Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 20 januari 2017 08:53
Daar ben ik ook benieuwd naar. Ik zie maar een paar vrouwen met autisme, maar veel meer mannen met autisme.
Een vrouw die ik beter ken heeft een zware vorm, maar dat zegt natuurlijk weinig over andere autistische vrouwen. Andere vrouwen met autisme die ik ontmoet heb, hebben daar minder last van, is mijn indruk.
Ik herken me wel gedeeltelijk in de geïnterviewde autisten. Ik heb ook bijzondere interesses. Een knikkerbak heb ik niet. Ik heb wel een paar LEGO-bouwpakketten gekocht (maar ze zijn peperduur!).
Ik kan ook redelijk muziek naspelen zoals dat nummer van André Hazes. Niet zo perfect als de man in de uitzending dat kan.
Een vrouw die ik beter ken heeft een zware vorm, maar dat zegt natuurlijk weinig over andere autistische vrouwen. Andere vrouwen met autisme die ik ontmoet heb, hebben daar minder last van, is mijn indruk.
Ik herken me wel gedeeltelijk in de geïnterviewde autisten. Ik heb ook bijzondere interesses. Een knikkerbak heb ik niet. Ik heb wel een paar LEGO-bouwpakketten gekocht (maar ze zijn peperduur!).
Ik kan ook redelijk muziek naspelen zoals dat nummer van André Hazes. Niet zo perfect als de man in de uitzending dat kan.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 20 januari 2017 18:10
Ik vond het minder interessant dan andere documentaires over Autisme die ik gezien heb. Wel herken ik me in bijzondere interesses. Nou ja, ik weet niet of mijn interesses echt afwijkend zijn. Maar als ik een dvd kijk, heb ik nog altijd het liefst films of series uit mijn jeugd. Zoals Kees & co, Het zonnetje in Huis, GTST dvd's uit de jaren '90. Die raak ik nooit beu. Met nieuwere films of series heb ik dat niet. Hooguit maar een paar keer kijken.
Ik vind het ook leuk om foto's van plaatsen uit mijn jeugd te maken en dan te vergelijken hoe het er toen uitzag. Dat kan ook een boom of struik zijn. Eigenlijk ken ik niemand die deze interesses ook heeft.
Ik heb ook wel gangbaardere interesses als shoppen, zwemmen, badminton, met de honden wandelen, kleuren voor volwassen.
Als kind had ik interesse in doodlopende straten. Ik wilde dan weten hoe ze eindigden. Met een hek, in een weiland?
Ik vind het ook leuk om foto's van plaatsen uit mijn jeugd te maken en dan te vergelijken hoe het er toen uitzag. Dat kan ook een boom of struik zijn. Eigenlijk ken ik niemand die deze interesses ook heeft.
Ik heb ook wel gangbaardere interesses als shoppen, zwemmen, badminton, met de honden wandelen, kleuren voor volwassen.
Als kind had ik interesse in doodlopende straten. Ik wilde dan weten hoe ze eindigden. Met een hek, in een weiland?
vrijdag 20 januari 2017 19:33
Ik ben heel erg benieuwd naar verdere afleveringen. Vond de mensen die nu voorbij kwamen wel heel 'typisch' voor autisme (niet dat er nu van typisch gesproken kan worden binnen autisme, maar dit waren wel mensen die wat mij betreft onder het grote publiek als stereotype autist bestempeld worden). En daardoor blijft het bij mij altijd op de achtergrond knagen of ik dan wel echt ook autistisch ben omdat ik mezelf niet echt kan herkennen in deze vorm(en) van autisme.
Maar denk wel dat de uitzending heel laagdrempelig is voor 'het algemene publiek'.
Ben dus heel benieuwd naar de andere afleveringen.
Maar denk wel dat de uitzending heel laagdrempelig is voor 'het algemene publiek'.
Ben dus heel benieuwd naar de andere afleveringen.
zaterdag 21 januari 2017 15:36
quote:Bambi schreef op 21 januari 2017 @ 10:59:
Ook zo typisch dat Filemon tegen die moeder zei dat je aan haar zoon (die knul die voetbalde in het filmpje) helemaal niet kon zien dat hij autistisch Is.
