Relaties
alle pijlers
vreemdgaan, uit elkaar?
zaterdag 18 februari 2017 11:24
Ik twijfel zo he, denk er elke dag over na maar kom er niet uit. Misschien maar even mijn verhaal kwijt en hopelijk wat goed advies.....
Wat is er gebeurd. Heel veel, ik probeer het kort te houden.
Ik ben nu 38 jaar en 17 jaar daarvan samen. Getrouwd en lieve 2 kindjes.
Maar 8 maanden geleden kwam ik erachter dat mijn vrouw vreemd ging. Ze had een oude vriend die ze al jaren niet had gezien via fb opnieuw ontmoet.
Dat was altijd niet meer dan een vriend geweest maar hebben toentertijd wel een sterke band gehad. En ze zijn gaan praten en praten en dat werd verliefdheid, en ja ook 1x sex gehad. Dat heeft in totaal 3 maanden geduurd. Hij was ook getrouwd dus van beide kanten ging het stiekem.
Ik had op een zeker moment wel een vermoeden, de standaard dingen zoals veel op de telefoon, s'nachts wakker, en dat soort dingen.
En ik heb uiteindelijk in haar telefoon het bewijs gevonden. Dat heb ik haar niet verteld maar face to face gevraagd wat er aan de hand was. Ze heeft het me verteld en is eerlijk geweest over wat er was gebeurd en haar gevoelens en waarom dat kon gebeuren. Over de sex heeft ze in 1e instantie niet verteld want ze was ervan overtuigd dat ik dan direct wegging bij haar. Dat dacht ikzelf eigenlijk ook maar dat heb ik tot mijn eigen verbazing tot nu toe niet gedaan.
Omdat ik veel van de gesprekken heb gelezen die ze had gevoerd weet ik wel dat ze de waarheid vertelde over hoe het gegaan was (op de sex na) en dat ze het er echt heel moeilijk mee had. Veel stress en vaak ook wilde ze stoppen. Ja lekker dan maar ze heeft het uiteindelijk wel gedaan.....
Toch is dat gegeven wel belangrijk voor mij, het is geen slechte vrouw dat weet ik. Ze heeft een goed karakter en heeft een fout gemaakt.
Maar man o man wat een ongelooflijke rottijd was dat, ik wist niet dat verdriet zo'n pijn kon doen.
We hebben er veel over gepraat en zijn ook een paar keer naar een relatietherapeut gegaan. In dat opzicht zijn we er wel goed mee omgegaan denk ik.
Ze heeft ook gezegd dat ze met mij verder wil en hem wil vergeten maar ik weet dat ze het daar heel moeilijk mee had, en nog steeds wel mee heeft.
Maar ik weet zelf niet of ik wel verder wil. Ze is een bijzondere vrouw en het wel waard om te vergeven. En met name de kindjes wegen heel zwaar voor mij.
Maar ik vind het nog altijd moeilijk om haar te vergeven en kan me er moeilijk toe zetten om er weer vol voor te gaan, me weer helemaal te geven.
Aan de ene kant voel ik me een slappeling omdat ik er niet mee gekapt ben en de eer aan mezelf heb gehouden.
Aan de andere kant zijn we zo lang samen en hebben we veel meegemaakt en is er nog wel veel liefde tussen ons. Moet ik dat alles opgeven na een fout van haar, geen kleine fout maar toch.
En ik weet ook wel dat een relatie in een sleur kan raken en er meer mensen zijn waar het mee klikt en op wie je verliefd kunt worden, gebeurt zoveel mensen en kan mij ook gebeuren. Maar daar ook wat mee doen is een stap te ver vind ik.
We hebben het wel weer goed samen, hebben onze relatieproblemen, een deel waarom ze het deed, besproken en zoeken zo goed en zo kwaad mogelijk onze weg daarin.
Maar ik blijf in tweestrijd en twijfel gewoon heel erg wat ik nu het beste kan doen, doorgaan of uit elkaar.
Is er iemand met een vergelijkbare situatie?
Wat is er gebeurd. Heel veel, ik probeer het kort te houden.
Ik ben nu 38 jaar en 17 jaar daarvan samen. Getrouwd en lieve 2 kindjes.
Maar 8 maanden geleden kwam ik erachter dat mijn vrouw vreemd ging. Ze had een oude vriend die ze al jaren niet had gezien via fb opnieuw ontmoet.
Dat was altijd niet meer dan een vriend geweest maar hebben toentertijd wel een sterke band gehad. En ze zijn gaan praten en praten en dat werd verliefdheid, en ja ook 1x sex gehad. Dat heeft in totaal 3 maanden geduurd. Hij was ook getrouwd dus van beide kanten ging het stiekem.
Ik had op een zeker moment wel een vermoeden, de standaard dingen zoals veel op de telefoon, s'nachts wakker, en dat soort dingen.
En ik heb uiteindelijk in haar telefoon het bewijs gevonden. Dat heb ik haar niet verteld maar face to face gevraagd wat er aan de hand was. Ze heeft het me verteld en is eerlijk geweest over wat er was gebeurd en haar gevoelens en waarom dat kon gebeuren. Over de sex heeft ze in 1e instantie niet verteld want ze was ervan overtuigd dat ik dan direct wegging bij haar. Dat dacht ikzelf eigenlijk ook maar dat heb ik tot mijn eigen verbazing tot nu toe niet gedaan.
Omdat ik veel van de gesprekken heb gelezen die ze had gevoerd weet ik wel dat ze de waarheid vertelde over hoe het gegaan was (op de sex na) en dat ze het er echt heel moeilijk mee had. Veel stress en vaak ook wilde ze stoppen. Ja lekker dan maar ze heeft het uiteindelijk wel gedaan.....
Toch is dat gegeven wel belangrijk voor mij, het is geen slechte vrouw dat weet ik. Ze heeft een goed karakter en heeft een fout gemaakt.
Maar man o man wat een ongelooflijke rottijd was dat, ik wist niet dat verdriet zo'n pijn kon doen.
We hebben er veel over gepraat en zijn ook een paar keer naar een relatietherapeut gegaan. In dat opzicht zijn we er wel goed mee omgegaan denk ik.
