Psyche
alle pijlers
Altijd ongelukkig
vrijdag 22 januari 2016 14:43
Al heel lang ben ik ongelukkig. En word steeds ongelukkiger.
Voor mijn probleem ben ik al vaak bij psycholoog geweest. Alleen dat help niet.
Heb altijd het gevoel dat ik nergens thuis hoor. Ben ook heel anders dan mijn familie, waardoor ik mij een mislukkeling voel.
Mijn ouders hebben een goede baan. Mijn broer en zus hebben beide een studie gedaan en hebben nu ook een goede baan. Daar ben ik altijd jaloers op geweest. Zelf ben ik met een handicap geboren. Kan ook niet leren dus ik zat op speciaal onderwijs. Heb wel pogingen gedaan om veder te leren, alleen het lukte niet. Dus ik ben gaan werken, als schoonmaakster. Mijn ouders hebben dit nooit kunnen accepteren, Zitten altijd te zeuren over mijn baantje (wissel nog wel eens), dat ik moet gaan leren en dat ik mijn met mijn handicap niet zo moet aanstellen. (ben altijd moe hierdoor)
Vroeger op school werd ik altijd gepest. Hoorde nooit ergens bij. Dit kwam door mijn handicap. Dat gaf ik altijd maar de schuld.
Als ik wel vrienden kreeg, werd het door mijn ouders vaak verpest.
Zij vonden mijn vrienden nooit goed genoeg. De vrienden van mijn broer en zus waren altijd wel goed genoeg. Hierdoor ging vaak de vriendschap vaak stuk. Heb ook eens een vriend gehad, Kwam van dezelfde school als mij en heeft werk al boer. Dat was ook niets volgens mijn ouders. Door dit alles ben ik heel onzeker geworden. Ook vind ik vriendschappen onderhouden moeilijk.
Waardoor ik nu al zon 3 jaar geen vriend en vrienden meer heb, als het niet langer is.
Er zijn nog wel meer dingen waardoor ik mijn ongelukkig voel. Maar ik kan kan het gewoon allemaal niet opschrijven.
Zit er zelfs over te denken om te gaan zwerven. Zo ongelukkig ben ik. Alleen de praktische dingen houden mij tegen. Al word deze drang steeds erger.
Heb al vaak met psychologen hier overgehad. Alleen het hielp nooit, Dus ben zins kort gestopt om daar nog heen de gaan. Heb zelf ook veel andere dingen geprobeerd om gelukkig te worden. Maar niet helpt.
IK zit nu met tranen dit te typen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Weet niet eens meer wanneer ik voor het laatst gelukkig was.
Voor mijn probleem ben ik al vaak bij psycholoog geweest. Alleen dat help niet.
Heb altijd het gevoel dat ik nergens thuis hoor. Ben ook heel anders dan mijn familie, waardoor ik mij een mislukkeling voel.
Mijn ouders hebben een goede baan. Mijn broer en zus hebben beide een studie gedaan en hebben nu ook een goede baan. Daar ben ik altijd jaloers op geweest. Zelf ben ik met een handicap geboren. Kan ook niet leren dus ik zat op speciaal onderwijs. Heb wel pogingen gedaan om veder te leren, alleen het lukte niet. Dus ik ben gaan werken, als schoonmaakster. Mijn ouders hebben dit nooit kunnen accepteren, Zitten altijd te zeuren over mijn baantje (wissel nog wel eens), dat ik moet gaan leren en dat ik mijn met mijn handicap niet zo moet aanstellen. (ben altijd moe hierdoor)
Vroeger op school werd ik altijd gepest. Hoorde nooit ergens bij. Dit kwam door mijn handicap. Dat gaf ik altijd maar de schuld.
Als ik wel vrienden kreeg, werd het door mijn ouders vaak verpest.
