Psyche
alle pijlers
Zware depressie tgv burnout
maandag 16 januari 2017 12:06
Na een tijd meegelezen te hebben op dit forum voel ik nu toch de behoefte zelf ook een topic te openen.
Zelf ben ik een jonge meid van 26 jaar. Sinds ruim een half jaar zit ik nu thuis met bovenstaande klachten. Deze zijn ontstaan door een combinatie van zaken: een drukke baan, thuis verbouwen (alles zelf doen), daarnaast een studie en ook mijn ietwat perfectionistische karakter. Ook spelen er wat zaken van vroeger mee.
Op dit moment gaat het heel langzaam de goede kant op (m.b.v. medicatie en begeleiding vanuit de huisartsenpraktijk), maar nog altijd gaat het herstel lang niet zo snel als ik zou willen!
Nu de klachten zo lang aanhouden merk ik dat ik het erg lastig vind om maar vol te blijven houden en positief te blijven. Door de burnoutklachten heb ik erg weinig energie, denk aan 3 tot 4 uur per dag, of een half uur lopen, de benedenverdieping stofzuigen, een half uur lunchen op mijn werk etc. Maar tegelijkertijd "moet" ik er eigenlijk op uit en leuke dingen doen om dat negatieve gevoel kwijt te raken en niet verder weg te zakken in de depressie. Deze combi maakt het voor mijn gevoel erg lastig om nu het juiste te doen om de klachten kwijt te raken.
Ik ben dan ook op zoek naar ervaringsdeskundigen om ervaringen uit te wisselen, verhalen te delen en elkaar te motiveren. Ook zijn tips van harte welkom!
Zelf ben ik een jonge meid van 26 jaar. Sinds ruim een half jaar zit ik nu thuis met bovenstaande klachten. Deze zijn ontstaan door een combinatie van zaken: een drukke baan, thuis verbouwen (alles zelf doen), daarnaast een studie en ook mijn ietwat perfectionistische karakter. Ook spelen er wat zaken van vroeger mee.
Op dit moment gaat het heel langzaam de goede kant op (m.b.v. medicatie en begeleiding vanuit de huisartsenpraktijk), maar nog altijd gaat het herstel lang niet zo snel als ik zou willen!
Nu de klachten zo lang aanhouden merk ik dat ik het erg lastig vind om maar vol te blijven houden en positief te blijven. Door de burnoutklachten heb ik erg weinig energie, denk aan 3 tot 4 uur per dag, of een half uur lopen, de benedenverdieping stofzuigen, een half uur lunchen op mijn werk etc. Maar tegelijkertijd "moet" ik er eigenlijk op uit en leuke dingen doen om dat negatieve gevoel kwijt te raken en niet verder weg te zakken in de depressie. Deze combi maakt het voor mijn gevoel erg lastig om nu het juiste te doen om de klachten kwijt te raken.
Ik ben dan ook op zoek naar ervaringsdeskundigen om ervaringen uit te wisselen, verhalen te delen en elkaar te motiveren. Ook zijn tips van harte welkom!
dinsdag 17 januari 2017 08:22
quote:kippetje29 schreef op 16 januari 2017 @ 22:16:
Ik had na twee jaar weer het gevoel dat ik mijzelf was en merkte dat aan het feit dat ik steeds meer prikkels van buitenaf kon hebben(geluid, veel mensen, etc). Maar toch ben ik nooit meer dezelfde persoon geworden. Gelukkig maar want ik hoop nooit meer zo diep in de put te zitten en die oude ik was daar vatbaar voor. Kan nog steeds niet tegen te veel drukte maar kan nu beter nee zeggen en voor mijzelf kiezen. Werk is niet meer zo belangrijk als ik altijd dacht. Ik haal voldoening uit andere dingen. Klinkt vast gek maar nu zie ik de eendjes weer zwemmen en dat zag ik niet toen ik depressief was.