Ze heeft ook gezegd dat ze met mij verder wil en hem wil vergeten maar ik weet dat ze het daar heel moeilijk mee had, en nog steeds wel mee heeft.
Maar ik weet zelf niet of ik wel verder wil. Ze is een bijzondere vrouw en het wel waard om te vergeven. En met name de kindjes wegen heel zwaar voor mij.
Maar ik vind het nog altijd moeilijk om haar te vergeven en kan me er moeilijk toe zetten om er weer vol voor te gaan, me weer helemaal te geven.
Aan de ene kant voel ik me een slappeling omdat ik er niet mee gekapt ben en de eer aan mezelf heb gehouden.
Aan de andere kant zijn we zo lang samen en hebben we veel meegemaakt en is er nog wel veel liefde tussen ons. Moet ik dat alles opgeven na een fout van haar, geen kleine fout maar toch.
En ik weet ook wel dat een relatie in een sleur kan raken en er meer mensen zijn waar het mee klikt en op wie je verliefd kunt worden, gebeurt zoveel mensen en kan mij ook gebeuren. Maar daar ook wat mee doen is een stap te ver vind ik.
We hebben het wel weer goed samen, hebben onze relatieproblemen, een deel waarom ze het deed, besproken en zoeken zo goed en zo kwaad mogelijk onze weg daarin.
Maar ik blijf in tweestrijd en twijfel gewoon heel erg wat ik nu het beste kan doen, doorgaan of uit elkaar.
Is er iemand met een vergelijkbare situatie?
zondag 19 februari 2017 13:17
quote:Felroze schreef op 19 februari 2017 @ 12:44:
[...]
Nee, maar daar geloof ik nu eenmaal in. Ik heb het nog nooit meegemaakt, omdat ik te kort in een relatie heb gezeten (langste is die van nu, bijna 7 jaar). Maar vrijwel elke man gaat op den duur een keertje vreemd, als hij maar genoeg wordt verleid door "die ene vrouw".Denk je niet dat dit een soort van geloof is dat op niets dan angst is gebaseerd? Ik heb dit ook door mannen over vrouwen horen zeggen, we zouden allemaal losbollen (druk ik me nog netjes uit) zijn, ontembare feeksen en zo. Of vind je het natuurlijk dat mannen vroeg of laat de beest uithangen?
[...]
Nee, maar daar geloof ik nu eenmaal in. Ik heb het nog nooit meegemaakt, omdat ik te kort in een relatie heb gezeten (langste is die van nu, bijna 7 jaar). Maar vrijwel elke man gaat op den duur een keertje vreemd, als hij maar genoeg wordt verleid door "die ene vrouw".Denk je niet dat dit een soort van geloof is dat op niets dan angst is gebaseerd? Ik heb dit ook door mannen over vrouwen horen zeggen, we zouden allemaal losbollen (druk ik me nog netjes uit) zijn, ontembare feeksen en zo. Of vind je het natuurlijk dat mannen vroeg of laat de beest uithangen?
zondag 19 februari 2017 13:32
quote:bossanova schreef op 19 februari 2017 @ 13:17:
[...]
Denk je niet dat dit een soort van geloof is dat op niets dan angst is gebaseerd? Ik heb dit ook door mannen over vrouwen horen zeggen, we zouden allemaal losbollen (druk ik me nog netjes uit) zijn, ontembare feeksen en zo. Of vind je het natuurlijk dat mannen vroeg of laat de beest uithangen?
Ik denk dat het geen angst is maar meer realiteit. Ik kan niet voor haar spreken natuurlijk.
Ik heb door de jaren heen ook veel vreemd zien gaan. Ook vaak door gebrek aan aandacht.
Uiteindelijk gingen ze uit elkaar.
Werden ze weer gelukkig met een ander totdat ook dat ook soms weer overging.
En de stellen die bij elkaar bleven vond ik echt een uitzondering. Wel mooi!
[...]
Denk je niet dat dit een soort van geloof is dat op niets dan angst is gebaseerd? Ik heb dit ook door mannen over vrouwen horen zeggen, we zouden allemaal losbollen (druk ik me nog netjes uit) zijn, ontembare feeksen en zo. Of vind je het natuurlijk dat mannen vroeg of laat de beest uithangen?
Ik denk dat het geen angst is maar meer realiteit. Ik kan niet voor haar spreken natuurlijk.
Ik heb door de jaren heen ook veel vreemd zien gaan. Ook vaak door gebrek aan aandacht.
Uiteindelijk gingen ze uit elkaar.
Werden ze weer gelukkig met een ander totdat ook dat ook soms weer overging.
En de stellen die bij elkaar bleven vond ik echt een uitzondering. Wel mooi!
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 19 februari 2017 14:12
quote:Eslarealidad schreef op 19 februari 2017 @ 13:32:
[...]
Ik denk dat het geen angst is maar meer realiteit. Ik kan niet voor haar spreken natuurlijk.
Ik heb door de jaren heen ook veel vreemd zien gaan. Ook vaak door gebrek aan aandacht.
Uiteindelijk gingen ze uit elkaar.
Werden ze weer gelukkig met een ander totdat ook dat ook soms weer overging.
En de stellen die bij elkaar bleven vond ik echt een uitzondering. Wel mooi!Ik leef ook in een omgeving met gescheiden ouders, relaties die op de klippen liepen, ontgoochelde romantici en zo, maar toch blijf ik geloven dat dit niets te maken heeft met ontrouw. Er zijn natuurlijk ook notoire vreemdgangers, maar zij die hun langdurige relatie in de waagschaal leggen zijn zoals jij al aangaf ontevreden in hun relatie, ze komen aandacht tekort of zo, vaak in hectische tijden waarin de 'gedupeerde bedrogen partner' de ander uit het oog is verloren. Hoe vervelend is het om juist dan bij die door allerlei zaken in beslag genomen partner te gaan zeuren om aandacht, terwijl iemand anders allang heeft opgemerkt waar jij behoefte aan hebt? Niemand wil zeuren. Zeuren is heel onaantrekkelijk. Sowieso moet je ook rekening houden met de situatie van de ander als je samenleeft, maar wat als er vooral rekening wordt gehouden met de partner die door omstandigheden de ander uit het oog verloor? Wat doe je dan? Wachten op jouw beurt? Ik keur het niet goed he, maar mensen hebben wel gewoon basisbehoeften.
[...]
Ik denk dat het geen angst is maar meer realiteit. Ik kan niet voor haar spreken natuurlijk.
Ik heb door de jaren heen ook veel vreemd zien gaan. Ook vaak door gebrek aan aandacht.
Uiteindelijk gingen ze uit elkaar.
Werden ze weer gelukkig met een ander totdat ook dat ook soms weer overging.
En de stellen die bij elkaar bleven vond ik echt een uitzondering. Wel mooi!Ik leef ook in een omgeving met gescheiden ouders, relaties die op de klippen liepen, ontgoochelde romantici en zo, maar toch blijf ik geloven dat dit niets te maken heeft met ontrouw. Er zijn natuurlijk ook notoire vreemdgangers, maar zij die hun langdurige relatie in de waagschaal leggen zijn zoals jij al aangaf ontevreden in hun relatie, ze komen aandacht tekort of zo, vaak in hectische tijden waarin de 'gedupeerde bedrogen partner' de ander uit het oog is verloren. Hoe vervelend is het om juist dan bij die door allerlei zaken in beslag genomen partner te gaan zeuren om aandacht, terwijl iemand anders allang heeft opgemerkt waar jij behoefte aan hebt? Niemand wil zeuren. Zeuren is heel onaantrekkelijk. Sowieso moet je ook rekening houden met de situatie van de ander als je samenleeft, maar wat als er vooral rekening wordt gehouden met de partner die door omstandigheden de ander uit het oog verloor? Wat doe je dan? Wachten op jouw beurt? Ik keur het niet goed he, maar mensen hebben wel gewoon basisbehoeften.
zondag 19 februari 2017 15:15
quote:DG2015 schreef op 19 februari 2017 @ 13:00:
Inderdaad zeg. Dus je weet nu ook al dat als jij bij je partner blijft, hij uiteindelijk vreemd zal gaan?
Ben je daar dan nog wel verdrietig over, of boos? Of is het nu eenmaal zo en kan hij er niks aan doen, want dat doen ze allemaal?
En vrouwen dan? Doen die dat niet? Of verwacht je zelf over pak-hem-beet tien jaar ook een keer een slippertje te maken? En mag jouw partner daar boos over zijn of moet hij niet zo zeuren?
Ja dat weet ik zo goed als zeker. Van mij mag hij, ik geloof niet in monogamie (daarom denk ik er ook zo over) en zou er dus ook niet boos om worden. Ik ben zelf ook niet trouw. Zo is mijn levensinstelling (dat ik niet geloof in monogamie) nou eenmaal. Ondanks dat ik zo goed als geen vreemdgangers in mijn familie of tussen m'n vrienden heb (waarvan ik weet).
Mijn vriend weet dat ik niet monogaam ben, maar hij weet (op 1 keer na) niet wat ik allemaal met andere mannen heb uitgespookt. Ik schat hem niet dom in, dus hij zou het kunnen weten... Hij hoeft er overigens niet kwaad om te worden (als hij dus niet zo slim zou zijn), want ik heb het hem vaak genoeg gezegd (met de woorden dat ik niet monogaam ben). Maar goed, hij denkt niet altijd na, dus of het als verrassing zou komen voor hem ligt echt voor 100% aan hem. Ik heb m'n best gedaan (zelfs overlegd om een open relatie aan te gaan).
Inderdaad zeg. Dus je weet nu ook al dat als jij bij je partner blijft, hij uiteindelijk vreemd zal gaan?
Ben je daar dan nog wel verdrietig over, of boos? Of is het nu eenmaal zo en kan hij er niks aan doen, want dat doen ze allemaal?
En vrouwen dan? Doen die dat niet? Of verwacht je zelf over pak-hem-beet tien jaar ook een keer een slippertje te maken? En mag jouw partner daar boos over zijn of moet hij niet zo zeuren?
Ja dat weet ik zo goed als zeker. Van mij mag hij, ik geloof niet in monogamie (daarom denk ik er ook zo over) en zou er dus ook niet boos om worden. Ik ben zelf ook niet trouw. Zo is mijn levensinstelling (dat ik niet geloof in monogamie) nou eenmaal. Ondanks dat ik zo goed als geen vreemdgangers in mijn familie of tussen m'n vrienden heb (waarvan ik weet).
Mijn vriend weet dat ik niet monogaam ben, maar hij weet (op 1 keer na) niet wat ik allemaal met andere mannen heb uitgespookt. Ik schat hem niet dom in, dus hij zou het kunnen weten... Hij hoeft er overigens niet kwaad om te worden (als hij dus niet zo slim zou zijn), want ik heb het hem vaak genoeg gezegd (met de woorden dat ik niet monogaam ben). Maar goed, hij denkt niet altijd na, dus of het als verrassing zou komen voor hem ligt echt voor 100% aan hem. Ik heb m'n best gedaan (zelfs overlegd om een open relatie aan te gaan).
zondag 19 februari 2017 18:10
quote:bossanova schreef op 19 februari 2017 @ 14:12:
[...]
Ik leef ook in een omgeving met gescheiden ouders, relaties die op de klippen liepen, ontgoochelde romantici en zo, maar toch blijf ik geloven dat dit niets te maken heeft met ontrouw. Er zijn natuurlijk ook notoire vreemdgangers, maar zij die hun langdurige relatie in de waagschaal leggen zijn zoals jij al aangaf ontevreden in hun relatie, ze komen aandacht tekort of zo, vaak in hectische tijden waarin de 'gedupeerde bedrogen partner' de ander uit het oog is verloren. Hoe vervelend is het om juist dan bij die door allerlei zaken in beslag genomen partner te gaan zeuren om aandacht, terwijl iemand anders allang heeft opgemerkt waar jij behoefte aan hebt? Niemand wil zeuren. Zeuren is heel onaantrekkelijk. Sowieso moet je ook rekening houden met de situatie van de ander als je samenleeft, maar wat als er vooral rekening wordt gehouden met de partner die door omstandigheden de ander uit het oog verloor? Wat doe je dan? Wachten op jouw beurt? Ik keur het niet goed he, maar mensen hebben wel gewoon basisbehoeften.