Zij vonden mijn vrienden nooit goed genoeg. De vrienden van mijn broer en zus waren altijd wel goed genoeg. Hierdoor ging vaak de vriendschap vaak stuk. Heb ook eens een vriend gehad, Kwam van dezelfde school als mij en heeft werk al boer. Dat was ook niets volgens mijn ouders. Door dit alles ben ik heel onzeker geworden. Ook vind ik vriendschappen onderhouden moeilijk.
Waardoor ik nu al zon 3 jaar geen vriend en vrienden meer heb, als het niet langer is.
Er zijn nog wel meer dingen waardoor ik mijn ongelukkig voel. Maar ik kan kan het gewoon allemaal niet opschrijven.
Zit er zelfs over te denken om te gaan zwerven. Zo ongelukkig ben ik. Alleen de praktische dingen houden mij tegen. Al word deze drang steeds erger.
Heb al vaak met psychologen hier overgehad. Alleen het hielp nooit, Dus ben zins kort gestopt om daar nog heen de gaan. Heb zelf ook veel andere dingen geprobeerd om gelukkig te worden. Maar niet helpt.
IK zit nu met tranen dit te typen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Weet niet eens meer wanneer ik voor het laatst gelukkig was.
donderdag 19 januari 2017 11:24
Het rotte aan weg rennen uit je leven is dat je je problemen mee neemt. Je kunt wel steeds zeggen 'ik ga zwerven', maar daar los je niets mee op. Je gaat je niet beter voelen, je maakt het alleen maar erger. Fysiek, mentaal, alles. Laat dat los en houd erover op, het heeft geen zin.
Wat zou er moeten veranderen, binnen wat haalbaar is met je beperking, voor je gelukkig kunt zijn?
Wat zou er moeten veranderen, binnen wat haalbaar is met je beperking, voor je gelukkig kunt zijn?
donderdag 19 januari 2017 11:47
Ik ga ook niet weg. Maar het lijkt nu wel een betere oplossing.
Al zou het natuurlijk niets oplossen. Zou alleen in een andere probleem komen.
De laatste tijd leek het beter te gaan.
Op het werk is het weer gezelliger.
Ook zorg ik weer beter voor mijzelf. Sla geen maaltijden meer over. Ook sport ik thuis 2 keer yoga in de week.
Ook ga ik elke week wel een keer te lopen.
Heb het huis ook weer op orde. Alles is weer lekker opgeruimd en schoon. Heb zelf de huiskamer wat gezelliger gemaakt.
Was zelf weer aan het daten. Ook weer een tijdje wat contact met mijn familie.
Maar wat heb ik mij daar weer in vergist. Mijn vader zou mij helpen met wat klusjes enz.
Alleen toen deed ik weer van alles fout in zijn ogen. Het bekende verhaal weer. Dus het was weer in een ruzie uitgelopen.
En dat was weer mijn schuld.
Ook dacht ik met een leuke man te daten. Kom ik er achter dat hij een vriendin had, maar er nog iemand bij wou voor de sex.
Heb het echt gehad met alles
Wat doe ik altijd fout?
Al zou het natuurlijk niets oplossen. Zou alleen in een andere probleem komen.
De laatste tijd leek het beter te gaan.
Op het werk is het weer gezelliger.
Ook zorg ik weer beter voor mijzelf. Sla geen maaltijden meer over. Ook sport ik thuis 2 keer yoga in de week.
Ook ga ik elke week wel een keer te lopen.
Heb het huis ook weer op orde. Alles is weer lekker opgeruimd en schoon. Heb zelf de huiskamer wat gezelliger gemaakt.
Was zelf weer aan het daten. Ook weer een tijdje wat contact met mijn familie.
Maar wat heb ik mij daar weer in vergist. Mijn vader zou mij helpen met wat klusjes enz.
Alleen toen deed ik weer van alles fout in zijn ogen. Het bekende verhaal weer. Dus het was weer in een ruzie uitgelopen.
En dat was weer mijn schuld.
Ook dacht ik met een leuke man te daten. Kom ik er achter dat hij een vriendin had, maar er nog iemand bij wou voor de sex.