Dat zag je letterlijk al binnen 3 seconden..
Ik zie dat ook niet direct, maar ik ben geen autisme-expert natuurlijk. Wat zijn moeder zei over zijn gedrag als iets hem frustreert, of hoe de school vroeger was, is wel bij veel mensen met autisme herkenbaar.
Waarschijnlijk de manier zoals hij zich beweegt? Voetbalt hij anders dan de andere jongens in hetzelfde elftal of groep? Misschien zie je het als je je erop fixeert?
Bij de jongen op de piano "zie" (eigenlijk: hoor) ik het aan zijn spraak. Dan heb ik alvast geoutruled dat het zou komen dat hij een voor mij vreemde taal spreekt (Engels i.p.v. Nederlands). En hij is blind, maar dan moet ik hem vergelijken met iemand die blind is, maar geen autisme heeft. Blinden moeten alles op de tast doen en hun gehoor erg goed ontwikkelen.
Bij de jongen met de grote knikkerbak, valt hij mij ook dat hij nogal star in kijken is. Weinig gezichtsuitdrukking en geen glimlach ertussendoor. Ook geen grapjes, maar dat hoeft niet per se.
Bij de presentator die zegt zelf autistisch te zijn, zie ik echt helemaal niets. In zijn gedrag niet, en in zijn maniertjes niet. Dus moeten we afgaan op datgene wat hij vertelt. En dat geldt wel meer voor sommige mensen met autisme. Als ik beluister hoe hun jeugd was, of hun omgang met anderen, zouden de moeilijkheden die zij ervaren of ervoeren, kunnen duiden op autisme.
Ook zo typisch dat Filemon tegen die moeder zei dat je aan haar zoon (die knul die voetbalde in het filmpje) helemaal niet kon zien dat hij autistisch Is.
Dat zag je letterlijk al binnen 3 seconden..
Ik zie dat ook niet direct, maar ik ben geen autisme-expert natuurlijk. Wat zijn moeder zei over zijn gedrag als iets hem frustreert, of hoe de school vroeger was, is wel bij veel mensen met autisme herkenbaar.
Waarschijnlijk de manier zoals hij zich beweegt? Voetbalt hij anders dan de andere jongens in hetzelfde elftal of groep? Misschien zie je het als je je erop fixeert?
Bij de jongen op de piano "zie" (eigenlijk: hoor) ik het aan zijn spraak. Dan heb ik alvast geoutruled dat het zou komen dat hij een voor mij vreemde taal spreekt (Engels i.p.v. Nederlands). En hij is blind, maar dan moet ik hem vergelijken met iemand die blind is, maar geen autisme heeft. Blinden moeten alles op de tast doen en hun gehoor erg goed ontwikkelen.
Bij de jongen met de grote knikkerbak, valt hij mij ook dat hij nogal star in kijken is. Weinig gezichtsuitdrukking en geen glimlach ertussendoor. Ook geen grapjes, maar dat hoeft niet per se.
Bij de presentator die zegt zelf autistisch te zijn, zie ik echt helemaal niets. In zijn gedrag niet, en in zijn maniertjes niet. Dus moeten we afgaan op datgene wat hij vertelt. En dat geldt wel meer voor sommige mensen met autisme. Als ik beluister hoe hun jeugd was, of hun omgang met anderen, zouden de moeilijkheden die zij ervaren of ervoeren, kunnen duiden op autisme.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 21 januari 2017 17:47
Ik ga het programma niet kijken. Tijdens de onderzoeken voor mijn diagnose (waarbij ik in verhalen over mensen met autisme moest arceren waar ik me in herkende) ergerde ik me aan de typische/stereotype voorbeelden.
Waarschijnlijk omdat je aan mij niet meteen ziet dat er iets "mis" is om het zo maar even te zeggen. Ook niet als je een dagje met me omgaat. Wel als je bijvoorbeeld een week met me mee zou lopen.
Even iets anders:
Hoe maken jullie vrienden? Ja, een rare vraag , maar ik merk dat ik het moeilijk vind om nieuwe mensen te ontmoeten. Nou ja, meer een vriendschap daaruit te laten ontstaan. Ik ben niet zo goed met sociale regeltjes enzo, maar ik geloof dat het raar is om zomaar te zeggen: "mag ik je nummer, want dan kunnen we een keer iets leuks gaan doen?"
Ik heb dus het probleem dat als ik eens praat met iemand, dat óf vrouwen van in de 30/40 zijn (in de bus bijvoorbeeld) waar ik niet snel vrienden mee zou worden (andere levensfase, zij hebben kinderen/koophuis/man etc en ik woon nog bij m'n ouders en ben al blij als ik een tijdelijk baantje heb en aankan). Óf iemand van mijn leeftijd die na dat praatje in zijn/haar bus/trein stapt en die ik nooit meer tegenkom. Terwijl dat praatje voor mijn gevoel niet het moment is om te "regelen" dat je daarna nog met elkaar omgaat zeg maar.
Wat dat betreft was school een stuk fijner. Je zag elkaar iedere dag en dan was er meer tijd voor een vriendschap om te ontstaan.
Ik heb al gezocht naar een leesclub, maar er is er maar eentje, en dat is maar 1x per maand. En dan moet ik eerst een bibliotheek abonnement nemen geloof ik, want het is in de bieb
Waarschijnlijk omdat je aan mij niet meteen ziet dat er iets "mis" is om het zo maar even te zeggen. Ook niet als je een dagje met me omgaat. Wel als je bijvoorbeeld een week met me mee zou lopen.
Even iets anders:
Hoe maken jullie vrienden? Ja, een rare vraag , maar ik merk dat ik het moeilijk vind om nieuwe mensen te ontmoeten. Nou ja, meer een vriendschap daaruit te laten ontstaan. Ik ben niet zo goed met sociale regeltjes enzo, maar ik geloof dat het raar is om zomaar te zeggen: "mag ik je nummer, want dan kunnen we een keer iets leuks gaan doen?"
Ik heb dus het probleem dat als ik eens praat met iemand, dat óf vrouwen van in de 30/40 zijn (in de bus bijvoorbeeld) waar ik niet snel vrienden mee zou worden (andere levensfase, zij hebben kinderen/koophuis/man etc en ik woon nog bij m'n ouders en ben al blij als ik een tijdelijk baantje heb en aankan). Óf iemand van mijn leeftijd die na dat praatje in zijn/haar bus/trein stapt en die ik nooit meer tegenkom. Terwijl dat praatje voor mijn gevoel niet het moment is om te "regelen" dat je daarna nog met elkaar omgaat zeg maar.
Wat dat betreft was school een stuk fijner. Je zag elkaar iedere dag en dan was er meer tijd voor een vriendschap om te ontstaan.
Ik heb al gezocht naar een leesclub, maar er is er maar eentje, en dat is maar 1x per maand. En dan moet ik eerst een bibliotheek abonnement nemen geloof ik, want het is in de bieb
zaterdag 21 januari 2017 19:06
Valeriaansnoepje, is een sportvereniging o.i.d. niks?
Ik ga zelf een aantal keer in de week sporten vaak dezelfde mensen. Het zijn geen vrienden waar ik ook buiten het sporten mee afspreek, maar dat is ook omdat ik daar zelf niet zo'n behoefte aan heb momenteel (ben al druk zat).
Maar op zich is het helemaal niet gek om te zeggen 'Goh, lijkt het je leuk een keer iets te gaan doen.'
En anders via een oproepje? Ik heb zo (via oproepjes en forum) al best een aantal keer leuke uitstapjes gehad. Geen langdurige vriendschap, maar dat ligt dus meer aan mij (ik noem niemand een vriend, op 1 persoon na die op een gegeven moment opmerkte hoe lang we al vriendinnen waren).
Aan mij zie je trouwens ook niet zo makkelijk dat ik autistisch ben. Pas als je me beter leert kennen en er een beetje oog voor hebt zullen wel dingen op gaan vallen.
Ik ga zelf een aantal keer in de week sporten vaak dezelfde mensen. Het zijn geen vrienden waar ik ook buiten het sporten mee afspreek, maar dat is ook omdat ik daar zelf niet zo'n behoefte aan heb momenteel (ben al druk zat).