Ja, dat is ook zo.
Menselijk is dat.
Iemand uit het oog verliezen of negeren is vreselijk.
Misschien dat zo iemand dan denkt: wie zeurt krijgt een beurt.
[...]
Ik leef ook in een omgeving met gescheiden ouders, relaties die op de klippen liepen, ontgoochelde romantici en zo, maar toch blijf ik geloven dat dit niets te maken heeft met ontrouw. Er zijn natuurlijk ook notoire vreemdgangers, maar zij die hun langdurige relatie in de waagschaal leggen zijn zoals jij al aangaf ontevreden in hun relatie, ze komen aandacht tekort of zo, vaak in hectische tijden waarin de 'gedupeerde bedrogen partner' de ander uit het oog is verloren. Hoe vervelend is het om juist dan bij die door allerlei zaken in beslag genomen partner te gaan zeuren om aandacht, terwijl iemand anders allang heeft opgemerkt waar jij behoefte aan hebt? Niemand wil zeuren. Zeuren is heel onaantrekkelijk. Sowieso moet je ook rekening houden met de situatie van de ander als je samenleeft, maar wat als er vooral rekening wordt gehouden met de partner die door omstandigheden de ander uit het oog verloor? Wat doe je dan? Wachten op jouw beurt? Ik keur het niet goed he, maar mensen hebben wel gewoon basisbehoeften.
Ja, dat is ook zo.
Menselijk is dat.
Iemand uit het oog verliezen of negeren is vreselijk.
Misschien dat zo iemand dan denkt: wie zeurt krijgt een beurt.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 19 februari 2017 19:43
Ik heb al jaren een fijne relatie en toch heb ik er jarenlang een chatrelatie op na gehouden, nooit iets fysieks in het echt. Mijn man kwam erachter en het is gestopt.
Wat het heeft opgebracht is dat ik moet leven met het schenden van zijn vertrouwen, dat doet af en toe nog best zeer, maar ook dat gevoelens nu makkelijker te bespreken zijn, maw we communiceren nu beter.
Heb er vertrouwen in dat ze over haar verliefdheid heen is en ervoor wil gaan, wens jullie alle goeds.
Wat het heeft opgebracht is dat ik moet leven met het schenden van zijn vertrouwen, dat doet af en toe nog best zeer, maar ook dat gevoelens nu makkelijker te bespreken zijn, maw we communiceren nu beter.
Heb er vertrouwen in dat ze over haar verliefdheid heen is en ervoor wil gaan, wens jullie alle goeds.
die ik wilde bestaat al...
zondag 19 februari 2017 20:53
quote:Felroze schreef op 19 februari 2017 @ 15:15:
[...]
Ja dat weet ik zo goed als zeker. Van mij mag hij, ik geloof niet in monogamie (daarom denk ik er ook zo over) en zou er dus ook niet boos om worden. Ik ben zelf ook niet trouw. Zo is mijn levensinstelling (dat ik niet geloof in monogamie) nou eenmaal. Ondanks dat ik zo goed als geen vreemdgangers in mijn familie of tussen m'n vrienden heb (waarvan ik weet).
Mijn vriend weet dat ik niet monogaam ben, maar hij weet (op 1 keer na) niet wat ik allemaal met andere mannen heb uitgespookt. Ik schat hem niet dom in, dus hij zou het kunnen weten... Hij hoeft er overigens niet kwaad om te worden (als hij dus niet zo slim zou zijn), want ik heb het hem vaak genoeg gezegd (met de woorden dat ik niet monogaam ben). Maar goed, hij denkt niet altijd na, dus of het als verrassing zou komen voor hem ligt echt voor 100% aan hem. Ik heb m'n best gedaan (zelfs overlegd om een open relatie aan te gaan).Als je dat niet zeker weet en als jouw 'niet-monogaam-zijn' voor hem als een verrassing kan komen dan zou je in mijn beleving toch even iets te bespreken hebben. Achteraf roepen 'hahaha wat ben jij dom dat je dat niet door had' is ook een optie natuurlijk; maar niet de optie die me erg gezond lijkt.
[...]
Ja dat weet ik zo goed als zeker. Van mij mag hij, ik geloof niet in monogamie (daarom denk ik er ook zo over) en zou er dus ook niet boos om worden. Ik ben zelf ook niet trouw. Zo is mijn levensinstelling (dat ik niet geloof in monogamie) nou eenmaal. Ondanks dat ik zo goed als geen vreemdgangers in mijn familie of tussen m'n vrienden heb (waarvan ik weet).
Mijn vriend weet dat ik niet monogaam ben, maar hij weet (op 1 keer na) niet wat ik allemaal met andere mannen heb uitgespookt. Ik schat hem niet dom in, dus hij zou het kunnen weten... Hij hoeft er overigens niet kwaad om te worden (als hij dus niet zo slim zou zijn), want ik heb het hem vaak genoeg gezegd (met de woorden dat ik niet monogaam ben). Maar goed, hij denkt niet altijd na, dus of het als verrassing zou komen voor hem ligt echt voor 100% aan hem. Ik heb m'n best gedaan (zelfs overlegd om een open relatie aan te gaan).Als je dat niet zeker weet en als jouw 'niet-monogaam-zijn' voor hem als een verrassing kan komen dan zou je in mijn beleving toch even iets te bespreken hebben. Achteraf roepen 'hahaha wat ben jij dom dat je dat niet door had' is ook een optie natuurlijk; maar niet de optie die me erg gezond lijkt.
zondag 19 februari 2017 21:17
quote:Zinerva schreef op 18 februari 2017 @ 11:33:
Ik vergelijk een relatie meestal met een kopje, als het kopje gebroken is (vreemdgaan) en ook al lijm je dit kopje nog zo goed de barst blijf je wel zien.
