Seks
alle pijlers
Seks na een ongeluk
donderdag 19 januari 2017 14:16
Even een nieuwe nick. Ik vind het lastig dit onderwerp 'openbaar' te bespreken (mensen kennen mijn nick).
Vorig jaar heb ik een ongeluk gehad. Ziekenhuis, meerdere operaties, veel pijn... Heel rot allemaal. In de maanden na mijn ongeluk heeft mijn vriend al het mogelijke gedaan om mij te steunen. Ik wist dat 'ie fantastisch was, maar dat hij ZOVEEL voor me zou doen had ik nooit durven hopen. Inmiddels is duidelijk dat ik niet meer volledig ga herstellen. Bij het accepteren van dat traject heb ik hulp en dat is fijn.
In die periode na het ongeluk hebben we geen seks gehad. Dat was voor mij zo'n beetje het allerlaatste waar ik aan kon denken, want ik kon niet eens zelfstandig naar de WC. Vriend deed zoveel (werk, mantelzorg voor mij, het hele huishouden...), die was vooral héél erg moe en had zorgen om mij. Wel hebben we in die periode veel geknuffeld, gezoend etc, dus die mate van intimiteit is altijd gebleven.
Nu zijn we op het punt dat het met mij wat beter gaat, en dat we ook dat stuk van onze relatie weer willen oppakken. En dat blijkt lastiger te gaan dan ik had gedacht. Door het ongeluk is mijn lichaam veranderd (ik heb nu een handicap), waardoor ik fysiek niet meer kan wat ik eerst kon. Daar komt bij dat in de afgelopen periode ook wat ben aangekomen (niet heel veel overigens) en door het niet meer sporten en bewegen is alles ook wat slapper geworden. Ik voel mezelf gewoon niet mooi op dit moment. Vriend denkt hier trouwens anders over, hij vertelt (bijna) dagelijks hoe knap hij me vindt.
Ik ben eigenlijk op zoek naar tips hoe ik mezelf weer wat mooier kan gaan vinden, zodat ik wat meer 'durf'. Qua beperking zullen we denk ik gewoon moeten proberen wat kan? Ik hoop dat het constante 'alert' gevoel wat ik in bed heb nu heb (hoe kan ik liggen zonder pijn, kom ik niet als in de knel als ik dit.. etc) met verloop van tijd gaat verdwijnen.
Nouja, eigenlijk zoek ik vooral tips hoe we/ik dit weer kunnen oppakken. De wil is er van beide kanten, maar het lukt nog niet echt om hier handen en voeten aan te geven. Ik voel me net zo'n stuntelende tiener, daar word ik ook niet warm van als ik eerlijk ben.
Vorig jaar heb ik een ongeluk gehad. Ziekenhuis, meerdere operaties, veel pijn... Heel rot allemaal. In de maanden na mijn ongeluk heeft mijn vriend al het mogelijke gedaan om mij te steunen. Ik wist dat 'ie fantastisch was, maar dat hij ZOVEEL voor me zou doen had ik nooit durven hopen. Inmiddels is duidelijk dat ik niet meer volledig ga herstellen. Bij het accepteren van dat traject heb ik hulp en dat is fijn.
In die periode na het ongeluk hebben we geen seks gehad. Dat was voor mij zo'n beetje het allerlaatste waar ik aan kon denken, want ik kon niet eens zelfstandig naar de WC. Vriend deed zoveel (werk, mantelzorg voor mij, het hele huishouden...), die was vooral héél erg moe en had zorgen om mij. Wel hebben we in die periode veel geknuffeld, gezoend etc, dus die mate van intimiteit is altijd gebleven.
