Psyche
alle pijlers
Midlife 'crisis' voor vrouwen...
zondag 22 januari 2017 09:25
Ik moet soms zo hard om mijzelf lachen...
Volgens mij weet ik precies welke kant ik op wil maar het ontbreekt mij soms aan lef, terwijl ik dat zo'n 3 jaar geleden volop had.
En als ik dan al een keer het lef heb om nieuwe stappen te zetten begin ik als een trutje te twijfelen
Want 'wil ik dat wel?' Of 'kan ik dat wel?' of 'Ligt daar mijn hart?' ...daar wordt ik gewoon moe van!
En elke keer neem ik mij voor om dat niet te doen maar het gebeurt gewoon elke keer weer opnieuw.
Ik besef mij op de een of andere manier erg goed dat ik zo'n beetje op de helft ben en dat maakt mij dus onrustig en onzeker.
Onzeker ben ik altijd al wel wat geweest maar ik ben het nu niet meer op alle gebieden...ja dat kan ook nog blijkbaar.
En toch was ik, toen ik net het cijfer 4 in mijn leeftijd kreeg, nergens onzeker over...man wat had ik ineens een heerlijke rust over mijzelf. Helaas duurde dat maar zo'n anderhalf jaar...
En nu denk..hoe dan?
Wat wil ik met dit topic?
Iig geen bloedserieuze gesprekken want het is toch, om maar even op het niveau van Gerard Joling te gaan zitten, om te gieren!?
Wat zijn jouw midlife crisis struggels?
Volgens mij weet ik precies welke kant ik op wil maar het ontbreekt mij soms aan lef, terwijl ik dat zo'n 3 jaar geleden volop had.
En als ik dan al een keer het lef heb om nieuwe stappen te zetten begin ik als een trutje te twijfelen
Want 'wil ik dat wel?' Of 'kan ik dat wel?' of 'Ligt daar mijn hart?' ...daar wordt ik gewoon moe van!
En elke keer neem ik mij voor om dat niet te doen maar het gebeurt gewoon elke keer weer opnieuw.
Ik besef mij op de een of andere manier erg goed dat ik zo'n beetje op de helft ben en dat maakt mij dus onrustig en onzeker.
Onzeker ben ik altijd al wel wat geweest maar ik ben het nu niet meer op alle gebieden...ja dat kan ook nog blijkbaar.
En toch was ik, toen ik net het cijfer 4 in mijn leeftijd kreeg, nergens onzeker over...man wat had ik ineens een heerlijke rust over mijzelf. Helaas duurde dat maar zo'n anderhalf jaar...
En nu denk..hoe dan?
Wat wil ik met dit topic?
Iig geen bloedserieuze gesprekken want het is toch, om maar even op het niveau van Gerard Joling te gaan zitten, om te gieren!?
Wat zijn jouw midlife crisis struggels?
zondag 22 januari 2017 11:54
zondag 22 januari 2017 12:01
quote:Leefvandaag schreef op 22 januari 2017 @ 11:20:
Hier vraag ik me af of het midlife of de hormonen zijn, dat gevoel van bang zijn voor de dood heb ik jaren geleden gehad toen mijn kinderen nog jong waren en ik druk bezig was met alle ballen hoog te houden. Nu is er meer rust maar daardoor word ik impulsiever, denk vaker is dit het nu en ga aan de andere kant weer tot diep in de nacht uit. Ben weer grenzen aan het verleggen met in mijn achterhoofd de gedachte, nu kan het allemaal nog, ik moet er nu van genieten zolang het nog kan..vermoeiend af en toe...voel me af en toe net een puber. Man hier gaat door dezelfde fase..waardoor herkenning, maar soms ook heftige emoties.Ik zit even hardop te denken hoor... zou dat kunnen komen, omdat nu je kinderen volwassen zijn, je jezelf weer als het ware moet leren kennen en uitvinden, zogezegd? Bepaalde aspecten in je leven, zoals impulsiviteit, stappen ed , hebben toch heel wat jaren " stilgestaan".