De vraag is kan jij met die barst leven, de 1 kan het wel de ander kan het niet.
Beeldspraak kan soms zo mooi zijn. In dit geval kan je je dus ook realiseren dat het kopje altijd breekt op een zwak punt. Dat is nu naar voren gekomen en door het op de juiste manier te behandelen kan het met lijm sterker gemaakt worden dan ooit. De barst blijf je zien want het hoort nu bij het kopje. Maar is dus enerzijds een teken van een moment van zwakte, maar anderzijds een markering van iets wat je overwonnen hebt. En daarnaast heb je er ooit voor gekozen om specifiek uit dat kopje te drinken; dat was ook niet voor niets.
Maar goed; dat als aanvulling.
Ik zou willen mee geven dat vergeven en vergeten niet een activiteit is. Je kan niet een stappenplan volgen om daar 'genezen' uit te komen. Ik vind het een vorm van kracht als je verder kan kijken dan alleen naar wat er gebeurd is. Dus naar mijn mening ben je zeker een sterk persoon als je niet alleen dit bepalend laat zijn voor de rest van jullie relatie. Je hoeft er niet overheen te stappen maar jullie vormen samen jullie relatie en jullie zijn samen waardevolle en complexe personen waar ongetwijfeld veel meer in zit. Ik hoop dat je (op den duur) kunt zien of je samen verder kan of niet, op basis van wat jullie samen hebben, niet alleen op basis van wat de een of de ander heeft laten liggen.
Ik vergelijk een relatie meestal met een kopje, als het kopje gebroken is (vreemdgaan) en ook al lijm je dit kopje nog zo goed de barst blijf je wel zien.
De vraag is kan jij met die barst leven, de 1 kan het wel de ander kan het niet.
Beeldspraak kan soms zo mooi zijn. In dit geval kan je je dus ook realiseren dat het kopje altijd breekt op een zwak punt. Dat is nu naar voren gekomen en door het op de juiste manier te behandelen kan het met lijm sterker gemaakt worden dan ooit. De barst blijf je zien want het hoort nu bij het kopje. Maar is dus enerzijds een teken van een moment van zwakte, maar anderzijds een markering van iets wat je overwonnen hebt. En daarnaast heb je er ooit voor gekozen om specifiek uit dat kopje te drinken; dat was ook niet voor niets.
Maar goed; dat als aanvulling.
Ik zou willen mee geven dat vergeven en vergeten niet een activiteit is. Je kan niet een stappenplan volgen om daar 'genezen' uit te komen. Ik vind het een vorm van kracht als je verder kan kijken dan alleen naar wat er gebeurd is. Dus naar mijn mening ben je zeker een sterk persoon als je niet alleen dit bepalend laat zijn voor de rest van jullie relatie. Je hoeft er niet overheen te stappen maar jullie vormen samen jullie relatie en jullie zijn samen waardevolle en complexe personen waar ongetwijfeld veel meer in zit. Ik hoop dat je (op den duur) kunt zien of je samen verder kan of niet, op basis van wat jullie samen hebben, niet alleen op basis van wat de een of de ander heeft laten liggen.
maandag 20 februari 2017 19:50
Ik zou willen mee geven dat vergeven en vergeten niet een activiteit is. Je kan niet een stappenplan volgen om daar 'genezen' uit te komen. Ik vind het een vorm van kracht als je verder kan kijken dan alleen naar wat er gebeurd is. Dus naar mijn mening ben je zeker een sterk persoon als je niet alleen dit bepalend laat zijn voor de rest van jullie relatie. Je hoeft er niet overheen te stappen maar jullie vormen samen jullie relatie en jullie zijn samen waardevolle en complexe personen waar ongetwijfeld veel meer in zit. Ik hoop dat je (op den duur) kunt zien of je samen verder kan of niet, op basis van wat jullie samen hebben, niet alleen op basis van wat de een of de ander heeft laten liggen.[/quote]
Dankjewel, heel mooi gezegd!!
Dit vat mooi samen wat ik ook in andere reacties heb gelezen en hoe ik erover denk, of in ieder geval hoe ik er mee om zou willen gaan.
Ook alle anderen bedankt voor de moeite om te reageren. Alle diverse reacties hebben mij heel erg geholpen. Ik zat een beetje vast en dan kun je wel wat inzichten en meningen gebruiken.
Ik wil proberen er boven te gaan staan en het achter me te laten. En daar heeft dit forum al wel aardig bij geholpen.
Wat er dan nog over blijft voor een relatie weet ik echt niet. Maar wat dat ook wordt ik ben daar wel klaar voor. Ik besef dat ik bewust heb gekozen om te investeren in de relatie en daar kan ik geen spijt van krijgen. Dat maakt dat ik me sterk voel. Al zullen er nog genoeg twijfels en slechte dagen bijzitten....
Dankjewel, heel mooi gezegd!!
Dit vat mooi samen wat ik ook in andere reacties heb gelezen en hoe ik erover denk, of in ieder geval hoe ik er mee om zou willen gaan.
Ook alle anderen bedankt voor de moeite om te reageren. Alle diverse reacties hebben mij heel erg geholpen. Ik zat een beetje vast en dan kun je wel wat inzichten en meningen gebruiken.
Ik wil proberen er boven te gaan staan en het achter me te laten. En daar heeft dit forum al wel aardig bij geholpen.
Wat er dan nog over blijft voor een relatie weet ik echt niet. Maar wat dat ook wordt ik ben daar wel klaar voor. Ik besef dat ik bewust heb gekozen om te investeren in de relatie en daar kan ik geen spijt van krijgen. Dat maakt dat ik me sterk voel. Al zullen er nog genoeg twijfels en slechte dagen bijzitten....
donderdag 1 februari 2018 10:35
Mooie posts van Mystic.
Daarop nog een aanvulling.....Therapeuten die mensen begeleiden die met overspel te maken hebben gehad in hun relatie, zeggen vaak dat de verwerking zo'n twee jaar in beslag kan nemen. Je bent "pas" 8 maanden op weg, TO. Geef jezelf tijd en probeer te accepteren dat het met up's en down's gaat. Uiteindelijk komen de antwoorden vanzelf.
