Autisme, Wie ook? Deel 2

05-08-2016 13:28 3004 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hier kunnen we verder schrijven over ons leven met autisme en alle leuke en minder leuke dingen die daarbij komen kijken.



Hier vind je deel 1: kattenenrozen in "Autisme,wie ook?"
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Dat is idd grappig en toevallig ja:)

Hebben we iets gemeen en ja het is misschien een beetje asserig maar zonder de geboortedata kun je niet veel met astrologie en ik was er zo in geïnteresseerd omdat ik het leuk vond om mensen hun karakters te analyseren en dat ik merkte dat de sterrenbeelden karakterhoroscopen heel vaak klopten. Ik hield erg van psychologie en nu nog steeds. Misschien is het mijn obsessie wel ja en hoort dit onder de vrouwelijke vorm van ASS ipv obsessie over technische zaken als computers of treinen etc.

Vind heel die diagnoses soms echt te ingewikkeld en aangezien het niet volledig duidelijk is aan te tonen kan ik er echt over bezig blijven om het allemaal uit te zoeken. Ook autistisch misschien..
quote:vlaamsevink schreef op 19 februari 2017 @ 01:31:

[...]





't Waren rustige mensen. Waarvan er dan ook nog eens een paar het godgegeven talent hadden om precies die dingen te zeggen die op mij een bemoedigende uitwerking hadden, en eentje daarvan zat vlak naast mij. Dat ga je missen hoor, als je dat een paar jaar gehad hebt. Herken in die zin wel wat impala zegt, dat het effect van goed werk zo sterk kan zijn dat het je overeind houdt.



Ik ben geen expert op het gebied van oordopjes, maar degene die ik via internet besteld had, waren volgens mij precies dezelfde als degene die je in de Hema kon kopen (en wellicht nog altijd kan krijgen). Ze zijn geel/groen van kleur. De Hema verkoopt ze per twee paar in handige plastieken minipotjes, de internetbestelling kwam in een kartonnen doos met 200 paar. Die doos is net iets minder handig om onderweg mee te zeulen, maar zoals zo vaak was ook hier de aanbieding in grote verpakkingen véél goedkoper.



Ik heb deze dus:

https://www.amazon.co.uk/ ... 0-pairs/dp/B000MGQEYI/ref=sr_1_16?ie=UTF8&qid=1487464198&sr=8-16&keywords=200+ear+plugs



Hoor je inderdaad nog wel mensen mee, maar het geluid is doffer. Ook goed voor het dempen van lage frequenties, zoals voorbijrijdende auto's.



Wat jammer dan dat je daar niet meer werkt, het klinkt als een fijne plek met fijne mensen. Heel belangrijk, leuke collega's vind ik. Bepaald bij mij mede het werk, omdat ik sfeer erg aanvoel, en met rot voel als de sfeer niet goed is.

Thanks voor de tip van de oordopjes!!
quote:Valeriaansnoepje schreef op 19 februari 2017 @ 10:18:

[...]





Rosanna, heel erg bedankt (en nu denk je "wat heb ik gedaan dan??" ), door je vragen heb ik een duwtje in de rug gekregen. Ik ga morgen een afspraak maken bij m'n huisarts en vragen of ik naar dexamfetamine retard kan gaan. Ondanks dat mijn verzekering het niet vergoed (er zijn hele rechtzaken geweest tussen mijn verzekeringsmaatschappij en de Regenboog apotheek ) is het sowieso goedkoper dan Strattera.



Hopelijk denkt mijn huisarts met me mee en wil hij het me laten proberen. Het enige "probleem" wat ik kan bedenken is dat hij niet weet dat dexamfetamine retard bestaat. Hij weet niet zo veel van ADHD geloof ik, of houdt zich er in ieder geval niet zo mee bezig.



Wat was het toch fijn om een huisarts te hebben die gespecialiseerd was in ADHD... Maar ja, meeverhuizen naar Polen ging me te ver



Hee Valeriaansnoepje,



Wat leuk zeg je bericht, leuk om een compliment te krijgen

Maar omdat je zegt dat je huisarts niet zoveel verstand heeft van ADHD vraag ik me af of hij dan wel de juiste persoon is om jou ook in dat proces te begeleiden. Ik bedoel, stel je krijgt heftige bijwerkingen oid. Dan is het toch fijn om dit te kunnen bespreken met iemand die erin gespecialiseerd is en jou kan adviseren over een alternatief toch??

Ik snap je wel, ik ben ook soms bang wat mensen van me denken en wat dan de gevolgen kunnen zijn. Maar het is belangrijk dat jij kan zeggen en vragen wat je graag wilt, dan ga je pas echt met een goed gevoel naar buiten denk ik.