Heb het echt gehad met alles
Wat doe ik altijd fout?
donderdag 19 januari 2017 12:12
quote:Regenwolk schreef op 19 januari 2017 @ 11:47:
Op het werk is het weer gezelliger.
Ook zorg ik weer beter voor mijzelf. Sla geen maaltijden meer over. Ook sport ik thuis 2 keer yoga in de week.
Ook ga ik elke week wel een keer te lopen.
Heb het huis ook weer op orde. Alles is weer lekker opgeruimd en schoon. Heb zelf de huiskamer wat gezelliger gemaakt.
Wat goed om te lezen dat je de verbeteringen in je huis hebt volgehouden, ja ze zelfs nog verder verbeterd hebt. Ik ben trots op je! Heel goed dat je nu beter voor jezelf zorgt en regelmatig beweegt. En wat fijn dat het op je werk nu gezelliger is.
Waar nu dus vooral het probleem zit, is het contact met je familie, en mogelijke dates. Misschien moet je die beide dingen weer even op een laag pitje zetten, want die lijken je meer verdriet dan geluk op te leveren. Ga verder met de dingen die jou wèl blij maken. In je huisje, op je werk, en met je eigen verzorging.
Je mag trots zijn op jezelf. Ik ben blij om te lezen dat het nog steeds beter met je gaat dan 4 maanden geleden. Laat deze opwaartse spiraal niet onderbreken door onsympathieke mensen. Jij redt het prima zonder hen, dat heb je al bewezen.
Op het werk is het weer gezelliger.
Ook zorg ik weer beter voor mijzelf. Sla geen maaltijden meer over. Ook sport ik thuis 2 keer yoga in de week.
Ook ga ik elke week wel een keer te lopen.
Heb het huis ook weer op orde. Alles is weer lekker opgeruimd en schoon. Heb zelf de huiskamer wat gezelliger gemaakt.
Wat goed om te lezen dat je de verbeteringen in je huis hebt volgehouden, ja ze zelfs nog verder verbeterd hebt. Ik ben trots op je! Heel goed dat je nu beter voor jezelf zorgt en regelmatig beweegt. En wat fijn dat het op je werk nu gezelliger is.
Waar nu dus vooral het probleem zit, is het contact met je familie, en mogelijke dates. Misschien moet je die beide dingen weer even op een laag pitje zetten, want die lijken je meer verdriet dan geluk op te leveren. Ga verder met de dingen die jou wèl blij maken. In je huisje, op je werk, en met je eigen verzorging.
Je mag trots zijn op jezelf. Ik ben blij om te lezen dat het nog steeds beter met je gaat dan 4 maanden geleden. Laat deze opwaartse spiraal niet onderbreken door onsympathieke mensen. Jij redt het prima zonder hen, dat heb je al bewezen.
dinsdag 2 mei 2017 15:16
Ik voel mij zo ontzettend eenzaam
Wil een sociaal leven. Wil een of twee vrienden. En wil ook een liefdes leven.
Ben het zat om altijd alleen te zijn.
Hebben jullie tips hoe ik dit via internet kan aanpakken? Want ik ben bang dat ik door mijn handicap enz, sneller verkeerde mensen aantrek.
Dat hoor ik wel eens... Wil gewoon gezellige mensen leren. Zodat ik eens met iemand uit kan.
Hoor graag tips van jullie. Misschien weten jullie een leuke site?
Wil een sociaal leven. Wil een of twee vrienden. En wil ook een liefdes leven.
Ben het zat om altijd alleen te zijn.
Hebben jullie tips hoe ik dit via internet kan aanpakken? Want ik ben bang dat ik door mijn handicap enz, sneller verkeerde mensen aantrek.
Dat hoor ik wel eens... Wil gewoon gezellige mensen leren. Zodat ik eens met iemand uit kan.
Hoor graag tips van jullie. Misschien weten jullie een leuke site?
dinsdag 2 mei 2017 15:26
Ben weer een beetje in het oude patroon gevallen. Zoals het huis weer wat een troep. Maar het is gelukkig niet meer zo erg als eerst.