Hier vraag ik me af of het midlife of de hormonen zijn, dat gevoel van bang zijn voor de dood heb ik jaren geleden gehad toen mijn kinderen nog jong waren en ik druk bezig was met alle ballen hoog te houden. Nu is er meer rust maar daardoor word ik impulsiever, denk vaker is dit het nu en ga aan de andere kant weer tot diep in de nacht uit. Ben weer grenzen aan het verleggen met in mijn achterhoofd de gedachte, nu kan het allemaal nog, ik moet er nu van genieten zolang het nog kan..vermoeiend af en toe...voel me af en toe net een puber. Man hier gaat door dezelfde fase..waardoor herkenning, maar soms ook heftige emoties.Ik zit even hardop te denken hoor... zou dat kunnen komen, omdat nu je kinderen volwassen zijn, je jezelf weer als het ware moet leren kennen en uitvinden, zogezegd? Bepaalde aspecten in je leven, zoals impulsiviteit, stappen ed , hebben toch heel wat jaren " stilgestaan".
zondag 22 januari 2017 12:16
quote:Maccaron schreef op 22 januari 2017 @ 12:01:
[...]
Ik zit even hardop te denken hoor... zou dat kunnen komen, omdat nu je kinderen volwassen zijn, je jezelf weer als het ware moet leren kennen en uitvinden, zogezegd? Bepaalde aspecten in je leven, zoals impulsiviteit, stappen ed , hebben toch heel wat jaren " stilgestaan".Dat heeft er zeker mee te maken en het is ook wel heel leuk om te doen, gewoon niet meer altijd rekening hoeven te houden met anderen en jezelf her te ontdekken., maar daardoor ook soms vermoeiend en spannend, soms herken ik mezelf niet meer....maar komt weer goed.
[...]
Ik zit even hardop te denken hoor... zou dat kunnen komen, omdat nu je kinderen volwassen zijn, je jezelf weer als het ware moet leren kennen en uitvinden, zogezegd? Bepaalde aspecten in je leven, zoals impulsiviteit, stappen ed , hebben toch heel wat jaren " stilgestaan".Dat heeft er zeker mee te maken en het is ook wel heel leuk om te doen, gewoon niet meer altijd rekening hoeven te houden met anderen en jezelf her te ontdekken., maar daardoor ook soms vermoeiend en spannend, soms herken ik mezelf niet meer....maar komt weer goed.
Vandaag besluit ik alleen maar te genieten.
zondag 22 januari 2017 13:11
Ik heb vooral moeite met het feit dat mijn ouders ouder worden en er op een gegeven moment niet meer zijn, ook dat je kan zien dat ze qua gezondheid achteruit gaan vind ik doodeng.
Ik heb dan ook een geweldige jeugd gehad en ik denk er graag aan terug. Nu zij zo oud zijn voel ik me ook ineens ouder.
En dan nog dat je niet meer zo veel keuzes hebt als toen je nog 25 was, nu heeft het leven wel de vorm van "dit is het dus voor mij".
Niet dat ik een slecht leven heb, alles behalve, maar die onbezorgde en spannende tijd van alles kan nog komt nooit meer terug.
Ik heb dan ook een geweldige jeugd gehad en ik denk er graag aan terug. Nu zij zo oud zijn voel ik me ook ineens ouder.
En dan nog dat je niet meer zo veel keuzes hebt als toen je nog 25 was, nu heeft het leven wel de vorm van "dit is het dus voor mij".
Niet dat ik een slecht leven heb, alles behalve, maar die onbezorgde en spannende tijd van alles kan nog komt nooit meer terug.
zondag 22 januari 2017 14:37
quote:Barbara1978 schreef op 22 januari 2017 @ 13:11:
Ik heb vooral moeite met het feit dat mijn ouders ouder worden en er op een gegeven moment niet meer zijn, ook dat je kan zien dat ze qua gezondheid achteruit gaan vind ik doodeng.
Ik heb dan ook een geweldige jeugd gehad en ik denk er graag aan terug. Nu zij zo oud zijn voel ik me ook ineens ouder.
En dan nog dat je niet meer zo veel keuzes hebt als toen je nog 25 was, nu heeft het leven wel de vorm van "dit is het dus voor mij".
Niet dat ik een slecht leven heb, alles behalve, maar die onbezorgde en spannende tijd van alles kan nog komt nooit meer terug.Echt? Van die gedachte zou ik ook heel treurig worden. Bepaalde dingen kunnen misschien niet meer (nou ja, misschien alleen kinderen krijgen), maar alle andere dingen kunnen natuurlijk wel (sommige dingen misschien maar tot op zekere hoogte). Je bent net op de helft..
Ik heb vooral moeite met het feit dat mijn ouders ouder worden en er op een gegeven moment niet meer zijn, ook dat je kan zien dat ze qua gezondheid achteruit gaan vind ik doodeng.
Ik heb dan ook een geweldige jeugd gehad en ik denk er graag aan terug. Nu zij zo oud zijn voel ik me ook ineens ouder.
En dan nog dat je niet meer zo veel keuzes hebt als toen je nog 25 was, nu heeft het leven wel de vorm van "dit is het dus voor mij".
Niet dat ik een slecht leven heb, alles behalve, maar die onbezorgde en spannende tijd van alles kan nog komt nooit meer terug.Echt? Van die gedachte zou ik ook heel treurig worden. Bepaalde dingen kunnen misschien niet meer (nou ja, misschien alleen kinderen krijgen), maar alle andere dingen kunnen natuurlijk wel (sommige dingen misschien maar tot op zekere hoogte). Je bent net op de helft..
zondag 22 januari 2017 20:27
Die gedachte vind ik nou dus juist weer prettig (dit is het dus voor mij, "mijn kaarten zijn gedeeld", nu ben ik er voor jullie etc) Voorheen had ik vaker het gevoel dat er naar me werd gekeken, dat het om mij draaide, dat ik gehoord en gezien werd en ik heb sinds een aantal jaar veeeel minder het gevoel dat de ogen op mij gericht zijn. En dat het dus al bezig is een generatie te verschuiven.
Merken jullie met het ouder worden ook niet dat je veel minder snel boos wordt, je je veel minder snel druk ergens om maakt, vergevingsgezinder/makkelijker wordt in de omgang met allerlei mensen of mensen over wie je je vroeger kon opwinden? Dat je minder gericht bent op het halen van je gelijk maar meer op het bewaren van de harmonie? En dat dat je tevens ook makkelijker afgaat dan pakweg tien, vijftien jaar geleden?
Merken jullie met het ouder worden ook niet dat je veel minder snel boos wordt, je je veel minder snel druk ergens om maakt, vergevingsgezinder/makkelijker wordt in de omgang met allerlei mensen of mensen over wie je je vroeger kon opwinden? Dat je minder gericht bent op het halen van je gelijk maar meer op het bewaren van de harmonie? En dat dat je tevens ook makkelijker afgaat dan pakweg tien, vijftien jaar geleden?
zondag 22 januari 2017 22:09
Leuk om te lezen wat jullie voelen van deze periode.
Bij mij leeft het ook niet de hele dag door hoor maar af en toe speelt het op op de momenten dat ik thuis ben en de kids lekker hun gang gaan en mijn lief nog aan het werk is.
Ik heb oudere kids >15 en de eerste gaat volgend jaar al uit huis / ... dubbel gevoel.
Aan de ene kant ben ik echt blij dat ik mijn eigen tijd weer terug krijg en weer kan gaan en staan waar ik wil maar eigenlijk is het zorgen ook nog wel erg fijn.
Ik schrijf morgen even verder omdat de griep mij nog steeds in zijn macht heeft en ik te moe ben om na te denken
Bij mij leeft het ook niet de hele dag door hoor maar af en toe speelt het op op de momenten dat ik thuis ben en de kids lekker hun gang gaan en mijn lief nog aan het werk is.
Ik heb oudere kids >15 en de eerste gaat volgend jaar al uit huis / ... dubbel gevoel.
Aan de ene kant ben ik echt blij dat ik mijn eigen tijd weer terug krijg en weer kan gaan en staan waar ik wil maar eigenlijk is het zorgen ook nog wel erg fijn.
Ik schrijf morgen even verder omdat de griep mij nog steeds in zijn macht heeft en ik te moe ben om na te denken
zondag 22 januari 2017 23:58
quote:NYC schreef op 22 januari 2017 @ 20:27:
Die gedachte vind ik nou dus juist weer prettig (dit is het dus voor mij, "mijn kaarten zijn gedeeld", nu ben ik er voor jullie etc) Voorheen had ik vaker het gevoel dat er naar me werd gekeken, dat het om mij draaide, dat ik gehoord en gezien werd en ik heb sinds een aantal jaar veeeel minder het gevoel dat de ogen op mij gericht zijn. En dat het dus al bezig is een generatie te verschuiven.