Maar op zich is het helemaal niet gek om te zeggen 'Goh, lijkt het je leuk een keer iets te gaan doen.'
En anders via een oproepje? Ik heb zo (via oproepjes en forum) al best een aantal keer leuke uitstapjes gehad. Geen langdurige vriendschap, maar dat ligt dus meer aan mij (ik noem niemand een vriend, op 1 persoon na die op een gegeven moment opmerkte hoe lang we al vriendinnen waren).
Aan mij zie je trouwens ook niet zo makkelijk dat ik autistisch ben. Pas als je me beter leert kennen en er een beetje oog voor hebt zullen wel dingen op gaan vallen.
zaterdag 21 januari 2017 19:57
Misschien was dat wat geweest als ik niet al een jaarabonnement bij een sportschool had gehad. Nu doe ik daar 2-3x per week groepslessen. Alleen ruimt iedereen daar weer snel op na de les, en zijn zo weer weg. Er is een bar, maar die is vaak ingenomen door de bejaardenclub ( ) want als er mensen van de groepsles zaten was ik er wel bij gaan zitten.
De vraag "Goh, lijkt het je leuk een keer iets te gaan doen" vind ik eng ( ) omdat ik een ongemakkelijke stilte, een rare blik of uitlachen verwacht. Waarom ik dat verwacht weet ik eigenlijk niet, misschien dat het in het verleden is gebeurt maar dat ik me dat nu niet meer herinner. Omdat de overtuiging en het gevoel vrij diep zit, zeg maar.
De vraag "Goh, lijkt het je leuk een keer iets te gaan doen" vind ik eng ( ) omdat ik een ongemakkelijke stilte, een rare blik of uitlachen verwacht. Waarom ik dat verwacht weet ik eigenlijk niet, misschien dat het in het verleden is gebeurt maar dat ik me dat nu niet meer herinner. Omdat de overtuiging en het gevoel vrij diep zit, zeg maar.
zaterdag 21 januari 2017 21:04
Nieuwe vriendschappen opdoen is best lastig ja. Misschien een dansschool in de buurt met leeftijdsgenoten of een team sport? Buiten school en werk is het echt lastig.
Ik zou het trouwens helemaal niet raar vinden als iemand me vroeg een keer samen iets leuks te doen. Ik denk dat je van het idee af moet stappen dat mensen je gaan uitlachen. Als ze niet willen heb je de groep die direct zegt dat ze daar geen behoefte aan hebben of de groep die je hun nummer geven maar verder niet ingaan op een afspraak.
Je zult toch een risico moeten nemen en niet verwachten dat je na 1 afspraak al een bff hebt haha.
Zelf onderhoud ik me sociale contacten door mijn hond. Ik spreek daardoor heel veel mensen en sommige spreek ik op de whatsapp. Verder heb ik wat vroeger vriendinnen waren nu kennissen. Vind ik erg jammer, zou ook graag een nieuwe vriendin willen.
Ik zou het trouwens helemaal niet raar vinden als iemand me vroeg een keer samen iets leuks te doen. Ik denk dat je van het idee af moet stappen dat mensen je gaan uitlachen. Als ze niet willen heb je de groep die direct zegt dat ze daar geen behoefte aan hebben of de groep die je hun nummer geven maar verder niet ingaan op een afspraak.
Je zult toch een risico moeten nemen en niet verwachten dat je na 1 afspraak al een bff hebt haha.
Zelf onderhoud ik me sociale contacten door mijn hond. Ik spreek daardoor heel veel mensen en sommige spreek ik op de whatsapp. Verder heb ik wat vroeger vriendinnen waren nu kennissen. Vind ik erg jammer, zou ook graag een nieuwe vriendin willen.
zaterdag 21 januari 2017 21:29
@Biebeltje: en dat kan ik me dus nauwelijks voorstellen, dat dat gewoon kan. Waarschijnlijk omdat het nog nooit aan mij is gevraagd.
Ik ben één keer met een klasgenoot naar de stad geweest in mijn eerste jaar, maar pfff... zij was helemaal van het uitgaan, veel alcohol drinken tijdens het uitgaan ("Gelukkig ben jij er niet zo eentje die niet drinkt, want dat is niet leuk als wij allemaal lekker losgaan enzo" zei ze toen ik vertelde dat ik wel Bacardi lustte) en we bleken echt nul komma nul gedeelde interesses te hebben. Dat was echt naar, de hele tijd zo'n ongemakkelijke stilte en ze liet duidelijk merken dat ze mijn gedachtegang maar raar vond.
Ik heb nu twee oud-klasgenoten via Facebook gevraagd of ze koffie willen gaan drinken om eens bij te kletsen. Die twee klasgenoten waren vaak een luisterend oor als ik ergens mee zat. Dat is een kleinere stap dan op een nieuw iemand af te stappen.
edit: de eerste reageerde al positief
(Mocht diegene op het viva forum zitten: je positieve reactie wordt zéér gewaardeerd )
Ik ben één keer met een klasgenoot naar de stad geweest in mijn eerste jaar, maar pfff... zij was helemaal van het uitgaan, veel alcohol drinken tijdens het uitgaan ("Gelukkig ben jij er niet zo eentje die niet drinkt, want dat is niet leuk als wij allemaal lekker losgaan enzo" zei ze toen ik vertelde dat ik wel Bacardi lustte) en we bleken echt nul komma nul gedeelde interesses te hebben. Dat was echt naar, de hele tijd zo'n ongemakkelijke stilte en ze liet duidelijk merken dat ze mijn gedachtegang maar raar vond.
Ik heb nu twee oud-klasgenoten via Facebook gevraagd of ze koffie willen gaan drinken om eens bij te kletsen. Die twee klasgenoten waren vaak een luisterend oor als ik ergens mee zat. Dat is een kleinere stap dan op een nieuw iemand af te stappen.
edit: de eerste reageerde al positief
(Mocht diegene op het viva forum zitten: je positieve reactie wordt zéér gewaardeerd )
zaterdag 21 januari 2017 21:35
Ik vind het wel eng om aan anderen iets voor te stellen (niet per se met een date en later een relatie als doel, maar als vriendschap), denkende... dat anderen dat niet zullen waarderen. Maar er zijn aanwijzingen waaruit blijkt dat ik niet slecht lig bij de collega's. Een collega vroeg of ik met hem een stukje wou fietsen vanaf de poort (grens van de werkplek) (dus tot het punt dat hij en ik een andere route hebben naar huis.
Of dat ik met anderen wil eten bij een restaurant. Ik zeg vaak ja, mits het buiten werktijd valt. Het gaat dan om het voorstel van anderen aan mij. Ook hoe ik reageer is belangrijk, maar het feit dat anderen dat aan mij voorstellen.
Ik denk dat ikzelf niet zo star ben en als er iets onverwachts gebeurt ga ik kijken hoe dat voor mij uitpakt; en dat is niet altijd negatief.
Als iemand uit het reisgezelschap aan mij vraagt of hij/zij mij mag toevoegen als Facebook-Vriend, zeg ik geen nee (dan voegt hij/zij mij toe, of ik hem/haar).
Of dat ik met anderen wil eten bij een restaurant. Ik zeg vaak ja, mits het buiten werktijd valt. Het gaat dan om het voorstel van anderen aan mij. Ook hoe ik reageer is belangrijk, maar het feit dat anderen dat aan mij voorstellen.
Ik denk dat ikzelf niet zo star ben en als er iets onverwachts gebeurt ga ik kijken hoe dat voor mij uitpakt; en dat is niet altijd negatief.
Als iemand uit het reisgezelschap aan mij vraagt of hij/zij mij mag toevoegen als Facebook-Vriend, zeg ik geen nee (dan voegt hij/zij mij toe, of ik hem/haar).
World of Warcraft: Legion
zaterdag 21 januari 2017 21:49
Over vrouwen met autisme vond ik
http://www.anneliesspek.nl/Autisme%20bij%20vrouwen.pdf
Het is geschreven door Annelies Spek en het staat ook op haar website. Ik heb altijd gemeend dat vrouwen met autisme daar meer last van hebben dan mannen, omdat van vrouwen andere dingen worden verwacht in deze maatschappij dan van mannen (dit zou voor vrouwen met autisme extra zwaar zijn). Het was slechts een vermoeden, waarbij ik ook dacht dat ik er naast kon zitten. Nu schrijf Annelies Spek dit artikel. Verder zijn een aantal dingen voor mij herkenbaar, ook al gaat het om vrouwen, en ben ikzelf een man. Ik kijk dan naar het plannen van huishouden, het koken, en het hebben van een fulltimebaan.
http://www.anneliesspek.nl/Autisme%20bij%20vrouwen.pdf
Het is geschreven door Annelies Spek en het staat ook op haar website. Ik heb altijd gemeend dat vrouwen met autisme daar meer last van hebben dan mannen, omdat van vrouwen andere dingen worden verwacht in deze maatschappij dan van mannen (dit zou voor vrouwen met autisme extra zwaar zijn). Het was slechts een vermoeden, waarbij ik ook dacht dat ik er naast kon zitten. Nu schrijf Annelies Spek dit artikel. Verder zijn een aantal dingen voor mij herkenbaar, ook al gaat het om vrouwen, en ben ikzelf een man. Ik kijk dan naar het plannen van huishouden, het koken, en het hebben van een fulltimebaan.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 21 januari 2017 22:01
zaterdag 21 januari 2017 23:55
Valeriaansnoepje: Ik vind vrienden maken ook erg moeilijk. Uit mezelf een nummer vragen doe ik ook niet. Ik weet dat iemand de 1e stap moet nemen, maar denk altijd dat anderen beter tegen afwijzing kunnen dan ik.
Mijn huidige vriendinnen zijn verschillende leeftijden. Allemaal ontmoet op het werk. Over het algemeen klik ik niet goed met leeftijdsgenoten. Die zijn erg met hun relatie/uitgaan/gezin bezig.
Twee vriendinnen zijn een stuk ouder (41 en 62). Ik had het niet in die leeftijden gezocht, maar het klikt gewoon goed. Een tijd leuk samenwerken. Dan werd ik gevraagd om eens een bakkie te komen doen en dat beviel. Of ik werd op een verjaardag gevraagd. Dan is het ijs al wat gebroken en durf ik makkelijker terug te vragen. Met die van 41 onderneem ik het meest. Zij is het flexibelst en net als ik single. Die van 62 is gestopt met werken en zie ik nu veel minder vaak. Maar we hebben nog wel contact.
Dan heb ik nog een vriendin van 30. Ook op dezelfde manier ontmoet. Zij is ook single, maar meestal druk, druk, druk. Hele weekenden achter elkaar volplannen met familiebezoekjes, feestjes.
Ik heb ook een tijd actiever gezocht naar vriendschappen door op een sportclub en hobbyclubs te gaan. Daar vond ik het nooit.
Mijn huidige vriendinnen zijn verschillende leeftijden. Allemaal ontmoet op het werk. Over het algemeen klik ik niet goed met leeftijdsgenoten. Die zijn erg met hun relatie/uitgaan/gezin bezig.
Twee vriendinnen zijn een stuk ouder (41 en 62). Ik had het niet in die leeftijden gezocht, maar het klikt gewoon goed. Een tijd leuk samenwerken. Dan werd ik gevraagd om eens een bakkie te komen doen en dat beviel. Of ik werd op een verjaardag gevraagd. Dan is het ijs al wat gebroken en durf ik makkelijker terug te vragen. Met die van 41 onderneem ik het meest. Zij is het flexibelst en net als ik single. Die van 62 is gestopt met werken en zie ik nu veel minder vaak. Maar we hebben nog wel contact.
Dan heb ik nog een vriendin van 30. Ook op dezelfde manier ontmoet. Zij is ook single, maar meestal druk, druk, druk. Hele weekenden achter elkaar volplannen met familiebezoekjes, feestjes.
Ik heb ook een tijd actiever gezocht naar vriendschappen door op een sportclub en hobbyclubs te gaan. Daar vond ik het nooit.
zondag 22 januari 2017 00:24
Vrienden maken, nee... daar ben ik niet echt goed in. Vrienden behouden ook niet. Mijn broertje is mijn beste vriend, en buiten dat heb ik geen vrienden (meer). Nu moet ik zeggen dat ik er (in elk geval op dit moment) ook niet zo erg veel behoefte aan heb. Ik weet eigenlijk niet eens of ik ooit wel echte vrienden/vriendinnen heb gehad. Mijn gevoel zegt van niet. Ik betekende niet zoveel voor ze, want toen ik een aantal jaren geleden in het ziekenhuis lag was niemand te bekennen. Sindsdien begrijp ik al helemáál niet meer hoe vriendschap werkt.
Op mijn werk heb ik één of twee collega's waar ik goed mee overweg kan, beide zijn een stuk ouder dan ik. Ik lijk altijd beter overeen te komen met mensen die minstens tien jaar ouder zijn dan ik. Maar goed, ik dwaal een beetje af heb ik het idee. Ik heb helaas geen gouden tip voor hoe je vrienden kunt maken.
Wat dan weer een beetje tegenstrijdig is in mijn geval, is dat ik wel redelijk gemakkelijk op iemand afstap als ik diegene leuk vind. Ik heb er slechts één relatie uitgehaald, en dan uiteindelijk was dat een heel slechte, maar heb wel meerdere keren contact gelegd met mannen op wie ik een oogje had (waarvan allen bezet bleken, vandaar dat het op niets uitliep).
Dat rijmt dan weer niet met mijn onvermogen om vriendschappen te sluiten.
Op mijn werk heb ik één of twee collega's waar ik goed mee overweg kan, beide zijn een stuk ouder dan ik. Ik lijk altijd beter overeen te komen met mensen die minstens tien jaar ouder zijn dan ik. Maar goed, ik dwaal een beetje af heb ik het idee. Ik heb helaas geen gouden tip voor hoe je vrienden kunt maken.
Wat dan weer een beetje tegenstrijdig is in mijn geval, is dat ik wel redelijk gemakkelijk op iemand afstap als ik diegene leuk vind. Ik heb er slechts één relatie uitgehaald, en dan uiteindelijk was dat een heel slechte, maar heb wel meerdere keren contact gelegd met mannen op wie ik een oogje had (waarvan allen bezet bleken, vandaar dat het op niets uitliep).
Dat rijmt dan weer niet met mijn onvermogen om vriendschappen te sluiten.
zondag 22 januari 2017 17:24
quote:Valeriaansnoepje schreef op 22 januari 2017 @ 16:37:
Vroeger dacht ik altijd dat ik geen behoefte had aan vrienden, maar volgens mij dacht/voelde ik dat meer om "het gemis" te verdoezelen.
Herkenbaar, want dat had ik vroeger ook. De laatste jaren niet meer. Ik vind het wel best zo.
Ik denk ook dat ik er misschien de energie niet meer voor kan opbrengen om op zoek te gaan naar vrienden. Diep in mijn hart zou ik het misschien best eens leuk vinden om (al was het er maar één) een goede vriendin te hebben, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik daar niet meer in geloof. Ik heb twee keer gedacht zo'n vriendin te hebben, en twee keer werd ik voor de gek gehouden. Misschien is het gewoon niet voor me weggelegd. Maar goed, op dit moment in mijn leven voel ik dat gemis niet.
Vroeger dacht ik altijd dat ik geen behoefte had aan vrienden, maar volgens mij dacht/voelde ik dat meer om "het gemis" te verdoezelen.
Herkenbaar, want dat had ik vroeger ook. De laatste jaren niet meer. Ik vind het wel best zo.
Ik denk ook dat ik er misschien de energie niet meer voor kan opbrengen om op zoek te gaan naar vrienden. Diep in mijn hart zou ik het misschien best eens leuk vinden om (al was het er maar één) een goede vriendin te hebben, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik daar niet meer in geloof. Ik heb twee keer gedacht zo'n vriendin te hebben, en twee keer werd ik voor de gek gehouden. Misschien is het gewoon niet voor me weggelegd. Maar goed, op dit moment in mijn leven voel ik dat gemis niet.
zondag 22 januari 2017 17:30
Ik heb geen vrienden en vind ik prima.
Ik heb mijn familie en verloofde en vrienden van mijn verloofde zie ik soms ook maar daar heb ik niet opeens een vriendschap mee ofzo.
Ik doe het beter met weinig mensen. Ik vind het heel moeilijk om contact te onderhouden en bij familie en vriend gaat dat goed en niet geforceerd (met vriend woon ik samen, dus dat is makkelijk ) dus ga ik dat niet verder uitdagen.
Ik heb mijn familie en verloofde en vrienden van mijn verloofde zie ik soms ook maar daar heb ik niet opeens een vriendschap mee ofzo.
Ik doe het beter met weinig mensen. Ik vind het heel moeilijk om contact te onderhouden en bij familie en vriend gaat dat goed en niet geforceerd (met vriend woon ik samen, dus dat is makkelijk ) dus ga ik dat niet verder uitdagen.
zondag 22 januari 2017 17:46
Mijn moeder heeft een midweek overnachten in een hotel cadeau gekregen van de borstkankerstichting. Voor 2 personen. Het hotel is in dezelfde plaats als het ziekenhuis waar ze bestralingen gaat krijgen. Ze vroeg of ik mee wilde. Het zou begin Maart gaan plaatsvinden. Zoals meestal bij een vakantievoorstel reageerde ik niet enthousiast. Toen noemde mijn moeder alle voordelen op van wat we allemaal konden doen dan. Ze vind het zonde om het te laten schieten, want nu krijg je het gratis. Proberen om te praten maakt me geïrriteerd. Ik vind het al geen leuke tijd van het jaar. 's Avonds is het nog vroeg donker en dan kun je zo weinig. Een beetje op je hotelkamer koekeloeren. Dan zit ik liever thuis. Mijn moeder heeft meer behoefte om samen met mij te zijn dan andersom. Zeker nu ze 4 keer kanker heeft gehad en bang is voor de toekomst. Ondanks een goede uitslag nu. Ze hoeft dit keer geen chemo's. Maar ze wil herinneringen maken. Ik snap dat wel, maar dat kan toch ook met af en toe een dagje? Ik heb heel weinig behoefte om meerdere dagen weg te zijn. Ik ben het ook snel beu. Vorig jaar Juni was onze laatste vakantie. Laat het maar even bezinken, zei ze. Want ze dacht dat ik nog zou veranderen. Nee, mijn weerzin werd alleen maar groter. De volgende dag heb ik het gewoon eerlijk gezegd. Ze vond het jammer, maar begreep het wel. Soms doe ik dingen voor haar, maar dit zag ik niet zitten. Ze gaat nu waarschijnlijk met een lotgenote.
Gaan jullie graag op vakantie?
Gaan jullie graag op vakantie?
zondag 22 januari 2017 17:52
Hoi, ik wil weer meeschrijven.
Ik ben heel slecht in vrienden maken. Ik heb een paar vriendinnen, de een zie ik vaker dan de ander. Ik vind het wel fijn zo.
Hondenmens Ik ga graag op vakantie. Het liefst naar plaatsen en plekken waar ik het al ken, maar dat wil man niet altijd. Voor april hebben we een verre vakantie geboekt (cruise en hotel) en ik ben nu alles aan het opzoeken en bekijken. We zijn al vaker op cruise geweest, maar dit is weer een ander schip en een ander hotel van te voren. Het hotel erna is hetzelfde, maar compleet gerenoveerd. Lastig, lastig. Maar tegelijkertijd kijk ik er erg naar uit.
Ik ben heel slecht in vrienden maken. Ik heb een paar vriendinnen, de een zie ik vaker dan de ander. Ik vind het wel fijn zo.
Hondenmens Ik ga graag op vakantie. Het liefst naar plaatsen en plekken waar ik het al ken, maar dat wil man niet altijd. Voor april hebben we een verre vakantie geboekt (cruise en hotel) en ik ben nu alles aan het opzoeken en bekijken. We zijn al vaker op cruise geweest, maar dit is weer een ander schip en een ander hotel van te voren. Het hotel erna is hetzelfde, maar compleet gerenoveerd. Lastig, lastig. Maar tegelijkertijd kijk ik er erg naar uit.