Ook sla ik soms weer het avondeten over. Dat is slecht, maar niet zo vaak als eerst. En ik probeer echt om beter voor mijzelf te zorgen.
Maar soms lukt het een dag niet
Ook sla ik soms weer het avondeten over. Dat is slecht, maar niet zo vaak als eerst. En ik probeer echt om beter voor mijzelf te zorgen.
Maar soms lukt het een dag niet
dinsdag 2 mei 2017 15:49
Ben even ingehaakt op de laatste pagina. Heb dus niet alles gelezen.
Wat ik wel kan zeggen uit je startbericht, is dat ik alle valkuilen, missende dingen die je daarin schetst herken.
In een jaar tijd verloor ik alles waar ik gelukkig van werd: liefde, huis, baan, familielid.
Nu bijna een jaar later is de rollercoaster nog steeds niet over en gaat een deel daarvan weer opnieuw beginnen.
Ja, ongelooflijk kut. Praat eens per maand met iemand daarover, helpt niet. Krijg hulp van thuis, onvoorwaardelijk en kan bij iedereen terecht. Uiteindelijk moet ik het allemaal zelf doen.
En dat laatste is wat jij ook nodig hebt. Dat kleine beetje motivatie om het zelf te doen.
Je moet - helaas soms - over hard voor werken. Zelfs voor je eigen geluk.
Ik kan je geen directe tips geven, het enige wat ik zeg is dat even flink huilen en je rot voelen nodig is. Maar please, verdoe je tijd niet aan negativiteit in het leven. Laat dit je motiveren om juist te worden wie je bent.
Het kost tijd, geloof me. Maar het komt goed.
Wat ik wel kan zeggen uit je startbericht, is dat ik alle valkuilen, missende dingen die je daarin schetst herken.
In een jaar tijd verloor ik alles waar ik gelukkig van werd: liefde, huis, baan, familielid.
Nu bijna een jaar later is de rollercoaster nog steeds niet over en gaat een deel daarvan weer opnieuw beginnen.
Ja, ongelooflijk kut. Praat eens per maand met iemand daarover, helpt niet. Krijg hulp van thuis, onvoorwaardelijk en kan bij iedereen terecht. Uiteindelijk moet ik het allemaal zelf doen.
En dat laatste is wat jij ook nodig hebt. Dat kleine beetje motivatie om het zelf te doen.
Je moet - helaas soms - over hard voor werken. Zelfs voor je eigen geluk.
Ik kan je geen directe tips geven, het enige wat ik zeg is dat even flink huilen en je rot voelen nodig is. Maar please, verdoe je tijd niet aan negativiteit in het leven. Laat dit je motiveren om juist te worden wie je bent.
Het kost tijd, geloof me. Maar het komt goed.
dinsdag 2 mei 2017 21:31
Het is idd erg klote om niemand te hebben.
Nu wil ik proberen om via internet vriendschappen te vinden. En ook een vriend. Alleen vind het wat eng. Heb laatst nog een verhaal gehoord dat iemand die ook een handicap heeft, vreemde mannen aantrok. En daar zit ik niet op te wachten. En ik hoef ook niet veel vrienden. Zou al blij zijn om een goede vriend/vriendin te hebben. Om eens iets leuks mee te doen.
Want ik denk dat een vriend/vriendin mij goed zou doen.
Nu wil ik proberen om via internet vriendschappen te vinden. En ook een vriend. Alleen vind het wat eng. Heb laatst nog een verhaal gehoord dat iemand die ook een handicap heeft, vreemde mannen aantrok. En daar zit ik niet op te wachten. En ik hoef ook niet veel vrienden. Zou al blij zijn om een goede vriend/vriendin te hebben. Om eens iets leuks mee te doen.
Want ik denk dat een vriend/vriendin mij goed zou doen.
woensdag 3 mei 2017 16:30
Met collega´s afspreken gaat niet. Sommige collega´s willen niet met collega´s afspreken. Want die zien ze al zo veel. En willen niet in vrije tijd ook nog collega´s zien. Met de ander heb ik geen klik. En andere zijn veel ouder. En ik zou het leuk vinden om met leeftijdgenoten om te gaan.
Ook is de sfeer niet heel gezellig op het werk. Ene week is alles mis en de andere week is alles weer top
Ook is de sfeer niet heel gezellig op het werk. Ene week is alles mis en de andere week is alles weer top
donderdag 13 juli 2017 18:58
Ik heb iets heel stoms gedaan... En nu heb ik spijt.
Er werkte een leuke jonge tijdelijk bij mij op het werk. Hij vroeg mij bijna iedere dag mee op date.
Elke wees ik hem af. Bang om naar een date afgewezen te worden....
Maar toch bleef hij vragen en had al van alles bedacht voor een date. Dus ik stemde toch in. We hadden toch gezellig op het werk.
Nu was vorige week zijn laatste dag. Maar ik had die dag een k*t dag. Alles ging mis enz.
Toen de werkdag erop zat ben ik snel naar huis gegaan. Was kapot, wou naar huis.
Ben ik toch helemaal vergeten om hem gedag te zeggen. Nu baal ik daar zo van. Heb zijn nummer ook niet.
Baal gewoon van mijn verlatingsangt en mijn stomme actie om geen gedag te zeggen
Er werkte een leuke jonge tijdelijk bij mij op het werk. Hij vroeg mij bijna iedere dag mee op date.
Elke wees ik hem af. Bang om naar een date afgewezen te worden....
Maar toch bleef hij vragen en had al van alles bedacht voor een date. Dus ik stemde toch in. We hadden toch gezellig op het werk.
Nu was vorige week zijn laatste dag. Maar ik had die dag een k*t dag. Alles ging mis enz.
Toen de werkdag erop zat ben ik snel naar huis gegaan. Was kapot, wou naar huis.
Ben ik toch helemaal vergeten om hem gedag te zeggen. Nu baal ik daar zo van. Heb zijn nummer ook niet.
Baal gewoon van mijn verlatingsangt en mijn stomme actie om geen gedag te zeggen
vrijdag 14 juli 2017 10:46
Het valt ook niet mee allemaal! Kan je maandag de leiding van het werk vragen om zijn gegevens? Dan zeg je dat je graag had willen afscheid nemen maar dat je dat vergeten was. Misschien mogen ze zijn adres niet aan jou geven, maar kunnen ze wel jouw telefoonnummer aan hem geven, of je mailadres.
Laat je ons weten of het is gelukt?
En als je nou ooit weer in een situatie komt waarin je iets graag wilt, maar het niet durft, bedenk dan: Wat kan er mis gaan?
Je had natuurlijk toen hij je voor de derde keer uitvroeg, Ja graag! moeten zeggen... Het is zo'n beetje liefste wat je wilt, wat meer contact met vriendelijke fijne mensen. Je bent natuurlijk bang om gekwetst te worden, en dat is ook best wel eng, maar je zou ook zomaar wèl een fijne vriend kunnen vinden als je Ja zegt.
Ik heb het gevoel dat jij wel een soort mentor zou kunnen gebruiken. Een vriendelijke oude dame die je een beetje begeleidt af en toe. Zou je misschien via je huisarts een vrijwilliger kunnen aanvragen? iemand die bv 1x per maand op bezoek komt, een stukje gaat wandelen met je of een kopje koffie drinken ofzo. Ik zou het zó voor je willen doen, maar waarschijnlijk wonen we heel ver van elkaar vandaan. Het leven is lichter als je af en toe iets kunt delen met iemand die je vertrouwd.
Sterkte lieve moedige Regenwolk!
Laat je ons weten of het is gelukt?
En als je nou ooit weer in een situatie komt waarin je iets graag wilt, maar het niet durft, bedenk dan: Wat kan er mis gaan?
Je had natuurlijk toen hij je voor de derde keer uitvroeg, Ja graag! moeten zeggen... Het is zo'n beetje liefste wat je wilt, wat meer contact met vriendelijke fijne mensen. Je bent natuurlijk bang om gekwetst te worden, en dat is ook best wel eng, maar je zou ook zomaar wèl een fijne vriend kunnen vinden als je Ja zegt.
Ik heb het gevoel dat jij wel een soort mentor zou kunnen gebruiken. Een vriendelijke oude dame die je een beetje begeleidt af en toe. Zou je misschien via je huisarts een vrijwilliger kunnen aanvragen? iemand die bv 1x per maand op bezoek komt, een stukje gaat wandelen met je of een kopje koffie drinken ofzo. Ik zou het zó voor je willen doen, maar waarschijnlijk wonen we heel ver van elkaar vandaan. Het leven is lichter als je af en toe iets kunt delen met iemand die je vertrouwd.
Sterkte lieve moedige Regenwolk!
vrijdag 14 juli 2017 19:22
Het is jammer dat het zo gelopen is, maar je doorziet je angst en da's stap 1 om naar betere resultaten te kunnen toewerken.
Goede ideeën in de post hierboven. Als ze je zijn gegevens niet geven (mag waarschijnlijk niet), kun je ook vragen of ze het adres willen aanvullen op een kaartje aan hem en dat kaartje voor je willen posten. Dan kun jij hem schrijven dat je graag nog had willen afspreken, maar dat dat niet gelukt was en het nummer waarop hij je kan bereiken. Is misschien ook minder eng dan bellen. (Kaartje in een dichtgeplakte enveloppe, postzegel niet vergeten.)
Ik hoop dat je al je moed bij elkaar schraapt en bij PZ of je leidinggevende om zijn gegevens vraagt (en dat ze je willen helpen). Onthoud: nee heb je, ja kun je krijgen.
Ik hoop dat het voor de rest goed met je gaat.
Goede ideeën in de post hierboven. Als ze je zijn gegevens niet geven (mag waarschijnlijk niet), kun je ook vragen of ze het adres willen aanvullen op een kaartje aan hem en dat kaartje voor je willen posten. Dan kun jij hem schrijven dat je graag nog had willen afspreken, maar dat dat niet gelukt was en het nummer waarop hij je kan bereiken. Is misschien ook minder eng dan bellen. (Kaartje in een dichtgeplakte enveloppe, postzegel niet vergeten.)
Ik hoop dat je al je moed bij elkaar schraapt en bij PZ of je leidinggevende om zijn gegevens vraagt (en dat ze je willen helpen). Onthoud: nee heb je, ja kun je krijgen.
Ik hoop dat het voor de rest goed met je gaat.
vrijdag 14 juli 2017 19:30
Het stomme is dat ik ook zijn nummer niet durf te vragen op mijn werk. (of dat ze mijn nummer door sturen).
Als ik zijn nummer wel zou hebben, durf ik toch geen berichtje te sturen...
Baal op zulke momenten van mij zelf. Die stomme angsten ook.
Maar het stomme is ook dat ik mij afvraag wat mijn ouders van hem zouden vinden. Wat eigenlijk niets uit mag maken.
Dat spook dan ook altijd door mijn hoofd als ik iemand leuk vind....
Baal gewoon van mijn angsten
Als ik zijn nummer wel zou hebben, durf ik toch geen berichtje te sturen...
Baal op zulke momenten van mij zelf. Die stomme angsten ook.
Maar het stomme is ook dat ik mij afvraag wat mijn ouders van hem zouden vinden. Wat eigenlijk niets uit mag maken.
Dat spook dan ook altijd door mijn hoofd als ik iemand leuk vind....
Baal gewoon van mijn angsten
donderdag 3 augustus 2017 20:42
Vandaag hoorde ik dat die leuke jonge volgende week een paar dagen komt werken/invallen.
Nu ben ik daardoor erg zenuwachtig. Lijkt mij wel weer gezellig. Maar aan de andere kant, kijk ik er ook heel erg tegen op.
Omdat ik gewoon zo weg ben gegaan, zonder afscheid te nemen....
Nu maakt ik het vast weer veel groter dan dat het is. Ik voel mij gewoon zo stom
Nu ben ik daardoor erg zenuwachtig. Lijkt mij wel weer gezellig. Maar aan de andere kant, kijk ik er ook heel erg tegen op.
Omdat ik gewoon zo weg ben gegaan, zonder afscheid te nemen....
Nu maakt ik het vast weer veel groter dan dat het is. Ik voel mij gewoon zo stom
donderdag 3 augustus 2017 21:48
Ik denk dat het tijd is om je netwerk te vergroten.
Ben je bekend met stichting Mee? Zitten zij bij jou in de buurt?
Zo ja dan zou ik eens een afspraak met ze maken en dit voorleggen.
Mogelijk kom je in aanmerking voor ondersteunende of activerende begeleiding aan huis.
Stichting mee kan je dan helpen met het indienen van de aanvraag.
Ook is het vaak mogelijk om via stichting mee je netwerk te vergroten door contacten met anderen in je vrije tijd.
Ben benieuwd of je hier iets mee kunt.
Ben je bekend met stichting Mee? Zitten zij bij jou in de buurt?
Zo ja dan zou ik eens een afspraak met ze maken en dit voorleggen.
Mogelijk kom je in aanmerking voor ondersteunende of activerende begeleiding aan huis.
Stichting mee kan je dan helpen met het indienen van de aanvraag.
Ook is het vaak mogelijk om via stichting mee je netwerk te vergroten door contacten met anderen in je vrije tijd.
Ben benieuwd of je hier iets mee kunt.
donderdag 3 augustus 2017 23:55
Ik lees nu pas het berichtje over die leuke jongen.
Top dat je hem volgende week weer gaat zien. Zo krijg je toch de kans om met hem af te spreken.
Als je bang bent dat de kans groot is dat je hem dan ook gaat ontwijken of hem niet durft te vragen om wat samen te drinken ofzo kun je ook vooraf al een kaartje schrijven met jouw gegevens erop en dit dan aan hem geven.
En verder, iets minder denken, iets meer doen.
Jij bent leuk zoals je bent!
Pak eens een boekje en schijf vanaf nu elke dag een ding oo waar je tevreden over bent. Dit mag iets van je uiterlijk zijn, iets van je karakter of iets wat je die dag goed gedaan hebt.
Het is goed om zo elke dag even positief stil te staan bij jezelf. Je zal zien dat je na een tijdje een boek vol hebt met dingen om trots op te zijn!
Top dat je hem volgende week weer gaat zien. Zo krijg je toch de kans om met hem af te spreken.
Als je bang bent dat de kans groot is dat je hem dan ook gaat ontwijken of hem niet durft te vragen om wat samen te drinken ofzo kun je ook vooraf al een kaartje schrijven met jouw gegevens erop en dit dan aan hem geven.
En verder, iets minder denken, iets meer doen.
Jij bent leuk zoals je bent!
Pak eens een boekje en schijf vanaf nu elke dag een ding oo waar je tevreden over bent. Dit mag iets van je uiterlijk zijn, iets van je karakter of iets wat je die dag goed gedaan hebt.
Het is goed om zo elke dag even positief stil te staan bij jezelf. Je zal zien dat je na een tijdje een boek vol hebt met dingen om trots op te zijn!
vrijdag 4 augustus 2017 10:14
Maak het niet groter dan nodig is. Gewoon zeggen dat je dacht dat je hem nog zou zien, en dat je het leuk vindt dat hij er nu weer is. En als je nu op de eerste dag een opening ziet om iets af te spreken/telefoonnummer te vragen, doen! Niet meer wachten tot de laatste dag, da's de les van de vorige keer 
Werk ze volgende week!
Werk ze volgende week!
vrijdag 4 augustus 2017 13:02
In welke omgeving woon je?
Je zou kunnen kijken of er in jouw regio buddyzorg of maatjesprojecten zijn. Dan gaat een vrijwilliger regelmatig iets met je ondernemen, en die kan je eventueel ook af en toe helpen met iets practisch. In veel grote steden wordt dit aangeboden en is bedoeld voor mensen met een chronische of terminale aandoening die weinig netwerk hebben.