Merken jullie met het ouder worden ook niet dat je veel minder snel boos wordt, je je veel minder snel druk ergens om maakt, vergevingsgezinder/makkelijker wordt in de omgang met allerlei mensen of mensen over wie je je vroeger kon opwinden? Dat je minder gericht bent op het halen van je gelijk maar meer op het bewaren van de harmonie? En dat dat je tevens ook makkelijker afgaat dan pakweg tien, vijftien jaar geleden?
Je klinkt alsof je al in je schommelstoel achter de geraniums zit
Maar wat ik ook heb, ik kan me niet meer opwinden over allerlei mensen. Het interesseert mij gewoon niet meer. Ze doen maar.
Die gedachte vind ik nou dus juist weer prettig (dit is het dus voor mij, "mijn kaarten zijn gedeeld", nu ben ik er voor jullie etc) Voorheen had ik vaker het gevoel dat er naar me werd gekeken, dat het om mij draaide, dat ik gehoord en gezien werd en ik heb sinds een aantal jaar veeeel minder het gevoel dat de ogen op mij gericht zijn. En dat het dus al bezig is een generatie te verschuiven.
Merken jullie met het ouder worden ook niet dat je veel minder snel boos wordt, je je veel minder snel druk ergens om maakt, vergevingsgezinder/makkelijker wordt in de omgang met allerlei mensen of mensen over wie je je vroeger kon opwinden? Dat je minder gericht bent op het halen van je gelijk maar meer op het bewaren van de harmonie? En dat dat je tevens ook makkelijker afgaat dan pakweg tien, vijftien jaar geleden?
Je klinkt alsof je al in je schommelstoel achter de geraniums zit
Maar wat ik ook heb, ik kan me niet meer opwinden over allerlei mensen. Het interesseert mij gewoon niet meer. Ze doen maar.
maandag 23 januari 2017 09:53
quote:NYC schreef op 22 januari 2017 @ 20:27:
Merken jullie met het ouder worden ook niet dat je veel minder snel boos wordt, je je veel minder snel druk ergens om maakt, vergevingsgezinder/makkelijker wordt in de omgang met allerlei mensen of mensen over wie je je vroeger kon opwinden? Dat je minder gericht bent op het halen van je gelijk maar meer op het bewaren van de harmonie? En dat dat je tevens ook makkelijker afgaat dan pakweg tien, vijftien jaar geleden?Euhhh.. nee niet echt, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik geen kinderen heb en mijn energie in andere dingen kan steken dan poepluiers, brabbels en kleuterschool problemen. Vandaar dat ik me nog graag druk maak om vanalles en nog wat en dat is de afgelopen 15 jaar nog niet veranderd. ik ben nog steeds een "pittig ding"
Merken jullie met het ouder worden ook niet dat je veel minder snel boos wordt, je je veel minder snel druk ergens om maakt, vergevingsgezinder/makkelijker wordt in de omgang met allerlei mensen of mensen over wie je je vroeger kon opwinden? Dat je minder gericht bent op het halen van je gelijk maar meer op het bewaren van de harmonie? En dat dat je tevens ook makkelijker afgaat dan pakweg tien, vijftien jaar geleden?Euhhh.. nee niet echt, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik geen kinderen heb en mijn energie in andere dingen kan steken dan poepluiers, brabbels en kleuterschool problemen. Vandaar dat ik me nog graag druk maak om vanalles en nog wat en dat is de afgelopen 15 jaar nog niet veranderd. ik ben nog steeds een "pittig ding"
Ja en?
maandag 23 januari 2017 10:07
quote:Barbara1978 schreef op 22 januari 2017 @ 23:58:
[...]
Je klinkt alsof je al in je schommelstoel achter de geraniums zit
Maar wat ik ook heb, ik kan me niet meer opwinden over allerlei mensen. Het interesseert mij gewoon niet meer. Ze doen maar.Op die manier klinkt het ook wel weer heel sullig.
[...]
Je klinkt alsof je al in je schommelstoel achter de geraniums zit
Maar wat ik ook heb, ik kan me niet meer opwinden over allerlei mensen. Het interesseert mij gewoon niet meer. Ze doen maar.Op die manier klinkt het ook wel weer heel sullig.
maandag 23 januari 2017 10:14
Ik herken die "midlifecrisis" wel.
Over een paar maanden word ik 40 en ik zit nu met zo'n "is dit het nou?" gevoel. Dit komt ook wel door mezelf: een heleboel capaciteiten, maar ik ben een kant op gegaan waarvan ik destijds al wist dat het niet bij me paste. Van nature ben ik creatief en hou van schrijven, dansen en zingen. Ik maakte me nooit zo druk over later en heb, mede door dingen te studeren die niets voor mij zijn, nooit een diploma gehaald.
En nu? Nu ben ik bijna 40 en heb de balen van mijn leven. Ik voel me gekooid en heb spijt van veel beslissingen. Terugdraaien kan niet meer, maar ik ben ondertussen ook te oud om het roer nog om te gooien. Stom!
Wat ik wel lekker vind aan ouder worden is dat het me niet meer interesseert wat een ander van mij vindt. Vroeger kon ik daar best mee zitten, maar nu haal ik mijn schouders op en adem vrolijk verder.
Over een paar maanden word ik 40 en ik zit nu met zo'n "is dit het nou?" gevoel. Dit komt ook wel door mezelf: een heleboel capaciteiten, maar ik ben een kant op gegaan waarvan ik destijds al wist dat het niet bij me paste. Van nature ben ik creatief en hou van schrijven, dansen en zingen. Ik maakte me nooit zo druk over later en heb, mede door dingen te studeren die niets voor mij zijn, nooit een diploma gehaald.
En nu? Nu ben ik bijna 40 en heb de balen van mijn leven. Ik voel me gekooid en heb spijt van veel beslissingen. Terugdraaien kan niet meer, maar ik ben ondertussen ook te oud om het roer nog om te gooien. Stom!
Wat ik wel lekker vind aan ouder worden is dat het me niet meer interesseert wat een ander van mij vindt. Vroeger kon ik daar best mee zitten, maar nu haal ik mijn schouders op en adem vrolijk verder.
maandag 23 januari 2017 10:20
Bij mij zit er al een keiharde 5 in en ik heb haast gekregen. Al die symptomen die jij schrijft, ik wens ze iedereen toe en ook ik maak me er schuldig aan. Eigenlijk niet schuldig want ik ga er helemaal voor. Ik merk vooral de fysieke aftakeling, ik kan nog van alles maar ik ben wel sneller moe, kan minder zwaar tillen, minder hard rennen, minder goed tegen te veel alcohol e.d. De absolute plus kant is dat ik veel beter kan inschatten waar ik wel en geen energie in moet steken (of in ieder geval niet zoveel). Mensen die zinloos jammeren, negatieve mensen, aanstellers enz. heb ik geen tijd meer voor.
Waarschijnlijk wordt dit mijn meest egoïstische periode. Ik heb, als ik mazzel heb, nog een jaar of 10 om echt energiek van alles te ondernemen en nog een paar mooie herinneringen op te bouwen en dat ga ik dus ook doen. Als ik weg vegeteer wil ik wel een scala aan geweldige herinneringen hebben om bij weg te dromen. Ik wil geen spijt hebben van de dingen die ik niet heb gedaan vanwege schaamte, angst, conventies of wat dan ook.
Waarschijnlijk wordt dit mijn meest egoïstische periode. Ik heb, als ik mazzel heb, nog een jaar of 10 om echt energiek van alles te ondernemen en nog een paar mooie herinneringen op te bouwen en dat ga ik dus ook doen. Als ik weg vegeteer wil ik wel een scala aan geweldige herinneringen hebben om bij weg te dromen. Ik wil geen spijt hebben van de dingen die ik niet heb gedaan vanwege schaamte, angst, conventies of wat dan ook.
maandag 23 januari 2017 15:53
quote:Mejuffrouwmuis schreef op 23 januari 2017 @ 10:14:
Ik herken die "midlifecrisis" wel.
Over een paar maanden word ik 40 en ik zit nu met zo'n "is dit het nou?" gevoel. Dit komt ook wel door mezelf: een heleboel capaciteiten, maar ik ben een kant op gegaan waarvan ik destijds al wist dat het niet bij me paste. Van nature ben ik creatief en hou van schrijven, dansen en zingen. Ik maakte me nooit zo druk over later en heb, mede door dingen te studeren die niets voor mij zijn, nooit een diploma gehaald.
En nu? Nu ben ik bijna 40 en heb de balen van mijn leven. Ik voel me gekooid en heb spijt van veel beslissingen. Terugdraaien kan niet meer, maar ik ben ondertussen ook te oud om het roer nog om te gooien. Stom!
.
Dit ook. Maar dan hou ik mezelf maar voor dat ik het toch best goed heb al met al, en dat het helemaal niet zo zeker is dat ik met andere beslissingen echt gelukkiger zou zijn geweest.
Het is dit het nou/ is dit alles gevoel is echter wel sterk. In mijn tienerjaren stelde ik me heel wat meer voor van later als ik groot ben. Maar dat hebben heel veel mensen denk ik.
Ik herken die "midlifecrisis" wel.
Over een paar maanden word ik 40 en ik zit nu met zo'n "is dit het nou?" gevoel. Dit komt ook wel door mezelf: een heleboel capaciteiten, maar ik ben een kant op gegaan waarvan ik destijds al wist dat het niet bij me paste. Van nature ben ik creatief en hou van schrijven, dansen en zingen. Ik maakte me nooit zo druk over later en heb, mede door dingen te studeren die niets voor mij zijn, nooit een diploma gehaald.
En nu? Nu ben ik bijna 40 en heb de balen van mijn leven. Ik voel me gekooid en heb spijt van veel beslissingen. Terugdraaien kan niet meer, maar ik ben ondertussen ook te oud om het roer nog om te gooien. Stom!
.
Dit ook. Maar dan hou ik mezelf maar voor dat ik het toch best goed heb al met al, en dat het helemaal niet zo zeker is dat ik met andere beslissingen echt gelukkiger zou zijn geweest.
Het is dit het nou/ is dit alles gevoel is echter wel sterk. In mijn tienerjaren stelde ik me heel wat meer voor van later als ik groot ben. Maar dat hebben heel veel mensen denk ik.
maandag 23 januari 2017 17:51
quote:Mejuffrouwmuis schreef op 23 januari 2017 @ 10:14:
Ik herken die "midlifecrisis" wel.
Over een paar maanden word ik 40 en ik zit nu met zo'n "is dit het nou?" gevoel. Dit komt ook wel door mezelf: een heleboel capaciteiten, maar ik ben een kant op gegaan waarvan ik destijds al wist dat het niet bij me paste. Van nature ben ik creatief en hou van schrijven, dansen en zingen. Ik maakte me nooit zo druk over later en heb, mede door dingen te studeren die niets voor mij zijn, nooit een diploma gehaald.
En nu? Nu ben ik bijna 40 en heb de balen van mijn leven. Ik voel me gekooid en heb spijt van veel beslissingen. Terugdraaien kan niet meer, maar ik ben ondertussen ook te oud om het roer nog om te gooien. Stom!
Wat ik wel lekker vind aan ouder worden is dat het me niet meer interesseert wat een ander van mij vindt. Vroeger kon ik daar best mee zitten, maar nu haal ik mijn schouders op en adem vrolijk verder.
Dat gevoel is voor mij ook erg herkenbaar.
Ook ik heb 'vroeger' de verkeerde keuze gemaakt door verkeerde redenen.
Ik liep een jaar of 4 helemaal vast en wist niet meer wie ik was en wat ik wilde. Hobby's? Ik wist het echt niet.
Toen ben ik heel bewust naar een creatief clubje gestapt om te gaan schilderen, gewoon om te proberen en als het niets was kon ik er zo weer mee stoppen.
Dat was mijn ommekeer...de laadjes die ik jaren gesloten had gehouden gingen een voor een open, mijn creativiteit kwam boven en hoe!
Ik schilderde eerst dingen precies na, ik ben een enorme perfectionist, maar legde mij na 3 schilderijen een doel op. Eigenlijk ook een beetje therapeutisch.
De eerste mislukt...ondergrond ging super maar daar kwam ineens weer een gezicht. Ik heb m weggegooid en ben opnieuw begonnen.
En die is zooooo mooi geworden en hangt te pronken in mijn woonkamer. Zo trots!
Intussen was een andere creatieve hobby ook boven komen drijven en ik heb aantal workshops gevolgd om te kijken of ik er meer mee wilde. Lang verhaal kort...ik zit in de schoolbanken en heb een paar maanden geleden mijn eigen bedrijfje opgericht.
Ik ga mijn leven niet 'uitzitten' met een beroep waar ik geen energie meer van krijg, no way!
Mejuffrouwmuis...je bent nog maar 40 ipv al 40
Volg je hart en zit je leven niet uit is mijn advies.
Ik herken die "midlifecrisis" wel.
Over een paar maanden word ik 40 en ik zit nu met zo'n "is dit het nou?" gevoel. Dit komt ook wel door mezelf: een heleboel capaciteiten, maar ik ben een kant op gegaan waarvan ik destijds al wist dat het niet bij me paste. Van nature ben ik creatief en hou van schrijven, dansen en zingen. Ik maakte me nooit zo druk over later en heb, mede door dingen te studeren die niets voor mij zijn, nooit een diploma gehaald.
En nu? Nu ben ik bijna 40 en heb de balen van mijn leven. Ik voel me gekooid en heb spijt van veel beslissingen. Terugdraaien kan niet meer, maar ik ben ondertussen ook te oud om het roer nog om te gooien. Stom!
Wat ik wel lekker vind aan ouder worden is dat het me niet meer interesseert wat een ander van mij vindt. Vroeger kon ik daar best mee zitten, maar nu haal ik mijn schouders op en adem vrolijk verder.
Dat gevoel is voor mij ook erg herkenbaar.
Ook ik heb 'vroeger' de verkeerde keuze gemaakt door verkeerde redenen.
Ik liep een jaar of 4 helemaal vast en wist niet meer wie ik was en wat ik wilde. Hobby's? Ik wist het echt niet.
Toen ben ik heel bewust naar een creatief clubje gestapt om te gaan schilderen, gewoon om te proberen en als het niets was kon ik er zo weer mee stoppen.
Dat was mijn ommekeer...de laadjes die ik jaren gesloten had gehouden gingen een voor een open, mijn creativiteit kwam boven en hoe!
Ik schilderde eerst dingen precies na, ik ben een enorme perfectionist, maar legde mij na 3 schilderijen een doel op. Eigenlijk ook een beetje therapeutisch.
De eerste mislukt...ondergrond ging super maar daar kwam ineens weer een gezicht. Ik heb m weggegooid en ben opnieuw begonnen.
En die is zooooo mooi geworden en hangt te pronken in mijn woonkamer. Zo trots!
Intussen was een andere creatieve hobby ook boven komen drijven en ik heb aantal workshops gevolgd om te kijken of ik er meer mee wilde. Lang verhaal kort...ik zit in de schoolbanken en heb een paar maanden geleden mijn eigen bedrijfje opgericht.
Ik ga mijn leven niet 'uitzitten' met een beroep waar ik geen energie meer van krijg, no way!
Mejuffrouwmuis...je bent nog maar 40 ipv al 40
Volg je hart en zit je leven niet uit is mijn advies.
maandag 23 januari 2017 17:57
Wat voor mij wel een dingetje is is mijn liefdesleven...huisje boompje beestje en in een hele fijne relatie, niks mis mee.
Maar...ik ben aan mijn eerste blijven hangen en was net van de basisschool.
Ik merk dat ik het jammer vind dat ik nooit vaker verliefd ben geweest
Ik zou dat heel erg graag nog een keertje willen voelen zonder daarbij mijn relatie op het spel te zetten.
Ook dit weet mijn lief hoor maar beiden vinden we het risico gewoon enorm groot dat het fout kan lopen en dat heb ik er echt niet voor over.
En dan mijn ogen...die hollen achteruit. Inmiddels al +1.50
Armen worden echt veel te kort.
Ik merk dat ik dat een pittige vindt. Fysieke achteruitgang is niet wat ik wil omdat ik me nog best wel jong voel en geniet van het leven.
Ik ga nog lekker stappen met mijn lief en dikwijl zien wij de klok 4 uur slaan...heerlijk!
En eigenlijk ben ik enorm trots op mijn leeftijd, zo dubbel.
Maar...ik ben aan mijn eerste blijven hangen en was net van de basisschool.
Ik merk dat ik het jammer vind dat ik nooit vaker verliefd ben geweest
Ik zou dat heel erg graag nog een keertje willen voelen zonder daarbij mijn relatie op het spel te zetten.
Ook dit weet mijn lief hoor maar beiden vinden we het risico gewoon enorm groot dat het fout kan lopen en dat heb ik er echt niet voor over.
En dan mijn ogen...die hollen achteruit. Inmiddels al +1.50
Armen worden echt veel te kort.
Ik merk dat ik dat een pittige vindt. Fysieke achteruitgang is niet wat ik wil omdat ik me nog best wel jong voel en geniet van het leven.
Ik ga nog lekker stappen met mijn lief en dikwijl zien wij de klok 4 uur slaan...heerlijk!
En eigenlijk ben ik enorm trots op mijn leeftijd, zo dubbel.
