hoe weet je wanneer te stoppen

23-01-2017 16:07 86 berichten
Alle reacties Link kopieren
Sinds een aantal jaar zitten mijn man en ik in een huwelijkscrisis. We hebben elkaar beiden erg teleurgesteld. Na een rotperiode van ongeveer een jaar zijn we omdat we wel bij elkaar zijn gebleven want hee, we hebben kinderen en zijn al zo lang samen.



We hebben een relatietherapeut ingeschakeld. Ik wilde wel maar kon hem niet meer toelaten en nam onbewust steeds meer afstand. Vanwege situaties uit mijn verleden heb ik ook persoonlijke therapie. Er is weer rust in de tent. We hebben geen ruzies of vervelende sfeer thuis. Ik kan hem alleen nog steeds niet toelaten. Ja tot op zekere hoogte. We kunnen het buitenshuis zeker heel gezellig hebben. Maar hij moet niet aan me komen. Ik moet er echt niet aan denken. Er verandert te weinig waardoor ik me niet honderd procent kan geven . Maar hij heeft wel die affectie nodig.



Inmiddels zegt mijn therapeut:" Joh je weet het allang, stop ermee." Maar zo zeker weet ik het helemaal niet! Ik heb het fijn en voel me op mijn gemak bij hem maar het lichamelijke is er niet en het gevoel van volledig vertrouwen is ook weg en blijft weg. Er is trouwens geen sprake van vreemdgaan.



OP dit moment wonen we even niet bij elkaar. We gunnen elkaar rust. Hopend at dat meer inzichten geeft. Voor mij is dat absoluut niet het geval. Ik ben bang dat ik me niet meer durf te geven vanwege diverse situaties van vroeger. Dat ik een gigamuur heb neergezet. Ik vind contact sowieso lastig. Wordt steeds weer pijn gedaan. Maar nu doe ik hem pijn en dat wil ik niet. Wil hem niet aan het lijntje houden maar ik weet oprecht niet wat ik voel. Ik ben nu met mijn gevoel aan de gang omdat ik daar vastzit en de therapeute die deze behandelingen geeft zegt weer iets heel anders :" je moet in deze periode geen ingrijpende beslissingen nemen." Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. We zijn inmiddels een paar jaar verder en hoe lang moeten we dit volhouden. We willen wel maar het lukt nog niet. Als het idd komt door mijn verleden en de pijn die daar absoluut nog zit dan neem ik nu waarschijnlijk een verkeerde keuze. Dit moet stoppen is mijn gevoel. Rust en verdergaan. Niet alleen voor mij maar voor mijn man en kinderen.



Ik weet niet zeker hoe man/vrouw liefde voelt. Daar twijfel ik nu ook aan. Da's een beetje een ding als je basis niet goed is geweest. Ik weet alleen 1000 prcoent zeker dat ik zielsveel van mijn kids hou



Wat vinden jullie. Ervaringen??
Alle reacties Link kopieren
Ik weet dat voor veel vrouwen het opgeven van hun huwelijk voelt als falen, maar kom op. Zelfs een blinde kan zien dat dit nooit meer iets gaat worden.



Gun je man (en jezelf!) wat beters en maak er een einde aan.
Alle reacties Link kopieren
quote:karin12345 schreef op 23 januari 2017 @ 16:15:

Dus je man wordt een soort van extra "bestraft" door geen intimiteit toe te laten vanwege issues uit het verleden?

Waar hij niks mee te maken had?

Lekker bezig TO



Je hebt een beetje makkelijk praten... Weet jij wat ze heeft meegemaakt. En wist je dat als.je veel hebt meegemaakt of stress hebt dit kan veroorzaken geen zin in intimiteit of hij er wel of niets aan kan doen. Dus niet zo oordelen

.
Alle reacties Link kopieren
quote:Lavendel2 schreef op 23 januari 2017 @ 18:29:

[...]





Je hebt een beetje makkelijk praten... Weet jij wat ze heeft meegemaakt. En wist je dat als.je veel hebt meegemaakt of stress hebt dit kan veroorzaken geen zin in intimiteit of hij er wel of niets aan kan doen. Dus niet zo oordelen

.



Geen idee wat het heeft veroorzaakt, maar het gevolg is kennelijk dat ze nu absoluut geen seks of affectie meer wil met haar man.



Er zijn maar weinig relaties die dat op een gezellige manier overleven.
quote:Lavendel2 schreef op 23 januari 2017 @ 18:29:

[...]





Je hebt een beetje makkelijk praten... Weet jij wat ze heeft meegemaakt. En wist je dat als.je veel hebt meegemaakt of stress hebt dit kan veroorzaken geen zin in intimiteit of hij er wel of niets aan kan doen. Dus niet zo oordelen

.Dat maak ik nog altijd zelf uit.
Alle reacties Link kopieren
Knuffelen jullie ook niet meer? helemaal geen aanrakingen?



Het komt op mij over alsof je onbewust de afstand tussen hem en jou in stand wilt houden hiermee, alsof je hem niet WILT vergeven voor hoe hij jou gekwetst heeft.

Is dat omdat je bang bent dat hij je weer zal kwetsen? Of omdat hij nog steeds niet begrijpt hoe erg hij jouw gekwetst heeft?
Hij heeft dus niet echt iets gedaan? Uit je eerdere woorden proefde ik dat hij vreemd was gegaan, hij had je heel veel pijn gedaan, etc. Een stoere houding vind ik wat anders.

Je hebt geprobeerd met hem te praten, maar dat leidde tot niets, en uiteindelijk stortte je in. Wat moet je hem nu precies vergeven? Jij hebt toch ook een aandeel in het feit dat het niet werkt tussen jullie?



Ik vind het maar lastig te begrijpen wat je hem nou zo kwalijk neemt. Het zit kennelijk al heel lang scheef tussen jullie. Je therapeut mag het dan misschien niet roepen, maar ik ben het er eigenlijk wel mee eens, als ik het zo lees.
Alle reacties Link kopieren
quote:julius schreef op 23 januari 2017 @ 18:36:

[...]





Geen idee wat het heeft veroorzaakt, maar het gevolg is kennelijk dat ze nu absoluut geen seks of affectie meer wil met haar man.



Er zijn maar weinig relaties die dat op een gezellige manier overleven.Daar heb je gelijk in dat maakt het soms wel lastig, het is natuurlijk voor beiden niet leuk.
Alle reacties Link kopieren
Ik krijg meer het idee dat hij je niet concreets wat gedaan heeft (vreemd gaan, je achter je rug afzeiken, liegen over belangrijke dingen oid), maar jou niet op de door jou gewenste manier aandacht heeft gegeven.



Je hebt allemaal issues, maar jouw man is geen psyscholoog. Hij zal niet geweten hebben hoe jij precies aandacht wilde en zich ook geen houding hebben weten te geven. Hoezo heeft hij je dan constant pijn gedaan? Of is dat pijn van andere dingen en verwijt jij hem dat hij die pijn niet kan wegnemen?
Alle reacties Link kopieren
Misschien voor je man ook maar een rondje therape voor hem zelf. Misschien kan hij dan knopen door hakken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
quote:kaiserchiefs schreef op 23 januari 2017 @ 17:08:

OP enig moment heeft hij mij enorm veel pijn gedaan. En dit was de zogenoemde druppel. Juist omdat hij de enige mens was die ik vertrouwde. Hij heeft me enorm laten vallen. Al die gevoelens van eerder kwamen daarbij en ik ben volledig dichtgeslagen.

Wacht effe hoor...

Er staan hier enorm dramatische woorden, maar waar gaat het nou precies om?

Is hij de afgelopen tijd zó obese uit z'n voegen gebarst dat er sprake is van serieus probleem of is er gewoon sprake van een ouder wordende man die z'n lichaam wat veronachtzaamd heeft zodat hij niet meer zo strak is als jij zou wensen?

Of, heb je altijd al afkeer van zijn lijf gehad en heb je nu een punt van no-return bereikt?



Ik denk dat je het voor jezelf al een stuk helderder kan maken, als je hier eerlijk over bent.

Zoals je het nu beschrijft is het gaat het vooral over de mate van jouw gekwetst zijn, maar je blijft (bewust?) vaag over de redenen en feiten.
Ik krijg een beeld.

Van een verongelijkte vrouw die diep en langdurig over emoties wilde praten en een beetje dikkige man die niet begreep wat hij nou precies fout heeft gedaan en nu, eenzaam en alleen, op een camping verblijft.

Uit zijn eigen huis geschopt tot vrouwlief eruit is met de hulpverlening, 2 zelfs, 1 voor het huwelijken 1 voor de issues uit het verleden.

Waar hij telkens weer mee om de oren wordt geslagen.

Hij kan het nooit goed doen, daar zorgt zij wel voor.

De man is in verwarring, want hij gelooft die vrouw als ze zegt, dat ze het ook graag anders zou zien.

In plaats van de daad bij het woord te voegen en hem weer uit te nodigen in hun huis en het echtelijk bed, moet hij lijdelijk afwachten tot ze "eruit is".
Arme man en arme kinderen.

Het wordt hoog tijd, dat hij jou het huis uit schopt en jou op een camping laat bivakkeren.

Kan hij de tijd nemen om de bedenken of hij jou nog terug wil.
quote:karin12345 schreef op 23 januari 2017 @ 16:15:

Dus je man wordt een soort van extra "bestraft" door geen intimiteit toe te laten vanwege issues uit het verleden?

Waar hij niks mee te maken had?

Lekker bezig TO



Sorry maar dit vind ik echt geen leuk antwoord.



Net of TO er iets aan kan doen dat ze zich zo voelt
Moeilijke situatie waar je niet zomaar even gemakkelijk uit komt.



Ik denk ergens dat je therapeut wel gelijk heeft.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je in een impasse zit, al jaren. Het lijkt allemaal op en voorbij wat het gedeelte van een echte liefdesrelatie betreft. Alsof je als enige op een feestje blijft zitten dat vorige week al afgelopen was. En ondertussen mag je man meewachten en hopen dat het feestje opeens weer zal beginnen.

Maar dat gaat niet gebeuren! Je kunt er niet in gaan blijven hangen omdat je denkt dat het moet vanwege kinderen, niemand kan door en iets van z'n leven gaan maken want 'wie weet' gebeurd er nog eens iets waardoor het allemaal weer als vanouds wordt. Ik zou je gezin, je man, je kinderen, jezelf een gelukkiger leven gunnen en uit elkaar gaan, in goede verstandhouding. Niet leuk maar ook echt niet het einde van de wereld. Ik ben zelf ook al 8 jaar gescheiden en ik, mijn kinderen én mijn ex zijn allemaal prima op orde en tevreden met ons leven.
quote:aife schreef op 23 januari 2017 @ 20:12:

[...]





Sorry maar dit vind ik echt geen leuk antwoord.



Net of TO er iets aan kan doen dat ze zich zo voelt

Daar kan ze dus wel van alles aan doen.

Als ze echt zou willen.

Ze houdt gewoon niet meer van hem.

Maar liever veel gemuts (emotionele schade. bagger van vroeger) dan eerlijk bekennen, dat ze geen bal meer voor hem voelt.

De koek is op.



Niet meer samen in een huis en nooit meer seks, dat is toch de dood in de pot?
quote:karin12345 schreef op 23 januari 2017 @ 20:24:

[...]



Daar kan ze dus wel van alles aan doen.

Als ze echt zou willen.

Ze houdt gewoon niet meer van hem.

Maar liever veel gemuts (emotionele schade. bagger van vroeger) dan eerlijk bekennen, dat ze geen bal meer voor hem voelt.

De koek is op.



Niet meer samen in een huis en nooit meer seks, dat is toch de dood in de pot?



Als er ineens een deurtje opengaat waarbij je verleden je inhaalt en je krijgt deze ellende niet meer zo gemakkelijk terug achter de deur dan moet je daar wat mee. TO zit in therapie dus ze probeert er wel wat mee te doen.



Ben het wel met je eens dat de koek op is
Alle reacties Link kopieren
Ja als het al jaren duurt... waar wacht je op TO? Op een inzicht of je wel of niet door moet? Je schrijft dat niet bij elkaar wonen niet helpt. Wat zou wel helpen? De knoop doorhakken en uit elkaar gaan? Jullie relatie nog een jaar de tijd geven? Samen een lange reis maken?
Alle reacties Link kopieren
Ik snap niet dat jij zelf hier genoegen mee neemt, laat staan hoe het voor jouw man moet zijn.



Hij wordt fysiek onaantrekkelijk gevonden en je kan hem niet vergeven maar je blijft wel bij hem omdat er liefde is.

Tsja.....komt op mij tegenstrijdig over. Liefde bestaat niet alleen uit voelen, het bestaat vooral ook uit doen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
quote:canvas schreef op 23 januari 2017 @ 16:19:

Mijn advies: Ga eerst aan de slag met de issues uit je verleden. Pas als je dat op een rijtje hebt, kun je andere beslissingen nemen. Anders zul je die rust nooit vinden.



Dit is sowieso de kern; als je ze niet oplost, blijven ze je achtervolgen, in verschillende settings loop je weer tegen die muur van het verleden aan.



Hoe zou je tegenover een open relatie staan? Zou je het je man gunnen om rond te fladderen? Zou jij dat misschien ook wel willen? Verandering van spijs doet eten en kan ook de spanning tussen jullie weer opwekken.



En.. als de koek op is, is-ie op. Dan moet je ook eerlijk naar jezelf en je man zijn.
quote:Enn schreef op 23 januari 2017 @ 21:59:

Ik snap niet dat jij zelf hier genoegen mee neemt, laat staan hoe het voor jouw man moet zijn.



Hij wordt fysiek onaantrekkelijk gevonden en je kan hem niet vergeven maar je blijft wel bij hem omdat er liefde is.

Tsja.....komt op mij tegenstrijdig over. Liefde bestaat niet alleen uit voelen, het bestaat vooral ook uit doen.

Er is geen liefde meer, vertrouwdheid misschien na een lang leven samen.

Scheiden is ook zo wat, dan liever je vent laten bungelen totdat "je het zeker weet".

En maar door ouwehoeren, want oh wat heeft ze het moeilijk.

Wat het intussen voor haar man en kinderen moet betekenen , al die onduidelijkheid, is niet zo relevant lijkt het.
Alle reacties Link kopieren
Als je bij elkaar blijft wegens de kinderen ben je fout bezig.

Niet goed voor jullie en ook niet voor de kinderen, spanning blijft aanwezig.

Ben je gelukkig om bij hem te zijn en te blijven, nee toch?
Je graaft je eigen graf, in je gekwetstheid blijven hangen levert helemaal niets op en komt ook weinig vergevingsgezind over. In die 20 jaar is hij meer geweest dan die partner die de boel een paar jaar heeft laten versloffen, dit akkefietje bepaald toch niet wie hij is maar wie hij kan zijn? Er zijn maar weinig huwelijken die niet een keer in ernstig vaarwater zijn gekomen, simpelweg omdat we allemaal behalve partner ook nog mens zijn.



Jij laat je verleden nu je keuze bepalen, blijkbaar heb je het nooit losgelaten en reken jij je man af op iets wat al heel lang geleden is gebeurd. Door dit te doen kan je 100 jaar therapie blijven volgen maar de echte stap om het achter je te laten ga je dus ook nooit maken op deze manier.



Je verontwaardiging/gekwetstheid zal redenen hebben maar blijf je er in hangen omdat je stiekem een reden zoekt om van hem af te komen of omdat jij vindt dat een flinke misser ook een dealbreaker is.
Alle reacties Link kopieren
quote:karin12345 schreef op 23 januari 2017 @ 20:02:

Ik krijg een beeld.

Van een verongelijkte vrouw die diep en langdurig over emoties wilde praten en een beetje dikkige man die niet begreep wat hij nou precies fout heeft gedaan en nu, eenzaam en alleen, op een camping verblijft.

Uit zijn eigen huis geschopt tot vrouwlief eruit is met de hulpverlening, 2 zelfs, 1 voor het huwelijken 1 voor de issues uit het verleden.

Waar hij telkens weer mee om de oren wordt geslagen.

Hij kan het nooit goed doen, daar zorgt zij wel voor.

De man is in verwarring, want hij gelooft die vrouw als ze zegt, dat ze het ook graag anders zou zien.

In plaats van de daad bij het woord te voegen en hem weer uit te nodigen in hun huis en het echtelijk bed, moet hij lijdelijk afwachten tot ze "eruit is".Ben jij misschien zelf een verongelijkte kerel die thuis geen sex krijgt van zn vrouw? Want dat zie ik nl voor me bij jouw reacties. Pfff.. Waarom die aannames?
Alle reacties Link kopieren
Ik weet niet wat er gebeurt is tussen TO en man, en welke issues uit het verleden er spelen.



Maar man van TO kan ook zelf beslissen om te gaan als hij hier niet mee kan leven. De bal ligt dus niet alleen bij TO. TO is eerlijk tov van man voor zover ik begreep.



TO ; niet kiezen is ook een keuze. Uiteindelijk zal wss de keuze voor je gemaakt worden.



Stel: Je man kiest er voor te vertrekken. Hoe voel jij je daar onder? Zou je opgelucht zijn?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven