulke moeilijke dingen aangaan om verder te komen. Zo erg is het niet.
Of naar het deel wat laat zien hoe moeilijk ik het vind, hoe angstig ik ben. Hoe verdrietig en gespannen ik ben als het daar over gaat. Ze heeft voor deze kant gekozen en samen hebben we besloten dat het beter was om nog even te wachten. Daar ben ik later zelf op terug gekomen en toen zei ze dus dat het beter was om te wachten.
Ik snap dat het lastig voor haar is. Zo lang kennen we elkaar nog niet. En ik ben vaak niet eerlijk naar mezelf, en dus ook niet naar haar.
Welke app gebruik je? Misschien is dat ook iets voor mij?
woensdag 18 januari 2017 15:58
quote:Elmervrouw schreef op 18 januari 2017 @ 12:58:
Ik eet ook geen kikkers (maar broodjes, sla, wortel en komkommer, en een cappucino).
En manmens vraagt net of ie een uurtje eerder van zijn werk zal weggaan zodat hij me eerder kan zien
hoe eng/vreemd/leuk/nieuw/beangstigend/whatever is dat??
Slecht en onrustig geslapen.
In de mindfulness-training vanmorgen ging het ook over het aanleren van nieuwe patronen/gedachten. Mijn voorbeeld: ik tel niet mee, niemand hoort of ziet me, ik ben niet belangrijk, ik doe er niet toe, het maakt niet uit wat ik wil of voel.
Kunst is om te gaan waarnemen naar aanleiding waarvan ik in deze automatische stroom raak, en er dan helpende gedachten tegenover te zetten. 'Ik ben goed zoals ik ben' is voor mij de meest helpende gedachte.
Maar doe dat maar eens.
Het gevoel (want dat is heel oud, en vroeg begonnen) is er heel veel sneller dan het waarnemen dat het weer zover is. En in dat gevoel word ik meegesleurd en ondergedompeld. De trainer zei dat het lange tijd duurt om zoiets te veranderen, en dat alles begint bij 'het waarnemen', 'het opmerken'. Ik vraag me dan echt af of zo'n diepgeworteld gevoel weg te krijgen is, of (dan zou ik ook al blijer zijn) te verminderen. Blijven oefenen is het antwoord.
Ik zie het hier ook steeds weer terug. Wat een geworstel is het toch ook hé, en wat hebben mensen veel schade aangericht bij onschuldige mooie kinderen..
Met dat patroon worstel ik ook. Frustrerend patroon is dat toch he? Ben er mee aan het oefenen maar dat wil niet echt lukken. Logisch ook eigenlijk wel, het zit er al zolang. Het is een hardnekkig, vervelend patroon.
Ik eet ook geen kikkers (maar broodjes, sla, wortel en komkommer, en een cappucino).
En manmens vraagt net of ie een uurtje eerder van zijn werk zal weggaan zodat hij me eerder kan zien
hoe eng/vreemd/leuk/nieuw/beangstigend/whatever is dat??
Slecht en onrustig geslapen.
In de mindfulness-training vanmorgen ging het ook over het aanleren van nieuwe patronen/gedachten. Mijn voorbeeld: ik tel niet mee, niemand hoort of ziet me, ik ben niet belangrijk, ik doe er niet toe, het maakt niet uit wat ik wil of voel.
Kunst is om te gaan waarnemen naar aanleiding waarvan ik in deze automatische stroom raak, en er dan helpende gedachten tegenover te zetten. 'Ik ben goed zoals ik ben' is voor mij de meest helpende gedachte.
Maar doe dat maar eens.
Het gevoel (want dat is heel oud, en vroeg begonnen) is er heel veel sneller dan het waarnemen dat het weer zover is. En in dat gevoel word ik meegesleurd en ondergedompeld. De trainer zei dat het lange tijd duurt om zoiets te veranderen, en dat alles begint bij 'het waarnemen', 'het opmerken'. Ik vraag me dan echt af of zo'n diepgeworteld gevoel weg te krijgen is, of (dan zou ik ook al blijer zijn) te verminderen. Blijven oefenen is het antwoord.