Ik heb ook precies dit Kippetje, ik was alleen niet depressief. Bij mij duurde het een half jaar voordat ik weer volledig aan het werk was, opgebouwd vanaf halve dagen en steeds een uurtje per week vermeerderd. Ik ben nooit compleet gestopt geweest met werken. Echt 2 jaar later voelde ik me pas weer mezelf.
TO misschien is een assertiviteits training iets voor je? Je leert daar onder andere anders om te gaan met je perfectionisme en op een goede manier 'nee' zeggen. Je praktijkondersteuner kan je daar voor op geven.
Ik had na twee jaar weer het gevoel dat ik mijzelf was en merkte dat aan het feit dat ik steeds meer prikkels van buitenaf kon hebben(geluid, veel mensen, etc). Maar toch ben ik nooit meer dezelfde persoon geworden. Gelukkig maar want ik hoop nooit meer zo diep in de put te zitten en die oude ik was daar vatbaar voor. Kan nog steeds niet tegen te veel drukte maar kan nu beter nee zeggen en voor mijzelf kiezen. Werk is niet meer zo belangrijk als ik altijd dacht. Ik haal voldoening uit andere dingen. Klinkt vast gek maar nu zie ik de eendjes weer zwemmen en dat zag ik niet toen ik depressief was.
Ik heb ook precies dit Kippetje, ik was alleen niet depressief. Bij mij duurde het een half jaar voordat ik weer volledig aan het werk was, opgebouwd vanaf halve dagen en steeds een uurtje per week vermeerderd. Ik ben nooit compleet gestopt geweest met werken. Echt 2 jaar later voelde ik me pas weer mezelf.
TO misschien is een assertiviteits training iets voor je? Je leert daar onder andere anders om te gaan met je perfectionisme en op een goede manier 'nee' zeggen. Je praktijkondersteuner kan je daar voor op geven.
dinsdag 17 januari 2017 09:19
Je grootste vijand bij een burn-out ben je zelf. Je jut jezelf op om beter te worden want........en dan weer een lijst waarin je van alles redeneert en weer niet bij je gevoel komt. Bij mij ging het pas beter toen ik voor mezelf mijn baan afschreef. Ik ging er van uit dat ik gewoon een nieuwe baan zou moeten zoeken omdat ik te lang was weggeweest. Dat gevoel gaf me dat stukje rust wat ik zocht. Een burn-out is het begin van erkennen dat je te veel dingen hebt gedaan die niet goed zijn voor je. Eigenlijk is het een keiharde reset van jezelf, nu denk je dat die baan kei belangrijk is en omdat je dat altijd al vond ging het ook mis. Eigenlijk moet je leren om de boel een beetje te laten versloffen. Je huis, je gezin, je baan, alles hoeft niet tot in de perfectie en hoe harder je er tegen aan gaat des te harder krijg je het terug. Zinloze dingen doen zonder je druk te maken dat je geniet van het zinloze is het enige wat helpt. Vraag je af of je wereld nou echt vergaat als je je baan kwijtraakt als je beter bent of is het alleen maar jammer.
dinsdag 17 januari 2017 11:57
quote:tinypotato schreef op 16 januari 2017 @ 19:59:
[...]
En, helpt het? Denken aan hoe lang het al duurt? Gaat het daar sneller van over? Zo ja, vooral mee doorgaan! Zo nee, toch maar laten varen die gedachten. Ik zou niet zo zeer in het overtuigen zitten, dan ben je juist weer heel hard aan het werk. Maar wat is het gevoel dat achter die gedachte zit? Is het angst? Teleurstelling? Boosheid? Misschien een beetje van allemaal. Laat dat er maar zijn en erken dat dat gevoel er is. En doe er dan even helemaal niks mee. Hoe zou je je dan voelen?
Je kan erop rekenen dat je 'ietwat perfectionistsche karakter' toch een best wel stevig perfectionistische karakter is. Dat geeft niet, dat is zoals het is. Maar het is wel goed om daar rekening mee te houden in het kader van opbouwen en voorkomen van herhaling. En ook die 'wat zaken uit het verleden' ik denk dat de laatste factoren die je noemt in je OP eigenlijk de belangrijkste factoren zijn.
Zo te lezen ben je wel actief bezig, je gaat aan psychotherapie beginnen, je doet e.e.a. op je werk, je gaat een cursus mindfulness beginnen. Je bent echt wel bezig. Hoe het er over een maand of 3 maanden of 6 maanden of een jaar uitziet kan niemand je vertellen. Je kan niet anders dan stap voor stap gaan, je hebt waarschijnlijk jaren gehold, dat accepteert je lichaam en je psyche gewoon niet meer. Het zal misschien een newsflash zijn, maar je kan niet altijd alles onder controle hebben.
Veel succes
Bedankt voor je scherpe en eerlijke reactie. Behoorlijk confronterend, maar je hebt me hiermee wel weer wat meer wakker gekregen. Het helpt inderdaad niet om er op die manier over na te denken, want ik zal toch vooruit moeten (en willen natuurlijk!). Ergens weet ik dit ook wel, maar als het vanuit iemand anders komt komt het toch beter binnen.
Als ik erover nadenk wat die drang veroorzaakt komen er behoorlijk wat emoties los, dus daar kan ik zeker mee verder.
Bedankt!
[...]
En, helpt het? Denken aan hoe lang het al duurt? Gaat het daar sneller van over? Zo ja, vooral mee doorgaan! Zo nee, toch maar laten varen die gedachten. Ik zou niet zo zeer in het overtuigen zitten, dan ben je juist weer heel hard aan het werk. Maar wat is het gevoel dat achter die gedachte zit? Is het angst? Teleurstelling? Boosheid? Misschien een beetje van allemaal. Laat dat er maar zijn en erken dat dat gevoel er is. En doe er dan even helemaal niks mee. Hoe zou je je dan voelen?
Je kan erop rekenen dat je 'ietwat perfectionistsche karakter' toch een best wel stevig perfectionistische karakter is. Dat geeft niet, dat is zoals het is. Maar het is wel goed om daar rekening mee te houden in het kader van opbouwen en voorkomen van herhaling. En ook die 'wat zaken uit het verleden' ik denk dat de laatste factoren die je noemt in je OP eigenlijk de belangrijkste factoren zijn.
Zo te lezen ben je wel actief bezig, je gaat aan psychotherapie beginnen, je doet e.e.a. op je werk, je gaat een cursus mindfulness beginnen. Je bent echt wel bezig. Hoe het er over een maand of 3 maanden of 6 maanden of een jaar uitziet kan niemand je vertellen. Je kan niet anders dan stap voor stap gaan, je hebt waarschijnlijk jaren gehold, dat accepteert je lichaam en je psyche gewoon niet meer. Het zal misschien een newsflash zijn, maar je kan niet altijd alles onder controle hebben.
Veel succes
Bedankt voor je scherpe en eerlijke reactie. Behoorlijk confronterend, maar je hebt me hiermee wel weer wat meer wakker gekregen. Het helpt inderdaad niet om er op die manier over na te denken, want ik zal toch vooruit moeten (en willen natuurlijk!). Ergens weet ik dit ook wel, maar als het vanuit iemand anders komt komt het toch beter binnen.
Als ik erover nadenk wat die drang veroorzaakt komen er behoorlijk wat emoties los, dus daar kan ik zeker mee verder.
Bedankt!
dinsdag 17 januari 2017 12:08
Bedankt voor de bovenstaande reacties. Fijn om te lezen dat het met jullie inmiddels weer (redelijk) goed gaat, maar vooral ook op welke manier je dat dan zelf ervaart!
Ook erg leerzaam om te lezen wat er nu precies voor gezorgd heeft dat je in je hoofd de switch kunt maken van altijd bezig zijn naar een rustiger leven te kunnen leiden.
Zelf probeer ik nu deze rust te vinden door elke dag te wandelen (hou ik nog niet lang vol, 20 min ong.), af en toe een stukje te lezen, te schilderen met nummers etc. Ik merk echter dat ik nu na al deze tijd wel een beetje door mijn ideeën heen ben en me gauw verveel, of activiteiten doe die (achteraf gezien) toch teveel energie vragen waardoor ik weer dagen moet bijkomen.
Ik ben nu bezig met een lijst met 50 leuke activiteiten (klein en groot) waar hier ook over geschreven werd. Ik merk dat groot, als dagjes weg, niet zo'n probleem is, maar op de kleine activiteiten blijf ik behoorlijk steken. Normaal ga ik dan altijd werken of verbouwen, maar dat zit er nu dan even niet in .
Wat waren voor jullie activiteiten die je kon doen die niet teveel energie vragen, maar wel rust geven?
Ook erg leerzaam om te lezen wat er nu precies voor gezorgd heeft dat je in je hoofd de switch kunt maken van altijd bezig zijn naar een rustiger leven te kunnen leiden.
Zelf probeer ik nu deze rust te vinden door elke dag te wandelen (hou ik nog niet lang vol, 20 min ong.), af en toe een stukje te lezen, te schilderen met nummers etc. Ik merk echter dat ik nu na al deze tijd wel een beetje door mijn ideeën heen ben en me gauw verveel, of activiteiten doe die (achteraf gezien) toch teveel energie vragen waardoor ik weer dagen moet bijkomen.
Ik ben nu bezig met een lijst met 50 leuke activiteiten (klein en groot) waar hier ook over geschreven werd. Ik merk dat groot, als dagjes weg, niet zo'n probleem is, maar op de kleine activiteiten blijf ik behoorlijk steken. Normaal ga ik dan altijd werken of verbouwen, maar dat zit er nu dan even niet in .
Wat waren voor jullie activiteiten die je kon doen die niet teveel energie vragen, maar wel rust geven?
dinsdag 17 januari 2017 12:14
Hallo rodelimo,
Hoewel de situatie hier niet geheel hetzelfde is, herken ik heel veel in jouw verhaal.
Ik ben 38, getrouwd en kids en heb nu voor de tweede keer een depressie en voel me hetzelfde als jij.....ik vind het vreselijk moeilijk om me neer te leggen bij deze situatie, om te accepteren en aanvaarden dat het nu zo slecht gaat.
Ik werk normaal 3 dagen maar sta nu in de ziektewet en daar baal ik van hoewel ik weet dat ik het ook nog echt niet aankan.
Ik schaam me stiekem ook hiervoor hoewel ik hier niet voor gekozen heb...
Ook ik ga een mindfulness cursus volgrn en kan 30 jan naar psycholoog.
Vind je het mss leuk om via pb verder met elkaar te praten om elkaar te ondersteunen?
Hoewel de situatie hier niet geheel hetzelfde is, herken ik heel veel in jouw verhaal.
Ik ben 38, getrouwd en kids en heb nu voor de tweede keer een depressie en voel me hetzelfde als jij.....ik vind het vreselijk moeilijk om me neer te leggen bij deze situatie, om te accepteren en aanvaarden dat het nu zo slecht gaat.
Ik werk normaal 3 dagen maar sta nu in de ziektewet en daar baal ik van hoewel ik weet dat ik het ook nog echt niet aankan.
Ik schaam me stiekem ook hiervoor hoewel ik hier niet voor gekozen heb...
Ook ik ga een mindfulness cursus volgrn en kan 30 jan naar psycholoog.
Vind je het mss leuk om via pb verder met elkaar te praten om elkaar te ondersteunen?
dinsdag 17 januari 2017 14:54
quote:rodelimo schreef op 17 januari 2017 @ 12:08:
Bedankt voor de bovenstaande reacties. Fijn om te lezen dat het met jullie inmiddels weer (redelijk) goed gaat, maar vooral ook op welke manier je dat dan zelf ervaart!
Ook erg leerzaam om te lezen wat er nu precies voor gezorgd heeft dat je in je hoofd de switch kunt maken van altijd bezig zijn naar een rustiger leven te kunnen leiden.
Zelf probeer ik nu deze rust te vinden door elke dag te wandelen (hou ik nog niet lang vol, 20 min ong.), af en toe een stukje te lezen, te schilderen met nummers etc. Ik merk echter dat ik nu na al deze tijd wel een beetje door mijn ideeën heen ben en me gauw verveel, of activiteiten doe die (achteraf gezien) toch teveel energie vragen waardoor ik weer dagen moet bijkomen.
Ik ben nu bezig met een lijst met 50 leuke activiteiten (klein en groot) waar hier ook over geschreven werd. Ik merk dat groot, als dagjes weg, niet zo'n probleem is, maar op de kleine activiteiten blijf ik behoorlijk steken. Normaal ga ik dan altijd werken of verbouwen, maar dat zit er nu dan even niet in .
Wat waren voor jullie activiteiten die je kon doen die niet teveel energie vragen, maar wel rust geven?
Dat was voor mij heel verschillend. Ik kon dus de hele dag rondstruinen op een antiekmarkt, maar een uurtje naar een verjaardag was echt teveel. Meer omdat ik het dan niet kon opbrengen niet te gaan huilen ofzo. Ik MOEST dan sociaal acceptabel zijn terwijl ik me zo niet voelde. Van dat rondstruinen genoot ik en hoefde ik met niemand rekening te houden. En gewoon lekker in de zon liggen.... daar werd ik ook heel vrolijk van. Niet lezen, maar gewoon de zon op mijn gezicht. Als ik weer me weer iets depri voel ga ik investeren in mezelf. Koop ik die dure geurkaarzen, zet ik zoete vrouwenfilms op, koop ik de lekkerste en duurste chocola etc. Dat moet dan gewoon even. Even alleen aan mezelf denken en zoveel mogelijk alleen zijn. Maar dat is misschien ieder voor zich. Ik werd vroeger erg gepest op school en als ik huilend thuis kwam kreeg ik altijd op mijn donder van mij moeder omdat er wéér wat was ('wat deed ik haar aan'). Dus ik ging dan altijd maar alleen naar mijn slaapkamer, proberen alles een plekje te geven. En dat doe ik dus nog steeds.
Wat ik trouwens deed in de periode van mijn scheiding is een koptelefoon opzetten met mijn favoriete muziek. (terwijl ik al jaaaaren geen muziek meer had geluisterd) Ik liep dagen met dat ding rond, genoot vooral van liedjes met een goeie beat. Het belemmerde me om te piekeren. Ik ging weer poetsen en zelfs dansen! Werkt nog steeds goed, alleen heb ik nu Sonos aangeschaft
Bedankt voor de bovenstaande reacties. Fijn om te lezen dat het met jullie inmiddels weer (redelijk) goed gaat, maar vooral ook op welke manier je dat dan zelf ervaart!
Ook erg leerzaam om te lezen wat er nu precies voor gezorgd heeft dat je in je hoofd de switch kunt maken van altijd bezig zijn naar een rustiger leven te kunnen leiden.
Zelf probeer ik nu deze rust te vinden door elke dag te wandelen (hou ik nog niet lang vol, 20 min ong.), af en toe een stukje te lezen, te schilderen met nummers etc. Ik merk echter dat ik nu na al deze tijd wel een beetje door mijn ideeën heen ben en me gauw verveel, of activiteiten doe die (achteraf gezien) toch teveel energie vragen waardoor ik weer dagen moet bijkomen.
Ik ben nu bezig met een lijst met 50 leuke activiteiten (klein en groot) waar hier ook over geschreven werd. Ik merk dat groot, als dagjes weg, niet zo'n probleem is, maar op de kleine activiteiten blijf ik behoorlijk steken. Normaal ga ik dan altijd werken of verbouwen, maar dat zit er nu dan even niet in .
Wat waren voor jullie activiteiten die je kon doen die niet teveel energie vragen, maar wel rust geven?
Dat was voor mij heel verschillend. Ik kon dus de hele dag rondstruinen op een antiekmarkt, maar een uurtje naar een verjaardag was echt teveel. Meer omdat ik het dan niet kon opbrengen niet te gaan huilen ofzo. Ik MOEST dan sociaal acceptabel zijn terwijl ik me zo niet voelde. Van dat rondstruinen genoot ik en hoefde ik met niemand rekening te houden. En gewoon lekker in de zon liggen.... daar werd ik ook heel vrolijk van. Niet lezen, maar gewoon de zon op mijn gezicht. Als ik weer me weer iets depri voel ga ik investeren in mezelf. Koop ik die dure geurkaarzen, zet ik zoete vrouwenfilms op, koop ik de lekkerste en duurste chocola etc. Dat moet dan gewoon even. Even alleen aan mezelf denken en zoveel mogelijk alleen zijn. Maar dat is misschien ieder voor zich. Ik werd vroeger erg gepest op school en als ik huilend thuis kwam kreeg ik altijd op mijn donder van mij moeder omdat er wéér wat was ('wat deed ik haar aan'). Dus ik ging dan altijd maar alleen naar mijn slaapkamer, proberen alles een plekje te geven. En dat doe ik dus nog steeds.
Wat ik trouwens deed in de periode van mijn scheiding is een koptelefoon opzetten met mijn favoriete muziek. (terwijl ik al jaaaaren geen muziek meer had geluisterd) Ik liep dagen met dat ding rond, genoot vooral van liedjes met een goeie beat. Het belemmerde me om te piekeren. Ik ging weer poetsen en zelfs dansen! Werkt nog steeds goed, alleen heb ik nu Sonos aangeschaft
woensdag 18 januari 2017 12:33
quote:Jufjufjuf schreef op 17 januari 2017 @ 12:14:
Hallo rodelimo,
Hoewel de situatie hier niet geheel hetzelfde is, herken ik heel veel in jouw verhaal.
Ik ben 38, getrouwd en kids en heb nu voor de tweede keer een depressie en voel me hetzelfde als jij.....ik vind het vreselijk moeilijk om me neer te leggen bij deze situatie, om te accepteren en aanvaarden dat het nu zo slecht gaat.
Ik werk normaal 3 dagen maar sta nu in de ziektewet en daar baal ik van hoewel ik weet dat ik het ook nog echt niet aankan.
Ik schaam me stiekem ook hiervoor hoewel ik hier niet voor gekozen heb...
Ook ik ga een mindfulness cursus volgrn en kan 30 jan naar psycholoog.
Vind je het mss leuk om via pb verder met elkaar te praten om elkaar te ondersteunen?
Hoi Jufjufjuf,
Jouw verhaal klinkt inderdaad herkenbaar. Het lijkt me fijn om daar over te kunnen praten met iemand die dat herkent.
Ik ben alleen nieuw op het forum en weet eigenlijk niet precies hoe privé berichten werken, of waar je die moet versturen?
Hallo rodelimo,
Hoewel de situatie hier niet geheel hetzelfde is, herken ik heel veel in jouw verhaal.
Ik ben 38, getrouwd en kids en heb nu voor de tweede keer een depressie en voel me hetzelfde als jij.....ik vind het vreselijk moeilijk om me neer te leggen bij deze situatie, om te accepteren en aanvaarden dat het nu zo slecht gaat.
Ik werk normaal 3 dagen maar sta nu in de ziektewet en daar baal ik van hoewel ik weet dat ik het ook nog echt niet aankan.
Ik schaam me stiekem ook hiervoor hoewel ik hier niet voor gekozen heb...
Ook ik ga een mindfulness cursus volgrn en kan 30 jan naar psycholoog.
Vind je het mss leuk om via pb verder met elkaar te praten om elkaar te ondersteunen?
Hoi Jufjufjuf,
Jouw verhaal klinkt inderdaad herkenbaar. Het lijkt me fijn om daar over te kunnen praten met iemand die dat herkent.
Ik ben alleen nieuw op het forum en weet eigenlijk niet precies hoe privé berichten werken, of waar je die moet versturen?
woensdag 18 januari 2017 13:06