Het verschilt per regio welke organisatie dit aanbiedt, dus vandaar mijn vraag.
Je zou kunnen kijken of er in jouw regio buddyzorg of maatjesprojecten zijn. Dan gaat een vrijwilliger regelmatig iets met je ondernemen, en die kan je eventueel ook af en toe helpen met iets practisch. In veel grote steden wordt dit aangeboden en is bedoeld voor mensen met een chronische of terminale aandoening die weinig netwerk hebben.
Het verschilt per regio welke organisatie dit aanbiedt, dus vandaar mijn vraag.
vrijdag 4 augustus 2017 20:40
Zou goed kunnen dat MEE weet bij welke organisatie in jouw omgeving je hiervoor terecht kunt. Het is denk ik een goede stap voor je: iemand waarmee je erop uit kunt, die weet van jouw situatie. En die je eventueel kan helpen met practische dingetjes.
In Den Haag / Leiden heb je buddynetwerk en in omgeving Rotterdam zit dit bij Humanitas. Andere regio's weet ik helaas niet.
In Den Haag / Leiden heb je buddynetwerk en in omgeving Rotterdam zit dit bij Humanitas. Andere regio's weet ik helaas niet.
dinsdag 20 maart 2018 19:43
De laatste tijd is mijn huis een stuk netter en schooner.
Al zijn er twee dingen wat ik te weinig doe. Maar de rest is opgeruimd.
Ik ben een paar maanden geleden tante geworden. Hierdoor is er weer contact met familie. Dit gaat tot nu toe goed.
Ergens ben ik nu jaloers/verdrietig.
Ik wil ook heel graag kinderen.
Alleen ik weet dat dit nooit gaat gebeuren.
Ik heb laatst ook twee volgels gekocht.
Vind het leuk om voor dieren te zorgen en het is ook wel gezellig
Al zijn er twee dingen wat ik te weinig doe. Maar de rest is opgeruimd.
Ik ben een paar maanden geleden tante geworden. Hierdoor is er weer contact met familie. Dit gaat tot nu toe goed.
Ergens ben ik nu jaloers/verdrietig.
Ik wil ook heel graag kinderen.
Alleen ik weet dat dit nooit gaat gebeuren.
Ik heb laatst ook twee volgels gekocht.
Vind het leuk om voor dieren te zorgen en het is ook wel gezellig
dinsdag 20 maart 2018 21:56
woensdag 21 maart 2018 08:46
Dat klinkt goed, Regenwolk. Je huis op orde, twee vogeltjes, en een neefje/nichtje. Ik weet niet waarom je nooit kinderen denkt te kunnen krijgen, terwijl je dat graag wil, maar dat is een heel naar gevoel.
Misschien een weekendje naar de kust? Beetje zwemmen of pootjebaden, zonnen, zeelucht opsnuiven. Dan ben je er echt even uit. (Tenzij je bij de kust woont natuurlijk, dan misschien een stedentripje.)
Als je het eng vindt, zou ik niet te ver weggaan en vooraf bedenken hoe je om kunt gaan met voor jou spannende situaties (reizen, ergens eten, bijv.). Misschien helpt het om in het park te picknicken ipv ergens te gaan eten. Misschien wil je wel ergens gaan eten, maar graag een boek meenemen.
Misschien een weekendje naar de kust? Beetje zwemmen of pootjebaden, zonnen, zeelucht opsnuiven. Dan ben je er echt even uit. (Tenzij je bij de kust woont natuurlijk, dan misschien een stedentripje.)
Als je het eng vindt, zou ik niet te ver weggaan en vooraf bedenken hoe je om kunt gaan met voor jou spannende situaties (reizen, ergens eten, bijv.). Misschien helpt het om in het park te picknicken ipv ergens te gaan eten. Misschien wil je wel ergens gaan eten, maar graag een boek meenemen.