Ik ben benieuwd hoe het afloopt! Als je maar doet wat voor jou goed voelt, wat dat dan ook mag zijn. Dat is het allerbelangrijkste!



Update:

Ik las later nog je reactie op Impala.

Ik denk dat het zeker geen probleem moet zijn om jou weer terug te verwijzen nu er opnieuw problemen omtrent medicatie / vragen zijn voor de psychiater. En totdat jij daar bent dat de HA gewoon over jouw medicatie gaat.

En misschien valt het mee, de wachtlijst. Ik weet dat ik toen ook niet direct bij mijn psychiater gespecialiseerd in autisme, terecht kon, maar toen tijdelijk bij een algemene psychiater.
quote:hondenmens schreef op 18 februari 2017 @ 21:13:

Rosanna: Mijn salaris wordt aangevuld met een Wajong-uitkering en tot nu toe kan ik best goed rondkomen. Als ik meer ga werken en dus meer salaris krijg, gaat dat van mijn uitkering af. Waardoor mijn totale inkomen gelijk blijft.

Ik heb de middenweg ook nog niet gevonden tussen onder- en overprikkeling. Het is zwart of wit en dat is wel eens frustrerend. Dus of een interessantere baan, maar op mijn tenen lopen. Of een saaiere baan met weinig werkdruk, waardoor ik minder overprikkeld raak. Ik vind het soms ook moeilijk om blij te zijn voor anderen. Vooral als het mensen betreft die er vroeger met de pet naar gooiden en mij voorbij geschoten zijn. Ik heb zoveel moeite moeten doen voor niks. Ooit wil ik wel eens "beloond" worden. Niet zozeer door een hoog salaris, maar werk waar ik echt blij van word.



Ik snap je..

Het is niet eerlijk dat sommige mensen door zo weinig moeite te hoeven doen van alles voor elkaar krijgen, terwijl het voor ons zoveel moeite kost.

Mijn zusje doet het HBO met 2 vingers in haar neus, gaat naar het buitenland om te reizen voor school, gaat 3 avonden per week uit, handenvol vriendinnen, een vriend, bijbaan, en ze houd dat allemaal vol. Ik ben daar weleens jaloers op, ik ben na een dag werken al zo kapot dat ik op mijn bed ga liggen.

En nu ik tijdelijk niet werk, heb ik alsnog dat ik max 2 a 3 dingen op een dag kan doen vanwege mijn prikkelgevoeligheid (en onder 1 ding versta ik bijv. al een paar kleine boodschappen halen).

Ik vind het soms moeilijk te accepteren en soms zou ik in die zin graag anders willen zijn, en geen ASS willen hebben.

Owja, ik gun het mijn zusje allemaal wel hoor, zo is het niet. Ben blij dat ze dat allemaal kan doen



Ik hoop dat je die leuke baan gaat vinden wat je graag wilt, en het goed vol kan houden

Krijg jij ook begeleiding van een SPV oid om in kaart te krijgen hoe je een goede werk/prive balans kan realiseren qua onder- en overprikkeling?
Alle reacties Link kopieren
quote:misstwix schreef op 19 februari 2017 @ 20:19:

[...]





Ok ik ben juist vaak wel de initiatiefnemer en we wisselen mekaar zeg maar af. Soms stel ik voor af te spreken en soms zij.



Dat doe ik ook bij vrienden die ik geregeld zie. Geen probleem. Dat komt pas als het nog geen goede vrienden zijn, maar mensen waar je leuk mee omgaat en die om een of ander reden uit beeld verdwijnen( omdat de cursus is afgelopen of je geen collega's meer bent). We houden contact, zeg je dan, als je elkaar echt leuk vindt. Maar dat doe ik dan niet. Ik ga niet bellen. Terwijl ik eigenlijk best graag contact wil houden. Als zij mij bellen, vind ik dat leuk en spreek ik ook graag wat af. En dan kunnen we een fase bereiken waarin ik ook ga bellen. En heel, heel soms bloedt het dan niet alsnog dood maar worden we vrienden.

Bellen om gewoon even bij te kletsen doe ik maar met heel weinig mensen. Liever bel ik dan om een live-afspraak te maken. Of met een andere concrete vraag.



Een hekel aan bellen of zelfs telefoonangst is ook iets dat veel ass-ers hebben.
.
Alle reacties Link kopieren
Dubbel
.
Alle reacties Link kopieren
quote:rosanna123 schreef op 19 februari 2017 @ 22:13:

[...]