Daarop nog een aanvulling.....Therapeuten die mensen begeleiden die met overspel te maken hebben gehad in hun relatie, zeggen vaak dat de verwerking zo'n twee jaar in beslag kan nemen. Je bent "pas" 8 maanden op weg, TO. Geef jezelf tijd en probeer te accepteren dat het met up's en down's gaat. Uiteindelijk komen de antwoorden vanzelf.
donderdag 1 februari 2018 10:56
Wat een aanname over iets dat overigens een jaar geleden speelde...gelderka schreef: ↑01-02-2018 10:32Je wilt terug, dat het gevoel terugkomt, vergeven, vergeten, alles terugdraaien.
Misschien moet je iets anders proberen.
In plaats van terug-terug-terug, laat haar eens met die man gaan. Maar zonder te liegen dus.
Doordat er niet gelogen wordt, is er geen bedrog. De spanning met die andere man neemt af omdat het niet meet stiekum is.
Zij ziet wat ze aan jou heeft dat jij het toelaat.
donderdag 1 februari 2018 10:57
Inmiddels alweer bijna 2 jaar...Venusss schreef: ↑01-02-2018 10:35Mooie posts van Mystic.
Daarop nog een aanvulling.....Therapeuten die mensen begeleiden die met overspel te maken hebben gehad in hun relatie, zeggen vaak dat de verwerking zo'n twee jaar in beslag kan nemen. Je bent "pas" 8 maanden op weg, TO. Geef jezelf tijd en probeer te accepteren dat het met up's en down's gaat. Uiteindelijk komen de antwoorden vanzelf.
donderdag 1 februari 2018 12:34
En hoe is het nu met jou? Hoewel ieder zijn eigen proces heeft, ben ik wel benieuwd of het een beetje klopt, die 2 jaar uit trekken voor verwerking.
zondag 4 februari 2018 22:44
Hoi Mystiq,
het is idd alweer een jaar geleden sinds de laatste post. En wat een toeval, het is al weer een tijd geleden dat ik op dit forum heb gekeken maar dan zie ik ineens weer een recent bericht van je.
Maar ik heb het heel goed op een rijtje voor mezelf. De afgelopen maanden heb ik veel geregeld maar de scheidingspapieren zijn nu bijna rond. Al een paar makelaars op bezoek gehad voor het huis en dat gaat ook goed komen.
Misschien even een stapje terug
Vorig jaar veel getwijfeld en ik wilde eroverheen kunnen stappen en verder gaan.
Maar mijn gevoel zei toch wat anders, dat zat niet lekker dus ik heb uiteindelijk aangegeven dat ik wilde scheiden. Had ik een aantal maanden eerder ook al gedaan maar niet echt doorgezet en voor je het weet ben je weer een half jaar verder...
Maar nu dus wel, mijn liefde voor haar had natuurlijk een flinke knauw gehad en is alleen maar verder afgebrokkeld. Het was echt weg op een gegeven moment. Helemaal toen ik erachter kwam dat ze ook een hele tijd toch weer contact had gehad. Het was al klaar maar dit gaf helemaal de bevestiging dat het nooit meer goedkomt. Ze kon hem toch niet loslaten, nou prima dan hak ik de knoop wel door, ik blijf niet in deze relatie zitten. Dit is geen foutje meer maar structureel liegen en bedriegen.
Ik kan mezelf in ieder geval nog steeds recht aankijken, heb de tijd genomen voor mezelf en het netjes afgehandeld denk ik. En de keuze om te scheiden luchtte wel op en geeft wel rust. Alleen voor de kindjes vind ik het vervelend maar het is niet anders...
Helaas geen happy end dus maar ik ben wel blij met mijn beslissing en kijk wel heel erg uit naar een nieuwe start.......
zondag 4 februari 2018 22:48
Inmiddels 2 jaar ja, en dat is ook wel nodig denk ik. Alleen is het bij mij iets anders gelopen, zie vorige post.
Maar ook ik heb tijd nodig gehad om los te komen zeg maar. Dat gaat niet van de ene op de andere dag.
Maar na een jaar was ik wel klaar, of er klaar mee zeg maar.
Als ik nu terugkijk is het een hele vreemde maar ook wel leerzame periode geweest, je leert jezelf wel wat beter kennen.
maandag 5 februari 2018 00:32
Ben er stil van Quinn...Je hebt een 'vol'. jaar achter de rug zo te lezen.
Maar ik vind het vooral 'mooi' om te lezen, tov vorig jaar (vol twijfel) hoe je deze twijfels hebt weten te laten verdwijnen door achter je gevoel aan te gaan , ipv de twijfels te negeren. (ondanks het feit dat je nog niet wist hoe het verder zou gaan)
De twijfel is weg, onzekerheid is zekerheid (je hebt een beslissing kunnen nemen), vertrouwen (naar de toekomst) is terug, enz
Ik heb zelf een grote aversie tegen het " kies voordeel van de twijfel". Ik zeg daarentegen altijd" bij twijfel niet doen".
Wanneer iets écht een voordeel is, is er geen twijfel namelijk...
Twijfel is er niet zomaar..en het klinkt misschien altijd als achteraf gepraat, maar in jouw geval wat je zelf aangeeft; was de twijfel die je vorig jaar zo sterk voelde, niet zomaar uit de lucht komen vallen , je kwam erachter dat het gegrond was.
De bevestiging die je voor jezelf nog nodig had; je gevoel klopte.
Ofwel; Twijfel niet/ nooit aan jezelf en je gevoel. Als mens eigen, willen we vaak al eerst het antwoord.. zodat een gevoel 'makkelijker' te accepteren is.
Een gevoel is vaak al eerder aanwezig, nog voordat het antwoord zich laat zien.
Wanneer je naar je gevoel leert luisteren en handelen, valt dat hele rijtje van gevoel, hart en verstand weer vanzelf op dat ene lijntje. En wordt alles weer helder, (het gaat weer samenwerken en zorgt voor dat goede 'happy' feeling ) het moment dat namelijk ook het antwoord dan zich pas laat zien.