Ik zie het hier ook steeds weer terug. Wat een geworstel is het toch ook hé, en wat hebben mensen veel schade aangericht bij onschuldige mooie kinderen..
Met dat patroon worstel ik ook. Frustrerend patroon is dat toch he? Ben er mee aan het oefenen maar dat wil niet echt lukken. Logisch ook eigenlijk wel, het zit er al zolang. Het is een hardnekkig, vervelend patroon.
woensdag 18 januari 2017 16:39
quote:MissGrannySmith schreef op 18 januari 2017 @ 15:47:
[...]Schrijven helpt vaak, maar ik kan me er niet goed toe zetten.
Is lastig als je zo vastzit in jezelf. Ik weet dat ik mezelf het vaak gewoon toeliet, lamlendig voelen, en nergens toe kunnen komen. Dat was dan maar even zo. Hoe minder ik ermee in gevecht ging hoe sneller er weer vanzelf ruimte kwam voor een eigen beweging. Gelukkig duurde het bij mij vaak max 2-3 dagen voordat er weer beweging in kwam dus het was te overzien. Al moest ik natuurlijk wel van alles in mijn hoofd maar dat liet ik dan maar kletsen. De meeste mensen met ptss hebben ook last een depressie (kleine of grote mate). Het hoort er bij denk ik dan maar.
Misschien is schrijven in korte steekwoorden makkelijker voor je?
quote:MissGrannySmith schreef op 18 januari 2017 @ 15:47:
[...] Ze reageerde denk ik afwijzend omdat ze zag wat het met me deed toen ze het voorstelde.
Ok ik snap het. Ik vroeg ernaar omdat mijn behandelaar mij eerst wilde stabiliseren voordat hij de behandeling met emdr wilde starten. En dat irriteerde mij omdat de reden dat ik onstabiel was, juist die trauma's waren. Dus ik dacht dan kan ik wachten en lijden tot ik een ons weeg. Ik was er toen wel echt aan toe en onstabieler dan ik al was kon ik in mijn beleving toch niet meer worden. Soms zijn therapeuten ook te voorzichtig. Maar het is wel belangrijk dat je er zelf echt aan toe bent.
quote:MissGrannySmith schreef op 18 januari 2017 @ 15:47:
[...]Welke app gebruik je? Misschien is dat ook iets voor mij?Buddhify. Is wel in het Engels en kost 2-3 euro. Vind het zelf heel fijn dat er zowel mannen als vrouwen dingen hebben ingesproken en zo dus kan kiezen welke stem ik het prettigste vind. Ik gebruik hem heel vaak.
[...]Schrijven helpt vaak, maar ik kan me er niet goed toe zetten.
Is lastig als je zo vastzit in jezelf. Ik weet dat ik mezelf het vaak gewoon toeliet, lamlendig voelen, en nergens toe kunnen komen. Dat was dan maar even zo. Hoe minder ik ermee in gevecht ging hoe sneller er weer vanzelf ruimte kwam voor een eigen beweging. Gelukkig duurde het bij mij vaak max 2-3 dagen voordat er weer beweging in kwam dus het was te overzien. Al moest ik natuurlijk wel van alles in mijn hoofd maar dat liet ik dan maar kletsen. De meeste mensen met ptss hebben ook last een depressie (kleine of grote mate). Het hoort er bij denk ik dan maar.
Misschien is schrijven in korte steekwoorden makkelijker voor je?
quote:MissGrannySmith schreef op 18 januari 2017 @ 15:47:
[...] Ze reageerde denk ik afwijzend omdat ze zag wat het met me deed toen ze het voorstelde.
Ok ik snap het. Ik vroeg ernaar omdat mijn behandelaar mij eerst wilde stabiliseren voordat hij de behandeling met emdr wilde starten. En dat irriteerde mij omdat de reden dat ik onstabiel was, juist die trauma's waren. Dus ik dacht dan kan ik wachten en lijden tot ik een ons weeg. Ik was er toen wel echt aan toe en onstabieler dan ik al was kon ik in mijn beleving toch niet meer worden. Soms zijn therapeuten ook te voorzichtig. Maar het is wel belangrijk dat je er zelf echt aan toe bent.
quote:MissGrannySmith schreef op 18 januari 2017 @ 15:47:
[...]Welke app gebruik je? Misschien is dat ook iets voor mij?Buddhify. Is wel in het Engels en kost 2-3 euro. Vind het zelf heel fijn dat er zowel mannen als vrouwen dingen hebben ingesproken en zo dus kan kiezen welke stem ik het prettigste vind. Ik gebruik hem heel vaak.
Doubt kills more dreams than failure ever will
woensdag 18 januari 2017 16:41
woensdag 18 januari 2017 17:00
quote:Koontz schreef op 18 januari 2017 @ 10:08:
Dit topic is echter juist zo waardevol doordat je hier dingen kunt delen die je in het dagelijks leven met vrijwel niemand deelt, gevoelens, angsten....en dan ook nog eens herkenning vindt. Ook al schrijf ik momenteel niet veel, ik heb heel veel aan dit topic en vind jullie allemaal heel bijzonder. En ontzettend sterk.
Knuf en Snow
En voor wie er verder nog een kan gebruiken
Ook voor jou Koontz.
Bedankt voor je mooie woorden over dit topic.
Voelt fijn
Is het nog gelukt met je eigen kikkers vandaag?
Dit topic is echter juist zo waardevol doordat je hier dingen kunt delen die je in het dagelijks leven met vrijwel niemand deelt, gevoelens, angsten....en dan ook nog eens herkenning vindt. Ook al schrijf ik momenteel niet veel, ik heb heel veel aan dit topic en vind jullie allemaal heel bijzonder. En ontzettend sterk.
Knuf en Snow
En voor wie er verder nog een kan gebruiken
Ook voor jou Koontz.
Bedankt voor je mooie woorden over dit topic.
Voelt fijn
Is het nog gelukt met je eigen kikkers vandaag?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 17:07
quote:VivaFleur schreef op 18 januari 2017 @ 10:08:
Knap dat je zoveel hebt gewandeld deze week. Ik doe op fysiek gebied veel te weinig. Komt ook door die ellendige spierspanning. Alle lichamelijke dingen waarbij ik een beetje kracht moet zetten doen zeer. Verkrampte spieren willen niet echt goed bewegen helaas. Wandelen zou wel gaan maar dat vind ik saai in mijn eentje. Ga jij wel alleen Knuf? Ik ga straks een stukje fietsen, normaal neem ik de bus maar ik moet ergens beginnen om mijn leven te beteren toch ?
Succes op je werk, fijn dat je er een soort van positief gevoel bij hebt .
Nou zoveel wandel ik dus helemaal niet
Inderdaad door die stomme verkrampte spieren.
Mijn lichaam doet al pijn als ik niet beweeg, laat staan als ik wél beweeg.
Dat maakt de drempel hoog.
Tel daarbij de donkere dagen en de ptss op, dan is het een hele prestatie om iets aan beweging te doen...
Maar ik lees dat het jou wel gelukt is vandaag, en hoe!
Echt super goed gedaan VivaFleur
Fijn! Want zo'n succeservaring zorgt er hopelijk voor dat die drempel lager is,
voor een volgende keer
Wat betreft behandelaars en stabiliseren: ik weet dat de meningen daar over verdeeld zijn.
Ik kan me beide kanten voorstellen.
Ik weet dat ze bij het tc, wat ik begrepen heb, niet richten op de stabilisatie.
Maar echt op de trauma's en dus emdr.
Ik heb geen idee hoe dat met mijn nieuwe therapeut is.
Dat hele stabiliseren van mij werpt geen vruchten af,
omdat ik het meeste last heb van de trauma's.
Dus ja, ik vrees dat de enige manier ook zal zijn, iets van emdr is.
Als ik het verhaal van MissGrannySmith lees, lees ik ook een voorzichtige therapeut.
Maar wel terecht zo te horen, want ze neemt je in bescherming.
Tegen jezelf en dat is soms echt wel hard nodig.
Heb je al gesproken met je psycholoog @MissGrannySmith of was dat niet vandaag?
Knap dat je zoveel hebt gewandeld deze week. Ik doe op fysiek gebied veel te weinig. Komt ook door die ellendige spierspanning. Alle lichamelijke dingen waarbij ik een beetje kracht moet zetten doen zeer. Verkrampte spieren willen niet echt goed bewegen helaas. Wandelen zou wel gaan maar dat vind ik saai in mijn eentje. Ga jij wel alleen Knuf? Ik ga straks een stukje fietsen, normaal neem ik de bus maar ik moet ergens beginnen om mijn leven te beteren toch ?
Succes op je werk, fijn dat je er een soort van positief gevoel bij hebt .
Nou zoveel wandel ik dus helemaal niet
Inderdaad door die stomme verkrampte spieren.
Mijn lichaam doet al pijn als ik niet beweeg, laat staan als ik wél beweeg.
Dat maakt de drempel hoog.
Tel daarbij de donkere dagen en de ptss op, dan is het een hele prestatie om iets aan beweging te doen...
Maar ik lees dat het jou wel gelukt is vandaag, en hoe!
Echt super goed gedaan VivaFleur
Fijn! Want zo'n succeservaring zorgt er hopelijk voor dat die drempel lager is,
voor een volgende keer
Wat betreft behandelaars en stabiliseren: ik weet dat de meningen daar over verdeeld zijn.
Ik kan me beide kanten voorstellen.
Ik weet dat ze bij het tc, wat ik begrepen heb, niet richten op de stabilisatie.
Maar echt op de trauma's en dus emdr.
Ik heb geen idee hoe dat met mijn nieuwe therapeut is.
Dat hele stabiliseren van mij werpt geen vruchten af,
omdat ik het meeste last heb van de trauma's.
Dus ja, ik vrees dat de enige manier ook zal zijn, iets van emdr is.
Als ik het verhaal van MissGrannySmith lees, lees ik ook een voorzichtige therapeut.
Maar wel terecht zo te horen, want ze neemt je in bescherming.
Tegen jezelf en dat is soms echt wel hard nodig.
Heb je al gesproken met je psycholoog @MissGrannySmith of was dat niet vandaag?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 17:11
quote:MissGrannySmith schreef op 18 januari 2017 @ 10:26:
Ik lees mee. Wil vaak reageren tijdens het het bij lezen maar als ik dan verder lees staat mijn mening en mijn gedachten al beschreven door een ander.
Of ik denk dat mijn mening niet belangrijk is. Stom is. nergens op slaat. Bekend punt bij mij. Staat al lang op de todo list om aan te pakken maar dat wil maar niet lukken. Doe m'n best hoor, maar is lastig. Maar dat weerhoudt me dus vaak van reageren. Hier, maar ook in het dagelijks leven.
Oh, ik vind het echt heel fijn dat jij mee schrijft.
Vaak herkenning en je bent ook nog eens heel lief.
Past volgens mij goed in dit topic
En ik reageer toch ook nog op dingen van vanmorgen.
En als het zo uitkomt, van eerder geleden.
Dan staan er maar dingen dubbel.
Soms juist goed om iets 2 of 3 keer te lezen (of nog veel vaker).
Mijn vriend legt me wel eens iets uit,
en als zijn vriend dan precies hetzelfde uitlegt, maar met zijn eigen woorden,
valt het kwartje vaak wel.
Puur omdat het goed is bepaalde dingen vaker te horen,
en op verschillende manieren te horen/lezen.
Dus schrijf wat je wilt, en hoeveel je wilt en wanneer je wilt
Vandaag is dat best goed gegaan volgens mij, fijn!
Ik lees mee. Wil vaak reageren tijdens het het bij lezen maar als ik dan verder lees staat mijn mening en mijn gedachten al beschreven door een ander.
Of ik denk dat mijn mening niet belangrijk is. Stom is. nergens op slaat. Bekend punt bij mij. Staat al lang op de todo list om aan te pakken maar dat wil maar niet lukken. Doe m'n best hoor, maar is lastig. Maar dat weerhoudt me dus vaak van reageren. Hier, maar ook in het dagelijks leven.
Oh, ik vind het echt heel fijn dat jij mee schrijft.
Vaak herkenning en je bent ook nog eens heel lief.
Past volgens mij goed in dit topic
En ik reageer toch ook nog op dingen van vanmorgen.
En als het zo uitkomt, van eerder geleden.
Dan staan er maar dingen dubbel.
Soms juist goed om iets 2 of 3 keer te lezen (of nog veel vaker).
Mijn vriend legt me wel eens iets uit,
en als zijn vriend dan precies hetzelfde uitlegt, maar met zijn eigen woorden,
valt het kwartje vaak wel.
Puur omdat het goed is bepaalde dingen vaker te horen,
en op verschillende manieren te horen/lezen.
Dus schrijf wat je wilt, en hoeveel je wilt en wanneer je wilt
Vandaag is dat best goed gegaan volgens mij, fijn!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 17:15
quote:jasse schreef op 18 januari 2017 @ 15:09:
Ik voel me steeds rotter de laatste dagen/weken. Nu er eindelijk wat rust is kom ik in de rouw en voel ik me steeds vaker futloos, mislukt, eenzaam en alsof ik aan de rand van het leven/groepen sta in plaats van echt er middenin. Ik snap ook niet hoe het zo kan zijn dat ik het 6 maanden extreem druk heb gehad (met werk, vrijwilligerswerk, mantelzorg, sociaal leven) en dat er dan nu ineens totaal onverwacht zo'n vacuüm is ontstaan. Gedwongen veel minder uren op werk, ook minder uren op vrijwilligerswerk, mantelzorg is gestopt door overlijden, heel veel vrienden zijn toevalligerwijs tegelijk ineens allemaal op reis gegaan/in een nieuwe relatie terechtgekomen/verhuisd/in een nieuw groepje terechtgekomen waar ik niet bij hoor en met de man waarmee ik een poosje samen was is het misgelopen. Ik voel me echt alleen. Moet solliciteren en ritme houden maar wil mijn bed het liefste niet uit.
Och, Jasse, het is ook allemaal veel zo te lezen. Wat verdrietig dat je je zo naar voelt
Wanneer kun je naar de poh-er om te praten? Ik hoop dat dat wat lucht geeft, dat je minder het gevoel krijgt het alleen te moeten doen. Je mag hier ook altijd van je af schrijven, dapper dat je dat nu gedaan hebt.
Moet je solliciteren omdat je minder uren hebt gekregen op je werk? Het komt ook wel allemaal een beetje in 1 periode he?
Bedankt ook nog voor je lieve woorden eerder vandaag
Ik voel me steeds rotter de laatste dagen/weken. Nu er eindelijk wat rust is kom ik in de rouw en voel ik me steeds vaker futloos, mislukt, eenzaam en alsof ik aan de rand van het leven/groepen sta in plaats van echt er middenin. Ik snap ook niet hoe het zo kan zijn dat ik het 6 maanden extreem druk heb gehad (met werk, vrijwilligerswerk, mantelzorg, sociaal leven) en dat er dan nu ineens totaal onverwacht zo'n vacuüm is ontstaan. Gedwongen veel minder uren op werk, ook minder uren op vrijwilligerswerk, mantelzorg is gestopt door overlijden, heel veel vrienden zijn toevalligerwijs tegelijk ineens allemaal op reis gegaan/in een nieuwe relatie terechtgekomen/verhuisd/in een nieuw groepje terechtgekomen waar ik niet bij hoor en met de man waarmee ik een poosje samen was is het misgelopen. Ik voel me echt alleen. Moet solliciteren en ritme houden maar wil mijn bed het liefste niet uit.
Och, Jasse, het is ook allemaal veel zo te lezen. Wat verdrietig dat je je zo naar voelt
Wanneer kun je naar de poh-er om te praten? Ik hoop dat dat wat lucht geeft, dat je minder het gevoel krijgt het alleen te moeten doen. Je mag hier ook altijd van je af schrijven, dapper dat je dat nu gedaan hebt.
Moet je solliciteren omdat je minder uren hebt gekregen op je werk? Het komt ook wel allemaal een beetje in 1 periode he?
Bedankt ook nog voor je lieve woorden eerder vandaag
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 17:20
Ook hoi en een zwaai voor Sun, en Pruttel, en EV (fijne middag/avond samen!), en Kate, en Hanke, en Branningbrothers
Bedankt voor jullie geschrijf.
Mooi dat het topic zo loopt.
Heel groot deel dankzij jullie allemaal.
Doet me goed.
Maakt de drempel lager zelf te delen.
Bedankt voor jullie geschrijf.
Mooi dat het topic zo loopt.
Heel groot deel dankzij jullie allemaal.
Doet me goed.
Maakt de drempel lager zelf te delen.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 17:30
Vanmorgen bij zieke vriendin geweest.
Was moeilijk.
Vooral omdat ik bij haar ben en wel uitspreek hoe naar het is,
maar het pas besef en voel als ik weer alleen in de auto zit.
Daarna gewerkt en het ging zo goed.
Wat ook moeilijk is,
want hoe kan ik nou zo goed presteren, zo goed presenteren, en zo goed functioneren.
Terwijl ik me van binnen verscheurd voel.
Ook weer; zodra ik in de auto zat compleet alleen, overspoeld...
En de hele dag laat het emdr verhaal me niet los.
Nog een dikke week en dat maakt het eng.
Heb al geprobeerd het weg te drukken,
want het mag er helemaal nog niet zijn.
Kan moeilijk mij de komende 8 dagen bang gaan voelen.
Om niks eigenlijk...
Denk dan aan wat het ergste is wat er kan gebeuren,
en dat is net als de vorige keer;
de hele tijd hetzelfde beeld terug zien,
waar ik niet over mag/kan praten,
en het bleef ook nog de hele tijd een 10.
Ja, dat voelt als falen.
Ik wil op de emdr ook een voldoende behalen,
maar zo werkt die methode niet.
En dat maakt het eng.
Ben zo veroordelend richting mezelf bezig.
Het idee van: emdr gaat bij mij niet werken,
want mijn hoofd werkt raar,
en ik ben stom.
Krijg het er niet uit vandaag.
Bijna toegegeven aan de drang.
Eerst was het om te eten,
daarna mezelf pijn te doen.
Vervolgens kwam het overgeven,
en nu is mezelf pijn doen weer terug.
Nergens aan toe gegeven,
maar dan wordt het eerst natuurlijk sterker.
En heeft alles te maken met het feit,
dat ik het niet vind kunnen van mezelf,
dat ik NU al angstig ben voor volgende week.
Dat vind ik echt zwaar teleurstellend van mijzelf.
Was moeilijk.
Vooral omdat ik bij haar ben en wel uitspreek hoe naar het is,
maar het pas besef en voel als ik weer alleen in de auto zit.
Daarna gewerkt en het ging zo goed.
Wat ook moeilijk is,
want hoe kan ik nou zo goed presteren, zo goed presenteren, en zo goed functioneren.
Terwijl ik me van binnen verscheurd voel.
Ook weer; zodra ik in de auto zat compleet alleen, overspoeld...
En de hele dag laat het emdr verhaal me niet los.
Nog een dikke week en dat maakt het eng.
Heb al geprobeerd het weg te drukken,
want het mag er helemaal nog niet zijn.
Kan moeilijk mij de komende 8 dagen bang gaan voelen.
Om niks eigenlijk...
Denk dan aan wat het ergste is wat er kan gebeuren,
en dat is net als de vorige keer;
de hele tijd hetzelfde beeld terug zien,
waar ik niet over mag/kan praten,
en het bleef ook nog de hele tijd een 10.
Ja, dat voelt als falen.
Ik wil op de emdr ook een voldoende behalen,
maar zo werkt die methode niet.
En dat maakt het eng.
Ben zo veroordelend richting mezelf bezig.
Het idee van: emdr gaat bij mij niet werken,
want mijn hoofd werkt raar,
en ik ben stom.
Krijg het er niet uit vandaag.
Bijna toegegeven aan de drang.
Eerst was het om te eten,
daarna mezelf pijn te doen.
Vervolgens kwam het overgeven,
en nu is mezelf pijn doen weer terug.
Nergens aan toe gegeven,
maar dan wordt het eerst natuurlijk sterker.
En heeft alles te maken met het feit,
dat ik het niet vind kunnen van mezelf,
dat ik NU al angstig ben voor volgende week.
Dat vind ik echt zwaar teleurstellend van mijzelf.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