Ik hoop dat je die leuke baan gaat vinden wat je graag wilt, en het goed vol kan houden

Krijg jij ook begeleiding van een SPV oid om in kaart te krijgen hoe je een goede werk/prive balans kan realiseren qua onder- en overprikkeling?Ik wist niet dat je daar begeleiding voor kon krijgen. Wat doet die dan?
Alle reacties Link kopieren
Ik sluit me aan bij wat Impala schrijft.

Volgens de psychiater die ik een keer sprak was ik waarschijnlijk ook hoogsensitief, oftewel gevoelig voor prikkels. En na de uitleg van het vaak zeer vermoeid zijn moet ik toegeven dat hij gelijk had. Ik ben ook heel gevoelig voor sfeer en harmonie. (en huil ook makkelijk mee met televisie en anderszins ellende van anderen, zoals een voorbijgillende ambulance).

Ik ben ook zeer communicatief vaardig wanneer het moet (werk etc.) De meeste mensen merken in eerste instantie helemaal niets aan mij. Vaak pas wanneer ze me langer kennen of er echt oog voor hebben.

Maar ik heb wel degelijk heel erg veel moeite met het dagelijks leven!



Oh, haha, ik had een pagina gemist.

Hier ook telefoon angst. Het is al beter dan jaren geleden, maar ik probeer het steeds te vermijden.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het ook niet zo begrepen op telefoneren, tenzij naar mensen die ik echt heel goed ken. Als het even kan dan laat ik iemand in mijn plaats bellen.
quote:Biebeltje schreef op 20 februari 2017 @ 02:03:

Ik sluit me aan bij wat Impala schrijft.

Volgens de psychiater die ik een keer sprak was ik waarschijnlijk ook hoogsensitief, oftewel gevoelig voor prikkels. En na de uitleg van het vaak zeer vermoeid zijn moet ik toegeven dat hij gelijk had. Ik ben ook heel gevoelig voor sfeer en harmonie. (en huil ook makkelijk mee met televisie en anderszins ellende van anderen, zoals een voorbijgillende ambulance).

Ik ben ook zeer communicatief vaardig wanneer het moet (werk etc.) De meeste mensen merken in eerste instantie helemaal niets aan mij. Vaak pas wanneer ze me langer kennen of er echt oog voor hebben.

Maar ik heb wel degelijk heel erg veel moeite met het dagelijks leven!



Oh, haha, ik had een pagina gemist.

Hier ook telefoon angst. Het is al beter dan jaren geleden, maar ik probeer het steeds te vermijden.

Ik herken wel veel in je stukje.



Telefoneren doe ik ook niet graag, tenzij ik degene echt goed ken.
Ik mis meestal de naam van de persoon als ik gebeld word. Omdat ze dit meestal afraffelen, of omdat ik zelf nog moet schakelen van "Ik zit aan de telefoon, dat is een tweezijdig gesprek, dus ik moet antwoord gaan geven" en niet oplet.



Nu heb ik maar een appje geïnstalleerd dat gesprekken opneemt, zodat ik altijd rustig kan terugluisteren wat er nou gezegd en afgesproken is. Anders kan het zomaar gebeuren dat ik weer terug kan gaan bellen.



Ondanks dat appje bel ik liever niet, ik ben blij dat de meeste verzekeringen ook via e-mail of Facebook bereikbaar zijn. Dan kan ik mijn vragen rustig stellen, bij een telefoongesprek voel ik me vaak gejaagd, alsof het snel snel moet.
Alle reacties Link kopieren
Een van mijn psychologen dacht ook dat ik hoogsensitief was. Qua prikkels verdragen, maar soms ook met pijn. Juist de kleine dingen die mij tranen in de ogen kunnen bezorgen.. Heel mijn jeugd gilde ik als een pleister afgetrokken moest worden of bij een splinter uittrekken. De laatste jaren heb ik ze haast niet nodig gehad. Bepaalde plekken ontharen is amper te doen. Bloedprikken, ieuw!.

Verder blijf ik niet voor een hoofdpijntje of verkoudheid thuis. Tenzij ik echt moet overgeven of migraine heb. Verstandkiezen laten trekken was een fluitje van een cent. Hoewel ik wel misselijk was van angst.

Verwijten blijven lang hangen.



Bellen doe ik niet graag. Je krijgt soms zo weinig bedenktijd. Alleen mijn moeder bel ik elke dag even. Als ik iets wil afpreken met iemand doe ik het meestal via de mail of Facebook. Ik had vorig jaar nog 1000 belminuten over op mijn gsm. Daar bel ik sporadisch mee.
quote:hondenmens schreef op 20 februari 2017 @ 14:30:

Een van mijn psychologen dacht ook dat ik hoogsensitief was. Qua prikkels verdragen, maar soms ook met pijn. Juist de kleine dingen die mij tranen in de ogen kunnen bezorgen.. Heel mijn jeugd gilde ik als een pleister afgetrokken moest worden of bij een splinter uittrekken. De laatste jaren heb ik ze haast niet nodig gehad. Bepaalde plekken ontharen is amper te doen. Bloedprikken, ieuw!.

Verder blijf ik niet voor een hoofdpijntje of verkoudheid thuis. Tenzij ik echt moet overgeven of migraine heb. Verstandkiezen laten trekken was een fluitje van een cent. Hoewel ik wel misselijk was van angst.

Verwijten blijven lang hangen.



Bellen doe ik niet graag. Je krijgt soms zo weinig bedenktijd. Alleen mijn moeder bel ik elke dag even. Als ik iets wil afpreken met iemand doe ik het meestal via de mail of Facebook. Ik had vorig jaar nog 1000 belminuten over op mijn gsm. Daar bel ik sporadisch mee.En weer herkenbaar
Alle reacties Link kopieren
Zo, er is veel geschreven de afgelopen dagen.



Bah, bellen. Dat doe ik absoluut niet graag. Ik stel het meestal zo lang mogelijk uit. Mijn ouders of mijn broertje bellen doe ik zonder problemen, maar verder... nee, zeg. Als ik de optie heb om te mailen of iets, dan zal ik altijd eerst die optie proberen.
Alle reacties Link kopieren
Vandaag op mijn werk hoorde ik dat het gebruikelijk is op onze nieuwe afdeling dat een jarige trakteert. Ik ben pas in Juni jarig, heb dus nog even tijd. Op de oude afdeling deed niet iedereen dat, ook de leiding niet. Tot nu toe nam ik standaard vrij op mijn verjaardag om er onder uit te komen. Niet omdat het geld kost, dat kan heel goedkoop. Maar ik vind trakteren en die aandacht een ongemakkelijk moment. Vroeger op school ook al. Alle ogen op mij gericht en hopen dat ik niet gekust wordt. Ik bespreek zulke dingen ook met mijn moeder. Zij vind dat ik het wel moet doen. Zeker als het gebruikelijk is. Want dat staat veel socialer volgens haar. Maar dan doe ik het dus eigenlijk voor haar. Het komt niet uit mijn hart. Ik houd niet van dat gemaakte.

Vinden jullie trakteren erbij horen?
Ik trakteer wel op mijn werk, maar dat is anders. Ik heb maar een kleine groep bewoners en 2 collega's. Dat vind ik goed te doen. Ik snap goed dat je er tegenop ziet.



Ik loop ook weer eens tegen dingen aan. Vanmiddag had ik een gesprek met de dietiste. Ik heb PDS en de laatste tijd gaat het weer even niet zo goed door veel stress (familie gerelateerd). Nu heb ik met haar afgesproken om precies op te schrijven wat me stress oplevert en hoe ik dat in het vervolg meer kan voorkomen.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het wel netjes staan om te trakteren. Vind niet omdat je autisme hebt het niet hoeft te doen. Vind het een prima dingetje om je er even overheen te zetten. Maar zoenen en knuffelen hoeft dan helemaal niet! Ik zou gewoon aangeven dat je trakteert maar dat je de zoenen achterwege laat. Als je dat een beetje leuk vertelt vindt niemand het een probleem want de meeste doen het niet graag.
Alle reacties Link kopieren
Trakteren doe ik wel, maar ik zet dan gewoon een taart neer met een mes erbij en een stapel plastic bordjes;-) en dan een mailtje aan 'all' met de tekst: tast toe.

Zoenen weer ik af door mijn hand uit te steken en verder afstand te houden. Desnoods die uitgestoken arm stijf houden om die afstand te waarborgen

Ik krijg trouwens jeuk en uitslag in mijn gezicht van slecht geschoren mannen die mij zoenen. Of van een sterke aftershave. Gruwel.
.
Alle reacties Link kopieren
Bij mij op het werk is het (gelukkig) niet echt gebruikelijk om te trakteren als je jarig bent. Er is wel eens een enkeling die dan een pak koeken op tafel zet met een briefje erbij of iets, maar dat is toch wel een beetje uitzonderlijk.
Alle reacties Link kopieren
Bij ons trakteren de meeste mensen wel, maar ik ben ook niet van het zoenen en in het middelpunt van de aandacht staan.

Dik een jaar geleden zaten we in een kantoortuin en had ik zelf taart gebakken voor iedereen. Dat wilde ik de laatste keer ook wel weer doen, maar het kwam er niet van.