Dat gevoel staat ook wel bekend als; je eigen intuitie.
Dit is wat tijd nemen al kan doen en heeft gedaan
Wees trots op jezelf dat je de tijd genomen hebt. Je twijfel hebt gedeeld en bent daarmee voor je zelf aan de slag gegaan...Niemand kon je de antwoorden geven, dan alleen jij zelf. Het is je gelukt.
Wat vooral mooi is om te lezen is dat je er voor jezelf een leerzame periode uit hebt gehaald, ondanks het feit dat dit uiteraard een ervaring is waarvoor je liever niet kiest als je de keuze had en begrijp je gedachte hierin mbt de kindjes. Alles is beter voor hen dan een relatie waar 2 mensen elkaar niet meer kunnen bieden om samen verder te komen.
Happy end, tja wat is nou de definitie van een happy end? Een happy end dat alles weer 'goed' komt zoals je in het begin van de relatie stond en had verwacht?
Een happy end is wanneer de uitkomst van 'iets' voor jezelf goed voelt. Keep that in mind!
Vanuit mijn eigen ervaring, zag het ik het op het moment zelf als iets verschrikkelijks, nare periode, maar ik ben er (klinkt misschien maf) nu later, gelukkig ook dankbaar voor. Niet voor de situatie, want dat wens je niemand toe, maar de uiteindelijke lessen die ik voor mezelf er uit heb weten te halen. Dat is het hoogst haalbare wat mogelijk is uit een nare ervaring. In dit geval; leren dat niemand het recht heeft om je bijv op deze manier niet te respecteren /kwetsen, want dat is het eigenlijk. Grenzen bewaken/aangeven wanneer het moet, maar vooral geleerd dat eigen geluk belangrijk is en gekoesterd moet worden, door zowel mezelf als door de ander. Dat is namelijk wérkelijk iemand respecteren. En zo werkt het uiteraard ook naar een ander toe. En dat moet gelijkwaardig zijn/ blijven voor de juiste wisselwerking. Is dat het niet dan zal altijd 1 iemand aan het kortste eind trekken..en dat is dan het teken dat het niet (meer) gaat werken..
Luister naar je hart, gevoel maar vooral je intuitie en mooie dingen zullen volgen. Dat is wat intuitie voor je doet, met eigen geluk als rotsvaste basis...en zo te lezen ben je die weg al aan het volgen.
Maar ik vind het vooral 'mooi' om te lezen, tov vorig jaar (vol twijfel) hoe je deze twijfels hebt weten te laten verdwijnen door achter je gevoel aan te gaan , ipv de twijfels te negeren. (ondanks het feit dat je nog niet wist hoe het verder zou gaan)
De twijfel is weg, onzekerheid is zekerheid (je hebt een beslissing kunnen nemen), vertrouwen (naar de toekomst) is terug, enz
Ik heb zelf een grote aversie tegen het " kies voordeel van de twijfel". Ik zeg daarentegen altijd" bij twijfel niet doen".
Wanneer iets écht een voordeel is, is er geen twijfel namelijk...
Twijfel is er niet zomaar..en het klinkt misschien altijd als achteraf gepraat, maar in jouw geval wat je zelf aangeeft; was de twijfel die je vorig jaar zo sterk voelde, niet zomaar uit de lucht komen vallen , je kwam erachter dat het gegrond was.
De bevestiging die je voor jezelf nog nodig had; je gevoel klopte.
Ofwel; Twijfel niet/ nooit aan jezelf en je gevoel. Als mens eigen, willen we vaak al eerst het antwoord.. zodat een gevoel 'makkelijker' te accepteren is.
Een gevoel is vaak al eerder aanwezig, nog voordat het antwoord zich laat zien.
Wanneer je naar je gevoel leert luisteren en handelen, valt dat hele rijtje van gevoel, hart en verstand weer vanzelf op dat ene lijntje. En wordt alles weer helder, (het gaat weer samenwerken en zorgt voor dat goede 'happy' feeling ) het moment dat namelijk ook het antwoord dan zich pas laat zien.
Dat gevoel staat ook wel bekend als; je eigen intuitie.
Dit is wat tijd nemen al kan doen en heeft gedaan
Wees trots op jezelf dat je de tijd genomen hebt. Je twijfel hebt gedeeld en bent daarmee voor je zelf aan de slag gegaan...Niemand kon je de antwoorden geven, dan alleen jij zelf. Het is je gelukt.
Wat vooral mooi is om te lezen is dat je er voor jezelf een leerzame periode uit hebt gehaald, ondanks het feit dat dit uiteraard een ervaring is waarvoor je liever niet kiest als je de keuze had en begrijp je gedachte hierin mbt de kindjes. Alles is beter voor hen dan een relatie waar 2 mensen elkaar niet meer kunnen bieden om samen verder te komen.
Happy end, tja wat is nou de definitie van een happy end? Een happy end dat alles weer 'goed' komt zoals je in het begin van de relatie stond en had verwacht?
Een happy end is wanneer de uitkomst van 'iets' voor jezelf goed voelt. Keep that in mind!
Vanuit mijn eigen ervaring, zag het ik het op het moment zelf als iets verschrikkelijks, nare periode, maar ik ben er (klinkt misschien maf) nu later, gelukkig ook dankbaar voor. Niet voor de situatie, want dat wens je niemand toe, maar de uiteindelijke lessen die ik voor mezelf er uit heb weten te halen. Dat is het hoogst haalbare wat mogelijk is uit een nare ervaring. In dit geval; leren dat niemand het recht heeft om je bijv op deze manier niet te respecteren /kwetsen, want dat is het eigenlijk. Grenzen bewaken/aangeven wanneer het moet, maar vooral geleerd dat eigen geluk belangrijk is en gekoesterd moet worden, door zowel mezelf als door de ander. Dat is namelijk wérkelijk iemand respecteren. En zo werkt het uiteraard ook naar een ander toe. En dat moet gelijkwaardig zijn/ blijven voor de juiste wisselwerking. Is dat het niet dan zal altijd 1 iemand aan het kortste eind trekken..en dat is dan het teken dat het niet (meer) gaat werken..
Luister naar je hart, gevoel maar vooral je intuitie en mooie dingen zullen volgen. Dat is wat intuitie voor je doet, met eigen geluk als rotsvaste basis...en zo te lezen ben je die weg al aan het volgen.
maandag 5 februari 2018 09:36
Toevallig deze post vanmorgen gezien en bijna alles doorgelezen, voor ik er achter kwam dat het van vorig jaar was.....
Ik snap je volledig Quinn. Vreemdgaan is niet tof (understatement!) maar met 17 jaar relatie en 2 kindjes gooi je niet alles in 1 keer weg. Dat is jouw overweging geweest.
Wat zij 'moest' doen, is cold turkey afkicken van die man. Om te beginnen...
En zich heel rot voelen over wat ze je heeft aangedaan.
Dat eerste is bij haar dus blijkbaar al niet gelukt. Dan snap ik je beslissing heel erg goed!
Ik snap je volledig Quinn. Vreemdgaan is niet tof (understatement!) maar met 17 jaar relatie en 2 kindjes gooi je niet alles in 1 keer weg. Dat is jouw overweging geweest.
Wat zij 'moest' doen, is cold turkey afkicken van die man. Om te beginnen...
En zich heel rot voelen over wat ze je heeft aangedaan.
Dat eerste is bij haar dus blijkbaar al niet gelukt. Dan snap ik je beslissing heel erg goed!
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
maandag 5 februari 2018 22:57
Thanks Mystiq voor je uitgebreide antwoord! Ik kan er weinig aan toevoegen. Maar wel dat het idd een hele opluchting was en is nadat ik de knoop had doorgehakt. De bevestiging dat ik een goede keuze gemaakt heb. Geen twijfel meer maar vooruit kijken. Ondanks dat het niet de makkelijkste weg is heb ik geen moment spijt.mystiq schreef: ↑05-02-2018 00:32Ben er stil van Quinn...Je hebt een 'vol'. jaar achter de rug zo te lezen.
Maar ik vind het vooral 'mooi' om te lezen, tov vorig jaar (vol twijfel) hoe je deze twijfels hebt weten te laten verdwijnen door achter je gevoel aan te gaan , ipv de twijfels te negeren. (ondanks het feit dat je nog niet wist hoe het verder zou gaan)
De twijfel is weg, onzekerheid is zekerheid (je hebt een beslissing kunnen nemen), vertrouwen (naar de toekomst) is terug, enz
Ik heb zelf een grote aversie tegen het " kies voordeel van de twijfel". Ik zeg daarentegen altijd" bij twijfel niet doen".
Wanneer iets écht een voordeel is, is er geen twijfel namelijk...
Twijfel is er niet zomaar..en het klinkt misschien altijd als achteraf gepraat, maar in jouw geval wat je zelf aangeeft; was de twijfel die je vorig jaar zo sterk voelde, niet zomaar uit de lucht komen vallen , je kwam erachter dat het gegrond was.
De bevestiging die je voor jezelf nog nodig had; je gevoel klopte.
Ofwel; Twijfel niet/ nooit aan jezelf en je gevoel. Als mens eigen, willen we vaak al eerst het antwoord.. zodat een gevoel 'makkelijker' te accepteren is.
Een gevoel is vaak al eerder aanwezig, nog voordat het antwoord zich laat zien.
Wanneer je naar je gevoel leert luisteren en handelen, valt dat hele rijtje van gevoel, hart en verstand weer vanzelf op dat ene lijntje. En wordt alles weer helder, (het gaat weer samenwerken en zorgt voor dat goede 'happy' feeling ) het moment dat namelijk ook het antwoord dan zich pas laat zien.
Dat gevoel staat ook wel bekend als; je eigen intuitie.
Dit is wat tijd nemen al kan doen en heeft gedaan
Wees trots op jezelf dat je de tijd genomen hebt. Je twijfel hebt gedeeld en bent daarmee voor je zelf aan de slag gegaan...Niemand kon je de antwoorden geven, dan alleen jij zelf. Het is je gelukt.
Wat vooral mooi is om te lezen is dat je er voor jezelf een leerzame periode uit hebt gehaald, ondanks het feit dat dit uiteraard een ervaring is waarvoor je liever niet kiest als je de keuze had en begrijp je gedachte hierin mbt de kindjes. Alles is beter voor hen dan een relatie waar 2 mensen elkaar niet meer kunnen bieden om samen verder te komen.
Happy end, tja wat is nou de definitie van een happy end? Een happy end dat alles weer 'goed' komt zoals je in het begin van de relatie stond en had verwacht?
Een happy end is wanneer de uitkomst van 'iets' voor jezelf goed voelt. Keep that in mind!
Vanuit mijn eigen ervaring, zag het ik het op het moment zelf als iets verschrikkelijks, nare periode, maar ik ben er (klinkt misschien maf) nu later, gelukkig ook dankbaar voor. Niet voor de situatie, want dat wens je niemand toe, maar de uiteindelijke lessen die ik voor mezelf er uit heb weten te halen. Dat is het hoogst haalbare wat mogelijk is uit een nare ervaring. In dit geval; leren dat niemand het recht heeft om je bijv op deze manier niet te respecteren /kwetsen, want dat is het eigenlijk. Grenzen bewaken/aangeven wanneer het moet, maar vooral geleerd dat eigen geluk belangrijk is en gekoesterd moet worden, door zowel mezelf als door de ander. Dat is namelijk wérkelijk iemand respecteren. En zo werkt het uiteraard ook naar een ander toe. En dat moet gelijkwaardig zijn/ blijven voor de juiste wisselwerking. Is dat het niet dan zal altijd 1 iemand aan het kortste eind trekken..en dat is dan het teken dat het niet (meer) gaat werken..
Luister naar je hart, gevoel maar vooral je intuitie en mooie dingen zullen volgen. Dat is wat intuitie voor je doet, met eigen geluk als rotsvaste basis...en zo te lezen ben je die weg al aan het volgen.
Groeten