Nu zijn we op het punt dat het met mij wat beter gaat, en dat we ook dat stuk van onze relatie weer willen oppakken. En dat blijkt lastiger te gaan dan ik had gedacht. Door het ongeluk is mijn lichaam veranderd (ik heb nu een handicap), waardoor ik fysiek niet meer kan wat ik eerst kon. Daar komt bij dat in de afgelopen periode ook wat ben aangekomen (niet heel veel overigens) en door het niet meer sporten en bewegen is alles ook wat slapper geworden. Ik voel mezelf gewoon niet mooi op dit moment. Vriend denkt hier trouwens anders over, hij vertelt (bijna) dagelijks hoe knap hij me vindt.
Ik ben eigenlijk op zoek naar tips hoe ik mezelf weer wat mooier kan gaan vinden, zodat ik wat meer 'durf'. Qua beperking zullen we denk ik gewoon moeten proberen wat kan? Ik hoop dat het constante 'alert' gevoel wat ik in bed heb nu heb (hoe kan ik liggen zonder pijn, kom ik niet als in de knel als ik dit.. etc) met verloop van tijd gaat verdwijnen.
Nouja, eigenlijk zoek ik vooral tips hoe we/ik dit weer kunnen oppakken. De wil is er van beide kanten, maar het lukt nog niet echt om hier handen en voeten aan te geven. Ik voel me net zo'n stuntelende tiener, daar word ik ook niet warm van als ik eerlijk ben.
vrijdag 20 januari 2017 11:25
quote:Pergamon schreef op 20 januari 2017 @ 11:19:
TOP TIP! Nooit aan een sekswinkel gedacht! Vind ik misschien nog fijner dan met de ergotherpeut. Bij een sekswinkel zijn ze vast hele gekke dingen gewend en val ik best mee
Dankje
Ik was bij Mail and female in Amsterdam.
TOP TIP! Nooit aan een sekswinkel gedacht! Vind ik misschien nog fijner dan met de ergotherpeut. Bij een sekswinkel zijn ze vast hele gekke dingen gewend en val ik best mee
Dankje
Ik was bij Mail and female in Amsterdam.
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
vrijdag 20 januari 2017 19:43
quote:Ikbenanoniem schreef op 20 januari 2017 @ 12:13:
Ik lees belangstellend mee. Hier soortgelijke problematiek na ziekte met blijvende beperkingen en pijn en ook op zoek naar nieuwe manieren om ons seksleven weer op te pakken.Ik hoop dat jij ook wat aan de tips hebt. en stiekem vind ik het best fijn om te weten dat ik niet de enige ben die hier mee worstelt
Ik lees belangstellend mee. Hier soortgelijke problematiek na ziekte met blijvende beperkingen en pijn en ook op zoek naar nieuwe manieren om ons seksleven weer op te pakken.Ik hoop dat jij ook wat aan de tips hebt. en stiekem vind ik het best fijn om te weten dat ik niet de enige ben die hier mee worstelt
vrijdag 20 januari 2017 21:00
Wat een heftige situatie om mee om te moeten gaan TO. Je vriend klinkt in ieder geval als de hoofdprijs, geweldig dat hij je zo steunt en laat weten dat je de mooiste en liefste bent
Wij hebben iets vergelijkbaars meegemaakt, al was mijn man degene die het ongeluk had en ik de zorgende. En met een verschil dat hij niet blijvend gehandicapt is. Wel nog last van in het dagelijks leven, maar hij kan `normaal` functioneren.
Wij hebben dus ook een periode geen seks gehad, maar net als jullie wel intiem gebleven en laten merken dat we elkaar nog steeds leuk vonden. Ik heb de sekskwestie van zijn initiatief laten afhangen omdat ik het moeilijk vond om in te schatten wanneer hij daar weer aan toe was. Zijn letsel was vanaf de middel, dus we wisten ook niet of het nog zou `werken` zoals voorheen
Gelukkig is mijn man vanaf het begin open geweest in zijn gevoel en emoties en hebben we het vooral met humor proberen te benaderen. Als het dan probeerden en het niet lukte, soit, dan hadden we het alsnog gezellig en lieten we het er bij, legden er niet te veel druk op. Vooral humor en er open over blijven heeft ons veel geholpen. En ja, we zijn er creatiever door geworden, wat dat betreft hebben we het nu, twee jaar later, beter dan voorheen (en zwanger, dus bleek uiteindelijk prima te functioneren)
Je hebt verder al veel goede tips gekregen, het is een heel proces en dit is er een onderdeel van. Heel veel succes met revalidatie / acceptatie en ik wil je toch ook plezier wensen bij het (her) ontdekken van jullie seksleven. Het lijkt alsof jullie een fijne relatie hebben, dus hier komen je ook overheen en gaan vast een manier vinden die voor beiden goed voelt
Wij hebben iets vergelijkbaars meegemaakt, al was mijn man degene die het ongeluk had en ik de zorgende. En met een verschil dat hij niet blijvend gehandicapt is. Wel nog last van in het dagelijks leven, maar hij kan `normaal` functioneren.
Wij hebben dus ook een periode geen seks gehad, maar net als jullie wel intiem gebleven en laten merken dat we elkaar nog steeds leuk vonden. Ik heb de sekskwestie van zijn initiatief laten afhangen omdat ik het moeilijk vond om in te schatten wanneer hij daar weer aan toe was. Zijn letsel was vanaf de middel, dus we wisten ook niet of het nog zou `werken` zoals voorheen
Gelukkig is mijn man vanaf het begin open geweest in zijn gevoel en emoties en hebben we het vooral met humor proberen te benaderen. Als het dan probeerden en het niet lukte, soit, dan hadden we het alsnog gezellig en lieten we het er bij, legden er niet te veel druk op. Vooral humor en er open over blijven heeft ons veel geholpen. En ja, we zijn er creatiever door geworden, wat dat betreft hebben we het nu, twee jaar later, beter dan voorheen (en zwanger, dus bleek uiteindelijk prima te functioneren)
Je hebt verder al veel goede tips gekregen, het is een heel proces en dit is er een onderdeel van. Heel veel succes met revalidatie / acceptatie en ik wil je toch ook plezier wensen bij het (her) ontdekken van jullie seksleven. Het lijkt alsof jullie een fijne relatie hebben, dus hier komen je ook overheen en gaan vast een manier vinden die voor beiden goed voelt
zondag 22 januari 2017 14:54
quote:sombrerito schreef op 20 januari 2017 @ 21:00:
Wat een heftige situatie om mee om te moeten gaan TO. Je vriend klinkt in ieder geval als de hoofdprijs, geweldig dat hij je zo steunt en laat weten dat je de mooiste en liefste bent
Wij hebben iets vergelijkbaars meegemaakt, al was mijn man degene die het ongeluk had en ik de zorgende. En met een verschil dat hij niet blijvend gehandicapt is. Wel nog last van in het dagelijks leven, maar hij kan `normaal` functioneren.
Wij hebben dus ook een periode geen seks gehad, maar net als jullie wel intiem gebleven en laten merken dat we elkaar nog steeds leuk vonden. Ik heb de sekskwestie van zijn initiatief laten afhangen omdat ik het moeilijk vond om in te schatten wanneer hij daar weer aan toe was. Zijn letsel was vanaf de middel, dus we wisten ook niet of het nog zou `werken` zoals voorheen
Gelukkig is mijn man vanaf het begin open geweest in zijn gevoel en emoties en hebben we het vooral met humor proberen te benaderen. Als het dan probeerden en het niet lukte, soit, dan hadden we het alsnog gezellig en lieten we het er bij, legden er niet te veel druk op. Vooral humor en er open over blijven heeft ons veel geholpen. En ja, we zijn er creatiever door geworden, wat dat betreft hebben we het nu, twee jaar later, beter dan voorheen (en zwanger, dus bleek uiteindelijk prima te functioneren)
Je hebt verder al veel goede tips gekregen, het is een heel proces en dit is er een onderdeel van. Heel veel succes met revalidatie / acceptatie en ik wil je toch ook plezier wensen bij het (her) ontdekken van jullie seksleven. Het lijkt alsof jullie een fijne relatie hebben, dus hier komen je ook overheen en gaan vast een manier vinden die voor beiden goed voelt
Mijn vriend is fantastisch We kibbelen wat af samen (allebei ontzettend koppig ) maar dat past bij ons. Ik ga niet zeggen dat alles perfect is, maar we zijn samen wel heel gelukkig en daar gaat het om! Fijn te horen dat bij jullie het zelf beter is geworden, dat bied hoop voor de toekomst!!
quote:kerol schreef op 21 januari 2017 @ 19:31:
Ik zou de lat niet zo hoog leggen, en vooral proberen om juist wel lekker te stuntelen en prutsen samen.Ja, dat moet ik inderdaad maar gaan doen. Ik hoop(te) zo op weer iets 'normaals'. Dat stuntelen en prutsen lukt wel (we zijn echt wel bezig ), maar ik hoop toch ooit mezelf weer 'normaal' te voelen. Juist omdat het in de relatie eigenlijk geen issue is, hoopte ik dat het ook in de seksuele relatie geen issue zou zijn. Even wennen en doelen bijstellen dus maar
Wat een heftige situatie om mee om te moeten gaan TO. Je vriend klinkt in ieder geval als de hoofdprijs, geweldig dat hij je zo steunt en laat weten dat je de mooiste en liefste bent
Wij hebben iets vergelijkbaars meegemaakt, al was mijn man degene die het ongeluk had en ik de zorgende. En met een verschil dat hij niet blijvend gehandicapt is. Wel nog last van in het dagelijks leven, maar hij kan `normaal` functioneren.
Wij hebben dus ook een periode geen seks gehad, maar net als jullie wel intiem gebleven en laten merken dat we elkaar nog steeds leuk vonden. Ik heb de sekskwestie van zijn initiatief laten afhangen omdat ik het moeilijk vond om in te schatten wanneer hij daar weer aan toe was. Zijn letsel was vanaf de middel, dus we wisten ook niet of het nog zou `werken` zoals voorheen
Gelukkig is mijn man vanaf het begin open geweest in zijn gevoel en emoties en hebben we het vooral met humor proberen te benaderen. Als het dan probeerden en het niet lukte, soit, dan hadden we het alsnog gezellig en lieten we het er bij, legden er niet te veel druk op. Vooral humor en er open over blijven heeft ons veel geholpen. En ja, we zijn er creatiever door geworden, wat dat betreft hebben we het nu, twee jaar later, beter dan voorheen (en zwanger, dus bleek uiteindelijk prima te functioneren)
Je hebt verder al veel goede tips gekregen, het is een heel proces en dit is er een onderdeel van. Heel veel succes met revalidatie / acceptatie en ik wil je toch ook plezier wensen bij het (her) ontdekken van jullie seksleven. Het lijkt alsof jullie een fijne relatie hebben, dus hier komen je ook overheen en gaan vast een manier vinden die voor beiden goed voelt
Mijn vriend is fantastisch We kibbelen wat af samen (allebei ontzettend koppig ) maar dat past bij ons. Ik ga niet zeggen dat alles perfect is, maar we zijn samen wel heel gelukkig en daar gaat het om! Fijn te horen dat bij jullie het zelf beter is geworden, dat bied hoop voor de toekomst!!
quote:kerol schreef op 21 januari 2017 @ 19:31:
Ik zou de lat niet zo hoog leggen, en vooral proberen om juist wel lekker te stuntelen en prutsen samen.Ja, dat moet ik inderdaad maar gaan doen. Ik hoop(te) zo op weer iets 'normaals'. Dat stuntelen en prutsen lukt wel (we zijn echt wel bezig ), maar ik hoop toch ooit mezelf weer 'normaal' te voelen. Juist omdat het in de relatie eigenlijk geen issue is, hoopte ik dat het ook in de seksuele relatie geen issue zou zijn. Even wennen en doelen bijstellen dus maar