We zitten nu ook allemaal in kleinere kantoorruimtes, dus mijn directe collega's zitten over twee kamers verdeeld. Dan doen we even een gezamenlijk koffierondje. Ik had een paar dozen celebrations gehaald omdat ik daar toevallig tegenaan liep. Dat wat over was heb ik uiteindelijk gewoon naast de koffiemachine op de gang gezet. Geeneens een briefje erbij (daar had ik geen zin in).

Volgens mij worden nu als gevolg van die aparte kamers veel meer verjaardagen binnen het eigen team 'gevierd', achter 'gesloten' deur.
Alle reacties Link kopieren
Wij trakteren ook op het werk. Maar omdat het een grote club collega's is, hebben we een traktatierooster bedacht. Het initiatief kwam eerst van een collega, en later was ik verantwoordelijk voor het traktatie- of taartrooster. Het is eerder een sociale afspraak dan een werkafspraak. Dat maak ik met Excel, en ik vind het erg leuk om te doen.



Het houdt in dat er groepen worden gemaakt. Bij elke groep wordt vastgesteld wanneer er voor alle collega's getrakteerd wordt en wie financieel moet bijdragen in het kopen van gebak. De groepsleider regelt met de conciërge van de school het gebak. Wie er in de groep komt, wordt gebaseerd op de verjaardagslijst, waarin staat wie wanneer jarig is.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
quote:hans66 schreef op 21 februari 2017 @ 08:37:

Wij trakteren ook op het werk. Maar omdat het een grote club collega's is, hebben we een traktatierooster bedacht. Het initiatief kwam eerst van een collega, en later was ik verantwoordelijk voor het traktatie- of taartrooster. Het is eerder een sociale afspraak dan een werkafspraak. Dat maak ik met Excel, en ik vind het erg leuk om te doen.
.
Alle reacties Link kopieren
Tja, Impala, Excel is mijn favoriete MS Office-programma.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
Dat gedeelte van hondenmens over pijn vind ik herkenbaar. Sommige dingen die pijn zouden moeten doen, lijk ik niet te voelen. Zo ongeveer denk ik dat het is: hoe verder weg van mijn hoofd, hoe minder ik merk dat ik er pijn aan heb.

Ik vind die vreemde verdeling van prikkelgevoeligheid lastig. Voor sommige prikkels overgevoelig zijn, voor andere prikkels juist niet.

En er zijn ook veel prikkels waar ik wel erg gevoelig voor ben, maar waarvan ik zo goed heb geleerd ze te 'doorstaan', zodat ik pas achteraf me realiseer dat ik ver over mijn grenzen ben gegaan. Op het moment zelf herken ik het niet. Dat maakt het lastig om te voorkomen dat ik over mijn grenzen ga.



Telefoneren doe ik ook niet graag. Zakelijk telefoneren vind ik makkelijk: je hebt een doel met het gesprek, verkrijgt of geeft de informatie die nodig is. Maar privé telefoneren vind ik heel lastig. Ik kan wel goed vragen stellen en luisteren, maar ik kan niet zoveel met vragen als "Hoe gaat het met je?" en weet ook niet of ik uitgebreid of juist beknopt moet reageren. Ik vind het eigenlijk ook niet fijn om van alles over mijzelf te delen. Die ander gaat er niets mee doen, dus waarom delen?



Ik heb maar een paar vrienden, maar die zijn gelukkig ook autistisch. Met hen is het leuk om samen te zijn, want we vinden niets gek aan elkaar. Met hen bellen vind ik ook prima. Want er zitten geen plichtplegingen bij als 'hoe gaat het met je' omdat we altijd een reden hebben om te bellen die niet ligt op het vlak 'informeren hoe het met de ander is'.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken me ook in het verschil tussen informeel telefoneren (mijn zus belt) of zakelijk telefoneren (er is een klein praktisch probleem, en een instantie belt mij op, of ik bel die instantie op). Bij zakelijk telefoneren heb je een doel: het oplossen van een probleem. Aan de andere kant hou ik wel van social talk.



Voor sommige prikkels ben ik gevoeliger dan anders (hitte, horen, ruiken, proeven) en voor andere prikkels minder gevoelig (kou, pijn), maar onderprikkeling leidt bij mij tot avontuurlijkheid. Daar heb ik al iets eerder over geschreven in dit topic, geloof ik. Feestjes, op vakantie naar verre landen. Tokio zal een testcase zijn. Hoe zal dat gaan? Van andere wereldsteden raak ik niet zo gauw overprikkeld: Londen, Parijs, Berlijn. Die zijn niet eens zo druk.
World of Warcraft: Legion

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven